Źle wybrany kierunek studiów :(

[WhiteDiamond]

Witam, mój problem polega na tym, że kierunek, który wybrałam całkowicie mnie dołuje i przygnębia. Złożyłam na germanistykę papiery, bo dostałam się w pierwszym terminie i rodzice chcieli wszystko załatwić. Byłam nie pewna co do tego, ale moja nauczycielka z liceum "podbudowała" mnie. Mówiła, że dam radę i żebym się nie zniechęcała. Dla tego kierunku zrezygnowałam z moich wymarzonych studiów na które też się dostałam, ale później. Najgorsze jest to, że inaczej sobie to wyobrażałam. A zajęcia i wykłady są dla mnie zupełnie bez sensu. Nie ma ani jednego przedmiotu, który by mnie interesował. Coraz częściej płaczę i nie chcę chodzić na uczelnię. A do tego coraz bardziej zaczynam nie lubić j. niemieckiego i wszystkiego co z tym związane. Rodzice popierają to, ze chcę od nowego roku się przenieść, ale co zrobić z tym? Chodzić i nie zaliczać sprawdzianów? Męczyć się i płakać? Czy rzucić i poszukać zajęcia... ale nie mam też 100 % gwarancji, ze za rok przyjmą mnie znowu tam gdzie chciałam.... Nie wiem co mam robić. Boję się, że to odbije się na moim zdrowiu....

[Holigula]

Nie masz możliwości by się teraz przenieść? Nie orientuje się w tych sprawach, ale niektórzy starsi znajomi chyba się przenosili na inne uczelnie...

Albo podjąć pracę na ten rok i zacząć wymarzony kierunek zaocznie by za rok przenieść się na dzienne?

[201801280952]

Napisane przez WhiteDiamond

Witam, mój problem polega na tym, że kierunek, który wybrałam całkowicie mnie dołuje i przygnębia. Złożyłam na germanistykę papiery, bo dostałam się w pierwszym terminie i rodzice chcieli wszystko załatwić. Byłam nie pewna co do tego, ale moja nauczycielka z liceum "podbudowała" mnie. Mówiła, że dam radę i żebym się nie zniechęcała. Dla tego kierunku zrezygnowałam z moich wymarzonych studiów na które też się dostałam, ale później. Najgorsze jest to, że inaczej sobie to wyobrażałam. A zajęcia i wykłady są dla mnie zupełnie bez sensu. Nie ma ani jednego przedmiotu, który by mnie interesował. Coraz częściej płaczę i nie chcę chodzić na uczelnię. A do tego coraz bardziej zaczynam nie lubić j. niemieckiego i wszystkiego co z tym związane. Rodzice popierają to, ze chcę od nowego roku się przenieść, ale co zrobić z tym? Chodzić i nie zaliczać sprawdzianów? Męczyć się i płakać? Czy rzucić i poszukać zajęcia... ale nie mam też 100 % gwarancji, ze za rok przyjmą mnie znowu tam gdzie chciałam.... Nie wiem co mam robić. Boję się, że to odbije się na moim zdrowiu....

Jest jeszcze bardzo wcześnie, minął dopiero miesiąc od rozpoczęcia roku akademickiego. Jeśli naprawdę jest Ci źle - nie czekaj dłużej i bierz nogi za pas!
Często wydaje nam się, że jakiś kierunek jest OK, ale potem na uczelni okazuje się, że jest inaczej. Niektórzy ludzie rezygnują aż po roku albo nawet później co jest marnowaniem czasu. Ty dopiero zaczęłaś więc poszukaj czegoś innego teraz, nie ma sensu się męczyć i marnować roku albo całych studiów w tym, w czym się nie czujesz.
I przede wszystkim zawsze patrz na siebie. Nikt inny nie jest w stanie stwierdzić czy czujesz "to coś" i czy dasz radę.
Ja kiedyś podjęłam złą decyzję (ale to dawno temu, jeszcze w ogólniaku) i po tamtym wydarzeniu zawsze robię to co ja uważam za słuszne i w czym się czuję - dobrze na tym wyszłam bo skończyłam studia, które mnie interesowały i znalazłam pracę w której teraz czuję się dobrze i jestem dobra
Trzymam kciuki i powodzenia!

[PiszacDniem]

Ja bym sie przeniosła na inne studia jesli to możliwe a jesli nie, poszukała pracy a za rok zaczęła studia. Mogłabys odłozyc troszkę pieniędzy itd pracując.

[WhiteDiamond]

Niestety nie mogę się już przenieść. Dzwoniłam gdzie tylko można i nic...
Ciągle chce mi się płakać, bo nie wiem jak sobie poradzę. Nie mam żadnego doświadczenia w pracy. Nie wiem co bym mogla robić..

[201801280952]

Napisane przez WhiteDiamond

Niestety nie mogę się już przenieść. Dzwoniłam gdzie tylko można i nic...
Ciągle chce mi się płakać, bo nie wiem jak sobie poradzę. Nie mam żadnego doświadczenia w pracy. Nie wiem co bym mogla robić..

Studenci łapią się każdej pracy, np. jako kelnerzy, pracownicy w jakichś knajpkach, w sklepach (moja koleżanka była ekspedientką w jednym ze sklepów w galerii handlowej).
Nikt nie mówi, że masz pracować w wymarzonym zawodzie bo to raczej trudne w tej chwili i sytuacji.
Czy te studia są płatne? Jeśli tak, a Ty się nie czujesz i wiesz, że nic z tego to zrezygnuj, zrób przerwę, złap jakąs pracę studencką, wiele osób tak robi.
Jeśli to uczelnia publiczna to możesz zawsze próbować, a może się coś zmieni? A pieniądze nie będą niepotrzebnie leciały.
A za rok postaraj się dostać na studia w których czułabyś się dobrze.
Chyba jest coś w czym czujesz się dobrze i chciałabyś tak pracować?

[Annkka]

Według mnie powinnaś zrezygnować. Jeżeli czujesz, że to naprawdę nie to, nie ma sensu się męczyć, to tylko niepotrzebny stres. Możesz też poczekać do pierwszej sesji, licząc na to, że sytuacja się odmieni, ale skoro już tak bardzo jesteś przygnębiona, to nie wiem, czy jest to dobra opcja. Tak swoją drogą, na niektórych uczelniach jest możliwość zmiany kierunku po pierwszym zaliczonym semestrze, może u Ciebie również tak to wygląda? Masz oparcie w rodzicach, to też jest bardzo ważne. Dodatkowo, jeśli chciałabyś w przyszłości zmienić kierunek musisz pamiętać u punktach ECTS (jeżeli studiujesz dziennie na publicznej uczelni). Piszesz o wymarzonych studiach – wydaje mi się, że warto spróbować wystartować jeszcze za rok w rekrutacji. Skoro nie masz gwarancji, że się dostaniesz, spróbuj poprawić maturę (deklarację można złożyć do lutego) → nic na tym nie stracisz, a zawsze będziesz mieć większe szanse. Gdybyś zrezygnowała teraz ze studiów, możesz iść do pracy, zacząć jakiś kurs. Wiem, że to bardzo ciężka decyzja, ale zawsze jest jakieś wyjście.
Nie załamuj się! Też jestem w podobnej sytuacji, znam kilka osób, które również porzucały studia, to nie koniec świata! To tylko rok, całe życie jeszcze przed Tobą, szkoda nerwów.

[Bea_91]

Dobrze że rodzice Cię wspierają

Ja bym teraz rzucała bo po sesji wykorzystasz punkty i będziesz musiała na nowym kierunku za nie dopłacać żeby spokojnie skończyć (niech ktoś mnie poprawi jeżeli głupoty mówię). Żeby być na filologii i wynieść coś z tych studiów trzeba ten język kochać, a takie męki pięcioletnie nic Ci nie dadzą bo i tak pewnie to rzucisz w cholerę. Może skoro jesteś w tym języku dobra poświęć ten rok na kurs i zdobycie certyfikatu i rozwijaj się na swoją rękę w kierunku który CIĘ INTERESUJE. Ciężko mi doradzić, na jaki chcesz iść?

[lalibelle]

Też bym zrezygnowała,zaczęła jakiś kurs roczny poszła do pracy i za rok spróbowała na studia
Tak jak się zda egzaminy to się płaci za ten rok
A co do pracy-każdy kiedyś zaczyna więc nie przejmuj się że nic nie ma w cv.Łap na początek może jakąś dorywczą i już coś będzie

[WhiteDiamond]

Dziekuje wszystkim. Chyba faktycznie tak zrobię, a jeśli chodzi o moje zainteresowania to : kultura, film, muzyka, sztuka, religie... Dlatego chciałam studiować albo kulturoznawstwo albo coś podobnego. Zawsze marzylo mi się aby być dziennikarką kulturalną. A mój obecny kierunek mi w tym nie pomoże. Tylko boją się co powie rodzina, wszyscy są ze mnie dumni, bo jako pierwsza z rodziny poszłam na studia od czasu taty. I bardzo się boję o pracę....

[201801280952]

[WhiteDiamond]

Tak, też o takich połączeniach myslałam. Jeśli chodzi o film to jestem w tym temacie bardzo zakręcona i lubię również te pierwsze produkcje czarno-białe.

[201801280952]

Napisane przez WhiteDiamond

Tak, też o takich połączeniach myslałam. Jeśli chodzi o film to jestem w tym temacie bardzo zakręcona i lubię również te pierwsze produkcje czarno-białe.

To widzę, że mamy podobne pasje

[WhiteDiamond]

Chyba tak

[londemood]

ja w tym roku poszłam na studia dzienne -pielęgniarstwo. Byłam przeszczęsliwa bo myślałam że studia są lajtowe a praca pielęgniarki to nic innego jak chodzenie w białym fartuszku i od czasu do czasu zagladanie do pacjenta. I tak bębnić cały dzień. Ale zderzyłam się z rzeczywistoscia i to konkretnie. Ciężko jak cholera było...czasami trzeba coś kochac zeby dać rade wytrzymać na studiach. Miałam jak Ty ,męczyłam się ,płakałam ,na zajęcia koleżanki mnie siłą ciągnęły itp. i z dnia na dzien wzięłam papiery i jak wychodziłam z Działu Kształcenia z moimi papierami to az sama do siebie sie uśmiechałam ! teraz studiuje zaocznie Finanse i Rachunkowość a w tygodniu pracuje w kancelarii podatkowej ,mam prace wymarzoną i jak narazie jestem baaaarrdzo szczęsliwa ;-) zmiany są dobre !

[abstrakyjka]

Ja też wlaśnie rozpoczęłam studia i mam mieszane uczucia. Napewno wyobrażałam to wszystko sobie nieco inaczej. Myślałam, że wybierając kierunek techniczny nauczę się jakiś praktycznych rzeczy a tu tymczasem niektóre przedmioty niewiadomo po co i na co ;( nie wiem jak sobie poradzę daję sobie pól roku i zobaczymy.

[Faxu]

Zrezygnuj z tych studiów i w przyszłym roku próbuj się dostać na ten wymarzony kierunek. Pamiętaj, że możesz poprawić maturę, jesli nie jesteś pewna, czy się dostaniesz. Akurat będziesz mieć czas żeby poduczyć się potrzebnych przedmiotów.

[taylorchristie]

Ja mam taką samą sytuację. Za rok planuję iść na pedagogikę bo przez te 1,5 miesiąca dowiedziałam się, że przedmioty ścisłe to nie dla mnie. A w tym roku się przemęczę bo nie chcę tracić roku kolejnego. Praca...przez rok pracowałam i co tu dużo gadać nie śpieszy mi, by do pracy wracać, bo tego też są jasne i ciemne strony. Ja bym nie rzucała i jednak się pomęczyła, a niepowodzeń z nauką nie ma co brać do siebie. Do nauki wszystkiego idzie się przekonać i po prostu nad gorszymi rzeczami trzeba dłużej posiedzieć. Ale fakt, wszystko zależy od człowieka.