Rozstanie przez telefon - czy to dobry pomysł?

[Ella_Cinderella]

Hej wszystkim

Otóż jestem w trakcie rozstania z facetem. Problem w tym, że idzie to opornie.

Mój „prawie były” jest pracoholikiem, a w najlepszym razie jest na prostej drodze do pracoholizmu, przez co rozpadł się nasz związek. W końcu się poddałam – przestało mi zależeć na nim jako partnerze. Jemu chyba też przestało zależeć, aczkolwiek to tylko moje przypuszczenia, bo nie miałam okazji z nim o tym porozmawiać. 2,5 tygodnia temu pokłóciliśmy się (po raz pierwszy!), zrobiłam mu sporo ciężkich zarzutów. On się obraził. Od tamtej pory wymienialiśmy między sobą tylko smsy, najpierw dotyczące kłótni, a później ustalenia spotkania. Spotkanie nie było możliwe wcześniej, bo najpierw on stroił fochy, a później ja z powodu problemów rodzinnych musiałam na ponad tydzień pilnie wyjechać. Na owym spotkaniu planuję rozstać się z nim. Tyle, że on ciągle to spotkanie przekłada!

Miał podjechać do mnie w poniedziałek po pracy, ale wrócił z niej o 22:00, więc już było mocno późno. Przełożyliśmy na środę, napisał, że przeprasza ale nie wyrobi się (oczywiście robota) i czy możemy przełożyć na czwartek – ok. Dziś znowu mu dnia brakło, i już sam nie wie kiedy znaleźć czas, bo cały weekend praca, no ludzie. Jestem pewna, że on spodziewa się rozstania, chociaż nigdy żadne z nas tego wprost nie napisało, ani nie powiedziało. Ale sądzę, że moje żale i napięcie jakie jest między nami od tej nieprzegadanej kłótni mówią same za siebie. Może nawet on sam zauważył, że to nie ma sensu i też chce się rozstać. Tylko dlaczego to tak przeciąga? Sam przytaknął propozycji rozmowy. Ja na jego miejscu chciałabym mieć to jak najszybciej za sobą. Dodam, że nawet moglibyśmy się spotkać rano na tę godzinę, bo chodzi do pracy na 10:00.

Chciałam to załatwić kulturalną rozmową, no wiecie, wyjaśnić niedomówienia, przeprosić za to co było złe i podziękować za to, co dobre itp. Tak to powinni rozwiązywać dojrzali ludzie. Ale w obecnej sytuacji zastanawiam się, czy nie zerwać przez telefon, albo o zgrozo, przez sms… Tylko szkoda mi tak beznadziejnie pogrzebać tę prawie roczną znajomość, bo go zwyczajnie po ludzku lubię, to w gruncie rzeczy dobry człowiek, tylko się pogubił. Poza tym rozstania przez telefon, komunikatory, czy milczenie to nie dla mnie. Co byście zrobili? Próbować jeszcze umówić spotkanie po Świętach czy dać spokój i zamknąć sprawę przez telefon?

[tesknota25]

Napisane przez Ella_Cinderella

Hej wszystkim

Otóż jestem w trakcie rozstania z facetem. Problem w tym, że idzie to opornie.

Mój „prawie były” jest pracoholikiem, a w najlepszym razie jest na prostej drodze do pracoholizmu, przez co rozpadł się nasz związek. W końcu się poddałam – przestało mi zależeć na nim jako partnerze. Jemu chyba też przestało zależeć, aczkolwiek to tylko moje przypuszczenia, bo nie miałam okazji z nim o tym porozmawiać. 2,5 tygodnia temu pokłóciliśmy się (po raz pierwszy!), zrobiłam mu sporo ciężkich zarzutów. On się obraził. Od tamtej pory wymienialiśmy między sobą tylko smsy, najpierw dotyczące kłótni, a później ustalenia spotkania. Spotkanie nie było możliwe wcześniej, bo najpierw on stroił fochy, a później ja z powodu problemów rodzinnych musiałam na ponad tydzień pilnie wyjechać. Na owym spotkaniu planuję rozstać się z nim. Tyle, że on ciągle to spotkanie przekłada!

Miał podjechać do mnie w poniedziałek po pracy, ale wrócił z niej o 22:00, więc już było mocno późno. Przełożyliśmy na środę, napisał, że przeprasza ale nie wyrobi się (oczywiście robota) i czy możemy przełożyć na czwartek – ok. Dziś znowu mu dnia brakło, i już sam nie wie kiedy znaleźć czas, bo cały weekend praca, no ludzie. Jestem pewna, że on spodziewa się rozstania, chociaż nigdy żadne z nas tego wprost nie napisało, ani nie powiedziało. Ale sądzę, że moje żale i napięcie jakie jest między nami od tej nieprzegadanej kłótni mówią same za siebie. Może nawet on sam zauważył, że to nie ma sensu i też chce się rozstać. Tylko dlaczego to tak przeciąga? Sam przytaknął propozycji rozmowy. Ja na jego miejscu chciałabym mieć to jak najszybciej za sobą. Dodam, że nawet moglibyśmy się spotkać rano na tę godzinę, bo chodzi do pracy na 10:00.

Chciałam to załatwić kulturalną rozmową, no wiecie, wyjaśnić niedomówienia, przeprosić za to co było złe i podziękować za to, co dobre itp. Tak to powinni rozwiązywać dojrzali ludzie. Ale w obecnej sytuacji zastanawiam się, czy nie zerwać przez telefon, albo o zgrozo, przez sms… Tylko szkoda mi tak beznadziejnie pogrzebać tę prawie roczną znajomość, bo go zwyczajnie po ludzku lubię, to w gruncie rzeczy dobry człowiek, tylko się pogubił. Poza tym rozstania przez telefon, komunikatory, czy milczenie to nie dla mnie. Co byście zrobili? Próbować jeszcze umówić spotkanie po Świętach czy dać spokój i zamknąć sprawę przez telefon?

Jesli nie ma czegos takiego ( np odleglosc tysiaca km itd,ze nie mozna powiedziec tego w twarz) kultura wymaga zerwania bezposrednio. Zerwanie sms- em to dziecinada i nieposzanowanie drugiej osoby. Zachowaj sie z klasa , ostatni raz. XXI wiek jest jaki jest, ale nie wyobrazam sobie komus tak zrobić.

Zawsze jak slysze ze ktos powyzej 15 roku zycia zerwal przez smsa - to umieram ze smiechu a raczej z zazenowania.

Przekłada , bo wie co sie kroi moze wez go pod normalnych pretekstem zapros i wtedy wyjasnij. Bo jak napisalas mu' musimy porozmawiac' to facet sie przestarszyl

[lusia032]

Uważam, że z szacunku do drugiej osoby należy zerwać podczas rozmowy w cztery oczy, no chyba że dzieli was duża odległość. Jeśli nie może spotkać się po pracy to zaproponuj przed pracą. Jeśli dalej będzie się migał to może wpadnij do niego bez zapowiedzi z rana. Jeśli te sposoby nie podziałają no to cóż zostaje zerwanie przez telefon bo ile można się dopraszać o spotkanie. Ewentualnie po prostu ogranicz kontakty, może sam się odezwie a jak nie to samo się wypali.

[Ella_Cinderella]

Hmm... gdybym była jakąś histeryczką to mógłby się bać, że będę na spotkaniu odstawiać jakieś sceny, ale dobrze wie, że nie jestem. Jeszcze bym zrozumiała, gdyby mu wciąż na mnie zależało i grał na zwłokę, żeby oswoić się z ewentualnym rozstaniem, czy coś. Ale jego miłością jest obecnie praca i wydaje mi się, że uczucie zdechło.

Może faktycznie wezmę go z zaskoczenia. W domu wolałabym go nie nachodzić, bo mieszka z rodzicami i nie chciałabym ich stawiać w niezręcznej sytuacji. Ale mogłabym go odwiedzić w pracy, tylko może być tak, że nie będzie miał czasu... No słowo daję, wszystkie moje wcześniejsze rozstania odbywały się z klasą, a tu jakieś uniki.

Przyznaję, zerwanie przez sms to żenujący pomysł, ale zaczyna przeze mnie przemawiać już desperacja

[mel89]

Weź go z zaskoczenia, pewnie czuje co się kroi i dlatego robi uniki. Jeśli nie da rady to poczekaj, bądź cierpliwa i zerwij face to face.

[skazana_na_bluesa]

Ja bym pojechala do niego nawet jak skonczy prace o 22. Rozmowa bedzie krotka, wiec sie nie zasiedzisz.

[elamem]

Zgadzam się z tym co wyżej, ale wybierz się do niego koniecznie po pracy. Bo jeśli praca to całe jego życie to nie wybaczy Ci jeśli zrobisz mu scenę (w przenośni, wiem że chcesz to załatwić z klasą) przy współpracownikach.

---------- Dopisano o 09:53 ---------- Poprzedni post napisano o 09:49 ----------

Swoją drogą nie uważam, żeby zapowiadane spotkanie w celu zerwania, było aż tak lepsze od telefonu. Z osobistego doświadczenia. Facet tak się chcał popisać jak "z klasą i dojrzałością" to załatwi, że poczułam się ja śwmierdzące jajo, że ktoś nie chce, ale pokaże jak to potrafi itd. Jakby napisał SMS uznałabym "D..ek" i duuuużo szybciej poczuła się lepiej. Dlatego uważam, że zagranie roli "tego złego" a nie "tego dojrzałego" też może wyjść wszystkim na korzyść.

[lusia032]

Też bym odradzała odwiedzanie go w pracy.

W sumie w Twojej sytuacji zerwanie przez telefon nie jest najgorszym wyjściem. W końcu nie ma czasu na spotkanie i jest to też przyczyna rozpadu związku.

[Nevena]

Powinno się raczej zrywać face to face (dopuszczam wyjątki w przypadku toksycznych związków). Przez telefon czy smsem nie świadczy dobrze o zrywającym. Pomyśl, jak sama byś się czuła, gdyby partner zerwał z Tobą np. przez internet. Tu chodzi o szacunek - i do drugiej osoby i do siebie, swojej decyzji. Nie idź do niego pracy, pojedź do niego po.

[raita]

Ja zerwałam przez komunikator w momencie jak dobrze wiedziałam, że na żywo tego nie zrobimy, bo było kilka podejść i udało mi się dopiero przez smsa.
W Twoim jednak przypadku chyba czekałabym na spotkanie.

[Ikupashi]

Ale kombinuje.

[Ella_Cinderella]

Napisane przez Ikupashi

Ale kombinuje.

Jak konik pod górkę.

Tylko ja mam powoli tego dosyć. Zupełnie nie rozumiem jego zachowania. Zakładam, że on też myśli o rozstaniu (bo nie robi nic, żeby ratować związek), więc gdzie tu problem, żeby szybko i kulturalnie to zakończyć? Wprost przeciwnie - powinno być łatwiej, bo się zgadzamy i nikt nie będzie dramatyzował. A skoro nie chce tego normalnie zakończyć, to po co mnie zwodzi, przekłada spotkanie, ciągle się tłumaczy? Zakończyłby to jednym telefonem i z głowy, albo w ogóle olał i przestał się odzywać. Nic tu się do siebie nie klei...

Przynajmniej utwierdza mnie w przekonaniu, że podjęłam słuszną decyzję...

[Lexie]

Och, facet pracoholik, wracający do domu po nocy. Znam to, mój ex wpadł w podobny stan i chyba to było główną przyczyną rozpadu tego związku...
W Twojej sytuacji spróbowałabym jeszcze się spotkać w weekend, no a jeśli minie cały tydzień i wciąż nie uda się spotkać, zerwałabym przez telefon. Wiem, wiem, to bez klasy i w ogóle, ale sorry - nie ma obowiązku latać tygodniami za gościem, który unika spotkania tylko po to, aby z nim zerwać. Mnie by to szarpało nerwy i stresowało, a jednak własny komfort i zdrowie cenię sobie bardziej niż "zerwanie z klasą".

[gingerbre]

Napisane przez lexie

Och, facet pracoholik, wracający do domu po nocy. Znam to, mój ex wpadł w podobny stan i chyba to było główną przyczyną rozpadu tego związku...
W Twojej sytuacji spróbowałabym jeszcze się spotkać w weekend, no a jeśli minie cały tydzień i wciąż nie uda się spotkać, zerwałabym przez telefon. Wiem, wiem, to bez klasy i w ogóle, ale sorry - nie ma obowiązku latać tygodniami za gościem, który unika spotkania tylko po to, aby z nim zerwać. Mnie by to szarpało nerwy i stresowało, a jednak własny komfort i zdrowie cenię sobie bardziej niż "zerwanie z klasą".

Ja zrobiłabym podobnie. Ciężko mi sobie wyobrazić sytuację, że człowiek w ciągu tygodnia nie jest w stanie wygospodarować odrobinę czasu na spotkanie.

[kalincia]

Napisałabym, że kilka spotkań przekładał, więc sądzisz, że spotykać się już nie chce i mówisz - żegnaj w ten mało wyrafinowany sposób, bo inaczej się nie dało.


A jak ostatecznie rozwiązałaś sprawę?

[Ella_Cinderella]

Po Waszych opiniach, postanowiłam zacisnąć zęby i zaproponowałam jeszcze jeden termin spotkania. Ostatni. Zadrasnęłam przy tym trochę jego dumę i chyba to go wreszcie zmobilizowało do działania, bo koniec końców spotkaliśmy się wczoraj i udało nam się załatwić sprawę jak należy.

Dzięki za wszystkie odpowiedzi dziewczyny