Czy mozna kogoś lubić/nie lubić za sam wygląd?

[201710120930]

Po pierwsze ,drugie,trzecie i dziesiąte wiem ,ze to płytkie -ocenianie po wyglądzie. I nie o to do końca o to by mi w wątku chodziło.

1.Tylko ot tak -czy zdarzyło Wam się kogoś znanego tylko z widzenia,nie wiem z przystanku/ze szkoły itp ocenić jako sympatycznego lub odwrotnie?
Co wpływa na to ? /czy tylko uśmiech ?/

Osobiście uważam,ze ktoś może mieć sympatyczną gębę lub(sorry) dokładnie odwrotnie i wcale nie idzie to w parze z urodą.I dobrze.
2.Albo czy usłyszałyście o sobie opinię ,która Was kompletnie zaskoczyła np od osoby nowo poznanej?
Ktoś sobie Was całkiem inaczej wyobrażał.
Tu założę sie będzie więcej zaskoczeń raczej na +



ps. za sam wygląd nie lubię Toma Cruisa.

[vadi]

tak

są ludzie, którzy od razu wzbudzają moją sympatię (jakieś takie pogodne ciepło w twarzy ) i tacy, w których wyczuwam (słusznie? nie mam pojęcia) ukrytą podłość/szyderstwo/wyniosłość/złośliwość.

chociaż kiedy miałam naście lat często słyszałam, że wyglądam na zołzę typu 'nie podchodz', a okazuję się o dziwo być inna
więc nie twierdzę, że to logiczne i uzasadnione, ale zdarza mi się.

[ulinkaaa]

Oczywiscie, ze mozna. Ja staram sie z tym walczyc, ale czasem to jest po prostu silniejsze.

[paula-zla]

Moja ciotka nie lubi Chińczyków. Nie wiem, czy to na podłożu rasowym, ale toleruje np Afroamerykanów, ale nie trafi wyglądu i charakterystycznych rys Azjatów. Po prostu.

Wiem, że ludzie oceniają mnie jako chłodną, zimną, niedostępną i zrównoważoną.
Nie uśmiecham się do obcych, raczej mam surowy wyraz twarzy. Pewnie wyglądam na wredną jędze .
Znam z widzenia (i nie tylko) kilka dziewczyn, które zawsze rzucają we mnie spojrzeniem ' co się tak gapisz? ' , a niedawno dowiedziałam się, że sama spoglądam tak na innych ludzi wcale tego nie chcąc. Brak kontroli nad mimiką, niestety.

[kolezankaa]

mi się to zdarza.. widzę kogoś i myślę 'o jaki sympatyczna/y' lub odwrotnie..
ale myślę, że to dużo zależy od ludzi jak są postrzegani. od ich zachowania..
chociaż mnie samą strasznie to wkurza jeśli ktoś mnie ocenia w ogóle nie znając..
znam też bardzo wiele osób do których się 'przekonałam' gdy ich poznałam.. byli całkiem inni niż myślałam

[stargazer]

Tak, można Mnie raz w życiu zdarzyło się znielubić pewną dziewczynę po pierwszych 5 minutach od spotkania co mnie samą zdziwiło. Ciekawe, że dziewczyna była przez tak zwany ogół uważana za ładną, ale ja w niej żadnej urody nie widziałam. Od pierwszej chwili uderzyła mnie jej wynioslość, przesadna pewnośc siebie i przekonanie, że co to nie ona, do plebsu (np. mnie) zniżać się nie będzie. Widac to było w jej wyrazie twarzy, sposobie mówienia (ledwo się odzywała, jakby komuś wielką łaskę robiła) i po tym, że nie siedziała na krześle, tylko z niego spływała

[Annabelle]

Nie oceniam nikogo po wyglądzie. Bo sama wiem z doświadczenia, że to może naprawdę urazić. Znam takiego chłopaka, który ubiera się zawsze na czarno, ale są to zawsze drogie ciuchy, zbytnio nie dba o swój wygląd i zawsze (przepraszam, ale musiałam to powiedzieć ) ma tłuste włosy. Po prostu moje kompletne przeciwieństwo. Jednak tak wyszło, że na lekcji angielskiego usiadł koło mnie. Pierwsza moja myśl była, o matko, czemu akurat on! Ale zagadałam do niego, uśmiechnęłam się raz czy dwa i okazało się, że to super chłopak! I nawet mamy podobne zainteresowania. To jeden z tysiąca przykładów jakich mogłabym podać. Więc, ad. pytania 1. - NIE . Co się tyczy 2. to raczej nie, ponieważ jak ktoś mnie z góry ocenia, to raczej nie chce już ze mną gadać Taka prawda.
Ludzie zawsze oceniali innych po wyglądzie. Tak było, jest i niestety zawsze będzie. Bo jak napisała jedna z wizażanek, to "silniejsze od nas". Jednak osobiście jestem dumna z tego, że jak dotąd udało mi się skutecznie powstrzymywać od wydawania takich sądów.

[gosiaczek6]

oczywiscie...ja sama jestem nielubiana bo chodze prosto z glowa uniesiona wysoko i kazdy mysli ze jestem podla rozpieszczona suka ktora niewiadomo co o sobie mysli pffff Ci ktorzy mnie znaja wiedza ze tak nie jest
ale ja tez tak oceniam ludzi

[Kinieczka]

Chyba kazdemu sie zdarza oceniac po wygladzie. Staram sie z tym walczyc, bo nie raz takie ocenianie jest bledne. Jednak musze powiedziec, ze ludzie o sympatycznym usmiechu jakos przyciagaja ) Mam kolege, ktorego przed poznaniem zawsze unikalam bo mi sie wydawal "chamski z twarzy" a okazalo sie ze jest naprawde symaptyczny.

Znow jesli chodzi o mnie to raczej ludzie podchodza do mnie z rezerwa, sama nie wiem dlaczego. Mowia mi, ze jest cos takiego w moim wygladze, ze uwazaja, ze jestem oschla i wyrachowana i na szczescie po poznaniu okazuje sie, ze nie jestem wcale taka zla

[ankasz]

Ojj tak, zdarzyło sie i to nie raz.
Najbardziej we mnie uderzył przypadek:
początek studiów, organizowanie sie naszej grupy. Patrze, a do sali w której jest juz kilka osób wchodzi dwóch dresów. Patrzą na kartkę z rozpiską grup, na nas, znowu na kartkę, znowu na nas (i tak kilka razy) w końcu jeden zapytał "eee.. to grupa druga?" powiedzieliśmy że tak. Ja westchnęłam, bo co jak co, ale "dresów" nie cierpie, boje sie ich, bo nie wiadomo, co takim moze wpaść do głowy.

Kilka tygodni później, gdzie praktycznie kiedy ci dwaj sie zblizali do mnie, zwiewałam co sił, żeby im nie "podpaść". W końcu stało się, siedziałam w bufecie, przyszli oni i sie dosiedli. Normalnie mi serce stanęło, tak sie ich bałam! Po 3 minutacho rozmowy okazało sie że są świetnymi ludźmi, z którymi można pogadać, pośmiać się.
Kiedys zapytali dlaczego przed nimi tak zwiewałam przez pierwsze tygodnie października, powiedzialam, odwaznie i wprost, że sie ich balam ze względu na ich dresy. Zaczęli sie smiać. Jeden jest bardzo wysoki (ma ponad 2 metry). Okazało sie, ze ten wysoki ubiera sie w dresy i szerokie spodnie (coś a la "skejci" ) bo mu tak wygodnie a drugi, niższy, żeby zatuszowac to, że jest baaardzo chudy. Co dopiero zauważyłam na wiosnę, kiedy zrzucili z siebie grube bluzy i chodzili w samch koszulkach

Do dzisiaj w śmiechu mówie do nich "eee.. dresy!!"

[kamuha]

Oj chcąc nie chcąc widząc kogoś przypinamy mu łątkę.
Ciekawą sytuację miałam w grupie na studiach. Jakoś w roku wyszła taka rozmowa, jak siebie postrzegaliśmy itp. I koleżanka mówiła, ze gdybym ja i inna koleżanka stały załózmy na przystanku i miała się spytać o godzinę, podeszłąby do mnie. O tyle mnie to zdziwiło, bo ta owa stojąca ze mną koleżanka jest osobą bardziej otwarta na ludzi itp.(i takie też w moich oczach sprawia wrażenie)-tyle, że szybko się złości ., a ja z kolei (wydaje tak mi się) często miewam widoczne muchy w nosie Ja byłam mocno zdziwiona tym stwierdzeniem, a koleżanka z kolei zaczęła się przejmować czy sprawia naprawdę az tak złe wrażenie przed obcymi
Ile ludzi tyle opini o człwieku jednym słowem

[maja55]

Jasne, że tak...

Oczywiście staram się nie oceniać ludzi po wyglądzie, ale wygląd to nie tylko ciuchy czy makijaż, fryzura które na sobie nosimy, ale też pewnie gesty, sposób mówienia, spojrzenie.
Trudno jest mi się wyzwolić przed tym, że spoglądam na kogoś i od razu kategoryzuję: "lubię go" lub "nie lubię go".
Nie twierdzę, że sądy te są właściwe, bo często okazuje się, że po pewnym czasie, i po głębszym poznaniu osoba, którą znielubiłam po pierwszych sekundach okazuje się miłą, sympatyczną osobą.
Chyba każdy z nas ma pewne preferencje w doborze przyjaciół czy osób w których towarzystwie czuje się dobrze i nie ma w tym nic złego, że są osoby, których nie darzymy tak wielką sympatią.

Napisane przez gosiaczek6

oczywiscie...ja sama jestem nielubiana bo chodze prosto z glowa uniesiona wysoko i kazdy mysli ze jestem podla rozpieszczona suka ktora niewiadomo co o sobie mysli pffff Ci ktorzy mnie znaja wiedza ze tak nie jest
ale ja tez tak oceniam ludzi

Niestety też zwykle chodzę z wysoko uniesioną głową, co nie ma absolutnie nic wspólnego z tym że zadzieram nosa czy jestem wyniosła. Jednak zdarza mi się słyszeć opinie osób, które mnie nie znają jako bym była bardzo arogancką i wyniosłą osobą. Na szczęście, kiedy mnie poznają zmieniają zdanie.


Wydaje mi się, że ważne jest, aby nie przywiązywać się za bardzo do tych łatek, które przykleiliśmy komuś po pierwszych sekundach poznania, tylko dać sobie możliwość zmiany zdania.
Kiedy poznałam TŻ określiłam go jako nadętego buca, a on mnie jak zadzierającą nosa snobkę. Na szczęście szybko zmieniliśmy o sobie zdanie, więc pierwsze wrażenie i pierwsze łatwi są czasami zawodne.

[ZapachNocy]

nie, przes sam wygląd nie. Mam z kolei tak,że pierwsze 5 minut rozmowy decydują o tym czy kogoś polubię...czesto właśnie niesłuszne sądy wydaję

[zizou]

Napisane przez ŁAJKA

2.Albo czy usłyszałyście o sobie opinię ,która Was kompletnie zaskoczyła np od osoby nowo poznanej?
Ktoś sobie Was całkiem inaczej wyobrażał.

tak. zawsze slysze, ze ja to wygladam na taka jedze i ludzie boja sie do mnie podchodzic. po czym okazuje sie, ze jestem strasznie fajna i nie wiadomo w ogole, skad ten strach przed poznaniem mnie sie pojawil


a czy zdarza mi sie lubi/nie lubic za sam wyglad? zdarza sie co ma na to wplyw? uroda, ubior, mina [skwaszona lub nie ]

[Foka29]

Oj tak, zdarzały mi się i sympatie i antypatie od pierwszego wejrzenia.
Ciekawe jest to, ze czasem to nawet nie o wygląd/ubiór chodziło, tylko o coś bliżej niesprecyzowanego. Lubie i już.... nie lubie... bo tak.
Nie potrafię tego rozgryźć. Feromony jakieś, czy co?

[significant]

Można, można.
Mnie się zdarza bardzo często. Za to (o dziwo) zawsze trafnie.
Wygląd mówi bardzo wiele o człowieku.

[lapus]

można
ja do wyglądu przywiązuje wagę np. przy wyborze lekarza, i wiem ze może być kompetentny a zarazem mieć niestety niezbyt miłą twarz, jednak taka twarz od razu mnie odstrasza..

[Chii1986]

Bywa,że patrząc na kogoś zachowanie, twarz, ubiór tworzę sobie wyobrażenie tej osoby... np. nie przepadam za chłopakami głośnymi, żartownisiami, patrzącymi na innych z taką wyszością...czasem stoi taki na przystanku i po prostu nie wydaje mi się miły a być może tak nie jest.

Podobnie jeśli widzę dziewczynę, która śmieje się głośno ze wszystkiego... może ma dobry humor, ale mi zazwyczaj wydaje się,że chce się popisać przed towarzystwem i zgrywa słodką idiotkę.

Tak to jakoś jest,że do niektórych obcych ludzi na ulicy chciałabym się uśmiechnąć (i nie chodzi o urodę tylko o to,że robią na mnie wrażenie miłych ludzi) a innym chętnie bym podłożyła nogę ...ale zazwyczaj nie wpływa na to tylko wygląd ale zachowanie np. nie lubię ludzi głośnych ,zwracających na siebie uwagę, zbyt otwartych w stosunku do obcych ludzi na ulicy...nawet jeśli są "pozytywnie zakręceni"...wolę takich spokojnych,szarych.

co do mnie to koleżanka powiedziała,że sprawiałam wrażenie wyniosłej przez co myślała,że jestem niesympatyczna. Wiele osób myśli,że jestem wyniosła a to moja reakcja obronna na obcyhc ludzi bo jestem dość nieśmiała.

[gosiaczek6]

Napisane przez maja55

Niestety też zwykle chodzę z wysoko uniesioną głową, co nie ma absolutnie nic wspólnego z tym że zadzieram nosa czy jestem wyniosła. Jednak zdarza mi się słyszeć opinie osób, które mnie nie znają jako bym była bardzo arogancką i wyniosłą osobą. Na szczęście, kiedy mnie poznają zmieniają zdanie.


Wydaje mi się, że ważne jest, aby nie przywiązywać się za bardzo do tych łatek, które przykleiliśmy komuś po pierwszych sekundach poznania, tylko dać sobie możliwość zmiany zdania.
Kiedy poznałam TŻ określiłam go jako nadętego buca, a on mnie jak zadzierającą nosa snobkę. Na szczęście szybko zmieniliśmy o sobie zdanie, więc pierwsze wrażenie i pierwsze łatwi są czasami zawodne.

dobrze wiedziec ze nie jestem sama

[edynka]

Ojej, oczywiście, że można. mało tego, bardzo często (NIE ZAWSZE!!!) nasze odczucie jest zgodne z prawdą. Wieeeelokrotnie zdarzyło mi się pomyśleć o osobie w ogóle bez rozmowy z nią:
On(-a) jest...
- głupi(a)/ inteligentny(a)
- wredny(a)/miły(-a)
- cwany(a)
- agresywny(a)/łagodny(a)
- szczęśliwy(a)/nieszczęśliwy(a)
itd....itp....itd....itp

I prawie równie często okazywało się ewidentnie, że miałam rację. To nie jest stereotyp. O ile nie kierujemy się wyglądem (gruby, chydy, wysoki, niski itd), lecz wyrazem twarzy, nasze przypuszczenia znajdą potwierdzenie naprawdę często.
Powody są 2, proste i oczywiste:
1. Człowiek posiada 6 zmysł, który odbiera to, co jeszcze nie zostało uświadomione i "przerobione" przez mózg
2. Na twarzy zapisują się te uczucia/zachowania/reakcje, które towarzyszą nam najczęściej.

Nie ma w tym żadnej magii ani stereotypu.
PODKREŚLAM, że oczywiście można sie pomylić, ale będzie to raczej rzadziej, niż częściej. Takie jest moje zdanie, poparte doświadczeniem

[TOMORROW]

ja czasem nastawiam się na anty, jeśli ktoś baaardzo przypomina mi kogoś, kogo nie znoszę-ciężko mi wtedy się przełamać

[shena]

Można.

Mi się zdarzyło kilka razy ocenić jaka ta osoba jest, czy sie polubimy czy nie,patrząc na nią przez pierwsze sekundy. I zazwyczaj miałam racje. I nie chodzi tu tylko o wygląd...sama niewiem o co, pprostu czułam ze ta osoba jest wredna, hamska czy coś takiego...wyczuwałam od niej złą energie

natomiast co do samego wyglądu to zdarzyło mi się ocenić jednego chłopaka jaki ma charatker patrząc tylko na jego wygląd. Wydawał się bardzo głośny, imprezowicz, babiarz który zmienia dziewczyny jak rękawiczki. Po bliższym poznaniu w połowie miałam rację.

Myśle ze obserwując ludzi nie znanych, z ich gestów, czynów, sposobie mówienia, odnoszenia się do innch możemy dowiedzieć się jacy oni są.

[Honestly]

Można, można. Koniec kropka. Ja osobiście mam taką 'kumpelę' i nigdy jej nie lubiłam. Po prostu miała WREDNY wyraz twarzy, mierzyła i patrzała na mnie z wyniosłością. Grr. Próbowałam się raz przemóc wobec tej niechęci, ale udało mi się tylko po dwóch piwach. Na trzeźwo znów jej nie znosiłam. I to nie tylko moja opinia o niej.

[201706190936]

Napisane przez vadi

tak


chociaż kiedy miałam naście lat często słyszałam, że wyglądam na zołzę typu 'nie podchodz', a okazuję się o dziwo być inna
więc nie twierdzę, że to logiczne i uzasadnione, ale zdarza mi się.

dokładnie tak samo jak u mnie

[śnieżka_]

tak, często moje domysły się sprawdzają ale bywa też zupełnie odwrotnie

[yedanna]

Lubić/nie lubić nie, ale zdarza mi się ocenić osobę jako sympatyczną lub nie po wyrazie twarzy. Rzeczywiście niekoniecznie ma to związek z urodą, bardziej z uśmiechem czy mimiką. Czasem łapię się na tym, że jako symatyczne oceniam osoby, ktore przypominają mi moich bliskich.


I oczywiście jak widzę babeczki nadzwyczajnej urody, to przez chwilę z zazdrości ich nie lubię. Tak po babsku

[_Malutka_]

O tak można... Chociaż dawniej często skreślałam ludzi nawet nie z powodu ich urody, wyrazu twarzy, tylko przez styl jaki sobą prezentowali. Najlepszym przykładem była moja nieuzasadniona wręcz nienawiść do 'metali'. Jakoś nie mogłam ich znieść i mnie od nich odrzucało. Nic mi się w nich nie podobało, do czasu aż do domu kuzynki wparował jej sąsiad - metal, a ja byłam skazana na to by go poznać. Okazało się, że to bardzo sympatyczny, wesoły, z wielkim poczuciem humoru NORMALNY chłopak Od tego czasu najpierw staram się poznawać ludzi, a później oceniać.

[Scarlet_17]

Zdarza mi się,tzn. nie tak,że każdego, kogo spotkam mogłabym ocenić, ale czasem po prostu zobacze kogoś/chwile z kimś porozmawiam i czuje,że np. ta osoba jest sympatyczna, że mogłabym się z nią zaprzyjaźnić itd.,albo odwrotnie i wiem,że to nie to. I zwykle się sprawdza

[Wiwianna]

Owszem, owszem oceniam - ale raczej zachowanie, czasami wystarczy jakiś gest, jedno słowo i... już wiem o tej osobie prawie wszystko. Wygląd ludzi nie wpływa na moje nastawienie do nich.

[Soft]

Oczywiście Każdy człowiek (nawet ten co sie zapiera,ze nie) codziennie ocenia ludzi po samym wyglądzie. Czasem nawet nieświadomie, zupełnie nie wiedząc dlaczego ktos nam "nie pasuje" mimo,ze nie znamy danej osoby. Nasza komunikacja niewerbalna zdradza czasem więcej niz tysiące wypowiedzianych słow, oczywiscie czasem mozna sie pomylić