Czekać? Walczyć? Odpuscić? :(

shine_on · 2011-08-29, 17:26

Witajcie

Dopadła mnie tak skomplikowana sytuacja, że już w akcie desperacji postanowiłam do was napisać

Nie będę opisywać wszystkiego dokładnie, bo i tak esej wyjdzie

Dokładnie 7 miesięcy temu poznałam w pracy pewnego faceta. Byłam wtedy zaręczona, ale że mój związek już od dawna był ciągnięty ostatkami sił, postanowiłam go zakończyć, poniekąd pod impulsem owego Pana z pracy, który totalnie zawrócił mi w głowie. Nie było zdrady, chyba że ta w głowie też się liczy

no tak czy siak między mną a Panem z pracy iskrzyło mocno, aczkolwiek zawsze było to tylko koleżeństwo. Gdy tylko zerwałam z narzeczonym, a było to 3,5 miesiąca temu, Pan z pracy się uaktywnił

niestety aktywność ta wyrażała się głównie rozmowami, najczęściej nocnymi

na fejsowym chacie. Jest on niestety bardzo zapracowany, w momencie mojego rozstania rozkręcał właśnie nowy interes, nie wszystko szło tak jak się spodziewał, więc właściwie na polu prywatnym od tych ponad 3 miesięcy widzieliśmy się 2 razy

warto zaznaczyć, że w naszych rozmowach nie było żadnych deklaracji, ale... niby kolega-koleżanka, można jednak było wyczuć, że coś jest na rzeczy. Ja od początku naciskałam na spotkanie, on nigdy nie miał czasu, tłumaczył się pracą

pewnego dnia stała się najgorsza dla mnie z możliwych opcji i okazało się, że nie będziemy już razem pracować, bardzo się przejęłam, on tez, rozmawialiśmy w tym czasie przez telefon, a w nocy na fb, później jeszcze smsy.... ja mu wygarnęłam że ciągle nie odbiera telefonu, obiecał to zmienić i faktycznie się to zmieniło. Napisał żebym dała mu miesiąc na ogarnięcie się z pracą, gdyż miałam do niego pretensje, że obiecuje że w końcu znajdzie czas na spotkanie... Po tygodniu zaprosił mnie do siebie. Właściwie całkiem luźne spotkanie, tylko niestety jest jedna rzecz, która nie daje mi spokoju - palące się świeczki

plotkowaliśmy sobie w najlepsze, sielanke niestety przerwał jego kolega który wpadł "na chwilę"

zaraz po koledze "na chwilę" wpadła kuzynka z koleżanką... no i nie powiem, żebym była z tego zadowolona. On chyba też nie, bo po wyjściu kuzynki posmutniał i już rozmowa nie kleiła się zbytnio, także pożegnałam się i poszłam

na pożegnanie buziak w policzek i tyle. Po tym spotkaniu ja do niego dzwoniłam, próbowałam nawiązać kontakt, on mnie niestety olał i odezwał się po tygodniu, gdy ja już myślałam że "end of story". To spotkanie miało miejsce 1,5 miesiąca temu.. Od tego czasu mój Pan raz się uaktywnia i odzywa codziennie, później znowu znika na tydzień, znowu się uaktywnia i tak w kółko... Postanowiłam zacząć bardziej naciskać na spotkanie, miałam tydzień urlopu, 2 razy zaprosiłam go na spacer - odmówił, później on mi sugerował żebym do niego przyjechała, ale miałam "dzień paszteta", milion pryszczy i ogólnie brak ochoty na cokolwiek, więc odmówiłam. 2 dni później zaprosił mnie na kawę, ale na zasadzie "spotkajmy się za 2h", ja byłam już umówiona z koleżąnkami więc odmówiłam i w tym momencie on chyba już odpuścił całkowicie

mam wrażenie że odebrał to tak, że chcę się z nim spotkać jak się nudzę (kilka razy mu narzekałam, że właśnie się nudzę itp.), a jak mam kogoś innego to mam go w... nosie. No ale mógł mi to napisać np. dzień wcześniej prawda? Ja niestety, dumna Pani, nie będę rzucać wszystkiego, jak Panicz łaskawie znajdzie godzinkę na kawkę

Następnego dnia zadzwoniłam do niego, nie odebrał ale oddzwonił, rozmowa była super

powiedziałam że już tym razem nie odpuszcze mu spotkania, że mam cały dzień wolny i się dostosuję, on się pośmiał i powiedział, że zobaczy co da się zrobić i się odezwie. Nie odezwał się... Napisałam mu smsa ze smutną buźką (tak, wiem, dziecinada...) właściwie mogłam zadzwonić, ale było mi tak cholernie przykro... wylałam oczywiście swoje żale na fb, jako że niestety jestem osobą podchodzącą emocjonalnie do życia... Nie napisałam nic strasznego, tylko że jak zwykle naobiecywał i mógł chociaż napisać smsa. Od tamtej pory cisza, napisałam mu po tygodniu smsa bo miał egzamin, odpisał że zdał i tyle go widzieli.
W międzyczasie było jeszcze kilka wydarzeń, ale to już mniejsza z tym. Facet ten jest dla mnie dziwny i nie do rozgryzenia... Mam wrażenie że to taki typ osoby, która stwarza pozory pewnej siebie, a jak przyjdzie co do czego to jest nieśmiała, widzę to jak się denerwował gdy był ze mną - albo sobie nadinterpretuje, bo ja jestem taka sama

ze mną jest też taki problem, że po 7 letnim związku mam totalną blokadę, żeby się do niego zbliżyć, żeby się przed nim otworzyć, a jego zachowanie i brak czasu wcale mi w tym nie pomaga... Przy nim dopada mnie totalna nieśmiałość, jestem spięta, dramat

Powiecie - pewnie kogoś ma - nie znam go aż tak dobrze, żeby mieć pewność, że nie ma, ale jednak wierzę, że nie o to chodzi. Nie jest to typ lovelasika raczej, myślę że gdyby był i chciałby mnie wykorzystać to dawno by to już zrobił.... Powiedzcie mi co ja mam zrobić?

wiem że ma problemy z tą swoją nową pracą, nie wiem dokładnie jakie bo tylko mi coś napomknął

chciałabym dać mu odczuć, że mi zależy, że mi BARDZO zależy, ale w jaki sposób skoro on nie potrafi znaleźć czasu na normalne spotkanie? Nie chcę żeby myślał że się nim bawię. Może czekać? Nie mam siły już czekać... czy to zawsze jest tak że jak facetowi zależy to się ugania za kobietą? Może to typ faceta, którego trzeba zdobyć? Tylko JAK? Wiem gdzie mieszka, ale przecież do niego nie pojadę ot tak

Myślałam żeby napisać list, ale po czymś takim nie spojrzałabym mu w oczy

Miałam już ochotę odpuścić nie raz, nie pisać, nie odpisywać - ale zwyczajnie nie potrafię, szaleję z tęsknoty mimo że tak dawno go nie widziałam i tak mało go znam

Możę to wszystko nie jest tego warte, w końcu jakby chciał to by się spotkał, ale w głębi serca czuję, że muszę walczyć... Pomożecie? Co robić?

przekora · 2011-08-29, 17:40

Zrobiłabym tak.

Zadzwoniła, jeśli faktycznie "nie ma czasu" () i powiedziała wprost, podobasz mi się, lubię Cię i lubię spędzać z Tobą czas, czy Ty uważasz tak samo ? Jeśli tak, to spotkajmy się na kawie. I tyle.

Bawicie się w kotka i myszkę ...

tarji · 2011-08-29, 17:45

Cytat:

Napisane przez shine_on