Mieszkam sama w dużym domu i się boję, co mam robić?

[black_elderflower]

Życie poukładało mi się w taki sposób, że wróciłam do rodzinnego domu. Wcześniej wynajmowałam pokój w dużym mieście ale miałam niskie zarobki, miałam niski komfort życia i stwierdziłam, że wyjadę za granicę. Teraz po powrocie z za granicy wróciłam do domu na jakiś czas.

Nie mam w tym mieście zupełnie żadnych znajomych ani rodziny. Moje dwie przyjaciółki są za granicą. Utrzymujemy stały kontakt online, ale wiadomo, każdy ma własny świat. Moja mama pracuje w Niemczech i wraca dopiero za ponad miesiąc. Ja także będę po świętach wyjeżdżać do pracy do Niemiec, więc nie możemy przygarnąć żadnego zwierzęcia. Z resztą, nie z takiego powodu adoptowała bym kiedykolwiek zwierzę. Jestem zupełnie sama i mimo tego, że znajduje sobie zajęcia, dorabiam, dbam o dietę, gotuję, czytam książki, jeżdżę w górskie szlaki, to najbardziej boje się w tym domu nocy. Próbowałam spotykać się z jakimiś znajomymi sprzed laty i odnawiać kontakt, z osobami którzy tu zostali w okolicy, ale jest to bezsensowne. Nie ma nawet o czym rozmawiać, kontakt jest sztuczny a ja wyglądam jak desperatka.

Najbardziej boję się, gdy przychodzi noc. Siedzę jak na szpilkach, mam włączony tv, lampkę, z okien bije czerń. Mam wyostrzony słuch, podskakuję gdy coś strzeli w meblach czy gdy przejedzie po ulicy samochód a odbicie fali dudni. Jestem kłębkiem nerwów. Nie mogę spać, dziś nawet nad ranem miałam paraliż senny, ponieważ co chwilę się zasypiałam i wybudzałam na przemian.

Lubię swoje miasteczko, w dzień mam sporo zajęć, mam przyjaciółki online, ale nie wiem, jak mam przetrwać ten czas? Jak mam pozbyć się strachu? Uczucia tego osamotnienia. Co zrobiły byście na moim miejscu?

Dodam, że istotnym faktem w całej sytuacji jest to, iż 18 lat temu w tym domu mój brat popełnił samobójstwo. Pomijając aspekt nawracających wspomnień tego dnia (temat już jest przerobiony z psychologiem) to najzwyczajniej w świecie - czuję ogromny niepokój.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mija62]

Napisane przez black_elderflower

Życie poukładało mi się w taki sposób, że wróciłam do rodzinnego domu. Wcześniej wynajmowałam pokój w dużym mieście ale miałam niskie zarobki, miałam niski komfort życia i stwierdziłam, że wyjadę za granicę. Teraz po powrocie z za granicy wróciłam do domu na jakiś czas.

Nie mam w tym mieście zupełnie żadnych znajomych ani rodziny. Moje dwie przyjaciółki są za granicą. Utrzymujemy stały kontakt online, ale wiadomo, każdy ma własny świat. Moja mama pracuje w Niemczech i wraca dopiero za ponad miesiąc. Ja także będę po świętach wyjeżdżać do pracy do Niemiec, więc nie możemy przygarnąć żadnego zwierzęcia. Z resztą, nie z takiego powodu adoptowała bym kiedykolwiek zwierzę. Jestem zupełnie sama i mimo tego, że znajduje sobie zajęcia, dorabiam, dbam o dietę, gotuję, czytam książki, jeżdżę w górskie szlaki, to najbardziej boje się w tym domu nocy. Próbowałam spotykać się z jakimiś znajomymi sprzed laty i odnawiać kontakt, z osobami którzy tu zostali w okolicy, ale jest to bezsensowne. Nie ma nawet o czym rozmawiać, kontakt jest sztuczny a ja wyglądam jak desperatka.

Najbardziej boję się, gdy przychodzi noc. Siedzę jak na szpilkach, mam włączony tv, lampkę, z okien bije czerń. Mam wyostrzony słuch, podskakuję gdy coś strzeli w meblach czy gdy przejedzie po ulicy samochód a odbicie fali dudni. Jestem kłębkiem nerwów. Nie mogę spać, dziś nawet nad ranem miałam paraliż senny, ponieważ co chwilę się zasypiałam i wybudzałam na przemian.

Lubię swoje miasteczko, w dzień mam sporo zajęć, mam przyjaciółki online, ale nie wiem, jak mam przetrwać ten czas? Jak mam pozbyć się strachu? Uczucia tego osamotnienia. Co zrobiły byście na moim miejscu?

Dodam, że istotnym faktem w całej sytuacji jest to, iż 18 lat temu w tym domu mój brat popełnił samobójstwo. Pomijając aspekt nawracających wspomnień tego dnia (temat już jest przerobiony z psychologiem) to najzwyczajniej w świecie - czuję ogromny niepokój.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nie myślałyście z mamą o sprzedaży tego domu?

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Lubisz zwierzeta, moze pies lub kot dotrzymalby Ci towarzystwa i byloby Ci milej

[Overcooked]

Długoterminowo sprzedać dom i kupić inny lub wrócić do większego miasta/za granicę na stałe.
Na teraz: wizyta u psychiatry i potem psychoterapia. Po co wypruwać sobie żyły co noc udając, że ten strach jest "zwyczajny"? No nie jest i ciebie męczy, ogółem nie jesteś zadowolona ze swojego aktualnego życia, nie masz takiego "wewnętrznego spokoju" a przyszłość jest niewiadomą która może być źródłem nieproporcjonalnego lęku i tych nocnych dolegliwości, bania się. Piszesz że sprawa z bratem już przepracowana z psychologiem - teraz gdy wszystko się nawarstwiło i twoje samopoczucie pogorszyło może wychodzić że jednak ten proces nie został ukończony w 100% i ta pozostała nieprzepracowana część kumuluje się z twoimi obecnymi problemami.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[skara]

A może jakieś łagodne środki na sen?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Azhaar]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88993922]Treść usunięta[/QUOTE]

No już bez jaj

Autorka nie napisała, że jest jakieś realne zagrożenie, którego się boi, tylko sama ma urojenia i lęki - w takim stanie to broń chyba bardziej by jej zagrażała niż pomogła.

Jakoś miliony ludzi mieszkają w domach na wsiach i nie potrzebują raczej broni, żeby zasypiać.

Ma wyskakiwać z łóżka z bronią jak się wystraszy, czytaj: jak samochód przejedzie obok domu lub wiatr zawieje - bo o takich sytuacjach pisze? No jakaś paranoja.

Jeżeli światło pomaga, to można je zostawiać włączone (są chyba też automatyczne wyłączniki, żeby nie bulić za prąd przez cała noc).

Można spróbowac jakichś leków uspakajających lub na lepszy sen takich ogólno dostępnych, bez recepty. Ale jak to nie pomoże i lęk jest duży, to chyba nie ma innej rady jak pójście do specjalisty i terapia i przypisanie już silniejszych leków. Jeżeli sytuacja jest tylko tymczasowa (bo z tego co zrozumiałam, niedługo i tak wyjeżdżasz do Niemczech), to jakieś środki doraźne mogą być może dobrą opcją.

Wiadomo, że nowy dom, na początku może być nieswojo, ale ciągły brak możliwości zaśnięcia z powodu totalnie irracjonalnych obaw, nie jest sytuacją normalną i zamiast bawić się w ogarnianie broni, udałabym się do specjalisty, żeby spać jak normalny człowiek.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Overcooked]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88994027]Treść usunięta[/QUOTE]Ja też uważam że twoje rady tylko pogorszą stan a nie pomogą. Ona ma z tą kuszą do saren strzelać żeby się nie krzątały po nocy czy co? Kusza ma uspokoić kogoś przed traumatycznym wyobrażeniem sobie walki z niedźwiedziem o 3 w nocy czy raczej będzie przypominać że jakieś zagrożenie ciągle czyha a samemu nie ma doświadczenia w posługiwaniu kuszą? Autorka opisuje samotnoścm niezadowolenie z tego jak potoczyło się życie i uogólniony niesprecyzowany lęk który w czasie dnia jest oddalany za pomocą różnych aktywności a w nocy ją paraliżuje, a nie strach przed atakiem zwierzęcia/złodzieja.

[Mija62]

Jedynie w takiej sytuacji, to wizyta u psychiatry i jakieś leki na te lęki, bo ja zrozumiałam, że są one dyktowane bujną wyobraźnia oraz traumatycznymi przeżyciami, co w moim odczuciu, jest całkiem zrozumiałe.

[I am Rock]

Napisane przez Mija62

Jedynie w takiej sytuacji, to wizyta u psychiatry i jakieś leki na te lęki, bo ja zrozumiałam, że są one dyktowane bujną wyobraźnia oraz traumatycznymi przeżyciami, co w moim odczuciu, jest całkiem zrozumiałe.

Nie sądzę, żeby w tym przypadku, gdy autorka boi się własnego cienia, forum było w stanie pomóc.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Overcooked]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88994182]Treść usunięta[/QUOTE]Przecież autorka dokładnie wypowiedziała co czuje pierwszym poście Wręcz opis sytuacji życiowej i swoich emocji (jak samotność, sytuacja ze znajomymi i rodziną, trudności w nawiązaniu kontaktów na miejscu, istotna śmierć brata w tym domu) to większość jej wypowiedzi, a sam opis lęku w nocy to tylko mały akapicik. To ty sobie dopowiadasz niebezpieczną okolicę w głębi puszczy gdzie ona tylko napisała że to miasteczko i czasem samochód przejedzie, wiatr wieje i meble skrzypią od czasu do czasu. Autorka nie wskazuje konkretnych scenariuszy lęków. Wiatr zawieje -> autorka weźmie broń, wstanie, zobaczy działający alarm, obraz z kamery gdzie nic nie zobaczy -> i co dalej? Przecież nie obawiała się złodzieja, jak niby jego brak ma ją uspokoić i pozwolić smacznie zasnąć? Wróci do łóżka, znowu wiatr zawieje to znowu wstanie zestresowana i będzie sprawdzać kamery.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Ehem. Warto by spróbować z psychiatrą. Istnieją łagodne antydepresanty, które bierze się na noc i mają też działanie wyciszające. A co do zwierzęcia to psy są dość mobilne. Zwłaszcza jakbyś miała możliwość jeździć pociągiem do mamy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Wicked_Girl]

Trudno Ci będzie, autorko, w lęku o takim natężeniu funkcjonować te kilka tygodni. Skontaktuj się pilnie ze specjalistą.

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;88993902]Lubisz zwierzeta, moze pies lub kot dotrzymalby Ci towarzystwa i byloby Ci milej[/QUOTE]

Autorka wyraźnie napisała, że zwierzę odpada.

Napisane przez Azhaar

No już bez jaj

Autorka nie napisała, że jest jakieś realne zagrożenie, którego się boi, tylko sama ma urojenia i lęki - w takim stanie to broń chyba bardziej by jej zagrażała niż pomogła.

Jeżeli światło pomaga, to można je zostawiać włączone (są chyba też automatyczne wyłączniki, żeby nie bulić za prąd przez cała noc).

Można spróbowac jakichś leków uspakajających lub na lepszy sen takich ogólno dostępnych, bez recepty. A

Proponuję przeczytać co to jest urojenie, a potem z tym pojęciem wyskakiwać na forum. Nie ma leków bez recepty, to jakiś kit hit, który nic nie pomaga, gdy ktoś ma lęki takie, jak autorka.

Napisane przez Overcooked

Przecież autorka dokładnie wypowiedziała co czuje pierwszym poście Wręcz opis sytuacji życiowej i swoich emocji (jak samotność, sytuacja ze znajomymi i rodziną, trudności w nawiązaniu kontaktów na miejscu, istotna śmierć brata w tym domu) to większość jej wypowiedzi, a sam opis lęku w nocy to tylko mały akapicik[/B].

Nie jest tak do końca, autorka wyraźnie wskazuje, że najgorzej jest właśnie nocą.

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;88994239]E A co do zwierzęcia to psy są dość mobilne. Zwłaszcza jakbyś miała możliwość jeździć pociągiem do mamy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Autorka wyraźnie wskazała, że nie zdecyduje się na zwierzę.

[black_elderflower]

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi. Każdemu dziękuję za każdą radę. Tak jak wspomniałam wcześniej, u mnie lęki są na tle duchowym.

Czytałam też inne wątki na forach odnośnie tego rodzaju lęku i widzę, że nie jestem jedyna. Na pewno warto będzie skonsultować temat ze specjalistą i nie pogardzę lekkimi lekami wyciszającymi, ale o tym już zdecyduje specjalista.

Jeżeli chodzi o moją okolicę to mam wokół sąsiednie domu ale i pole. Lasek jest dalej. W tym domu było kiedyś jedno włamanie, gdy jeszcze nie było mnie na świecie. Okolica jest raczej spokojna, ale zdarzały się tu różne incydenty, jest też obok dość duży zakład. Fizyczne zagrożenie również istnieje, bo bywa różnie że ktoś może obczaić, że dziewczyna mieszka sama w domu. Ale poruszam się z domu jedynie samochodem lub pieszo ale za dnia. Wychodzę tylko w celu realizacji najważniejszych potrzeb, zakupów, banku więc raczej na fizyczny atak nie jestem narażona, ale oczywiście nigdy nic nie wiadomo. Jednak nie sądzę, że uspokoiło by mnie posiadanie broni.

To siedzi w mojej głowie, mam wysotrzone zmysły, jestem pobudzona i lękliwa. Niestety nie mam możliwości przyjąć na te kilka dni jakiejś koleżanki czy pojechać do kogoś, ponieważ po prostu nikogo nie mam. Ubolewam nad tym, ale niestety nie da się tego zmienić.
Co do pieska, to nie chodzi o to,że jest niemobilny, ponieważ mam auto i spokojnie mogła bym go zawieść ale moja kwatera w Niemczech jest w hotelu pracowniczym i tam nie mam zgody na psa. Moja mama pracuje jako opiekunka i mieszka u podopiecznego, także nie mając możliwości posiadania ze sobą zwierzęcia.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Overcooked]

Napisane przez Wicked_Girl

Trudno Ci będzie, autorko, w lęku o takim natężeniu funkcjonować te kilka tygodni. Skontaktuj się pilnie ze specjalistą.



Autorka wyraźnie napisała, że zwierzę odpada.


Proponuję przeczytać co to jest urojenie, a potem z tym pojęciem wyskakiwać na forum. Nie ma leków bez recepty, to jakiś kit hit, który nic nie pomaga, gdy ktoś ma lęki takie, jak autorka.


Nie jest tak do końca, autorka wyraźnie wskazuje, że najgorzej jest właśnie nocą.



Autorka wyraźnie wskazała, że nie zdecyduje się na zwierzę.

Oczywiście że najbardziej męczące dolegliwości są w nocy, chodziło mi bardziej o to że autorka nie przyszła z wielkim opisem zdarzeń nocnych żeby dostać rady jak zabezpieczyć dom bo przeniosła się do niebezpiecznej dzielnicy i tylko mimochodem wspomniała że mieszka sama, tylko już przeczuwa że problem nocny ma źródło w zmianie sytuacji życiowej i pogorszeniu innych aspektów życia co zajęło większość wypowiedzi, a w nocy odczuwa to najmocniej co zajęło mniej wypowiedzi.

Psychiatrę i potem psychoterapię poradziłam w swojej pierwszej wiadomości. Też uważam że to nie miejsce na jakieś ziółka czy herbatki niby uspokajająco-relaksujące, ani tym bardziej zbrojenie się po zęby. Nie uważam też żeby urojenia byłyby prawdopodobne, przynajmniej nic co napisała na to nie wskazuje.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

nie masz zadnej dalszej rodziny zeby u nich zostac na te kilka tygodni?
ja osobiscie nie mam zadnego strachu zostac w domu sama zamykam drzwi okna i czuje sie bezpiecznie ale musze przyznac ze mam 2 psy ,jednak te psy nie sa jakies szczegolnie agresywne watpie aby mnie obronily wrazie jakiegos napadu ;-)
czasmi to one dodaja mi stresu kiedy zaczynaja szczekac na jakiegos wyimaginowego wroga za oknem
poszlabym do lekarza po jakies tabletki nasenne i miala wlaczone tv lub radio przez cala noc,sama nie znosze jakichkolwiek dzwiekow czy swiatla kiedy zasypiam wiec mi by to nie pomoglo ale mysle ze w twoim przypadku jakas muzyka w tle czy monotonne gadanie typ podcast by pomoglo z wsluchiwaniem sie w stukanie i inne podejrzane dzwieki
czasami slysze w moim domu jakies stuki i puki na strychu ale ja poporostu wiem ze nikogo tam nie mam ze dom zyje swoim zyciem zawsze sa w nim jakies dzwieki ,skrzypienie to wszystko naturalne.
moim zdaniem to jest naprawde bardzo male prawdopodobienstwo zeby ktos ci sie do domu wlamal jak wiedza ze ktos w tym domu przebywa wiem ze trudno ci w to uwierzyc ale zadne sarny czy dziki do chaty ci nie wejda jak zamkniesz porzadnie drzwi i okna ;-)

[ville]

Zdarza mi się zostawać samej w domu rodziców, który znajduje się na odludziu, w nieoświetlonej okolicy, a dodatkowo z dużą wyobraźnią, którą uaktywnia wieczór/noc.

Moje rady może nie będą odkrywcze, ale mnie pomaga delikatne, rozproszone światło (które nie przeszkadza w spaniu) i włączone radio - najlepiej takie, które nadaje często wiadomości (daje mi to większy kontakt z rzeczywistością niż sama muzyka).

Wiem jednak, że sporadycznie mogę taką sytuację zaakceptować i się do niej dostosować, ale na dłuższą metę - nie dałabym rady psychicznie, gdybym przy zapadającym zmroku już myślała o nadciągającej nocy, stąd leki wyciszające i/lub wizyta u specjalisty to dobry pomysł.

[black_elderflower]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88994354]Treść usunięta[/QUOTE]Bardzo dziękuję za zrozumienie. U mnie też się lata temu działy w tym domu porąbane rzeczy (chętnie sie tym podzielę, ale za miesiąc)

Teraz faktycznie biorę wszystko na chłopski rozum i zdaje sobie sprawę też że stare mury, piec się sam wyłącza itp. czasem ktoś przejedzie samochodem, czy do zakładu to słychać, czasem jednak dudni jakieś głuche echo tak, jakby ktoś łaził. W okolicy też znajduje się restauracja z obsługą wesel, więc też się może rozchodzić dźwięk.

Długo rozmawiałam z mamą, z kumpelą przez telefon, jednak jak rozpoczyna się noc to jest wyższa szkoła jazdy. Niestety nie mam żadnej rodziny do której mogę pojechac, ani przyjaciół. Mam fajne grono ale wszyscy porozbijani po całej Polsce, dwie przyjaciółki za granicą, wszyscy wiedzą o mojej sytuacji ale nikt nie proponuje brania mnie do siebie, ale też każdy ma własne życie, pracę i rodziny a ja nie będę się zachowywać jak histeryczka i siedzieć komuś na głowie dwa tygodnie czy miesiąc.

Wiem, że pewnie wiele osób mi może zazdrościć przestrzeni, zieleni, spokoju, ale nawet nie wiecie ile ja bym dała aby mieszkać teraz w jakimś przytulnym mieszkanku w bloku z rodziną czy rodzeństwem, czy chociażby w jednym mieście z kuzynostwem, czy przyjaciółmi. Bardzo bym chciała aby kiedyś tak było.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Nette]

Podłoże jest głębsze, bez przynajmniej psychologa raczej ciężko będzie się pozbyć tego lęku.
Mieszkałam tak kiedyś, zasadniczo odludzie (jakieś domy w niedalekiej okolicy były, ale albo puste, albo zamieszkałe przez ludzi w wieku 70+). Bezpośrednio bez sąsiadów, za oknem kawałek łąki i czarna ściana lasu. Rozumiem ten fragment o czarnych oknach, bo przy nich wyobraźnia trochę pracuje. Co prawda nie miałam lęków, ale raz zdarzył się w okolicy napad rabunkowy na starszą samotnie mieszkającą osobę.
U siebie miałam takie drobiazgi, które dodawały pewności siebie: 1) bardzo mocne reflektory, założone wysoko, jak miałam wrażenie, że hałas dobiega z mojego ogrodu, to mogłam sobie rozświetlić całą posesję + drogę lepiej, niż latarnia (mega mocne białe światło); 2) światło niżej uruchamiane czujnikiem ruchu - czujnik na mniejsze zwierzęta nie reagował, ale wystarczyło, żeby ktoś przeszedł przez furtkę, a startowało światło. Poza tym dobre antywłamaniowe drzwi, bezpieczne okna, tak samo zabezpieczone wejście przez piwnicę, w tym też okna. Na czarne okna pomagają jasne rolety czy zasłony (ciemne są trochę przygnębiające). I nie spędzałam czasu przy jednej słabej lampce, a miałam długo zapalone mocniejsze światła, nie ma wtedy takich przygnębiających długich wieczorów (światło włączone również przy oglądaniu tv, do tej pory nie lubię oglądać przy zgaszonym świetle).
Z samotnością ciężej, jak nie masz nikogo znajomego w okolicy, to może rozmowy przez Skype? Może wchodzi w grę jakieś poznawanie nowych ludzi? Do tego Netflixa + inne serwisy streamingowe, książki - czas szybko leci (mega polecam Kindla, dobry towarzysz podróży, bo lekki). Tylko nie katuj się kryminałami ani wojennymi, to też może być przygnębiające w tej sytuacji.

Może od czasu do czasu jakiś weekend poza domem? Jeśli lubisz saunowanie, to są rozmaite hotele urządzające w weekendy wieczory/noce saunowe, towarzystwo bardzo otwarte na nowych ludzi - nie szkodzi, jeśli przyjedziesz sama, bardzo łatwo poznać tam znajomych czy chociaż mieć towarzystwo na wieczór.

Nie da się tego domu sprzedać lub wynająć? Jeśli rzadziej zjeżdżacie do Polski, to środkami z wynajmu, przy takich miesięcznych pobytach, możnaby pokryć wynajem jakiegoś mieszkania w tzw. apart hotelu w mieście, skoro tam lepiej byś się czuła.
A może masz wśród znajomych kogoś, kto pracuje cały czas zdalnie i zamieniłby się na miesiąc mieszkaniem w mieście na dom na wsi? Jakbym wśród znajomych miała taką opcję, sama bym skorzystała, żeby po prostu jakiś czas pobyć w innym otoczeniu.

[Overcooked]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88994354]Treść usunięta[/QUOTE]To nie jest wątek o tobie i twoim strasznym domu na odludziu z którym miałaś do czynienia w zupełnie innej sytuacji, z innymi objawami - a piszesz jakbyś siedziała w głowie autorce mimo że masz jej 2 obszerne posty zupełnie przeczące temu, że jej i twoja historia są podobne. Wciskasz jej wydawanie sporej kasy na kamery, alarmy i broń przedstawiając to jako rozwiązanie doraźne, a pomoc medyczną odległe. Jak jest dokładnie na odwrót - psychiatra prywatnie za tą kasę, leki, spotkania z psychoterapeutą to rozwiązanie doraźne i lepsze spożytkowanie budżetu w tej konkretnej sytuacji tej konkretnej autorki.

Żeby nie było że się uczepiłam - radio/podcasty/coś podobnego puszczone w tle uważam za dobry pomysł.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Mija62]

Autorko postu, tak na cito to proponuję, czymś wyciszyć sypialnie, jakiś błogi szum np z wentylatora, oraz muzyka/śpiew ptaków/szum wody, poprostu jakas relaksacyjna muzyka z YT, to już każdy znajdzie coś dla siebie. Kiedyś właśnie jak miałam problemy z zaśnięciem, to mi pomagało. A najlepiej zasypiało mi się podczas transmisji sprzedażowych z FB ��

[niemanicka]

Też bałabym się nocować sama w domu na odludziu i jak rozmawiam z koleżankami, to mają podobnie. Ja bym radziła wynająć mieszkanie w bloku w mieście, nocować u jakiejś dalszej rodziny (ciotka, kuzynka) lub instalacja alarmu i kamer. W bloku jest więcej rodzin i nie ma takiego strachu zasnąć Nie wiem tylko czy udałoby ci się znaleźć coś tylko na miesiąc, ale spróbować można. Już nie mówiąc o wynajęciu pokoju w mieszkaniu studenckim (tanio i z ludźmi).


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Overcooked]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88994601]Treść usunięta[/QUOTE]Piszesz publiczne rady więc czemu się dziwisz że są oceniane? Mogłaś napisać autorce na priv jak nie możesz znieść tego że ktoś może skomentować twoje posty. Ja nie robię epopeji o swojej prywatnej historii o domku która nie jest związana ze sprawą autorki, tylko pokazuje wady twoich "rad", których ocena jest związana z sytuacją autorki bo może zobaczyć daną radę z innej perspektywy.

Wizyta u psychiatry i w aptece jako priorytet to chwila w porównaniu z reaserchem co do kamerek, czujek, cudów wianków na które można się nakręcić, montaż tego wszystkiego a potem czatowanie godzinami wpatrując się czy coś widać i czekanie na efekt zwłaszcza że to nie strach przed znanym bezpiecznym miasteczkiem jest problemem według samej autorki.



Gdzie tu tu widzisz jakieś "wymaganie" by inni mi przytakiwali? Nawołuje gdzieś "chodźcie i napiszcie jakieś posty które mnie wychwalają"?

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Overcooked]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88996316]Treść usunięta[/QUOTE]Nie czytaj i nie komentuj na forum które jest miejscem do czytania i komentowania. Twoje nowe "rady" są równie sensowne, dostosowane do celu odbiorcy i tak samo przydatne co poprzednie