Wyprowadzka w wieku 18lat

[madelaine_16]

Cześć Dziewczyny.Jestem w stanie wielkiego załamania i proszę o wasza opinie.Jestem z chłopakiem prawie połtora roku,mam prawie 19lat,On prawie 25.Od poczatku nie było nam łatwo,jako,że mam rodziców takich jakich mam.Ciagle wymyslali mi zajecia,zakazy żebym nie miała czasu na spotkania z nim.Nawet w roku gdy miałam pisać mature stwierdzili,że RAZ w miesiacu wystarczy związkowi..Przyznam,że łamałam ten zakaz,bo jakby to wytrzymac.Nie należe do osób kłótliwych,ale z Nimi ciągle miałam na pieńku.Nie spełniałam oczekiwań.Związek z Tomkiem zrównoważył się z moim dojrzewaniem emocjonalnym,zaczełam bronic własnego zdania,i wogole je miec.Nie spodobało im się to.Czesto zmieniali zdanie,zależało ono bowiem od humoru.Z poł roku przed osiemnastka już słyszałam,ze sie nie podporzadkowuje i że oni maja obowiazek utrzymywac mnie tylko do osiemnastki.Były w tym czasie miłe ksywki dla mnie:bezmozł,kretynka,sko ńczysz na ulicy,nie zdasz matury(ucze sie dobrze,ale dla nich za mało) itp.Zdałąm mature..ale nie złozyłam na te studia co chcieli.Uznałam,że moj wynik nie wystarczy w tym roku i wolałam uniknąć nerwow i zdac na te na ktore sie dostane i są zwiazane z moimizainteresowaniami.Za czeło sie gorzej gdy mame zaczely bolec plecy.Stała sie nie do wytrzymania.Wyżywa sie na mnie,wyzywa od dziwek,****,kretynek itp.Mowi ze jestem jedynie pasozytem..To na porzadku dziennym.Ostatnio przeszli samych siebie;otwieraja moja poczte,list ze szkoły(podobno byli ciekawi co pisza) i karte platnicza z banku(podobno mysleli ze to do nich bo ten sam bank).Gdy zwrócilam uwage usłyszalmam ze skoro mieszkam u nich to musza wiedziec co sie dzieje..i ze jak mi nie pasuje mam sie wyprowadzic..kilka dni pozniej znow byla kłotnia i zamiast słowa wyprowadzka usłyszałam wypierdalaj z tego mieszkania.Chciałam wyjsc ale sie opanowali.I tu po tej długiej opowiesci moje pytanie.Co byscie powiedzialy jakby ktos z waszej rodziny itp miał taka córke?która w tym wieku chce sie wyprowadzic?Mam klucze i drzwi otwarte do mieszkania chlopaka(mieszka z rodzicami,ale to swietni ludzie).Ale boje sie.On jest gotowy,jak tylko zaczely sie te problemy otworzył swoje drzwi do mnie.A ja sie wszystkiego boje,braku pieniedzy,kłótni,opinii.. Tylko,że sie mecze..psychicznie,bo na kase itp nie narzekam..Poradzcie cos jesli umiecie..

[Ponura]

Uroczy rodzice, nie ma co Uciekaj, uciekaj. Nie musi być do chłopaka. Jesteś w dobrej sytuacji życiowej na usamodzielnienie się: idziesz na studia. Spróbuj wynająć mieszkanko z jakimiś ludźmi z roku i znaleźć pracę. Dużo osób utrzymuje się w ten sposób i daje radę.

Powodzenia!

[madelaine_16]

Dzieki za szybkie odpisanie.Pracuje.Teraz na cały etat,w ciagu roku na poł,bo jednak to studia dzienne.Tak własnie myśle,że musze uciec.Do chlopaka plus jest taki,że nie musielibysmy płacic.No moze raz na jakis czas zakupy,bo oni nie przyjmuja do wadomosci brania kasy.I wtedy moglibysmy oszczedzic..na razie sie boje..chyba dorosłosci..

[tatlinka]

Witaj..
Bardzo nie podoba mi sie zachowanie Twoich rodzicow, to ze nimi sa nie zobowaiazuje ich do ponizania Ciebie, mowienia co masz robic z Twoim zyciem . Rozumie ze moga doradzic , ale nie rozkazywac. Nie moge Ci doradzic co masz zrobic, ale moge powiedziec co ja bym zrobila na Twoim miejscu . Mam bardzo sily charakter i kiedy wlasna mama wyzywala by mnie i kazala ( nie bede cytowac wulgaryzmow) wynosic sie z mieszkania , zrobila bym to , przez ten czas mieszkla bym u TZ, moze kiedy Twoi rodzice zrozumieja ze Cie traca cos do nich dotrze...Niestety nie znam strony prawnej, nie wiem czy w zwiazku z tym ze sie uczysz mozesz domagac sie jakis pieniedzy, popytaj , wydaje mi sie ze cos Ci przysluguje. Sama bardzo wczesnie opuscilam domu, nie ze wzgledu na problemy z rodzicami bo rodzicow mam naprawde swietnych , ale z ochoty usamoc´dzielnienia sie i zycia na wlasny rachunek.. Powodzenia , mam nadzije ze sie wszteko pomyslnie zakonczy

[Ponura]

Napisane przez madelaine_16

Dzieki za szybkie odpisanie.Pracuje.Teraz na cały etat,w ciagu roku na poł,bo jednak to studia dzienne.Tak własnie myśle,że musze uciec.Do chlopaka plus jest taki,że nie musielibysmy płacic.No moze raz na jakis czas zakupy,bo oni nie przyjmuja do wadomosci brania kasy.I wtedy moglibysmy oszczedzic..na razie sie boje..chyba dorosłosci..

No z chłopakiem na pewno taniej Tylko że wtedy, zamiast od rodziców, jesteś uzależniona od niego, związana z nim jakby - jeżeli Wasz związek jest stabilny to ok, ale pomyśl sobie - odejście z domu rodzinnego prosto do ... drugiego domu rodzinnego? Mieszkając 'sama' (czyli ze współlokatorami) miałabyś możliwość jakby to powiedziec... odnaleźć siebie, dowiedzieć się kim jesteś i pożyć dla siebie, na własny koszt. Myślę, że warto, dorośniesz Piszę tak, choć sama mieszkam z rodzicami, a kończę już studia. W najbliższym czasie planuję jednak wyprowadzkę, choć kontakty ze staruszkami mam świetne. Myślę, że życie na własny rachunek znakomicie robi człowiekowi.

[Sheep*]

Dorosłości nie można się bać, tylko trzeba się z nią zmierzyć. Jestem w Twoim wieku, też czekają mnie studia, w dodatku w innym mieście. Pokaż rodzicom, że dasz sobię radę bez nich i potrafisz decydować o sobie. Wszystko co nowe jest na początku trudne i dziwne. Ale tylko na początku. Trzymam kciuki za Ciebie

[verzara]

Wspołczuje Ci . Oparcie w rodzicach to jednak baardzo duzo . Sama mam 19 lat . Jestes ze swoim chlopakiem mysle ze na tyle dlugo by moc z nim zamieszkac . Znacie sie i jesi nie ma przeszkod to tak bym zrobila . Natomiast jesli chozi o kestie jego rodzicow . Coz nawet jesli sa super to hmm nie chciala bym mieszkac z rodzicami chlopaka w jednym mieszkaniu . Twoj chlopak ma 25 lat wiec pewnie pracuje . Ty masz 19 czyli tez mozesz sie sama utrzymywac isc do pracy . Ja w takiej sytuacji z moim chlopakiem napewno wynajelibysmy mieszkanko . Oczywiscie jesli wam pozwala na to sytuacja finansowa . Jesli nie no to zostaje opcja mieszkania z chlopakie i jego rodzicami jesli nie maja nic przeciwko . Napewno gdybym slyszala od swoich rodzcow takie slowa . Nie zostalabym luzej w domu . Wiem ze mozna poradzic sobie samemu we dwojke . Mozna znalezc prace . Na poczatku niewiele platna ale zawsze cos . A gdyby byla mozliwosc wyjechac z chlopakiem za granice np na rok zarobic na studia .

[little.b.blue]

rodzice mają obowiązek utrzymywać Cię dopóki kontynuujesz edukację. jeśli tego nie chcą robić możesz posądzić ich o alimenty.

[nympha_sreniavitae]

Napisane przez little.b.blue

rodzice mają obowiązek utrzymywać Cię dopóki kontynuujesz edukację. jeśli tego nie chcą robić możesz posądzić ich o alimenty.

To prawda. Jeżeli studiujesz, a jesteś osobą przed 25 rokiem życia, masz prawo domagać się od rodziców łożenia na Twoją edukację. Myślę, że tak właśnie powinnaś zrobić, mimo że brzmi to drastycznie - pozwać własnych rodziców do sądu o alimenty... Jest to chyba jednak dobry sposób, żeby uświadomić rodzicom, że nie jesteś pasożytem, tylko ich dzieckiem, a ich obowiązkiem jest zapewnić Ci utrzymanie.

Studia to rzeczywiście dobry moment na wyprowadzkę. Zwłaszcza, że trwanie w takiej sytuacji prędzej czy później zacznie szkodzić Twojemu związkowi i Twojej psychice. Na Twoim miejscu jednak szła bym "na swoje" (tzn. wynajęła coś ze znajomymi lub ludźmi z uczelni), a nie korzystała z propozycji TŻ. "Wprowadzka" do chłopaka to jednak dla związku krok milowy, może nie trzeba podejmować go pod taką presją.

Trzymaj się. Pozdrawiam.

[Gwiazdeczka1978]

Napisane przez little.b.blue

rodzice mają obowiązek utrzymywać Cię dopóki kontynuujesz edukację. jeśli tego nie chcą robić możesz posądzić ich o alimenty.

Ale nie dluzej niz do ukonczenia (25/26 lat nie pamietam dokladnie).

[little.b.blue]

Napisane przez Gwiazdeczka1978

Ale nie dluzej niz do ukonczenia (25/26 lat nie pamietam dokladnie).

oczywiście, ale podejrzewam, ze skoro idzie już teraz na studia to na pewno skończy je przed 25 rokiem życia :P

[paprif]

Napisane przez madelaine_16

Cześć Dziewczyny.Jestem w stanie wielkiego załamania i proszę o wasza opinie.Jestem z chłopakiem prawie połtora roku,mam prawie 19lat,On prawie 25.Od poczatku nie było nam łatwo,jako,że mam rodziców takich jakich mam.Ciagle wymyslali mi zajecia,zakazy żebym nie miała czasu na spotkania z nim.Nawet w roku gdy miałam pisać mature stwierdzili,że RAZ w miesiacu wystarczy związkowi..Przyznam,że łamałam ten zakaz,bo jakby to wytrzymac.Nie należe do osób kłótliwych,ale z Nimi ciągle miałam na pieńku.Nie spełniałam oczekiwań.Związek z Tomkiem zrównoważył się z moim dojrzewaniem emocjonalnym,zaczełam bronic własnego zdania,i wogole je miec.Nie spodobało im się to.Czesto zmieniali zdanie,zależało ono bowiem od humoru.Z poł roku przed osiemnastka już słyszałam,ze sie nie podporzadkowuje i że oni maja obowiazek utrzymywac mnie tylko do osiemnastki.Były w tym czasie miłe ksywki dla mnie:bezmozł,kretynka,sko ńczysz na ulicy,nie zdasz matury(ucze sie dobrze,ale dla nich za mało) itp.Zdałąm mature..ale nie złozyłam na te studia co chcieli.Uznałam,że moj wynik nie wystarczy w tym roku i wolałam uniknąć nerwow i zdac na te na ktore sie dostane i są zwiazane z moimizainteresowaniami.Za czeło sie gorzej gdy mame zaczely bolec plecy.Stała sie nie do wytrzymania.Wyżywa sie na mnie,wyzywa od dziwek,****,kretynek itp.Mowi ze jestem jedynie pasozytem..To na porzadku dziennym.Ostatnio przeszli samych siebie;otwieraja moja poczte,list ze szkoły(podobno byli ciekawi co pisza) i karte platnicza z banku(podobno mysleli ze to do nich bo ten sam bank).Gdy zwrócilam uwage usłyszalmam ze skoro mieszkam u nich to musza wiedziec co sie dzieje..i ze jak mi nie pasuje mam sie wyprowadzic..kilka dni pozniej znow byla kłotnia i zamiast słowa wyprowadzka usłyszałam wypierdalaj z tego mieszkania.Chciałam wyjsc ale sie opanowali.I tu po tej długiej opowiesci moje pytanie.Co byscie powiedzialy jakby ktos z waszej rodziny itp miał taka córke?która w tym wieku chce sie wyprowadzic?Mam klucze i drzwi otwarte do mieszkania chlopaka(mieszka z rodzicami,ale to swietni ludzie).Ale boje sie.On jest gotowy,jak tylko zaczely sie te problemy otworzył swoje drzwi do mnie.A ja sie wszystkiego boje,braku pieniedzy,kłótni,opinii.. Tylko,że sie mecze..psychicznie,bo na kase itp nie narzekam..Poradzcie cos jesli umiecie..

Jestem w tym samym wieku co Ty.
Kompletnie nie rozumiem zachowania Twoich rodziców.
Ciężko jest mi cokolwiek napisać... ;/
Myślę jednak, że wizażanki dobrze Ci radzą...
Ja na Twoim miejscu wynajęłabym coś z ludźmi z roku...
Jestem ze swoim chłopakiem 4 lata i nie wyobrażam sobie żebyśmy tak "na stałe" mieszkali razem... uważam, że przyjdzie na to czas.
Pozdrawiam i trzymaj się

[ulinkaaa]

Moim zdaniem powinnas sie jak najszybiej wyprowadzic. Ja bym jednak radzila na stancje, ze znajomymi, a nie do chlopaka, bo z jednej rodziny wpadniesz w druga. Mieszkajac ze znajomymi mozna sie swietnie usamodzielnic i poznac siebie. To w koncu studia.
Na mieszkanie z chlopakiem bedziesz jeszcze miala czas, choc oczywiscie gdybys zamieszkala z nim juz teraz, to napewno czulabys sie pewniej, ale bylabys od niego bardziej zalezna. Decyzja nalezy do Ciebie.

[koKOro]

pomysł z wyprowadzką ok, ale nie koniecznie do chłopaka. To już zobowiązująca kwestia, a w życiu różnie bywa. Poza tym za szybko chyba stałabyś się zależna od niego, jego rodziny itp. a nie jestem przekonana, że to wychodzi na dobre, bez względu jakich fajnych ma starszych. Może lepiej jakbyś się wyprowadziła do jakiejś stancji czy coś, z jakimiś studentami coś wynajęła. Gdybyś się wyprowadziła miałabyś pieniądze?

[irminek88]

heh.. kiedyś usłyszałam podobne kwestie.. i dokładnie po maturze sie wyprowadziłam.. 350km od domu.. teraz żyje z mama o niebo lepiej.. wszystko obróciło sie o 180 stopni.. chociaż podejrzewam, ze gdybym wróciła kłótnie zaczęłyby sie na nowo..

Twoi rodzice nie maja prawa Cię obrażać.. wyobrażam sobie jak strasznie sie meczysz.. pamiętaj jednak, ze wyprowadzka to poważny krok.. i niestety może sie to obrócić przeciwko Tobie.. co jeśli sie pokłócisz z chłopakiem..? a mieszkając wspólnie nie jest o to trudno.. poza tym będziesz mieszkała nie tylko z nim ale i z jego rodzicami.. to też nie jest najlepsze rozwiązanie.. wierz mi, pisze to wszystko wspominając niemiłe dla mnie czasy.. a do tego rodzice mogą Cię nie przyjąć z powrotem.. na Twoim miejscu spróbowałabym najpierw po jakiejś kłótni nie wrócić na noc.. jesteś pełnoletnia więc nawet nie mogą Ci nic zrobić.. wystrasz ich trochę.. może zrozumieją.. albo nabiorą świadomości jaką niszczącą moc mają ich słowa.. zawsze możesz powiedzieć, że tyle razy kazali Ci w.. więc ich posłuchałaś..

przykro mi strasznie.. ale wierze w Ciebie.. musisz być bardzo silna, skoro rodzice bezradnie uciekają się do takich czynów i słów..

[giraffe]

Ja myślę, że wyprowadzka to byłby dobry pomysł... ale tak jak dziewczyny już wcześniej pisały, nie do chłopaka, tylko np. do mieszkania studenckiego. Tylko kwestia jest taka, czy będziesz miała na to pieniądze?

Ja też zamierzam się w końcu po długim oczekiwaniu wyprowadzić do miasta, w którym mieszka mój Partner(mimo, iż mam dobry kontakt z rodzicami). Niemniej jednak nie chce się wprowadzać do Niego. Chciałabym się "ustawić" tak, aby móc się uniezależnić i usamodzielnić (i w razie czego np. rozpadu związku, bo niestety ale dopuszczam wszelkie opcje) móc sobie świetnie samej poradzić. Tylko, to nie jest takie proste, muszę znaleźć dość dobrze płatną pracę w Jego mieście, aby było mnie na to stać.

Dlatego jeśli masz taką możliwość (finansową) to lepiej jednak byłoby iść na całkiem "swoje". A jeśli nie... to może zrezygnować ze studiów dziennych, pracować i studiować zaocznie (ja tak zrobiłam). Bo sytuacja w domu jest nieciekawa, a tkwić w czymś takim (chodzi mi o te wyzwiska i wieczne nie zadowolenie) nie jest ani łatwo, ani przyjemnie.

Rozważ sobie to wszystko dobrze i podejmij decyzję, która będzie najbardziej słuszna.

[kennedy]

madelaine wspolczuje ci i rozumiem bo moj ojciec tak samo sie zachowuje wobec mnie i brata:/

moge ci powiedziec tyle : jezeli studiujesz oni maja obowiazek cie wspierac finansowo!
jezeli mozesz wyprowadz sie i pracuj i studiuj jednoczesnie

[yedanna]

Napisane przez little.b.blue

rodzice mają obowiązek utrzymywać Cię dopóki kontynuujesz edukację. jeśli tego nie chcą robić możesz posądzić ich o alimenty.

Ale chyba nie o to chodzi, żeby dorosły człowiek procesował się o kasę z rodzicami...

Jeśli jesteś gotowa i świadoma swojej decyzji, to zacznij od znalezienia pracy. Później możesz wybrać albo mieszkanie studenckie, albo inne - zależnie od możliwości finansowych. Podobnie jak dziewczyny, odradzam wprowadzanie się do rodziców chłopaka. Ewentualnie rozważcie wspólne mieszkanie oddzielnie.

Pamiętaj jednak, że to bardzo poważna decyzja a w Twoim poście widzę, że się wahasz. Widocznie nie jest tak źle Może wina w jakimś stopniu leży rownież po Twojej stronie, może nie potraficie wypracować porozumienia. Zawsze przed zdecydowanym cięciem warto zastosowac sposoby dyplomatyczne.

[evil minded]

Co za okropni, wstrętni ludzie z Twoich rodziców. Wyprowadź się od nich, napisz list, dlaczego tak postąpiłaś i zerwij kontakt. Niech oni pierwsi się odezwą, jak wszystko zrozumieją.

[rewelka111]

Napisane przez yedanna

Ale chyba nie o to chodzi, żeby dorosły człowiek procesował się o kasę z rodzicami...

no tak nie o to chodzi ale nawet pracując na pol etatu trudno jej bedzie sie utrzymać jeśli faktycznie zdecyduje się na mieszkanie na stancji a nie u chłopaka, to jednak kosztuje, opłaty za mieszkanie (zależnie od miasta ale ok 300-400 zl) do tego rachunki, no i oczywiscie jedzenie nie mówiąc o jakis przyjemnościach dla siebie. Jesli rodzice po wyprowadzce nie będą chcieli jej "znać" to innej opcji nie ma jak procesowanuie sie z nimi o kase. Moze wtedy zobacza, ze nie moga bezkarnie wyrzucac z domu dziecka i go obrazac.

No i nie dziwmy sie, że sie waha bo nawet gdyby w domu było prawdziwie tragicznie to wyprowadzkai życie na własny rachunek jest bardzo poważna decyzja i niesie za soba wiele problemów z którymi bedzie musiała sobie radzic zupełnie sama

W kazdym razie trzymam kciuki, najbardziej za to by sie ulozyly kontakty z rodzicami.

[yedanna]

Szczerze powiem, że dla mnie dorosły człowiek powinien potrafić utrzymać się sam. Szczególnie, jeśli decyduje się na wyprowadzkę i samodzielne życie.
Jeśli ktoś nie chce utrzymywać kontaktów z rodziną z różnych powodów, to niech nie oczekuje też pieniędzy. Ale to temat na oddzielny wątek.

[rewelka111]

sporna kwestia, ale i tak zrobi to co bedzie uwazala za słuszne

[giraffe]

Napisane przez rewelka111

no tak nie o to chodzi ale nawet pracując na pol etatu trudno jej bedzie sie utrzymać jeśli faktycznie zdecyduje się na mieszkanie na stancji a nie u chłopaka, to jednak kosztuje, opłaty za mieszkanie (zależnie od miasta ale ok 300-400 zl) do tego rachunki, no i oczywiscie jedzenie nie mówiąc o jakis przyjemnościach dla siebie. Jesli rodzice po wyprowadzce nie będą chcieli jej "znać" to innej opcji nie ma jak procesowanuie sie z nimi o kase. Moze wtedy zobacza, ze nie moga bezkarnie wyrzucac z domu dziecka i go obrazac.

Ja też nie jestem za tak radykalnym krokiem jak pozywanie rodziców do sądu... bo niesmak (mimo, że rodzice nie są w porządku) jednak pozostanie. A pamiętajmy, że rodzice jacy by nie byli to jednak rodzice. Przynajmniej ja bym swoich nie ciągała po sądach.

Co do pieniędzy.... tak jak powiedziałam, nie koniecznie trzeba iść na studia dzienne. Czasami po prostu trzeba coś poświęcić w imię czegoś. A myślę, że to jest najlepszy (z mojego punktu widzenia) sposób na usamodzielnienie się. Praca na pełnym etacie (pojmowana również jako - zbieranie doświadczenia zawodowego) i studia zaoczne.

Ale podkreślam, że to jest MOJA opinia i JA bym tak postąpiła. Nie znaczy to, że nie można iść inną drogą. Dlatego nie chciałabym, żeby autorka sugerowała się tylko tym co mu tutaj piszemy, ale sama przemyślała wszystkie możłiwości i wybrała dla Niej najkorzystniejszą.

[rewelka111]

Napisane przez giraffe

Ja też nie jestem za tak radykalnym krokiem jak pozywanie rodziców do sądu... bo niesmak (mimo, że rodzice nie są w porządku) jednak pozostanie. A pamiętajmy, że rodzice jacy by nie byli to jednak rodzice. Przynajmniej ja bym swoich nie ciągała po sądach.

Co do pieniędzy.... tak jak powiedziałam, nie koniecznie trzeba iść na studia dzienne. Czasami po prostu trzeba coś poświęcić w imię czegoś. A myślę, że to jest najlepszy (z mojego punktu widzenia) sposób na usamodzielnienie się. Praca na pełnym etacie (pojmowana również jako - zbieranie doświadczenia zawodowego) i studia zaoczne.

Ale podkreślam, że to jest MOJA opinia i JA bym tak postąpiła. Nie znaczy to, że nie można iść inną drogą. Dlatego nie chciałabym, żeby autorka sugerowała się tylko tym co mu tutaj piszemy, ale sama przemyślała wszystkie możłiwości i wybrała dla Niej najkorzystniejszą.

Wiecie co przemyślalam to sobei i chyba macie racje, sad to nie rozwiazanie bo mozna przekreslic kontakty z rodzicami na cale zycie...
Wiec faktycznie, wyprowadzka jak najbardziej ale zycie na wlasny rachunek ;*

[Onexy]

Napisane przez Ponura

Uroczy rodzice, nie ma co Uciekaj, uciekaj. Nie musi być do chłopaka. Jesteś w dobrej sytuacji życiowej na usamodzielnienie się: idziesz na studia. Spróbuj wynająć mieszkanko z jakimiś ludźmi z roku i znaleźć pracę. Dużo osób utrzymuje się w ten sposób i daje radę.

Powodzenia!

________________

Miałam 18 lat,jak wyprowadziłam się z domu,chwilowo zatrzymałam sie u przyjaciółki,a potem poradziłam sobie w taki sposób jak radzi Ponura.
Pracuję,studiuję i jest mi dobrze.

[Yaza]

Uważam, że wyprowadzka w wieku 18 lat to normalka, w końcu trzeba się usamodzielnić i rozpoczęcie studiów to świetna okazja. W Twoim przypadku tym bardziej powinnaś się zdecydować, nie dasz rady prowadzić normalnego życia w tym domu a bądź co bądź, na studiach nauki jest więcej i przydałaby się normalna atmosfera, choćby żeby odpocząć i odstresować się. Nie radziłabym jednak przeprowadzać się do chłopaka, znajdź mieszkanie studenckie, pracuj, dasz sobie radę.

[Lucka91]

Tak jak wiekszosc nie jestem za opcja wyprowadzki do chlopaka. Co z tego ze ma fajnych rodzicow? Kazdy jest fajny jak sie go widuje kilka krotkich godzin w tygodniu. Nie wiadomo jak by sie to wszystko ulozylo gdybys zamieszkala z nim pod dachem. Obawiam sie ze moglabys nie czuc sie swobodnie a to chyba w DOMU najwazniejsze. Za opcja ciagania rodzicow po sadach tez nie za bardzo bym byla, bo niesmak zawsze pozostanie, a jestem pewna ze jak sie juz wyprowadzisz i staniesz na nogi to twoje kontakty z rodzicami sie calkiem zmienia, jednak jesli na prawde bedzie brakowalo ci pieniedzy chyba nie ma innego wyjscia - sama musisz to okreslic. Proponuje wyprowadzke tymczasowo d mieszkania na stancji. To kosztuje zaleznie od miasta 300-500 zł, juz bez dodatkowych oplat zazwyczaj. Ale musisz tez cos przeciez jesc, w cos sie ubierac i inne takie.
Sama musisz sie nad tym zastanowic.
A tak mysle, gdybys po prostu poszla do rodzicow i powiedziala ze rozwiazanie z wyprowadzka wydaje ci sie niezle i czy byliby gotowi łożyć jakąś tam sume co miesiac na twoja dalsza nauke, dopoki nie staniesz na nogi? Spokojnie, bez klotni. Moze oni to przemysla i sami stwierdza ze to nie glupi pomysl i pomoga ci finansowo?

[madelaine_16]

Dzieki Dziewczyny za tyle odpowiedzi.Musze przemyśleć to o przeprowadzce do Tomka.Wiem,że moge sie z Nim pokłócić,ale przez 1,5roku nam sie to nie zdarzyło,szanujemy siebie.Gdy rodzice wyjechali mieszkal ze mna 3 tyg i było na prawde cudownie,pomagalismy sobie itp.Jeśli bym bardzo sie uparła to moglibysmy wynajac mieszkanie,ale ...wolalabym coś odłozyc i zbierac na pozniejszy zakup czterech kątów.Teraz do końca wakacji pracuje na caly etat a potem na poł i bede zarabiała ok 800zł..to za mało by sie utrzymac.Zdziwiłyscie mnie tylko tym,że rodzice MUSZĄ płacic na dziecko.W TV czesto słyszy sie o wyrzucaniu 18letnich dzieci itp.Mogłaby któras z Was pokazać mi jakis prawny dokument albo numer czegoś zebym mogła sama znaleźć?Na razie cały czas jestem na etapie myślenia..i oczywiscie strachu.A wolalabym z Tomkiem bo to jedyna osoba w ktorej mam wsparcie.Tak to wszyscy moi znajomi nie maja takich problemow i po prostu nie umieja postawic sie w mojej sytuacji...:/

[lady karen]

Ja jestem taką córką mając 14 lat zapowiedziałam mamie, że po 18 urodzinach się wyprowadzam. Po prawie dwóch latach walki zgodziłam się poczekać do matury (czyli ponad rok). Tuż przed 18 urodzinami poznałam mojego TŻ, i zamiast wyprowadzić się w czerwcu po maturze, wyprowadziłam się już w styczniu, oczywiście do Niego. Nie żałuję, mimo, że musiałam ostro o to walczyć z mamą. Kiedy tylko się wyprowadziłam jakiekolwiek kłótnie z mamą ustały ( a do tej pory zdarzały się kilka razy dziennie) i teraz mam z nią świetny kontakt. Moim zdaniem warto walczyć o to, czego się chce. Powodzenia

[nympha_sreniavitae]

Napisane przez madelaine_16

Zdziwiłyscie mnie tylko tym,że rodzice MUSZĄ płacic na dziecko.W TV czesto słyszy sie o wyrzucaniu 18letnich dzieci itp.Mogłaby któras z Was pokazać mi jakis prawny dokument albo numer czegoś zebym mogła sama znaleźć?

Muszą, pod warunkiem, że dziecko kontynuuje naukę i nie jest w stanie samo sobie zapewnić utrzymania. Nie umiem w tej chwili podać Ci numeru artykułu i paragrafu, ale znajdziesz ten zapis w kodeksie prawa rodzinnego. Nazywa się to bodaj "obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka". O więcej konkretów musisz pytać prawników, może spróbuj na jakimś internetowym forum prawniczym.

Pozdrawiam.

------

Chyba znalazłam - w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, dział o obowiązkach alimentacyjnych.
Art. 133. § 1. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.