Narzeczony chce przerwy w związku

[sweety_]

Witajcie kochani,

zalogowałam się na forum, ponieważ szukam pomocy dla siostry.
Od 4 lat jest ona w związku, a od końca zeszłego roku jest narzeczoną, ślub planowany jest (mówię 'jest', chociaż w to wątpię) na maj przyszłego roku. Wszystko układało się im pięknie, przez jakiś czas mieszkali razem, jednak on się wyprowadził, ponieważ 'chciał pomóc rodzicom w firmie'.

Jeszcze dwa tygodnie temu wszystko było dobrze, jednak ostatnio chłopak zażyczył sobie przerwy w związku, tłumacząc, że nie jest pewny, czy ją kocha, chce ponownie za nią zatęsknić, chce być pewien, że będą razem na zawsze - krótko mówiąc: ma wątpliwości. Zdecydował, że chce dać sobie miesiąc przerwy na przemyślenia, żeby do niego nie pisała, nie dzwoniła - to on odezwie się w odpowiednim czasie. Zapewnia, że jej nie zdradził, nie ma nikogo innego, po prostu nie jest pewny uczuć, nie kocha jej tak jak dawniej. Powiedział nawet, że oświadczył się jej, ponieważ myślał, że będzie lepiej. Płakał, gdy o tym mówił, widać, że się z tym męczy.

Duży wkład w ich kryzys miała, moim zdaniem, jego matka, która wtrącała się w ich związek, pytała go, czy jest pewny, że chce tego ślubu, czy czuje się szczęśliwy, czy myśli, że tak powinno wyglądać jego życie... Czy to możliwe, że to ona nastawiła go przeciwko niej?

Siostra jest załamana, czeka z nadzieją, że wszystko będzie dobrze, że będzie chciał być z nią dalej. Od kilku dni nie rozmawiają ze sobą. Ona boi się, że o niej zapomni.

Jak mam jej pomóc? Czy myślicie, że da się jeszcze uratować ten związek? Czy ktoś z Was miał takie dylematy?

[201607110949]

Napisane przez sweety_

Witajcie kochani,

zalogowałam się na forum, ponieważ szukam pomocy dla siostry.
Od 4 lat jest ona w związku, a od końca zeszłego roku jest narzeczoną, ślub planowany jest (mówię 'jest', chociaż w to wątpię) na maj przyszłego roku. Wszystko układało się im pięknie, przez jakiś czas mieszkali razem, jednak on się wyprowadził, ponieważ 'chciał pomóc rodzicom w firmie'.

Jeszcze dwa tygodnie temu wszystko było dobrze, jednak ostatnio chłopak zażyczył sobie przerwy w związku, tłumacząc, że nie jest pewny, czy ją kocha, chce ponownie za nią zatęsknić, chce być pewien, że będą razem na zawsze - krótko mówiąc: ma wątpliwości. Zdecydował, że chce dać sobie miesiąc przerwy na przemyślenia, żeby do niego nie pisała, nie dzwoniła - to on odezwie się w odpowiednim czasie. Zapewnia, że jej nie zdradził, nie ma nikogo innego, po prostu nie jest pewny uczuć, nie kocha jej tak jak dawniej. Powiedział nawet, że oświadczył się jej, ponieważ myślał, że będzie lepiej. Płakał, gdy o tym mówił, widać, że się z tym męczy.

Duży wkład w ich kryzys miała, moim zdaniem, jego matka, która wtrącała się w ich związek, pytała go, czy jest pewny, że chce tego ślubu, czy czuje się szczęśliwy, czy myśli, że tak powinno wyglądać jego życie... Czy to możliwe, że to ona nastawiła go przeciwko niej?

Siostra jest załamana, czeka z nadzieją, że wszystko będzie dobrze, że będzie chciał być z nią dalej. Od kilku dni nie rozmawiają ze sobą. Ona boi się, że o niej zapomni.

Jak mam jej pomóc? Czy myślicie, że da się jeszcze uratować ten związek? Czy ktoś z Was miał takie dylematy?

Nie da się, ponieważ brak tu uczuć ze strony pana. A jego zachowanie jest, delikatnie mówiąc, strasznie gówniarskie. Zdecydował, że przez miesiąc dziewczyna ma w milczeniu, jak wierny, bezwolny piesek, oczekiwać na jego decyzję, którą łaskawie podejmie. Poniżające na maxa, podziękowałabym takiemu za współpracę.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Cóż pozostaje tylko czekać i ewentualnie przygotować się, że to koniec. Skoro wyprowadził się jak dla mnie z powodu głupiej wymówki, skoro chciał przerwy, to dla mnie to świadczy o tym, że postanowił stopniowo zakończyć związek. Najpierw "wyniósł" się duchowo potem fizycznie.
Poza tym skoro mówił o tym, że nie wie czy ją kocha to jakby przygotowywał ją na koniec.

[Minna]

Nie wiem co tu można zrobić. Zachowanie faceta okropne. Bezduszne. Ja szczerze powiedziawszy, chyba zrezygnowałabym z tego pana i nie czekała wiernie w milczeniu, aż ten raczy się odezwać.

[Missandei]

Napisane przez SALIX

Nie da się, ponieważ brak tu uczuć ze strony pana. A jego zachowanie jest, delikatnie mówiąc, strasznie gówniarskie. Zdecydował, że przez miesiąc dziewczyna ma w milczeniu, jak wierny, bezwolny piesek, oczekiwać na jego decyzję, którą łaskawie podejmie. Poniżające na maxa, podziękowałabym takiemu za współpracę.

Też tak myślę. A ona ma siedzieć i gęba na kłódkę aż jaśnie pan przemówi coś mi się zdaje, że szanowny pan już się nigdy nie odezwie...

[mary_poppins]

Siostra powinna się zacząć poważnie nastawiać na zerwanie. W mojej ocenie bez względu na to, jaką decyzję podejmie jej narzeczony, związek już do dawnej formy nie wróci. I to niekoniecznie ze strony faceta, ale również jej, bo nie wyobrażam sobie brać z radością ślubu po takich akcjach i po wielmożnym "no, chyba jednak mi się nie odwidziałaś". Wątpię żeby byłaby po czymś takim z powrotem tak szczęśliwa i spokojna jak wcześniej.

[sweety_]

Bardzo mi jej szkoda, to jej pierwszy poważny związek, miał być ślub, już wybierała suknię ślubną..., a tu taki numer.
Mój chłopak z nim rozmawiał, wygląda na to, że mówi prawdę. Nie czuje tego, co dawniej, standardowe teksty: nie chce jej krzywdzić, to dobra osoba. Nie mówi o odejściu, tylko o tym, że chce poczuć to, co było kiedyś, że chce by po ślubie nie było taki dylematów.
Ona jest tak zaskoczona jego zachowaniem, jeszcze niedawno nic nie wskazywało na taką sytuację. Martwię się, że będzie tutaj potrzebny psycholog. Wszystko byłoby łatwiejsze, gdyby nie było ślubu w planach.

[xanyax]

Ile mają lat?

[201607040940]

Wydaje mi się że przygotowuje Twoją siostrę do rozstania. Sprawa jest przez niego przemyślana bo najpierw przeprowadził się (żeby uniknąć konfrontacji) a później zaproponował rozstanie. Nie byłabym dobrej myśli.

[Minna]

Napisane przez sweety_

Bardzo mi jej szkoda, to jej pierwszy poważny związek, miał być ślub, już wybierała suknię ślubną..., a tu taki numer.
Mój chłopak z nim rozmawiał, wygląda na to, że mówi prawdę. Nie czuje tego, co dawniej, standardowe teksty: nie chce jej krzywdzić, to dobra osoba. Nie mówi o odejściu, tylko o tym, że chce poczuć to, co było kiedyś, że chce by po ślubie nie było taki dylematów.
Ona jest tak zaskoczona jego zachowaniem, jeszcze niedawno nic nie wskazywało na taką sytuację. Martwię się, że będzie tutaj potrzebny psycholog. Wszystko byłoby łatwiejsze, gdyby nie było ślubu w planach.

To bardzo egoistyczne podejście z jego strony. "Chce poczuć to co na początku". Szkoda tylko, że nie myśli o tym jak bardzo krzywdzi swoją narzeczoną. Ja bym się nie nastawiała na jego powrót. Ktoś kto kocha nie robi takich numerów tej jedynej osobie. To chyba gorsze niż ostateczne zerwanie.
Psycholog nie jest złym pomysłem, w końcu to bardzo przykre wydarzenie.

[201607110949]

Napisane przez sweety_

Bardzo mi jej szkoda, to jej pierwszy poważny związek, miał być ślub, już wybierała suknię ślubną..., a tu taki numer.
Mój chłopak z nim rozmawiał, wygląda na to, że mówi prawdę. Nie czuje tego, co dawniej, standardowe teksty: nie chce jej krzywdzić, to dobra osoba. Nie mówi o odejściu, tylko o tym, że chce poczuć to, co było kiedyś, że chce by po ślubie nie było taki dylematów.
Ona jest tak zaskoczona jego zachowaniem, jeszcze niedawno nic nie wskazywało na taką sytuację. Martwię się, że będzie tutaj potrzebny psycholog. Wszystko byłoby łatwiejsze, gdyby nie było ślubu w planach.

To zdanie najlepiej świadczy o tym, że jest kompletnie niedojrzały i ma zwichrowaną wizję ceremonii ślubu, która jakimś magicznym sposobem ma zapewnić trwałość i miłość w związku, najlepiej dla niej będzie jak go zostawi z tymi mądrościami samego.

[sweety_]

Napisane przez xanyax

Ile mają lat?

25. Od kilku dni sama się tym wszystkim przejmuję, jakby to mnie dotyczyło. Sama miałam podobne doświadczenia, co prawda nie miałam brać ślubu, ale wiem, co oznacza nagłe rozstanie, dlatego boję się, że ona może sobie z tym nie poradzić.
To był dobry chłopak, moja rodzina go uwielbiała, nigdy jej nie zawiódł, kłótnie zdarzały się im sporadycznie. Wydaje mi się, że mogła namieszać mu w głowie jego matka. Ostatnio bardzo często pytała go, czy jest pewny, że tak ma wyglądać jego życie, czy chce tego ślubu. On jest bardzo rodzinną osobą, myślę, że to mogło mieć na niego wpływ.

Ja sama często z tego powodu płaczę, nie wiem, czy wróciły moje stare wspomnienia z rozstania i boję się jak ona to przeżyje, czy po prostu sama przyzwyczaiłam się do jego obecności w jej życiu.

[Minna]

Napisane przez sweety_

25. Od kilku dni sama się tym wszystkim przejmuję, jakby to mnie dotyczyło. Sama miałam podobne doświadczenia, co prawda nie miałam brać ślubu, ale wiem, co oznacza nagłe rozstanie, dlatego boję się, że ona może sobie z tym nie poradzić.
To był dobry chłopak, moja rodzina go uwielbiała, nigdy jej nie zawiódł, kłótnie zdarzały się im sporadycznie. Wydaje mi się, że mogła namieszać mu w głowie jego matka. Ostatnio bardzo często pytała go, czy jest pewny, że tak ma wyglądać jego życie, czy chce tego ślubu. On jest bardzo rodzinną osobą, myślę, że to mogło mieć na niego wpływ.

Ja sama często z tego powodu płaczę, nie wiem, czy wróciły moje stare wspomnienia z rozstania i boję się jak ona to przeżyje, czy po prostu sama przyzwyczaiłam się do jego obecności w jej życiu.

Ja bym nie szukała winy w matce. Jakby nie trafiało na podatny grunt to nic by nie wskórała gadaniem. Może pytała o to, bo widziała, że się waha?

[201607110949]

Napisane przez sweety_

Wydaje mi się, że mogła namieszać mu w głowie jego matka. Ostatnio bardzo często pytała go, czy jest pewny, że tak ma wyglądać jego życie, czy chce tego ślubu. On jest bardzo rodzinną osobą, myślę, że to mogło mieć na niego wpływ.

To go nie usprawiedliwia. Według mnie, przeciwnie - stawia w jeszcze gorszym świetle - chłoptasia, który nie dorósł do podejmowania samodzielnych decyzji, na którego losy tak bardzo można wpłynąć, że aż się miłości życia pozbywa.

[annic]

Podobnie jak dziewczyny myślę, że szykuje się do rozstania. Widocznie miał już od jakiegoś czasu wątpliwości. Sama piszesz, że oświadczył się by to ratować - a niestety nie tędy droga. Uczucie mogło się w nim wypalić, a na to niewiele można poradzić, bo co robić, nie zmusisz nikogo do miłości. Co do wpływu matki - możliwe że widziała jak syn się męczy i dlatego zadała takie a nie inne pytania - przecież nie będzie utwierdzać swojego dziecka w przekonaniu że będzie dobrze, skoro widzi że dobrze nie jest.

To strasznie trudna sytuacja i współczuję twojej siostrze. Nawet jak po tym miesiącu chłopak się ogarnie (w co nie wierzę), to powinni przesunąć ślub i skupić sie na naprawieniu relacji. Z drugiej strony, no właśnie, co tu jest do naprawiania jeśli on najzwyczajniej poczuł, że to jednak nie to?

[sweety_]

Napisane przez SALIX

To go nie usprawiedliwia. Według mnie, przeciwnie - stawia w jeszcze gorszym świetle - chłoptasia, który nie dorósł do podejmowania samodzielnych decyzji, na którego losy tak bardzo można wpłynąć, że aż się miłości życia pozbywa.

Nie chcę go usprawiedliwiać, właśnie wydaje mi się, że takie pytania dały mu do myślenia. Zanim zaproponował jej przerwę, rozmawiali o tym, by w końcu poznać rodziców, urządzić tzw. zmówiny i wydaje mi się, że to jego matka stwierdziła, że nie chce się spotykać, bo on sam zaczął ten temat i mówił, że porozmawia ze swoją rodziną. Czy to możliwe, że matka nie chce tego ślubu i on wziął wszystko na siebie?

[annic]

Napisane przez sweety_

Czy to możliwe, że matka nie chce tego ślubu i on wziął wszystko na siebie?

A to brednie akurat. Powiem że już nie kocham bo mama nie chce żebym się hajtał? Nie zwalajmy wszystkiego na matkę, to on podjął decyzję i on jest za to odpowiedzialny.

[201607110949]

Napisane przez sweety_

n sam zaczął ten temat i mówił, że porozmawia ze swoją rodziną. Czy to możliwe, że matka nie chce tego ślubu i on wziął wszystko na siebie?

Może i możliwe ale to zwyczajnie oznacza, że jest chodzącą żenadą a nie mężczyzną. Nie rób z niego ofiary jego matki. Chłop, który chce się żenić, dawno powinien mieć odciętą pępowinę.

[Minna]

Napisane przez sweety_

Nie chcę go usprawiedliwiać, właśnie wydaje mi się, że takie pytania dały mu do myślenia. Zanim zaproponował jej przerwę, rozmawiali o tym, by w końcu poznać rodziców, urządzić tzw. zmówiny i wydaje mi się, że to jego matka stwierdziła, że nie chce się spotykać, bo on sam zaczął ten temat i mówił, że porozmawia ze swoją rodziną. Czy to możliwe, że matka nie chce tego ślubu i on wziął wszystko na siebie?

Matka mogła nie chcieć ślubu, bo widziała, że syn tego tak naprawdę nie chce... Matka wyczuje takie sprawy. Jeśli podejrzewasz, że zrobiła to ze złośliwości albo jej się przyszła synowa nie podobała, to mimo wszystko myślę, że gdyby on kochał Twoją siostrę, to niewiele by wskórała.

[Niebieskooka arystokratka]

Jak dziewczyny myślę, że w ten sposób, w jego mniemaniu pewnie delikatny, przygotowuje Twoją siostrę do zerwania. Ty ani siostra nie możecie na niego wpłynąć, bo przecież nie da się kogoś zmusić do miłości. Jedyne co teraz możesz robić to wspierać swoją siostrę, bo czekają ją pewnie najgorsze miesiące w życiu. Ja na jej miejscu nie czekając ten miesiąc na Jaśnie Pana sama bym z nim zerwała, bo widać, że jest niedojrzały i nieodpowiedzialny. Jego prawo, że może zerwać, ale nie w takiej formie kiedy skazuje dziewczynę na miesiąc psychicznych tortur podsycanych nadzieją.

[sallyskellington]

Napisane przez sweety_

Nie chcę go usprawiedliwiać, właśnie wydaje mi się, że takie pytania dały mu do myślenia. Zanim zaproponował jej przerwę, rozmawiali o tym, by w końcu poznać rodziców, urządzić tzw. zmówiny i wydaje mi się, że to jego matka stwierdziła, że nie chce się spotykać, bo on sam zaczął ten temat i mówił, że porozmawia ze swoją rodziną. Czy to możliwe, że matka nie chce tego ślubu i on wziął wszystko na siebie?

"

Nie sądzę żeby matka miała na kogokolwiek taki wpływ. Inną sprawą jest ta dziwna przerwa, tego mu chyba matka robić nie kazała? Jak dla mnie niestety on szuka chyba jakiegoś wyjścia z tej relacji ;/. Przykre no ale nie można szukać moim zdaniem winy w osobach trzecich w takiej sytuacji. Ma 25 lat i swój rozum.

[sweety_]

Napisane przez Minna

Matka mogła nie chcieć ślubu, bo widziała, że syn tego tak naprawdę nie chce... Matka wyczuje takie sprawy. Jeśli podejrzewasz, że zrobiła to ze złośliwości albo jej się przyszła synowa nie podobała, to mimo wszystko myślę, że gdyby on kochał Twoją siostrę, to niewiele by wskórała.

Też tak myślę, ale różne rzeczy przychodzą do głowy, trudno uwierzyć w to, że uczucie się wypaliło i przez tyle czasu mógł udawać, że wszystko jest w porządku... Bo skoro twierdził, że oświadczył się, bo myślał, że potem będzie lepiej, tzn., że męczy się z tym od końca zeszłego roku! To nie jest normalne, jak można tak długo udawać, oszukiwać drugą osobę...
Każdy w związkach ma jakieś wątpliwości, ja też miałam, mój chłopak ostatnio przyznał się, że też je miał. Ale nie rozmawialiśmy o tym, samo przeszło. Nie wyobrażam sobie przerwy w związku, trzeba samemu przemyśleć sprawę, albo porozmawiać o tym.

[Minna]

Rozumiem, że szukacie teraz winnego tej całej sytuacji, ale odpowiedzialny za to wszystko jest tylko facet Twojej siostry, nieważne jaką postawą wykazała się jego matka. To on zadecydował.

[201607110949]

Napisane przez sweety_

Też tak myślę, ale różne rzeczy przychodzą do głowy, trudno uwierzyć w to, że uczucie się wypaliło i przez tyle czasu mógł udawać, że wszystko jest w porządku... Bo skoro twierdził, że oświadczył się, bo myślał, że potem będzie lepiej, tzn., że męczy się z tym od końca zeszłego roku! To nie jest normalne, jak można tak długo udawać, oszukiwać drugą osobę...
Każdy w związkach ma jakieś wątpliwości, ja też miałam, mój chłopak ostatnio przyznał się, że też je miał. Ale nie rozmawialiśmy o tym, samo przeszło. Nie wyobrażam sobie przerwy w związku, trzeba samemu przemyśleć sprawę, albo porozmawiać o tym.

Dlaczego trudno w to uwierzyć? Ludzie latami potrafią się oszukiwać, nie tylko w kwestii związku ale tak ogólnie, samych siebie.

[Minna]

Napisane przez sweety_

Też tak myślę, ale różne rzeczy przychodzą do głowy, trudno uwierzyć w to, że uczucie się wypaliło i przez tyle czasu mógł udawać, że wszystko jest w porządku... Bo skoro twierdził, że oświadczył się, bo myślał, że potem będzie lepiej, tzn., że męczy się z tym od końca zeszłego roku! To nie jest normalne, jak można tak długo udawać, oszukiwać drugą osobę...
Każdy w związkach ma jakieś wątpliwości, ja też miałam, mój chłopak ostatnio przyznał się, że też je miał. Ale nie rozmawialiśmy o tym, samo przeszło. Nie wyobrażam sobie przerwy w związku, trzeba samemu przemyśleć sprawę, albo porozmawiać o tym.

Ludzie różnie się zachowuję i podejmują różne decyzje. Jeśli narzeczony siostry miał wątpliwości i nic jej nie powiedział, a jednocześnie zdecydował się na ślub by ratować związek, to świadczy o tym, że jest niedojrzały i to bardzo. Sam decyduje o wszystkim. Zdecydował o ślubie, choć nie był pewien swoich uczuć, teraz zdecydował o przerwie, nie rozmawiając o niczym ze swoją dziewczyną. Nie dziwię się, że siostra jest w szoku.

Nie wiem, jak można żyć z kimś kto decyduje sam o związku, nie rozmawia o problemach...

[jesienny_lisc]

Nie wiem, co tak na tą matkę zwalasz? Zapytała go zwyczajnie, czy jest szczęśliwy i czy takiego chce życia. Moja mama też o to pyta i jej wtedy odpowiadam, że tak, właśnie tego chcę. A on widocznie się zaczął zastanawiać i mu wyszło, że nie chce.

Wydaje mi się, że facet myśli jak gówniarz. Że cały czas będzie w fazie zakochania, różowe okulary, motylki, tęsknota, wybuchy uczuć itd. A to nie trwa wiecznie.

Inna sprawa, że jakby mi narzeczony (!) powiedział, że mam się z nim przez miesiąc nie kontaktować, to bym go wyśmiała i kazała się zastanowić nad swoją decyzją, bo za miesiąc to nie będzie ani moim narzeczonym, ani moim nikim.

[Selina017]

Zbliża się ślub i zaczęło do niego docierać, że wkrótce będzie mężem i zdecydowanie widać, że nie jest mu to na rękę. Chyba nie chciałabym być z facetem, który ma co do mnie wątpliwości mimo ze ukladaloby nam się dobrze. A juz nie wyobrażam sobie, żeby mój facet, przed ślubem kazał mi się z nim w ogóle nie kontaktować. No kurze, takie rzeczy powinien sobie przemyśleć przed zaręczynami.

[818b6f2de5dfa79adb4775de183f054ac63b96e9_6594a3faefca2]

Po pierwsze: nie wtrącaj się bo nic dobrego z tego nie wyjdzie. To nie jest Twój związek by się w to angażować. To że facet ma wątpliwości, moim zdaniem ludzka rzecz i lepiej że powiedział niż miałby się zmuszać i w milczeniu czekać na poprawę, potem ślub a po ślubie nagle: nie wiem czy cię kocham. Ale z drugiej strony mimo że rozumiem sam fakt posiadania wątpliwości, jego zachowanie ma coś w sobie... dziwnego, nie wiem jak to nazwać, ja bym się szykowała na zerwanie, nawet jak powie że jednak ok, że kocha że chce ślub to nie widzę radości z tego powodu, taka akcja...

Po drugie: takie wątpliwości nie oznaczają niczego dobrego i rzadko się kończą happy endem. Generalnie moim zdaniem wątpliwości oznaczają w 99% przypadków brak miłości i chęci by wziąć ślub. Plus facet powiedział że oświadczył się bo myślał że będzie lepiej - nieodpowiedzialne zachowanie ale już przepadło.

Pozostaje czekać.

[sweety_]

Tak, pewnie macie rację. Jego matka nie mogła mieć na niego aż takiego wpływu - tak sądzę. Przykro jest po prostu patrzeć, jak ona się męczy. Człowiek chciałby zadzwonić do niego i mu nagadać, zapytać, co dalej planuje, powiedzieć, jak ona się z tym męczy, ale wszyscy wkoło powtarzają, że to ich sprawa, że lepiej go nie naciskać, bo Jaśnie Pan przez to zadecyduje o rozstaniu.
Generalnie podczas rozmów ciągle powtarza, że nie jest pewny, że chce, aby po ślubie nie było już takich wątpliwości i jeśli zadecyduje pozytywnie to od razu chce planować dalsze przygotowania do ślubu
On, chyba, nie wie, że po czymś takim trudno jest mieć pełne zaufanie, skoro to nagłe wątpliwości, które przyszły niespodziewanie, to skąd ona ma mieć pewność, że już nigdy się nie powtórzą?
Jedyny plus jaki widzę to to, że sytuacja wynikła teraz, a nie miesiąc przed ślubem lub - co gorsza - po ślubie!

[201607111040]

Dla mnie ten związek nie ma sensu. On może stwierdzić że jednak chce z nią być, ale to zawsze będzie wisieć. Ona straci do niego zaufanie. Moim zdaniem jeśli sprawy zachodzą tak daleko to już nie ma ratunku.