Ja a upośledzony "kolega" w klasie

[theantagonist69]

Witam, przepraszam jeśli założyłam wątek w złym dziale. Możliwe, ze sprawa ta jest zbyt błaha, by aż zakładać temat na forum, ale jestem zdania, ze jedni maja takie, a inni zupełnie różne problemy, lecz wszyscy poszukują rozwiązania. Ja również, wiec zwracam się do Was z prośbą o pomoc.
Sytuacja ma się tak: chodzę obecnie do klasy 2 gimnazjum, ale to, co zaraz opiszę zaczęło się już w zeszłym roku. Po tych słowach ostrzegam osoby wrażliwe na spam watkami gimnazjalistek pt.: "czy on mnie kocha" bo mój problem dotyczy czegoś innego. Nasza klasa to np. klasa z najwyższą średnią w całej szkole, są tam osoby w miarę rozgarnięte i z dobrymi wynikami, jednak jest pewien wyjątek, o którym wspomniałam w tytule. Opisywany "egzemplarz" to kolega z lekkim upośledzeniem umysłowym, który z tego powodu ma np. zaniżone wymagania. W porównaniu do innych zachowuje się dość dziwacznie i często robi obrzydliwe rzeczy, których nie będę tutaj opisywać. Daleka jestem od szkalowania osób myślących inaczej niż ja, staram się być tolerancyjna i nie przeszkadzałby mi taki człowiek w klasie(gdyby tylko trochę przystopował z pokazywaniem światu swojej inności) ale - omawiany chłopak, co zabrzmi być może śmiesznie, obsesyjnie patrzy się na mnie na wszystkich lekcjach, wręcz rozbiera mnie wzrokiem. Za każdym razem, gdy choćby spojrzę w jego kierunku, on wlepia we mnie oczy. Dzisiaj na wf-ie była również podobna sytuacja, drzwi na sale były przymknięte, a w szparze stał kto? Oczywiście mój kolega z klasy, patrzył się z zafascynowaniem na? Na mnie rzecz jasna. Z nieco bardziej hardkorowych przykładów: dość dawno, na, o ironio, lekcji religii, zauważyłam ze patrzył na mnie z uśmiechem, jednocześnie dotykając się w miejscu, w którym raczej nie powinien się dotykać na lekcjach.... Innym razem akurat miałam nieszczęście siedzieć przed nim, całą lekcję gadał do siebie pod nosem, od czasu do czasu powtarzając jak mantrę "Wiktoria". Próbowałam rozmawiać z nim pare razy na ten temat i jasno dałam mu do zrozumienia, ze nie życzę sobie takiego zachowania, lecz on dalej swoje. Nie pomaga ani spokojna rozmowa, ani ostrzejsze słowa. Poprzez napisanie karteczki(które pisali wszyscy w klasie na godzinie wychowawczej) poinformowałam o tym wychowawczynię, jednak bez żadnego skutku. Nic na niego nie działa, często kręci się gdzieś koło mnie, jakby się na mnie uwziął. Denerwuje mnie to, jestem tym zaniepokojona i przez to jego głupkowate działanie zaczynam popadać w kompleksy, ze ja staram się jak mogę ubierać i przedstawiać najlepiej, otaczam się zupełnie innymi ludźmi, a tu takie coś.... Czy da się coś z tym zrobić? Jak powiedzieć to wychowawczyni prosto w twarz, tak żeby w końcu coś z tym zrobiła, o ile w ogóle to możliwe?

[stussy]

Napisane przez theantagonist69

Jak powiedzieć to wychowawczyni prosto w twarz, tak żeby w końcu coś z tym zrobiła, o ile w ogóle to możliwe?

Powiedz jej dokładnie to, co tu napisałaś.
Bez owijania w bawełnę, bez umniejszania czy wyolbrzymiania. Przecież będzie musiała zareagować

[201712140912]

Rozmawianie z tym chłopakiem nic nie da. To nie jego wina.



Uderzaj do wychowawczyni i to tak, żeby nie dać się zignorować.

Wysłane za pomocą mTalk

[ajah]

Napisane przez theantagonist69

Witam, przepraszam jeśli założyłam wątek w złym dziale. Możliwe, ze sprawa ta jest zbyt błaha, by aż zakładać temat na forum, ale jestem zdania, ze jedni maja takie, a inni zupełnie różne problemy, lecz wszyscy poszukują rozwiązania. Ja również, wiec zwracam się do Was z prośbą o pomoc.
Sytuacja ma się tak: chodzę obecnie do klasy 2 gimnazjum, ale to, co zaraz opiszę zaczęło się już w zeszłym roku. Po tych słowach ostrzegam osoby wrażliwe na spam watkami gimnazjalistek pt.: "czy on mnie kocha" bo mój problem dotyczy czegoś innego. Nasza klasa to np. klasa z najwyższą średnią w całej szkole, są tam osoby w miarę rozgarnięte i z dobrymi wynikami, jednak jest pewien wyjątek, o którym wspomniałam w tytule. Opisywany "egzemplarz" to kolega z lekkim upośledzeniem umysłowym, który z tego powodu ma np. zaniżone wymagania. W porównaniu do innych zachowuje się dość dziwacznie i często robi obrzydliwe rzeczy, których nie będę tutaj opisywać. Daleka jestem od szkalowania osób myślących inaczej niż ja, staram się być tolerancyjna i nie przeszkadzałby mi taki człowiek w klasie(gdyby tylko trochę przystopował z pokazywaniem światu swojej inności) ale - omawiany chłopak, co zabrzmi być może śmiesznie, obsesyjnie patrzy się na mnie na wszystkich lekcjach, wręcz rozbiera mnie wzrokiem. Za każdym razem, gdy choćby spojrzę w jego kierunku, on wlepia we mnie oczy. Dzisiaj na wf-ie była również podobna sytuacja, drzwi na sale były przymknięte, a w szparze stał kto? Oczywiście mój kolega z klasy, patrzył się z zafascynowaniem na? Na mnie rzecz jasna. Z nieco bardziej hardkorowych przykładów: dość dawno, na, o ironio, lekcji religii, zauważyłam ze patrzył na mnie z uśmiechem, jednocześnie dotykając się w miejscu, w którym raczej nie powinien się dotykać na lekcjach.... Innym razem akurat miałam nieszczęście siedzieć przed nim, całą lekcję gadał do siebie pod nosem, od czasu do czasu powtarzając jak mantrę "Wiktoria". Próbowałam rozmawiać z nim pare razy na ten temat i jasno dałam mu do zrozumienia, ze nie życzę sobie takiego zachowania, lecz on dalej swoje. Nie pomaga ani spokojna rozmowa, ani ostrzejsze słowa. Poprzez napisanie karteczki(które pisali wszyscy w klasie na godzinie wychowawczej) poinformowałam o tym wychowawczynię, jednak bez żadnego skutku. Nic na niego nie działa, często kręci się gdzieś koło mnie, jakby się na mnie uwziął. Denerwuje mnie to, jestem tym zaniepokojona i przez to jego głupkowate działanie zaczynam popadać w kompleksy, ze ja staram się jak mogę ubierać i przedstawiać najlepiej, otaczam się zupełnie innymi ludźmi, a tu takie coś.... Czy da się coś z tym zrobić? Jak powiedzieć to wychowawczyni prosto w twarz, tak żeby w końcu coś z tym zrobiła, o ile w ogóle to możliwe?

Porozmawiaj z wychowawczynią, pedagogiem szkolny, rodzicami.


Co do pogrubionego: ty tak serio

[_Matilde_]

Idź do wychowawcy i porozmawiaj. Jak to nie pomoże to niech rodzic pójdzie do dyrektora szkoły

[d169664e00d109aa737daf198b1aecbf032d7859]

W gimnazjum miałam w klasie takich dwóch. I o ile jeden z nich się we mnie podkochiwał i nie był problemem (był nieszkodliwy) o tyle drugi z nich był dla dziewczyn z klasy potężną zmorą. Wiadomo człowiek chory traktowany jest z większą wyrozumiałością. My jednak musiałyśmy znosić jego rysowanie rysunków nagich dziewcząt, próby dotykania naszego ciała, niewybredne komentarze z podtekstem, jego dotykanie się po genitaliach w naszym towarzystwie, podnoszenie dziewczynom spódniczek.

Porada jest tylko jedna - jeśli masz w otoczeniu nauczyciela z powołania, któremu ufasz porozmawiaj z nim o tym lub zwróć się do szkolnego psychologa - powinni zareagować.

Ja muszę się niechlubnie przyznać, że owy molestujący nas kolega po prostu dostał ode mnie po twarzy i przestał do mnie zaczynać. Wiem, że odpowiedzenie przeze mnie przemocą na przemoc było złe i tego Ci nie polecam. Jednak uczulam, że z racji na jego problemy zdrowotne dorośli mogą nie zareagować a on może pozostać bezkarny.

[201704240947]

Najlepiej powiedz o tym rodzicom i niech oni idą do wychowawczyni, bo widocznie ona nie bierze Cie na poważnie.
Jeśli to nich nic da i dalej będziesz czuła się niekomfortowo to może zmień klasę.

[_Supernova_]

Pogadaj z rodzicami,wychowawczyni powiedz ze czujesz sie zagrozona.Niech porozmawia z rodzicami chlopaka.

[vasilicum]

Jesteś w II klasie gimnazjum, czyli masz 14/15 lat, tak?
To jest wiek, gdzie jeszcze rodzice mogą mieć dużo do powiedzenia.
Najpierw idź do wychowawczyni i na osobności powiedz jej to, co tu. Jeśli żadnej rozmowy nie będzie, poproś rodzica o interwencję.

Ja miałam w liceum takiego chłopaka w klasie, mnie zostawił w spokoju, ale dwie, trzy dziewczyny miały koszmar z nim.
Tylko, że on był cwany i jego upośledzenie psychiczne było bardzo lekkie, właściwie ograniczało się do trudności w mówieniu (bardziej fizycznie był niepełnosprawny) i wykorzystywał to.
Potrafił na przerwach łapać dziewczyny za pupę, za co każdy inny kolega dostałby w twarz, z nim nie wiedziano, jak zareagować,bo wychowawca tłumaczył, że "on jest chory, ma prawo robić inne rzeczy i nie rozumie skutków", przy czym chłopak siedział w pierwszym rzędzie i obleśnie się uśmiechał.
Pomijając jego komentarze na facebooku typu "śliczna sexi dziewczynka jesteś" czy "pokaż więcej sexi" pod zdjęciami absolutnie bez zabarwienia erotycznego.
Aferka mała się zrobiła, jak pod zdjęciem jednej z dziewczyn, ubranej, w kurtce, z psem w parku napisał "mhm jesteś gorąca i sexi, pokaż cycuszki" - coś takiego. Po krótkiej rozmowie przeszło bez echa, bo przecież "Emilek jest chory".
Poprawność w tym względzie poszła nieco za daleko, sama jestem niepełnosprawna i szlag mnie trafia czasem, jak widzę, że ludzie z mniejszą niepełnosprawnością niż ja potrafią kryć za tym czasami naprawdę głupie zachowania.

[prezent_od_losu]

W świecie "dorosłych" to już by było molestowanie sexualne.
Nie można się na to zgadzać. Tu też jesteś nastolatką i masz prawo do spokoju w szkole, do nauki i do komfortowego spędzania czasu na przerwach.
Musisz porozmawiać z rodzicami (nie wstydź się- mam córkę która o zgrozo będzie niedługo nastolatką i potraktowałabym tę sprawę bardzo poważnie).
Tacy ludzi są BARDZO niebezpieczni jeśli nie powstrzyma się ich popędu w miarę wcześnie.
O ile można zrozumieć okres dojrzewania to to już jest patologia a patologie się leczy nawet u osób upośledzonych a nie tłumaczy tym że nie rozumie konsekwencji.

[9bfc43f248fa3dd370e3b645ec22fc32ebbe1d0f]

porozmawiaj z mamą, a potem obie idźcie do wychowawczyni. nie bój się, nie wstydź, nie obwiniaj siebie, nie popadaj w kompleksy, jego zachowanie nie jest Twoją winą.

[Jakkolwiek]

Napisałam do koleżanki, która zajmuje się pracą z dziećmi z niepełnosprawnościami. Odpisała mi tak:
kurcze, no w takich sytuacjach koniecznie trzeba z chłopcem porozmawiać i regularnie mu przypominać że takie zachowanie jest niedopuszczalne. niestety zachowanie wychowawczyni też jest obrzydliwe, zrobiłabym inbę u dyrektorki albo pedagożki szkolnej.
I tyle Trudna sprawa.

[Melanchton]

Napisane przez theantagonist69

Witam, przepraszam jeśli założyłam wątek w złym dziale. Możliwe, ze sprawa ta jest zbyt błaha, by aż zakładać temat na forum, ale jestem zdania, ze jedni maja takie, a inni zupełnie różne problemy, lecz wszyscy poszukują rozwiązania. Ja również, wiec zwracam się do Was z prośbą o pomoc.
Sytuacja ma się tak: chodzę obecnie do klasy 2 gimnazjum, ale to, co zaraz opiszę zaczęło się już w zeszłym roku. Po tych słowach ostrzegam osoby wrażliwe na spam watkami gimnazjalistek pt.: "czy on mnie kocha" bo mój problem dotyczy czegoś innego. Nasza klasa to np. klasa z najwyższą średnią w całej szkole, są tam osoby w miarę rozgarnięte i z dobrymi wynikami, jednak jest pewien wyjątek, o którym wspomniałam w tytule. Opisywany "egzemplarz" to kolega z lekkim upośledzeniem umysłowym, który z tego powodu ma np. zaniżone wymagania. W porównaniu do innych zachowuje się dość dziwacznie i często robi obrzydliwe rzeczy, których nie będę tutaj opisywać. Daleka jestem od szkalowania osób myślących inaczej niż ja, staram się być tolerancyjna i nie przeszkadzałby mi taki człowiek w klasie(gdyby tylko trochę przystopował z pokazywaniem światu swojej inności) ale - omawiany chłopak, co zabrzmi być może śmiesznie, obsesyjnie patrzy się na mnie na wszystkich lekcjach, wręcz rozbiera mnie wzrokiem. Za każdym razem, gdy choćby spojrzę w jego kierunku, on wlepia we mnie oczy. Dzisiaj na wf-ie była również podobna sytuacja, drzwi na sale były przymknięte, a w szparze stał kto? Oczywiście mój kolega z klasy, patrzył się z zafascynowaniem na? Na mnie rzecz jasna. Z nieco bardziej hardkorowych przykładów: dość dawno, na, o ironio, lekcji religii, zauważyłam ze patrzył na mnie z uśmiechem, jednocześnie dotykając się w miejscu, w którym raczej nie powinien się dotykać na lekcjach.... Innym razem akurat miałam nieszczęście siedzieć przed nim, całą lekcję gadał do siebie pod nosem, od czasu do czasu powtarzając jak mantrę "Wiktoria". Próbowałam rozmawiać z nim pare razy na ten temat i jasno dałam mu do zrozumienia, ze nie życzę sobie takiego zachowania, lecz on dalej swoje. Nie pomaga ani spokojna rozmowa, ani ostrzejsze słowa. Poprzez napisanie karteczki(które pisali wszyscy w klasie na godzinie wychowawczej) poinformowałam o tym wychowawczynię, jednak bez żadnego skutku. Nic na niego nie działa, często kręci się gdzieś koło mnie, jakby się na mnie uwziął. Denerwuje mnie to, jestem tym zaniepokojona i przez to jego głupkowate działanie zaczynam popadać w kompleksy, ze ja staram się jak mogę ubierać i przedstawiać najlepiej, otaczam się zupełnie innymi ludźmi, a tu takie coś.... Czy da się coś z tym zrobić? Jak powiedzieć to wychowawczyni prosto w twarz, tak żeby w końcu coś z tym zrobiła, o ile w ogóle to możliwe?

Czujesz się niekomfortowo przez jego zachowanie - rozumiem to i uważam, że powinnaś zgłosić tę sprawę rodzicom i wychowawczyni. Ale z pogrubionego to nie do końca wynika. Wynika natomiast, że boisz się, że w oczach kolegów i kolezanek będziesz uważana za gorszą, bo podkochuje się w Tobie chory umysłowo chłopak. To "otaczam się zupełnie innymi ludźmi" tak pobrzmiewa. No, jak on śmiał spojrzeć na hrabiankę.

Generalnie zgadzam się z dziewczynami, ale wytłuszczony fragment jest naprawdę okropny...

[Carmela__]

Absolutnie tego nie ignoruj. Nie daj sobie wmówić, że ktoś z powodu swojej niepełnosprawności ma większe prawa. Jeśli wychowawczyni Cię oleje, to idź do dyrektora. Nikt nie ma prawa Cię molestować, nawet jeśli miałby wszystkie choroby psychiczne świata. Skoro ten chłopak nie potrafi się przystosować do życia w zwykłej klasie, powinien być w szkole specjalnej lub mieć nauczanie indywidualne.

[Hultaj]

to jest kontrowersyjny problem bo

- masz prawo czuć się komfortowo a jego towarzystwo jest namolne i cię irytuje

- z 2 str o ile chłopak na pewno nie powinien się dotykać, o tyle cała reszta taka trochę sporna jest. Gapi się, kręci koło ciebie, prawdopodobnie zauroczył się. No niestety nie jest zabronione żeby kolega z klasy chciał przebywać tam gdzie ty.

ze ja staram się jak mogę ubierać i przedstawiać najlepiej, otaczam się zupełnie innymi ludźmi, a tu takie coś....

niepotrzebnie popadasz w kompleksy, rób swoje, żyj po swojemu; poza tym to zdanie brzmi bardzo tak z wyższością. No jest jaki jest.

Moim zdaniem najlepiej by było gdybyś mogła porozmawiać z mamą albo z kimś dorosłym z kim masz dobrą relację i by ta osoba poszła z Tobą do wychowawczyni.
Jeśli nie możesz liczyć na mamę, będziesz musiała porozmawiać z wychowawczynią bezpośrednio, najlepiej też zawiadomić szkolnego psychologa. Jesli powiesz o tym więcej niż tylko 1 osobie, to sprawi że wychowawczyni nie będzie cię mogła tak zupełnie z tym olać.

Nie wstydź się dziewczyno bo nie masz czego.
Takie sytuacje mogą być niebezpieczne, ktoś może przerodzić się w stalkera, zrobić obiektowi swojego kultu nawet krzywdę.
Próbuj nie bać się o tym rozmawiać i alarmować.
Daj znać autorko jak się sprawy mają.

[sarah9494]

Powiedz to rodzicom, jeśli nauczycielce się krepujesz. Niech oni to załatwią. Też miałam taką sytuacje w klasie w gimnazjum. Była troszkę inna bo było paru chłopaków, którzy łapali prawie każdą dziewczynę za tyłek, czy piersi i to potrafiło paru łapać jedną, a ta wiadomo, że nie miała szans się wyrwać. Mało tego - wyzywali nas od dzi....sz..at itd. W końcu klika z nas postanowiło to zgłosić nauczycielce a ta zgłosiła problem ich rodzicom. Było lepiej zwłaszcza z macaniem ale wyzwiska dalej się zdarzały..bardzo źle wspominam gimnazjum..

[Lumimi]

Niech ktos z twoich rodzicow porozmawia z wychowawczynia albo najlepiej z dyrekcja. Niech twoi rodzice beda stanowczy i nie daja sie zmamic "ze on jest chory". Choroba choroba ale z takimi ludzmi tez trzeba rozmawiac i im takie rzeczy tłumaczyć. Teraz jest dotykanie sie jak patrzy na ciebie i obsesyjne patrzenie na ciebie, a za chwile moze pojsc dalej jak zobaczy ze nikt na to nie reaguje.

[theantagonist69]

Wiec tak... poszłam z tym do pedagoga, wyjaśniłam całą sytuację, na drugi dzień(czyli w piątek) miała z nim porozmawiać. W rzeczony piątek wciąż się na mnie patrzył i za mną chodził. Na jednej z lekcji znowu się do mnie uśmiechnął, i to tak, ze naprawdę się przestraszyłam, zrobiło mi się duszno, wyszłam do łazienki. Wracając do klasy akurat spotkałam pedagog, widząc mnie w nienajlepszym stanie zapytała o co chodzi i dlaczego zle się czuję. Wszystko jej wytłumaczyłam i wyjaśniłam, ze wciąż nie odpuszcza. Natomiast ona odparła rozradowanym głosem, ze - Wiki!!! On taki jest, niegroźny i nieszkodliwy, to fajny facet. Myślałam, ze spadnę z krzesła. Jednak po tej rozmowie zawołała go i przetrzymała do końca lekcji. Jaki bedzie efekt - dowiem się w poniedziałek.
Na rodziców nie mam co liczyć - mama współczuje mu bardziej niż mi i bagatelizuje sprawę, a tata owszem, śmieje się z niego, ale uważa mój problem za nieistniejący. Jeśli chodzi o dziadków i dalszą rodzine - niestety już ich nie mam.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Liara_Tsoni]

Napisane przez theantagonist69

Wiec tak... poszłam z tym do pedagoga, wyjaśniłam całą sytuację, na drugi dzień(czyli w piątek) miała z nim porozmawiać. W rzeczony piątek wciąż się na mnie patrzył i za mną chodził. Na jednej z lekcji znowu się do mnie uśmiechnął, i to tak, ze naprawdę się przestraszyłam, zrobiło mi się duszno, wyszłam do łazienki. Wracając do klasy akurat spotkałam pedagog, widząc mnie w nienajlepszym stanie zapytała o co chodzi i dlaczego zle się czuję. Wszystko jej wytłumaczyłam i wyjaśniłam, ze wciąż nie odpuszcza. Natomiast ona odparła rozradowanym głosem, ze - Wiki!!! On taki jest, niegroźny i nieszkodliwy, to fajny facet. Myślałam, ze spadnę z krzesła. Jednak po tej rozmowie zawołała go i przetrzymała do końca lekcji. Jaki bedzie efekt - dowiem się w poniedziałek.
Na rodziców nie mam co liczyć - mama współczuje mu bardziej niż mi i bagatelizuje sprawę, a tata owszem, śmieje się z niego, ale uważa mój problem za nieistniejący. Jeśli chodzi o dziadków i dalszą rodzine - niestety już ich nie mam.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Rozumiem że Ci niekomfortowo, ale o ile powinien przestać cię dotykac itp to jednak nie zabronisz mu się patrzec. Też trochę przesadzasz, bo traktujesz go jak robala przenoszącego choróbska.

Wysłane z mojego ONE E1003 przy użyciu Tapatalka

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez theantagonist69

Wiec tak... poszłam z tym do pedagoga, wyjaśniłam całą sytuację, na drugi dzień(czyli w piątek) miała z nim porozmawiać. W rzeczony piątek wciąż się na mnie patrzył i za mną chodził. Na jednej z lekcji znowu się do mnie uśmiechnął, i to tak, ze naprawdę się przestraszyłam, zrobiło mi się duszno, wyszłam do łazienki. Wracając do klasy akurat spotkałam pedagog, widząc mnie w nienajlepszym stanie zapytała o co chodzi i dlaczego zle się czuję. Wszystko jej wytłumaczyłam i wyjaśniłam, ze wciąż nie odpuszcza. Natomiast ona odparła rozradowanym głosem, ze - Wiki!!! On taki jest, niegroźny i nieszkodliwy, to fajny facet. Myślałam, ze spadnę z krzesła. Jednak po tej rozmowie zawołała go i przetrzymała do końca lekcji. Jaki bedzie efekt - dowiem się w poniedziałek.
Na rodziców nie mam co liczyć - mama współczuje mu bardziej niż mi i bagatelizuje sprawę, a tata owszem, śmieje się z niego, ale uważa mój problem za nieistniejący. Jeśli chodzi o dziadków i dalszą rodzine - niestety już ich nie mam.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

jak to fajny facet to niech sie z nim umówi.

[ajah]

Pomijając to, że sytuacja jest bardzo trudna i współczuję Ci dorosłych, którzy nie biorą pod uwagę twoich odczuć i traktują cię jak głupka; to wiedz, że on może na Ciebie patrzeć i się w twoim kierunku uśmiechać.

Sent from my SM-G935F using Tapatalk

[9bfc43f248fa3dd370e3b645ec22fc32ebbe1d0f]

z tym, ze się patrzy, uśmiecha, nic nie możesz zrobić. ale na kontakt fizyczny stanowczo reaguj.