Jak sie dogadac z dzieckiem?

[Luba]

Napisane przez _vixen_

Jak tak się zastanowilam, to masz Luba rację. Chociaż uważam, ze mówienie dziecku, jakie to nie jest zdolne (ale leniwe) też jest szkodliwe.

Ale czasem tak jest, że to zdolne "złapie lenia". Ja się zgadzam, że to powiedzenie jest używane przeważnie na wyrost. Z drugiej strony zdarzyło mi się powiedzieć dziecku "stać Cię na więcej, ale zrobisz jak uważasz". Jednak mówiłam to tylko wtedy, kiedy faktycznie wiedziałam, że stać je na więcej, ale z powodów np towarzyskich "nie miało czasu" na nauczenie się tego co trzeba.

Napisane przez paula78

Nie jestem zwolennikiem teorii, że dobre oceny są kluczem do świata i wyznacznikiem czegokolwiek, no moze oprócz presji w szkole/domu. I uważam, że wszelakiem zaległości w szkole mozna nadrobić, tylko trzeba chcieć.

Zgadzam się, że dziecko nie musi mieć zapchanej każdej chwili życia a zwykły odpoczynek w spokoju i nicnierobieniu też jest potrzebny

Ale jesli chodzi o oceny...
Są kluczem do świata. Jeśli komuś zależy na skonczeniu dobrej szkoły czy na studiach np medycznych, to oceny musi mieć stety niestety super. Tutaj, żeby w ogóle myslec o medycynie trzeba mieć średnią 1,0 czyli 6,0. Z niższą średnią nie ma nawet co składać papierów.
Także jeśli chcesz iść na dobrą uczelnię a nie do wyższej szkoły czyszczenia powierzchni płaskich w psiej wólce, musisz mieć wysoką średnią.
Dlatego najwięcej o tym, że oceny są nieważne mówią ludzie (i ich rodzice), którzy te oceny mają marne albo sobie jeszcze nie zdają sprawy z tego, że jednak te oceny dają szansę na lepszą szkołę a potem i pracę. Bo tutaj to też patrzą skąd dyplom.

[lemoorka]

Napisane przez MamaKtosia

Mam trochę deja vu z wątku o czytającym 4 latku
.

Dziecko mona uczyć nawet w wieku 2 lat czytać . Dziecko zapamiętuje ciągi -sylaby. Mój syn jest teraz rehabilitowany metodą krakowską i zna wszytskie samogłoski i uczymy się teraz czytać sylab. Łatwo nie jest. Ale zaczyna w końću gadać. Miał też podejrzenie Apsergera, ale dzieki Bogu az taki zdolny nie bedzie.... Ludzie z ZA sa nieprzecietnie inteligentni.

[marsi11]

Napisane przez _vixen_

A może problem tkwi w tym, że wcale nie jest taki zdolny, jak się rodzicom wydaje?

nie wiem, zdobywa czołowe miejsca w olimpiadach( w jednym z ostatnich konkursów 9 z w PL), dostaje celujące za dodatkowe umiejętności więc może faktycznie mi się zdaje
z angielskiego- z zajęc w prywatnej szkole szczególne osiągniecia
z zajęśc szkolnych- przeciętnie, na pytanie dlaczego - nie lubi szkolnego angielskiego, no jest argument heeh

Napisane przez Luba

nie smędziłabym mu. Serio. Zamknij gębę i nie truj na okragło.
Jak zawali to biedy nie będzie, bo te testy są chyba trochę bez znaczenia
A może pozwoli mu się to przekonać, że jednak należałoby się pouczyć
A jak nie zawali to znaczyc będzie, ze jednak się uczy

a wiesz,że masz racje odpuściłam,nie ględze
i są efekty już po kilku dniach
mimo feri, rozwiązuje testy z matmy

dobrze przeczuwałam że robi to na przekór, im więcej gadam tym bardziej się buntuje

[_vixen_]

Faktem jest, że polska szkoła jest kiepska i na wiele dzieci działa demotywująco.

[marsi11]

Napisane przez _vixen_

Faktem jest, że polska szkoła jest kiepska i na wiele dzieci działa demotywująco.

byłam zadowolona ze szkoły mojego syna on do tej pory też, problemy zaczeły się wraz ze zmianą wychowawcy, wtedy zauważyłam mniejszą motywacje i dużą niechęć
no ale niestety,co poradzisz
w swoim życiu młody jeszcze spotka "nie takich" nauczycieli, szefów itp
życie....

[_vixen_]

No i właśnie to jest to, wiele dzieci ma zapal do nauki, zdobywania wiedzy...kilka lat szkoły i ten zapal maleje, zostaje tylko wyjątkowym pasjonatom. Ogólnie słyszałam opinie, ze polska szkoła nie radzi sobie z edukacja dzieci najsłabszych i najzdolniejszych.

[paula78]

Napisane przez Luba

Ale jesli chodzi o oceny...
Są kluczem do świata. Jeśli komuś zależy na skonczeniu dobrej szkoły czy na studiach np medycznych, to oceny musi mieć stety niestety super. Tutaj, żeby w ogóle myslec o medycynie trzeba mieć średnią 1,0 czyli 6,0. Z niższą średnią nie ma nawet co składać papierów.
Także jeśli chcesz iść na dobrą uczelnię a nie do wyższej szkoły czyszczenia powierzchni płaskich w psiej wólce, musisz mieć wysoką średnią.
Dlatego najwięcej o tym, że oceny są nieważne mówią ludzie (i ich rodzice), którzy te oceny mają marne albo sobie jeszcze nie zdają sprawy z tego, że jednak te oceny dają szansę na lepszą szkołę a potem i pracę. Bo tutaj to też patrzą skąd dyplom.

Owszem oceny sa ważne, gdy dziecko chce iść na konkretne studia np. medycyna.

Kluczem do świata nie są oceny dla wiekszości społeczenstwa, tylko kasa ,a żeby miec kasę nie trzeba mieć 6,0 na świadectwie.
Do tego jeszcze odpowiedni rodzice, znajomosci, itd- na marginesie.

I tu widzę trudność w wychowaniu dzieci.
A jest jeszcze ciężka praca na lepsze oceny, ale nikt za pracę nie daje 5 na świadectwie-liczy sie to co potrafisz powiedzieć czy napisac na sprawdzianie i tu też leży problem polskiej szkoły- nie docenia starań, samej pracy.

A i jesli dziecku zechce się iść na medycynę w liceum to z dobra motywacja nadrobi wszystko nawet jeśli miał średnia średnią w poprzednich latach.

Zgadzam się, że brakuje motywowania i doceniania bo liczy się ranking.

[gda]

Napisane przez iizabelaa

Nie wierze w takie rzeczy, jak ktoś cała podstawówkę czy liceum się nie uczył, i miał mierne stopnie to w moim pojeciu na pewno nie zasłuży na miano osoby zdolnej, czy zdolnego dziecka. Jak nadrobić takie braki w wiedzy, to się ciągnie przez cale życie.

Wiesz co, ja mam mnóstwo znajomych, którzy byli "piątkowi" i niestety niektórym wiedza z poszczególnych przedmiotów się gdzieś ulotniła

Ja miałam fatalne stopnie, w liceum się poprawiło, bo trafiłam do fantastycznego społecznego liceum, gdzie można było wybrać czego się chce uczyć (pod kątem matury). A na studiach mam same 5, bo wreszcie uczę się czegoś, co mnie interesuje. (I tak-jest to psychologia kliniczna dziecka ).

[Morka1]

Przede wszystkim trzeba rozmawiać szczerze i cierpliwie i nie zrażać się humorami dziecka, bo to często jest tylko poza.

[MamaKtosia]

Napisane przez lemoorka

Dziecko mona uczyć nawet w wieku 2 lat czytać . Dziecko zapamiętuje ciągi -sylaby. Mój syn jest teraz rehabilitowany metodą krakowską i zna wszytskie samogłoski i uczymy się teraz czytać sylab. Łatwo nie jest. Ale zaczyna w końću gadać. Miał też podejrzenie Apsergera, ale dzieki Bogu az taki zdolny nie bedzie.... Ludzie z ZA sa nieprzecietnie inteligentni.

Chodziło mi o to, że tamten wątek w pewnym momencie zamienił się w pole bitwy pomiędzy zwolennikami tezy, że płynnie czytający 4 latek to bestia intelektualna i tych którzy uważali, że to nic takiego. Jak to na wizażu schizma była

Cieszę się, że nie usłyszeliście niechcianej diagnozy! Powodzenia z rehabilitacją

[szmineczka1]

Napisane przez Patrilla

nie piszesz ile dziecko ma lat, czy sa jakies powody, jaka jest wasza sytuacja życiowa
polecam na poczatek książke "jak mówić zeby dzieci słuchaly ..."

Ma 15 lat, ksiazke czytalam i szczerze nie barzdo mi pomogla. Nie wiem, moze wymyslam, psychlog powiedziala, ze nic niepokojacego nie widzi... ze taki wiek, trzeba przeczekac... ale ja juz czasem nie mam sily na te ciagle fochy... i burze hormonow...

[iizabelaa]

Napisane przez gda

Wiesz co, ja mam mnóstwo znajomych, którzy byli "piątkowi" i niestety niektórym wiedza z poszczególnych przedmiotów się gdzieś ulotniła

Ja miałam fatalne stopnie, w liceum się poprawiło, bo trafiłam do fantastycznego społecznego liceum, gdzie można było wybrać czego się chce uczyć (pod kątem matury). A na studiach mam same 5, bo wreszcie uczę się czegoś, co mnie interesuje. (I tak-jest to psychologia kliniczna dziecka ).

Czyli jak młoda będzie się źle uczyć, to zostaje opcja, że jej zapłacę za liceum i psychologiem zostanie.

[Bezmleczka]

Napisane przez _vixen_

Ja akurat bardzo nie lubię tego określenia. Tak naprawdę bardzo zdolnych dzieci jest niewiele (w oczach rodziców oczywiście każde jest zdolne) i jak się faktycznie dziecko czymś interesuje, jest w czymś dobre, to nie ma opcji, żeby było do tego tematu "leniwe". Z reszty przedmiotów może mieć same dwóje od góry do dołu, ale jeśli jego pasją jest np. matematyka, to będzie z tego najlepszy.

Moje doświadczenie ze zdolnymi ale leniwymi jest takie, że kombinują, żeby jak najmniej ocen mieć - klasówka to chory, a potem na koniec semestru przez tydzień pocisną i zdają na 4/5. Ale przecież nie tylko o oceny chodiz w kontkacie z dizeckiem. Mnie to naawet irytuje jak rodzice na to kłada nacisk. Wydaje im się, ze jak oceny są spoko, to zanczy, ze wsyzstko jst w porzadku ich dziecko jest ideałem nie ma problemów i w zadne terapaty sie nie wpakuje... I często są zaskoczenia, ze dziecko piatkowe odwaliło jakąś akcję... A kiedy rodizcu byłeś w szkole? Znasz jego kolegów, zainteresowania?... Wiem, że to nie jest łatwe, sama jeszcze pamiętam ten wiek Póki co mam jeszcze parę lat, ale mam też nastoletniego brata i bywają momenty, ze go nie poznaję. Najgorsze co moze być to sytuacja jak w "Sali samobójców", gdzie rodzice zabiegani zatracja to, co najważniejsze i próbują ten chory system wartości wpoić dziecku, który się buntuje...

[Morka1]

A co gorsza, zauważyłam taką emocjonalną spychologię, szczególnie u lepiej sytuowanych i bardziej "zabieganych" rodzin, czyli kupić mu wszystko co chce, każdy gadżet, aby tylko nie musieć się nim (dzieckiem ) zajmować, aby mieć to z głowy, co ogranicza się niekiedy do dialogu w takim stylu:
- Mogę pograć na kompie?
- A jak w szkole?
- Dobrze
-No to dobrze, możesz...

A potem niestety dziecko pozostawione samo sobie wikła się coraz bardziej w sieci technologii i własnej samotności, problemów, lęków itp.

[szmineczka1]

Wlasnie trafilyscie w sedno. Trudno znalezc gdzie ten zloty srodek. I szczerze mowiac, mysle, ze wiele jest takich rodzin jak w Sali samobojcow. Kiedys rodzice konczyli prace o 15- 16 i byli w domu. Teraz pracuja od rana do wieczora i nawet nie wiedza co sie dzieje z ich dzieckiem... Siedzi u soiebie w pokoju na kompie, to dobrze, przynajmniej sie nie szweda po osiedlu,a to takie zludne...

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez lemoorka

Dziecko mona uczyć nawet w wieku 2 lat czytać . Dziecko zapamiętuje ciągi -sylaby. Mój syn jest teraz rehabilitowany metodą krakowską i zna wszytskie samogłoski i uczymy się teraz czytać sylab. Łatwo nie jest. Ale zaczyna w końću gadać. Miał też podejrzenie Apsergera, ale dzieki Bogu az taki zdolny nie bedzie.... Ludzie z ZA sa nieprzecietnie inteligentni.

No to cię zaskoczę... tzn. akurat z tym, co napiszę, kompletnie się nie zgadzam - ale dzisiaj zaczęła się, nie wiem - moda? na wystawianie w PPP orzeczeń o - jednocześnie: upośledzeniu umysłowym lekkiego stopnia i zespole Aspergera.

Mam takie kwiatki w pracy przy czym, o ile uu wychodzi od razu i jest widoczne, to ZA za cholerę nie mogę dostrzec a coraz więcej takich orzeczeń się tworzy...

[paula78]

Napisane przez szmineczka1

Ma 15 lat, ksiazke czytalam i szczerze nie barzdo mi pomogla. Nie wiem, moze wymyslam, psychlog powiedziala, ze nic niepokojacego nie widzi... ze taki wiek, trzeba przeczekac... ale ja juz czasem nie mam sily na te ciagle fochy... i burze hormonow...

Mnie tez nie pomogła bo to czysta teoria, a w rodzinie sa jeszcze emocje.
Nie odczytałam, chodzi o syna czy córkę?

Napisane przez Bezmleczka;45555591.

I często są zaskoczenia, ze dziecko piatkowe odwaliło jakąś akcję... A kiedy rodizcu byłeś w szkole? Znasz jego kolegów, zainteresowania?... Wiem, że to nie jest łatwe, sama jeszcze pamiętam ten wiek Póki co mam jeszcze parę lat, ale mam też nastoletniego brata i bywają momenty, ze go nie poznaję. Najgorsze co moze być to sytuacja jak w "Sali samobójców", gdzie rodzice zabiegani zatracja to, co najważniejsze i próbują ten chory system wartości wpoić dziecku, który się buntuje...

Zgadzam się, dla wieku dobre oceny= wszystko ok, dziecko bez problemów.

Napisane przez Morka1

A co gorsza, zauważyłam taką emocjonalną spychologię, szczególnie u lepiej sytuowanych i bardziej "zabieganych" rodzin, .

Nie zgodzę się.
Spychologia wystepuje z kazdej "warstwie", spójrz na rodziny patologiczne- kasy nie ma, a dzieci zaniedbane.

Napisane przez szmineczka1

Wlasnie trafilyscie w sedno. Trudno znalezc gdzie ten zloty srodek. I szczerze mowiac, mysle, ze wiele jest takich rodzin jak w Sali samobojcow. Kiedys rodzice konczyli prace o 15- 16 i byli w domu. Teraz pracuja od rana do wieczora i nawet nie wiedza co sie dzieje z ich dzieckiem... Siedzi u soiebie w pokoju na kompie, to dobrze, przynajmniej sie nie szweda po osiedlu,a to takie zludne...

Nie trzeba odwoływać się do tego filmu, bo to skrajny przypadek. I tez się nie zgodzę z tym byciem w domu rodziców o 15 i co z tego, skoro siedzieli przed tv?

Moim zdanie problem leży w tym, że wszedzie naciska się na kontakt z noworodkiem, przdszkolakiem,a nie ma nic jak utrzymać ten wypracowany kontakt z dzieckiem dorastającym, który coraz bardziej "odchodzi" w swoja stronę, jak dotrzeć do nastolatka- czesto widzę, że rodzice nie dają swojego czasu bo uważają, że dziecko jets juz duże, ma szkołe, zajęcia pozalekcyjne, znajomych, itd, że ten lużniejszy kontakt jest normalny i nie trzeba rozmawiać bo skoro mówi, że w szkole ok, oceny są w miarę dobre, wychowawca się nie skarży, czyli moje dziecko jest zdrowe, normalne i bez trosk i zmartwień.

Ew. ten kontakt polega tylko na wypytywaniu, kontrolowaniu, sprawdzaniu i zabranianiu lub machaniu rękę pt: " wyrośnie".

[lemoorka]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;45580075]No to cię zaskoczę... tzn. akurat z tym, co napiszę, kompletnie się nie zgadzam - ale dzisiaj zaczęła się, nie wiem - moda? na wystawianie w PPP orzeczeń o - jednocześnie: upośledzeniu umysłowym lekkiego stopnia i zespole Aspergera.

Mam takie kwiatki w pracy przy czym, o ile uu wychodzi od razu i jest widoczne, to ZA za cholerę nie mogę dostrzec a coraz więcej takich orzeczeń się tworzy...[/QUOTE]

Dzięki za rozjaśnienie umysłu.

Ja się zastanawiam z Młodym czy nie iśc po orzeczenie z PPP, bo miałabym darmowe spotkania w ośrodku, do którego chodze. Ale pani teraputka powiedziała mi,że zależy na jaką komisję trafię, bo właśnie tak jak mówisz powstałą moda na "chore" dzieci i wiele poradni już to dostrzega.

[weselna01]

Nie obiecuje skuteczności, nie znam sedna problemu, ale polecam: zostawcie w domu "przeszkadzajki" w postaci komórek, laptopów, tabletów i innych elektronicznych odseparowywaczy od realnego świata.

Jedźcie gdzieś, gdzie nie będzie odciągających Was od siebie rozrywek.
Mazurska dzicz byłaby niezła

Nawet żeby miała się nie odzywać po kilka godzin, a się odezwie. Milczenie i pozwolenie aby napięcie osiągnęło maksimum i się wylało to też metoda pracy

Generalnie chodzi o to, żeby zabrać gdzieś, gdzie nie pozostanie nic innego jak usiąść, pogadać - może i poznać na nowo).

Metoda raczej nieszkodliwa - ma wpłynąć na to, żeby nie było nic innego do roboty i nie było niczego innego, niż kontemplowanie z każdej strony przyczyny napięcia między Wami.
Nie mylić z przesłuchiwaniem nastolatki. Po prostu dać jej przestrzeń, żeby mogła mówić.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez lemoorka

Dzięki za rozjaśnienie umysłu.

Ja się zastanawiam z Młodym czy nie iśc po orzeczenie z PPP, bo miałabym darmowe spotkania w ośrodku, do którego chodze. Ale pani teraputka powiedziała mi,że zależy na jaką komisję trafię, bo właśnie tak jak mówisz powstałą moda na "chore" dzieci i wiele poradni już to dostrzega.

Misiu, ale to nie tak działa.

Jest problem--> lekarz (pediatra najpierw, potem neurolog, psychiatra, różnie) --> dają info do poradni --> diagnoza (psycholog, oigofrenopedagog/tyflo/surdo, logopeda, pedagog - też różnie, nie wszyscy, zaleznie od schorzenia) --> wystawienie orzeczenia

Możesz iść jak najbardziej sama do PPP, ale bez lekarza nikt orzeczenia wam nie da, bo tylko lekarz może diagnozować. Inna rzecz jest z tzw. opinią, ale na podstawie samej opinii (którą może wystawić i poradnia, i pedagog szkolny czy wychowawca) nie są przyznawane zajęcia.

Jeszcze inna rzecz, ale was absolutnie teraz nie będzie się to tyczyć - opinia o dysleksji/dystrafii i innych tego typu, na takiej podstawie są dzieciaki obejmowane różnymi zajęciami naprawczymi.

[Morka1]

Wiecie co ja już mam dosyć mądrych książek, specjalistów to męczy czasem wolę poczytać sobie jakoś książkę, czy film obejrzeć na temat"dogadywania się z dzieckiem" ostatnio czytałam "Emma i ja" (nie pamiętam autorki), albo Miłość" - Anne Ostrawik a film "Obietnica" oglądałam - generalnie wszystkie mówią o trudnościach w porozumieniu się z własnymi dziećmi, a film to wręcz ku przestrodze jakie mogą być konsekwencje pozostawienia dziecka samemu sobie z jego emocjami i problemami ( i nowoczesnym komunikatorom typu skype i inne).

[szmineczka1]

Morka1 widzialam ten film. specjalnie na niego poszlismy, w kontekscie naszego syna... No i kolejny wazny film o dorastajacej mlodziezy... Sporo przemyslen po...

[MeredithGrey]

Napisane przez paula78

Owszem oceny sa ważne, gdy dziecko chce iść na konkretne studia np. medycyna.

Kluczem do świata nie są oceny dla wiekszości społeczenstwa, tylko kasa ,a żeby miec kasę nie trzeba mieć 6,0 na świadectwie.
Do tego jeszcze odpowiedni rodzice, znajomosci, itd- na marginesie.

I tu widzę trudność w wychowaniu dzieci.
A jest jeszcze ciężka praca na lepsze oceny, ale nikt za pracę nie daje 5 na świadectwie-liczy sie to co potrafisz powiedzieć czy napisac na sprawdzianie i tu też leży problem polskiej szkoły- nie docenia starań, samej pracy.

A i jesli dziecku zechce się iść na medycynę w liceum to z dobra motywacja nadrobi wszystko nawet jeśli miał średnia średnią w poprzednich latach.

Zgadzam się, że brakuje motywowania i doceniania bo liczy się ranking.

Wiesz, ale w sumie w życiu, potem, w pracy też liczą się głównie efekty. Nie wysiłek i praca.
oczywiście jedno z drugim się wiąże, ale nie zawsze. Także szkoła uczy dość życiowo, ze - ile pracowales na efekt wiesz tylko ty i nikt tego nie ocenia- efekt za to widzą, i ocenią wszyscy..

[taszkin]

Weselna01, dobrze powiedziane Jak czuję, że tracę kontakt z córą (choć to co innego bo ma niecałe 7), biorę ją na spacer, czas sam na sam, bez presji, bez "musimy pogadać". Samo się dzieje. Wspólne zrobienie czegoś jest fajnym podłożem, możecie razem, nie wiem, umyć auto? a następnego dnia iść na taki spacer. Raz, drugi, trzeci.


[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;45580075]No to cię zaskoczę... tzn. akurat z tym, co napiszę, kompletnie się nie zgadzam - ale dzisiaj zaczęła się, nie wiem - moda? na wystawianie w PPP orzeczeń o - jednocześnie: upośledzeniu umysłowym lekkiego stopnia i zespole Aspergera.

Mam takie kwiatki w pracy przy czym, o ile uu wychodzi od razu i jest widoczne, to ZA za cholerę nie mogę dostrzec a coraz więcej takich orzeczeń się tworzy...[/QUOTE]

Z jednej strony tak, z drugiej jednak rośnie świadomość rodziców, sami szukają, dociekają, chcą pomóc dziecku. Mój teść - klasyczny Asperger, jego mama także. Kto w tamtych czasach diagnozował? Dziwak i tyle. Dobrze dla niego, jak miał wokół siebie ludzi, których umiał sobie ustawić Chodzę z córą na zajęcia, jestem w stowarzyszeniu, rozmawiałam z wieloma rodzicami, którzy zgodnie twierdzą "kto kiedyś słyszał o całościowym zaburzeniu? Spektrum? Aspergerze? Adhd? teraz mamy tylu nieszczęśliwych dorosłych ludzi". I to jest druga strona medalu.
(ale żeby było jasne, nie jestem za tworzeniem osiedli, przedszkoli, szkół dla autystyków, o nie)

[blackmantra]

Widzę, że jesteś z Warszawy. Przejdź się na poradnictwo wychowawcze, zawsze fajniej sobie pogadać na żywo ze specjalistą, może podsunąć sporo fajnych pomysłów.

Z takiej usługi można korzystać za darmo, w każdej poradni psychologiczno-pedagogicznej w Warszawie jeżeli ma się dziecko uczące się na jej terenie.

Można też zrobić sobie warsztaty umiejętności rodzicielskich - bardzo fajne doświadczenie, ludzie zwykle mówią że poszerzyli perspektywę

Jest taka poradnia w Wawie, nazywa się "Uniwersytet dla Rodziców" - tam mają poradnictwo wychowawcze i warsztaty. Ale warsztaty powinny być w każdej PPP.