Jak wprowadziłyście sport do swojego życia?

[Sigfa]

Jeśli był podobny wątek, to przepraszam i nie krzyczcie. Nie mogłam znaleźć mimo szukania dosyć długo. Zacznę od tego, że chciałabym uprawiać sport, ćwiczyć fitness, biegać itd. ale kiedy próbuję ćwiczyć razem z panią w telewizorze czuję się jak nie z tej bajki. Mam wrażenie, że to wręcz surrealistyczne i mam przez to straszne opory. Mam wrażenie, że jestem śmieszna podskakując sobie przed telewizorem, czy skacząc na podwórku na skakance, albo biegając po miasteczku. Dodam, że wychowałam się w środowisku gdzie nikt nie uprawiał fitnessu, a nawet część moich znajomych (zaznaczam, znajomych, ja tak broń boże nie uważam) uważa, że fitness to zajęcie panienek, które tylko zajmują się tym jak wyglądają. Nie muszę wyjaśniać, że pogląd ten jest krzywdzący, bo tutaj każdy to wie. Do tego często spotykam się z dogryzkami, że pobiegasz chwilę i ci się znudzi. Ale to wszystko tytułem chaotycznego, przydługawego wstępu. Chciałam Was zapytać czy są wśród Was osoby, które nie uprawiały sportu, czuły się uprawiając go początkowo dziwnie, ale wprowadził go na stałe jako integralną i ważną i przed wszystkim przyjemną część swojego życia. Ja zawsze kiedy zaczynałam uprawiać jakiś sport miałam po pierwsze opory, po drugie odczuwałam to jako przykry obowiązek, a wiem że można inaczej. Będę wdzięczna jeśli podzielicie się ze mną swoimi doświadczeniami.

[Midi]

Przyznam, że trochę nie rozumiem A co Cię obchodzi, co sobie ktoś myśli czy mówi? Jak masz ochotę, to biegaj, jak nie, to nie biegaj. To jest zasadniczo Twoja sprawa, nikomu nic do tego.
Jeśli krępuje Cię uprawianie sportu na świeżym powietrzu, to może masz możliwość ćwiczyć gdzieś na siłowni czy chodzić na basen? Wobec oczywistych korzyści zdrowotnych opinia paru idiotów nie ma większego znaczenia.
Jeśli odczuwasz uprawianie sportu jako przykry obowiązek, to lepiej się chyba nie zmuszać, bo to zniechęca jeszcze bardziej. Moim zdaniem, w pewnym momencie - kiedy zdrowie zaczyna ostro szwankować albo po 30-stce przybywa kg - wiele osób "w naturalny sposób" zmienia nastawienie
Gdzieś tu był taki dość długi wątek o motywacji, pisałyśmy o podobnych wątpliwościach...

[Wenila]

w szkole nie znosiłam zajęć z WF. Moja sprawność fizyczna była przeciętna więc dostawałam kiepskie oceny. Po maturze kiedy już nie miałam zajęć zaczęłam odczuwać, ze szybciej się męczę i wtedy zaczęłam robic brzuszki co wzmocniło fizycznie, zmniejszyła się zadyszka i oprócz ćwiczenia ciala to bardziej cieszyło mnie ćwiczenie woli i zwalczania lenistwa.

Potem były studia lic gdzie przez 3 semestry miałam pseudo-zajęcia więc pomijam. Cudem na uzupełniające mgr dostałąm się na AWF i tam już na poważnie polubiłam ruch. Zawsze uważałam, że ja nie mogę biegać a tu bach, Teraz sama biegam sobie dla przyjemności i polecam wszystkim.

Niestety po studiach wróciłąm do mniejszego miasta i tutaj jest już gorzej. Zupełnie inna mentalność ludzka, wręcz wytykają palcami

[Tuppence_]

Napisane przez Wenila

Niestety po studiach wróciłąm do mniejszego miasta i tutaj jest już gorzej. Zupełnie inna mentalność ludzka, wręcz wytykają palcami

Niestety, muszę się zgodzić (też pochodzę z małej miejscowości). Ostatnio jeżdżę na rowerze, to parę razy zdarzyło mi się usłyszeć jakieś głupie komentarze z przejeżdżających samochodów pełnych młodych chłopaków. Albo machają rękami żeby mnie przestraszyć jak jadę, albo trabią. :/
Ostatnio chciałam też popływać trochę w jeziorze zamiast tylko tyłek moczyć. Zrobiłam dosłownie z 3-4 długości od molo do molo, i też od razu jakieś idiotyczne komentarze słyszałam. Ale na szczęście życie (studia) w większym mieście sprawiły, że się tym już tak nie przejmuje. W sumie to staram się nie zwracać uwagi, choć bywa to krępujące.

--> Sigfa
Co do wprowadzania sportu, to musisz znaleźć coś, co będzie Ci sprawiało przyjemność. Jeśli musisz się zmuszać do ćwiczeń z panią z TV, to może spróbuj jakiegoś sportu na świeżym powietrzu? Ja ostatnio wskoczyłam na rower i jeżdże codziennie, sprawia mi to dużo frajdy. A jeśli mi się znudzi, to może spróbuję czegoś innego. Moja rada: próbuj różnych form aktywności aż któraś bardziej przypadnie Ci do gustu. Ja też ostatnio kręce hula hopem. Postanowiłam sobie, że mogę obejrzeć film tylko jeśli będę w tym czasie krecic (oglądam na raty).

[Midi]

Ja nie twierdzę, że głupie komentarze się nie zdarzają, ale ponieważ są głupie, to nie należy się nimi przejmować. Co Was obchodzi, co ktoś wykrzykuje z przejeżdżającego auta?

[cholernarejestracja]

Napisane przez Midi

Ja nie twierdzę, że głupie komentarze się nie zdarzają, ale ponieważ są głupie, to nie należy się nimi przejmować. Co Was obchodzi, co ktoś wykrzykuje z przejeżdżającego auta?

Ale to naprawdę potrafi być deprymujące trudno się pozbyć takiego brania pod uwagę "co ludzie pomyślą". Chociaż uważam, że gorszy jest brak wsparcia wśród znajomych. Ja właśnie zaczynam biegać, i znajomi lekko się ze mnie śmieją, bo jestem typową królową fotela książeczka w dłoń, i cztery godziny sportu "przewracanie kartek i podnoszenie do ust kubka herbaty". Dziś byłam po raz pierwszy biegać, znajomy się pytał jak mi poszło. Mówię, że biegałam 2 min, potem 4 marszu, i tak pięć razy, a potem na koniec 20 minut marszu. I co usłyszałam? "Do dupy z takim bieganiem! Tak się nie biega! Do niczego w ten sposób nie dojdziesz, wszyscy moi znajomi po prostu wychodzą i biegają, a x to nawet 20 km!". Oczywiście jego głównym sportem jest klikanie myszą I to naprawdę potrafi zniechęcić Ale zamierzam dzielnie biegać tak, żeby mi to sprawiało przyjemność.

Sigfa, może chcesz ze mną zacząć biegać? (: -> https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=349291

[ARLET]

Tak systematycznie ćwiczę na siłowni około 4 miesięcy. Wcześniej próbowałam trochę biegać, ale też pochodzę z małej miejscowości gdzie ludzie się na mnie patrzyli jak na kretynkę. Dlatego wybrałam godzinę 4:30... rano. Potem zaczęła się praca i mój zapał szybko minął. Nieraz ćwiczyłam wieczorami w domu.. Po prostu ja nie umiałam tak bezczynnie siedzieć, lubie się ruszać ;D W tym roku w marcu znajoma namówia mnie na siłownie - i to jest to ! W taim miejscu gdzie ćwiczą inni motywacja jest chyba większa.

[Wenila]

cholernarejestracja od czegoś trzeba zacząć i myślę, ze jest ok. Nie poddawaj sie. Organizm trzeba przyzwyczaić do wysiłku. Ja też tak zaczynałam

[simultaneously]

Nie było to łatwe Ale kiedy nie dopinałam ulubionych spodni, znalazłam motywację po godzinie Zresztą po szkole chciałam oderwać się nieco od nauki, i poświęcałam 30 minut na jazdę na rowerze żeby się troszkę dotleniać zrezygnowałam z siedzenia przed kompem po szkole, miałam ochotę się przejechać to wsiadałam na rower jeśli pogoda była kiepska to w domu przy muzyce skakałam sobie w pokoju i takie tam wygibasy Jeśli miałam dużo obowiązków w ciągu dnia, to zostawiałam ćwiczenia na wieczór, przez myciem np. stepper ;d;d a służyła mi to tego niewysoka pufa ;D i potrafiłam wchodzić i schodzić raz jedną, raz drugą nogą przez 30 minut teraz jak wychodzę po schodach to nie ma zadyszki. Po jakimś czasie ściągnęłam i neta zestawy na brzuch, uda, talie przez 2 tyg. i jestem zadowolona ;d brzuszki 50x dziennie. Nie jest to takie trudne, ale trzeba po prostu chcieć, jeśli sprawia to frajdę to tym bardziej Samo poczucie dbania o siebie, potem ładnej figurki dodaje powera sport to zdrowie, warto dziennie poświęcić chociaż 30 minut, niż siedzieć przed tv, ale można równie dobrze ćwiczyć i patrzeć w ekran, to zawsze pomaga odciągnąć uwagę ;d ćwiczysz sobie, oglądasz a czas leci więc to też dobry pomysł. Albo zamiast telewizora, włączyć muzykę Najtrudniej zacząć, potem już z górki

[Akretnirps16]

Przypuszczam że jest to wątek bardziej o uprawianiu sportu aby schudnąc.
Wiec nie bede pisać jak wprowadziłam sport do swojego życia bo uprawiam go zawodowo:P

[Wenila]

a można wiedzieć co dokładnie??

[Akretnirps16]

Napisane przez Wenila

a można wiedzieć co dokładnie??

lekkoatletyke - głównie sprint

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Masz opory nie przed uprawianiem sportu, ale przed tym jak odbierze to otoczenie.

Jeżeli chcesz go wprowadzić na stałe do swojego życia musisz czuć taką potrzebę albo chęć i nie przejmować się tym, co myślą na ten temat inni, ale tym, co robisz i myślisz Ty.