Co mi jest?

[ogurek]

Napisane przez Esperanza6

To pierwsze zdanie... jest chyba prawdą. Drugie nie. Co do trzeciego: chyba spróbuję z rodzicami, ale oni nie są świadomi, że anoreksja to choroba psychiczna i że ja się m ę c z ę . Chociaż wcale jej nie mam. Ale chyba coś podobnego, nie??
PS: Płaczę pisząc to.
Ale koniec o mnie - Ty też/w przeciwieństwie do mnie (niepotrzebne skreślić) masz problem. Nie wiem, co napisać. Życzę powodzenia w walce z chorobą

Dlaczego uważasz, że musisz komuś coś udowadniać będąc chorobliwie chudą? Czy jest w tym coś cnotliwego?
Ja kiedyś myślałam, że będąc chudą stanę się lepsza.
Teraz zamiast myśleć "Jestem chuda, a wy nie" wyobrażam sobie jak ludzie myślą "Jesteśmy zdrowi i możemy bez obawy jeść, a ty nie"

W anoreksji często pojawia się też problem rywalizacji- mam koleżankę, która przeszła leczenie, w tym półroczną hospitalizację. Przynajmniej u niej na oddziale chore dziewczyny prześcigały się w tym , która najmniej przytyje, a prym wiodły te którym udawało się tak oszukać pielęgniarki , że jeszcze chudły.
A potem wpychano im rurkę przez nos do żołądka i nie było w tym nic godnego podziwu.

Dlatego mam nadzieję że nie będziesz tworzyła w głowie podziału na złą i dobrą anorektyczkę

[Esperanza6]

Napiszę jedno: jest już lepiej To tyle ode mnie, Wam też życzę powodzenia

[ogurek]

Napisane przez Esperanza6

Napiszę jedno: jest już lepiej To tyle ode mnie, Wam też życzę powodzenia

To bardzo dobrze U mnie też z dnia na dzień jest coraz lepiej Najważniejsze by dopuszczać do siebie jak najwięcej pozytywnych myśli

[maszToCoChcesz]

masz problem, problem psychologiczny. Im szybciej go rozwiążesz tym lepiej dla Ciebie. bierz się za siebie, póki nie upadłaś na dno!