gdy życie plany zburzy...

[Mojitooo]

Nie sądziłam, że jeszcze kiedykolwiek założę tutaj wątek, no ale... Nigdy nie mów nigdy.

Niedawno (4 miesiące temu) zakończył się mój ponad ośmioletni związek. Pisałam kiedyś o tym. Rozstawaliśmy się kilka razy, by potem do siebie znów wrócić. Po ostatnim rozstaniu wszystko było ok, były plany, mieliśmy w końcu ze sobą zamieszkać. Tydzień przed moją przeprowadzką pokłóciliśmy się, a on wykrzyczał mi, że go wkur..., że mnie nienawidzi i mam wypier... z jego życia. Byłam w szoku. Wsiadlam w samochód i pojechałam do domu. Oczywiście po raz kolejny jak taka kretynka dzwoniłam, prosiłam, chciałam wyjaśniać. A on, że nie, że jestem okropna, że go denerwuję, że on mnie tak bardzo kochał, a ja go oszukałam, bo obiecałam, że będę kochana i dobra, a znowu wyszło inaczej...
Widzieliśmy się podczas tych dwóch miesięcy dwa razy. Ostatni raz prawie 3 miesiące temu...
On się do mnie nie odzywa, ostatnio zadzwonił i rozmawialiśmy w sumie o niczym. Może czeka aż będę go błagać by wrócił, ale ja już jestem tym zmęczona. On traktuje mnie chyba tak, jakbym miała zasłużyć na jego miłość i zainteresowanie.

Poprzedni weekend spędziłam w innym kraju. Poleciałam na 4 dni do kolegi, przyjaciela, którego znam od dzieciństwa. Chciałam się oderwać od tego wszystkiego co mam tutaj. Ale nie spodziewałam się, że ten weekend da mi tyle do myślenia.
Ten mój przyjaciel od zawsze jest przy mnie, wspiera mnie, zawsze mogłam na niego liczyć. I wiem, że jak byliśmy nastolatkami to kochał się we mnie, zresztą ja w nim też.
Pierwszego wieczoru wyznał mi, że jestem dla niego jedyna, że zawsze chciał mi to powiedzieć, że chce być ze mną i jeśli kiedykolwiek będę chciała z nim być to spełnię jego największe marzenie. Potem mnie przepraszał, że nie chciał dokładać mi problemów, ale trzymał to w sobie od kilkunastu lat, a od pięciu to jest coraz silniejsze... Ale że nieważne co będzie to on zawsze będzie moim przyjacielem, bo jemu to wystarczy, choć oczywiście chciałby czegoś więcej...

Nie chcę się rozpisywać za bardzo, ale ten weekend otworzył mi oczy na wiele spraw. Chcę być szczęśliwa, chcę być pewna, że nie zostanę znów skrzywdzona. Choć wiem, że w tym długim związku ja tez popełniłam błędy. Ale bardzo kochałam, kocham nadal. Choć już nic nie jest takie jak było. Po prostu zawsze mi się zdawało, że tamta miłość jest wyjątkowa, jedyna i niepowtarzalna... A teraz myślę, że mogłabym być szczęśliwa z kimś innym.

Czułam się przez te parę dni tak bardzo zrelaksowana, spokojna. Było mi dobrze. A teraz po powrocie moje myśli mnie zaskakują. Bo byłabym gotowa rzucić to wszystko i przenieść się do innego kraju, do osoby, która być może by mnie uszczęśliwiła.

I to nie jest tak, że teraz rzuciłam się na piękne słowa. Nie. To nie tylko słowa, to czyny i jakieś takie głębokie przekonanie, że może faktycznie warto spróbować. Zawsze był jakiś sentyment do tej osoby. I wiem, że on myśli o mnie bardzo poważnie. W poprzednim związku to ja musiałam dążyć do jakiś poważniejszych planów, deklaracji, bo "Piotruś Pan" nie chciał dorosnąć...

A z drugiej strony może to tylko chęć bliskości i bycia przez kogoś docenioną?

Oczywiście nie chcę rady dotyczącej tego jaką decyzję mam podjąć. Bo potrzebuję czasu. I wiem, że dostanę tyle czasu ile będę chciała.
Zastanawiam się tylko jak to możliwe, że myślałam cały czas, że tamta miłość jest wieczna i jedyna, i na pewno nic innego mi jej nie zastąpi.Dlaczego teraz myślę inaczej, skoro byłam taka pewna tamtego?? Nie chcę nikogo zranić

[malamenda2009]

Napisane przez Mojitooo

Nie sądziłam, że jeszcze kiedykolwiek założę tutaj wątek, no ale... Nigdy nie mów nigdy.

Niedawno (4 miesiące temu) zakończył się mój ponad ośmioletni związek. Pisałam kiedyś o tym. Rozstawaliśmy się kilka razy, by potem do siebie znów wrócić. Po ostatnim rozstaniu wszystko było ok, były plany, mieliśmy w końcu ze sobą zamieszkać. Tydzień przed moją przeprowadzką pokłóciliśmy się, a on wykrzyczał mi, że go wkur..., że mnie nienawidzi i mam wypier... z jego życia. Byłam w szoku. Wsiadlam w samochód i pojechałam do domu. Oczywiście po raz kolejny jak taka kretynka dzwoniłam, prosiłam, chciałam wyjaśniać. A on, że nie, że jestem okropna, że go denerwuję, że on mnie tak bardzo kochał, a ja go oszukałam, bo obiecałam, że będę kochana i dobra, a znowu wyszło inaczej...
Widzieliśmy się podczas tych dwóch miesięcy dwa razy. Ostatni raz prawie 3 miesiące temu...
On się do mnie nie odzywa, ostatnio zadzwonił i rozmawialiśmy w sumie o niczym. Może czeka aż będę go błagać by wrócił, ale ja już jestem tym zmęczona. On traktuje mnie chyba tak, jakbym miała zasłużyć na jego miłość i zainteresowanie.

Poprzedni weekend spędziłam w innym kraju. Poleciałam na 4 dni do kolegi, przyjaciela, którego znam od dzieciństwa. Chciałam się oderwać od tego wszystkiego co mam tutaj. Ale nie spodziewałam się, że ten weekend da mi tyle do myślenia.
Ten mój przyjaciel od zawsze jest przy mnie, wspiera mnie, zawsze mogłam na niego liczyć. I wiem, że jak byliśmy nastolatkami to kochał się we mnie, zresztą ja w nim też.
Pierwszego wieczoru wyznał mi, że jestem dla niego jedyna, że zawsze chciał mi to powiedzieć, że chce być ze mną i jeśli kiedykolwiek będę chciała z nim być to spełnię jego największe marzenie. Potem mnie przepraszał, że nie chciał dokładać mi problemów, ale trzymał to w sobie od kilkunastu lat, a od pięciu to jest coraz silniejsze... Ale że nieważne co będzie to on zawsze będzie moim przyjacielem, bo jemu to wystarczy, choć oczywiście chciałby czegoś więcej...

Nie chcę się rozpisywać za bardzo, ale ten weekend otworzył mi oczy na wiele spraw. Chcę być szczęśliwa, chcę być pewna, że nie zostanę znów skrzywdzona. Choć wiem, że w tym długim związku ja tez popełniłam błędy. Ale bardzo kochałam, kocham nadal. Choć już nic nie jest takie jak było. Po prostu zawsze mi się zdawało, że tamta miłość jest wyjątkowa, jedyna i niepowtarzalna... A teraz myślę, że mogłabym być szczęśliwa z kimś innym.

Czułam się przez te parę dni tak bardzo zrelaksowana, spokojna. Było mi dobrze. A teraz po powrocie moje myśli mnie zaskakują. Bo byłabym gotowa rzucić to wszystko i przenieść się do innego kraju, do osoby, która być może by mnie uszczęśliwiła.

I to nie jest tak, że teraz rzuciłam się na piękne słowa. Nie. To nie tylko słowa, to czyny i jakieś takie głębokie przekonanie, że może faktycznie warto spróbować. Zawsze był jakiś sentyment do tej osoby. I wiem, że on myśli o mnie bardzo poważnie. W poprzednim związku to ja musiałam dążyć do jakiś poważniejszych planów, deklaracji, bo "Piotruś Pan" nie chciał dorosnąć...

A z drugiej strony może to tylko chęć bliskości i bycia przez kogoś docenioną?

Oczywiście nie chcę rady dotyczącej tego jaką decyzję mam podjąć. Bo potrzebuję czasu. I wiem, że dostanę tyle czasu ile będę chciała.
Zastanawiam się tylko jak to możliwe, że myślałam cały czas, że tamta miłość jest wieczna i jedyna, i na pewno nic innego mi jej nie zastąpi.Dlaczego teraz myślę inaczej, skoro byłam taka pewna tamtego?? Nie chcę nikogo zranić

Może dlatego, że zmienilaś się przez ten czas i jesteś już troche inną osobą? Potrzebujesz czegoś innego? Rozstanie pewnie było ciężkie, pewnie dużo rozmyślałaś później i może jak zaczęłąś żyć sama, to odkryłas, że juz inaczej patrzysz na świat?

[zagubiona89r]

Po prostu zaczynasz rozumieć, że tamten facet i tamta miłość nie dadzą Ci szczęścia. Uczucie zaczyna trochę gasnąć, bo się nie widujecie nie macie kontaktu, możesz na sprawę spojrzeć obiektywniej. Zobaczyć, że on Cię traktuje jak... no sama wiesz jak więc nie napiszę.

Moim zdaniem powinnaś zaryzykować. Bo z tamtego byłego związku mogła być ewentualnie patologia (choć nie, to już była patologia), więc nie ma do czego wracać. A Ty masz prawo do szczęścia.

Jednak bądź szczera wobec przyjaciela. Powiedz mu, że masz do niego sentyment, że czujesz coś niesprecyzowanego, że chcesz dać wam szansę, ale chcesz by wszystko działo się powoli, stopniowo. Byś była pewna, że to najlepsza decyzja jaką mogłaś podjąć, i byś go nie skrzywdziła.

[natusia167]

Zycie pisze nam rozne scenariusze, czasami to co wydaje sie nam tak pewne i stale, tak oczywiste i wyjatkowe okazuje sie takim nie byc. Zycie weryfikuje nam nasze poglady, czasami okazuje sie ze to co mialo byc pewne wcale takie nie jest. Ja i moj Tz... w zyciu bysmy nie powiedzieli ze bedziemy razem, darlismy koty, bylismy wrogami numer jeden, a jestesmy juz 4 lata... Czasami szczescie jest blisko na wyciagniecie reki, ale nieraz musi uplynac sporo czasu bysmy mogli to dostrzec.

[rapifen]

Wydaje mi się że ty troszkę sobie wmawiasz że go kochasz, że to troszkę przyzwyczajenie. Że od zawsze było tak i nie wyobrażasz sobie inaczej po prostu.

[Mojitooo]

Napisane przez malamenda2009

Może dlatego, że zmienilaś się przez ten czas i jesteś już troche inną osobą? Potrzebujesz czegoś innego? Rozstanie pewnie było ciężkie, pewnie dużo rozmyślałaś później i może jak zaczęłąś żyć sama, to odkryłas, że juz inaczej patrzysz na świat?

Pewnie masz rację... Tylko jestem teraz w szoku lekkim.
Bo przecież jak to możliwe? To była wielka miłość z mojej strony, nie wyobrażałam sobie bez niego życia. A dziś się zastanawiam czy ja go jeszcze kocham.

Mam mętlik w głowie.
Choć kurcze, przecież gdyby mojemu byłemu na mnie zależało, tak naprawdę, to nie traktowałby mnie w taki sposób, nie zostawiałby mnie tyle razy.
A ten mój przyjaciel... No cóż, coś do niego czuję. Ale nie wiem jeszcze co to jest. Wiem tylko, że czuję się przy nim bardzo dobrze.

---------- Dopisano o 14:26 ---------- Poprzedni post napisano o 14:19 ----------

Napisane przez zagubiona89r

Po prostu zaczynasz rozumieć, że tamten facet i tamta miłość nie dadzą Ci szczęścia. Uczucie zaczyna trochę gasnąć, bo się nie widujecie nie macie kontaktu, możesz na sprawę spojrzeć obiektywniej. Zobaczyć, że on Cię traktuje jak... no sama wiesz jak więc nie napiszę.

Moim zdaniem powinnaś zaryzykować. Bo z tamtego byłego związku mogła być ewentualnie patologia (choć nie, to już była patologia), więc nie ma do czego wracać. A Ty masz prawo do szczęścia.

Jednak bądź szczera wobec przyjaciela. Powiedz mu, że masz do niego sentyment, że czujesz coś niesprecyzowanego, że chcesz dać wam szansę, ale chcesz by wszystko działo się powoli, stopniowo. Byś była pewna, że to najlepsza decyzja jaką mogłaś podjąć, i byś go nie skrzywdziła.

No tak, wiem jak mnie traktuje :/ Nie musisz nawet tego nazywać. Boli mnie tylko, że zarzuca mi, że to moja wina, że to ja wszystko zrobiłam źle...
I coraz silniej czuję, że chcę zaryzykować.

Wobec niego jestem szczera. On sam mi powiedział i mówi cały czas, że on jest pewien czego chce. Ale nie chce być ze mną dopóki ja nie będę pewna. I że jeśli kiedyś stwierdzę, że jednak to nie jest to, czego chcę od życia to mogę mu śmiało powiedzieć. On nigdy nie będzie miał do mnie o nic pretensji.

Napisane przez rapifen

Wydaje mi się że ty troszkę sobie wmawiasz że go kochasz, że to troszkę przyzwyczajenie. Że od zawsze było tak i nie wyobrażasz sobie inaczej po prostu.

Chyba jest tak, że ludzie często wracają do tego, co znają i boją się zmian. Może ja się właśnie kurczowo trzymam tego, co było.

[Biejatka]

Wydaje mi się ze zmądrzałaś- dorosłaś do innego związku- w tamtym się tylko męczyłaś.

[Mojitooo]

Napisane przez Biejatka

Wydaje mi się ze zmądrzałaś- dorosłaś do innego związku- w tamtym się tylko męczyłaś.

Zastanawia mnie czy możliwe jest, by tak szybko się "przestawić" na coś innego.
Ale jak tak sobie pomyślę o tym weekendzie to dominujące uczucie, które się pojawia to ulga... Bo to jest tak, że żyjesz sobie i myślisz, że tak jak jest musi być. A nagle pojawia się myśl, że może być inaczej, lepiej... I to jest tak zaskakujące.

[asia 90]

A z drugiej strony może to tylko chęć bliskości i bycia przez kogoś docenioną?

Według mnie zobaczyłaś w swoim przyjacielu kogoś kto może Ci dać coś o wiele lepszego niż Twój były ale jest to spowodowane tym, że czujesz sie samotna bo tyle lat miałaś przy sobie kogoś bliskiego a teraz tej osoby nie ma. Chcesz poczuć, że jesteś dla kogoś ważna, interesująca etc. Moja koleżanka miała podobną sytuacje miała przyjaciela, który kochał ją od wielu lat. Zerwał z nią chłopak ten sie zbliżył i tak jakoś wyszło, że byli ze sobą ale jak ona pozbierała sie w po rozstaniu w ramionach "przyjaciela" zrozumiała, że to była tylko chęć poczucia się ważną i nic z tego nie będzie - bo dla niej on zawsze będzie jak brat. Rozstali się i już niestety takich kontaktów jak wcześniej nie mają.

[Mojitooo]

Napisane przez asia 90

A z drugiej strony może to tylko chęć bliskości i bycia przez kogoś docenioną?

Według mnie zobaczyłaś w swoim przyjacielu kogoś kto może Ci dać coś o wiele lepszego niż Twój były ale jest to spowodowane tym, że czujesz sie samotna bo tyle lat miałaś przy sobie kogoś bliskiego a teraz tej osoby nie ma. Chcesz poczuć, że jesteś dla kogoś ważna, interesująca etc. Moja koleżanka miała podobną sytuacje miała przyjaciela, który kochał ją od wielu lat. Zerwał z nią chłopak ten sie zbliżył i tak jakoś wyszło, że byli ze sobą ale jak ona pozbierała sie w po rozstaniu w ramionach "przyjaciela" zrozumiała, że to była tylko chęć poczucia się ważną i nic z tego nie będzie - bo dla niej on zawsze będzie jak brat. Rozstali się i już niestety takich kontaktów jak wcześniej nie mają.

Właśnie tego się boję... Choć ten mój przyjaciel zawsze był dla mnie ważny i przyznam, kilka razy zastanawiałam się, jakby to było gdybyśmy byli razem...

Mam przyjaciółkę, która tak jak ja, po ośmiu latach została porzucona. Świat jej się zawalił, ale po 3 miesiącach zaczęła się z kimś spotykać. Teraz będą mieli dziecko, a ona nareszcie jest szczęśliwa...

I chyba to wszystko nie jest spowodowane tym, że ja boję się być sama. Nie boję się.

[muscat]

Mojitooo to co przeżyłaś po spotkaniu z przyjacielem to jedno z tych olśnień których w życiu doznajemy, tylko nie zawsze je widzimy albo staramy się spychać z różnych powodów. Jak dla mnie to naprawdę wyraźna szansa na bycie szczęśliwą, ale to Ty musisz sama dojść do takiego wniosku, więc ja myślę, że na Twoim miejscu starałabym się jak najczęściej być z Nim w kontakcie, a jednocześnie oddać to tej największej mądrości którą każdy z nas nazywa po swojemu Oddaj tę sprawę z przekonaniem, że ta Wyższa Mądrość najlepiej wie co Ci jest potrzebne...nie kontroluj, nie rozmyślaj... odpowiedź przyjdzie sama...

[Mojitooo]

Napisane przez muscat

Mojitooo to co przeżyłaś po spotkaniu z przyjacielem to jedno z tych olśnień których w życiu doznajemy, tylko nie zawsze je widzimy albo staramy się spychać z różnych powodów. Jak dla mnie to naprawdę wyraźna szansa na bycie szczęśliwą, ale to Ty musisz sama dojść do takiego wniosku, więc ja myślę, że na Twoim miejscu starałabym się jak najczęściej być z Nim w kontakcie, a jednocześnie oddać to tej największej mądrości którą każdy z nas nazywa po swojemu Oddaj tę sprawę z przekonaniem, że ta Wyższa Mądrość najlepiej wie co Ci jest potrzebne...nie kontroluj, nie rozmyślaj... odpowiedź przyjdzie sama...

Dobrze to ujęłaś, to było jakieś olśnienie.
Kontakt mamy od zawsze dobry i dość częsty, ale teraz to w ogóle nie możemy przestać rozmawiać. O wszystkim.

Poczekam i jeśli to co teraz czuję będzie się stawało coraz silniejsze to będę wiedziała co zrobić...

Dziękuję Wam za odzew

[muscat]

Trzymam za Ciebie kciuki, ale gęsia skórka którą miałam czytając Twój tekst podpowiada mi, że to będzie TO
Takie historie uświadamiają człowiekowi, że gdyby naprawdę słuchać intuicji i podążając za jej podpowiedziami naprawdę można uzyskać coś co nazywamy szczęściem To dziwnie zabrzmi, ale ja osobiście dziękuję za to że opisałaś tę historię, bo znowu dostałam podpowiedź, że to co czasem na początku wydaje nam się być czymś co nas rani i narzekamy na los, w efekcie okazuje się być darem
Pozdrawiam

[Mojitooo]

Napisane przez muscat

Trzymam za Ciebie kciuki, ale gęsia skórka którą miałam czytając Twój tekst podpowiada mi, że to będzie TO
Takie historie uświadamiają człowiekowi, że gdyby naprawdę słuchać intuicji i podążając za jej podpowiedziami naprawdę można uzyskać coś co nazywamy szczęściem To dziwnie zabrzmi, ale ja osobiście dziękuję za to że opisałaś tę historię, bo znowu dostałam podpowiedź, że to co czasem na początku wydaje nam się być czymś co nas rani i narzekamy na los, w efekcie okazuje się być darem
Pozdrawiam

Dziękuję Ci za te słowa

Nie wiem dlaczego, ale czuję, że mogłabym być o wiele szczęśliwsza, a może i nawet w końcu naprawdę szczęśliwa...

Pozdrawiam Cię również

[Nealinne]

Ja powiem tylko tyle, idź za głosem serca

I powodzenia.

[Lexie]

Napisane przez Mojitooo

Oczywiście nie chcę rady dotyczącej tego jaką decyzję mam podjąć. Bo potrzebuję czasu. I wiem, że dostanę tyle czasu ile będę chciała.
Zastanawiam się tylko jak to możliwe, że myślałam cały czas, że tamta miłość jest wieczna i jedyna, i na pewno nic innego mi jej nie zastąpi.Dlaczego teraz myślę inaczej, skoro byłam taka pewna tamtego??

Dlaczego? Bo tak zawsze się myśli, jak się kocha
Ale miłość niekarmiona umiera, i teraz właśnie to ma miejsce - nie masz kontaktu z eksem, miłość mija, za to zaczynasz widzieć, że on wcale nie jest taki super, jak sądziłaś, że jest. Jednocześnie zaczynasz zauważać, że są inni faceci na świecie i możesz mieć coś lepszego, lepszy związek z lepszym facetem. Zaczynasz myśleć rozsądniej i widzisz, że to może niekoniecznie była Twoja jedyna/największa miłość.
Możliwe też, że nie mogłaś sobie wyobrazić życia bez niego z powodu wielkiego przyzwyczajenia. Teraz się odzwyczajasz.

Co do tego przyjaciela, to myślę, że powinnaś dać sprawom się rozwijać w swoim tempie. Macie częsty kontakt, to bardzo dobrze, jeszcze lepiej by było gdybyście się mogli częściej spotykać "w realu". Może coś z tego wyniknie, skoro on zakochany, a Ty masz sentyment, zastanawiałaś się jak by Wam było razem, coś Cię do niego ciągnie.

[Mojitooo]

Napisane przez Nealinne

Ja powiem tylko tyle, idź za głosem serca

I powodzenia.

Nie dziękuję

Napisane przez lexie

Dlaczego? Bo tak zawsze się myśli, jak się kocha
Ale miłość niekarmiona umiera, i teraz właśnie to ma miejsce - nie masz kontaktu z eksem, miłość mija, za to zaczynasz widzieć, że on wcale nie jest taki super, jak sądziłaś, że jest. Jednocześnie zaczynasz zauważać, że są inni faceci na świecie i możesz mieć coś lepszego, lepszy związek z lepszym facetem. Zaczynasz myśleć rozsądniej i widzisz, że to może niekoniecznie była Twoja jedyna/największa miłość.
Możliwe też, że nie mogłaś sobie wyobrazić życia bez niego z powodu wielkiego przyzwyczajenia. Teraz się odzwyczajasz.

Co do tego przyjaciela, to myślę, że powinnaś dać sprawom się rozwijać w swoim tempie. Macie częsty kontakt, to bardzo dobrze, jeszcze lepiej by było gdybyście się mogli częściej spotykać "w realu". Może coś z tego wyniknie, skoro on zakochany, a Ty masz sentyment, zastanawiałaś się jak by Wam było razem, coś Cię do niego ciągnie.

Chyba dokładnie jest tak jak piszesz... Pamiętam, że wypowiadałaś się też w moim poprzednim wątku (który założyłam kiedyś tam), że ciągłe rozstania i powroty nie są normalne. Bo nie są. Taka prawda.

Co do przyjaciela to myślę, że na razie uda nam się widywać średnio raz w miesiącu. Lub nawet częściej, zobaczymy. Połączenia lotnicze nie są takie złe, zawsze można coś wykombinować. A poza tym wydaje mi się, że jak wszystko będzie się rozwijać w dobrym kierunku to zaryzykujemy dalsze kroki. Raz się żyje.

Dziękuję Wam Dziewczyny

[Elfir]

Każda miłość jest ta jedyna.
Nawet w przedszkolu dzieci sobie mówią "Będę twoją żoną"

[studi]

Napisane przez Mojitooo

Co do przyjaciela to myślę, że na razie uda nam się widywać średnio raz w miesiącu. Lub nawet częściej, zobaczymy. Połączenia lotnicze nie są takie złe, zawsze można coś wykombinować. A poza tym wydaje mi się, że jak wszystko będzie się rozwijać w dobrym kierunku to zaryzykujemy dalsze kroki. Raz się żyje.

Dziękuję Wam Dziewczyny

Twój watek napawa optymizmem, zawsze po burzy potrafi zaświecić słońcę, a Ty układasz sobie życie na nowo, z facetem który Cię doceniŻyczę powodzenia, bo ja tam wierze,że stara miłośc nie rdzewieje

[totylkotwemarzenie]

Wg mnie masz szansę być szczęśliwa, zwłaszcza, że on zna sytuację i będzie wiedział jak o Ciebie zabiegać by tego nie zniszczyć...

[nisiaq]

Obawiam się, że nie jestem do końca obiektywna, jako wielka fanka miłości zakwitającej na krzaku przyjaźni, szczególnie tej cierpliwej, dojrzewającej przez lata.

W każdym razie wydaje mi się, i nie jestem w tym oryginalna, że byłaś trochę uzależniona od tego swojego eksa i dlatego trudno Ci było się z nim rozstać, ale jak w końcu coś pękło to potrzebowałaś najwyraźniej bodźca, by spojrzeć na świat zupełnie na nowo.
Kibicuję Wam, Tobie i Twojemu przyjacielowi, by Wam wyszło. Fajna z Ciebie dziewczyna i zasługujesz na kogoś wiernego i oddanego, przy kim znajdziesz stabilizację i szczęście. Oby to było TO.

[zagubiona89r]

P.s Bez urazy, ale... W Twoim wypadku dobrze, że to życie plany zburzyło. Po toksycznym związku i okropnym byłym otwiera się przed Tobą przyszłość, w której gdzieś czeka na Ciebie szczęście. To, że były Cię zostawił i milczy to najlepsza rzecz jaką mógł dla Ciebie zrobić.

[Mojitooo]

Nisiaq chyba tak było, trzymałam się tego co znałam i to było chyba właśnie uzależnienie. Nie wyobrażałam sobie życia bez niego i durna wydawało mi się, że on myśli tak samo. Szkoda, że nie wzięłam pod uwagę tego, że jeśli by tak myślał to nie zostawiałby mnie średnio raz na rok,dwa... Przykre to i teraz mi trochę wstyd.

Cieszyłam się z chwil, w których on był dla mnie cudowny, ale ciągle gdzieś była obawa, kiedy to wszystko nagle przestanie mu znów odpowiadać.

A przy moim przyjacielu czuję się po prostu sobą... Nie wiem skąd się to wzięło, ale mam taką pewność, że moje życie przy nim nabrałoby kolorów. Wczoraj usłyszałam, że on będzie czekał na mnie tak długo, aż nie będę zupełnie pewna, ale wie, że będziemy razem. I mogę mu nie wierzyć, ale jest pewien, że mnie uszczęśliwi i nigdy nie będę musiała się przy nim o nic martwić.

Zagubiona89r zawsze lubię czytać Twoje trafne komentarze. I wiesz tak sobie dziś od rana myślę, że chyba faktycznie dobrze, że te wszystkie plany rozpłynęły się we mgle. I że ten mój eks faktycznie potrafił być okropny

Wiedziałam, że zakładając tu wątek otrzymam wsparcie. Wahałam się jednak, bo może usłyszałabym, że to za wcześnie, że nie wchodzi się z jednego związku w drugi. I też sama zawsze bym tak napisała, bo tak myślałam właśnie. Ale w tym przypadku czuję coś innego, coś co mnie zaskakuje ale i daje nadzieję...

[studi]

Napisane przez Mojitooo

Nisiaq chyba tak było, trzymałam się tego co znałam i to było chyba właśnie uzależnienie. Nie wyobrażałam sobie życia bez niego i durna wydawało mi się, że on myśli tak samo. Szkoda, że nie wzięłam pod uwagę tego, że jeśli by tak myślał to nie zostawiałby mnie średnio raz na rok,dwa... Przykre to i teraz mi trochę wstyd.

Cieszyłam się z chwil, w których on był dla mnie cudowny, ale ciągle gdzieś była obawa, kiedy to wszystko nagle przestanie mu znów odpowiadać.

A przy moim przyjacielu czuję się po prostu sobą... Nie wiem skąd się to wzięło, ale mam taką pewność, że moje życie przy nim nabrałoby kolorów. Wczoraj usłyszałam, że on będzie czekał na mnie tak długo, aż nie będę zupełnie pewna, ale wie, że będziemy razem. I mogę mu nie wierzyć, ale jest pewien, że mnie uszczęśliwi i nigdy nie będę musiała się przy nim o nic martwić.

Zagubiona89r zawsze lubię czytać Twoje trafne komentarze. I wiesz tak sobie dziś od rana myślę, że chyba faktycznie dobrze, że te wszystkie plany rozpłynęły się we mgle. I że ten mój eks faktycznie potrafił być okropny

Wiedziałam, że zakładając tu wątek otrzymam wsparcie. Wahałam się jednak, bo może usłyszałabym, że to za wcześnie, że nie wchodzi się z jednego związku w drugi. I też sama zawsze bym tak napisała, bo tak myślałam właśnie. Ale w tym przypadku czuję coś innego, coś co mnie zaskakuje ale i daje nadzieję...

Kibicuje i trzymam kciuki, nalezy Ci się odrobina szczęscia i spokoju, po tylu latach męki i udręki, w końcu będziesz szczęsliwa

[zagubiona89r]

Trzymam za Ciebie, i za was kciuki. Mam takie wewnętrzne intuicyjne przekonanie, że nie będziesz żałowała tej decyzji.

Powodzenia

[d0lcevita]

Napisane przez Biejatka

Wydaje mi się ze zmądrzałaś- dorosłaś do innego związku- w tamtym się tylko męczyłaś.

też tak uważam, tym bardziej ze sama byłam w 9 letnim związku z Piotrusiem Panem.....potem go zostawiłam bo jednak się męczyłam

[Mojitooo]

Napisane przez studi

Kibicuje i trzymam kciuki, nalezy Ci się odrobina szczęscia i spokoju, po tylu latach męki i udręki, w końcu będziesz szczęsliwa

Napisane przez zagubiona89r

Trzymam za Ciebie, i za was kciuki. Mam takie wewnętrzne intuicyjne przekonanie, że nie będziesz żałowała tej decyzji.

Powodzenia

Napisane przez d0lcevita

też tak uważam, tym bardziej ze sama byłam w 9 letnim związku z Piotrusiem Panem.....potem go zostawiłam bo jednak się męczyłam

Dziękuję Wam, naprawdę dziękuję