Czas przestać oglądać się na innych i zrobić coś z własnym życiem

[dance makabre]

Podsumowanie tygodnia:
+
-skończyłam czytać książkę i zaczęłam następną, w dodatku dość ambitną, więc rozwijam się
-uczyłam się regularnie i efektywnie
-kupiłam sukienkę na studniówkę
-spędziłam więcej czasu z przyjaciółmi
-zrobiłam peeling i maseczkę na włosy
-powoli uwalniam się spod uroku faceta, któremu na mnie nie zależy

-
-niestety weekendowe obżarstwo (mieliśmy małe święto, więc były 2 rodzaje ciast, tarta na obiad, pancakes na kolację... itd) sprawiło, że przytyłam (albo przynajmniej mnie wzdęło) i czuję się chwilowo gorzej w swoim ciele :/

[B_88]

Ile razy już to sobie powtarzałam... Zrobię "coś" ze swoim życiem, bo czuję, że przecieka mi przez palce... Zawsze kończyło się na 2-3 dniach mobilizacji. Myślałam, że skoro jestem sama, to nie mam dla kogo się starać. Ale wreszcie zrozumiałam, że nie robię tego dla kogoś, tylko dla siebie samej, bo dopóki nie będę się czuła dobrze ze sobą, to tym bardziej nie będzie mi dobrze z kimś (albo raczej komuś ze mną). I tak się zastanawiam, dlaczego tyle czasu zajęło mi dojście do tak oczywistych wniosków? Jako że poniedziałek jest zawsze dobrym dniem na start, ten tydzień będzie pierwszym krokiem na drodze do pełni szczęścia :p

Mam nadzieję, że teraz będę mądrzejsza i nie skończy się równie szybko jak się zaczęło Walczę!

[ulicznica]

Napisane przez B_88

Ile razy już to sobie powtarzałam... Zrobię "coś" ze swoim życiem, bo czuję, że przecieka mi przez palce... Zawsze kończyło się na 2-3 dniach mobilizacji. Myślałam, że skoro jestem sama, to nie mam dla kogo się starać. Ale wreszcie zrozumiałam, że nie robię tego dla kogoś, tylko dla siebie samej, bo dopóki nie będę się czuła dobrze ze sobą, to tym bardziej nie będzie mi dobrze z kimś (albo raczej komuś ze mną). I tak się zastanawiam, dlaczego tyle czasu zajęło mi dojście do tak oczywistych wniosków? Jako że poniedziałek jest zawsze dobrym dniem na start, ten tydzień będzie pierwszym krokiem na drodze do pełni szczęścia :p

Mam nadzieję, że teraz będę mądrzejsza i nie skończy się równie szybko jak się zaczęło Walczę!

Najlepiej chyba przyjąć zmiany za normalną kolej rzeczy, normalny standard od dziś - im więcej obiecanek, tym więcej cacanek. Sylwestrowe obietnice i zobowiązania nigdy u mnie na dłuższą metę nie działały.

PS Dzisiaj wracam pierwszy raz po roku na fitness

[valerverda]

podsumowanie tygodnia:

*pierwsza wizyta u psychiatry i zapisanie się na terapię do psychologa.
*przeczytanie dość ,,ambitnej'' książki
*złapanie promocji w Rossmanie.
*wyjście ze znajomymi

*ciągła walka z wahaniem nastrojów. jak na razie kompletnie z tym przegrywam
*brak motywacji do nauki

[alisjja]

Napisane przez czerwony_balonik

Mam podobnie z tym że myślę nad zmianami poważnymi w swoim życiu, ale boję się że będę żałować, boję się bólu. A z drugiej strony czuję, że marnuję swój czas, młodość, szanse na coś więcej w życiu, bo nie odpowiada mi to co jest teraz w dużym stopniu.

Witajcie w klubie! Ja mam dokładnie to samo. I tak, jak napisałam na początku: Mam wrażenie, że życie ucieka mi przez palce, a to trwa już (prawie) 25 lat. Może czasami na własne życzenie, ale na dłuższy czas to nie jest wybór dobrowolny.

Jeśli chodzi o podsumowanie tygodnia:
Kiepsko. Miałam dużo planów, ale cały tydzień źle się czułam. Napisałam tylko pracę na poniedziałek i przeczytałam trochę książki na zajęcia. Ale poza tym masakra. Dziś mam wolne, leżę w łóżku i czuję się coraz gorzej, a na zajęcia w tym tygodniu iść muszę :/

[Monii07]

hej
dopisuję się jeśli można. Ostatnio nie mogę się zebrać w garść!
Nic nie robię całymi dniami, nie rozmawiam z ludźmi na uczelni bo nie mam ochoty, nie chce mi się uczyć, kłócę się z TŻ'tem i jestem przesadnie zazdrosna o byle co. Czasem mam wrażenie, że żyje bardziej życiem innych niż swoim. Tyle miałam fajnych planów na ten rok, a w ogóle ich nie realizuję. Jestem wściekła na siebie ale też bezsilna. Muszę się zmotywować bo inaczej wszystko zawalę i będzie to tylko i wyłącznie moja wina. Wiem, że zmiany powinno wprowadzać się powoli ale ja chyba muszę wszystkie na raz bo już sama ze sobą nie wytrzymuje!
Poza tym jestem na 3 roku studiów i nie tknęłam jeszcze pracy licencjackiej, nawet na kolowia mi się uczyć nie chce. Po prostu żenada.

Dziewczyny, coś trzeba zrobić! Musimy się wyrwać z tego marazmu!
Macie jakieś pomysły??

[Erykah_B]

Walczyć, wszystkie tutaj to robimy.
Ja w sobotę napisałam sobie plan działania na cały tydzień, więc podzielę się z Wami efektami w poniedziałek dopiero

Najgorzej, że nie mam pracy teraz to ciężko mi poradzić sobie z nadmiarem czasu ;>

[aga.fisia]

Więc u mnie kiepsko...staram się pozbierać, do czegoś zmusić ale nie mogę. Znajomi mnie wyciągają , ale nie mam odwagi na spotkanie....

Z rzeczy jakie zrobiłam to ...kupiłam sobie sukienkę elegancką (nie wiem w sumie po co,bo nigdzie nie wychodzę) i wysyłam CV w sprawie pracy. I dziś 30 minut ćwiczyłam...

Większych postępów niestety brak

[aante_e]

Witam z rana z kawą Przeczytałam wątek i bardzo się odnajduję tutaj. Też mam zwykle słomiany zapał do zmian, brakuje mi przede wszystkim wytrwałości w dążeniu do celu. W tym roku mam przed sobą kilka dużych wyzwań na studiach, które wymagają przede wszystkim systematyczności i dużo nauki. O ile jestem w stanie się nauczyć, to gorzej z tą systematycznoscią, często brakuje mi takie generalnego powtórzenia materiału i na egzaminie wiem, że to czytałam, o co chodzi, ale jestem niedouczona Także obiecałam sobie, że tym razem nie będę żałowała, że nie poświeciłam jeszcze trochę czasu na książki, tylk wezmę się w garść i dam radę

Cele na najblizszy czas:
- przygotować się na 3 kolokwia w przyszłym tygodniu
- przeczytać książkę do Poradni
- oddać książki do biblioteki i zamówić kolejne niezbędne do pisania mgr
- zrobić porządek w ubraniach, czyli wyrzucić wszystko z szafek i ładnie poukładać, wstyd mieć taki bałagan

[Monii07]

u mnie lepiej. dziś wytrwałam cały dzień na uczelni i więcej rozmawiałam z ludźmi. zaliczyłam też kolokwium, które nie dawało mi spać w nocy.UF.
Plan na dziś:
- koniecznie nauczyć się na jutrzejszy test
a potem zrobić coś dla siebie: zjeść coś dobrego

jakoś musimy sobie dać radę dziewczyny. będzie dobrze?

[dance makabre]

Ostatnie 3 dni to porażka, non stop boli mnie głowa i nie mogę się na niczym skoncentrować, także jestem do tyłu z nauką, w dodatku psychicznie jest średnio

[valerverda]

Wczoraj miałam pierwszą wizytę u psychologa, i sama nie wiem czy powinnam być zadowolona z niej czy nie. Lekarz stwierdził, że nie muszę chodzić na żadną terapię, bo mam jasny ogląd na sytuację.

Moje postanowienia na ten tydzień:
*przeczytać książkę
*cieszyć się z tego, że mam prawdziwych przyjaciół
*nauczyć się słówek z angielskiego
*zabrać się za pisanie pracy

[dance makabre]

Napisane przez valerverda

Wczoraj miałam pierwszą wizytę u psychologa, i sama nie wiem czy powinnam być zadowolona z niej czy nie. Lekarz stwierdził, że nie muszę chodzić na żadną terapię, bo mam jasny ogląd na sytuację.

Moje postanowienia na ten tydzień:
*przeczytać książkę
*cieszyć się z tego, że mam prawdziwych przyjaciół
*nauczyć się słówek z angielskiego
*zabrać się za pisanie pracy

Może spróbuj jeszcze innego psychologa? Bo jasny ogląd na sytuację moim zdaniem nic nie zmienia, to takie jest ch**owo, ale stabilnie, a od takiego podejścia nic się nie zmieni.

P.S. Psycholog to nie lekarz

[absurdalna89]

Zgadzam się z dance makabre, próbuj dalej.

Ja się niestety pochorowałam, więc póki co nici z przesłuchania, pracy w ten weekend... mam wrażenie, że tyle mnie ominie! Kto inny pewnie by się cieszył, że może bezkarnie leżeć w łóżku przez parę dni, ale ja nie znoszę takiej bezczynności. Najgorsze, że mam chory wzrok, więc nie mogę nadrabiać braków filmowych, książkowych i uczelnianych, tylko pozostaje mi leżenie z zamkniętymi oczami. Może macie jakieś pomysły jak to przetrwać?

[Shaohai]

Hej Dziewczyny !
Śledzę Wasz wątek od początku ale dopiero teraz odważyłam się napisać. Szczerze mówiąc jest to moja pierwsza wypowiedź na forum, bo zawsze tylko byłam wierną czytelniczką Ale od dzisiaj koniec ! założyłam nowe konto i piszę Moje życie wyglądało tak : studia, dom, studia, dom, studia, dom. Owszem były jakieś przerywniki w postaci wyjazdów z moim Tż, imprez itp. ale doszło do tego, że wstawałam rano, bezczynnie siedziałam do południa wymyślając co tu fajnego zrobić dzisiaj, a później stwierdzałam, że jest już późno i kolejny dzień zmarnowany... Mam już dość takiej bezczynności.. Dlatego próbuje się zmieniać. Korzystać z każdej wolnej chwili. Jak narazie staram się na bieżąco przygotowywać na zajęcia. Robić projekty systematycznie, bo zawsze zostawiałam na ostatnią chwilę.. Później tylko stres, strach i zgrzytanie zębów, że nie zdążę, że będzie źle itp.
Od jutra zaczynam praktyki. Trochę się stresuję ale jestem dobrej myśli Zresztą czytając Wasze posty, aż się człowiek wyrywa, żeby coś robić

Tak więc witam Was bardzo serdecznie i zmykam robić sprawozdanie na biomechanikę

absurdalna89 proponuję słuchanie muzyki

[alisjja]

Napisane przez absurdalna89

Ja się niestety pochorowałam,

Witaj w klubie. Ale ja akurat się z tego cieszę, gdyz potrzebuję wolnego tygodnia na ogarnięcie wszystkich prac na studia. Minus jest taki, że niestety będę miała zaległości na wykładach a z dostaniem notatek będzie ciężko :/ Ale coś za coś...
Shaohai witaj (swoją drogą ciekawy nick )

[dance makabre]

Napisane przez absurdalna89

Zgadzam się z dance makabre, próbuj dalej.

Ja się niestety pochorowałam, więc póki co nici z przesłuchania, pracy w ten weekend... mam wrażenie, że tyle mnie ominie! Kto inny pewnie by się cieszył, że może bezkarnie leżeć w łóżku przez parę dni, ale ja nie znoszę takiej bezczynności. Najgorsze, że mam chory wzrok, więc nie mogę nadrabiać braków filmowych, książkowych i uczelnianych, tylko pozostaje mi leżenie z zamkniętymi oczami. Może macie jakieś pomysły jak to przetrwać?

Audiobooki! Koniecznie Pościągaj sobie (albo kup, jeśli budżet pozwala) trochę książek w takiej wersji, naładuj mp3 i daj się ponieść wyobraźni

[fleur05]

Ja mam długoterminowy plan: nie zwariować od nadmiaru roboty, studia, praca, byle do świąt!

[Robin_90]

czesc Dziewczyny, czy mogę do Was dołączyć?

bardzo ciekawy wątek...
Bardzo łatwo się zniechęcam.
Pozytywne rzeczy jakie ostatnio zrobiłam, to zaczęłam ćwiczyć - widzę już efekty , bo poświęcam średnio dziennie godzinę na te ćwiczenia (chociaż dzisiaj siedząc przed kompem wypiłam kubek pepsi i wszamałam paczkę czipsów...).
No, ale wczoraj zrobiłam sobie mały rachunek sumienia i zaczynam próbować znowu optymistycznie patrzec na świat i jakoś pozbierać wszystko do kupy

[valerverda]

Ja już nie daję rady. Dzisiaj była kolejna awantura. Ojciec znowu zaczął straszyć, że coś sobie zrobi. Teraz na razie nie ma go w domu bo wyszedł. Ale jak myślę co może być jak przyjdzie...........
wiem powinnam w razie czego po policję zadzwonić ale co będzie do tego momentu jak ona przyjedzie.

Jak ja mam teraz spojrzeć mu w twarz po tym co on robi.

I jak tu znaleźć jakąś motywację

[_GlamourGirl_]

Napisane przez valerverda

Ja już nie daję rady. Dzisiaj była kolejna awantura. Ojciec znowu zaczął straszyć, że coś sobie zrobi. Teraz na razie nie ma go w domu bo wyszedł. Ale jak myślę co może być jak przyjdzie...........
wiem powinnam w razie czego po policję zadzwonić ale co będzie do tego momentu jak ona przyjedzie.

Jak ja mam teraz spojrzeć mu w twarz po tym co on robi.

I jak tu znaleźć jakąś motywację

dziwie się czemu już dawno nie zgłosiłas się do jakiejś instytucji która takimi przypadkami się zajmuje nie możesz ciągle żyć w strachu musisz w końcu żyć wlasnym życiem ? a co z drugim rodzicem ? chyba że nie doczytalam.. chodź do psychologa jak nie ten to inny ! musisz zaczac myśleć o sobie !

[valerverda]

Napisane przez _GlamourGirl_

dziwie się czemu już dawno nie zgłosiłas się do jakiejś instytucji która takimi przypadkami się zajmuje nie możesz ciągle żyć w strachu musisz w końcu żyć wlasnym życiem ? a co z drugim rodzicem ? chyba że nie doczytalam.. chodź do psychologa jak nie ten to inny ! musisz zaczac myśleć o sobie !

Problem dotyczy zarówno mnie i mamy w takim samym stopniu. Próbuję żyć własnym życiem ale nie zawsze się da jak musisz wracać do domu w którym............
A co do psychologa, to postanowiłam chodzić tylko, że wizyta dopiero w styczniu.

[_GlamourGirl_]

Napisane przez valerverda

Problem dotyczy zarówno mnie i mamy w takim samym stopniu. Próbuję żyć własnym życiem ale nie zawsze się da jak musisz wracać do domu w którym............
A co do psychologa, to postanowiłam chodzić tylko, że wizyta dopiero w styczniu.

Przykro mi.. jednak uważam że skoro jesteście z mama we dwie to moze Wam być łatwiej pokonać te uciążliwą sytuacje.. a reszta rodziny jakie ma do tego podejście?

[goplankowa]

Napisane przez Miami

Czy ktoś też czuje tak jak ja? Że czas się ogarnąć, nie oglądać się na innych, nie wracać do przeszłości. Jakaś nieudana znajomość, życie nadzieją, nieustanne zaprzątanie sobie kimś głowy, chociaż rozum podpowiada, że należałoby to olać?
Chciałabym w końcu się ogarnąć, zacząć cieszyć się życiem, a nie babrać się w przeszłości, zwłaszcza w tym co nie wypaliło.
Skupić się na sobie, spróbować nowych rzeczy. Mam wrażenie, że życie przecieka mi przez palce, nie robię nic konkretnego, nic ciekawego i pasjonującego.
Czas na zmiany.

Czuje Ja od dłuższego czasu, ale w tym roku myślę, że najbardziej mi się udało, choć nadal czuję się słaba ale mam więcej siły w sobie.

Nieudane znajomości jak u każdego trafiały się. Niektóre olewam, niektóre w miarę naprawiam. Mam na szczęście bardzo bliskie mi osoby.
Cieszyć się życiem jest u mnie ciężko. Mam bardzo ciężką sytuacje w rodzinie i to mnie przytłacza maksymalnie. I cały czas się zastanawiam co mam robić, aby te problemy nie przekładały się na moje prywatne życie.
W tym roku zabrałam się za moją pasję, czyli fotografię Dałam sobie takie postanowienie i odnoszę powolutku małe sukcesy, co dodaje mi niesamowitej energii
Zaczęłam studiować 'bo trzeba', mimo, że kończę studia, chcę aby moje myślenie zmieniło się 'bo chcę', chcę odnieść sukces, chcę poszerzać wiedzę, chcę się kształcić w miarę możliwości.

---------- Dopisano o 21:41 ---------- Poprzedni post napisano o 21:35 ----------

Napisane przez ulicznica

Tak, właśnie w tym momencie mam tak samo jak Ty
Bardzo dużo czasu zajęło mi dojście do tego, by skupić się wreszcie na sobie.
Dlatego ostatnio częściej siedzę z książką niż w necie, częściej sama gotuję eksperymentując w tej dziedzinie, robię sobie wieczór piękności i nakładam na siebie wszystko co mam w łazience, zapisuję się na fitness, może wrócę na dietę.
Planuję poważnie podejść do kwestii wykorzystywania przeze mnie czasu w tygodniu i zaplanować sobie wieczory tak, żeby połowę mieć zajętych.
No i szukam praktyk albo pracy.

Oo ulicznica

---------- Dopisano o 21:43 ---------- Poprzedni post napisano o 21:41 ----------

Będę mieć czas to przejrzę cały wątek

[viola1993]

Dziewczyny, poszukajcie w bibliotece lub księgarni książkę "Projekt szczęście" Rubin Gretchen. Dzisiaj znalazłam jej fragment w internecie i już uważam, że ta pozycja jest naprawdę świetna. Myślę, że warto przeczytać ją jeszcze przed Nowym Rokiem, by wraz z 1 styczniem zacząć działać (autorka bowiem daje sobie rok na osiągnięcie szczęścia). Ja osobiście zamierzam ją jak najszybciej kupić, by móc się nią rozkoszować w okresie przed i poświątecznym, bo jak dla mnie jest to najlepszy okres na refleksję.

Polecam Wam również blogi motywacyjne o wszelakim rozwoju osobistym. Można naprawdę wiele z nich dla siebie wynieść i powoli wdrażać to co uważamy za słuszne. Mój ulubiony - http://www.happyholic.pl/.

Ja ostatnio przestałam się tu odzywać, ale chyba potrzebuję tego bycia mocniej w rzeczywistości. W każdym razie wciąż działam i myślę o Was codziennie. Chcę by każda z nas osiągnęła to czego pragnie.

Pozdrawiam serdecznie i życzę Wam miłego dnia

[Erykah_B]

Projekt szczęście jest SUPER! Polecam całym sercem swym Nawet sobie po przeczytaniu tej pozycji napisałam swój projekt, dało mi to poczucie usystematyzowania tego co dla mnie najważniejsze w życiu i co chcę w sobie zmienić. Początkowo pierwsza wersja mojego projektu miała 50 punktów i były tam różne rzeczy, głównie związane z koniecznością zmiany mojego patrzenia na świat i relacje z ludźmi + elementy związane z osiągnięciami i tym co w życiu chcę zrobić. Do projektu nie zaglądałam rok, ale zawsze nosiłam go przy sobie. PO jakoś chyba półtora roku usiadłam z przyjaciółką i razem odhaczyłyśmy to co mi się już udało, albo to co się już dzieje (bo niektóre z tych rzeczy to procesy ). W 25 urodziny dopisałam sobie kolejne punkty Ale jakoś poczułam się spokojna, ułożona, bez tego chaosu w głowie w momencie w któym napisałam wszystko co chcę zrobić ze swoim życiem, uczciwie przed sobą stojąc

[valerverda]

Napisane przez _GlamourGirl_

Przykro mi.. jednak uważam że skoro jesteście z mama we dwie to moze Wam być łatwiej pokonać te uciążliwą sytuacje.. a reszta rodziny jakie ma do tego podejście?

Rodzina ze strony mamy jest daleko więc średnio może pomóc. Część rodziny ojca wspiera nas w miarę możliwości, w przeciwieństwie do drugiej części, która tylko miesza i jest winna i to w dużej części za tą sytuację.

[absurdalna89]

Witam wszystkie nowe osoby!

Mam podobnie jak jedna z koleżanek - z racji tego, że faktycznie pracuję nad swoim szczęściem, zwyczajnie rzadziej tu bywam. Stąd brak postów. Chciałam jednak napisać o swoim ważnym sukcesie - przyjęli mnie do zespołu. Teraz wreszcie będę realizować się w tym, co lubię, czyli w śpiewie. Ponadto wyleczyłam wzrok i powoli zaczynam czytać książki do pracy magisterskiej. Byle do przodu!

Dziękuję za polecone książki, a od siebie proponuję "Przebudzenie" Anthony'ego de Mello.

[Janey]

hej, z chęcią przyłączę się do wątku
tak na wstępie- szukam siebie, szukam, szukam i znaleźc nie mogę. niby mam jakąś tam wizję swojego życia, ale mam wrażenie, że to tylko jakieś fantazje..tak jakbym nie miała prawa mieć cudownego życia, tylko musiała zadowolić się szarą, nudną codziennością.

czasami czuję w sobie taką siłę, że mogłabym góry przenosić, wierzę, że mi się uda, ale wszystko szlag trafia, kiedy spotykam się ze znajomymi. większość z nich to straszne smutasy, a ja niestety jeszcze nie doszłam do takiego etapu w życiu, o którym mowa w tytule wątku, więc nie potrafię się przebić przez tą nieciekawą atmosferę i kończy się to tym, że czuję na nowo niemoc.

dlatego chcę zacząć otaczać się pozytywnymi ludźmi, którzy swoje życie przeżywają, a nie jedynie wegetują. no i trafiłam tutaj
na razie tyle

[mickeymouse20]

hej, można się dołączyć? ten wątek spadł mi z nieba bo wali mi się na głowę chyba wszystko, co tylko możliwe. rozstałam się z chłopakiem miesiąc temu (3 lata związku), relacje z rodzicami w domu, kolokwia gonią a ja jestem MISTRZEM robienia wszystkiego za pięć dwunasta, w związku z tym śpię na przemian- raz 2 godziny (jak nast. dnia mam cyrk na uczelni), raz 14, raz w ogóle a raz do południa i jestem totalnie rozstrojona fizycznie (włosy wypadają mi garściami, tyję) i psychicznie. generalnie chciałabym to wszystko poukładać ale na prawdę nie potrafię działać systematycznie na pewno będę pilnie śledzić ten wątek, bo jeśli uda mi się zdyscyplinować, to będzie najlepsza cecha, jaką mogłabym mi się wypracować całuję!