Co rodzice powinni zapewnić dziecku?

[mikia20]

Napisane przez a34

Dajcie już spokój z tym dziesięcioletnim stażem pracy po skończeniu studiów i wyrabianiem 120% normy, wróćmy do tematu wątku

Wg niektórych tylko to zapewni dziecku świetlaną przyszłość

Bez języków, dodatkowych zainteresowań, pogłębiania wiedzy tak, żeby we własnym temacie był człowiek nie do zagięcia - tylko zaliczenia i jazda do przodu.

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Napisane przez mikia20

Jak czasami czytam na wizażu o tej dodatkowej pracy to można by pomyśleć że człowiek to robot który pół godziny po przyjściu ze szkoły/pracy już jest gotowy do następnej, ma odliczone minuty na obiad, kolację, kapiel i NIC innego nie robi oprócz tego - nie ogarnia domu, nie gotuje, nie usiądzie ani chwili żeby nawet wiadomości obejrzeć czy przeczytać na necie cokolwiek. Szczególnie w czasach szkolno-studenckich gdzie najwyraźniej w domu ludzie się nic nie uczyli i nie mieli do zrobienia zadań/projektów/zwykłego zakucia do sprawdzianu czy kolosa

Ejo, ejo, tyle rzeczy pominęłaś, przecież wizażanki są wszystkie ludźmi renesansu - od trzynastego roku życia ani grosza od rodziców na ciasteczko, w czasie studiów (oczywiście rewelacyjnych, wymarzonych i ze wszystkim zaliczanym w pierwszym terminie) oczywiście praca, może nawet drugi kierunek, idealny TŻ, organizacja czasu na tip-top, oczywiście spotkania ze znajomymi, bo mają ich wielu, oprócz tego czas na czytanie książek, wyjście do teatru, jazdę konno, bo musi być czas na hobby z tzw. wysokiej półki , sport w postaci ćwiczeń, wszelakich aerobików, biegania, wycieczek, oprócz tego gotują, sprzątają, pięknią się i jeszcze pewnie kilka innych rzeczy robią. Ach, te nasze wizażanki, aż dziw bierze, że jeszcze nagród nie dostały niektóre żadnych za wzorową postawę

Żeby nie było, nie a nic do studiów, pracy, jazdy konno i tak dalej, ale po prostu jak czytam czasami wypowiedzi wizażanek o ich cudownym, bezproblemowym, wzorowym życiu to mnie śmiech pusty bierze

[a34]

Proszę was, to był spoko pomysł na wątek, nie ma sensu się przepychać o to, co pojawia się średnio w co 5 wątku i wszystko rozwala.

[Tutli]

Napisane przez greenlemon

Ja uważam, że ludzie którzy twierdzą, że sama miłość wystarczy są niepoważni.....

Miłością się nikogo nie ubierze, ani nie wykarmi.

Na jakie koszty trzeba się przygotować? Moim zdaniem na edukację - szeroko pojętą.

Jeżeli, okaże sie że dziecko ma talent muzyczny to trzeba mieć pieniądze na instrument (nieraz i kilka - kilkadziesiąt tysięcy złotych np. na porządny fortepian) i czas na wożenie dziecka na zajęcia i konkursy (szkoły muzyczne są na szczęście za darmo).

Jeżeli dziecko ma zacięcie sportowe to trzeba mieć pieniądze na zajęcia i chęci do wożenia na zawody (Radwańska, Kubica, Janowicz - ich sukcesy to pieniądze rodziców).

Poza tym - kursy angielskiego obowiązkowo. O innych językach nie mówię, chociaż dziś w ogłoszeniach o pracę wymaga się dwóch języków biegle. I nie piszcie, że można sobie samemu zarobić i się nauczyć.
Akurat z językami jest tak, że czas działa na nasza niekorzyść.


I korepetycje z matematyki/fizyki, bo w szkole bywa tragicznie z poziomem nauczania.

Do tego szczepionki, po 1000 zł.

Szczerze mówiąc, to cały czas się zastanawiam, czy ten post to ironia, czy nie...

[OYE]

Napisane przez fdhgfhjhkghgfdh

Moja mama uważa inaczej - powinnam mieć tyle dzieci ile chcę - niezależnie od tego, czy będzie mnie na nie stać i czy będę mieć co do garnka włożyć. Dlatego się trochę posprzeczałyśmy... i założyłam wątek i czytam

Mama wprost przyznała, że chciała mieć dzieci i tyle. Kierowała nią chęć. W gimnazjum miałam pęd do języków, ale rodzice mówili, że nie stać ich na kursy językowe dla mnie...że by musieli się zadłużać... zresztą nieważne, teraz sama się uczę, na własna rękę, ale sytuacja nieprzyjemna

No nic, czytam dalej, mam nadzieję, że wątek się rozwinie

twoja mama bardzo nieodpowiedzialnie podchodzi do tematu to fakt ALE nie sadze ze ich odpowiedzialnoscia jest zadluzyc sie i wyslac cie na kursy jezykowe, fakt fajnie by bylo ale nie musza
Moich rodzicow tez nie bylo stac by mi oplacic studia. Dali mi pomoc na tyle ile mogli, mieszkalam w domu, jedzenie itp ale studia, komurke, samochod wypady musialam sobie sama zorganizowac. Nie mam tego za zle rodzicom. Pomogli mi na tyle ile mogli. Wsumie ja zawsze bylam typem dam rade sama i daje

---------- Dopisano o 21:33 ---------- Poprzedni post napisano o 21:27 ----------

Napisane przez mikia20

Wg niektórych tylko to zapewni dziecku świetlaną przyszłość

Bez języków, dodatkowych zainteresowań, pogłębiania wiedzy tak, żeby we własnym temacie był człowiek nie do zagięcia - tylko zaliczenia i jazda do przodu.

nie zapewnia ale doswiadczenie w pracy bardzo duzo pomaga.
Lubisz skrajnosci....jedno nie wyklucza drugiego

[mikia20]

Napisane przez OYE

twoja mama bardzo nieodpowiedzialnie podchodzi do tematu to fakt ALE nie sadze ze ich odpowiedzialnoscia jest zadluzyc sie i wyslac cie na kursy jezykowe, fakt fajnie by bylo ale nie musza
Moich rodzicow tez nie bylo stac by mi oplacic studia. Dali mi pomoc na tyle ile mogli, mieszkalam w domu, jedzenie itp ale studia, komurke, samochod wypady musialam sobie sama zorganizowac. Nie mam tego za zle rodzicom. Pomogli mi na tyle ile mogli. Wsumie ja zawsze bylam typem dam rade sama i daje

Mieszkanie i jedzenie miałaś opłacone, rachunki też i przypuszczam że w rodzinnym domu to nawet nie musiałaś kupować głupiego proszku do prania gaci. Studia skoro były opłacane to dlatego że nie poszłaś na bezpłatne - chyba że nie mieszkałaś w Polsce i musiałaś płacić.

Ja samochodu nie miałam, na wakacje też nie jeździłam raczej (no zbędny wydatek, ale zawsze żal mi było - chciałabym żeby moje dzieci cokolwiek zobaczyły świata), komórka to była konieczność jak się mieszka poza domem.

Będę szczera - wychodzi na to że "dałaś radę sama" bo miałaś wszystko pod nosem, a Twoja "samodzielność" to było nie wyciąganie kasy na własny samochód czy wakacje Rodzice "pomogli"? Toż oni Ciebie utrzymali w całości.

[OYE]

Napisane przez mikia20

Mieszkanie i jedzenie miałaś opłacone, rachunki też i przypuszczam że w rodzinnym domu to nawet nie musiałaś kupować głupiego proszku do prania gaci. Studia skoro były opłacane to dlatego że nie poszłaś na bezpłatne - chyba że nie mieszkałaś w Polsce i musiałaś płacić.

Ja samochodu nie miałam, na wakacje też nie jeździłam raczej (no zbędny wydatek, ale zawsze żal mi było - chciałabym żeby moje dzieci cokolwiek zobaczyły świata), komórka to była konieczność jak się mieszka poza domem.

Będę szczera - wychodzi na to że "dałaś radę sama" bo miałaś wszystko pod nosem, a Twoja "samodzielność" to było nie wyciąganie kasy na własny samochód czy wakacje Rodzice "pomogli"? Toż oni Ciebie utrzymali w całości.

nie mieszkam w PL, takze tak za studia musialam placic. Do tego wlasnie zeby bylo taniej nie mieszkalam w akademiku tylko w domu i bez korkow moj dojazd na uczelnie to 40 minut. Wsumie dlatego zainwestowalam w samochod bo komunikacja wychodzilo 1.30
I tak rodzice mnie utrzymywali "w calosci" moje studia to studia nudystow i nic poza dachem nad glowa i jedzeniem czlowiekowi nie jest potrzebne
nie masz pojecia o czym piszesz

[mikia20]

Napisane przez OYE

nie mieszkam w PL, takze tak za studia musialam placic. Do tego wlasnie zeby bylo taniej nie mieszkalam w akademiku tylko w domu i bez korkow moj dojazd na uczelnie to 40 minut. Wsumie dlatego zainwestowalam w samochod bo komunikacja wychodzilo 1.30
nie masz pojecia o czym piszesz

Wiem o czym piszę, serio jak wynajęłam mieszkanie w tańszej dzielnicy to na uczelnie miałam też 1.30 a na samochód wybitnie mnie nie było stać. bo za sam dach nad głową trzeba było zapłacić. A takie dojazdy jak Ty na studiach to ja miałam w LO już.

Poza tym nie wiem, w jakim kraju mieszkasz, coś wspominałaś o USA, wydaje mi się że nie ma co porównywać. System szkolny tam BARDZO różni się od polskiego. Zarówno na plus jak i minus.

[OYE]

Fakt jest inaczej i mozliwosci inne ale to nie zmienia faktu ze sadze ze mlodiez/mlodzi na studiach powinni pracowac i dorabiac sobie i nie ogladac sie z wszystkim na rodzicow.
Jka w tyg nie ma takiej mozliwosc to jest weekend i wakacje.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Myślę, że przytomnie myślący dorosły człowiek, powinien zapewnić też dziecku start w życie od strony finansowej, oszczędzać na to sumiennie latami. Ponadto powinien robić wszystko aby zgromadzić jakiś majątek, który dziecko mogłoby odziedziczyć. Najgorsze co można zrobić, to puścić dzieciaka w świat z gołą dupą. Od razu na starcie ma jakieś 90% gorzej niż dzieci bardziej odpowiedzialnych i zaradnych rodziców. Pomimo nawet dobrego wykształcenia.

[greenlemon]

.

[835313362e9486e3c9442f08647b1f88dd16e422_65652de798c50]

Ja uważam, że rodzice powinni dać dziecku tyle ile aktualnie mogą, nie zapominając o sobie, że tak to ujmę. Nie mam żalu do rodziców za brak kursów, wycieczek, wakacji, czy zajęć pozalekcyjnych, bo wiedziałam, że ich po prostu na to nie stać. Ale mam nieco żal do mamy szczególnie, że od najmłodszych lat powtarzała, że ona sobie od ust obiera, żeby nam dać. Spowodowało to u mnie duże poczucie winy i różne myśli, że jakby mnie nie było, to by było lepiej [jestem ostatnim dzieckiem]
Mówicie tu o pracy - wszystko da się spokojnie rozgraniczyć. Jak rodzic widzi, że nie ma w domu problemów finansowych, a dziecko naprawdę siedzi i się przykłada do nauki, uważam, że nie powinien go zmuszać do pójścia do pracy za wszelką cenę, bo "to takie kształcące". Ale jak widzi, że ma mnóstwo wolego czasu, to samemu nakierować, że jeśli by poszedł do pracy, miałby więcej pieniędzy na swoje zachcianki. Bo ja na przykład mogłam iść do pracy kosztem mojej nauki, ale uznałyśmy z mamą, że w tym czasie muszę przyłożyć się do nauki, a nie do pracy. Ale nie wymagałam też najnowszego smartfona, wakacji za granicą, ani niczego. I mimo trudnego LO i mody na korepetycje, robiłam wszystko żeby tylko nie musieć na te korepetycje iść i radzić sobie samemu. Co zaowocowało m.in. tym, że mogłam ubiegać się o pewne stypendium, dzięki któremu, plus stypendium socjalnemu, żyłam sobie jak pączek w maśle na studiach. Każda więc ze stron ma swoje plusy i minusy. Każdą sytuację trzeba rozważyć odrębnie po prostu i dostosować do człowieka.

I zgadzam się z autorką wątku, że stawianie na ilość, a nie jakość to zły pomysł. Jeśli ktoś czuje się na siłach, wychować i utrzymać 10 dzieci, to proszę bardzo, ale tylko jeśli jest na siłach, a nie dlatego, bo "mam ochote na kolejne dziecko". To takie samo jak "weźmy kolejnego pieska/kotka, jakoś się to ułoży".

---------- Dopisano o 23:30 ---------- Poprzedni post napisano o 23:28 ----------

Napisane przez OYE

Fakt jest inaczej i mozliwosci inne ale to nie zmienia faktu ze sadze ze mlodiez/mlodzi na studiach powinni pracowac i dorabiac sobie i nie ogladac sie z wszystkim na rodzicow.
Jka w tyg nie ma takiej mozliwosc to jest weekend i wakacje.

A jak ja miałam sytuację, gdzie ze stypendium miałam tyle pieniędzy, że nawet pomagałam mamie, to też miałam iść do pracy kosztem nauki? Przykładowo...

[OYE]

Napisane przez greenlemon

OYE: i zapomniałaś wspomnieć, ze i zarobki młodocianych pracowników diametralnie różnią się od polskich . polski nastolatek, zamiast kuć do matury ma wg niektorych zarabiać na pol etatu 350zł/miesiecznie. co mu to da?? sytuacja bez porowania - dzieciak na zachodzie zarobi 350$ czy 350 EURO i za miesiąc pracy przynajmniej opłaci sobie kurs językowy.
dlatego, polski nastolatek, aby mieć kiedyś w życiu lepiej powinien kuć do matury i startować na dobre studia.

masz zupełnie inny start w życiu niż polscy rówieśnicy, już na tym etapie twoi rodzice zadbali o to by było ci w życiu łatwiej...
wiec twoje dywagacje o zosi samosi, która pomocy rodziców od 15 roku życia nie potrzebuje uważam za bezpodstawne..

$350 to tez nic w US ale zawsze cos, tak samo jak 350zloty
nie popieram filozofii nie pracuje bo sie nie oplaca

---------- Dopisano o 22:41 ---------- Poprzedni post napisano o 22:39 ----------

[1=835313362e9486e3c9442f0 8647b1f88dd16e422_65652de 798c50;46672827]
A jak ja miałam sytuację, gdzie ze stypendium miałam tyle pieniędzy, że nawet pomagałam mamie, to też miałam iść do pracy kosztem nauki? Przykładowo...[/QUOTE]

podstawowe pytanie czy to naprawde bedzie kosztem nauki? drugie sadze ze tak nawet jak cie stac nie pracowac to dla mlodych ludzi warto isc do pracy dorywczej, doswiadczenie ktore zdobeda tez jest wiele wart

---------- Dopisano o 22:46 ---------- Poprzedni post napisano o 22:41 ----------

Jak juz pisalam mnie bedzie stac na to by dzieciom dac bardzo dobry start ale i tak beda musialy isc do pracy dorywczej szczegolnie w wakacje. Nie beda musialy jak np beda trenowac jakis sport gdzie trening, obozy turnieje beda zabierac im duzo czasu. Sama szkola nie wystarczy

[Funit]

Z własnego doświadczenia, oprócz tego co oczywiste (dach nad głową i wyżywienie) - to przede wszystkim własna przestrzeń, niezakłócona przez nikogo, nawet jeśli miałby to być tylko kąt w pokoju (bo nie zawsze można dać dziecku pokój), ale żeby był tylko jego. Ponadto - niby oczywiste, a jednak chyba nie do końca - nauczenie dziecka szacunku nie tylko wobec innych, ale też wobec samego siebie.

[laisla]

Napisane przez Mania01

Rodzice powinni dzieciom przede wszystkim zapewnić miłość i poczucie bezpieczeństwa. Powinni pomóc mu w nauce, być dla nich przyjaciółmi i oparciem, na które zawsze można liczyć, któremu zawsze można się wygadać i wypłakać. Ale wszystko z rozsądkiem - w końcu nie należy wyręczać młodych we wszystkim.

Zgadzam się co do słowa. Chciałam napisać o poczuciu bezpieczeństwa właśnie bo to w moim rankingu pierwszorzędna sprawa. Co dziecku po nowych co sezon tabletach podczas gdy w domu panuje wroga atmosfera albo wszyscy są skupieni tylko na sobie, nie dostrzegając zupełnie jego problemów..bo jakie tam problemy można mieć w szkole
Poza oczywistą edukacją i rozwijaniem zainteresowań (kosztowna sprawa w porównaniu z wydatkami typu jedzenie czy ciuchy) staram się jednak zorganizować jakiś swój wkład w cztery kąty dla mojego dziecka bez oglądania się na to ile uda jej się zarobić w pierwszej pracy i dopytywania się, kiedy zacznie sama dorabiać. Jak będzie gotowa, to zacznie, wiem o tym. Obecnie chciałabym zapewnić jej takie warunki, aby mogła beztrosko cieszyć się swoją młodością.

[asia10933]

Napisane przez ama

Bzdura. Nie ma żadnej górnej granicy. Poczytaj KRO. Artykuł 133, o ile dobrze pamietam. Rodzice maja OBOWIĄZEK utrzymywać dziecko które nie jest w stanie samo sie utrzymać. Zwalnia ich z tego obowiązku sytuacja kiedy dziecko nie dokłada starań zeby sie utrzymywać. Jak widać duzo klauzul generalnych, wiec sad oceni co to znaczy.

To co pisałam to prawda dokładnie tak samo jest z alimentami.

[019cbfde5cc6e455fa19b011903180c9b735c7f6]

Napisane przez mikia20

No naprawdę, widzę że dla niektórych liceum i studia to było bezstresowe i przyjemne przedszkole.

a dla niektórych nadludzki niepojęty wysiłek

[a34]

[1=019cbfde5cc6e455fa19b01 1903180c9b735c7f6;4667397 1]a dla niektórych nadludzki niepojęty wysiłek[/QUOTE]
A dla jeszcze innych coś wymagające sporego nakładu czasu. Dajcie już spokój może

[d59d305dc966be0c36ab0a8090c919b2e67b5ccd]

[1=019cbfde5cc6e455fa19b01 1903180c9b735c7f6;4667397 1]a dla niektórych nadludzki niepojęty wysiłek[/QUOTE]

Chyba dla osób chodzących do byle jakich liceów
Moja kuzynka chodziła do renomowanego liceum (przydało jej się,bo też dostała się na dobre studia i je skończyła) - dojeżdżała codziennie. Pamiętam, jak nie miała na nic czasu - wiecznie w książkach. Zaprocentowało jednak to w przyszłości. Fajne studia, potem praca.
Ale miała tyle lekcji, tyle zadań, że z nerwów w 3 klasie wypadały jej włosy i chodziła jak trup i wiecznie po lekarzach biegała.

[019cbfde5cc6e455fa19b011903180c9b735c7f6]

Napisane przez Jabluszko9

Chyba dla osób chodzących do byle jakich liceów
Moja kuzynka chodziła do renomowanego liceum (przydało jej się,bo też dostała się na dobre studia i je skończyła) - dojeżdżała codziennie. Pamiętam, jak nie miała na nic czasu - wiecznie w książkach. Zaprocentowało jednak to w przyszłości. Fajne studia, potem praca.
Ale miała tyle lekcji, tyle zadań, że z nerwów w 3 klasie wypadały jej włosy i chodziła jak trup i wiecznie po lekarzach biegała.

To co powiem pewnie będzie wg was mega chamskie ale nie każdy musi zarywać noce żeby mieć super średnią.
Chodziłam do najlepszego liceum w mieście, dojeżdżam ze wsi i nocek nie zarywałam. A po moim liceum krążył taki żart:
Autobusem jedzie zmarnowany uczeń (z płaszczem na ramieniu). widzi go babcia i pyta czemu tak strasznie wygląda. Chłopak odpowiada że uczy się w liceum XXXXX i ma średnią 4,5. Babcia ustępuje miejsca i mówi "usiądź chłopczyku i połóż sobie ten płaszcz na kolanach. chłopak odpowiada "to nie płaszcz, to mój kolega który ma średnią 5,0"

Kto to wymyślił to nie wiem, ciężko nie było, wystarczyło tylko poświecić troszeczkę czasu na każdy przedmiot i słychać nauczyciela na lekcji.

Na studiach to samo. Prof od fizyki podobno nigdy nikomu 5 nie postawiła. Jakież było zdziwienie że po pierwszym zaliczeniu miałam 5 której przecież nie da się mieć.

A w wordzie sami chamscy i wredni- egzaminatorzy ( miałam 4 egzaminy i każdy z nich był miły i nie zrobił nic niezgodnego z zasadami)

Więc wszystkie opowiastki o tym jak to jest ciężko w liceum nas studiach wkładam między bajki. I wcale nie mam zamiaru przechwalać się jaka to ja nie jestem. Skończyłam renomowane liceum z dobra bardzo średnią i gówno mi to dało. I nie sądzę, żeby to był jakiś wyczyn.
Uważam tylko, że ludzie którym się coś w życiu nie udaje, lub czegoś nie potrafią, wyolbrzymiają problem, żeby usprawiedliwić swoją niekompetencję.

I uważam że ktoś kto musi zakuwać całą noc na proste kolokwium nie powinien iść na studia.

[201705250955]

[1=019cbfde5cc6e455fa19b01 1903180c9b735c7f6;4667578 9]To co powiem pewnie będzie wg was mega chamskie ale nie każdy musi zarywać noce żeby mieć super średnią.
Chodziłam do najlepszego liceum w mieście, dojeżdżam ze wsi i nocek nie zarywałam. A po moim liceum krążył taki żart:
Autobusem jedzie zmarnowany uczeń (z płaszczem na ramieniu). widzi go babcia i pyta czemu tak strasznie wygląda. Chłopak odpowiada że uczy się w liceum XXXXX i ma średnią 4,5. Babcia ustępuje miejsca i mówi "usiądź chłopczyku i połóż sobie ten płaszcz na kolanach. chłopak odpowiada "to nie płaszcz, to mój kolega który ma średnią 5,0"

Kto to wymyślił to nie wiem, ciężko nie było, wystarczyło tylko poświecić troszeczkę czasu na każdy przedmiot i słychać nauczyciela na lekcji.

Na studiach to samo. Prof od fizyki podobno nigdy nikomu 5 nie postawiła. Jakież było zdziwienie że po pierwszym zaliczeniu miałam 5 której przecież nie da się mieć.

A w wordzie sami chamscy i wredni- egzaminatorzy ( miałam 4 egzaminy i każdy z nich był miły i nie zrobił nic niezgodnego z zasadami)

Więc wszystkie opowiastki o tym jak to jest ciężko w liceum nas studiach wkładam między bajki. I wcale nie mam zamiaru przechwalać się jaka to ja nie jestem. Skończyłam renomowane liceum z dobra bardzo średnią i gówno mi to dało. I nie sądzę, żeby to był jakiś wyczyn.
Uważam tylko, że ludzie którym się coś w życiu nie udaje, lub czegoś nie potrafią, wyolbrzymiają problem, żeby usprawiedliwić swoją niekompetencję.

I uważam że ktoś kto musi zakuwać całą noc na proste kolokwium nie powinien iść na studia.[/QUOTE]


Zgadzam się! Wszystkie wizażanki to leniwe krowy (łącznie ze mną) i masz absolutną rację! : ehem: Teraz, jak będę się uczyła i będę narzekała, że muszę pogodzić to z pracą to sobie o Tobie przypomnę

Myślę, że powinnam dać mojemu dziecku poczucie miłości i bezpieczeństwa w podstawowych sferach życia. Żeby dom kojarzył mu się dobrze i żeby chciał do niego wracać. W kwestiach życiowych - żeby było pewne siebie, miało poczucie własnej wartości oraz żeby kochało życie i ludzi - żeby we wszystkim nie dopatrywało się reguł, spisków, wynaturzeń. Chciałabym mu zapewnić taki dom, w jakim wychowywałam się sama. Z drugiej strony zapewnienie podstawowych potrzeb egzystencjalnych, górnolotnie ujmując, jest dla mnie oczywiste samo z siebie. Nie będę od dziecka wymagać, by pracowało, szczególnie jeśli będę dalej sobie radzić , ale z drugiej strony jeśli będzie chciało - czemu nie. Jeśli będzie chciało iść na zmywak, a sytuacja nie będzie u nas zła to jednak będę odradzać :P Jestem ciekawa, jak bardzo będę się śmiała, gdybym to za 30 lat przeczytała

Pozdrawiam wszystkich nie mających bólu ośmiu liter, bo ktoś śmie żyć i myśleć inaczej

[Varga]

Czytając niektóre wypowiedzi dochodzę do wniosku, że żeby w życiu się wiodło trzeba się dużo uczyć w liceum i na studiach. W liceum nic mi się nie chciało, miałam średnią od 3,5 do 4. Zdałam maturę, która w ogóle nie przypominała tych ciężkich matur rozszerzonych, zdałam egzaminy na studia, dopiero męczyłam się na studiach, bo stypendium mi nie wystarczało na życie. Zmierzam do tego, że nie wiem dlaczego robicie z liceum czas, w którym dzieciak się zaharowuje, mam zupełnie inne odczucia.
Coś komuś da ta super średnia w liceum? W tej chwili chyba ważniejsza jest matura, do której można spokojnie się nauczyć w weekendy.
Nie mówię, że mojej małej nakażę iść do pracy w liceum/technikum/zawodówce, ale nie będę polemizować, bo straci dzieciństwo czy ten cenny czas na naukę.

[ama]

Napisane przez Varga

Czytając niektóre wypowiedzi dochodzę do wniosku, że żeby w życiu się wiodło trzeba się dużo uczyć w liceum i na studiach. W liceum nic mi się nie chciało, miałam średnią od 3,5 do 4. Zdałam maturę, która w ogóle nie przypominała tych ciężkich matur rozszerzonych, zdałam egzaminy na studia, dopiero męczyłam się na studiach, bo stypendium mi nie wystarczało na życie. Zmierzam do tego, że nie wiem dlaczego robicie z liceum czas, w którym dzieciak się zaharowuje, mam zupełnie inne odczucia.
Coś komuś da ta super średnia w liceum? W tej chwili chyba ważniejsza jest matura, do której można spokojnie się nauczyć w weekendy.
Nie mówię, że mojej małej nakażę iść do pracy w liceum/technikum/zawodówce, ale nie będę polemizować, bo straci dzieciństwo czy ten cenny czas na naukę.

Licea sa bardzo różne. Nauczyciele tez są tam różni. Ja naprawdę nigdy w życiu tyle nie harowalam co wtedy. Ok, byłam ambitna, ciekawa swiata, uczyłam sie dużo, a nawet ogromnie duzo, bo zafundowano nam obóz pracy. Wiem, ze były lżejsze ogólniaki, były tez takie w ktorych wiedzy do opanowania było tyle samo, a metodologia nauczania lepsza. No, ale mój był prestiżowy i z tradycjami, bo oboje rodzice tam chodzili, wiec i ja musiałam trafić do kroniki. Zreszta pamiętajcie, ze w liceum to mamy po 15 lat jak zaczynamy. Nasze możliwości dopiero się kształtują, każde dziecko w rożnym momencie osiąga pewne umiejętności, także te intelektualne i z tego moze wynikać rożny odbiór tego czasu.

[Varga]

Napisane przez ama

Licea sa bardzo różne. Nauczyciele tez są tam różni. Ja naprawdę nigdy w życiu tyle nie harowalam co wtedy. Ok, byłam ambitna, ciekawa swiata, uczyłam sie dużo, a nawet ogromnie duzo, bo zafundowano nam obóz pracy. Wiem, ze były lżejsze ogólniaki, były tez takie w ktorych wiedzy do opanowania było tyle samo, a metodologia nauczania lepsza. No, ale mój był prestiżowy i z tradycjami, bo oboje rodzice tam chodzili, wiec i ja musiałam trafić do kroniki. Zreszta pamiętajcie, ze w liceum to mamy po 15 lat jak zaczynamy. Nasze możliwości dopiero się kształtują, każde dziecko w rożnym momencie osiąga pewne umiejętności, także te intelektualne i z tego moze wynikać rożny odbiór tego czasu.

Też bym w liceum "renomonowanym" Dla mnie to był czas kiedy nauka wchodziła najszybciej, a na studiach zaczęłam pracę naukową, a nie naukę podstaw. I jak na studiach musiałam się nauczyć drugiego języka to szło mi to bardzo opornie, nie to co w podstawówce i liceum.

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

O boże, co za jałowa dyskusja, ja też byłam w bardzo dobrym liceum, skończyłam ze średnią 4,0 i bardzo dobrze zdanymi maturami, a przez całe trzy lata tak naprawdę stosunkowo niewiele się uczyłam, trochę powtórek przed sprawdzianami, maturami, ale żadne zarwane noce, wszystko w swoim tempie, nie jestem absolutnie żadnym orłem, niektórzy moi znajomi całymi dniami ryli w książkach, potem chodzili jak trupy, a średnie mieli trochę lepsze ode mnie, wszyscy w takim owczym pędzie, nie mogłam tego zrozumieć, przed maturami sikali ze strachu, przez pół roku przed powtarzali materiał przez całe tygodnie nie wychodząc z domu (najczęściej dlatego, że rodzice im wyli za uszami, że się mają uczyć do matury i nigdzie nie będą wychodzić), a ja wchodziłam na matury bez stresu, z uśmiechem na ustach. Co im to dało? No nie wiem, może osobistą satysfakcję, nic więcej. Za to ja przynajmniej miałam czas na rozrywki, hobby, spędzanie czasu z rodziną, na luz po prostu, bo myślę, że na to jeszcze w liceum jest czas, na studiach z tym bywa dużo trudniej. Pieniędzy nie brakowało, mogłam sobie na przyjemności coś odłożyć z pieniędzy dostawanych na urodziny, czy święta, do pracy iść nie musiałam, przymusu nie ma. Och, jaka ze mnie wyzyskiwaczka

[invisible_01]

Powiem tak: jeśli kiedyś będę miała dziecko, to będę chciała mu zapewnić co tylko się da. Nie mówię tu o tabletach za 2000 zł, ale o rozwijaniu jego pasji, zainteresowań, ciekawości świata. A na to składają się moim zdaniem wizyty w kinie, wycieczki, podróże, nauka języków, zajęcia sportowe, książki. To wszystko kosztuje, ale człowieka rozwija. W życiu nie chciałabym, żeby moje nastoletnie dziecko pracowało. Chcę, żeby miało przyjaciół, z którymi spędza czas, żeby mogło pójść z nimi na pizzę czy do kina, żeby miało czas na to. Nie wyobrażam sobie, że moje dziecko nie może się spotkać ze znajomymi, bo idzie do pracy, a znam takie przypadki. Ja w liceum w wakacje pracowałam przy zbiorach truskawek, ale to tylko max 2 tygodnie i to z koleżankami, więc nie było źle. Resztę wolnego spędzałam na siedzeniu na dworze, jeżdżeniu nad wodę, w góry, koloniach, obozach. Mówcie co chcecie, ale dla mnie bycie dzieckiem i lata szkolne to ma być czas beztroski, fajnego życia, na które już nigdy potem nie będzie czasu i możliwości. Praca w wieku 16-stu lat moim zdaniem nie uszlachetnia. Chcesz jakąś typowo drogą zachciankę? OK, idź porozdawaj ulotki przez parę weekendów. Ale wymagać tego od dziecka, żeby się nauczyło życia? Dziwi mnie to, bo przecież życie mu jeszcze nie raz da w kość.

[201705250955]

Ja to nie rozumiem... Wszyscy tacy mądrzy, średnie takie wysokie, a ciężko w internetach znaleźć, że jednostkowy przypadek to jest nic w kwestii ogółu, to jest po prostu zero jakichkolwiek informacji, bo ludzie są bardzo różni, a osiągane wyniki nie są tylko determinowane zdolnościami czy ilością zarwanych godzin.

[019cbfde5cc6e455fa19b011903180c9b735c7f6]

Napisane przez ama

No, ale mój był prestiżowy i z tradycjami, bo oboje rodzice tam chodzili, wiec i ja musiałam trafić do kroniki.

Faktycznie wazny powód aby wybrać to liceum

Napisane przez invisible_01

Powiem tak: jeśli kiedyś będę miała dziecko, to będę chciała mu zapewnić co tylko się da. Nie mówię tu o tabletach za 2000 zł, ale o rozwijaniu jego pasji, zainteresowań, ciekawości świata.

Napisane przez invisible_01

Resztę wolnego spędzałam na siedzeniu na dworze, jeżdżeniu nad wodę, w góry, koloniach, obozach. Mówcie co chcecie, ale dla mnie bycie dzieckiem i lata szkolne to ma być czas beztroski, fajnego życia, na które już nigdy potem nie będzie czasu i możliwości. Praca w wieku 16-stu lat moim zdaniem nie uszlachetnia. Chcesz jakąś typowo drogą zachciankę? OK, idź porozdawaj ulotki przez parę weekendów. Ale wymagać tego od dziecka, żeby się nauczyło życia? Dziwi mnie to, bo przecież życie mu jeszcze nie raz da w kość.

Ale nikt nie mówi, że dziecko ma harować jak wół.
16 latek już nie jest dzieckiem. Jakby to powiedziała moja sąsiadka "pieprzą się po krzakach, a jak przyjdzie co do czego to dalej są dziećmi". Trochę się z tym zgadzam.
Cały czas rozmawiamy o dorabianiu sobie na własne wydatki.

[invisible_01]

[1=019cbfde5cc6e455fa19b01 1903180c9b735c7f6;4667779 1]16 latek już nie jest dzieckiem. Jakby to powiedziała moja sąsiadka "pieprzą się po krzakach, a jak przyjdzie co do czego to dalej są dziećmi". Trochę się z tym zgadzam.
Cały czas rozmawiamy o dorabianiu sobie na własne wydatki.[/QUOTE]
Wiem, że to nie Twoje słowa, ale jeśli ktoś o własnym dziecku tak myśli, to ja nie mam pytań.

No nie wiem, czy tu cały czas jest mowa o dorabianiu na własne wydatki 16-latek to nie dziecko, ale też jeszcze nie dorosły.

[greenlemon]

.