księżniczkowatość ;)

[jodame]

iloveyou2, nigdy nie pocałować swojego faceta, nie wziąć go za rękę to faktycznie przegięcie.. . Ale rozumiem Cię, coś Cię blokowało i tyle. Dobrze, że teraz to widzisz i jakoś zmieniasz.
Ja sobie zdaję sprawę z tego, że raczej nigdy się nie stanę taką super przyjazną dziewczyną ;p, bo nie taka jest moja natura. Mnie się np. wydaje, że jestem konkretna ale zachęcająca do rozmowy, a inni to odbierają jako bycie sztywną i spławianie kogoś. ;] Na razie próbuję czasem zrobić coś, żeby zachęcić faceta. Coś, co dla mnie jest wyczynem, czymś co robię z ogromnym wysiłkiem, a co dla innych dziewczyn jest naturalną sprawą.
CHOCIAŻ, jeśli facet mi się nie podoba, ale jest po prostu fajny, to staję się profesjonalną flirciarą. ;]

Napisane przez elvegirl

Wybaczyłabym tylko jeśli ten powód by był z tych odbierających zdolność logicznego myślenia (typu szpital kogoś z bliskich). Jestem tolerancyjna, ale NIENAWIDZĘ spóźnialstwa i brak informowania o odwołaniu spotkania - no krew by mnie zalała

Miałam tak samo ;]
Wkurzyłam się, ale bardziej byłam w szoku, że coś takiego zdarzyło się mnie.
Gdyby odwołał, byłoby wszystko w porządku. A tak tkwimy w niefajnej sytuacji, bo:
- to naprawdę fajny facet, (znam go kilka lat) -tym bardziej nie spodziewałabym się tego akurat po nim;
- będziemy się spotykać co jakiś czas u znajomych, więc wolałabym, żeby było znowu normalnie.
- jestem pewna, że nie zrobił tego celowo, tylko wpadł w panikę i o niczym (w tym o mnie) już nie myślał; no, ale ja bym pomyślała (mam nadzieję..), poza tym jest dorosły ;]

Nie wiem, jak z nim rozmawiać teraz i co mu powiedzieć, (bo chce się wytłumaczyć, przeprosić). Bo tak naprawdę to już nie jestem na niego wkurzona, zupełnie. Szczerze mogłabym mu powiedzieć "nie ma sprawy". Ale wiem, że nie powinnam.
Po prostu wszystko co związane z nim stało się dla mnie obojętne. Całkowicie obojętne.
Nie chcę mu robić na siłę jakichś wyrzutów, bo tego nie czuję.
Ale też nie chcę przejść nad tym do porządku dziennego.
Zawsze dzielę włos na 100 000 000 ........ .

[kimi1000]

Napisane przez iloveyou2

I nadal wszystko wychodziło z jego inicjatywy, nawet głupie złapanie za rękę czy pocałunek, nigdy nie przytuliłam go pierwsza, ani nie powiedziałam czegoś miłego.. Wiem, straszne, ale myślę, że wynikało to głównie z mojej nieśmiałości i z tego, że bałam się, że zrobię coś głupiego przed nim i się ośmieszę.

Dżisas, a ja żyłam w świętym przekonaniu, że tylko ja tak mam. Najgorzej chyba jest, jak trafią na siebie takie dwie nieśmiałe osoby. Odkąd pamiętam, moje zachowanie można by opisać: chciałabym i boję się, zwłaszcza w stosunku do chłopaka, a potem zawsze żałuję, że czegoś nie zrobiłam, np nie przytuliłam się, choć chciałam. Staram sie potem odrobić okazywaniem zainteresowania, ale długo mnie męczą wyrzytu sumienia, że czegoś nie zrobiłam.

Napisane przez jodame

Też się przyglądam. Ale zawsze brakuje 100 % pewności ;p

Chyba usunę ten opis...

[elvegirl]

Napisane przez iloveyou2

Ja trochę się po tym doświadczeniu zmieniłam, chociaż nadal mam pewne zachowania w stylu księżniczki-nie uśmiechnę się pierwsza do chłopaka, nie napiszę, ale wiem, że gdyby mi na kimś naprawdę zależało to nie popełniłabym tego błędu po raz drugi i starała się bardziej

Najważniejsze to umieć wyciągnąć wnioski i wprowadzić je w życie

Napisane przez jodame

- jestem pewna, że nie zrobił tego celowo, tylko wpadł w panikę i o niczym (w tym o mnie) już nie myślał; no, ale ja bym pomyślała (mam nadzieję..), poza tym jest dorosły ;]

Tyle o sobie wiemy, ile nas sprawdzono

No piękny argument ;]

Napisane przez jodame

Nie wiem, jak z nim rozmawiać teraz i co mu powiedzieć, (bo chce się wytłumaczyć, przeprosić). Bo tak naprawdę to już nie jestem na niego wkurzona, zupełnie. Szczerze mogłabym mu powiedzieć "nie ma sprawy". Ale wiem, że nie powinnam.
Po prostu wszystko co związane z nim stało się dla mnie obojętne. Całkowicie obojętne.
Nie chcę mu robić na siłę jakichś wyrzutów, bo tego nie czuję.
Ale też nie chcę przejść nad tym do porządku dziennego.
Zawsze dzielę włos na 100 000 000 ........ .

No niepotrzebnie dzielisz ten włos, będzie brzydko wyglądał

Chce się wytłumaczyć, przeprosić? Daj mu szansę, przecież nie jesteś obrażona Może chociaż dojrzale przeprosi
Dlaczego uważasz, że nie powinnaś powiedzieć "nie ma sprawy" ? Ja bym powiedziała "nie ma sprawy, już się nie gniewam, pamiętaj po prostu na przyszłość jak będziesz z kimś umówiony, zwłaszcza z dziewczyną , że takie niuanse są dość istotne". I tyle.
Po czym po prostu uświadomić swoim zachowaniem, że ta znajomość wróciła na tory czystego, niezmąconego chemią koleżeństwa. I wsio.

Napisane przez kimi1000

Odkąd pamiętam, moje zachowanie można by opisać: chciałabym i boję się, zwłaszcza w stosunku do chłopaka, a potem zawsze żałuję, że czegoś nie zrobiłam, np nie przytuliłam się, choć chciałam. Staram sie potem odrobić okazywaniem zainteresowania, ale długo mnie męczą wyrzytu sumienia, że czegoś nie zrobiłam.

Ja księżniczką nie jestem, ale strach przed odrzuceniem i wycofywanie się z pomysłów żeby przytulić czy pocałować jako pierwsza znam. O ile nie boję się odrzucenia typu olanie napisanego przeze mnie smsa, tak wizja, w której wyciągam do faceta rękę, a on odskakuje jak oparzony, długo nawiedzała mnie w snach. Temu owszem, dawałam bliskość, ale jak facet pierwszy tą łapkę w moją stronę wyciągnął.

Co się zmieniło? Facet. Odpowiedni człowiek w odpowiednim czasie, tak po prostu.

[jodame]

elvegirl, dzięki
Tak właśnie zrobię Tak czułam, ale skoro opisałaś takie samo zachowanie, to się jeszcze bardziej upewniłam, że to dobre wyjście.

Napisane przez elvegirl

No piękny argument ;]

To jakaś ironia? Bo nie jestem pewna... .
Jest dorosły, powinien się zachowywać jak dorosły.
Nawalił, niech teraz wyjdzie z tego z twarzą ;p

[elvegirl]

Napisane przez jodame

To jakaś ironia? Bo nie jestem pewna... .

A bo wiesz, to tak zabrzmiało, że jakby miał 17 lat, to by już nie musiał być w porządku

[jodame]

Napisane przez elvegirl

A bo wiesz, to tak zabrzmiało, że jakby miał 17 lat, to by już nie musiał być w porządku

Nie! Skądże!
Po prostu gdyby miał 17 lat, to mogłabym jakoś tam sama przed sobą go tłumaczyć "młody, to głupi", "może się wstydził, że musi odwołać i nie wiedział jak to zrobić".. . Wiesz, ogólnie "małolat i jeszcze nie do końca potrafi wszystko załatwić na tip top".

Ale dorosły już nie powinien mieć problemu z takimi oczywistymi sprawami. I od dorosłego oczekuję więcej niż od nastolatka. I mniej rzeczy dorosłemu wybaczam. Bardziej w tę stronę myślałam

[Stokrotinka]

Od dorosłego często się bardzo wiele wymaga i zapomina się, że dorosły też się wiele rzeczy musi nauczyć i czasem się potyka jak dziecko. Jesteśmy tylko ludźmi.