Czy mam prawo wrócić do jego życia?

Aredei · 2019-01-08, 19:46

Sytuacja wygląda tak:

Niecałe pięć lat temu, w wieku 13 lat, poznałam przez internet chłopaka, K. Jest o dwa lata starszy. Połączyło nas hobby, szybko się zaprzyjaźniliśmy. Niektórzy na forum brali nas za parę. W pewnym momencie zaczęłam chyva coś do niego czuć. Ale nie umiem stwierdzić, czy to było zauroczenie, fascynacja czy po prostu pewnego rodzaju wdzięczność za okazanie mi ciepłych uczuć. Był moim pierwszym prawdziwym przyjacielem. Potem nasz kontakt przeniósł się na fejsbuka. Dużo pisaliśmy. Przyjaźń się zacieśniała. Zaczęliśmy nazywać się siostrą i bratem. Traktowaliśmy się w taki sposób, bardzo nam na sobie zależało i się kochaliśmy. Jakiś czas później, po dwóch latach, pokazał mi zdjęcia swoich kumpli. Jeden mi się spodobał, nazwijmy go F. Zaczęliśmy ze sobą pisać. Zakochałam się, on we mnie też. Rok później spotkaliśmy się na żywo. Tak, po trzech latach znajomości.

Okazało się, że ja i F bardzo dobrze się dogadujemy i czujemy w swoim towarzystwie. Zostaliśmy parą po dwóch spotkaniach. Po tym drugim, w październiku K zaczął dziwnie się zachowywać. Okazało się, że jest we mnie zakochany. I to od dawna. Czułam się z tym okropnie. Ale kochałam F. Z K uznaliśmy, że nie chcemy kończyć tej przyjaźni i że się z tym pogodzi. Przez trzy miesiące był w ostrym dołku i nie nadawał się do życia. Wspierałam go w tym i ciągle przy nim byłam. Powtarzał, że nie chce mnie stracić i bardzo mu pomagam. Że nasza przyjaźń jest warta cierpienia.

W styczniu poznał dziewczynę - S. Podobał się jej, ona jemu też. Zaczęli się spotykać. Byłam zazdrosna. K przestał mieć dla mnie tyle czasu. Zaczęliśmy się od siebie oddalać. Ale dalej byliśmy dla siebie bardzo ważni i próbowaliśmy to naprawić.

Potem K i S zostali parą. Dalej byłam zazdrosna i czułam się odsunięta na dalszy plan.

K totalnie nie nadawał się do związków. Nie wiedział, czy ją kocha, czy nie. Ranił ją, chciał zerwać, ale się bał i zależało mu na niej.

Trwało to tak. Znowu się we mnie zakochał i zaczął traktować S jak śmiecia. W październiku 2018 S kazała mu się zdecydować. Zerwali. Ale K miał wątpliwości. Znowu ją chciał.

Zainicjowałam poważną rozmowę. Powiedział, że jestem jego najlepszą przyjaciółką, nie chce mnie tracić, bardzo mu na mnie zależy i jestem dla niego niesamowicie ważna. Ale dalej mnie kocha i nie jest w stanie ruszyć przez to dalej. Zaproponowałam ograniczenie kontaktu. Zgodził się.

Ale to nie wyglądało tak, jak chciałam. Olewał moje rzadkie próby rozmowy. Rozmawialiśmy tylko o tym, jak rozwiązać pewną nieistotną teraz kwestię.

Był obojętny i zdystansowany. Nie chciałam czegoś takiego. Przestałam się odzywać. Wiem od F, że wrócił do S i jest z nią bardzo szczęśliwy.

Stwierdziłam, że nie chcę już wracać do tej przyjaźni.

Ale ja cierpię. Niesamowicie tęsknię i brakuje mi go. Potrzebuję go. Chcę z nim porozmawiać jak dawniej, pożartować sobie, pożalić się.

Ale nie wiem, czy mam prawo wrócić do jego życia i mu w nim mącić. Boję się, że zepsuję jego szczęście. Że będzie jak dawniej. Że znowu ja, F, K i S będziemy cierpieć. Nie chcę tego. Ale naprawdę bardzo tęsknię. Od tych kilku miesięcy prawie codziennie ryczę w poduszkę, przeglądam jego i nasze zdjęcia, czytam dawne rozmowy, wyobrażając sobie, że teraz razem piszemy. Ale to nie przynosi ulgi.

Chciałabym, żeby mi przeszło, ale minęło już dużo czasu, a tęsknota tylko się nasila. Czy ja mogę mu napisać, że tęsknię? Czy mogę znowu wtrącić się do jego życia? Czy tylko wszystko zniszczę?

Ja już nie daję rady.

Wyszło długo. Przepraszam bardzo i dziękuję tym, co doszli do końca.

Cerveza_ · 2019-01-08, 20:00

Trochę telenowela. Daj spokój chłopakowi, bo znowu namącisz mu w głowie. Ewidentnie potrzebował urwania kontaktu, żeby ruszyć do przodu i być szczęśliwym z kimś innym.

Aredei · 2019-01-08, 20:12

Chciałam przytoczyć kontekst mojego problemu.

Chyba masz rację. Po prostu za bardzo wierzę w ludzi i nie mogę znieść myśli, że mnie okłamywał.

Cerveza_ · 2019-01-08, 20:29

Cytat:

Napisane przez Aredei

Chciałam przytoczyć kontekst mojego problemu.

Chyba masz rację. Po prostu za bardzo wierzę w ludzi i nie mogę znieść myśli, że mnie okłamywał.

To już nieistotne w sumie. Ma dziewczynę, jest szczęśliwy i po co się wcinać? Pod koniec ta Wasza przyjaźń była toksyczna. O ile przyjaźnią można nazwać relację, gdzie ktoś się w kimś zakochuje...To już raczej nie jest przyjaźń.
Zapomnij.

Aredei · 2019-01-08, 20:33

W takim razie jak się z tym pogodzić? Nie umiem być szczęśliwa bez niego.

puchaty71 · 2019-01-08, 20:41

Cytat:

Napisane przez Aredei

W takim razie jak się z tym pogodzić? Nie umiem być szczęśliwa bez niego.

Po prostu pobądź trochę nieszczęśliwa. Nie ma obowiązku być szczęśliwym na okrągło (to chyba z resztą niemożliwe).

**3d23842983a6357ec11121c0b2dc0194ed81d40b_604ff51fe6891** · 2019-01-08, 22:13

Cytat:

Napisane przez Aredei

W takim razie jak się z tym pogodzić? Nie umiem być szczęśliwa bez niego.

Tego jeszcze nie wiesz. Na razie robisz wszystko żeby być nieszczęśliwa, katujesz się wyobrażaniem historyjek i oglądaniem jego zdjęć i pielęgnujesz w sobie nadzieję. Nie zaczniesz procesu leczenia się z gościa, jeśli jedną nogą, nawet tylko wyobrażoną, będziesz dalej z nim w związku.

Mallorquina · 2019-01-08, 22:16

Cytat:

Napisane przez Aredei

W takim razie jak się z tym pogodzić? Nie umiem być szczęśliwa bez niego.

W życiu czasami nie można mieć wszystkiego. Jeszcze wiele razy się o tym przekonasz, z czegoś trzeba rezygnować, wybierać. Niestety, tak już jest.

Zostaw go w spokoju, tak będzie najlepiej dla wszystkich. A czas wyleczy rany, to banał, ale w tym wypadku jedyna rada. Trzymaj się mocno.

Silesian Girl · 2019-01-08, 23:19

Jesli chcesz zeby byl szczesliwy musisz wziasc to na klate i sie odsunac. Poki co myslisz o sobie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Milagros12345 · 2019-01-08, 23:29

Moze skoncentruj sie na zwiazku z F? A jesli kochasz K, to zakoncz z F i badz z K.

Karena 73 · 2019-01-09, 06:22

Cytat:

Napisane przez Aredei

Niektórzy na forum brali nas za parę.

Masz chłopaka, z nim się zaprzyjaźnij, a K. zostaw w spokoju. Widocznie nie chce żyć w trójkącie. Nie ma przyjaźni, gdy jedno coś czuje do drugiego a u Was cały czas tak było. To żadna przyjaźń. Dobrze, że skoncentrował się na swojej dziewczynie, bo Ty sama nie wiesz czego chcesz. Jesteś z jednym a świrujesz za drugim.

skazana_na_bluesa · 2019-01-09, 08:08

Cytat:

Napisane przez Aredei

Sytuacja wygląda tak:

Niecałe pięć lat temu, w wieku 13 lat, poznałam przez internet chłopaka, K. Jest o dwa lata starszy. Połączyło nas hobby, szybko się zaprzyjaźniliśmy. Niektórzy na forum brali nas za parę. W pewnym momencie zaczęłam chyva coś do niego czuć. Ale nie umiem stwierdzić, czy to było zauroczenie, fascynacja czy po prostu pewnego rodzaju wdzięczność za okazanie mi ciepłych uczuć. Był moim pierwszym prawdziwym przyjacielem. Potem nasz kontakt przeniósł się na fejsbuka. Dużo pisaliśmy. Przyjaźń się zacieśniała. Zaczęliśmy nazywać się siostrą i bratem. Traktowaliśmy się w taki sposób, bardzo nam na sobie zależało i się kochaliśmy. Jakiś czas później, po dwóch latach, pokazał mi zdjęcia swoich kumpli. Jeden mi się spodobał, nazwijmy go F. Zaczęliśmy ze sobą pisać. Zakochałam się, on we mnie też. Rok później spotkaliśmy się na żywo. Tak, po trzech latach znajomości.

Okazało się, że ja i F bardzo dobrze się dogadujemy i czujemy w swoim towarzystwie. Zostaliśmy parą po dwóch spotkaniach. Po tym drugim, w październiku K zaczął dziwnie się zachowywać. Okazało się, że jest we mnie zakochany. I to od dawna. Czułam się z tym okropnie. Ale kochałam F. Z K uznaliśmy, że nie chcemy kończyć tej przyjaźni i że się z tym pogodzi. Przez trzy miesiące był w ostrym dołku i nie nadawał się do życia. Wspierałam go w tym i ciągle przy nim byłam. Powtarzał, że nie chce mnie stracić i bardzo mu pomagam. Że nasza przyjaźń jest warta cierpienia.

W styczniu poznał dziewczynę - S. Podobał się jej, ona jemu też. Zaczęli się spotykać. Byłam zazdrosna. K przestał mieć dla mnie tyle czasu. Zaczęliśmy się od siebie oddalać. Ale dalej byliśmy dla siebie bardzo ważni i próbowaliśmy to naprawić.

Potem K i S zostali parą. Dalej byłam zazdrosna i czułam się odsunięta na dalszy plan.

K totalnie nie nadawał się do związków. Nie wiedział, czy ją kocha, czy nie. Ranił ją, chciał zerwać, ale się bał i zależało mu na niej.

Trwało to tak. Znowu się we mnie zakochał i zaczął traktować S jak śmiecia. W październiku 2018 S kazała mu się zdecydować. Zerwali. Ale K miał wątpliwości. Znowu ją chciał.

Zainicjowałam poważną rozmowę. Powiedział, że jestem jego najlepszą przyjaciółką, nie chce mnie tracić, bardzo mu na mnie zależy i jestem dla niego niesamowicie ważna. Ale dalej mnie kocha i nie jest w stanie ruszyć przez to dalej. Zaproponowałam ograniczenie kontaktu. Zgodził się.

Ale to nie wyglądało tak, jak chciałam. Olewał moje rzadkie próby rozmowy. Rozmawialiśmy tylko o tym, jak rozwiązać pewną nieistotną teraz kwestię.

Był obojętny i zdystansowany. Nie chciałam czegoś takiego. Przestałam się odzywać. Wiem od F, że wrócił do S i jest z nią bardzo szczęśliwy.

Stwierdziłam, że nie chcę już wracać do tej przyjaźni.

Ale ja cierpię. Niesamowicie tęsknię i brakuje mi go. Potrzebuję go. Chcę z nim porozmawiać jak dawniej, pożartować sobie, pożalić się.

Ale nie wiem, czy mam prawo wrócić do jego życia i mu w nim mącić. Boję się, że zepsuję jego szczęście. Że będzie jak dawniej. Że znowu ja, F, K i S będziemy cierpieć. Nie chcę tego. Ale naprawdę bardzo tęsknię. Od tych kilku miesięcy prawie codziennie ryczę w poduszkę, przeglądam jego i nasze zdjęcia, czytam dawne rozmowy, wyobrażając sobie, że teraz razem piszemy. Ale to nie przynosi ulgi.

Chciałabym, żeby mi przeszło, ale minęło już dużo czasu, a tęsknota tylko się nasila. Czy ja mogę mu napisać, że tęsknię? Czy mogę znowu wtrącić się do jego życia? Czy tylko wszystko zniszczę?

Ja już nie daję rady.

Wyszło długo. Przepraszam bardzo i dziękuję tym, co doszli do końca.

Przestań być psem ogrodnika i daj mu spokój.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

**f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf** · 2019-01-09, 08:33

Boże, chroń mnie z daleka od takich przyjaciół. Tylko namieszałaś w życiu kumplowi. Teraz zachowujesz się jak pies ogrodnika. Daj mu spokój. Zajmij się czymś. Hmm.. Nie wiem, w twoim wieku to może lekcjami

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Aredei · 2019-01-09, 09:40

Dlaczego niby jestem psem ogrodnika? Zawsze byłam dobrą przyjaciółką. Wspierałam go i nieraz chciałam dać mu spokój, ale on nie chciał.

To on namieszał w moim życiu. Przecież to nie moja wina, że się we mnie zakochał.

Nie świruję za nim. Po prostu mam poczucie straty i brakuje mi wsparcia, jakie mi dawał.

Niby w którym momencie byłam złą przyjaciółką?

**f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf** · 2019-01-09, 09:46

Cytat:

Napisane przez Aredei

Dlaczego niby jestem psem ogrodnika? Zawsze byłam dobrą przyjaciółką. Wspierałam go i nieraz chciałam dać mu spokój, ale on nie chciał.

To on namieszał w moim życiu. Przecież to nie moja wina, że się we mnie zakochał.

Nie świruję za nim. Po prostu mam poczucie straty i brakuje mi wsparcia, jakie mi dawał.

Niby w którym momencie byłam złą przyjaciółką?

Byłaś złą przyjaciółką, bo widziałaś, że on się angażuje uczuciowo w waszą relację i nic nie zrobiłaś. A przepraszam, zabrałaś się za jego kumpla, co na pewno nie było dla niego przyjemne. Już wtedy powinniście zerwać kontakt, bo wasza przyjaźń zaczęła być krzywdząca dla jednej strony. Co z tego, że on nie chciał? Ty jesteś bezwolna?

Natomiast największą dramę rozkręciłaś jak on znalazł sobie dziewczynę, bo jesteś zazdrosna o jego zainteresowanie. Nie chcesz z nim być, ale on powinien czekać sam na twoje skinienie. Jak jest szczęśliwy z inną to ty płaczesz w poduszkę, bo nie ma już dla ciebie tyle czasu. Co z tego, mała egoistko? Naucz się, że życie jest kwestią wyborów. Ty swoje podjęłaś i ponosisz teraz konsekwencje. Nie można mieć wszystkiego. Poczucie straty też pewnie będzie ci towarzyszyć wielokrotnie, więc nie roztkliwiaj się nad sobą, bo nawet nie za bardzo masz nad czym.

ParasolkaMaryPoppins · 2019-01-09, 09:46

Pies ogrodnika.
Daj mu spokój.

Silesian Girl · 2019-01-09, 09:58

Cytat:

Napisane przez Aredei

Dlaczego niby jestem psem ogrodnika? Zawsze byłam dobrą przyjaciółką. Wspierałam go i nieraz chciałam dać mu spokój, ale on nie chciał.

To on namieszał w moim życiu. Przecież to nie moja wina, że się we mnie zakochał.

Nie świruję za nim. Po prostu mam poczucie straty i brakuje mi wsparcia, jakie mi dawał.

Niby w którym momencie byłam złą przyjaciółką?

Coz za obrzydliwy egoizm :/ caly czas myslisz tylko o sobie, nie zauwazylas tego ?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Aredei · 2019-01-09, 10:04

"Zabierając się za jego kumpla", nie wiedziałam o jego uczuciu. Zresztą, to on nas zapoznał i pchał do związku.

No ponoszę głównie konsekwencje jego decyzji, a nie moich.

Nie jestem bezwolna, ale uważam, że zostawienie na lodzie kogoś, kto prosi Cię o pomoc i wsparcie, byłoby okrutne. Wtedy to on potrzebował tej przyjaźni. I nie było to krzywdzące, bo później nieraz mi dziękował, że wtedy byłam przy nim, bo jako jedyna potrafiłam go pocieszyć. Nie żałuję tego.

Nigdy nie okazywałam mu zazdrości o S. Kibicowałam ich związkowi i pomagałam mu rozwiązywać problemy z nim związane. Przecież zaczęliśmy się od siebie oddalać, dlatego że chciałam, żeby S stała się ważniejsza ode mnie.

Nie ma czekać na moje skinienie. Nigdy tego nie chciałam. Gdzie to napisałam?

Jak to nie mam? Przez idiotyczną decyzję mojego przyjaciela teraz cierpię. Serio nie mam prawa czuć się źle?

**f284c48a05423b409a451c4db0eed2c1276616e1_6008c4288f43f** · 2019-01-09, 10:10

To Twoja wina że uzależniłaś swoje życie i szczęście od "przyjaciela". On nie ma żadnego obowiązku poświęcać Tobie czasu, tym bardziej po tych wszystkich akcjach. Zresztą to nie była przyjaźń, po raz kolejny ta sama historia.

Aredei · 2019-01-09, 10:10

Silesian Girl, właśnie dopiero zaczęłam myśleć o sobie. Wcześniej ciągle próbowałam uszczęśliwić jego.

**f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf** · 2019-01-09, 10:12

Cytat:

Napisane przez Aredei

Silesian Girl, właśnie dopiero zaczęłam myśleć o sobie. Wcześniej ciągle próbowałam uszczęśliwić jego.

Ta? W jaki sposób? Wchodząc w związek z jego kumplem?

Aredei · 2019-01-09, 10:21

Czyli po dowiedzeniu się o uczuciach K miałam natychmiast rzucić F i wejść w związek z K? Myślisz, że byłby szczęśliwy z kimś, kto kocha kogoś innego?

Paprotka_ · 2019-01-09, 10:21

Cytat:

Napisane przez Aredei

Silesian Girl, właśnie dopiero zaczęłam myśleć o sobie. Wcześniej ciągle próbowałam uszczęśliwić jego.

Pitu pitu

Cytat:

Napisane przez Aredei

Nigdy nie okazywałam mu zazdrości o S. Kibicowałam ich związkowi i pomagałam mu rozwiązywać problemy z nim związane. Przecież zaczęliśmy się od siebie oddalać, dlatego że chciałam, żeby S stała się ważniejsza ode mnie.

Dopóki czułaś się ważniejsza od dziewczyny to kibicowałaś. Teraz to jego dziewczyna jest ważniejsza i masz z tym problem. Daj im spokój, nie jesteś uczciwa z samą sobą, nie będziesz też z nimi. Nie mieszaj. Odpowiadając na tytułowe pytanie: nie.

**f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf** · 2019-01-09, 10:25

Cytat:

Napisane przez Aredei

Czyli po dowiedzeniu się o uczuciach K miałam natychmiast rzucić F i wejść w związek z K? Myślisz, że byłby szczęśliwy z kimś, kto kocha kogoś innego?

Nie, ale mogłaś uczciwie zakończyć 'przyjaźń' z K skoro okazało się, że on czuje do ciebie coś więcej niż powinen do przyjaciółki.

Cytat:

Daj im spokój, nie jesteś uczciwa z samą sobą, nie będziesz też z nimi. Nie mieszaj. Odpowiadając na tytułowe pytanie: nie.

Nic więcej w temacie.

Aredei · 2019-01-09, 10:27

To, czy mam z tym problem, jest trochę względne. Jestem zadowolona, że ułożył sobie z nią życie i jest szczęśliwy. Ale z drugiej strony jestem też trochę zazdrosna, że w tym życiu nie ma mnie.

Ale w ogóle jakie znaczenie ma to, czy byłam o nią zazdrosna? Moje emocje a moje zachowanie to zupełnie inne kwestie.

Tak, już wiem, że nie mam prawa. I nie zrobię tego.

Limonka2738 · 2019-01-09, 13:28

Zgadzam się z dziewczynami.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Silesian Girl · 2019-01-09, 20:01

Cytat:

Napisane przez Aredei

To, czy mam z tym problem, jest trochę względne. Jestem zadowolona, że ułożył sobie z nią życie i jest szczęśliwy. Ale z drugiej strony jestem też trochę zazdrosna, że w tym życiu nie ma mnie.

Ale w ogóle jakie znaczenie ma to, czy byłam o nią zazdrosna? Moje emocje a moje zachowanie to zupełnie inne kwestie.

Tak, już wiem, że nie mam prawa. I nie zrobię tego.

Ale zalozylas watek zeby poroznawiac o emocjach.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Aredei · 2019-01-09, 21:37

No tak. Ale chodzi mi o zarzucanie mi rzeczy, których nie zrobiłam. Nie okazywałam zazdrości o jego dziewczynę. Nigdy go nie skrzywdziłam.

A z tym kończeniem przyjaźni. Nie mam prawa decydować za innych. Nie chciał jej kończyć, wręcz przeciwnie. Mówił, że chce być przy mnie, bardzo mu na mnie zależy i pasuje mu taki układ. Jeśli oboje chcieliśmy tej przyjaźni, to w imię czego mieliśmy z niej rezygnować?

Nawet teraz, kiedy dojrzał do zakończenia jej, mówił, że nigdy jej nie żałował i dawała mu dużo więcej szczęścia niż cierpienia.

AuroraCoriolis · 2019-01-10, 20:47

Cytat:

Napisane przez Aredei

Dlaczego niby jestem psem ogrodnika? Zawsze byłam dobrą przyjaciółką. Wspierałam go i nieraz chciałam dać mu spokój, ale on nie chciał.

To on namieszał w moim życiu. Przecież to nie moja wina, że się we mnie zakochał.

Nie świruję za nim. Po prostu mam poczucie straty i brakuje mi wsparcia, jakie mi dawał.

Niby w którym momencie byłam złą przyjaciółką?

Ale wiesz,ze to wsparcie i zaangazowanie to nie byla z jego strony przyjazn tylko wlasnie zakochanie ? Inaczej by sie pewnie tak nie angazowal

szczerze mowiac skrzywdzilas go mocno, chociaz nieswiadomie, bylas mlodziutka wiec mozna wybaczyc to niezrozumienie ale teraz jestes dorosla i piszesz, ze placzesz w poduszke bo kumpel ma dziewczyne i Cie olewa... to wogole brzmi dziwnie - masz chlopaka i placzesz za innym,
chyba lepiej ,zebys dala mu spokoj. To trudne jesli na kims Ci zalezy ale niestety w zyciu nie jest tak,ze relacje i przyjaznie sa na zawsze. Sprobuj sobie poszukac nowego przyjaciela (a najlepiej przyjaciolki) bedzie bezpieczniej

2019-01-08, 19:46	#1
Aredei Przyczajenie Zarejestrowany: 2019-01 Wiadomości: 12	Czy mam prawo wrócić do jego życia? Sytuacja wygląda tak: Niecałe pięć lat temu, w wieku 13 lat, poznałam przez internet chłopaka, K. Jest o dwa lata starszy. Połączyło nas hobby, szybko się zaprzyjaźniliśmy. Niektórzy na forum brali nas za parę. W pewnym momencie zaczęłam chyva coś do niego czuć. Ale nie umiem stwierdzić, czy to było zauroczenie, fascynacja czy po prostu pewnego rodzaju wdzięczność za okazanie mi ciepłych uczuć. Był moim pierwszym prawdziwym przyjacielem. Potem nasz kontakt przeniósł się na fejsbuka. Dużo pisaliśmy. Przyjaźń się zacieśniała. Zaczęliśmy nazywać się siostrą i bratem. Traktowaliśmy się w taki sposób, bardzo nam na sobie zależało i się kochaliśmy. Jakiś czas później, po dwóch latach, pokazał mi zdjęcia swoich kumpli. Jeden mi się spodobał, nazwijmy go F. Zaczęliśmy ze sobą pisać. Zakochałam się, on we mnie też. Rok później spotkaliśmy się na żywo. Tak, po trzech latach znajomości. Okazało się, że ja i F bardzo dobrze się dogadujemy i czujemy w swoim towarzystwie. Zostaliśmy parą po dwóch spotkaniach. Po tym drugim, w październiku K zaczął dziwnie się zachowywać. Okazało się, że jest we mnie zakochany. I to od dawna. Czułam się z tym okropnie. Ale kochałam F. Z K uznaliśmy, że nie chcemy kończyć tej przyjaźni i że się z tym pogodzi. Przez trzy miesiące był w ostrym dołku i nie nadawał się do życia. Wspierałam go w tym i ciągle przy nim byłam. Powtarzał, że nie chce mnie stracić i bardzo mu pomagam. Że nasza przyjaźń jest warta cierpienia. W styczniu poznał dziewczynę - S. Podobał się jej, ona jemu też. Zaczęli się spotykać. Byłam zazdrosna. K przestał mieć dla mnie tyle czasu. Zaczęliśmy się od siebie oddalać. Ale dalej byliśmy dla siebie bardzo ważni i próbowaliśmy to naprawić. Potem K i S zostali parą. Dalej byłam zazdrosna i czułam się odsunięta na dalszy plan. K totalnie nie nadawał się do związków. Nie wiedział, czy ją kocha, czy nie. Ranił ją, chciał zerwać, ale się bał i zależało mu na niej. Trwało to tak. Znowu się we mnie zakochał i zaczął traktować S jak śmiecia. W październiku 2018 S kazała mu się zdecydować. Zerwali. Ale K miał wątpliwości. Znowu ją chciał. Zainicjowałam poważną rozmowę. Powiedział, że jestem jego najlepszą przyjaciółką, nie chce mnie tracić, bardzo mu na mnie zależy i jestem dla niego niesamowicie ważna. Ale dalej mnie kocha i nie jest w stanie ruszyć przez to dalej. Zaproponowałam ograniczenie kontaktu. Zgodził się. Ale to nie wyglądało tak, jak chciałam. Olewał moje rzadkie próby rozmowy. Rozmawialiśmy tylko o tym, jak rozwiązać pewną nieistotną teraz kwestię. Był obojętny i zdystansowany. Nie chciałam czegoś takiego. Przestałam się odzywać. Wiem od F, że wrócił do S i jest z nią bardzo szczęśliwy. Stwierdziłam, że nie chcę już wracać do tej przyjaźni. Ale ja cierpię. Niesamowicie tęsknię i brakuje mi go. Potrzebuję go. Chcę z nim porozmawiać jak dawniej, pożartować sobie, pożalić się. Ale nie wiem, czy mam prawo wrócić do jego życia i mu w nim mącić. Boję się, że zepsuję jego szczęście. Że będzie jak dawniej. Że znowu ja, F, K i S będziemy cierpieć. Nie chcę tego. Ale naprawdę bardzo tęsknię. Od tych kilku miesięcy prawie codziennie ryczę w poduszkę, przeglądam jego i nasze zdjęcia, czytam dawne rozmowy, wyobrażając sobie, że teraz razem piszemy. Ale to nie przynosi ulgi. Chciałabym, żeby mi przeszło, ale minęło już dużo czasu, a tęsknota tylko się nasila. Czy ja mogę mu napisać, że tęsknię? Czy mogę znowu wtrącić się do jego życia? Czy tylko wszystko zniszczę? Ja już nie daję rady. Wyszło długo. Przepraszam bardzo i dziękuję tym, co doszli do końca.

2019-01-08, 20:00	#2
Cerveza_ Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2011-04 Lokalizacja: Wrocław Wiadomości: 2 505	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? Trochę telenowela. Daj spokój chłopakowi, bo znowu namącisz mu w głowie. Ewidentnie potrzebował urwania kontaktu, żeby ruszyć do przodu i być szczęśliwym z kimś innym. __________________ RESET

2019-01-08, 20:12	#3
Aredei Przyczajenie Zarejestrowany: 2019-01 Wiadomości: 12	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? Chciałam przytoczyć kontekst mojego problemu. Chyba masz rację. Po prostu za bardzo wierzę w ludzi i nie mogę znieść myśli, że mnie okłamywał.

2019-01-08, 20:33	#5
Aredei Przyczajenie Zarejestrowany: 2019-01 Wiadomości: 12	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? W takim razie jak się z tym pogodzić? Nie umiem być szczęśliwa bez niego.

2019-01-08, 23:19	#9
Silesian Girl Rozeznanie Zarejestrowany: 2011-01 Lokalizacja: Śląsk Wiadomości: 712	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? Jesli chcesz zeby byl szczesliwy musisz wziasc to na klate i sie odsunac. Poki co myslisz o sobie. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz __________________ http://8-pietro.blogspot.com/ Kupujemy, remontujemy i urządzamy mieszkanko Cieszymy się, wkurzamy, rozmyślamy i lamentujemy Zapraszam na pierwszego bloga

2019-01-08, 23:29	#10
Milagros12345 Raczkowanie Zarejestrowany: 2016-12 Wiadomości: 79	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? Moze skoncentruj sie na zwiazku z F? A jesli kochasz K, to zakoncz z F i badz z K.

2019-01-09, 08:33	#13
f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf BAN stały Zarejestrowany: 2012-06 Wiadomości: 9 946	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? Boże, chroń mnie z daleka od takich przyjaciół. Tylko namieszałaś w życiu kumplowi. Teraz zachowujesz się jak pies ogrodnika. Daj mu spokój. Zajmij się czymś. Hmm.. Nie wiem, w twoim wieku to może lekcjami Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

2019-01-09, 09:40	#14
Aredei Przyczajenie Zarejestrowany: 2019-01 Wiadomości: 12	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? Dlaczego niby jestem psem ogrodnika? Zawsze byłam dobrą przyjaciółką. Wspierałam go i nieraz chciałam dać mu spokój, ale on nie chciał. To on namieszał w moim życiu. Przecież to nie moja wina, że się we mnie zakochał. Nie świruję za nim. Po prostu mam poczucie straty i brakuje mi wsparcia, jakie mi dawał. Niby w którym momencie byłam złą przyjaciółką?

2019-01-09, 09:46	#16
ParasolkaMaryPoppins Zadomowienie Zarejestrowany: 2017-03 Wiadomości: 1 897	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? Pies ogrodnika. Daj mu spokój.

2019-01-09, 10:04	#18
Aredei Przyczajenie Zarejestrowany: 2019-01 Wiadomości: 12	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? "Zabierając się za jego kumpla", nie wiedziałam o jego uczuciu. Zresztą, to on nas zapoznał i pchał do związku. No ponoszę głównie konsekwencje jego decyzji, a nie moich. Nie jestem bezwolna, ale uważam, że zostawienie na lodzie kogoś, kto prosi Cię o pomoc i wsparcie, byłoby okrutne. Wtedy to on potrzebował tej przyjaźni. I nie było to krzywdzące, bo później nieraz mi dziękował, że wtedy byłam przy nim, bo jako jedyna potrafiłam go pocieszyć. Nie żałuję tego. Nigdy nie okazywałam mu zazdrości o S. Kibicowałam ich związkowi i pomagałam mu rozwiązywać problemy z nim związane. Przecież zaczęliśmy się od siebie oddalać, dlatego że chciałam, żeby S stała się ważniejsza ode mnie. Nie ma czekać na moje skinienie. Nigdy tego nie chciałam. Gdzie to napisałam? Jak to nie mam? Przez idiotyczną decyzję mojego przyjaciela teraz cierpię. Serio nie mam prawa czuć się źle?

2019-01-09, 10:10	#19
f284c48a05423b409a451c4db0eed2c1276616e1_6008c4288f43f Konto usunięte Zarejestrowany: 2018-12 Wiadomości: 5 634	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? To Twoja wina że uzależniłaś swoje życie i szczęście od "przyjaciela". On nie ma żadnego obowiązku poświęcać Tobie czasu, tym bardziej po tych wszystkich akcjach. Zresztą to nie była przyjaźń, po raz kolejny ta sama historia.

2019-01-09, 10:21	#22
Aredei Przyczajenie Zarejestrowany: 2019-01 Wiadomości: 12	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? Czyli po dowiedzeniu się o uczuciach K miałam natychmiast rzucić F i wejść w związek z K? Myślisz, że byłby szczęśliwy z kimś, kto kocha kogoś innego?

2019-01-09, 10:27	#25
Aredei Przyczajenie Zarejestrowany: 2019-01 Wiadomości: 12	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? To, czy mam z tym problem, jest trochę względne. Jestem zadowolona, że ułożył sobie z nią życie i jest szczęśliwy. Ale z drugiej strony jestem też trochę zazdrosna, że w tym życiu nie ma mnie. Ale w ogóle jakie znaczenie ma to, czy byłam o nią zazdrosna? Moje emocje a moje zachowanie to zupełnie inne kwestie. Tak, już wiem, że nie mam prawa. I nie zrobię tego.

2019-01-09, 13:28	#26
Limonka2738 Zakorzenienie Zarejestrowany: 2015-08 Lokalizacja: Undercity Wiadomości: 30 092	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? Zgadzam się z dziewczynami. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz __________________ To boldly go where no man has gone before. Top secret Uczestnik ściśle tajnego rządowego programu badań nad eksperymentalną szczepionką na malarię.

2019-01-09, 21:37	#28
Aredei Przyczajenie Zarejestrowany: 2019-01 Wiadomości: 12	Dot.: Czy mam prawo wrócić do jego życia? No tak. Ale chodzi mi o zarzucanie mi rzeczy, których nie zrobiłam. Nie okazywałam zazdrości o jego dziewczynę. Nigdy go nie skrzywdziłam. A z tym kończeniem przyjaźni. Nie mam prawa decydować za innych. Nie chciał jej kończyć, wręcz przeciwnie. Mówił, że chce być przy mnie, bardzo mu na mnie zależy i pasuje mu taki układ. Jeśli oboje chcieliśmy tej przyjaźni, to w imię czego mieliśmy z niej rezygnować? Nawet teraz, kiedy dojrzał do zakończenia jej, mówił, że nigdy jej nie żałował i dawała mu dużo więcej szczęścia niż cierpienia.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)