Poważny problemy z ojcem- Gdzie mam szukać pomocy?

[nefferet]

Źle mnie zrozumiałyście. To co ojciec robi swojej córce to przemoc domowa i to jest złe. Autorka w niczym tutaj nie zawiniła, jest ofiarą przemocy. Temat matki w ogóle bym zostawiła, jej zachowanie jest typowym objawem uzależnienia od swojego męża. Jej też jest potrzebna pomoc. Mój post miał na celu zwrócenie uwagi, że ojciec najpewniej jest chorym człowiekiem, agresja w stosunku do dziecka nie musi być wynikiem jego złego charakteru, to jest wynik choroby, która nigdy nie była leczona. Sama autorka pisała że w gruncie rzeczy nie jest to zły człowiek i sądzę, że nie napisała tego żeby "bronić tatusia" jak któraś z was to skomentowała. Nie zmienia to jednak faktu, że ofiary przemocy domowej często bronią swoich oprawców.
Podsumowując, sytuacja w domu to patologia, ojciec jest oczywistym oprawcą, a córka niczemu nie winną ofiarą. Ale zarówno jedno i drugie ma prawo do pomocy.

[elamem]

Napisane przez nefferet

Źle mnie zrozumiałyście. To co ojciec robi swojej córce to przemoc domowa i to jest złe. Autorka w niczym tutaj nie zawiniła, jest ofiarą przemocy. Temat matki w ogóle bym zostawiła, jej zachowanie jest typowym objawem uzależnienia od swojego męża. Jej też jest potrzebna pomoc. Mój post miał na celu zwrócenie uwagi, że ojciec najpewniej jest chorym człowiekiem, agresja w stosunku do dziecka nie musi być wynikiem jego złego charakteru, to jest wynik choroby, która nigdy nie była leczona. Sama autorka pisała że w gruncie rzeczy nie jest to zły człowiek i sądzę, że nie napisała tego żeby "bronić tatusia" jak któraś z was to skomentowała. Nie zmienia to jednak faktu, że ofiary przemocy domowej często bronią swoich oprawców.
Podsumowując, sytuacja w domu to patologia, ojciec jest oczywistym oprawcą, a córka niczemu nie winną ofiarą. Ale zarówno jedno i drugie ma prawo do pomocy.

Tak, ale nikt ojcu tej pomocy nie odmawia, co więcej on sam jej odmawia. Z kimś kto taką przyjmuje postawę, choćby nie z własnej winy NIC nie zrobisz, więc nie ma co się nad tym zastanawiać.

[nefferet]

Cechą chorób psychicznych jest wypieranie się☠ich. Choćby spojrzeć na alkoholików. Żaden nie przyzna z marszu, że ma problem. Zwykle dopiero gdy świat mu się zawali zaczyna się☠zastanawiać co się stało. Ojciec nie chce pomocy, bo nie widzi problemu. Być może kiedyś będzie mu dane zobaczyć swoją sytuację z boku i dojść do wniosku, że coś jest z nim nie tak. Dlatego jestem daleka od spisywania kogoś na straty bo w danym momencie nie chce sobie pomóc.
Ale podkreślam jeszcze raz: nie bronię człowieka tylko próbuję spojrzeć na sprawę z różnych stron.

[elamem]

Napisane przez nefferet

Cechą chorób psychicznych jest wypieranie się☠ich. Choćby spojrzeć na alkoholików. Żaden nie przyzna z marszu, że ma problem. Zwykle dopiero gdy świat mu się zawali zaczyna się☠zastanawiać co się stało. Ojciec nie chce pomocy, bo nie widzi problemu. Być może kiedyś będzie mu dane zobaczyć swoją sytuację z boku i dojść do wniosku, że coś jest z nim nie tak. Dlatego jestem daleka od spisywania kogoś na straty bo w danym momencie nie chce sobie pomóc.
Ale podkreślam jeszcze raz: nie bronię człowieka tylko próbuję spojrzeć na sprawę z różnych stron.

Ale oczywiście, że tak jest. Tylko na tą chwilę najważniejsze jest dobro córki, bo ona kompletnie niczemu nie jest winna, a ponosi największe koszty całej tej sytuacji. Musi jak najszybciej zadbać o siebie, o dobrą terapię, bo zaczyna kompletnie niesłusznie o coś się obwiniać itd. a czy ojciec się zmieni czy nie to jest już zupełnie inna i dalsza sprawa. Nie na ten moment.

[nefferet]

Oczywiście, że nie jest niczemu winna i tak jak pisałam wcześniej jest ofiarą przemocy domowej. Zrozumienie tego faktu będzie jej pierwszym krokiem do zdrowienia. Kolejnym powinno być znalezienie dobrego terapeuty.

[Camalla]

po maturze idę na terapię
To nie jest tak, ze go bronie... ale prawda tez jest trochę inna, niż to widzicie... Czasem JA sama umiem go sprowokować do takiego zachowania. Choćby dzisiaj- krzyczał na mnie (poszło o pieniądze)... Fakt, faktem, że nie było w tym dużo mojej winy, że przyszedł taki, a nie inny rachunek, za leki... No ale ja się strasznie rozpłakałam, bo nie wytrzymałam- krzyknęłam, czemu mnie tak nienawidzi- ale to dolało oliwy do ognia. Nie będę opisywać, co potem usłyszałam, bo bardzo mi wstyd... chodzi tylko o to- że ja też jestem czasem winna, że może (nawet jeśli nieświadomie) coś mu niszczę... Ale gdy potem próbuje mu uświadomić, co mówił- on się wszystkiego wypiera. Zupełnie tak, jakby nigdy tego nie mówił. Zapomina. Gdy przychodzi ta chwila, gdy wpada w złość... traci pamięć... I nie chodzi o to, że próbuje coś zataić, nie... On jest wtedy przekonany, ze ja go okłamuje i próbuję włożyć w jego usta rzeczy, których nie mówił... wtedy złości się jeszcze bardziej, bo ma wrażenie, że robię z niego kogoś kim nie jest.... To tak jakby to nie on mówił, albo jakby zaraz potem dostał zaniku pamięci

[zlotniczanka]

Napisane przez Camalla

po maturze idę na terapię
To nie jest tak, ze go bronie... ale prawda tez jest trochę inna, niż to widzicie... Czasem JA sama umiem go sprowokować do takiego zachowania. Choćby dzisiaj- krzyczał na mnie (poszło o pieniądze)... Fakt, faktem, że nie było w tym dużo mojej winy, że przyszedł taki, a nie inny rachunek, za leki... No ale ja się strasznie rozpłakałam, bo nie wytrzymałam- krzyknęłam, czemu mnie tak nienawidzi- ale to dolało oliwy do ognia. Nie będę opisywać, co potem usłyszałam, bo bardzo mi wstyd... chodzi tylko o to- że ja też jestem czasem winna, że może (nawet jeśli nieświadomie) coś mu niszczę... Ale gdy potem próbuje mu uświadomić, co mówił- on się wszystkiego wypiera. Zupełnie tak, jakby nigdy tego nie mówił. Zapomina. Gdy przychodzi ta chwila, gdy wpada w złość... traci pamięć... I nie chodzi o to, że próbuje coś zataić, nie... On jest wtedy przekonany, ze ja go okłamuje i próbuję włożyć w jego usta rzeczy, których nie mówił... wtedy złości się jeszcze bardziej, bo ma wrażenie, że robię z niego kogoś kim nie jest.... To tak jakby to nie on mówił, albo jakby zaraz potem dostał zaniku pamięci

Nie, moja droga, Ty nie jesteś winna. Bronisz się po prostu przed przemocą. Masz do tego prawo. Nie reagujesz może w najlepszy sposób, ale bez przesady, nikt nie ma prawa się do Ciebie tak zwracać. Dobrze, że podjęłaś decyzję o terapii, pomoże Ci się poukładać.

[Camalla]

ale ja potrafię być okropna