dla tych które wciąż szukają swojego miejsca

[ResurrectionOfHappiness]

Nooo nareszcie piątek .

[Baby Lu]

Napisane przez ResurrectionOfHappiness

Nooo nareszcie piątek . Ostatnio mój stan psychiczny nazwałabym metaforycznie "śmiech przez łzy". Rzeczywistość nie ma mi ostatnio nic ciekawego do zaoferowania , ale jestem już tak zmęczona dołowaniem się, że po prostu postanowiłam mieć dobry humor. Zawsze za bardzo skupiałam sie na roztrząsaniu tego co było i co będzie i w efekcie nie starczało mi czasu na działanie, więc teraz staram się poprostu robic to co do mnie w danej chwili należy.
Tyle tylko, że mam problem z cirpliwością. Niesamowicie mnie frustruje, że rzeczy dzieją się tak powoli. Ja bym chciała wszystko już, natychmiast !

czyżbym nie tylko ja była niespokojnym duchem
cierpliwość również nie jest moją mocną stroną, przestałam się tym przejmować, bo nie umiem sobie jej wyćwiczyć...
umysł analityczny - wszystko rozkładałabym na czynniki pierwsze, w dodatku całkiem nieświadomie, analizuję, analizuję i analizuję, dochodzę do beznadziejnych wniosków, od tego można czasem zgłupieć

[brzydula_81]

Napisane przez ResurrectionOfHappiness

Rzeczywistość nie ma mi ostatnio nic ciekawego do zaoferowania , ale jestem już tak zmęczona dołowaniem się, że po prostu postanowiłam mieć dobry humor. Zawsze za bardzo skupiałam sie na roztrząsaniu tego co było i co będzie i w efekcie nie starczało mi czasu na działanie, więc teraz staram się poprostu robic to co do mnie w danej chwili należy.

oj jakbym czytala o sobie z tym dzialaniem, albo raczej brakiem skupienia na dzialaniu mam chyba od zawsze- analizuje rzeczy z przeszlosci... to co moze wydarzyc sie w przyszlosci, a dzialaniu w ogole zapominam

Napisane przez ResurrectionOfHappiness

Tyle tylko, że mam problem z cirpliwością. Niesamowicie mnie frustruje, że rzeczy dzieją się tak powoli. Ja bym chciała wszystko już, natychmiast !

powoli??? pozornie tak, ale zauwazylam ze po 25 roku zycia czas tak pedzi, ze chyba sie nie obejrze i bede juz w podeszlym wieku

[ResurrectionOfHappiness]

Tak, tak... Analizując dochodzi się do zbyt wielu wniosków.

[brzydula_81]

Napisane przez ResurrectionOfHappiness

Tak, tak... Analizując dochodzi się do zbyt wielu wniosków.
Na przykład analizując "na chłodno" życie, nasuwa się myśl, że i tak każde kończy się śmiercią. A stąd juz blisko do poczucia bezsensu działania.
Najfajniej musi się żyć ludziom którzy w naturalny sposób zatracają sie w nurcie codzienności... My chyba trzymamy sie za bardzo na dystans w stosunku do świata.

i dlatego ciagle nie mozemy znalezc sobie miejsca

[ResurrectionOfHappiness]

Nasze poglądy na świat nie zawsze sa obiektywne.

[ResurrectionOfHappiness]

Może więc warto czekać, aż życie nas zaskoczy ?

[Baby Lu]

ja chyba podświadomie boję się bliższej znajomości z facetami, wszyscy zostają z rangą kolegi, boję się, że ktoś mnie skrzywdzi...a nie mam siły, aby podnosić się po kolejnym upadku.
Z nikim o tym nie rozmawiałam, ale w końcu muszę wyrzucić to z siebie bo jest mi naprawdę ciężko... martwi mnie sytuacji moich rodziców - ojciec ma inną kobietę, nie szanuje mamy,ciagle się kłócą, w niczym mamie nie pomaga, traktuje ją jak powietrze mam wrażenie, że mama o tym wie, ale sama zamydla sobie oczy, że nie układa im się z innych powodów. nienawidzę go za to, jednocześnie kocham bo to mój ojciec, chciałabym mu wszystko wykrzyczeć prosto w twarz, zbuntować się jak nastolatka, z drugiej strony boję się o jego zdrowie, bo ma problemy z sercem i nie wiem jak mogłoby to sie skończyć

[brzydula_81]

Napisane przez Baby Lu

ja chyba podświadomie boję się bliższej znajomości z facetami, wszyscy zostają z rangą kolegi, boję się, że ktoś mnie skrzywdzi...a nie mam siły, aby podnosić się po kolejnym upadku.
Z nikim o tym nie rozmawiałam, ale w końcu muszę wyrzucić to z siebie bo jest mi naprawdę ciężko... martwi mnie sytuacji moich rodziców - ojciec ma inną kobietę, nie szanuje mamy,ciagle się kłócą, w niczym mamie nie pomaga, traktuje ją jak powietrze mam wrażenie, że mama o tym wie, ale sama zamydla sobie oczy, że nie układa im się z innych powodów. nienawidzę go za to, jednocześnie kocham bo to mój ojciec, chciałabym mu wszystko wykrzyczeć prosto w twarz, zbuntować się jak nastolatka, z drugiej strony boję się o jego zdrowie, bo ma problemy z sercem i nie wiem jak mogłoby to sie skończyć

Baby Lu wspolczuje Ci bardzo :-(

[Oliwkaaa80]

Baby Lu ja również Ci współczuje. Nie wiem sama co można Ci doradzić w takiej sytuacji, może spróbować porozmawiać spokojnie z ojcem. Najlepiej by było się od tego odciąć bo jesteś już dorosła, a to jest ich problem a nie Twój, ale wiem sama że to nie jest takie proste. A masz kogoś zaufanego w rodzinie z kim możesz o tym pogadac np, brat, ciotka, babcia czy ktokolwiek?

[ResurrectionOfHappiness]

Baby lu
to bardzo przykre.
Ale wiesz co? Twoi rodzice są dorośli i to oni są odpowiedzialni za swoje życie. Zresztą obawiam się że masz niewielki wpływ na to co się dzieje między nimi, prawda? Tak na prawdę nie mamy mocy zmieniania innych ludzi (jesli oni sami tego nie pragną), ale możemy zmieniać siebie. Nie poddawaj się więc i dąż uparcie do szczęścia. To, że im się "nie udało", nie znaczy, że i Ty zostaniesz zraniona. Trzymam kciuki za to, żebyś spotkała kogoś kto ukoi Twoje serducho.

[Baby Lu]

dziekuję dziewczyny...
wiem, macie rację, jestem dorosła ale ciężko mi podchodzić do tego z dystansem, bratu przychodzi to łatwiej, mimo, że jest sporo młodszy. jest mi tak strasznie przykro i smutno jak to wszystko widzę... i może to samolubne, ale nie mogę się doczekać końca ferii i zajęcia się nauką

[brzydula_81]

Napisane przez Baby Lu

dziekuję dziewczyny...
wiem, macie rację, jestem dorosła ale ciężko mi podchodzić do tego z dystansem, bratu przychodzi to łatwiej, mimo, że jest sporo młodszy. jest mi tak strasznie przykro i smutno jak to wszystko widzę... i może to samolubne, ale nie mogę się doczekać końca ferii i zajęcia się nauką

nie dziwie sie ze ciezko jest Ci miec dystans do tej sytuacji- to ciezka sprawa
chociaz ja mam podobnie wszystko analizuje, przezywam, zamiast popatrzec na sprawy racjonalnie, z dystansem. Do wszystkiego pcham "czynnik emocjonalny"- wiem o tym, ale jakos przestac nie potrafie

Dziewczyny wierzycie w znaki zodiaku? dokladniej w to co potrafia one powiedziec o czlowieku??? bo jakos u mnie wszystko sie zgadza

[ResurrectionOfHappiness]

Trochę tak, ale z przymróżeniem oka . Często cos w tym jest, ale pozatym podobno na człowieka wpływa też imię jakie nosi, geny i oczywiście otoczenie w którym dorasta tak więc jest to wielka mieszanka moim zdaniem.

[Baby Lu]

muszę się przyznać, że czytam swój horoskop, z tym, że one są tak napisane, że można je ładnie dopasować do wydarzeń, które danego dnia/tygodnia/miesiąca miały miejsce Z kolei mój charakter w większości pokrywa się z tym, co mówi horoskop

u mnie często pojawiają się często te same sny, dla mnie niezrozumiałe, oraz zjawisko deja vu bardzo dziwnie się wtedy czuję..

[Oliwkaaa80]

Jeśli chodzi o cechy przypisane do mojego znaku zodiaku to wiele się zgadza, ale takich typowych horoskopów gazetowych to raczej nie czytam.

[brzydula_81]

Napisane przez Oliwkaaa80

Jeśli chodzi o cechy przypisane do mojego znaku zodiaku to wiele się zgadza, ale takich typowych horoskopów gazetowych to raczej nie czytam.

ja tez typowych gazetowych nie czytam...chodzilo mi o takie opisowe- dotyczace glownie charakteru

ale staram sie nimi nie sugerowac.

[Oliwkaaa80]

Czytałam trochę o astrologii w necie i to jest bardziej skomplikowane, nie jest się tylko jednym znakiem, liczy się ogólny układ planet w dniu urodzenia, np jestem Skorpionem ale mam kilka planet w Strzelcu, Koziorożcu i to też na mnie wpływa.

[madame paranoja]

Napisane przez Baby Lu

czyżbym nie tylko ja była niespokojnym duchem
cierpliwość również nie jest moją mocną stroną, przestałam się tym przejmować, bo nie umiem sobie jej wyćwiczyć...
umysł analityczny - wszystko rozkładałabym na czynniki pierwsze, w dodatku całkiem nieświadomie, analizuję, analizuję i analizuję, dochodzę do beznadziejnych wniosków, od tego można czasem zgłupieć

też tak mam, rzadko biorę coś na bieżąco, rzadko się cieszę z chwili, wiecznie myślę o tym jak to będzie w przyszłości jakby teraźniejszość nie miała znaczenia a przecież ma i to ogromne.

brakuje mi u siebie ostatnio luzu, takiego prawdziwego luzu z uśmiechającymi się oczami. po prostu.

[Baby Lu]

madame - fajny podpis

[madame paranoja]

Napisane przez Baby Lu

madame - fajny podpis

trzeba się jakoś ogarniać w życiu

[ResurrectionOfHappiness]

Baby Lu, z ust mi to wyjęłaś .

[aneczka84]

Wątek dla mnie. Od kilku dobrych miesięcy zastanawiam się, gdzie jest moje miejsce. Skończyłam w lipcu studia, które z biegiem czasu okazały się pomyłką. Jakoś nie miałam ochoty pracować w szkole, więc nie szukałam pracy w niej. Pomyślałam, może spróbuje w innej branży. Tylko tu powstało pytanie: W jakiej? Do czego się nadaję? I doszłam do wniosku, że chyba do żadnej (może przesadzam, ale tak to odczuwam teraz). Szukałam pracy nie wiedząc, co dokładnie chce robić i suma sumarum od lipca siedzę w domu. W moim rodzinnym mieście ciężko o prace, w mieście gdzie studiowałam też niełatwo o jakąs dobrze płatną pracę, no i do tego ten kryzys. Wciąż się słyszy o zwolnieniach, a nie zatrudnianiu...masakra. Do tego dochodzi problem, gdzie chciałabym żyć. Jestem osoba rodzinną i chętnie mieszkałabym blisko rodziny, ale to nie ma racji bytu bez pracy, za coś życ trzeba,a nie siedzieć u rodziców na garnuszku. Może gdybym miała kogoś bliskiego (czyt. chłopaka), jakoś łatwiej byłoby mi się zdecydować, gdzie zapuścić korzenie, a tu nic. Tak więc od kilku miesięcy bezskutecznie szukam swojego miejsca, co objawia sie oczywiście dołem i bezsilnością

[Oliwkaaa80]

aneczka84 ja jestem w podobnej sytuacji do Twojej, też skończyłam studia i nie wiem co dalej. Na razie idę na staż, później plany mam, ale nie wiem czy uda się je zrealizować, życie może je zweryfikować, albo sama zmienię zdanie. A jakie studia skończyłaś?

[brzydula_81]

Napisane przez Baby Lu

u mnie często pojawiają się często te same sny, dla mnie niezrozumiałe, oraz zjawisko deja vu bardzo dziwnie się wtedy czuję..

ja mialam tylko raz proroczy sen..kilka lat temu na dwa tygdnie przed meczem pilki noznej Polski z Korea Pd przysnilo mi sie ze przegramy 0:2, szkoda ze nie obstawilam

Napisane przez aneczka84

Wątek dla mnie. Od kilku dobrych miesięcy zastanawiam się, gdzie jest moje miejsce. Skończyłam w lipcu studia, które z biegiem czasu okazały się pomyłką. Jakoś nie miałam ochoty pracować w szkole, więc nie szukałam pracy w niej. Pomyślałam, może spróbuje w innej branży. Tylko tu powstało pytanie: W jakiej? Do czego się nadaję? I doszłam do wniosku, że chyba do żadnej (może przesadzam, ale tak to odczuwam teraz). Szukałam pracy nie wiedząc, co dokładnie chce robić i suma sumarum od lipca siedzę w domu. W moim rodzinnym mieście ciężko o prace, w mieście gdzie studiowałam też niełatwo o jakąs dobrze płatną pracę, no i do tego ten kryzys. Wciąż się słyszy o zwolnieniach, a nie zatrudnianiu...masakra. Do tego dochodzi problem, gdzie chciałabym żyć. Jestem osoba rodzinną i chętnie mieszkałabym blisko rodziny, ale to nie ma racji bytu bez pracy, za coś życ trzeba,a nie siedzieć u rodziców na garnuszku. Może gdybym miała kogoś bliskiego (czyt. chłopaka), jakoś łatwiej byłoby mi się zdecydować, gdzie zapuścić korzenie, a tu nic. Tak więc od kilku miesięcy bezskutecznie szukam swojego miejsca, co objawia sie oczywiście dołem i bezsilnością

witaj Imienniczko widze ze wiele nas laczy...tez mialam opcje skonczenia jako nauczycielka (chyba nie bylabym najgorsza, mowiac skromnie- bo jakas dziwna cisza byla zawsze na lekcjach...) ale zycie potoczylo sie inaczej - jestem na emigracji i staram sie jakos ulozyc sobie zycie- w dobie kryzysu to jedank nie latwe

[aneczka84]

Oliwkaaa80 Kończyłam germanistykę. Każdy mówi, że bez problemu znajde pracę, ale ja nie widzę siebie w szkole uczącą rozwydrzone dzieciaki, po prostu nie czuję tego. Ok, to może za granicę wyjedziesz? Na to nie mam najmniejszej ochoty w tym momencie. Stwierdziłam, że mogłam pójść na jakieś konkretniejsze studia, a niemieckiego uczyć się we własnym zakresie. Ale jak to mówią mądry Polak po szkodzie...

[brzydula_81]

Napisane przez aneczka84

Stwierdziłam, że mogłam pójść na jakieś konkretniejsze studia, a niemieckiego uczyć się we własnym zakresie. Ale jak to mówią mądry Polak po szkodzie...

a jakie to studia Twoim zdaniem?

[ResurrectionOfHappiness]

a może zostań tłumaczem? to może być ciekawe

[aneczka84]

Napisane przez brzydula_81

witaj Imienniczko widze ze wiele nas laczy...tez mialam opcje skonczenia jako nauczycielka (chyba nie bylabym najgorsza, mowiac skromnie- bo jakas dziwna cisza byla zawsze na lekcjach...) ale zycie potoczylo sie inaczej - jestem na emigracji i staram sie jakos ulozyc sobie zycie- w dobie kryzysu to jedank nie latwe

Mi się też wydaje, że może i bym się nadała na belfra, bo na praktykach jakoś dawałam radę, ale to mnie w tej chwili wogóle nie kręci. A jeśli chodzi o studia, to przeglądając oferty (o ile znajde jakieś ciekawe), to w większości wymagają ekonomicznego, administracyjnego, technicznego czy czasem też prawniczego. Gdybym miał 5 lat temu świadomość, że moje życie za pare lat będzie tak wyglądać, to być może podjęłabym inne decyzje, ale teraz czasu nie cofnę niestety...

ResurrectionOfHappiness tłumaczyłam już troche, ale chyba nie mam dość cierpliwości. Sama nie wiem, co chce...

[Baby Lu]

w klasie maturalnej zastanawiałam się czy nie wybrać germanistyki (miałam wtedy wizję siebie jako tłumacza) ale za namową rodziny, bliskiej, dalszej, zdecydowałam się na drugi kierunek, na którym również mi zależało. Z powodu braku czasu, trochę z lenistwa zaprzepaściłam swój niemiecki, nie miałam mobilizacji, aby zapisać się do szkoły językowej, ehh na mnie trzeba porządnego bata, nie mam silnej woli. Może jak skończę studia pomyślę coś nad doskonaleniem języka.