Dlaczego warto mieć dziecko?

[Anielka]

Witajcie,
Świadomie zadaję to pytanie: "dlaczego warto mieć dziecko" na forum dla tych, którzy już mają, a nie w poczekalni. Wy już znacie dobre i złe strony macierzyństwa.
Mój mąż bardzo chce już zostać tatusiem, a ja się zgodziłam, żebyśmy zaczeli się starać w bliskiej przyszłości, bo jemu bardzo na tym zależy. Ale w głębi duszy ciągle jednak mam ogromne opory, o których nie mam z kim porozmawać i bardzo się boję. Rozmowa z mężem na ten temat jest bardzo trudna, bo on czuje się zraniony i oszukany, kiedy mówię, że nie chcę być matką.
Potrzebuję jakiegoś wsparcia. Podzielcie się swoim doświadczeniem i powiedzcie mi: dlaczego warto mieć dziecko?

Z góry dziękuję za wszystkie argumenty "za".

[paula78]

Nie znam odpowiedzi na to pytanie ,a pisanie powszechnie znanych opini ze ma sie kogo kochac ,milosc bezwarunkowa, przekazanie genow,radosc,pierwsze slowa,caluski,przytulanie , patrzenie jak rosnie ,jak dzieki nam tworzy sie nowego czlowieka,przekazania nazwiska,mega odpowiedzialnosc,itd jest bezsenu bo to kazdy bezdzietny a chcacy miec dziecko wie i zna te argumenty.

dziecka nie wychowuje sie dla siebie ,po kilku latach staje sie odrebny osobnik czesto wrog.

nie potrafie powiedziec dlaczego warto ? moze aby nasz ludzki rod nie wyginął ? a moze jesto to "kara" za nieodpowiedzialny sex ?;-)

wiem tylko ,ze majac juz dziecko nie potrafi sie zyc bez niego

na szczescie nie ma obowiazku posiadania dzieci a wrecz powinny byc wydawane pozwolenia.

[***luna]

Dla mnie to trochę dziwne pytanie, bo dziecko to nie jest jakas tam inwestycja, która ma nam przynieśc zysk.

Mam czteromiesięcznego synka i bardzo czerpię z jego obecnosci i wiele się od niegho i przy nim uczę.
Czuje,ze dostałam skarb, którego nie moge zprzepaścic i zniszczyc.



Trzeba czuc ,że jest się gotowym.
I chciec.

Zysków i strat nie mozna tak po prostu zmierzyc i wypunktowac...
nie wiem co jeszcze można dodac.

[Anielka]

Ale ja wcalę nie traktuję dziecka jak inwestycji.
Spróbuję inaczej wytłumaczyć problem: bardzo kocham swojego męża i chcę żeby był szczęśliwy. Jemu do szczęścia brakuje dziecka. Bardzo chciałby już zostać ojcem. Ja się strasznie boję. Chyba w ogóle nie mam instyktu macierzyńskiego. Więc skoro nie mogę poczuć tej potrzeby "sercem", to chcę sobie to "wmówić" - "wiąć na rozum".
Próbuję zrozumieć, co jest fajnego w byciu matką i jakoś nie widzę jasnych stron, tylko same problemy. Dlatego pomyślałam, że ktoś, kto jest szczęśliwy z powodu bycia rodzicem, może mi zwrócić uwagę na coś, co nie przyszło mi do głowy.
Dlaczego zdecydowałyście się urodzić dziecko?

Luna - napisałaś, że trzeba chcieć. Dlaczego Ty chciałaś urodzić dziecko?

[***luna]

u mnie było dziwnie. Planowaliśmy z TZ ślub, a później starania o maluszka.
TZ bardzo chciał miec dziecko, bo jest ode mnie starszy, niewiele o 5 lat i czuł że chce byc tata. Ja lubie dzieci.
Okazało się że jestem w ciąży zanim się pobraliśmy ( prawdę mówiac wiadomośc o dziecku zmieniła nasze ślubne plany i pobieramy się w tym roku w sierpniu).
Zanim się dowiedziałam o ciazy mozliwośc dziecka przed ślubem bardzo mi sie nie podobała...
Kiedy dowiedziałam się o ciazy i tego samego dnia na USG zobaczyłam małą plamke która miała rozwinąc się w małego człowieka oszalałam z radości.

Ucielesnienie naszej miłosci, cud dziejący się na naszych oczach.


Do tej pory zastanawiam się jak to jest... nosisz pod sercem człowieka a póxniej on jest oddzielną istot, ma swoje upodobania.


Ciąża przebiegała u mnie spokojnie, bez nieprzyjemnych dolegliwości.Odpoczywałam , kompletowałam wyprawkę,gdzie nie poszłam byłam uprzywilejowana...


Poród miałam dośc ciężki i trudne pierwsze tygodnie.
Skończyło się wysypianie, zaczęło nocne wstawanie i nieporadnośc, bo mimo mojej miłości do dzieci o pewnych rzeczach nie miałam bladego pojęcia.


Rochu jest fascynujący i wyjatkowy.




Pragnienie posiadania dziecka mogę porównac do tego, że pragniesz czegoś czego nie znasz ale jesteś pewna,że tego chcesz.

[paula78]

Napisane przez Anielka

Ale ja wcalę nie traktuję dziecka jak inwestycji.
Spróbuję inaczej wytłumaczyć problem: bardzo kocham swojego męża i chcę żeby był szczęśliwy. Jemu do szczęścia brakuje dziecka. Bardzo chciałby już zostać ojcem. Ja się strasznie boję. Chyba w ogóle nie mam instyktu macierzyńskiego. Więc skoro nie mogę poczuć tej potrzeby "sercem", to chcę sobie to "wmówić" - "wiąć na rozum".
Próbuję zrozumieć, co jest fajnego w byciu matką i jakoś nie widzę jasnych stron, tylko same problemy.

byc moze nie jest to twoj czas na dziecko ,byc moze poprostu nie chcesz miec dziecka -nie bede ci wmawiac ze poczujesz instynkt kiedy urodzisz itp bo to nie zawsze tak dziala i w momencie porodu czuje sie taki zwierzecy pociag do dziecka ,czysta natura a rozum nie nadąza za tym pojawiaja sie klopoty z swoim cialem ,bolace brodawki, cieknace mleko, nie daj Boze zastoj pokarmu ,piersi jak kamienie ,zero czasu dla siebie , non stop dziecik przy cycku-nie oszukujmy sie ze jest pieknie cudowanie kwiatki,motylki itd do tego placz dziecka w nocy co pol godziny ,bezsilnosc bo niby dlaczego on ciagle wyje ? w czasie choroby nie podasz apiryny tylko z byle katarem do lekarza ,niepewnosc ,strach,odpowiedzialnosc a do tego moze dojsc depresja poporodowa czyli ww objawy z mega nasileniem

do tego dochodzi czesto samotnosc bo maz do pracy ,najazd gosci ,kazda babcia chce po swojemu wychowywac.

bywa naprawde ciezko

Napisane przez Anielka

Dlatego pomyślałam, że ktoś, kto jest szczęśliwy z powodu bycia rodzicem, może mi zwrócić uwagę na coś, co nie przyszło mi do głowy.
Dlaczego zdecydowałyście się urodzić dziecko?

dlaczego urodzilam ?
szczerze ? bo nie mialam innego wyjscia ciaza byla dla mnie szokiem -chociaz trudno byc zaskoczonym nie uzywajac antykoncepcji ,czysta glupota.
zapewne gdybym zostala sama z ciaza,nie miala partnera ,podpory rodzicow ,warunkow materialnych niechcialabym dziecka.nie wiem jak bym to rozwiazala.

na szczescie nie musialam podejmowac tak trudnej decyzji,urodzilam i kocham mojego diabla,czasami sie nie lubimy ,klocimy sie ,pyskujemy ;-)
a jednoczesnie kochamy ,taka miloscia ponad wszytsko.

[Anielka]

Szczerze mówiąc podajecie raczej argumenty "przeciw" niż "za". Paula - potwierdziłaś tylko moje obawy i uprzedzenia. Trochę czytałam o ciąży, widziałam zdjęcia porodu. Fizjologia jest obrzydliwa. Naprawdę trudno zdecydować się świadomie na coś takiego.
Czy jest tu ktoś, kto wiedział w co się pakuje i mimo to uważał, że warto?

[pkawecka]

zapraszam do wątku pt. "boję sie macierzyństwa" tam dziewczyny piszą o swoich obawach i przekonują się nawzajem dlaczego warto.
pozdrawiam.

[Carya]

Napisane przez Anielka

Szczerze mówiąc podajecie raczej argumenty "przeciw" niż "za". Paula - potwierdziłaś tylko moje obawy i uprzedzenia. Trochę czytałam o ciąży, widziałam zdjęcia porodu. Fizjologia jest obrzydliwa. Naprawdę trudno zdecydować się świadomie na coś takiego.
Czy jest tu ktoś, kto wiedział w co się pakuje i mimo to uważał, że warto?

Chyba wszystkie matki, które mają więcej niż jedno dziecko "wiedziały w co się pakują" A takich jest sporo, prawda?

[***luna]

Dla mnie fizjologia nie jest obrzydliwa, tylko naturalna
ja nie znam sytaucji gdzi sa same plusy.
posiadanie dziecka do wygodnych nie należy. W ciąży moga, cho wcale nie muszą dopaśc cie różne dolegliwości, urodzisz też moze byc róznie.Dziecko może byc super spokoje, ale wcale nie musi.

Nie można przekonac kogos tak po prosu że warto miec dziecko.
bo niby jak??


ja mam jedno i chcę miec więcej bezsprzecznie i bezdyskusyjnie.
nie zawsze jest łatwo, ale zawsze warto.
dlaczego?? nie potrafie odpowiedziec Ci na to pytanie by była to odpowiedx wystarczająca....

[neta-b]

Musisz sama dojrzeć do tego że warto. Nikt cię do tego nie przekona. Tak samo jak nikt nie da Ci pewności że pokochasz to maleństwo od pierwszego dnia. Ja zaszłam w ciążę z wyboru bo chciałam, mój zegar biologiczny tykał tak mocno że przyspieszyło to naszą decyzję o ślubie. Po urodzeniu pierwszego syna miałam parę dni tak cieżkich, ze zastanawiałam się czy to nie za wcześnie. Ale wtedy już nie ma odwrotu. To musi być tylko i wyłacznie twoja decyzja bo to na tobie spocznie cały ciężar wychowania malucha a to już umowa na całe życie. Z drugiej strony rezygnując z macierzyństwa tracisz coś cudownego czego nie zastąpi nic innego.
Może po prostu dla ciebie jest jeszcze za wcześnie? Którego dnia po prostu wstaniesz rano i stwierdzisz "chcę mieć dziecko".

[Carya]

Napisane przez neta-b

Musisz sama dojrzeć do tego że warto. Nikt cię do tego nie przekona. Tak samo jak nikt nie da Ci pewności że pokochasz to maleństwo od pierwszego dnia. Ja zaszłam w ciążę z wyboru bo chciałam, mój zegar biologiczny tykał tak mocno że przyspieszyło to naszą decyzję o ślubie. Po urodzeniu pierwszego syna miałam parę dni tak cieżkich, ze zastanawiałam się czy to nie za wcześnie. Ale wtedy już nie ma odwrotu. To musi być tylko i wyłacznie twoja decyzja bo to na tobie spocznie cały ciężar wychowania malucha a to już umowa na całe życie. Z drugiej strony rezygnując z macierzyństwa tracisz coś cudownego czego nie zastąpi nic innego.
Może po prostu dla ciebie jest jeszcze za wcześnie? Którego dnia po prostu wstaniesz rano i stwierdzisz "chcę mieć dziecko".

No właśnie Bo jak się okaże że jest ciężko to mówienie "Bo mi dziewczyny opowiadały jak to jest super. A wcale tak nie jest. Nie zdecydowałabym się jakbym wiedziała jak to wygląda." nic nie zmieni - odwrotu nie ma. A ile kobiet tyle opinii... nie ma dwóch takich samych kobiet, ciąż, porodów, dzieci... nawet objawy ciążowe podręcznikowe przeważnie zaczynają się od tego stwierdzenia

[***luna]

Napisane przez Carya

No właśnie Bo jak się okaże że jest ciężko to mówienie "Bo mi dziewczyny opowiadały jak to jest super. A wcale tak nie jest. Nie zdecydowałabym się jakbym wiedziała jak to wygląda." nic nie zmieni - odwrotu nie ma. A ile kobiet tyle opinii... nie ma dwóch takich samych kobiet, ciąż, porodów, dzieci... nawet objawy ciążowe podręcznikowe przeważnie zaczynają się od tego stwierdzenia

święte słowa.

[kasiulka]

kurcze jakbym o sobie czytała sprzed prawie 3 lat . tez sie bałam, mąz chciał, ja nie bardzo, wydawało mi sie ze nie mam kompletnie instynktu, bałam sie ciazy i porodu, ograniczenia wolności, kompelnie nie czułam bluesa w temacie "dziecko"- to "moj" stary wątek:
http://www.wizaz.pl/forum/showthread.php?t=47443

Moja corcia skonczyła niedawno rok i powiem ze to był chyba najfajniejszy i najbardziej niesamowity rok w moim zyciu. Okazało sie ze jednak mam instynkt W zyciu bym nie przypuszczała ze taki mały człowieczek to taka wielka radosc i szczescie. W zyciu sie tak nie naśmiałam jak odkąd mam Oliwkę, kurcze no nie da sie tego opisac po prostu. Oczywiscie nie jest łatwo, nie ma sie co czarowac, raczej mozna zapomniec o wylegiwaniu sie w weekend do 10:00, wychodzeniu gdzie sie chce i kiedy chce. Są ograniczenia i to spore ale w zamian dostajesz taka potezna dawke radosci, milosci ze wszystko Ci to wynagradza. Moja mama mi zawsze powtarzała ze dziecko to wielkie szczescie i kurde - miała racje, a ja jej nie chciałam wierzyc

[paula78]

Napisane przez ***luna

Dla mnie fizjologia nie jest obrzydliwa, tylko naturalna .

i nie da sie jej przeskoczyc ale moze i dobrze bo moze ta natura wiąze nas z dzieckiem?
nie jest to najpiekniejszy widok ale moze wlasnei traktowanie tego naturalnie jest pierwszym sygnalem ze jest sie przygotowanym na dziecko.

Napisane przez ***luna

ja nie znam sytaucji gdzi sa same plusy.
posiadanie dziecka do wygodnych nie należy. W ciąży moga, cho wcale nie muszą dopaśc cie różne dolegliwości, urodzisz też moze byc róznie.Dziecko może byc super spokoje, ale wcale nie musi.

Nie można przekonac kogos tak po prosu że warto miec dziecko.
bo niby jak??


ja mam jedno i chcę miec więcej bezsprzecznie i bezdyskusyjnie.
nie zawsze jest łatwo, ale zawsze warto.
dlaczego?? nie potrafie odpowiedziec Ci na to pytanie by była to odpowiedx wystarczająca....

moze walsnie dlatego warto miec dziecko ze wzgledu na ta loterie na jaki egzemplarz dziecka sie trafi ;-)

[Anielka]

Napisane przez kasiulka

kurcze jakbym o sobie czytała sprzed prawie 3 lat . tez sie bałam, mąz chciał, ja nie bardzo, wydawało mi sie ze nie mam kompletnie instynktu, bałam sie ciazy i porodu, ograniczenia wolności, kompelnie nie czułam bluesa w temacie "dziecko"- to "moj" stary wątek:
http://www.wizaz.pl/forum/showthread.php?t=47443

Przeczytałam. Dziękuję.
I jestem w trakcie czytania "Boję się macierzyństwa" - dzięki pkawecka.

W ogóle dochodzę do wniosku, że chyba za dużo czytam i za dużo się zastanawiam. Chyba rzeczywiście byłoby mi łatwiej gdybyśmy wpadli i już.

[pkawecka]

niewiele znam kobiet, które nie mają obaw związanych z mcierzyństwem. to wprawdzie ogromna radość, ale można jej zaznać dopiero jak już sie ma dziecko, a trudno podjąć decyzję, kiedy tak naprawdę nie masz wyboru - porównac mozesz dopiero po a wtedy już nie ma odwrotu.
w obecnych czasach tj. niemal 100% antykoncepcji posiadanie dziecka staje się kwestią decyzji a nie tak jak jeszcze dla naszych mam, przypadku.
osobiście uważam, że kiedyś było lepiej - człowiek tyle nie myślał i godził się z losem, bo nie miał wyjścia. a to jest chyba obecnie w macierzyństwie najtrudniejsze. kobiety naszych czasów zbyt wiele usiłują kontrolować a przy dziecku tak się nie da. trzeba się podporządkować.
a teraz jest moda na planowanie swojego życia w najdrobniejszych szczegółach i w odpowiedniej kolejności - najpierw studia, potem praca, mieszkanie, samochód, umeblowanie pokoiku dziecięcego itd.
niby nie ma niczego złego w tym planowaniu, bo w końcu jakoś nad swoim życiem panowac trzeba, ale czasem mam wrażenie, że ludzie tracą kontrolę nad tym kontrolowaniem i wpadaja w jakąś frustrację. muszę planować, bo trzeba być odpowiedzilanym rodzicem, bo jak można tak na żywioł, przecież dziecko musi mieć jakieś warunki itd. frustracja rośnie, bo mnie nie stać, bo angielski, bo balet, kolonie, basen etc. no i na drugie dziecko już mnie nie stać tym bardziej.
my żyliśmy bez tych luksusów, ale za to bardziej społecznie i tak było moim zdaniem lepiej.
jestem za planowaniem rodziny, ale bez przesady i tak co ma być to będzie.

[BabciaWeatherwax]

Napisane przez Anielka

Próbuję zrozumieć, co jest fajnego w byciu matką i jakoś nie widzę jasnych stron, tylko same problemy.

Tego się naprawdę nie da wytłumaczyć
To tak jakby tłumaczyć komuś, kto nie miał psa (czy kota) co jest fajnego w chodzeniu na spacery, zasikanych dywanach, obgryzionych butach, wycieraniu ścian po obryzganiu wodą po kąpieli czy spacerze, podartych rajstopach itp. No bo jak komuś opisać chwile bliskości?

Nie oczekuj, że w ciąży czy po porodzie "wybuchnie" miłość do dziecka- mi to zajęło kilka miesiecy mimo, że Jędrny był dłuugo wyczekiwany. Bywa trudno, ale po jakimś czasie człowiek się orientuje, że nie pamięta już, jak było "przed", a co więcej nie chciałby do tego "przed" wrócić I za cholerę nie da się tego wytlumaczyć niedzieciatym psiapsiółom

Na pocieszenie też dodam, że dla niewielu par jest ten "właściwy moment" - zawsze jest jeszcze nauka, praca, jeszcze cośtam - czasem naprawdę najlepsza jest wpadka

Trzymam kciuki

[Ray]

wiecie co moze powiem jak gowniara ale wpadka to dobra sprawa... im czlowiek wiecej mysli tym nic z tego myslenia...... przyklad mojego meza on chce syna i koniec on nie mysli czy da rade czy nie bedzie mogl spac a skad pieniadze itp... mi ciagle powtarza tysiace ludzi ma dzieci i zyja i da rade jak bedzie trzeba a ja to przemyslalam a tak a siak i wynik taki ze dziecka nie ma <hahaha>

[Kancia]

może ja nie przedstawię argumentów "za" jak juz się ma dziecko ale moge od siebie napisać dlaczego sie świadomie na nie zdecydowałam

W moim przypadku TŻ chciał dzidziusia ale czuł, ze moglibysmy jeszcze troche poczekać. Właśnie na własne mieszkanie i na więcej pieniedzy na koncie. Ja jednak czułam, że ja chcę JUŻ , że to mieszkanie będziemy miec i nie trzeba czekać aż "skończą" ostatnią scianę stawiać. Pieniądze na koncie jakoś się odłozy .
Ciężko było odkładać starania bo ja zaczęłam co raz więcej i wiecęj myśleć o dziecku. Pojawiła sie także kwestia zdrowotna, która mogła skomplikowac zachodzenie w ciążę. W tym momencie udało mi się przekonać mojego A. Rozmawialiśmy o tym codziennie. Jak to będzie, czy damy rade, że to wcale nie jest tak kolorowo po porodzie Jednak każde z nas wiedziało, że chcemy tego dziecka, że ( zabrzmi to dziwnie) ale jest to ukoronowanie naszej miłości, tego co nas łączy .
Udało nam sie zaciązyć za pierwszym razem. Jednak poczatki nie były łatwe. Przy kolejnym tygoniu zapychania sie migdałami i sucharami, zeby nie miec mdłości klęłam, że juz mam dośc że juz nie chce leżec jak zwłok, nie chce miec bolącej macicy i nie chce witac się z sedesem jednak to przeszło, później pojawiły sie kopniaczki cieszyłam się jak głupia i nie pamietałam juz, że te same nóżki "powodowały", ze chodziłam zła jak osa kilka tygodni wcześniej Wiem, że jesli teraz tak wielka przyjemnośc sprawia mi moje "małe szczęście" to później musi być tylko lepiej. Oprócz wrzasków, płaczu, obolałych sutków sa tez pierwsze ząbki pierwsze kroczki, pierwsze słowa Wszystkie plusy i minusy się zrównoważą. Mam nadzieję, ze uda mi się mojego brzdaca wychowac na porzadnego człowieka i to chyba jest najlepsza nagroda za wszystkie troski i smutki rodziców.
W moim poscie starałam się pokazać, ze jeśli ktoś jest gotowy na dziecko, to wie to na pewno. Wystarczy poczytać wątek "Próbowac do skutku" tam dziewczyny maja silny instynkt macierzyński dlatego kibicuje im z całych sił zeby sie udało.
Jesli się nie jest przekonanym, to nie wiem czy warto się na siłę przekonywac do dziecka. Zachodząc w ciąże "bo tak trzeba" nigdy nie da sie przewidzec czy ten instynkt sie poźniej pojawi to jest tak samo jak z "małżeństwem z rozsadku". Ta miłośc może sie później rozwinąc ale nie musi.
czytając Twoje posty odnosze wrażenie, że nie jestes jeszcze gotowa na dzidziusia. Gdybyś była nie potrzebowałabyś argumentów "ZA" Niestety ale żadna z nas nie może Ci tutaj napisać "instynkt sie pojawi" bo tego nie da się przewidzieć to trzeba poczuc


tutaj pisalam o planowanym dziecku, co innego "wpadka" ale o tym juz nie napisze bo sie nie znam

[Ray]

hmmm... ja szczerze terz ni wiem jakie sa za nie mam dzieci ale mam straszny instynkt maciezynski.. nie mysle o wrzaskach, bolacych sutkach itp mysle o tym ze z mezem chcmy stworzyc kochajaca sie rodzine... CHCEMY MIEC DLA KOGO ZYC!!

soba sie juz nacieszylismy az nadto hehe i chcemy teraz cieszyc sie z naszych dzieci w koncu komus trzeba zostawic ten dom pieniadze i na starosc miec wnukow

chemy widziec rano usmiechnieta buzie dziecka...
sluchac jak mowi na dobranosc kocham cie mamo, tato..
widziec jak po raz pierwszy idzie do szkoly
wrzeszczy "nienawidze cie" ( i tak sie wtedy kocha)
jak maja swoje pierwsze milosci
wyprawic cudne wesele jakie samy mielismy i tysiace innych powodow