Kara dla 1,5 rocznego dziecka?

[taka_sobie_jedna]

Dyskusja wrze to i ja się wypowiem

Mam prawie dwuletnią córkę i nigdy jej nie ukarałam tzn. nie dałam klapsa, nie postawiłam w kącie, nie skrzyczałam. Nie dlatego, że jest cudownym dzieckiem, które kiedy mówię "nie" od razu odstawia zabieraną rzecz, zawsze mnie słucha i tym podobne, ale dlatego, że tak naprawdę nie miałam za co jej ukarać. Wszystko to co robi staram się tłumaczyć tak, żeby rozumiała i potrafiła to jakoś na swój dziecięcy sposób pojąć. W każdym momencie tłumaczę jej wszystko a nie tylko wtedy kiedy coś się dzieje, kiedy mała robi coś czego robić nie powinna.

Przy codziennych sprawach mała robi wszystko ze mną. Szybko się nudzi i lubi mieć misje do spełnienia więc wykorzystuję to i tak razem gotujemy obiad, pierzemy, odkurzamy, ścieramy kurze, dosłownie wszystko. Przy takich czynnościach ma swoje "obowiązki", jest dumna, że coś zrobiła i nie ma już potrzeby bawienia się pralką, kuchanką i innymi sprzętami.
Tutaj przykład - mała wrzuca pranie, pozwalam jej nacisnąć start w pralce i mówię co robimy, dlaczego to robimy co się będzie działo, że jak się wypierze to wtedy przyjdziemy i wyciągniemy pranie i to robimy. Łazienka może byc otwarta cały dzień, a mała pralki nie tknie. To samo jest z innymi sprzętami. Wszystko oczywiście opowiadam w zrozumiały dla niej sposób, zadaję jej pytania, tak sobie "rozmawiamy" o tym

To wszystko kosztuje tylko wiele gadania, więcej czasu przy domowych czynnościach ale za to skutkuje u nas tym, że nie mam problemów z jej ciekawością, bo wcześniej ją trochę zaspokajam. Dużo do niej mówię, dużo tłumaczę, czasami miliony razy tę samą formułkę ale zawsze powtarzam takie rzeczy i widzę, że to ma sens.

Oczywiście wiem, że najwieksze problemy przed nami i wtedy wejdzie system kar, tyle, że kar naturalnych takich jak "rozwalasz babki z piasku innym dzieciom chociaż mówiłam, że nie wolno = wychodzimy z piaskownicy". Ciężko to w zasadzie karą nazwać - to raczej jest konsekwencja złego zachowania.
Na takim etapie jak Autorka napisała, uważam, że nie ma za co dziecka karać. Któraś z Dziewczyn dobrze napisała: "dziecko musi sprawdzić czy dzisiaj też nie wolno". To jest taki etap, że dziecko chce wszystko dotknąć, zobaczyć, oglądnąć - za co tu karać?
Jak na mój rozumek trzeba to sobie po prostu przetłumaczyć, że dziecko, nie robi tego ze złośliwości a z chęci poznania świata i po prostu pochować to co cenne, małe, nieodpowiednie a takiego laptopa albo wyłączyć, albo dać w miejsce gdzie jeszcze maluch nie sięga, albo konsekwentnie spokojnie tłumaczyć i odsuwać.

ja mam taki sposób na malucha

[taszkin]

Napisane przez taka_sobie_jedna

ja mam taki sposób na malucha

Jakbym czytała o sobie Zgadzam się z każdym słowem.

[Klarissa]

taka_sobie_jedna na twoje dziecko działa ten sposób, na inne nie. Ja chyba nawet w tym wątku (albo w podobnym jakimś) pisałam, że też wszystko robię w domu z córką i ona mi "pomaga" w pracach domowych, ale to jakby nie zaspokaja jej ciekawości.

Na przykład:

mała wrzuca pranie, pozwalam jej nacisnąć start w pralce i mówię co robimy, dlaczego to robimy co się będzie działo, że jak się wypierze to wtedy przyjdziemy i wyciągniemy pranie i to robimy. Łazienka może byc otwarta cały dzień, a mała pralki nie tknie.

Widzisz - a moja tknie, naciśnie ten guzik 15 razy, żeby zobaczyć co się stanie, już nie raz było tak, że mi się pranie prało np. 5h bo córka coś poprzestawiała na programatorze. I to, że razem wkładamy do pralki, razem wyciągamy, a potem ona mi podaje, a ja wieszam nie ma żadnego znaczenia.

Moja córka to jest mały eksperymentator i ona musi wszystko sprawdzić sama, wielokrotnie do tego, na słowo mi nie uwierzy. Dzisiaj coś tam piekłam w piekarniku (na szczęście mam szybę izolowaną i dziecko się nie poparzy), zawsze na wszelki wypadek powtarzam, że nie wolno dotykać piekarnika (bo np. u babci szyba już nie jest izolowana i poparzenie jest możliwe). I co moja córeczka zrobiła - jak się tylko odwróciłam na sekundę sprawdziła łapką czy piekarnik na pewno gorący...

I tu powstaje problem w drugą stronę - bo moja córka nabiera przekonania, że mama ją buja mówiąc krótko, bo twierdzi, że gorące a to nie prawda... i teraz się boję, że następnym razem spróbuje gdzieś, gdzie może się sparzyć.

Aczkolwiek badanie świata moim zdaniem nie powinno być karane.
Ja jestem zwolenniczką kar tylko wtedy gdy dziecko robi coś złego świadomie i nie przestaje mimo upomnień.

Do tej pory takie zachowanie mojej córce zdarzyło się raz - rzucała we mnie drewnianymi klockami a moje tłumaczenia skutkowały tym, że obrywałam jeszcze mocniej. Dlatego za karę wyniosłam ją do drugiego pokoju, wsadziłam do łóżeczka i powiedziałam, że teraz będzie tam sama za karę siedziała bo jest dla mnie niedobra. I tak ją zostawiłam. Oczywiście jak się poryczała to poszłam po nią, wytłumaczyłam jeszcze raz co i jak itd. Nie rzuca, potem próbowała jeszcze raz to zagroziłam tą samą karą i nigdy więcej już tak nie zrobiła. Ale kar nie można nadużywać, bo przestaną działać

[metropolitan]

Napisane przez taka_sobie_jedna

Dyskusja wrze to i ja się wypowiem

Mam prawie dwuletnią córkę i nigdy jej nie ukarałam tzn. nie dałam klapsa, nie postawiłam w kącie, nie skrzyczałam. Nie dlatego, że jest cudownym dzieckiem, które kiedy mówię "nie" od razu odstawia zabieraną rzecz, zawsze mnie słucha i tym podobne, ale dlatego, że tak naprawdę nie miałam za co jej ukarać. Wszystko to co robi staram się tłumaczyć tak, żeby rozumiała i potrafiła to jakoś na swój dziecięcy sposób pojąć. W każdym momencie tłumaczę jej wszystko a nie tylko wtedy kiedy coś się dzieje, kiedy mała robi coś czego robić nie powinna.

Przy codziennych sprawach mała robi wszystko ze mną. Szybko się nudzi i lubi mieć misje do spełnienia więc wykorzystuję to i tak razem gotujemy obiad, pierzemy, odkurzamy, ścieramy kurze, dosłownie wszystko. Przy takich czynnościach ma swoje "obowiązki", jest dumna, że coś zrobiła i nie ma już potrzeby bawienia się pralką, kuchanką i innymi sprzętami.
Tutaj przykład - mała wrzuca pranie, pozwalam jej nacisnąć start w pralce i mówię co robimy, dlaczego to robimy co się będzie działo, że jak się wypierze to wtedy przyjdziemy i wyciągniemy pranie i to robimy. Łazienka może byc otwarta cały dzień, a mała pralki nie tknie. To samo jest z innymi sprzętami. Wszystko oczywiście opowiadam w zrozumiały dla niej sposób, zadaję jej pytania, tak sobie "rozmawiamy" o tym

To wszystko kosztuje tylko wiele gadania, więcej czasu przy domowych czynnościach ale za to skutkuje u nas tym, że nie mam problemów z jej ciekawością, bo wcześniej ją trochę zaspokajam. Dużo do niej mówię, dużo tłumaczę, czasami miliony razy tę samą formułkę ale zawsze powtarzam takie rzeczy i widzę, że to ma sens.

Oczywiście wiem, że najwieksze problemy przed nami i wtedy wejdzie system kar, tyle, że kar naturalnych takich jak "rozwalasz babki z piasku innym dzieciom chociaż mówiłam, że nie wolno = wychodzimy z piaskownicy". Ciężko to w zasadzie karą nazwać - to raczej jest konsekwencja złego zachowania.
Na takim etapie jak Autorka napisała, uważam, że nie ma za co dziecka karać. Któraś z Dziewczyn dobrze napisała: "dziecko musi sprawdzić czy dzisiaj też nie wolno". To jest taki etap, że dziecko chce wszystko dotknąć, zobaczyć, oglądnąć - za co tu karać?
Jak na mój rozumek trzeba to sobie po prostu przetłumaczyć, że dziecko, nie robi tego ze złośliwości a z chęci poznania świata i po prostu pochować to co cenne, małe, nieodpowiednie a takiego laptopa albo wyłączyć, albo dać w miejsce gdzie jeszcze maluch nie sięga, albo konsekwentnie spokojnie tłumaczyć i odsuwać.

ja mam taki sposób na malucha

powiem ci, że zgadzam się z Tobą w 100%.
Ja też (może daltego, że to moje pierwsze dziecko) często się na maą denerwowałam, nieraz krzyknęłam, ale zaczynam rozumieć, że dzieci nie robią złych rzeczy ze złośliwości. Teraz zdarza mi się krzyknąć tylko jak się faktycznie przestraszę gdy robi coś bardzo złego. Np ostatnio wyszarpała trochę włosów córeczce koleżanki.


no właśnie, wracając do mojego pytania na początku wątku, proszę o rady, jak oduczyć dziecko bicia, czy to też trzeba przeczekać????

[stokrotka_to_ja]

Ja sądzę,ze reagować -tzn. przytrzymac rączkę np. ale bez emocji. I tłumaczyć.

[Layla79]

Napisane przez metropolitan

no właśnie, wracając do mojego pytania na początku wątku, proszę o rady, jak oduczyć dziecko bicia, czy to też trzeba przeczekać????

ja tłumaczyłam, że nie wolno bić, bo to boli. minął jakiś czas, ale już mnie nie bije. chyba dzieci rozumieją więcej niż nam się wydaje.

[metropolitan]

tłumaczę i nie pozwalam, ale to oczywiście nic nie daje. Potrafi uderzyć znów za kilka chwil. Wie, że nie wolno. Najgorsze, że bije inne dzieci. I to całkiem mocno.

[Layla79]

Napisane przez metropolitan

tłumaczę i nie pozwalam, ale to oczywiście nic nie daje. Potrafi uderzyć znów za kilka chwil. Wie, że nie wolno. Najgorsze, że bije inne dzieci. I to całkiem mocno.

hm.. a w jakim jest wieku? może w przedszkolu nauczył się bić?
2,5 letnie dziecko naszych znajomych, za plecami dorosłych też wali w głowę inne dzieci. i udaje niewiniątko. moja 13 mcy nie bije innych dzieci, może też dlatego że je rzadko dość widuje. czasem jednak dokucza psu, ale to raczej z miłości. tylko mnie czasem biła, ale przeszło jej.

[metropolitan]

ma dopiero 1,5 roku, jest dziewczynką i nie chodzi do żłobka, ja z nią jestem w domu. Nie miała gdzie nauczyć się bić, to jest jakieś instynktowne. Żadne dzieci jej nigdy nie biły, ale ona zaczepia i bije. Ostatnio bardzo mocno szarpnęła córeczkę koleżanki za włosy, prawie jej wyrwała. To było straszne.

aha, i rozumie, że bic nie wolno, mamy w domu 2 koty, od niedawna drugiego , malutkiego koteczka więc jeśli chodzi o kotki to nauczyłam ją, że kotki trzeba "ukochać" i "głaskać" i właśnie tak robi. Ale na dzieciach się wyżywa.

[Layla79]

Napisane przez metropolitan

ma dopiero 1,5 roku, jest dziewczynką i nie chodzi do żłobka, ja z nią jestem w domu. Nie miała gdzie nauczyć się bić, to jest jakieś instynktowne. Żadne dzieci jej nigdy nie biły, ale ona zaczepia i bije. Ostatnio bardzo mocno szarpnęła córeczkę koleżanki za włosy, prawie jej wyrwała. To było straszne.

aha, i rozumie, że bic nie wolno, mamy w domu 2 koty, od niedawna drugiego , malutkiego koteczka więc jeśli chodzi o kotki to nauczyłam ją, że kotki trzeba "ukochać" i "głaskać" i właśnie tak robi. Ale na dzieciach się wyżywa.

dziwne, nie? może wszystkie dzieci tak robią i potem z tego wyrastają? z dzieci naszych znajomych w liczbie 5 może, to tylko jedno bije - 2,5 roczne żłobkowe. a tak to są bardzo grzeczne i ładnie się bawią.

[Aper]

Napisane przez Patrilla

mój synek "rzuca się" do tyłu ma 11 m to trzeba przetrzymać czasem ciężko z niebezpiecznych miejsc go zabieram i mówię nie i tak w kółko kiedy wyrywał nam kubki z rąk pozwoliłam mu dotknąć gorącego kubka wiem sadystka (nie był wrzący, ale na tyle gorący by zabolało) czasem wolę mały ból nić hardcore z niewiedzy

O właśnie - macie sposoby (wyjaśnienie) o co kaman z podkreślonym? Rzucanie "łbem" na oślep (byka ok 20 miesięcznego) - nieważne czy z tyłu ściana, twarde oparcie, szczęka matki, ojca - jako reakcja na spokojne zabronienie i zabranie z łapki np. pilota (jeśli sam nie odda - bo najpierw ładnie proszę i często to skutkuje). I jeszcze dochodzi do tego bicie się po buzi??? spieszę z wyjaśnieniem, że na pewno nikt go nie bił. Domyślam się że wyraża frustrację, ale co dalej?

Teraz mamy też krótkie napady rozpaczy, histerycznego płaczu (tu sobie tłumaczę, że nauczył się wymuszać na dziadkach, którzy go pilnują 3 dni w tyg i mają miętkie serce)- rzut na podłogę i rozpaczliwy ryk ... - to dziecko więcej teraz płacze niż gdy był niemowlęciem do 1 roczku...

Poza tym dziecko pogodne, kontaktowe, pewne siebie - ba! to taki typ, co leci wyrzucić do kosza pieluszkę po przewinięciu i domyka otwarte szafy.
ALE dekoder tv, piloty, telefony, kurki od kuchenki, kubki z gorącymi płynami -
co do uczenia, że gorące - mam kaloryfer w przedpokoju często naprawdę gorący - uwielbia go dotykać i łapać się łapką za buzię i mówić "ciii" - po prostu świetna zabawa...

[Patrilla]

Aper dosłownie jak napisane czyli jak nie odstanie czego chce rzuca się całym ciałem do tyłu wyginia w łuk waląc o podłogę
przeczekuję mówię nie wolno
ryki o których piszesz są mi znane babcie pozwalają na wszystko potem próbuje wymuszać na nas

[metropolitan]

rozmawiałam z kilkoma koleżankami, one były zdziwione, że moja jest taka agresywna i powiedziały, że powinnam wprowadzić kary, bo inaczej wejdzie mi na głowę. Do tej pory pozwalałam córeczce na prawie wszystko, tzn. starałam się ograniczyc zakazy do minimum. Teraz zastanawiam się, czy one nie mają racji, ich dzieci są grzeczne i się słuchają.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez metropolitan

rozmawiałam z kilkoma koleżankami, one były zdziwione, że moja jest taka agresywna i powiedziały, że powinnam wprowadzić kary, bo inaczej wejdzie mi na głowę. Do tej pory pozwalałam córeczce na prawie wszystko, tzn. starałam się ograniczyc zakazy do minimum. Teraz zastanawiam się, czy one nie mają racji, ich dzieci są grzeczne i się słuchają.

a moze są takie "grzeczne" ,bo mają taka naturę po prostu?
Nie wierzę w "grzeczność" dziecka w tym wieku wynikającą ze zrozumienia zasad.

[Aper]

Nieśmiało się przypomniawszy - jak reagować na bicie się po buzi, rzucanie do tyłu? - w sytuacji "niepozwolenia" na coś (nie tylko kwestia "fanaberii" rodziców tylko bezpieczeństwa)?

[Patrilla]

rzucanie przeczekuję pozwalam, ale mówię (maluch jest maluch ale w końcu zrozumie) nie wolno tak robić nie denerwuj się głaszczę, przytulam w przypadku bicia gryzienia ostro protestuję przytrzymuję rączkę i mówię stanowczo NIE z takim maluchem nie da się inaczej jak powtórzeniami do bólu i czekaniem na efekty

[Layla79]

Napisane przez metropolitan

rozmawiałam z kilkoma koleżankami, one były zdziwione, że moja jest taka agresywna i powiedziały, że powinnam wprowadzić kary, bo inaczej wejdzie mi na głowę. Do tej pory pozwalałam córeczce na prawie wszystko, tzn. starałam się ograniczyc zakazy do minimum. Teraz zastanawiam się, czy one nie mają racji, ich dzieci są grzeczne i się słuchają.

Napisane przez Aper

Nieśmiało się przypomniawszy - jak reagować na bicie się po buzi, rzucanie do tyłu? - w sytuacji "niepozwolenia" na coś (nie tylko kwestia "fanaberii" rodziców tylko bezpieczeństwa)?

moja też rzucała się do tyłu, jak czegoś jej zabraniałam. ale zaczyna rozumieć zakazy. trzeba cierpliwości.
a na bicie po buzi mówię spokojnie - nie wolno tak robić, bo mamusię to boli i taką minę jakby mnie bolało. też już nie bije. trwało to miesiąc może.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

I odwracanie uwagi. U nas np. skutkuje patrzenie przez okno, robienie głupich min, mycie rączek (uwielbia ).

[Patrilla]

Szaja masz rację OKNO widoki jest the best

[Aper]

Patrilla, Layla79,szajajaba - dziękuję. Baaardzo rzadko (ale jednak) zdarza się żeby bił kogoś - on bije sam siebie. Karze się od razu?
I to co mówisz Patrilla jak najbardziej stosujemy - cierpliwie tłumaczymy, albo po prostu spokojnie przeczekujemy. I tak, odwracam uwagę. Działa "szukanie kotka" i akuku.
Muszę sobie przemyśleć jeszcze kilka kwestii (organizacja jego zabawy) i uzbroić się w wielkie pokłady cierpliwości.