Spotkania klasowe po latach

[toothless]

Dostałam właśnie wiadomość, że po paru latach od skończenia liceum moja klasa organizuje małe spotkanie. Jutro.

Nie wiem jak u was rzecz wyglądała, ale w mojej klasie często panowały klimaty prawie jak z "Plotkary" i wątpię, żeby mentalność ludzi się bardzo zmieniła. Niektórych z nich, owszem, lubiłam i byli w porządku, ale inni na pewno cieszą się z każdych porażek swoich byłych kolegów.
Ja od czasu ukończenia LO przeszłam epizod depresji, przytyłam, zmieniałam studia..no trochę się działo i nadal nie jest śpiewająco. Ludzie, którzy mnie zapraszają wyjeżdżali na wymiany międzynarodowe, mają prace w korporacjach, swoje firmy, rodziny, albo chociaż dobrze im się wiedzie na studiach.

Jak to wygląda z waszej perspektywy? Co myśleliście o takich osobach jak ja podczas podobnych spotkań? I błagam, nie mówcie, że było wam to obojętne, bo czasami przecież nic nie cieszy jak klęska byłego wroga albo osoby, której nie lubiliście.
Z jednej strony pewnie powinnam się cieszyć bo co roku dzwonią i zapraszają mnie na takie spotkania, ale z drugiej wydaje mi się, że robią to tylko po to, żeby na własne oczy zobaczyć co się ze mną stało. Porównuję się z nimi i zawsze wydaje mi się, że wypadam gorzej.

Czy to tylko moja niska samoocena i niepozbieranie czy może lepiej wykpić się i nie pójść, żeby nie odbierać każdego śmiechu albo szeptu jako obgadywania mnie? Wstydzę się tam iść chociaż chętnie spotkałabym parę osób, ale boję się, że później będę podawana jako przykład "tej, której się nie udało".

[madana]

Przy takim nastawieniu i takich ludziach z byłej klasy, jak opisałaś, w życiu nie czułabym potrzeby kontaktu po latach.
Miałam fajną klasę i nasze spotkanie m.in. po 10 latach od matury wspominam bardzo ciepło; ale u nas nie było takich klimatów.

[poziomkakj]

Skoro masz się tam źle czuć to bym nie szła na Twoim miejscu. A skoro są osoby, z którymi chętnie bys porozmawiała, to możesz zawsze z nimi odnowic kontkat przez np. jakis portal społecznościowy i umówić się z nimi sam na sam na jakąś kawe. Ja osobiscire unikam takich wymuszonych spotkan z ludzmi, za którymi nie przepadam i którzy tylko czekaja, aż mi się nga powinie.

[toothless]

Napisane przez poziomkakj

A skoro są osoby, z którymi chętnie bys porozmawiała, to możesz zawsze z nimi odnowic kontkat przez np. jakis portal społecznościowy i umówić się z nimi sam na sam na jakąś kawe.

! świetne rozwiązanie, że też sama o tym nie pomyślałam ==
myślę, że tak po prostu zrobię, za jakiś czas jak poczuję się pewniej

ps. wybaczcie te rozkminy z krainy nieogaru i kompleksów

[sandrina]

Napisane przez poziomkakj

Skoro masz się tam źle czuć to bym nie szła na Twoim miejscu. A skoro są osoby, z którymi chętnie bys porozmawiała, to możesz zawsze z nimi odnowic kontkat przez np. jakis portal społecznościowy i umówić się z nimi sam na sam na jakąś kawe. Ja osobiscire unikam takich wymuszonych spotkan z ludzmi, za którymi nie przepadam i którzy tylko czekaja, aż mi się nga powinie.

[gosiaska]

Napisane przez poziomkakj

Skoro masz się tam źle czuć to bym nie szła na Twoim miejscu. A skoro są osoby, z którymi chętnie bys porozmawiała, to możesz zawsze z nimi odnowic kontkat przez np. jakis portal społecznościowy i umówić się z nimi sam na sam na jakąś kawe. Ja osobiscire unikam takich wymuszonych spotkan z ludzmi, za którymi nie przepadam i którzy tylko czekaja, aż mi się nga powinie.

Dokładnie ja tak właśnie robię - kto chce to zawsze znajdzie kontakt. i ja również. Ni eprzepadam z atakim spendami, a u mnei też były klimaty z "plotkary" i tzw system kastowy cokolwiek to znaczy w Polsce ale z fałszywymi mendami nei zalezy mi się spotykać na taki wiecach

[cava]

Napisane przez toothless

Dostałam właśnie wiadomość, że po paru latach od skończenia liceum moja klasa organizuje małe spotkanie. Jutro.

Nie wiem jak u was rzecz wyglądała, ale w mojej klasie często panowały klimaty prawie jak z "Plotkary" i wątpię, żeby mentalność ludzi się bardzo zmieniła. Niektórych z nich, owszem, lubiłam i byli w porządku, ale inni na pewno cieszą się z każdych porażek swoich byłych kolegów.
Ja od czasu ukończenia LO przeszłam epizod depresji, przytyłam, zmieniałam studia..no trochę się działo i nadal nie jest śpiewająco. Ludzie, którzy mnie zapraszają wyjeżdżali na wymiany międzynarodowe, mają prace w korporacjach, swoje firmy, rodziny, albo chociaż dobrze im się wiedzie na studiach.

Jak to wygląda z waszej perspektywy? Co myśleliście o takich osobach jak ja podczas podobnych spotkań? I błagam, nie mówcie, że było wam to obojętne, bo czasami przecież nic nie cieszy jak klęska byłego wroga albo osoby, której nie lubiliście.
Z jednej strony pewnie powinnam się cieszyć bo co roku dzwonią i zapraszają mnie na takie spotkania, ale z drugiej wydaje mi się, że robią to tylko po to, żeby na własne oczy zobaczyć co się ze mną stało. Porównuję się z nimi i zawsze wydaje mi się, że wypadam gorzej.

Czy to tylko moja niska samoocena i niepozbieranie czy może lepiej wykpić się i nie pójść, żeby nie odbierać każdego śmiechu albo szeptu jako obgadywania mnie? Wstydzę się tam iść chociaż chętnie spotkałabym parę osób, ale boję się, że później będę podawana jako przykład "tej, której się nie udało".

Pare lat temu byłam na spotkaniu klasy z podstawówki. to było na 20to lecie zakończenia 8 klasy podstawowej (wtedy był jeszcze system 8 klas, potem średnia i studia)
Na spotkanie nie dotarła tylko 1 osoba i nasza kochana wychowawczyni 1-4. Wychowawca 4-8 był.

I mimo że jak w szkole byliśmy to zdarzało nam się szarpać ze sobą jak w stadzie psów, i przez tyle lat to róznie się układało wszytkim, wielu posiwiało, wyłysiało , utyło, minęło sie ze stawianymi im wtedy oczekiwaniami wszyscy postarzeli o 20 lat to... było wspaniale zobaczyć sie w prawie komplecie. I żal ze tego kompletu nie było choć mało brakowało.

Nie zamykaj się przed ludźmi ze strachu "bo sobie o mnie pomyślą coś" Idź i po prostu się nie spowiadaj bo takiego obowiązku nie ma, uśmiechnij się i baw a nie roztrząsaj co kto być może ma na myśli czy może sobie pomyśli.

[Cristinedeville]

Spotkaniom klasowym mowie stanowcze NIE!

Nie mialam szczescia do ludzi...lubilam sie moze z 3-4 osobami. Reszta byla mi albo totalnie obojetna albo wrecz do mnie wrogo nastawiona. Istnialy straszne podzialy typu ja mam kase a Ty nie, ja jestem ladniejsza, ja mam lepsze ciuchy, ja jestem bardziej popularny...

Nalezalam do cichych osob ceniacych prywatnosc, nie zalezalo mi na popularnosci wiec mialam male grono znajomych z ktorymi do teraz utrzymuje kontakt Reszta jest mi niepotrzebna.

[linaya]

Napisane przez madana

Przy takim nastawieniu i takich ludziach z byłej klasy, jak opisałaś, w życiu nie czułabym potrzeby kontaktu po latach.

Z ludźmi z klasy miałam w szkole kontakt taki sobie, więc nie sądzę, by to się zmieniło po latach. Na spotkanie klasowe nie poszłam, ale z paroma osobami, z którymi zawsze się lubiłam w tamtych czasach odnowiłam kontakt i spotkaliśmy się.
Nie lubię takich spędów, ale każdy ma inaczej. Mój TŻ np. od lat co roku spotyka się z dawną paczką z liceum i nie ma to nic wspólnego z portalem n-k. Podobnie ma moja siostra - zresztą, jej wieloletni kumpel z paczki klasowej został jej TŻ.

[lily92920]

Napisane przez toothless

Dostałam właśnie wiadomość, że po paru latach od skończenia liceum moja klasa organizuje małe spotkanie. Jutro.

Nie wiem jak u was rzecz wyglądała, ale w mojej klasie często panowały klimaty prawie jak z "Plotkary" i wątpię, żeby mentalność ludzi się bardzo zmieniła. Niektórych z nich, owszem, lubiłam i byli w porządku, ale inni na pewno cieszą się z każdych porażek swoich byłych kolegów.
Ja od czasu ukończenia LO przeszłam epizod depresji, przytyłam, zmieniałam studia..no trochę się działo i nadal nie jest śpiewająco. Ludzie, którzy mnie zapraszają wyjeżdżali na wymiany międzynarodowe, mają prace w korporacjach, swoje firmy, rodziny, albo chociaż dobrze im się wiedzie na studiach.

Jak to wygląda z waszej perspektywy? Co myśleliście o takich osobach jak ja podczas podobnych spotkań? I błagam, nie mówcie, że było wam to obojętne, bo czasami przecież nic nie cieszy jak klęska byłego wroga albo osoby, której nie lubiliście.
Z jednej strony pewnie powinnam się cieszyć bo co roku dzwonią i zapraszają mnie na takie spotkania, ale z drugiej wydaje mi się, że robią to tylko po to, żeby na własne oczy zobaczyć co się ze mną stało. Porównuję się z nimi i zawsze wydaje mi się, że wypadam gorzej.

Czy to tylko moja niska samoocena i niepozbieranie czy może lepiej wykpić się i nie pójść, żeby nie odbierać każdego śmiechu albo szeptu jako obgadywania mnie? Wstydzę się tam iść chociaż chętnie spotkałabym parę osób, ale boję się, że później będę podawana jako przykład "tej, której się nie udało".

Hehe, jakbym czytała o swojej durnej klasie, z którą na szczęście pożegnałam się ostatecznie 30 czerwca. Nie wiem, czy u mnie będą organizowane takie spędy, ale ja nie będę na nie chodzić. Za dużo nerwów mnie kosztowało obcowanie z niektórymi osobami.

U mojej mamy są takie spotkania robione, jest ona zadowolona, ale pewnie dlatego, że miała świetną klasę.

[Noa_]

z takim podejściem na pewno zrezygnowałabym z uczestniczenia w spotkaniu. Skoro już wiesz, że istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że to spotkanie nie będzie dla Ciebie przyjemnością, to nie ma sensu, żebyś marnowała swój czas .

[Ivi 1988]

Napisane przez Cristinedeville

Nalezalam do cichych osob ceniacych prywatnosc, nie zalezalo mi na popularnosci wiec mialam male grono znajomych z ktorymi do teraz utrzymuje kontakt Reszta jest mi niepotrzebna.

Mialam podobnie

[insomnia_x]

Lepiej odpuść sobie to spotkanie klasowe Ja tak jak Ty nie mam dobrych wspomnień i opinii o starych klasach, dlatego zwyczajnie nie chodzę na takie zjazdy. Po co iść i się męczyć.

[manio]

po tym co napisalaś najlepiej bedzie jak nie pójdziesz gdyz tylko bys sie meczyla i czula nie swojo. Jak juz ktos wczesniej pisal lepiej znajdz kontakt z osobami ktore lubilas i w zacieśnionym gronie sie spotakjcie

[przekora]

U mnie w Liceum były kwasy, kłótnie, obgadywania ... jedym słowem męczyłam się strasznie nie mogłam doczekać kiedy je skończę. Dlatego też gdybym dostała takowe zaproszenie - nigdy bym na nie poszła.

[Madzialenka_21]

Ja byłam w kwietniu na takim spotkaniu "po latach" . Początkowo odmówiłam, ale przyjaciółka namówiła mnie żebym jednak przyszła. I wiesz co? Moja klasa też świąte nie była i każdy tylko czekał jakby tu świnię podłożyć, ale spotkanie było bardzo udane. Każdy ze sobą rozmawiał, bawił się, ogólnie wróciłam nad ranem bardzo zadowolona że poszłam. Może Ty też zaryzykuj i idź

[Buenaestrella]

A moim zdaniem takie spotkanie to okazja do odnowienia kontaktu ze znajomymi, o których się zapomniało na jakiś czas...
Sukces to moim zdaniem rzecz względna - jeden opowie że ma pracę w korporacji i jest super, wszyscy zazdroszczą więc mało kto się do niego odzywa i jest tak niezbędny, że nie może wieczorem wyjść a inny - że stanowisko kiepskie, nikt go nie lubi i trzymają go jak frajera po godzinach.

Kiepski pomysł to opowiadać dalszym znajomym o przebytej depresji i tak dalej, ale na pewno jakieś sukcesy w ciągu paru lat zgromadziłaś... A jeśli nie - zawsze można posłuchać, ludzie wolą mówić i ucieszą się, jeśli o sobie opowiesz zdawkowo a ich wysłuchasz dokładnie. Inny sposób na brak sukcesów - mówić o planach )

[bluebluesky]

Z tego, co zrozumialam, oni organizuja te spotkania raz w roku, wiec nic sie nie stanie jesli nie pojdziesz raz. Zadzwon do jakiejs kolezanki i powiedz, ze w tym czasie masz, wyjazd szkoleniowy "bardzo wazny", misje w gabonie itp. Nie zmuszaj sie do tracenia nerwow.

[Inspire]

Odpusć sobie to spotkanie. Po co masz się męczyć i zastanawiać, czy przypadkiem ktoś o Tobie nie mówi?
Zresztą, z dobrymi znajomymi można zaaranżować bardziej kameralne spotkanie.

[andzelika666]

[Takie spotkania klasowe to zwykłe przechwalanki kto gdzie pracuje, ile zarabia, gdzie był na wakacjach itd..
Ja bym nie poszła.
Wolałabym spotkać się z bliskimi znajomymi z liceum na neutralnym gruncie, bez osób których nie lubiłam..

[dr_alladynka]

Dla mnie takie spotkania są beznadziejne. Nigdy na nie nie chodzę i nie mam zamiaru póki co
Jak się chodziło do jednej klasy, to nie przepadało się za sobą, niejednokrotnie darło się koty, a teraz tak ni z gruszki nie pietruszki tak za sobą wszyscy tęsknią i organizują spotkania?
Ja się spotykam tylko z osobami z którymi się trzymało sztamę przez całą szkołę, z innymi nie mam potrzeby się spotykać.

I tak jak piszesz, takie spotkania mi się kojarzą wtedy tylko, żeby zobaczyć co u niej/niego przez ten czas się wydarzyło i zaspokoić swoją ciekawość, albo co gorsza dać powód do dalszych plot na swój temat

Mówię stanowczo nie takim spotkaniom
I Tobie również odradzam. Chyba nie potrzebujesz rzucać się na pożarcie tym "sępom"

[Noa_]

Napisane przez dr_alladynka

Dla mnie takie spotkania są beznadziejne. Nigdy na nie nie chodzę i nie mam zamiaru póki co
Jak się chodziło do jednej klasy, to nie przepadało się za sobą, niejednokrotnie darło się koty, a teraz tak ni z gruszki nie pietruszki tak za sobą wszyscy tęsknią i organizują spotkania?
Ja się spotykam tylko z osobami z którymi się trzymało sztamę przez całą szkołę, z innymi nie mam potrzeby się spotykać.

I tak jak piszesz, takie spotkania mi się kojarzą wtedy tylko, żeby zobaczyć co u niej/niego przez ten czas się wydarzyło i zaspokoić swoją ciekawość, albo co gorsza dać powód do dalszych plot na swój temat

Mówię stanowczo nie takim spotkaniom
I Tobie również odradzam. Chyba nie potrzebujesz rzucać się na pożarcie tym "sępom"

takie spotkania są w tym wypadku równie bezsensowe jak zapraszanie na facebooku do znajomych osób z byłych klas, z którymi nie utrzymuje się żadnego kontaktu. Tego też nie jestem w stanie zrozumieć. Na ulicy "ani be ani me ani kukuryku ", ale w znajomych trzeba siebie mieć .

[przekora]

Napisane przez Noa_

takie spotkania są w tym wypadku równie bezsensowe jak zapraszanie na facebooku do znajomych osób z byłych klas, z którymi nie utrzymuje się żadnego kontaktu. Tego też nie jestem w stanie zrozumieć. Na ulicy "ani be ani me ani kukuryku ", ale w znajomych trzeba siebie mieć .

Dlatego ja miałam tylko 50 znajomych

[dr_alladynka]

Napisane przez Noa_

takie spotkania są w tym wypadku równie bezsensowe jak zapraszanie na facebooku do znajomych osób z byłych klas, z którymi nie utrzymuje się żadnego kontaktu. Tego też nie jestem w stanie zrozumieć. Na ulicy "ani be ani me ani kukuryku ", ale w znajomych trzeba siebie mieć .

Zgadzam się z Tobą Idziesz przez ulicę i ani "cześć ani pocałuj mnie w d..." a potem zaproszenie Bo sobie przypomniał jak widział na ulicy, że do klasy chodziło się razem

Bez sensu te spotkania. I co najlepsze, przynajmniej u mnie tak jest, że organizują je właśnie te osoby z którymi się gryzło i nie trzymało za czasów szkolnych.

[Dariella]

Nie chodzę na spotkania, bo ucięłam kontakt z wszystkimi "życzliwymi" osobami z LO.
Wkurza mnie że na takim spotkaniu wszyscy udają że się lubią

[TmargoT]

Napisane przez toothless

Dostałam właśnie wiadomość, że po paru latach od skończenia liceum moja klasa organizuje małe spotkanie. Jutro.

Nie wiem jak u was rzecz wyglądała, ale w mojej klasie często panowały klimaty prawie jak z "Plotkary" i wątpię, żeby mentalność ludzi się bardzo zmieniła. Niektórych z nich, owszem, lubiłam i byli w porządku, ale inni na pewno cieszą się z każdych porażek swoich byłych kolegów.
Ja od czasu ukończenia LO przeszłam epizod depresji, przytyłam, zmieniałam studia..no trochę się działo i nadal nie jest śpiewająco. Ludzie, którzy mnie zapraszają wyjeżdżali na wymiany międzynarodowe, mają prace w korporacjach, swoje firmy, rodziny, albo chociaż dobrze im się wiedzie na studiach.

Jak to wygląda z waszej perspektywy? Co myśleliście o takich osobach jak ja podczas podobnych spotkań? I błagam, nie mówcie, że było wam to obojętne, bo czasami przecież nic nie cieszy jak klęska byłego wroga albo osoby, której nie lubiliście.
Z jednej strony pewnie powinnam się cieszyć bo co roku dzwonią i zapraszają mnie na takie spotkania, ale z drugiej wydaje mi się, że robią to tylko po to, żeby na własne oczy zobaczyć co się ze mną stało. Porównuję się z nimi i zawsze wydaje mi się, że wypadam gorzej.

Czy to tylko moja niska samoocena i niepozbieranie czy może lepiej wykpić się i nie pójść, żeby nie odbierać każdego śmiechu albo szeptu jako obgadywania mnie? Wstydzę się tam iść chociaż chętnie spotkałabym parę osób, ale boję się, że później będę podawana jako przykład "tej, której się nie udało".

ludzie się nie zmieniają i musisz wziąć na to poprawkę,że zostaniesz obgadana.
warto wypaść dobrze,ale wiedz,że i tak się przyczepią.
miałam sporo dobrych kolezanek,wręcz przyjacółek na wagary i ściągawki,wiem jednak,że życie weryfikuje te pseudo przyjaźnie i nic z tego nie pozostaje.


ja poszłam na takie spotkanie po latach,żeby się dowartościować

prawda jest taka,że ty widzisz ich super życie i pracę,a wcale tak nie jest.to,że ktoś ma rodzinę i dzieci(a ty nie) nie znaczy,że MUSI być szczęśliwy.praca w korporacji również nie jest szczytem marzeń,a własna firma to również żadna nagroda życiowa.to,że ma trochę kasy(choć niekoniecznie) to zero życia osobistego.
czasem lepiej miec pokojne życie "księgowej",która co rok jedzie nad bałtyk,niz niepewne życie,męża w pracy,płaczące dzieci i okazyjne wczasy w egipcie

[_chocolate]

Nie zmuszaj się, jeśli wiesz, że będziesz się źle czuć. Dla mnie to takie kliki plotkarskie - kto, co, jak i gdzie U nas w klasie była niefajna atmosfera i potem żadne spotkania nie doszły do skutku - zero odzewu na nk, a potem już nikt nie proponował Nie przejmuj się, bo na pewno nie Ty jedna nie pójdziesz, nawet jeśli teraz chcą Cię siłą ta zaciągnąć Do osób, z którymi chcesz pogadać, możesz zagadać np. na fb. Super jest to uczucie, że nie widziało sie kogoś kilka lat, a czujesz, jakbyście rozmawiali wczoraj

[Angelika234]

Ja bym nie poszła;/ każdy tylko się przechwala gdzie on nie pracuje i jak to się mu nie ułożyło .

[Kolor Bzu]

Ja też mam skomplikowaną sytuację. Cała moja klasa licealna piszę już magisterkę, a ja jeszcze licencjatu nie mam. Wszyscy wyjeżdżali, rozwijali się, a ja w tym czasie próbowałam wiązać koniec z końcem zaczynając życie na własną rękę.

Spotkań klasowych się nie boję, ale nie lubię. Nie dlatego, że czuję się gorsza, tylko dlatego, że w każdej szkole zawsze byłam przysłowiowym kozłem ofiarnym i nie za bardzo uśmiecha mi się myśl, widzenia osób, które mnie kiedyś wyzywały i biły na korytarzu.

Jak nie chcesz iść to nie idź. Przymusu nie ma.

[araneaa]

Napisane przez toothless

Dostałam właśnie wiadomość, że po paru latach od skończenia liceum moja klasa organizuje małe spotkanie. Jutro.

Nie wiem jak u was rzecz wyglądała, ale w mojej klasie często panowały klimaty prawie jak z "Plotkary" i wątpię, żeby mentalność ludzi się bardzo zmieniła. Niektórych z nich, owszem, lubiłam i byli w porządku, ale inni na pewno cieszą się z każdych porażek swoich byłych kolegów.
Ja od czasu ukończenia LO przeszłam epizod depresji, przytyłam, zmieniałam studia..no trochę się działo i nadal nie jest śpiewająco. Ludzie, którzy mnie zapraszają wyjeżdżali na wymiany międzynarodowe, mają prace w korporacjach, swoje firmy, rodziny, albo chociaż dobrze im się wiedzie na studiach.

Jak to wygląda z waszej perspektywy? Co myśleliście o takich osobach jak ja podczas podobnych spotkań? I błagam, nie mówcie, że było wam to obojętne, bo czasami przecież nic nie cieszy jak klęska byłego wroga albo osoby, której nie lubiliście.
Z jednej strony pewnie powinnam się cieszyć bo co roku dzwonią i zapraszają mnie na takie spotkania, ale z drugiej wydaje mi się, że robią to tylko po to, żeby na własne oczy zobaczyć co się ze mną stało. Porównuję się z nimi i zawsze wydaje mi się, że wypadam gorzej.

Czy to tylko moja niska samoocena i niepozbieranie czy może lepiej wykpić się i nie pójść, żeby nie odbierać każdego śmiechu albo szeptu jako obgadywania mnie? Wstydzę się tam iść chociaż chętnie spotkałabym parę osób, ale boję się, że później będę podawana jako przykład "tej, której się nie udało".

ja bym na takie spotkanie nie poszła - swojej licealnej klasy nie lubiłam wogóle. były tam laleczki i pustaki, które na każdy wf przyniosly prostownice zeby to po dwoch godzinach gry w siatke poprawic sobie idealne fryzurki zeby wygladac nienagannie 5 minut w autobusie.
z tych osob ktore lubilam (a moge je na palcach reki policzyc) utrzymuje kontakt do dzisiaj i jesli mamy ochote mozemy wyskoczyc w skladzie ktory lubimy i ktory toleruje sie na wzajem. proste