Dda

[goplankowa]

Napisane przez cafaitmal

Może to dlatego, że po prostu chcę nadrobić swoje stracone dzieciństwo, hymm ?

A czym chcesz nadrabiać? Nauką? Pisaniem pracy dyplomowej? To jest dorosłe. A przecież mieszkać i żyć będziesz nadal w tym samym miejscu.

[cafaitmal]

No właśnie wyjezdzam ze swojego miejsca zamieszkania, bo nie wytrzymałabym w domu z nimi. Więc nie będę mieć tego tam co TU. I odpocznę. Choć brzmi to niewiarygodnie, że odpocznę na studiach, ale taka prawda. Jak chodzę do szkoły, to się relaksuję, bo przynajmniej robię to, co chcę. I nie wysłuchuję tych wszystkich słów złych na swój temat czy nie patrzę ogólnie na tą patologię.

[goplankowa]

Aha chyba że tak skoro lubisz się uczyć to poświęć się nauce, postaraj się o stypendium

[kami-pl]

Napisane przez Verunka

Leczy się daje to coś??

Tż nie jest agresywny, jak ma nawroty to jest nerwowy i nieprzyjemny, ale widzę ze nad tym nie panuje, rozumiem to. Pije piwo czasem w weekendy, albo wieczorem do filmu. Ja jestem na tym punkcie przewrazliwiona i oczywiście każde wypite piwo podnosi mi ciśnienie i się wkurzam, głupota.

Zebrałam się. Zadzwonilam idę w przyszły czwartek na spotkanie z terapeuta. Boziu ile mnie to kosztowało masakra. Maja w tym ośrodku tez psychiatre na NFZ sprobuje tż namówić.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Powiem Ci, ze teraz leczenie na pewno pomaga bardzo. Trzeba duzo cierpliwosci, bo leki w pelnie zaczynaja dzialas po ok 6miesiacach. Moj maz teraz znalazl wkoncu leki, ktore go (jak narazie) przywrocily do zycia. Pracuje, ma pasje i usmiecha sie.
Terapia na 100% przydalaby sie Wam obojgu. Ja tez reaguje nerwowo na zbyt duza ilosc alkoholu, ale tylko jak wychodzimy gdzies, bo w domu po piwku czasami sobie wypijemy (bardzo rzadko).
My po bardzo dlugim czasie depresji mojego meza dopiero teraz zaczynamy odzywac jako zwiazek, a bylo juz bardzo zle. Poczytaj jak najwiecej o depresji, bedzie Ci go latwiej zrozumiec. Nie zapominaj jednak o swoich potrzebach, bo Cie to wykonczy.

[Verunka]

Napisane przez kami-pl

Powiem Ci, ze teraz leczenie na pewno pomaga bardzo. Trzeba duzo cierpliwosci, bo leki w pelnie zaczynaja dzialas po ok 6miesiacach. Moj maz teraz znalazl wkoncu leki, ktore go (jak narazie) przywrocily do zycia. Pracuje, ma pasje i usmiecha sie.
Terapia na 100% przydalaby sie Wam obojgu. Ja tez reaguje nerwowo na zbyt duza ilosc alkoholu, ale tylko jak wychodzimy gdzies, bo w domu po piwku czasami sobie wypijemy (bardzo rzadko).
My po bardzo dlugim czasie depresji mojego meza dopiero teraz zaczynamy odzywac jako zwiazek, a bylo juz bardzo zle. Poczytaj jak najwiecej o depresji, bedzie Ci go latwiej zrozumiec. Nie zapominaj jednak o swoich potrzebach, bo Cie to wykonczy.

Po pół roku dopiero?? To jestem trochę w szoku bo moja mama też się liczyła na depresję ze względu na picie ojca i po pół roku to w zasadzie był już koniec terapii. To samo lekarka mówiła mojemu tztowi, ale rozumiem ze każdy przypadek jest inny. Tż ma depresję praktycznie od początku naszego związku albo i wcześniej ale dopiero teraz to wyszło w sumie ja na to wpadłam i zaproponowałam lekarza. Najgorzej jest zima ale jak teraz ciągle leje i jest zimno, to też widzę nawroty.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[kami-pl]

Tzn pierwsza poprawe po lekach widac wczesniej, po okolo miesiacu. Ale sam lek jakby w pelni dziala po ok pol roku. Tak nam mowil lekarz i tak bylo w praktyce. To na pewno zalezy od przypadku. Widzisz, wielu lekarzy robi szybki "terapie" lekami, a potem przerywaja. W przypadku mojego meza bylo tak samo w pierwszysch latach, potem czesto tez zmienial leki i to tez bylo bledem. Przerywajac zbyt wczesnie leczenie jest wieksza szansa, ze beda gorsze nawroty. W naszym przypadku tak napewno bylo. Z naszego doswiadczenia i z tego co czytalam na necie lepiej pobrac troche te leki, nawet jak juz sie wydaje, ze jest wszystko ok, a i tak nikt nie da gwarancji, ze po odstawieniu, nawet po dluzszym czasie nie bedzie nawrotu. Przede wszystkim trzeba parcowac nad przyczynami depresji, bo samymi lekami, to sie zalecza tylko problem.

[Verunka]

Napisane przez kami-pl

Tzn pierwsza poprawe po lekach widac wczesniej, po okolo miesiacu. Ale sam lek jakby w pelni dziala po ok pol roku. Tak nam mowil lekarz i tak bylo w praktyce. To na pewno zalezy od przypadku. Widzisz, wielu lekarzy robi szybki "terapie" lekami, a potem przerywaja. W przypadku mojego meza bylo tak samo w pierwszysch latach, potem czesto tez zmienial leki i to tez bylo bledem. Przerywajac zbyt wczesnie leczenie jest wieksza szansa, ze beda gorsze nawroty. W naszym przypadku tak napewno bylo. Z naszego doswiadczenia i z tego co czytalam na necie lepiej pobrac troche te leki, nawet jak juz sie wydaje, ze jest wszystko ok, a i tak nikt nie da gwarancji, ze po odstawieniu, nawet po dluzszym czasie nie bedzie nawrotu. Przede wszystkim trzeba parcowac nad przyczynami depresji, bo samymi lekami, to sie zalecza tylko problem.

A Twój mąż chodzi też na psychoterapię? Wiem że czasem depresja może pojawić się samoistnie.. U mojego TŻta chyba przyczyną są relacje z rodzicami, odrzucenie przez nich... Jemu też ciężko się przyznać do choroby jak do słabości.. No bo mężczyzna powinien być silny i twardy, ale jak jemu się rytm dobowy przesuwa tak ze do 4rano siedzi na kompie i nie czuje zmęczenia a potem przespalby cały dzień i nie można go dobudzic to nie jest ok... Jak Ty sobie radzisz??

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[kami-pl]

Moj maz mial terapie z psychologiem przez ok rok. duzo mu dalo, ale tez czesciowo uwazam, ze nam jako zwiazkowi nie pomogla...W tej chwili nie ma terapii, ale ma termin do nowego psychologa na koniec sierpnia.
hmmm...jak ja sobie radze. Powiem Ci, ze okres choroby meza byl bardzo ciezki. Teraz od miesiaca narazie jest duzo lepiej, bo zmienil tabletki, odmulily go i narazie jest dobrze. Jako para dwa razy bylismy blisko rozpadu, ale narazie dajemy rade Zycie z osoba w depresji jest bardzo trudne. Jednak zalezy to pewnie od przypadku. Moj maz mial stwierdzona ostatnio ciezka depresje. Nie mogl pracowac, siedzial w domu przez 6 miesiecy.

Spanie z rana, a energia wieczorem, to jeden z obiawow depresji.

[cafaitmal]

Napisane przez goplankowa

Aha chyba że tak skoro lubisz się uczyć to poświęć się nauce, postaraj się o stypendium

stypendium to i tak dostanę, bo do 26 r. ż. jak się studiuje daleko od miejsca zamieszkania + problemy pieniężne tj. mniej niż 800zł na osobę czy jakoś tak, to oczywiście akademik - a z racji zamieszkania w akademiku - stypendium w zwiększonej wysokości.

powiem Wam, że dziś szłam ulotki roznosić. i padam z nóg... no ale to praca nie stojąca, a chodząca - po blokach. i to jeszcze nie w konkretnym miejscu, a 7 lokalizacji nalatałam się... jutro część 2. za marne grosze się nie opłaca... no ale muszę uzbierać, chociaż na mojego pieska
mam nadzieję, że uda mi się coś znaleźć lżejszego tj. ulotki w centrum miasta, nawet za głupie 5zł, ale wolę to niż chodzenie po blokach.

[Czarnooka_Paula]

melduje sie ze juz dotarlam do holandii
w koncu zycie bez pianego ojca pod dachem

[goplankowa]

Napisane przez cafaitmal

stypendium to i tak dostanę, bo do 26 r. ż. jak się studiuje daleko od miejsca zamieszkania + problemy pieniężne tj. mniej niż 800zł na osobę czy jakoś tak, to oczywiście akademik - a z racji zamieszkania w akademiku - stypendium w zwiększonej wysokości.

powiem Wam, że dziś szłam ulotki roznosić. i padam z nóg... no ale to praca nie stojąca, a chodząca - po blokach. i to jeszcze nie w konkretnym miejscu, a 7 lokalizacji nalatałam się... jutro część 2. za marne grosze się nie opłaca... no ale muszę uzbierać, chociaż na mojego pieska
mam nadzieję, że uda mi się coś znaleźć lżejszego tj. ulotki w centrum miasta, nawet za głupie 5zł, ale wolę to niż chodzenie po blokach.

Ale za naukowe jeszcze możesz dostać

A wykładanie towaru w jakimś supermarkecie?

---------- Dopisano o 06:06 ---------- Poprzedni post napisano o 06:06 ----------

Napisane przez Czarnooka_Paula

melduje sie ze juz dotarlam do holandii
w koncu zycie bez pianego ojca pod dachem

Super

[cafaitmal]

Niestety nie ma takich propozycji u mnie w mieście, a jak jest to potrzebna książeczka sanepidowska, której nie mam :P A już wyrabiać bez sensu, zresztą tez czasochłonne. Szukam czegoś raczej bez takich wymóg.

[Glodomorek]

Zrób książeczkę, jeszcze nie raz ci się przyda. Raz pójdziesz na inwentaryzację do marketu i ci się zwróci koszt.

[Kaoru22]

Mój tata jest DDA dlatego mogę się na ten temat wypowiedzieć z perspektywy dziecka którego rodzic dzieciństwa nie miał. Mój tata zmagał się z bardzo wieloma problemami nie tylko alkoholizmem ojca i biedą, każdego dnia widzę że jest inny, cichy zamknięty w sobie, niezdolny do okazywania uczuć i odkrycia się choćby przed najbliższą rodziną. Jako dziecko nie rozumiałam dlaczego jest zimny i oschły ale teraz wiem że to jego sposób na okazanie miłości. Nigdy nie usłyszałam że mnie kocha ale nie raz to właśnie tata był dla mnie największym wsparciem i jak nikt inny wyczuwał czego potrzebuję. Obecnie mieszkam w innym mieście i on sam pierwszy do mnie nie zadzwoni ale zawsze słyszę radość w jego głosie kiedy to ja dzwonię zapytać jak się ma Nauczyłam sie już odbierać bardzo subtelne sygnały z jego strony jako przejawy troski i miłości. DDA jest dzieckiem zamkniętym w ciele dorosłego człowieka, to osoba którą trzeba bardzo kochać, uważać żeby jej nie zranić, mieć dla niej dużo cierpliwości a odwdzięczy się ogromną miłością, troską i lojalnością. Mój tata jest wspaniałym rodzicem i mimo że jak to mówi jest "uszkodzony" nie zamieniłabym go na innego Przenigdy!

[cafaitmal]

fajnie ja nie mam wspaniałego rodzica i mnie trochę wkurza, że Tb jest tak dobrze ...

[Trzepotka]

Treść usunięta

[sylwiakaa]

A moze ktos z Londynu jest?

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Icannotfly]

Jest nowy wątek?

[sylwiakaa]

Nie wiem wlasnie...

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[goplankowa]

https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...6#post42203966 założyłam bo nikt się nie ruszył

[czerpaula]

Witam,
Jestem dziennikarzem. Obecnie przygotowuję reportaż o bardzo istotnym problemie w naszym kraju – o alkoholizmie. Chciałabym jednak wyjść ponad tę chorobę i pokazać jak bardzo niszczy ona jednostkę, jaką jest rodzina. Szukając postaci i historii skupiających się wokół tego tematu, natknęłam się na Dorosłe Dzieci Alkoholików. W reportażu chciałabym uwarażliwić ludzi właśnie na osoby DDA. I na ten temat chciałabym z Państwem niezobowiązująco porozmawiać. Zainteresowanych proszę o kontakt.
Mój numer to 503 103 943,
e-mail: czerpaula@interia.eu Aby nie narażać Państwa na niepotrzebne koszty proszę o wysłanie mi wiadomości ze swoim numeru telefonu.
Pozdrawiam Paulina Czernek