Niepłodność przyjaciela i dwa poważne problemy

[Gloire]

Napisane przez hihi

W obronie? A to ktoś kogoś gdzies atakował, że trzeba było bronić?

Uznałam, że normalne jest, że nikt nie pieje z zachwytu nad rozpowiadaniem tajemnic o bezpłodności kumpla, bo takie zachowanie to świństwo w moich oczach i koniec kropka, nawet jak "nie miało się nic złego na myśli". Intencje nie mają tu znaczenia, bo piekło jest tymi dobrymi wybrukowane, jak przysłowie mówi, a Ty mnie się czepiasz, bo uważasz, że bronię w ten sposób osób wyrażających swoje zdanie?

Nie rozumiem i choćbyś mi tłumaczyła 3 dni to nie pojmę, więc nie fatyguj się już.

ręce opadają, czepiać się słówek umiesz, a pojąc tak prostego przekazu już nie?
ja też nie uważam, że autorka dobrze postąpiła, ale takie masowe pojeżdzanie jej jest przesadą wg mnie, tyle.
dla mnie koniec tematu.

[hihi]

Napisane przez Gloire

ręce opadają, czepiać się słówek umiesz, a pojąc tak prostego przekazu już nie?
ja też nie uważam, że autorka dobrze postąpiła, ale takie masowe pojeżdzanie jej jest przesadą wg mnie, tyle.
dla mnie koniec tematu.

Czepiłas sie mnie (bo śmiałam uznać, że to normalna reakcja ludzi na takie zachowanie), to ja się czepiam tego, żeś się mnie uczepiła bezzasadnie, bo to nie ja masowo najeżdzałam na dziewczynę.

Jak nie potrafisz pojąć tego o co mi chodzi, to trudno.

[szugarbejb]

No niby nie każda kobieta chce mieć dzieci, ale jednak znakomita większość chce. Będzie mu duuuużo trudniej znaleźć partnerkę, po prostu - taką która nie chce mieć, albo taką która chce adoptować.

Dziewczyny, dajcie spokój, nie klóćcie się, albo na pw, bo tu poważny wątek jest. Przynajmniej ja sie jakoś dziwnie przejelam, nie wiem czemu. Mam kilkoro znajomych średnio plodnych jeśli mogę to tak nazwać i jakoś mnie to rusza wszystko.

[marynka42]

zgadzam się częściowo(!) z Gloire- pewnie, że zrobiła źle, i ja również zakończyłabym z nią znajomość, gdybym była na miejscu faceta, ale nazywanie kogoś ' porażką' to już przesada.

[hihi]

Napisane przez szugarbejb

No niby nie każda kobieta chce mieć dzieci, ale jednak znakomita większość chce. Będzie mu duuuużo trudniej znaleźć partnerkę, po prostu - taką która nie chce mieć, albo taką która chce adoptować.

Tym bardziej, że (ile on ma lat? partnerki w jakim wieku szuka?) kobiety czasami deklarują niechęć posiadania dziecka (i tutaj jupi, że facet jest bezpłodny), a za X lat im się odmienia i wtedy wielki dramat, bo... nawet jakby teraz chciały to to, co było radością okazuje się największym przekleństwem.

To się łatwo mówi, że ludzie się akceptuje jak się kocha, że to i tamto, ale w rzeczywistości jak się z kims ma zamiar stworzyć związek na całe życie, to powinno się rozważać różne opcje.

edit:
Ja się staram rzeczowo i konkretnie wnieść coś do wątku, ale ZAATAKOWANO WŁAŚNIE MNIE, bo BRONIĘ tych, co ochrzanili dziewczynę. Nie podoba mi się takie czepialstwo, tym bardziej, że w stosunku do mnie jest ono bezzasadne, bo ja ani nikogo porażka nie nazwałam, ani nie jechałam po dziewczynie, ani się jej nie czepiałam, tylko stwierdziłam, że jestem w stanie zrozumieć osoby atakujące, bo dziewczyna się zachowała nieładnie i raczej poklasku nie ma się co spodziewać.

Nigdzie nie napisałam, że jechanie po dziewczynie jest fantastyczne, bo zasługuje i róbcie to wszyscy dalej, róbcie, bo to na pewno pomoże a tak właśnie zostałam potraktowana.

[Dotka90]

Szugar, jasne, że większość chce, ale mówienie, że to szansa jak jeden to tryliarda to trochę przesada, znowuż nie aż tak mało jest tych kobiet
Aczkolwiek zgadzam się, że na pewno będzie mu trudno taką znaleźć.

[marynka42]

hihi mam nadzieję, że nie uważasz mojej wypowiedzi za atak? uważam, że krytyka dziewczyny jest potrzebna, a wypowiedzi wszystkich wnoszą coś do sprawy, a nawiązałam bezpośrednio do wizażanki, która nazywa autorkę ' porażką' - krytyka tak, ale bez przesady.

[hihi]

Napisane przez Dotka90

Szugar, jasne, że większość chce, ale mówienie, że to szansa jak jeden to tryliarda to trochę przesada, znowuż nie aż tak mało jest tych kobiet
Aczkolwiek zgadzam się, że na pewno będzie mu trudno taką znaleźć.

Ja na to spojrzę z bardzo podłego i chłodnego punktu widzenia - bezpłodność to piekielnie grząski i niemiły temat, bo niektóre osoby bezpłodne (mówię na podstawie moich znajomych) traktują swoją bezpłodność jako swoiste "wybrakowanie materiału" i nigdy nie wiadomo jak i kiedy mówić o tym drugiej osobie, w końcu o ślubie, dzieciach i planach na całe życie nie mówi się na pierwszej randce, a z drugiej strony powinno się od razu powiedzieć - jestem bezpłodny, żeby sytuacja była jasna od początku, bo... się zakocha, się zacznie układać, zacznie być poważnie, wyskakuje temat bezpłodnosci i co? Druga osoba ma prawo poczuc się oszukana na całej linii nawet jeśli temat dzieci nie był poruszany, tylko dlatego, że nie została poinformowana o jakby nie patrzeć... istotnej kwestii.

[wsiowy_gupek]

No dobrze, ale w sumie nawte nie wiemy na jakim etapie życie ten przyjaciel jest.
Może juz ma partnerkę? Może nawte już zonę i starali się o dziecko, a im nie wychodziło? Stąd te badania?
Dodatkowo autorka pocieszała go adopcją..

[szugarbejb]

Napisane przez hihi

bo niektóre osoby bezpłodne (mówię na podstawie moich znajomych) traktują swoją bezpłodność jako swoiste "wybrakowanie materiału" i nigdy nie wiadomo jak i kiedy mówić o tym drugiej osobie, w końcu o ślubie, dzieciach i planach na całe życie nie mówi się na pierwszej randce, a z drugiej strony powinno się od razu powiedzieć - jestem bezpłodny, żeby sytuacja była jasna od początku, bo... się zakocha, się zacznie układać, zacznie być poważnie, wyskakuje temat bezpłodnosci i co? Druga osoba ma prawo poczuc się oszukana na całej linii nawet jeśli temat dzieci nie był poruszany, tylko dlatego, że nie została poinformowana o jakby nie patrzeć... istotnej kwestii.

Poza tym ok, można pocieszać w stylu "ale zawsze możecie adopotować", ale nie dla wszystkich adopcja jest oczywista. Są ludzie którzy nie chcą wychowywać "cudzych dzieci", i to jest przecież zrozumiale.

Ale czekajcie, w sumie jak tak teraz myślę, to w tej chwili to nie bezplodnośc chlopaka jest problemem, a niestety "wygadanie się". Bo jeśli sprawa się rypnie, to autorka wątku nie będzie miala kogo pocieszać. Więc tu się należaloby zastanowić.

[hihi]

Napisane przez szugarbejb

Poza tym ok, można pocieszać w stylu "ale zawsze możecie adopotować", ale nie dla wszystkich adopcja jest oczywista. Są ludzie którzy nie chcą wychowywać "cudzych dzieci", i to jest przecież zrozumiale.

I jeszcze coś - jak się mówi o adopcji i "można adoptować, można adoptować" to wypadałoby mieć świadomość jak wyglądają procedury adopcyjne i ile się czeka na dziecko (polecam wątek o Adopcji ukryciora, która czeka już trochę i pokazuje jak to wygląda od kuchni)

Napisane przez szugarbejb

Ale czekajcie, w sumie jak tak teraz myślę, to w tej chwili to nie bezplodnośc chlopaka jest problemem, a niestety "wygadanie się". Bo jeśli sprawa się rypnie, to autorka wątku nie będzie miala kogo pocieszać.

[Klarissa]

Napisane przez szugarbejb

No niby nie każda kobieta chce mieć dzieci, ale jednak znakomita większość chce. Będzie mu duuuużo trudniej znaleźć partnerkę, po prostu - taką która nie chce mieć, albo taką która chce adoptować.

Ja myślę, że to jest osobna kwestia. Ponieważ człowiek, który nie powie partnerowi o swojej niepłodności z obawy o los związku oszukuje i na tej podstawie można unieważnić małżeństwo cywilne oraz ubiegać się o stwierdzenie nieważności ślubu kościelnego - więc o swojej niepłodności i tak musiałby powiedzieć. Inna sprawa jednak to powiedzieć partnerce, a inna powiedzieć wszystkim znajomym i nieznajomym...

---------- Dopisano o 13:14 ---------- Poprzedni post napisano o 13:11 ----------

Napisane przez szugarbejb

Poza tym ok, można pocieszać w stylu "ale zawsze możecie adopotować", ale nie dla wszystkich adopcja jest oczywista. Są ludzie którzy nie chcą wychowywać "cudzych dzieci", i to jest przecież zrozumiale.

Ale czekajcie, w sumie jak tak teraz myślę, to w tej chwili to nie bezplodnośc chlopaka jest problemem, a niestety "wygadanie się". Bo jeśli sprawa się rypnie, to autorka wątku nie będzie miala kogo pocieszać. Więc tu się należaloby zastanowić.

Przecież od początku to nie bezpłodność była problemem tylko to, że się wygadała i kolega może się z tego powodu obrazić...

[Dotka90]

Napisane przez hihi

Ja na to spojrzę z bardzo podłego i chłodnego punktu widzenia - bezpłodność to piekielnie grząski i niemiły temat, bo niektóre osoby bezpłodne (mówię na podstawie moich znajomych) traktują swoją bezpłodność jako swoiste "wybrakowanie materiału" i nigdy nie wiadomo jak i kiedy mówić o tym drugiej osobie, w końcu o ślubie, dzieciach i planach na całe życie nie mówi się na pierwszej randce, a z drugiej strony powinno się od razu powiedzieć - jestem bezpłodny, żeby sytuacja była jasna od początku, bo... się zakocha, się zacznie układać, zacznie być poważnie, wyskakuje temat bezpłodnosci i co? Druga osoba ma prawo poczuc się oszukana na całej linii nawet jeśli temat dzieci nie był poruszany, tylko dlatego, że nie została poinformowana o jakby nie patrzeć... istotnej kwestii.

Ale tak samo jest z mówieniem o jakiejkolwiek chorobie, też nigdy nie wiadomo, kiedy powiedzieć itd.

[Klarissa]

Napisane przez Dotka90

Ale tak samo jest z mówieniem o jakiejkolwiek chorobie, też nigdy nie wiadomo, kiedy powiedzieć itd.

Ja myślę, że należy to robić w miarę na początku, aby druga osoba mogła podjąć decyzję zanim sprawy zajdą za daleko...

[Norm]

Dziewczyny, naprawdę wiem, że postąpiłam okropnie. Czuję się z tym strasznie, wiem, że go zawiodłam, nawet jeśli on sobie nie zdaje jeszcze z tego sprawy. Rozumiem wszystkie słowa krytyki bo naprawdę mi się należą.
Ale nie powiem mu o tym. Swoim przyjaciółkom ufam, może to bezpodstawne, może naiwne, bo z pierwszej ręki wiem, że nie zawsze wszystko się utrzymuje w tajemnicy, ale wychodzę z założenia, że może zostawią to dla siebie. Nie wypaplałam tego w żarcikach, to one sobie z tego żartowały, a ja nie wytrzymałam, dla mnie to też trudny okres. Nigdy nie zrozumiem, co on musi czuć, ale jako przyjaciółka naprawdę się przejmuję, próbuję go wspierać, ale nie miałam już siły, nie wiedziałam, co mogę mu jeszcze powiedzieć, doradzić, jak pocieszyć. Poprosiłam je o radę, z prośbą o dyskrecję. Mam nadzieję, że jej dochowają. Jeśli nie, zrozumiem, jeśli przyjaciel zerwie ze mną kontakt, chociaż nie powiem, to będzie naprawdę strasznie bolało. Dlatego nie chcę mu mówić teraz - może to egoistyczne, ale zależy mi na tej przyjaźni, nawet jeśli zawiodłam jego zaufanie.
Co do wieku i możliwości leczenia - oboje mamy po dziewiętnaście lat, to jeszcze młody chłopak. Leczenie prawdopodobnie jest niemożliwe - nie wdawaliśmy się w szczegóły, ale z tego co mówił, to raczej pewne, że nie będzie miał dzieci.
Wiem, że typowe banały nic nie pomagają, czasem wręcz wkurzają, ale naprawdę nie przychodzi mi do głowy nic sensownego, co mogłabym w takiej sytuacji powiedzieć.

[Dotka90]

Napisane przez Klarissa

Ja myślę, że należy to robić w miarę na początku, aby druga osoba mogła podjąć decyzję zanim sprawy zajdą za daleko...

A ja myślę, że dużo zależy od sytuacji, ale to już dyskusja nie na ten temat Zresztą jest wątek o tym, kiedy powiedzieć facetowi o chorobie.

A co do autorki - szczerze mówiąc, to ja bym chyba też nie powiedziała i liczyła, że się nie wyda.
Sam fakt jest fatalny, no ale już się stało. A może przyjaciółki okażą się lojalne? Czas pokaże. A chłopaka nie ma co stresować, że ktoś wie, bo nic mu to nie pomoże.

[Klarissa]

Napisane przez Norm

Co do wieku i możliwości leczenia - oboje mamy po dziewiętnaście lat, to jeszcze młody chłopak. Leczenie prawdopodobnie jest niemożliwe - nie wdawaliśmy się w szczegóły, ale z tego co mówił, to raczej pewne, że nie będzie miał dzieci.
Wiem, że typowe banały nic nie pomagają, czasem wręcz wkurzają, ale naprawdę nie przychodzi mi do głowy nic sensownego, co mogłabym w takiej sytuacji powiedzieć.

Po pierwsze jakie badanie robił i gdzie je robił? Bo to czy leczenie jest możliwe czy też nie to pytanie skierowane do lekarza i zależne od jego wyników. A co do tego co mu powiedzieć - nic. Ludzie którzy nie mogą mieć dzieci nie potrzebują litości i przypominania im na każdym kroku jacy są biedni, jak to nie będą mogli mieć rodziny itd. ... Traktuj go normalnie, jak zawsze - wtedy i on będzie się czuł normalnie.

[sweetish]

Szczerze mowiac zszokowało mnie troche Twoje zachowanie... Mogłas przeciez (jesli nie wiedzialas co zrobic) poprosic o rade nie podajac kogo ta sytuacja dotyczy(albo spytac tu, na Wizażu-teraz jakoś potrafisz wszystko nam opowiedzieć,dlaczego wczesniej o tym nie pomyslalas????)Twoje tłumaczenie sie to żadne tłumaczenie!Nazywasz siebie jego przyjaciółka, a ja ci powiem, że ************ taką przyjaciółke, co to języka za zebami trzymac nie potrafi, tylko wszem i wobec ogłasza, że pan XY jest bezpłodny Nie masz prawa ukrywać tego przed nim, że sie wygadałas w tak ważnej dla niego kwestii. Moim zdaniem powinnas szczerze mu opowiedziec jak do tego doszlo i ze nie powinien czuć sie źle, bo ufasz swoim kolezankom i na pewno o tym nikomu nie powiedza(szczerze-wątpię,ale skoro sama jestes tego taka pewna to tak powiedz). Niech chłopak ma świadomosc, ze oprócz ciebie, wiedza o tym jeszcze inni(i niech sam oceni, czy jest ryzyko, ze te twoje psiapsióły tego nie wygadają innym-moze je zna). Nie decyduj za niego, w tym momencie ciagniesz przyjaźń na siłę, bo prawdziwą przyjaciółką nie jestes, jesli ukrywasz to przed nim. Daj mu zadecydowac co dalej z wasza przyjaźnia, czy zasługujesz na nią i albo ci wybaczy, albo po prostu dostaniesz nauczkę na przyszlosc, że jak ktoś prosi o dyskrecje, to tę dyskrecje trzeba zachować.

[Dotka90]

sweetish - ale po co mu mówić? Chłopak jest wystarczająco załamany, a jakby się dowiedział, że wiedzą o tym jeszcze jakieś osoby, to nie sądzę, żeby mu to pomogło w pogodzeniu się z tym.

[Madaleinee]

Napisane przez Norm

Dziewczyny, naprawdę wiem, że postąpiłam okropnie. Czuję się z tym strasznie, wiem, że go zawiodłam, nawet jeśli on sobie nie zdaje jeszcze z tego sprawy. Rozumiem wszystkie słowa krytyki bo naprawdę mi się należą.
Ale nie powiem mu o tym. Swoim przyjaciółkom ufam, może to bezpodstawne, może naiwne, bo z pierwszej ręki wiem, że nie zawsze wszystko się utrzymuje w tajemnicy, ale wychodzę z założenia, że może zostawią to dla siebie. Nie wypaplałam tego w żarcikach, to one sobie z tego żartowały, a ja nie wytrzymałam, dla mnie to też trudny okres. Nigdy nie zrozumiem, co on musi czuć, ale jako przyjaciółka naprawdę się przejmuję, próbuję go wspierać, ale nie miałam już siły, nie wiedziałam, co mogę mu jeszcze powiedzieć, doradzić, jak pocieszyć. Poprosiłam je o radę, z prośbą o dyskrecję. Mam nadzieję, że jej dochowają. Jeśli nie, zrozumiem, jeśli przyjaciel zerwie ze mną kontakt, chociaż nie powiem, to będzie naprawdę strasznie bolało. Dlatego nie chcę mu mówić teraz - może to egoistyczne, ale zależy mi na tej przyjaźni, nawet jeśli zawiodłam jego zaufanie.
Co do wieku i możliwości leczenia - oboje mamy po dziewiętnaście lat, to jeszcze młody chłopak. Leczenie prawdopodobnie jest niemożliwe - nie wdawaliśmy się w szczegóły, ale z tego co mówił, to raczej pewne, że nie będzie miał dzieci.
Wiem, że typowe banały nic nie pomagają, czasem wręcz wkurzają, ale naprawdę nie przychodzi mi do głowy nic sensownego, co mogłabym w takiej sytuacji powiedzieć.

On poczułby się jeszcze straszniej.
Możecie powiedzieć, że się czepiam ale niektórym ludziom naprawdę poucinałabym jęzory.

[Amambada]

Nie chce Cie dobijać ale skoro Ty jestes przyjaciółką i sie wysypałaś, to ja nie wiem dlaczego znajomi mieliby się bardziej pilnować :/
Cóż... jestesmy tylko ludźmi i każdemu może się zdażyć, ale na prawdę trzeba uwazac... ja też raz za dużo powiedziałam i niestety ale dłuuugo musiałam pracować żeby odzyskać zaufanie... Teraz 10 razy pomysle zanim cos powiem. Najlepiej powiedziec o wszystkim odrazu bo jak się Twoj przyjaciel dowie od kogoś to bedzie dopiero niefajnie. W kazdym razie powodzenia!

[Honcia]

No to ja myślę, że (z góry przepraszam) żadna z Ciebie przyjaciółka autorko... Takich tajemnic się nie przekazuje nikomu... nawet osobom najbardziej zaufanym... jeśli nie wiedziałaś jak masz mu pomóc, to trzeba było sobie z nim pomilczeć...
Teraz pozostaje Ci tylko powiedzenie mu jak sytuacja wygląda i czekanie na jego reakcję. Musisz to zrobić ze względu na te resztki lojalności, która was łączą...

BTW mam jeszcze takie pytanie: dlaczego normalny 19-talek poszedł do lekarza badać swoją płodność?? z ciekawości pytam.

[karinka23]

Sama byłam kiedyś w sytuacji gdy „przyjaciel” wygadał mój bardzo intymny sekret innej osobie, a ta osoba mimo że deklarowała dyskrecję i tak poinformowała o tym resztę świata. Upokorzenie było straszne. Gdyby wcześniej uczciwie mi powiedział i przyznał się do tego, byłabym psychicznie przygotowana na ataki które spadły mi na głowę. Niestety, on dalej wolał zgrywać „przyjaciela” a plotki na mój temat (oczywiście coraz bardziej podrasowane) systematycznie roznosiły się po uczelni i w moim mieście. Nikomu nie życzę takiego upokorzenia i wstydu. Z punktu osoby pokrzywdzonej mogę powiedzieć jedno: przyznaj się, Twój kolega ma prawo wiedzieć że nie warto Ci ufać. Nie rozczulaj się nad sobą, bo teraz jedynie chcesz chronić własną skórę. Nie udawaj przyjaciółki bo nią nie jesteś.

[sweetish]

Napisane przez karinka23

Sama byłam kiedyś w sytuacji gdy „przyjaciel” wygadał mój bardzo intymny sekret innej osobie, a ta osoba mimo że deklarowała dyskrecję i tak poinformowała o tym resztę świata. Upokorzenie było straszne. Gdyby wcześniej uczciwie mi powiedział i przyznał się do tego, byłabym psychicznie przygotowana na ataki które spadły mi na głowę. Niestety, on dalej wolał zgrywać „przyjaciela” a plotki na mój temat (oczywiście coraz bardziej podrasowane) systematycznie roznosiły się po uczelni i w moim mieście. Nikomu nie życzę takiego upokorzenia i wstydu. Z punktu osoby pokrzywdzonej mogę powiedzieć jedno: przyznaj się, Twój kolega ma prawo wiedzieć że nie warto Ci ufać. Nie rozczulaj się nad sobą, bo teraz jedynie chcesz chronić własną skórę. Nie udawaj przyjaciółki bo nią nie jesteś.

zgadzam sie w 100%. Autorko-chronisz własny tyłek, a nie tyłek przyjaciela!
Dotka90- przeczytaj wypowiedź wyżej cytowaną- WŁAŚNIE Z TEGO POWODU POWINNA MU POWIEDZIEĆ!

[Elfir]

Napisane przez szugarbejb

Generalnie ziomek ma przechlapane, bo szansa że znajdzie partnerkę jest jak jeden do tryliarda (jak powie, to przechlapane, jak nie powie, to też przechlapane, bo i wyrzuty sumienia, i małżeństwo można unieważnić itd.) plus jeszcze pewnie dowie o tym cały świat.

Dla mnie to byłaby rewelacja taki partner - mozna sie kochac bez konsekwencji i bez zabezpieczeń. Nie truje sie organizmu tabletkami.
Wiele kobiet nie chce miec dzieci i na pewno nie jest to jedna na tryliarda

[sweetish]

Napisane przez Elfir

Dla mnie to byłaby rewelacja taki partner - mozna sie kochac bez konsekwencji i bez zabezpieczeń. Nie truje sie organizmu tabletkami.
Wiele kobiet nie chce miec dzieci i na pewno nie jest to jedna na tryliarda

Dokładnie, wbrew pozorom sytuacja nie jest tak tragiczna... Chłopak być moze 'trafi' na dziewczyne z takim podejsciem jak Elfir, albo samotną matkę, z ktora bedzie mogł wychowywac jej dziecko itd... To nie koniec świata.
Ale wracajac do tematu- upieram sie przy tym, że powinien sie dowiedziec o tym, że jego 'przyjaciółka' sie wygadała. Przynajmniej ja na jego miejscu wolałabym wiedzieć, by być ewentualnie przygotowana na jakieś głupie uwagi.

[szugarbejb]

No jak nie koniec świata ... Przecież jeśli on chce mieć dzieci to na kij mu partnerka, która ich nie chce ?

[Elfir]

Ale i tak nie może ich mieć.
Wiec albo zdecyduje sie na adopcje, albo na partnerke ktora wyrazi zgode na zapłodnienie nasieniem z banku spermy, albo zrezygnuje z dzieci, albo znajdzie kobietę stanu wolnego z dzieckiem.

Innego wyjscia nie ma.

Ale jego bezpłodność w jakiś specjalny sposób nie skazuje go na zycie w samotnosci bez kobiety.

[szugarbejb]

Moim zdaniem skazuje. Nie wybierze sobie tego, kogo będzie chciał, tylko weźmie tego, kto zechce jego; że się tak wyrażę rzeczowo.

[Norm]

Oczywiście, że "chronię swój tyłek", nie będę na siłę się podstawiać. Nie powiem mu, bo oznaczałoby to nie tyko koniec naszej przyjaźni, ale jeszcze wielu innych. Jesteśmy grupką znajomych, w tej grupce wszyscy wiedzą o jego problemie, wszyscy się ode mnie odwrócą. Tak, jest to egoistyczne myślenie, ale przykro mi, nie widzę powodu, dla którego mam się przyznawać. Gdyby miało mu to coś ułatwić, gdyby było to konieczne dla jego szczęścia - jak najbardziej, w końcu to moja wina. Ale teraz ani niczego to nie naprawi, a jeszcze zepsuje.
Znam swoje przyjaciółki, ufam, że nikomu nie powiedzą i na tym się teraz opieram. Jeśli się pomyliłam, jeśli komuś zdradzą jego sekret i to się rozniesie, poniosę konsekwencje, tak samo jak i one. Może przyjaciel mi wybaczy, może nie, mam nadzieję, że zrozumie, iż nigdy nie chciałam go ranić, a przyjaciółkom powiedziałam tylko dlatego, że chciałam mu pomóc. To żadne usprawiedliwienie, wiem, że powinnam była radzić sobie sama i na przyszłość tak zrobię, ale człowiek uczy się na własnych błędach. Byłam skołowana, zszokowana, chciałam porozmawiać z kimś zaufanym... No wyszło jak wyszło, gdybym mogła cofnąć czas nigdy bym tego nie zrobiła, bo wyrzuty sumienia mnie zżerają, ale niestety nie mogę. Mam nadzieję, że jakoś się ułoży.
A kolega się zbadał z dosyć trywialnego powodu - głupi zakład, wśród naszej grupy znajomych jest osoba, która nie pali, jedyna w naszym gronie. Palimy już parę lat, ona stwierdziła, że jeśli męska część naszej paczki pójdzie się zbadać, odkryje, że nikotyna ma poważny wpływ na jakość ich spermy. Przekomarzali się, w końcu chłopacy unieśli się dumą i poszli się zbadać. No i wyszło.