Praca socjalna czy pedagogika

[Muszusia117]

Witam, w tym roku dostałam się na studia praca socjalna i na pedagogikę na Uniwersytecie łódzkim (ale to znaczenia chyba nie ma). Skończyłam studia medyczne położnictwo, ale raczej to było studiowanie dla samego faktu studiowania, teraz wiem że była to zła decyzja.
Zastanawiam się co wybrać teraz. Po 4 semestrze (teraz) na pedagogice można wybrać kierunek kształcenia miedzy innymi pedagogikę społeczną z elementami pracy socjalnej.
I teraz nie wiem co mam ze sobą zrobić. może ktoś z was studiuje któryś z tych kierunków, może własnie na Uniwersytecie łódzkim i chciałby mi powiedzieć jak to wszystko wygląda? I może wie która z tych decyzji jest lepsza.
Ja wiem zapewne połowa z was opowie ze to bezrobocie, po położnictwie tez tak jest po wszystkim tak jest xD

[megamag]

Może i po wszystkim, ale w różnym stopniu. Położne się jeszcze na świecie przydają, a jednak z pedagogiki ludzie nie śmieją się bez powodu. Pedagogów jest multum, tylko nie ma kogo wychowywać. Chociaż to i studenci sami sobie winni, u mnie w szkole, jak ktoś nie lubił się uczyć i nie chciał się narobić, to szedł właśnie na pedagogikę, hitem była resocjalizacja, po której już naprawdę w ogóle pracy nie ma. Prawdopodobnie przez takie osoby pedagogika jest dziś kojarzona z ludźmi, którym się nigdzie indziej nie udało dostać i którzy nie grzeszą inteligencją. Ludzie z pasją do zawodu na tym tracą.

Z dwojga złego pewnie wybrałabym pracę socjalną, po prostu dlatego, że na rynku jest mniej absolwentów tego kierunku. I może potem próbowała zaczepić w jakiejś fundacji? Bo z pracą w MOPS-ach i im podobnym może być problem, u nas niestety instytucje państwowe to interes rodzinny.

A jeśli już pedagogikę to może jakąś inną specjalność? Np. przedszkolną? Przedszkoli się narobiło ostatnio całkiem sporo prywatnych.

O UŁ niestety nie jestem Ci w stanie nic powiedzieć.

[ama09]

Jeśli koniecznie pedagogika to przedszkolna z wczesnoszkolną lub oligofreno. Ale ogólnie również nie polecam.

[casus_belli]

Jeśli oligofreno to po porządnym rozeznaniu się w terenie, a najlepiej wolontariacie.

[pedagogpisze]

Napisane przez megamag

Może i po wszystkim, ale w różnym stopniu. Położne się jeszcze na świecie przydają, a jednak z pedagogiki ludzie nie śmieją się bez powodu. Pedagogów jest multum, tylko nie ma kogo wychowywać. Chociaż to i studenci sami sobie winni, u mnie w szkole, jak ktoś nie lubił się uczyć i nie chciał się narobić, to szedł właśnie na pedagogikę, hitem była resocjalizacja, po której już naprawdę w ogóle pracy nie ma. Prawdopodobnie przez takie osoby pedagogika jest dziś kojarzona z ludźmi, którym się nigdzie indziej nie udało dostać i którzy nie grzeszą inteligencją. Ludzie z pasją do zawodu na tym tracą.

Z dwojga złego pewnie wybrałabym pracę socjalną, po prostu dlatego, że na rynku jest mniej absolwentów tego kierunku. I może potem próbowała zaczepić w jakiejś fundacji? Bo z pracą w MOPS-ach i im podobnym może być problem, u nas niestety instytucje państwowe to interes rodzinny.

A jeśli już pedagogikę to może jakąś inną specjalność? Np. przedszkolną? Przedszkoli się narobiło ostatnio całkiem sporo prywatnych.

O UŁ niestety nie jestem Ci w stanie nic powiedzieć.

Stereotypy, stereotypy. Czy miałaś coś kiedyś wspólnego z pedagogiką? Wspólnego stricte osobiście a nie z legend i opowieści?
Jeżeli masz pomysł na siebie, zdobywasz doświadczenie w trakcie studiów to pracę nawet po specjalności resocjalizacja znajdziesz i wcale nie musisz mieć znajomości. A opowieści pt. idą matoły, osoby, które nigdzie się nie dostały czy też nie miały pomysłu na siebie są błędnym uogólnieniem. I po pedagogice ludzie też emigrują i pracują w zawodzie robiąc kariery Pedagogika nie oznacza wychowywania, to dość proste myślenie i po drugie pedagogika nie oznacza tylko dzieci i młodzieży.


Wracając do problemu autorki. Przede wszystkim zrób rozeznanie jakie instytucje są w Twojej okolicy, ponieważ zapotrzebowanie jest różne w zależności o regionu. Gdybym miała do wyboru pedagogikę a pracę socjalną, to wybrałabym zdecydowanie pedagogikę (moim zdaniem daje więcej możliwości zatrudnienia). Co do specjalności zastanów się czy chcesz pracować z dziećmi, młodzieżą czy dorosłymi? Patrząc, że masz pielęgniarstwo mogłabyś pracować np. w żłobku lub zrobić pedagogikę leczniczą i pracować np. w szpitalach, sanatoriach a pielęgniarstwo byłoby dużym i dodatkowym atutem. Zrób sobie +/- różnych specjalności głównie pod względem możliwości pracy w Twojej okolicy, zainteresowań i Twoich predyspozycji.

[megamag]

Napisane przez pedagogpisze

Czy miałaś coś kiedyś wspólnego z pedagogiką?

Kilku bezrobotnych znajomych, którzy teraz plują sobie w brody.

[pedagogpisze]

Napisane przez megamag

Kilku bezrobotnych znajomych, którzy teraz plują sobie w brody.

Żadne studia w XXI nie gwarantują pracy, więc oprócz skończenia trzeba zrobić coś więcej.

[MissChievousTess]

Napisane przez pedagogpisze

Żadne studia w XXI nie gwarantują pracy, więc oprócz skończenia trzeba zrobić coś więcej.

Gwarantują. O ile to IT, a konkretnie programowanie.
Problem w tym, że nie każdy nadaje się na programistę.
A jak jeszcze człowiek oprócz języków programowania zna języki obce, a nie daj boże jakieś orientalne czy bardziej egzotyczne to już żyć, nie umierać.
I nie, płeć nie ma tu jakiegoś znaczenia (potwierdzone w statystykach).

[pedagogpisze]

Napisane przez MissChievousTess

Gwarantują. O ile to IT, a konkretnie programowanie.
Problem w tym, że nie każdy nadaje się na programistę.
A jak jeszcze człowiek oprócz języków programowania zna języki obce, a nie daj boże jakieś orientalne czy bardziej egzotyczne to już żyć, nie umierać.
I nie, płeć nie ma tu jakiegoś znaczenia (potwierdzone w statystykach).

Czyli tak czy siak żadne studia nie gwarantują pracy, bo musisz mieć odpowiednie predyspozycje (oczywiście nie można zapomnieć o innych czynnikach). Jednak myślę, że zbyt daleko odbiegamy od tematu, bo jeśli ma się głowę na karku to również po 'daremnej' dla wielu pedagogice można robić karierę, żyć i nie umierać.

[casus_belli]

Pedagogika to akurat kierunek z tych, po których karierę robi się "pomimo", a nie "przy pomocy".
Wiem, że dla ludzi myślących łatki kierunków są krzywdzące, ale niestety, skądś się opinie biorą. Na pedagogikach różnych siedzą stada baranów, często gęsto z braku laku, bo na nic innego wyniki nie pozwoliły. Jak dowiedziałam się, kto z moich dawnych szkolnych znajomych jest po pedagogice, to podziękowałam Bogu, że pracy w zawodzie nie mają i raczej mieć nie będą. Sama myśl, że mieliby uczyć czegokolwiek małe dzieci (większość jest po wczesnoszkolnej) mnie zmroziła. W mojej byłej grupie na dość łatwych studiach laska po pedagogice miała problem z ogarnięciem czegokolwiek, co nie było napisane wprost i podane do wrycia na pamięć, prób aktywności na zajęciach nie podejmowała. Takich doświadczeń mam więcej i dosłownie 2-3 osoby naprawdę inteligentne i ogarnięte spotkałam.
ps. bardzo bliska osoba ma dużo do czynienia "starymi" pedagogami, zjawisko zidiocenia, często połączone z bardzo wysoką samooceną to problem od dawna.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez casus_belli

Jeśli oligofreno to po porządnym rozeznaniu się w terenie, a najlepiej wolontariacie.

samo oligo guzik daje dzisiaj

umówmy się - w ogóle tylko jeden kierunek pedagogiczny to można sobie wsadzić do szuflady

ja bym machnęła jakąś pedagogikę specjalną - może oligo, ale... lepiej chyba surdo lub tyflo lub - logopedię, i jeśli to ostatnie - potem neurologopedię, już masz fajne z medycyną połączenie

coraz więcej dzieciaków z wadami wymowy, to jest plaga dzisiejszych czasów

a potem zrobiłabym szkolenie z zakresu terapeuty SI (integracji sensorycznej) i szukala pracy w jakimś fajnym ośrodku

i owszem, na pedagogice baranów jak mrówków większość, z którymi studiowałam - a zahaczyłam też kierunek prowadzony przez lekarzy i z ludźmi z medycznych zawodów studiowałam - miała bardzo ograniczone myślenie, i takie stereotypowe podejście do kształcenia + zero pomysłu na siebie, na to, jak będą pracować, zero kreatywności

[casus_belli]

To nie chodzi o to, żeby sobie "machnąć", tylko o to, czy ewentualnie dasz radę pracować potem z ludźmi niepełnosprawnymi w ten czy inny sposób, bo to nie bajka, przyjemność, uśmiechy i całuski lekko opóźnionych dzieci dzień w dzień, a ciężka robota, która np. mnie doprowadziłaby do furii po 1-2 dniach.
Warto wiedzieć, w co się pakuje zanim się ugrzęźnie, żeby potem nie być dwudziestoparolatkiem, który już jest sfrustrowany i wypalony, bo świat, który chciał resocjalizować, rehabilitować czy zbawiać w inny sposób zbawiany być nie chce, albo co gorsza, rehabilitowany może być do końca świata i efektów to nie da żadnych.

[pedagogpisze]

Napisane przez casus_belli

To nie chodzi o to, żeby sobie "machnąć", tylko o to, czy ewentualnie dasz radę pracować potem z ludźmi niepełnosprawnymi w ten czy inny sposób, bo to nie bajka, przyjemność, uśmiechy i całuski lekko opóźnionych dzieci dzień w dzień, a ciężka robota, która np. mnie doprowadziłaby do furii po 1-2 dniach.
Warto wiedzieć, w co się pakuje zanim się ugrzęźnie, żeby potem nie być dwudziestoparolatkiem, który już jest sfrustrowany i wypalony, bo świat, który chciał resocjalizować, rehabilitować czy zbawiać w inny sposób zbawiany być nie chce, albo co gorsza, rehabilitowany może być do końca świata i efektów to nie da żadnych.

Zgadzam się w 100%, bo papierek papierkiem, ale praca weryfikuje czy to faktycznie dobry wybór. Przy czym warto dodać, że praca po pedagogice specjalnej (np. po oligofrenopedagogice), to nie tylko praca z dziećmi. Oczywiście, że w grę wchodzą przedszkola, szkoły specjalne, ale po oligo można również pracować m.in. w OREW-ach, gdzie są osoby do 25 r.ż., więc żeby pracować w takim miejscu trzeba mieć faktycznie dużą odporność i przede wszystkim świadomość z czym to się wiążę.

---------- Dopisano o 10:19 ---------- Poprzedni post napisano o 10:06 ----------

Napisane przez casus_belli

Pedagogika to akurat kierunek z tych, po których karierę robi się "pomimo", a nie "przy pomocy".
Wiem, że dla ludzi myślących łatki kierunków są krzywdzące, ale niestety, skądś się opinie biorą. Na pedagogikach różnych siedzą stada baranów, często gęsto z braku laku, bo na nic innego wyniki nie pozwoliły. Jak dowiedziałam się, kto z moich dawnych szkolnych znajomych jest po pedagogice, to podziękowałam Bogu, że pracy w zawodzie nie mają i raczej mieć nie będą. Sama myśl, że mieliby uczyć czegokolwiek małe dzieci (większość jest po wczesnoszkolnej) mnie zmroziła. W mojej byłej grupie na dość łatwych studiach laska po pedagogice miała problem z ogarnięciem czegokolwiek, co nie było napisane wprost i podane do wrycia na pamięć, prób aktywności na zajęciach nie podejmowała. Takich doświadczeń mam więcej i dosłownie 2-3 osoby naprawdę inteligentne i ogarnięte spotkałam.
ps. bardzo bliska osoba ma dużo do czynienia "starymi" pedagogami, zjawisko zidiocenia, często połączone z bardzo wysoką samooceną to problem od dawna.

Nie zamierzam bronić wszystkich osób po pedagogice, bo jasne zdarzają się przypadki, które z tymi studiami nie powinny mieć nic wspólnego i zgadzam się, że w stereotypach jest ziarenko prawdy, ale mimo wszystko nie powinno wrzucać się wszystkich do jednego wora. Prawda jest taka, że na każdym kierunku można znaleźć osoby, które negatywnie się wyróżniają. Jednak bardzo często głos zabierają osoby, które coś gdzieś usłyszały i twierdzą, że pedagogika to studia, które polegają na rysowaniu i układaniu klocków a osobiście wychodzę z założenia, że lepiej się nie odzywać jeśli o czymś nie mam pojęcia niż udawać, że posiadam wiedzę o wszystkim co mnie otacza. Duże znaczenie ma też skończona uczelnia, ale i tak uważam, że na kierunkach pedagogicznych powinny być bardziej rygorystyczne zasady przyjmowania i przede wszystkim egzaminy sprawdzające predyspozycje, bo studia pedagogiczne w dzisiejszych czasach przypominają fabryki, które kierują się zasadą ilość nad jakością.

[ama09]

Ale weźmy pod uwagę, że bardzo trudno dostać się do pracy zaraz po skończeniu pedagogiki. Rzadko dyrektorowie chcą zaufać osobie bez doświadczenia. A jak zdobyć doświadczenie gdy nikt nie chce dać ci szansy? Tak, wiem wolontariaty i praktyki. Niestety czasem to za mało, sama się o tym przekonałam.

[pedagogpisze]

Napisane przez casus_belli

Pedagogika to akurat kierunek z tych, po których karierę robi się "pomimo", a nie "przy pomocy".
Wiem, że dla ludzi myślących łatki kierunków są krzywdzące, ale niestety, skądś się opinie biorą. Na pedagogikach różnych siedzą stada baranów, często gęsto z braku laku, bo na nic innego wyniki nie pozwoliły. Jak dowiedziałam się, kto z moich dawnych szkolnych znajomych jest po pedagogice, to podziękowałam Bogu, że pracy w zawodzie nie mają i raczej mieć nie będą. Sama myśl, że mieliby uczyć czegokolwiek małe dzieci (większość jest po wczesnoszkolnej) mnie zmroziła. W mojej byłej grupie na dość łatwych studiach laska po pedagogice miała problem z ogarnięciem czegokolwiek, co nie było napisane wprost i podane do wrycia na pamięć, prób aktywności na zajęciach nie podejmowała. Takich doświadczeń mam więcej i dosłownie 2-3 osoby naprawdę inteligentne i ogarnięte spotkałam.
ps. bardzo bliska osoba ma dużo do czynienia "starymi" pedagogami, zjawisko zidiocenia, często połączone z bardzo wysoką samooceną to problem od dawna.

Napisane przez ama09

Ale weźmy pod uwagę, że bardzo trudno dostać się do pracy zaraz po skończeniu pedagogiki. Rzadko dyrektorowie chcą zaufać osobie bez doświadczenia. A jak zdobyć doświadczenie gdy nikt nie chce dać ci szansy? Tak, wiem wolontariaty i praktyki. Niestety czasem to za mało, sama się o tym przekonałam.

Patrząc na mój rocznik, to większość osób, które faktycznie chciały pracować z dziećmi pracę dostały w zawodzie i niektóre nawet już po licencjacie zaczęły pracować np. w przedszkolach. Żeby nie było wątpliwości pracę same sobie wychodziły (bez znajomości). Doświadczenie w postaci wolontariatu i praktyk ma duże znaczenie, bo nie masz pustego CV. Oczywiście, że potrzeba odrobiny szczęścia i przede wszystkim wytrwałości w roznoszeniu CV.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Ale to znów to, co piszę wyżej - jeden kierunek pedagogiczny to można sobie wsadzić, tak naprawdę.

[pedagogpisze]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;52145780]Ale to znów to, co piszę wyżej - jeden kierunek pedagogiczny to można sobie wsadzić, tak naprawdę.[/QUOTE]

Kierunek studiów masz zawsze jeden tj. pedagogika, a kilka możesz mieć specjalności np. wczesnoszkolna, oligogrenopedagogika, lecznicza, terapia pedagogiczna itd.

Autorka postu już teraz ma jedne studia skończone (pielęgniarstwo), jeśli zdecyduje się np. na pedagogikę, to już ma dwa kierunki na starcie i moim zdaniem np. o podyplomówce warto pomyśleć jak już się ma pracę w zawodzie, żeby robić studia podyplomowe pod konkretną placówkę. Mimo wszystko studia podyplomowe tanie nie są. Chyba, że mowa o robieniu dwóch specjalności na studiach I/II stopnia. Zawód pedagoga wymaga ciągłego dokształcania, więc trudno zakończyć swoją edukację na jednej specjalności. Pewnie, że można, ale jeśli chcesz być dobra w tym co robisz, to wyjścia nie masz.

[emi19sdz]

Ja studiuję pedagogikę właśnie na UŁ, jestem na specjalności wczesnoszkolnej i nie żałuję. Ale warto znaleźć jaką alternatywę, ja np rozpoczynam drugi kierunek, chociaż wierzę w to, że pracę znajdę, bo wiele znajomych po praktykach dostawało staż itd. Na pewno mając do wyboru pracę socjalną i pedagogikę wybrałabym pedagogikę, bez zastanowienia. można zrobić licencjat z jednej specjalności, magistra z drugiej, mieć w głowie jakiś pomysł na siebie i być pewnym że to chce się robić w życiu, a nie pójść z przypadku.
Ogólnie pedagogikę polecam w 100%

[megamag]

pedagogpisze ja mam niestety podobne doświadczenia ze studentami pedagogiki jak casus_belli. Najcięższe intelektualnie osoby usłyszały, że tam łatwo się dostać i to ogólnie łatwe studia, no to poszły. Ale chwała Bogu, że nie ma dla nich pracy, bo to by był koniec świata, żeby ich puścić do wychowywania innych. Może gdyby te pedagogiki nie były takimi masowymi kierunkami, żeby nie tak łatwo był się dostać, wtedy rzeczywiście szły by tam głównie osoby ogarnięte i poważnie traktujące przyszłą pracę. Opinia o kierunku też by się wtedy zmieniła. Ale niestety uniwerki dostają z ministerstwa pieniądze od łebka, więc wolą przyjmować na masę. A prywatne uczelnie to już chyba w ogóle uważają, że to najłatwiejszy kierunek do otworzenia.

Napisane przez alexandra811

Dobra pedagogika i dużo specjalności w tym zakresie jest w Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie Górniczej. Koleżanka zrobiła licencjat, a potem równolegle studia podyplomowe z rytmiki i magisterium i nie narzeka na brak pracy - pracuje w przedszkolu i w ośrodku prywatnym w niektóre popołudnia w tygodniu. Jak ktoś ma chęci i pedagogika go interesuje, to studia nie są zmarnowaniem czasu.

Sezon reklam na forach uczelni prywatnych w pełni. Zawsze ten sam schemat. Polecam, bo koleżanka robiła i 2 posty na koncie. W końcu każdy loguje się na forum, żeby powiedzieć światu, co studiowała jego koleżanka.