Zaprzestanie pracy zawodowej z powodu kariery męża

[botanika_z_lokami]

Chatul to też do mnie bardzo przemawia, mąż nie będzie miał warunków do pracoholizmu, a na obecnym stanowisku ma idealne. Mąż będzie zarabiał w koronach norweskich i dolarach, więc nie powinno być problemów finansowych. Patrzyliśmy na ceny mieszkań, damy radę finansowo, dom chcemy mieć w Polsce, do którego będziemy wpadać odpoczywać.

Shira Yuki ja na 100% nie chcę mieć, mąż też nie, mamy identyczny pogląd - realizujemy się jako ciotka i wujek, wystarcza nam to w zupełności.

Deborah100 główna siedziba jest w Norwegii, ale mąż miałby pod opieką zespół norweski i amerykański. Mówi, że ciężko oszacować ile będzie musiał być, bo pytał poprzednika, może się zdarzyć, że przez 5 tygodni, albo przez 2 i może być tak, że w jednym miejscu będzie max. przez tydzień, bo znowu będzie musiał wyjechać np. na konferencję. Tylko, że pracując w labie jestem w jednym miejscu, a mnie się podoba USA jak i Norwegia tak samo i podejrzewam, że pewnie praca byłaby w stolicy (mam niszową specjalizację), a uczelnie w tamtych miastach nie zajmują się moją działką, ale może akurat chcieliby jakiegoś wykładowcę...

[coffee]

Napisane przez Shira Yuki

teraz nie,ale potem ,kto wie (nie rozumiem tej emotki,zakładasz,że autorka zrzeknie się dzieci całkowicie?)

Co to znaczy "zrzeknie"? Ustalili z mężem, że nie mają dzieci, nie chcą, nie planują, więc nie ma się kogo zrzekać.

[201607040940]

Nie każdy chce, nie każdy może i nie każdy powinien mieć dzieci.
Nie powinno się oceniać takich decyzji.

Napisane przez Shira Yuki

teraz nie,ale potem ,kto wie (nie rozumiem tej emotki,zakładasz,że autorka zrzeknie się dzieci całkowicie?)

Co prawda pytanie nie do mnie ale ta emotka chyba znaczy że nie czytasz dokładnie postów Autorki.

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Ludzie, o co chodzi? Jak im się zachce dzieci za lat kilka, to wtedy będą myśleć o zamieszkaniu w jednym miejscu, na tą chwilę nie chcą, nie planują, więc mogą jeździć, ile im się żywnie podoba

Co do problemu autorki, jedź i nawet się nie zastanawiaj.

[madzia0007]

Ja bym sie zdecydowała jechać. Nie podoba mi sie myśl "nieważne ze praca kiepska, mało płatna i nielubiana ale trzymaj sie jej do grobowej deski". Jeżeli dobrze zagospodarujesz czas tylko na tym zyskasz. Możesz iść na kurs językowy, dokształcic sie w swojej dziedzinie, robić rożne kursy w języku angielskim (jeżeli nie ma z tym u ciebie problemu), nawet szukać darmowego wolontariatu zeby nie wypaść z obiegu. W Europie zachodniej na pracownikow laboratorium jest zapotrzebowanie duze i sama nawet zastanawiam sie nad studiami w tym kierunku. Najlepszym rozwiązaniem byłoby chyba tak jak ktoś wspomniał rok urlopu w pracy zeby zobaczyć czy bedzie ci to odpowiadało. Ważne żebyś nie siedziała sama w domu z założonymi rękoma aby nie miec poczucia straty czasu i poświęcenia w imię rozwoju drugiej osoby.

[JanePanzram]

No przecież to widać, że chcesz jechać z nim. Tyle już "za" wymieniłaś, ze piszesz z nami tutaj teraz tylko hobbystycznie. Pojedziesz i temat zamknięty.

Ja na twoim miejscu za chińca nie poszłabym na układ, że on pracuje, a ja nie. Nigdy w życiu nie chciałabym usłyszeć od kogoś, ile to mu zawdzięczam, a na doopie siedziałam. Nie chciałabym wypłat od męża.
Jak się na ten układ godzisz, to wg mnie powinnaś być zupełnie przekonana o tym, że to człowiek uczciwy. Który nie jest ani mściwy (bo człowiek uczciwy, ale z mściwą naturą też potrafi człowieka zgnoić, jak mu się związek odwidzi), ani cwany.

Myśl ty no COKOLWIEK o swoim zabezpieczeniu, miej jakiś instynkt samozachowawczy, a nie zdajesz się na los.
Pieniądze ludzi psują, nawet nie zdajesz sobie sprawy jak. Jak poczują nad kimś władzę, to potrafią niestworzone cyrki odstawiać. Jest niewielu ludzi, którzy mają charakter w razie W, którzy są honorowi. Więc najpierw bądź przekonana, że on jest człowiekiem honorowym, bo tylko z takimi warto w taki układ iść. Z każdym innym - to gra w rosyjską ruletkę. Z gadania i pięknych deklaracji to całe dno piekła powstało.

[Lexie]

Napisane przez Shira Yuki

teraz nie,ale potem ,kto wie (nie rozumiem tej emotki,zakładasz,że autorka zrzeknie się dzieci całkowicie?)

Czego ma się zrzekać, jak nie ma żadnych dzieci (nawet w planach nie ma )?
Skoro autorka napisała, ze dzieci nie maja ani nie chcą mieć, to owszem, zakładam że "całkiem się zrzeka" i nie planuje ich wcale. Ani teraz, ani za dwa lata, ani za pięć.
Zresztą przecież nawet gdyby za 5 lat jednak tego dziecka chcieli, to mogą zmienić tryb życia na bardziej "osiadły". Nie ma obowiązku żyć w podróży do końca życia.

[Shira Yuki]

Napisane przez botanika_z_lokami

Shira Yuki ja na 100% nie chcę mieć, mąż też nie, mamy identyczny pogląd - realizujemy się jako ciotka i wujek, wystarcza nam to w zupełności.
..

nie chcecie w ogóle,czy na ten czas ?
nie zakładasz,że z czasem może się wam odmienić?
absolutnie nie oceniam ludzi,którzy nie chcą mieć dzieci,ale znam wiele przypadków zmiany decyzji pod wpływem chwili,czasu,czy wpadki

Napisane przez coffee

Co to znaczy "zrzeknie"? Ustalili z mężem, że nie mają dzieci, nie chcą, nie planują, więc nie ma się kogo zrzekać.

Napisane przez Gosiaczek1969

Co prawda pytanie nie do mnie ale ta emotka chyba znaczy że nie czytasz dokładnie postów Autorki.

a może niejasno powiedziane?

---------- Dopisano o 16:55 ---------- Poprzedni post napisano o 16:53 ----------

Napisane przez lexie

Czego ma się zrzekać, jak nie ma żadnych dzieci (nawet w planach nie ma )?
Skoro autorka napisała, ze dzieci nie maja ani nie chcą mieć, to owszem, zakładam że "całkiem się zrzeka" i nie planuje ich wcale. Ani teraz, a ni za dwa lata, ani za pięć.
Zresztą przecież nawet gdyby za 5 lat jednak tego dziecka chcieli, to mogą zmienić tryb życia na bardziej "osiadły". Nie ma obowiązku żyć w podróży do końca życia.

zrzeka się planów na dziecko w przyszłości.
w małżeństwie /związku z pożyciem seksualnym trzeba zakładac wszystko,nawet wpadkę,no chyba,że jedno z nich jest bezpłodne

[ochoa]

Nie chciało mi się czytać tych wszystkich rad, bo większość odpowiada podobnie i ja się z tym nie zgadzam. Autorka napisała, że nie zależy jej tak bardzo na swojej pracy, mało zarabia, więc ja nie rozumiem dlaczego miałaby nie jechać dla swojego męża, chociaż on będzie się realizował zawodowo. Zwłaszcza, że tak ciężko pracowali nad swoim małżeństwem, nie chcą mieć dzieci i są wolni. Ja osobiście też nie chcę mieć dzieci i na miejscu autorki bym pojechała. Przecież nie musi tam siedzieć w domu i czekać na męża. Jest tyle zawodów na świecie, że na pewno coś znajdzie dla siebie. Może otworzyć firmę i działać coś pod kątem międzynarodowym, może nawet jakieś konsultacje laboratoryjne przy uniwersytetach, fabrykach. Ile jest ludzi, tyle jest pomysłów na siebie. Autorka nie ma nic do stracenia w Pl jadąc za mężem, a może stracić męża nie jadąc. Ja dałabym sobie 6 miesięcy na rozejrzenie na tamtejszym rynku, pomysleniem nad dalszą moją karierą, w miedzy czasie odpoczeła bym od pracy i zwiedziła coś, a potem zaczęłam działać. Z doświadczenia wiem, że lepiej jest żałować, że się coś zrobiło, niż żałować, że się nie zrobiło - taka jest prawda. Nie powinno się też patrzeć co ludzie powiedzą - nigdy. To jest nasze życie i my powinniśmy robić, co tylko chcemy, a ludzie niech sobie mówią, to ich sprawa, co o nas myślą. Jeżeli znacie kobiety, wasze matki, siostry, które poświęciły swoje życie dla mężów i teraz nie mają nic, to jest to ich wina, bo nie były dość zaradne. Takie jest moje zdanie. Jedź, zwiedzaj, korzystaj z życia, a nie siedz w jednym miejscu i się zastanawiaj, co by było gdyby...

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[botanika_z_lokami]

JanePanzram wiesz 100% pewności nie mogę mieć nawet do samej siebie. Do tej pory mąż nie zawiódł mnie ani razu, jest uczciwy i słowny, obserwuję go jak traktuje innych ludzi, czasami jest za dobry dla nich, usprawiedliwia ich, gdy zrobią coś złego i mu przypominam, aby był bardziej asertywny. Nawet gdy się wyprowadziłam od niego, gdy mieliśmy kryzys o pracoholizm, to martwił się czy mam gdzie mieszkać, przywiózł mi rzeczy, dzwonił, przekonywał bym została w naszym domu, a on się wyprowadzi.
Gdy ja robiłam cyrki, tłukłam talerze i miałam swoje za uszami - ani razu nie podniósł głosu i był spokojny i nigdy mnie nie obraził i w końcu uświadomił sobie, że jest pracoholikiem. Był to dla nas spory test, zmienił nasze małżeństwo.

Teraz już dużo zarabia i mówi, że nie wie na co wydawać, bo auto, laptopa i fajne ciuchy ma, więc nie pędzi za kasą i nie wydaje jej nie wiadomo ile.

Shira Yuki nie chcemy w ogóle. To nie nasze klimaty. Lubimy wyjeżdżać, lubimy swobodę, nie chcemy odpowiedzialności związanej z dzieckiem i uważamy, że bycie rodzicami to nie dla nas. Jest to nasza świadoma decyzja, mąż jest po zabiegu wazektomii, dla świętego spokoju mąż zostawił probówki w banku spermy, ale naprawdę nie wiem co musiałoby się stać abyśmy zmienili zdanie. Po prostu nie chcemy własnych i już. Byliśmy parą w liceum, była to wielka szkolna miłość (potem była długa przerwa, bo się rozjechaliśmy i się zeszliśmy z powrotem po wielu latach) i nawet wtedy nie było hasła "a to po studiach rodzina" i cóż mamy 29 lat i dalej nic jak obserwujemy bratanka, z ulgą myślimy, że to nie nasze, mimo, że go bardzo lubimy.

[Shira Yuki]

Napisane przez botanika_z_lokami

Shira Yuki nie chcemy w ogóle. To nie nasze klimaty. Lubimy wyjeżdżać, lubimy swobodę, nie chcemy odpowiedzialności związanej z dzieckiem i uważamy, że bycie rodzicami to nie dla nas. Jest to nasza świadoma decyzja, mąż jest po zabiegu wazektomii, dla świętego spokoju mąż zostawił probówki w banku spermy, ale naprawdę nie wiem co musiałoby się stać abyśmy zmienili zdanie. Po prostu nie chcemy własnych i już. Byliśmy parą w liceum, była to wielka szkolna miłość (potem była długa przerwa, bo się rozjechaliśmy i się zeszliśmy z powrotem po wielu latach) i nawet wtedy nie było hasła "a to po studiach rodzina" i cóż mamy 29 lat i dalej nic jak obserwujemy bratanka, z ulgą myślimy, że to nie nasze, mimo, że go bardzo lubimy.

teraz rozumiem kwestię związaną z macierzyństwem ,stabilizacją .
w takim razie lubicie swobodę i wyjazdy,więc nie rozumiem problemu.przeciez tam też możesz zarabiać na swoje utrzymanie...

---------- Dopisano o 17:39 ---------- Poprzedni post napisano o 17:38 ----------

Napisane przez ochoa

Nie chciało mi się czytać tych wszystkich rad, bo większość odpowiada podobnie i ja się z tym nie zgadzam. Autorka napisała, że nie zależy jej tak bardzo na swojej pracy, mało zarabia, więc ja nie rozumiem dlaczego miałaby nie jechać dla swojego męża, chociaż on będzie się realizował zawodowo. Zwłaszcza, że tak ciężko pracowali nad swoim małżeństwem, nie chcą mieć dzieci i są wolni. Ja osobiście też nie chcę mieć dzieci i na miejscu autorki bym pojechała. Przecież nie musi tam siedzieć w domu i czekać na męża. Jest tyle zawodów na świecie, że na pewno coś znajdzie dla siebie. Może otworzyć firmę i działać coś pod kątem międzynarodowym, może nawet jakieś konsultacje laboratoryjne przy uniwersytetach, fabrykach. Ile jest ludzi, tyle jest pomysłów na siebie. Autorka nie ma nic do stracenia w Pl jadąc za mężem, a może stracić męża nie jadąc. Ja dałabym sobie 6 miesięcy na rozejrzenie na tamtejszym rynku, pomysleniem nad dalszą moją karierą, w miedzy czasie odpoczeła bym od pracy i zwiedziła coś, a potem zaczęłam działać. Z doświadczenia wiem, że lepiej jest żałować, że się coś zrobiło, niż żałować, że się nie zrobiło - taka jest prawda. Nie powinno się też patrzeć co ludzie powiedzą - nigdy. To jest nasze życie i my powinniśmy robić, co tylko chcemy, a ludzie niech sobie mówią, to ich sprawa, co o nas myślą. Jeżeli znacie kobiety, wasze matki, siostry, które poświęciły swoje życie dla mężów i teraz nie mają nic, to jest to ich wina, bo nie były dość zaradne. Takie jest moje zdanie. Jedź, zwiedzaj, korzystaj z życia, a nie siedz w jednym miejscu i się zastanawiaj, co by było gdyby...

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

trafne podsumowanie

[tyene]

Upewnił się jaki status miałby mieć Twój mąż w USA. I jaki status miałabyś mieć Ty. Bo może się okazać, że niewiele będziesz mogła tam robić, po prostu, ze względu na to, że oboje nie będziecie mieć tak czy siak wizy imigracyjnej. A Ty pracowniczej też nie będziesz miała.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Shira Yuki

teraz nie,ale potem ,kto wie (nie rozumiem tej emotki,zakładasz,że autorka zrzeknie się dzieci całkowicie?)

borze, serio, są ludzie, którzy WCALE nie chcą mieć dzieci. i nie zmieniają zdania po x latach.

Napisane przez Gosiaczek1969

Co prawda pytanie nie do mnie ale ta emotka chyba znaczy że nie czytasz dokładnie postów Autorki.

dokładnie.
[1=daf502bc9430c04b8cbdbd9 4f51a8624bed02f84_61e0bd2 ac4d4e;45417434]Ludzie, o co chodzi? Jak im się zachce dzieci za lat kilka, to wtedy będą myśleć o zamieszkaniu w jednym miejscu, na tą chwilę nie chcą, nie planują, więc mogą jeździć, ile im się żywnie podoba

Co do problemu autorki, jedź i nawet się nie zastanawiaj.[/QUOTE]
też chciałam to dodać.

[201609102148]

Napisane przez JanePanzram

No przecież to widać, że chcesz jechać z nim. Tyle już "za" wymieniłaś, ze piszesz z nami tutaj teraz tylko hobbystycznie. Pojedziesz i temat zamknięty.

Ja na twoim miejscu za chińca nie poszłabym na układ, że on pracuje, a ja nie. Nigdy w życiu nie chciałabym usłyszeć od kogoś, ile to mu zawdzięczam, a na doopie siedziałam. Nie chciałabym wypłat od męża.
Jak się na ten układ godzisz, to wg mnie powinnaś być zupełnie przekonana o tym, że to człowiek uczciwy. Który nie jest ani mściwy (bo człowiek uczciwy, ale z mściwą naturą też potrafi człowieka zgnoić, jak mu się związek odwidzi), ani cwany.

Myśl ty no COKOLWIEK o swoim zabezpieczeniu, miej jakiś instynkt samozachowawczy, a nie zdajesz się na los.
Pieniądze ludzi psują, nawet nie zdajesz sobie sprawy jak. Jak poczują nad kimś władzę, to potrafią niestworzone cyrki odstawiać. Jest niewielu ludzi, którzy mają charakter w razie W, którzy są honorowi. Więc najpierw bądź przekonana, że on jest człowiekiem honorowym, bo tylko z takimi warto w taki układ iść. Z każdym innym - to gra w rosyjską ruletkę. Z gadania i pięknych deklaracji to całe dno piekła powstało.

Podpisuję się obiema rękami.

A autorka najpierw pisała, że kryzys, że niemal doszło do rozwodu... Zanim jeszcze małżeństwo okrzepło. Coś nie halo.
A tu nagle mąż super-hiper-duper, taki troskliwy, taki niezawodny, cuda na kiju. I w zasadzie to już jest zdecydowana jechać, od drugiego posta to widać, w sumie nie wiem, po co w ogóle założyła ten wątek... Chyba żeby się pochwalić, że będzie mieć męża dyrektora, którego będzie stać, żeby wpłacać miesięcznie 5k na konto niepracującej żonki.

http://www.youtube.com/watch?v=d738Nvr6QCQ tak mi się jakoś skojarzyło

[Luba]

Napisane przez Farmakopea

Podpisuję się obiema rękami.

A autorka najpierw pisała, że kryzys, że niemal doszło do rozwodu... Zanim jeszcze małżeństwo okrzepło. Coś nie halo.
A tu nagle mąż super-hiper-duper, taki troskliwy, taki niezawodny, cuda na kiju. I w zasadzie to już jest zdecydowana jechać, od drugiego posta to widać, w sumie nie wiem, po co w ogóle założyła ten wątek... Chyba żeby się pochwalić, że będzie mieć męża dyrektora, którego będzie stać, żeby wpłacać miesięcznie 5k na konto niepracującej żonki.

http://www.youtube.com/watch?v=d738Nvr6QCQ tak mi się jakoś skojarzyło

no nie wiem, dla mnie jest różnica między mężem np przemocowcem a pracoholikiem i różne są powody kryzysów w małżenstwie.
To, że żonie się nie podoba, że mąż za dużo pracuje nie wyklucza tego, ze ten mąż może być super hiper, tylko "nie zauważył", że już wpadł w pracoholizm. O tym, że mu zależy świadczy to, że się otrząsnął.


Ten wątek, moim zdaniem, miał wysondować co tzw publisia sądzi o kobietach w sytuacji autorki.
Sądzi różnie, jak widać.
Teraz pytanie czy autorkę powinny obchodzić opinie osób, którenie znają ani jej ani jej męża i ich sytuacji.

[JanePanzram]

Napisane przez botanika_z_lokami

To nie nasze klimaty. Lubimy wyjeżdżać, lubimy swobodę, nie chcemy odpowiedzialności związanej z dzieckiem i uważamy, że bycie rodzicami to nie dla nas. Jest to nasza świadoma decyzja, mąż jest po zabiegu wazektomii, dla świętego spokoju mąż zostawił probówki w banku spermy, ale naprawdę nie wiem co musiałoby się stać abyśmy zmienili zdanie. Po prostu nie chcemy własnych i już. Byliśmy parą w liceum, była to wielka szkolna miłość (potem była długa przerwa, bo się rozjechaliśmy i się zeszliśmy z powrotem po wielu latach) i nawet wtedy nie było hasła "a to po studiach rodzina" i cóż mamy 29 lat i dalej nic jak obserwujemy bratanka, z ulgą myślimy, że to nie nasze, mimo, że go bardzo lubimy.

czy ty czujesz się jakąś radziecką towarzyszką, że mówisz wszędzie my?

[Luba]

Napisane przez JanePanzram

czy ty czujesz się jakąś radziecką towarzyszką, że mówisz wszędzie my?

najpierw czepianie się, że facet narzuca jej swoje decyzje a teraz też zle, bo pisze dlaczego ona i mąż nie chcą dzieci

[JanePanzram]

Napisane przez Luba

najpierw czepianie się, że facet narzuca jej swoje decyzje a teraz też zle, bo pisze dlaczego ona i mąż nie chcą dzieci

piszę to, bo takiej formy czasem kobity używają i ja się zastanawiam wtenczas: a skąd twa pewność. Mów za siebie, a nie za "was" jakby to twoje dziecię, czy sobowtór był.
W to, ze dzieci im się mogą nie widzieć, to ja wierzę. Co mam nie wierzyć. Czasy się zmieniają: prognozują, że przyrost ludności wyhamuje nie tylko w znanej z marniawego przyrostu Europie czy USA, ale też w niespodziewanych miejscach: Chinach, Indiach. Ludzie wszędzie zaczynają tak samo kombinować, podejście i plany mieć podobne.

Nie czytałam poprzednich stron (więc nie wiem, kto i o co się czepiał), bo mnie tego typu tematy raczej drażnią. Drażni mnie, ze tyle jest nadal kobit chętnych swoją przyszłością ryzykować. Ja ludzi których kasa nie psuje to w swym życiu spotkałam kilku (mniej niż 5? mniej niż 3?) - na te kilkaset, czy ile tam, osób, które poznałam. To jest niezauważalny procent.
Kiedy piszę "kasa" to mam na myśli takich, którzy jak mają od kogoś więcej, albo ktoś jest na nich zdany - to nie próbują nim w jakiś sposób rządzić.

[dziuba85]

Autorko - trudna decyzja.
Wg mnie każda osoba ma inne podejście do życia i ambicje.
Nie wiem, czy byłabym zdolna do tego, aby się tak poświęcić.
Druga sprawa, co to za różnica, czy jesteś przy mężu, czy daleko - jak i tak On będzie ciągle w pracy.

My z mężem żyjemy w delegacjach, wynajmujemy mieszkanie, do którego zjeżdżamy się na weekendy. Można tak żyć, ale My mamy w planach dziecko...za kilka lat - jestem w Twoim wieku.
Życie pracą...to jednak nie do końca mój szczyt własnego bytu. A życie czyjąś pracą, to na pewno nie.

Powodzenia i życzę mądrej, i bardziej samolubnej decyzji.

[cava]

Napisane przez JanePanzram

piszę to, bo takiej formy czasem kobity używają i ja się zastanawiam wtenczas: a skąd twa pewność. Mów za siebie, a nie za "was" jakby to twoje dziecię, czy sobowtór był.
W to, ze dzieci im się mogą nie widzieć, to ja wierzę. Co mam nie wierzyć. Czasy się zmieniają: prognozują, że przyrost ludności wyhamuje nie tylko w znanej z marniawego przyrostu Europie czy USA, ale też w niespodziewanych miejscach: Chinach, Indiach. Ludzie wszędzie zaczynają tak samo kombinować, podejście i plany mieć podobne.

Nie czytałam poprzednich stron (więc nie wiem, kto i o co się czepiał), bo mnie tego typu tematy raczej drażnią. Drażni mnie, ze tyle jest nadal kobit chętnych swoją przyszłością ryzykować. Ja ludzi których kasa nie psuje to w swym życiu spotkałam kilku (mniej niż 5? mniej niż 3?) - na te kilkaset, czy ile tam, osób, które poznałam. To jest niezauważalny procent.
Kiedy piszę "kasa" to mam na myśli takich, którzy jak mają od kogoś więcej - to nie próbują nim w jakiś sposób rządzić.

Ale to jednak moze przeczytaj.
dziewczyna ma męza którego kocha.
Tu ona ma posadkę z 2400 w laboratorium (Warszawa, czyli pensja żadna tak naprawdę)
Mąz ma szanse na super pracę za granicą.
Nie mają dzieci, nie mają tu żadnych zobowiązań, nic ich tu nie trzyma, nie chcą zwiazku na odległość.

To jaki jest sens żeby ona się zaparła żeby tu się trzymć tej posadki która dziś jest a jutro moze nie być (dla czego mieliby akurat jej nigdy nie zwolnić?? Wtedy i tak wylądowałaby na utrzymaniu męża.) jak może pojechać z mężem i układać sobie życie gdzie indziej?

Dla idei? Zeby pokazać kto rzadzi w ich zwiazku?
I co? Zostaną i co? Ona te 2400, on zmarnowane szanse, i co z tego ma być sensownego?
jakas gwarancja dla niej na cokolwiek? Ekstra kasę? Ekstra rozwój (tacy wszyscy nagle rozwojowi ze już śmiech bierze, naprawdę) Gwarancja miłości i braku rozwodu po grób?

Jaki jest sens zeby się trzymała pazurami tej posadki jak większy sens ma pojechać z mężem?
Przecież jest teraz tyle możliwości zarobkowania, ze dlaczego miałaby dorosła, wykształcona kobieta sobie nie znaleźć jakiegoś tam?
To jest jakieś takie traktowanie kobiety, dorosłej i wykształconej jak jakiejś ułomnej. Ze albo ta posadka albo juz nigdy i nic.
A w związkach tak bywa, że raz jedno innym razem drugie na "utrzymaniu" bo różnie bywa. czasami człowiek zachoruje, innym razem rzuci pracę albo go zwolnią i szuka innej, albo kombinuje jakis inny sytem zarabiania niż etat u kogoś.

N tym polegają zwiazki, ze się sobie ufa. Jak się z zasady nie ufa tylko oczekuje przemocy, to znaczy ze nie ten partner nam sie trafił i trzeba coś z tym zrobić.
Albo szukac innego, godnego zaufania, albo iśc na terapie jak to problem w nas jakiś tkwi.

[Luba]

Napisane przez JanePanzram

piszę to, bo takiej formy czasem kobity używają i ja się zastanawiam wtenczas: a skąd twa pewność. Mów za siebie, a nie za "was" jakby to twoje dziecię, czy sobowtór był.
W to, ze dzieci im się mogą nie widzieć, to ja wierzę. Co mam nie wierzyć. Czasy się zmieniają: prognozują, że przyrost ludności wyhamuje nie tylko w znanej z marniawego przyrostu Europie czy USA, ale też w niespodziewanych miejscach: Chinach, Indiach. Ludzie wszędzie zaczynają tak samo kombinować, podejście i plany mieć podobne.

Nie czytałam poprzednich stron (więc nie wiem, kto i o co się czepiał), bo mnie tego typu tematy raczej drażnią. Drażni mnie, ze tyle jest nadal kobit chętnych swoją przyszłością ryzykować. Ja ludzi których kasa nie psuje to w swym życiu spotkałam kilku (mniej niż 5? mniej niż 3?) - na te kilkaset, czy ile tam, osób, które poznałam. To jest niezauważalny procent.
Kiedy piszę "kasa" to mam na myśli takich, którzy jak mają od kogoś więcej, albo ktoś jest na nich zdany - to nie próbują nim w jakiś sposób rządzić.

Jeśli chodzi o dzieci, to jest, czy powinna być to decyzja pary, dlatego jesli pisze -my, to znaczy, że prawidłowo to rozwiązali, bo razem to postanowili. I cały czas nie rozumiem czemu akurat to -my Ci się nie podoba.

W sumie wypadałoby przeczytac wątek, bo każda sytuacja jest inna i uważam, że zwyczajnie nie masz pełvego obraz i złe spojrzenie na te konkretną sprawę.
Mnie drażni to, jesli ktoś nie wie o czym pisze, ale pisze, poucza, doradza.

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Napisane przez cava

Ale to jednak moze przeczytaj.
dziewczyna ma męza którego kocha.
Tu ona ma posadkę z 2400 w laboratorium (Warszawa, czyli pensja żadna tak naprawdę)
Mąz ma szanse na super pracę za granicą.
Nie mają dzieci, nie mają tu żadnych zobowiązań, nic ich tu nie trzyma, nie chcą zwiazku na odległość.

To jaki jest sens żeby ona się zaparła żeby tu się trzymć tej posadki która dziś jest a jutro moze nie być (dla czego mieliby akurat jej nigdy nie zwolnić?? Wtedy i tak wylądowałaby na utrzymaniu męża.) jak może pojechać z mężem i układać sobie życie gdzie indziej?

Dla idei? Zeby pokazać kto rzadzi w ich zwiazku?
I co? Zostaną i co? Ona te 2400, on zmarnowane szanse, i co z tego ma być sensownego?
jakas gwarancja dla niej na cokolwiek? Ekstra kasę? Ekstra rozwój (tacy wszyscy nagle rozwojowi ze już śmiech bierze, naprawdę) Gwarancja miłości i braku rozwodu po grób?

Jaki jest sens zeby się trzymała pazurami tej posadki jak większy sens ma pojechać z mężem?
Przecież jest teraz tyle możliwości zarobkowania, ze dlaczego miałaby dorosła, wykształcona kobieta sobie nie znaleźć jakiegoś tam?
To jest jakieś takie traktowanie kobiety, dorosłej i wykształconej jak jakiejś ułomnej. Ze albo ta posadka albo juz nigdy i nic.
A w związkach tak bywa, że raz jedno innym razem drugie na "utrzymaniu" bo różnie bywa. czasami człowiek zachoruje, innym razem rzuci pracę albo go zwolnią i szuka innej, albo kombinuje jakis inny sytem zarabiania niż etat u kogoś.

N tym polegają zwiazki, ze się sobie ufa. Jak się z zasady nie ufa tylko oczekuje przemocy, to znaczy ze nie ten partner nam sie trafił i trzeba coś z tym zrobić.
Albo szukac innego, godnego zaufania, albo iśc na terapie jak to problem w nas jakiś tkwi.

Zgadzam się w całej rozciągłości, a szczególnie z podkreślonymi fragmentami. A tak nawiasem mówiąc, podejrzewam, że gdyby sytuacja była odwrotna, tzn. autorka dostała propozycję, a mąż musi zrezygnować z pracy tutaj, to by wszystkie podniosły larum nad czym on się jeszcze zastanawia A tutaj od razu jak to za mężczyzną iść, lepiej byle jakiej roboty tutaj się trzymać, a mąż niech sobie jedzie sam, chrzanić go, albo niech odrzuci propozycję świetnie płatnej, międzynarodowej pracy na wysokim stanowisku, powiedziałabym "F*CK LOGIC". I jeszcze dorabianie jakichś dziwności, że z gościa egoista i przemocowiec (?!). Takie rzeczy tylko na Wizażu.

[Shira Yuki]

Napisane przez skazana_na_bluesa

borze, serio, są ludzie, którzy WCALE nie chcą mieć dzieci. i nie zmieniają zdania po x latach.

dokładnie.

też chciałam to dodać.

równie dobrze mogłabym powiedzieć,boże,są ludzie ,którzy po latach zmieniają decyzję.
ciekawe,dlaczego mąż autorki zamroził spermę...czyżby na czarną godzinę ?

[JanePanzram]

Napisane przez cava

Ale to jednak moze przeczytaj.

jej posty czytałam, wiem co pisała mniej więcej - i widzę po tym, że ona z nim pojedzie
ja jej pomysłu wyjazdu z głowy przecież nie próbuję wybijać, równie dobrze mogłabym rzucać oszczepem w F16
jeśli mi to zarzucasz, to wskaż - w ramach rozrywki - jakiś fragment w mym poście, gdzie jest cokolwiek stojącego obok "nie jedź"
zresztą: toć niech jedzie, po co ma siedzieć na duś na siłę tutaj?
Abym była dobrze zrozumiana: ja piszę o tym, by ona nie zdawała się na niego. On niech sobie zarabia, niech jeżdżą sobie - ale ona niech i tak rozsądnie zadba i o swoje finanse. Niech coś i swojego ma. Zresztą. Nie po to szkoły kończyła i doktorat pisała, jak sie zdaje, aby teraz dostawać wypłatę od męża za siedzenie w chałupie. Jest to bezsens całkowity, bo w takim razie zmarnowała czas na pisanie doktoratów
Jeśli mam być szczera, to jakby ona poszła na ten układ z wypłatami, to bym ją uznała za wzorzec nieroba prosto z Sevres. Dzieci mieć nie będą przecież.

Teraz to my sobie piszemy dla pisania. Autorka i tak wyjedzie. Więc jeśli jej cokolwiek doradzać - to powinny to być rady: to w takim razie co tam sobie możesz porabiać. Albo żadne rady, jeśli takich nie chce, czy nie potrzebuje.

[Chatul]

Napisane przez botanika_z_lokami

Chatul to też do mnie bardzo przemawia, mąż nie będzie miał warunków do pracoholizmu, a na obecnym stanowisku ma idealne. Mąż będzie zarabiał w koronach norweskich i dolarach, więc nie powinno być problemów finansowych. Patrzyliśmy na ceny mieszkań, damy radę finansowo, dom chcemy mieć w Polsce, do którego będziemy wpadać odpoczywać.

Mam wrażenie, że Ty już podjęłaś decyzję zanim w ogóle założyłaś ten wątek

Jak czujesz, że to dobra okazja do wyjazdu, masz z mężem wszystko obgadane, oboje chcecie tego samego, to śmiało, jedźcie. Chociaż moim zdaniem warto byłoby, żebyś wcześniej przemyślała, co chcesz robić za granicą itp..
Już wcześniej myśleliście o możliwym wyjeździe, więc pewnie miałaś jakieś plany dotyczące własnej kariery zawodowej. Sprawdź, czy są na nią szanse w Norwegii i USA. Dobrze też radziła tyene, żebyś się upewniła, jaki status będzie miał Twój mąż w Stanach i jaki status Ty będziesz miała, żeby się np. nie okazało, że pracować w USA w ogóle nie możesz.

[CzarnaAmericana]

Ja bym jechała!!!
Skoro masz odbre wykształcenie i kwalifikacje, zawsze mozesz wrócić do pracy. OK, mąż Cie utrzymuje wtedy ale nie jesteś od niego zależna, bo jak coś to do pracy wrócisz.

Kurde... a zobaczysz możesz wieele, i to nie z perspektywy wycieczki tylko życia w innym mieście.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Shira Yuki

równie dobrze mogłabym powiedzieć,boże,są ludzie ,którzy po latach zmieniają decyzję.
ciekawe,dlaczego mąż autorki zamroził spermę...czyżby na czarną godzinę ?

taki jest schemat postępowania przy wazektomi

[krolowazimy]

Napisane przez cava

Na początek tez bym jeździła z mężem. Urządziłą się, rozejrzała, przemyślała możliwoaści. A potem przecież do kaloryfera jej chyba nie przykuje.

Co ona ma tu takiego co by ich 2 trzymało przy jej pracy w labie?
Skutek będzie taki jej zostania w obecnej pracy ze maż albo też zostanie i będą oboje mieli poczucie zmarnowanych szans, albo on jednak weźmie ta parce i się rozgonią bo IMO też nie wyobrażam sobie małżeństwa na odległość.
I z czym ona tu zostanie? Z niejaką pracą za kiepską pensję?
Ich tu nic takiego nie trzyma, wiec chyba lepiej pójść za ciekawszymi i bardziej intratnymi możliwościami?
Tym bardziej, że dzieci w tle nie ma i stabilizacja im nie jest potrzebna.

Dokładnie.

Sama również, na miejscu Autorki, zdecydowałabym się na wyjazd. Jednocześnie starałabym się wycisnąć jak cytrynkę okazję - szkolenie języków, szkoła, praca poza granicami kraju może zaprocentować i w razie ewentualnego(!) kryzysu w małżeństwie pozwoli na dobry, nowy start od zera.

Podkreślam, że piszę z perspektywy osoby, która sporo lat poświęciła na zdobycie wykształcenia i doświadczenia zawodowego, bądź co bądź, przydatnego jedynie w Polsce.

[natash88]

moja jedyna odpowiedzia bedzie:

ZAZDROSZCZE mozliwosci!



nie jechac to jak strzelic sobie w kolano w takiej sytuacji.

[serena.avon]

Rzadko sie udzielam na forum, ale w tym przypadku az grzech nie zabrac glosu.
Sama jestem wyksztalcona kobieta, swieza mezatka, a meza tak sie sklada mam dyrektora a i dzieci z mezem miec nie chcemy i jest to nasza wspolna, swiadoma decyzja. W sytuacji opisanej przez autorke nawet chwile bym sie nie zastanawiala nad wyjazdem.
Czytajac niektore odpowiedzi odnosze wrazenie, ze tutejsze bywalczynie (bo to tych najczesciej udzielajacych sie na forum ta mysl dotyczy) sa tak wypaczone przez wszystkie watki, ukazujace nic wiecej jak patologie wszelkiej masci, tak popularne w dziale "intymnie", ze przestaly dopuszczac do siebie mozliwosc, ze istnieja jeszcze na tym swiecie dobre (choc nie idealne - wszak takie nie istnieja) zwiazki dwoch osob. Zwiazki, ktore opieraja sie na milosci, wsparciu, szacunku do siebie, ale takze na poswieceniu, ktore niesie radosc dla obojga stron.
Bedac w sytuacji jak maz autorki - wiem, ze moj TZ wyjechalby ze mna. Wiem tez, ze ja wyjechalabym z nim. Zwlaszcza majac perspektywne pozostania w pracy za nieadekwatna do wykonywanych czynnosci place, w dodatku, gdy ta praca nawet szczegolnej satysfakcji nie daje, tylko dla udowodnienia, jak ktos juz tu to zaznaczyl, "kto w tym zwiazku rzadzi".
Nie rozumiem wypominania jakiegos nadmiernego uzywania liczby mnogiej w wypowiedzi - sama czesto takiej uzywam w odniesieniu do siebie i meza, a i TZ rowniez czesto jej uzywa - coz w tym takiego nadzwyczajnego? Znam go, on zna mnie - ot naturalna kolej rzeczy po wielu latach znajomosci. Nie gwarantuje to naturalnie, ze cale nasze zycie bedzie sielanka i nigdy zraniona przez niego nie zostane, ale zeby od razu czepiac sie liczby mnogiej to jednak dla mnie niepojete.
Autorko - zazdroszcze cudownej przygody i gleboko wierze, ze ogrom wspanialych rzeczy doswiadczysz. Jestem tez pewna, ze masz przed soba wiele mozliwosci. Nie wahaj sie i jedz - do odwaznych swiat nalezy.
A propo - znam pare, rowniez mlode malzenstwo, o zgrozo, z malym, niespelna rocznym dzieckiem, ktore, ze wzgledu na prace mezczyzny, podrozuje USA-Wlochy-Hiszpania-Francja wielokrotnie w ciagu roku - kobieta jest wlasnie taka "towarzyszka". Wierzcie mi, sa oni jednymi z najszczesliwszych, najbardziej pozytywnych ludzi, jakich znam. Mozna? Mozna.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.