Brzydkie traktowanie dzieci

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez DiamondDust

Tia,juz widze jak jej sie ta trojka dzieci rozbiega po ulicy (u 2,5 latka gwarantowane) na ulice pod samochod I juz macie kole jny temat do osądzania - miala zostawic w domu,po co brala ze soba tyle dzieci na raz.do tego wozek.

rozumiem, że ta pani zawsze musiała dziecko przywiązywać, no bo jak inaczej wyjść z domu w ogóle? jak chleb kupić, jak do lekarza, jak cokolwiek? przesadzasz, nie raz i nie dwa widzę na ulicy rodzinę wielodzietną i jakoś dają radę

[1=871319bc27e9d09c3f0d50d 55d02d0b6e86b5c84;4462479 3]Akurat mam 2,5 latka i jakoś nie wbiega mi pod samochód. Co prawda nie jest upośledzony, ale gdyby był, to naprawdę zaopatrzyłabym się w coś, co pozwoliłoby mi kontrolować dzieciaka w każdym momencie. Poza tym wzięła starsze dzieci - co, one też nie umieją normalnie się zachować na spacerze? Dla mnie to dziwne trochę, chociaż fakt, nie znam sytuacji. No ale taki 4 i 5latek już swój rozum powinien mieć.

Co do chusty... Może tak, może nie. Może ta kobieta nie zna takiego wynalazku, może o nim nie słyszała, może na niego nie stać.[/QUOTE]

wiesz, to Romka, a z widzenia wiem, że to grupa akurat mocno dzieci nosząca, więc w takie cuda, że nie wpadła na noszenie, nie wierzę

Napisane przez DiamondDust

Bo dzieci lubia biegac,najlepiej w grupie.
Bylam opiekunka do dzieci przed dosc dlugi czas Idzieci pomiedzy 2 a 3 rz najtrudniej jest dopilnowac Itrzeba niekiedy naprawde sie nabiegac.
Ciekawi mnie,dlaczego akurat ta 2,5 letnia dziewczynka zostala przywyiazana Izostawiona sama w domu.??

mam 3,8 latkę, NIGDY nie uciekała

[871319bc27e9d09c3f0d50d55d02d0b6e86b5c84]

Napisane przez Klarissa

Bez przesady, moje dziecko jakoś nie wbiega pod samochód, owszem miała etap kiedy trzymanie się wózka i spacer obok mnie były trudne, w tym czasie trzymałam ja więc za rękę i myślałam też o smyczy na dzieciaka.

Jak już matka musiała dziecko gdzieś wiązać to lepiej do wózka niż do grzejnika, no ludzie kochani. A co do tej ciąży - przecież ma 4 dzieci to nie jest aż tak głupia żeby nie wiedzieć skąd się wzięły, sorry, ale to nawet głupawe nastolatki w dzisiejszych czasach wiedzą. Ci ludzie się nie zabezpieczają bo są po prostu bezmyślni i tyle. No i mleko dla dziecka i pieluchy też nie kończą się w minucie, ja mam dwoje dzieci, stale chorych, nie mam jak wyjść do sklepu i tak od kilku tygodni i dlatego mam wszystko zaplanowane żeby mi się mleka, pieluchy i inne rzeczy nie kończyły w nieodpowiednim momencie.

Dokładnie. Całkowicie się z tym zgadzam.

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;44627689]
wiesz, to Romka, a z widzenia wiem, że to grupa akurat mocno dzieci nosząca, więc w takie cuda, że nie wpadła na noszenie, nie wierzę
[/QUOTE]

Możliwe. Nie mówię że nie, ale może istnieć takie prawdopodobieństwo.

Ja jak myślę że miałabym moje dzieci nawet na pół godziny zostawić same to mi się słabo robi, a co dopiero na 1,5h. Przecież dla takiego dziecka to niemalże wieczność.

[gda]

[1=871319bc27e9d09c3f0d50d 55d02d0b6e86b5c84;4462867 4]Dokładnie. Całkowicie się z tym zgadzam.



Możliwe. Nie mówię że nie, ale może istnieć takie prawdopodobieństwo.

Ja jak myślę że miałabym moje dzieci nawet na pół godziny zostawić same to mi się słabo robi, a co dopiero na 1,5h. Przecież dla takiego dziecka to niemalże wieczność.[/QUOTE]

A mi się robi strasznie przykro. Co talie dziecko musi przeżywać, jaki to jest strach, brak poczucia bezpieczeństwa!

[wika82]

Przypomniała mi się sytuacja sprzed 1,5 roku, kiedy zakładałam możliwość, że może w ogóle nie zdecyduję się na dzieci.

Ciotka męża, pediatra, ok 55 lat, bezdzietna. W rozmowie o wcześniakach rzuciła, że jakaś tam mała pacjentka ma już 3 lata i taka wygadana, pyskata, dziewczynka, , a była wcześniakiem i coś tam, no kto by pomyślał, że "z takiego gówienka wyrośnie takie dziecko, a była takim małym gówienkiem".

Normalnie mnie zamurowało. Dosłownie w sekundę przeleciała mi przez głowę myśl: ojjj kochana, Ty moich dzieci nigdy leczyć nie będziesz.

[Klarissa]

Napisane przez wika82

Przypomniała mi się sytuacja sprzed 1,5 roku, kiedy zakładałam możliwość, że może w ogóle nie zdecyduję się na dzieci.

Ciotka męża, pediatra, ok 55 lat, bezdzietna. W rozmowie o wcześniakach rzuciła, że jakaś tam mała pacjentka ma już 3 lata i taka wygadana, pyskata, dziewczynka, , a była wcześniakiem i coś tam, no kto by pomyślał, że "z takiego gówienka wyrośnie takie dziecko, a była takim małym gówienkiem".

Normalnie mnie zamurowało. Dosłownie w sekundę przeleciała mi przez głowę myśl: ojjj kochana, Ty moich dzieci nigdy leczyć nie będziesz.

O rety... aż szkoda słów na kogoś, kto się tak wyraża o swoich małych pacjentach...

[Hvid]

Napisane przez iizabelaa

---------- Dopisano o 17:41 ---------- Poprzedni post napisano o 17:40 ----------




ehh czeka m na ten cudowny wiek

My już ten wiek osiągnęłyśmy kilka dni temu (5 lat) i ja z kolei czekam na cudowny wiek lat 7, kiedy to dziecko będzie mogło samo zostać w domu 2 lata to nie 7 więc już nam bliżej niż dalej.

I wiem, że wątek nie jest najmłodszy, ale tak mi się nasunęło po lekturze. Fajnie jest dziecko zabierać tu i tam, ale nie wtedy, gdy trzeba na przykład natentychmiast jechać z psem do weterynarza. Bez niej byłoby spokojniej i mogłabym się skupić bardziej na psie, a tak musiałam ją ciągnąć. Już mam czasem dość.

[_vixen_]

Ja ostatnio trafiłam na ten odcinek "Świata według dziecka":
http://tvnplayer.pl/programy-online/...5E07,5733.html
I czasem to mi się płakać chciało. Dziecko rwie włosy z głowy, puka głową o ścianę, a rady Superniani to, żeby olać, dać cukierka.... Czemu tam nie pada prosta rada, żeby dziecko przytulić!?

---------- Dopisano o 12:55 ---------- Poprzedni post napisano o 12:54 ----------

Najlepiej w takich sytuacjach widać, że zachowaniu dzieci winni są rodzice, to, jak te dzieci traktują i to rodzice powinni nad sobą pracować zamiast tresować dzieci.

[karolca]

spotkałam się z twierdzeniem, że jeżeli przytulę sfrustrowane, złe dziecko (które zachowuje się "negatywnie" w ocenie dorosłego) to to przytulenie będzie sygnałem, że złe zachowanie=nagroda.

[żurawinka]

Mnie bardzo zszokował materiał karmienia na siłę - tuczenie gęsi normalnie
Ja tam nie widziałam złego dziecka ale znudzone, próbujące zwrócić na siebie uwagę. Dla mnie też zabrakło tam tłumaczenia dziecku, przytulenia, wszystko jakoś siłą załatwiane, przynajmniej tak to wyglądało.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Chore. Moja starsza córka niegrzeczna jest (czyt. marudna, jojcząca, negatywnie nastawiona do wszystkiego, wpadająca w histerie i tak dalej) najczęściej wówczas gdy jest zmęczona po całym dniu. Po prostu. I gdy widzę nakręcanie się to po prostu pytam: zmęczona jesteś? Tak! no to się przytul na moment.
Nie zawsze, ale w jakiś 80% przypadków mija niegrzeczność.

[karolca]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;44857153]Chore. Moja starsza córka niegrzeczna jest (czyt. marudna, jojcząca, negatywnie nastawiona do wszystkiego, wpadająca w histerie i tak dalej) najczęściej wówczas gdy jest zmęczona po całym dniu. Po prostu. I gdy widzę nakręcanie się to po prostu pytam: zmęczona jesteś? Tak! no to się przytul na moment.
Nie zawsze, ale w jakiś 80% przypadków mija niegrzeczność.[/QUOTE]
Otóż to.
Nie wiem jak to działa, ale zmęczone dziecko ma jakiś zastrzyk dodatkowej energii, nie może się wyciszyć samo, potem jest płaczące, marudne... no po prostu zupełnie inne dziecko.
Moja jeszcze nie rozumie pojęcia zmęczona, zaczyna płakać z byle powodu albo skacze jak nakręcona.
Ja sama na przytuleniu nie skąpię, mogłabym ją tulić przez caly czas. A już na pewno nie odmawiam, jak dzieje się jej krzywda lub widzę, że odczuwa negatywne emocje.

[_vixen_]

Mnie jest zwykle tych dzieci z programów Zawadzkiej strasznie szkoda.

[gda]

Napisane przez _vixen_

Mnie jest zwykle tych dzieci z programów Zawadzkiej strasznie szkoda.

Mi też. Nie mogłam tego oglądać...

[_vixen_]

Oglądając takie sceny, zastanawiam się, po co niektórzy ludzie maja dzieci. Wiadomo, ze każdemu moze się zdarzyć gorszy dzień, może nakrzyczec na dziecko i moim zdaniem nic w tym takiego złego nie ma, bo dziecko musi też się nauczyć, ze rodzic to też człowiek i ma słabsze chwile. Ale podstawa jest szacunek do dziecka. A w tej rodzinie rodzice się bili, kłócili, no to jak te dzieci miały się zachowywać? Była taka scena, kiedy matka szła z zakupami, a córka miała atak histerii. Przecież to aż się prosiło, zeby odłożyć te siaty, usiąść z dzieckiem i pogadać, przytulić, a nie jak Superniania radzi, ignorować. Według mnie takie ataki wynikają albo ze zmęczenia albo z chęci zwrócenia na siebie uwagi, nie ma powodu, zeby za nie karać. Tym bardziej, ze.niektorzy rodzice sami proszą się o takie akcje, zabierając zmęczone dziecko na zakupy.

I wkurza mnie to, ze rodzice w ogóle nad sobą nie panują, a takiego opanowania oczekują od kilkuletniego dziecka.

[traicionera]

Napisane przez żurawinka

Zaraz się okaże że można za dużo wiedzy dziecku przekazać i to tej na zasadzie zabawy. Dziecko pyta rodzic odpowiada jeśli wie. To chyba naturalne a nie sztuczne i niepotrzebne.

Heh, ją to bym czasem chciała sobie odpocząć od ciągłego edukowania młodej, ale ona tak ciekawska świata, że nie spocznie, póki jej nie wyjasnie tego, co ją akurat nurtuje. I musi wiedzieć, skąd się bierze wiatr, dlaczego drzewa są zielone, co jedzą różne gatunki zwierząt, co jest napisane na paragonie. Pewnie gdyby czasem ktoś podluchal nasze rozmowy, to mógłby pomyśleć, że po co niespełna trzylatce tłumaczyć co to fotosynteza, ale skoro ją interesują, to mam udawać, że nie wiem?
A co do atrakcji, to ją akurat lubię takie aktywne życie, latanie to tu, to tam, młoda podobny wloczykij jak ja, co mnie cieszy, bo jest świetna towarzyszka podczas weekendowych wypadów. Mój tata w dzieciństwie zabierał mnie i rodzeństwo w ciekawe miejsca - do muzeów, do zoo, jakiś parków itp i chociaż nie było nas stać na wakacyjne wyjazdy, to nie nudziliśmy się i mieliśmy co wspominać.

[_vixen_]

I jeszcze nie lubię podejrzewania dzieci o najgorsze intencje. Ostatnio rozmawiałam z koleżanka, ma nieco ponad dwuletniego syna. Zapytałam czy leje w pieluchy, a ona na to, że tak, ale robi to złośliwie, bo wie, do czego służy nocnik...
Nie wiem po co takie gadanie czy ona faktycznie wierzy w te złośliwość, czy po prostu się jakoś pociesza, ze nie może się pochwalić sikaniem do nocnika.
Moja córka siada na nocnik, mówi, ze sisi robi, ale nic nie robi Według mnie wynika to takze z tego, ze ona nie bardzo widzi sens załatwiania się poza pieluche

[ajah]

Napisane przez karolca

spotkałam się z twierdzeniem, że jeżeli przytulę sfrustrowane, złe dziecko (które zachowuje się "negatywnie" w ocenie dorosłego) to to przytulenie będzie sygnałem, że złe zachowanie=nagroda.

Nie do końca tak jest.
Dzieci, które zachowują się źle (mówiąc bardzo ogólnie) i otrzymują dziei teu uwagę rodzica (nawet tę negatywną, a pozytywnej prawie wcale) beda utrwalać to zachowanie.

Jesli dziecko się złości i zaczyna niszczyć lub bić kogoś obok, pzytulaie nie jest najlepszą metodą, w tej sytuacji, zwłaszcza gdy ofiara jest obecna. Tak agresj ma zdecydowanie skomplikowane przczyny niż marudzenie ze zmęczenia. I tego rodzic powinine się nauczyc, bo dobór metody wychowawczej, reakcji powinine być dobrany do sytuacji.

[karolca]

Napisane przez ajah

Nie do końca tak jest.
Dzieci, które zachowują się źle (mówiąc bardzo ogólnie) i otrzymują dziei teu uwagę rodzica (nawet tę negatywną, a pozytywnej prawie wcale) beda utrwalać to zachowanie.

Jesli dziecko się złości i zaczyna niszczyć lub bić kogoś obok, pzytulaie nie jest najlepszą metodą, w tej sytuacji, zwłaszcza gdy ofiara jest obecna. Tak agresj ma zdecydowanie skomplikowane przczyny niż marudzenie ze zmęczenia. I tego rodzic powinine się nauczyc, bo dobór metody wychowawczej, reakcji powinine być dobrany do sytuacji.

agresja to inny typ zachowania niż nieumiejętność poradzenia sobie z negatywnymi emocjami. Zazwyczaj dzieci w wieku około 2 lat popadają w skrajności, nie potrafią nazwać tego, co czują. Może faktycznie wcześniej zabrakło informacji o wieku dziecka, bo jeśli np. 7-latek popadnie w histerię, bo czegoś nie może dostać i zaczyna przejawiać agresję i niszczyć, bić to nie przytulę aby się uspokoił. Ale jeśli mówię swojemu dwuletniemu dziecku, że deser będzie po obiedzie a nie przed, zaczyna płakać. Sam płacz z takiego powodu nie robi na mnie wrażenia, bo to jest jej zawód, jej złość i jej rozczarowanie, że jednak nie uległam prośbą. Ale jeśli przychodzi do mnie z tym smutkiem i pokazuje, że chce się przytulić, to dlaczego mam ją odtrącić? Przytulę, pozwolę się uspokoić skoro tego potrzebuje i na spokojnie jeszcze raz tłumaczę kolej rzeczy.

[eklerka]

Dlaczego nie karać, nie nagradzać i co w zamian (naturalne konsekwencje, uwaga rodzica, wspólne świętowanie z okazji sukcesu)
Do obejrzenia:
do poczytania: http://bliskawiara.pl/2013/12/06/wychowanie-bez-klapsa/
Do posłuchania: http://www.radiownet.pl/#/publikacje...-i-co-w-zamian

[stokrotka_to_ja]

Prosty przekaz,ale bardzo czytelny

[MamaKtosia]

Eklerka - rewelacja. Fajnie, że ktoś się zabrał za taką kampanię. Ja totalnie bez telewizorowa jestem więc pytanie mam - jest to obecne w mediach jakoś szerzej?

[_vixen_]

Bardzo fajna kampania, przydałoby się też ludziom uświadomić, że maluchy nie sikają złośliwie w pieluchy, kiedy wiedzą mniej więcej do czego służy nocnik, bo już tego słuchać nie mogę

[Scio]

Tak mi się przypomniało. Z własnego podwórka. Praktyki w przedszkolu. Grupa 5-latków. Pani wyciąga zeszyty. Będzie pisanie E i e w liniaturze. No i jest chłopiec rok młodszy 4-latek. Mała motoryka troche kuleje, widać, że nie gotowy na pisanie w liniaturze, no i tak kaligrafuje to e z wywalonym językiem w największym skupieniu, no krzywe wychodzi, ale się stara. Pani podchodzi, patrzy i mówi: krzywo i niestarannie. Gumka w ruch, zmazane wszystko i jeszcze raz.
Opadło mi wszystko. Nauka jest niemiłym obowiązkiem (a jest tyle fajny metod, zeby uczyć pisać dzieciaki, ale najłatwiej zagonić do stolika i niech się morduje)

[eklerka]

Napisane przez MamaKtosia

Eklerka - rewelacja. Fajnie, że ktoś się zabrał za taką kampanię. Ja totalnie bez telewizorowa jestem więc pytanie mam - jest to obecne w mediach jakoś szerzej?

nie wiem

[Ineczka33]

Prawie się popłakałam, oglądając ten spot. Niestety, czasem brak mi cierpliwości i palnę jedno słowo (albo zdanie) za dużo do jednego lub drugiego dziecka. Mam pełną swiadomość, jak powinnam postępować, co powiedzieć, ale czasami zmęczenie czy frustracja biorą górę. Źle mi z tym.

Co robicie, żeby nie wybuchnąć?

[Klarissa]

Napisane przez Ineczka33

Prawie się popłakałam, oglądając ten spot. Niestety, czasem brak mi cierpliwości i palnę jedno słowo (albo zdanie) za dużo do jednego lub drugiego dziecka. Mam pełną swiadomość, jak powinnam postępować, co powiedzieć, ale czasami zmęczenie czy frustracja biorą górę. Źle mi z tym.

Co robicie, żeby nie wybuchnąć?

Mnie się w ogóle w życiu nie zdarza wybuchać, ale czasem jak mnie poniesie to też straszę jakąś karą, grożę laniem itd. też mi potem głupio. Gadam w stylu "już nigdy nie przyjdziemy tu czy tam bo źle się zachowujesz" :/ Takie czcze groźby.

Z drugiej strony mama też człowiek i ma prawo się zezłościć. Natomiast nigdy mi się nie zdarza mówić do dziecka, że coś z nim nie tak - na zasadzie "jesteś niedobra", "jesteś niegrzeczna" itp. raczej "nie podoba mi się twoje zachowanie" albo po prostu zwykłe komunikaty "nie krzycz bo tego nie lubię", "nie rób tak" itp. Najbardziej nie lubię jak matki mówią w stylu "wrzeszczysz jak nienormalny" "jesteś niezdarą popatrz rozbiłeś" , "no jak ty się zachowujesz grzeczne dzieci tak nie robią", "głupi jesteś czy co?" itd. Mnie się zawsze wydaje, że dziecko słyszy wtedy głównie "nienormalna, niezdara, niegrzeczna, głupia" to musi strasznie boleć...

[_vixen_]

Ja jestem zdania, że matka też człowiek i jak czasem krzyknie, to nic w tym strasznego, niech się dziecko uczy, że mama nie cyborg. Gorsze są takie teksty, które cytowała Klarissa. Czasem mam wrażenie, że naprawdę lepiej już klapsa dać niż poniżać dziecko słowami.

[Ineczka33]

U mnie problem bardziej polega na tym, że czasami głośno krzyknę na syna, zamiast kucnąć przy nim i patrząc w oczy, poprosić o zrobienie czegoś. Tracę cierpliwość, kiedy po raz dziesiąty moja prośba nie przynosi skutku. Trochę też jest takie oczekiwanie (błędne i zgubne) , że jak w domu jest też starsze, odchowane dziecko (6lat), to wydaje się, że ten młodszy (3 lata) też powinien funkcjonować na ,,wyższym" poziomie. Poza tym oboje są w wieku rozchwiania emocjonalnego, jedno zazdrosne o drugiego i stąd też sporo wojenek między nimi, krzyków, wrzasków. Tak myślę, że jeszcze rok i będzie trochę spokojniej. Czasami trudno to ogarnąć
Nie pomaga mi też chora tarczyca, bo przez nią chodzę podminowana (leczę ją oczywiście farmakologicznie, ale są dni, że jestem chodzącą Etną).

[_vixen_]

W weekend ma być ciepło, dzieci się wybiegają, to też będą łatwiejsze w obsłudze.
Ja się zastanawiam, gdzie mojego malucha w ten weekend zabrać, znasz jakies fajne miejsce?

[Ineczka33]

My w sobotę mamy warsztaty ceramiczne, na które ciągnie starsza, więc najpierw będziemy lepić z gliny wietrzne dzwonki , ale zaraz potem na pewno rowery, bo my rodzina, która bez ruchu żyć nie może
W zeszłym roku wiosenny sezon zaczęliśmy od Parku Szczęśliwickiego, ale ilość psich g...n na alejkach skutecznie nas stamtąd wygoniła...
może Skaryszak, albo nad Wisłę do Parku linowego, tam też jest na plaży plac zabaw. W sumie to dobry pomysł Bardzo fajny jest plac zabaw na Bemowie, tylko my tam mamy daleko.