psychika w ciazy

[Ray]

tak pisze z ciekawosci czy tylko mo psychika sie bardzo zmienia w ciazy czy inne dziewczyny tez odczuwaja taki stan hmmm

jestem w 7 mc ciazy od tego czasu zrobilam sie strasznie dziwna... rozdrazniona, nie odzywam sie duzo nawet nie mam ochoty na pogawedki, wszystko mnie denerwuje nie wiem czym to jest spowodowane moze hormony???

moze wyjde na zla mame ale czasem mam dosc stanu blogoslawionego... co nie oznacza ze nie kocham dziecka tylko czasem mam dosc ze nie moge spac pol nocy bo mala kopie ile wlezie, ze ciezko mi sie przekrecic ciezko podniesc...

nawet siedzenie w pozycji pochylonej do przodu to problem o wyjsciu z wanny czy goleniu nie wspomne

do tego siedze w domu do pubu nie wyjde bo papaierosy na basen nie bo grzybica zostaja mi spacery kino i pizza...

czasem mam dni ze mam tego wszystkiego dosc... i najchetniej bym juz urodzila ( wiem ze jeszcze troche czasu uplynie

zastanwiam sie czy ze man cos nie tak czy inne kobiety tez tak czuja...

trudno 9 mc sie usmiechac i udawac ze jest super i jest sie mega szczesliwym bo zauwazylam ze wcale tak nie jest... owszem sa dni szczescia ale sa i dni kiedy chce sie ryczec i ma sie ciazy dosc....

czy tez tak macie?/

bo ja czasem czuje wyrzuty sumienia ze takie mysli mam ale z drugiej strony logicznie myslac kobieta w ciazy to tez czlowiek ktory ma nastroje czy chwile egoizmu dla siebie hmmmm

juz sama nie wiem

[gocha06_75]

To całkowicie normalne. Nie jesteś cyborgiem a ciąża to nie majówka. I to wcale nie oznacza, że jesteś złą matką, nie kochasz swojego dziecka itd. Masz prawo czuć się źle, masz prawo chcieć, żeby ciąża się wreszcie skończyła i masz prawo być rozdrażniona i zła. Ja czasami otwarcie mówię, że wkurza mnie nawet to, że słońce zachodzi, że sąsiad ma brązową kurtkę a do męża, że mnie wkurza, bo np. za głośno oddycha (tak, tak, kiedyś mu wygarnęłam zbyt głośny oddech, cha, cha).
Nie mam prawa być tak irracjonalnie zła? Przecież ja nawet normalnie chodzić nie mogę, wyspać się nie mogę i pewnie znowu nie prześpię nocy przez trzy lata, jak przy pierwszym synu, pracować nie mogę ...
Kocham swoją Anię, która niedługo będzie już poza brzuchem, ale ...

[Ray]

no wlasnie od razu mi ulzylo ze nie tylko ja tak mam bo myslalam ze jakas dziwna jestem albo moze zla mama.... ale faktycznie czlowieka moze czasem z rwonowagi wyprowadzic taki stan... tym bardziej jesli poprzednie zycie bylo zupelnie inne... ciezko sie tak szybko przestawic mi do 7 mc ciaza w ogole nie przeszkadzala nawet zmeczenia nie czulam brzuch byl malusnnki ze dyskomfortu nie czulam a teraz z dnia na dzien robi mi sie coraz ciezej.... i taka szbyka zmiana nagle wrecz mnie dobija....

[Ray]

[bassienkaw]

Kochana, czym ty się przejmujesz... stan ciąży tak przeogromnie na pewno cieszył na początku, gdy dowiedziałaś się, że pod serduszkiem nosisz wasze maleństwo, gdy czekałaś na brzuszek, na pierwsze ruchy... gdy to wszystko jeszcze nie było takie uciążliwe... gdy dało się zrobić to czy tamto, a teraz... no tak jak piszesz, boli, spać się nie da, ze wstawaniem problem, z siedzeniem, z kąpaniem, z goleniem itd... jest coraz to ciężej, kręgosłup coraz to bardziej obciążóny i tysiąc innych dolegliwości. Wiem coś sama na ten temat... ale ogólnie cały czas na koniec ciąży byłam w miarę aktywna, radosna, uśmiechnięta, oczekująca na maleństwo... ale bywały chwile kiedy to łzy pojawiały się w oczach, tuliłam się do męża i mówiłam, że mam już dość, że chcę już dzidzię po drugiej stronie brzucha, że już nie dam rady... że to wszystko tak męczy, tak boli, jest tak źle... wypłakałam trochę łez i znowu było dobrze... takie moje małe wewnętrzno-zewnętrzne oczyszczenie
a co do pschyki w ciązy, to warto myśleć o malenstwie, że nie tylko ty się meczysz, że nie tylko tobie jest nie wygodnie, ciebie boli... że dzidzia też ma tam ciasno, że mało miejsca, że niedobrze, że jej coraz to cięzej. Mi takie myślenie pomagało, nawet bardzo dawało dużo
a poza tym duzo zalezy od nastawienia... takie jest moje zdanie

ps. mamą będziesz cudowną

[Carmela]

Ja przyznaje ze im blizej porodu tym bardziej siada mi psychika .. nie moge spac , zgaga mnie wykancza ( mimo ze staram sie stosowac wszystkie dobre rady i sposoby babci zeby jej uniknac ona mnie nie opuszcza na krok ) ciagle sapie i dysze , ciezko mi sie oddycha , ostatnie dwa tygodnie zaowocowaly setkami pryszczy na mojej twarzy choc nigdy mie mialam problemow z cera , meczy mnie ciagle chodzenie do toalety i wydaje mi sie ze maz mnie nie rozumie wiec conajmniej raz dziennie odstawiam scene jak z dramatu psychologicznego , becze i wmawiam ze mnie nie rozumie ( choc robi wszystko zeby mi bylo jak najlepiej i traktuje mnie jak krolowa .... czasami poprostu musze jakos rozladowac napiecie i obrywa sie jemu ) Marze o dniu w ktorym urodze moja coreczke i moja rownowaga emocjonalna wroci do stanu z przed ciazy
Pozdrawiam i zycze pozytywnego nastawienia Juz niedlugo

[Miasteczko]

Kochane mamusie,ja mam termin na 30 marca i nie mogę sie juz doczekac.ja zaraz na samym poczatku ciązy(jeszcze o niej nie wiedzac) zaczynałam myslec ze wpadłam w jakąś depresje-nachodziły mnie tak dziwne mysli,ciagle plakałam,chodziłam wrecz zrozpaczona bez powodu.pozniej jak juz wszystko wyszło to zaczeły sie mdłosci,wymioty i cały urok pierwszych miesiecy.mniej wiecej od 6 miesiaca zaczeła sie zgaga-nawet po jogurcie owocowym.przed ciaza mogłam cały tydzien jesc własnie jogurt.teraz z kolei ciagle jestem zmeczona,sapie jak lokomotywa,nie moge sie ogolic ,wstac z wanny.ale pocieszam sie ze juz niedługo to sie konczy

[sybillla]

czołem Mamusie
Ja mam termin na połowe czerwca więc jestem na półmetku. Co do mojej psychiki to oczywiście się zmieniła. Jestem raczej typem choleryka więc zawsze byłam drażliwa i dość emocjonalnie podchodziłam do wszytskich spraw. Ale od czasu ciąży to się dla mojego TŻa dopiero zaczęło małe piekiełko... Kilka razy wpadłam w histerie np. z powodu rozbitego kubka który nawiasem mówiąc wcale nie był moim ulubionym kubkiem...

co do innych objawów to stałam się taka jakaś ospała i mało bystra pocieszam się że chwilowo maleństwo przejmuje mamy inteligencje ;] Czasem może nawet 3 godziny milczeć co w moim przypadku jest NIESŁYCHANE bo normalnie paplam na okrągło

Tak więc wszystko wporządkuz tobą RAY ;] nie ma się co łamać. Na kiedy masz termin?

[Ray]

sybila na 15 marca teraz to dopiero mam hustawki hormonow

[sybillla]

łooo to już tuż tuż!!!! pewnie masz już duży bandziorek ;] mnie mój zaczyna powoli mnie ciągnąc to takie śmieszne uczucie zwłaszcza jak pojem. Mam wrazenie że dzidzia nie ma już tam miejsca i że chce wyskoczyć. Mimo tego że cały czas smaruje brzuszek to i tak mam to dziwne uczucie... tż tak miałas?
A ty pracujesz czy jesteś w domku? Ja niestety do 15 w pracy jak codzień

Ale przebijają się jakieś promyczki słonka wiec może nie bedzie tak źle.

[Ray]

ciagniecie to normalna spawa mnie pachwiny bardzo ciagnely brzusio rosnie i ciagnie smaruj sie smaruj ile wlezie jak sie smarowalam dwa razy dziennie sadzilam ze wystarczy a jednak mam rozstepy na udach i piersiach wrr.. no ale coz... uroki ciazy

ja nie pracuje obecnie wyleguje sie i czekam na porod

[sybillla]

no ja sią smaruje raz dziennie na wieczór rano wstaje przed 6 i nie mam czasu niestety na takie zabiegi... A szkoda. Raz za czas wymocze się w wannie z pianą zrobie porzadny peeling i potem się cała w balsamach smaruje. Niestety już pojawiły mi się rozstępy na piersiach i na razie nigdzie indziej i mam nadzieje że już tak zostanie.
Mała już tak kopie czasem że cały brzuchol się rusza;] dziś właśnie od rana w pracy siedze i zerkam za okno śliczna pogoda rano była w sam raz na spacer... niestety jak na złość im bliżej piętnastej tym bardziej się chmurzy ( Masakra

Pozdrawiam was gorąco

[aaliyah]

Bardzo fajny watek. Ja tez odczuwam, ze ciaza odcisnela pietno na mojej psychice. Czasami bez powodu zaczynam plakac, zdarza sie ze smieje sie bez przyczyny.

Zawsze bylam bardzo aktywna fizycznie. Teraz silownia czy biegi odpadaja. Poza tym jestem ciagle zmeczona. To wszystko odbija sie na mojej psychice. Ruch byl dla mnie takim wentylem bezpieczenstwa, sposobem na stres. Spacery to nie to samo...

Jestem w szostym miesiacu teraz i czasem jest mi juz ciezko. Martwie sie zeby coreczka byla zdrowa. Dbam o siebie a mimo to boje sie, ze moglabym niechcaco zrobic cos co mogloby jej zaszkodzic...

Z fizycznego punktu widzenia tez ciezko - caly dzien ziewam, moglabym spac 12 godzin na dobe. Praktycznie od poczatku ciazy strasznie uwrazliwila mi sie skora - ciagle mnie swedzi i luszczy sie.

Ale tak sobie mysle, ze my kobiety jestesmy w stanie wiele zniesc. Staram sie wiec cierpliwie czekac na narodziny coreczki, choc jak pomysle ze to jeszcze cztery miesiace to czasem mi sie zdaje ze to nieskonczonosc.