Skąd wiedzieć czy związek ma przyszłość?

[basta1]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;88223306]

Także jak ktoś jest pewien, że dziecko chce mieć i ma warunki to powinien się na nie decydować szybciej niż później, żeby potem nie było płaczu, że domek z ogródkiem jest, ale jajniki po 40 powiedziały kaput.

Poza tym nie żyje w kraju trzeciego świata. Jeśli dziecko będzie zdrowe to może iść do żłobka/przedszkola, a ona do pracy zawodowej i inwestowania w swoje marzenia. Raczej mało która kobieta siedzi z dzieckiem póki nie pójdzie do szkoły. Co więcej, to partner może wziąć tacierzyński, żeby ją odciążyć skoro to ona lepiej zarabia.[/QUOTE]

jasne! też tak uważam! jednak myślę, że w przypadku Autorki powinno się najpierw zastanowić nad swoim związkiem, przemyśleć czy ta relacja to jest coś czego oczekuję od życia, a dopiero potem zastanawiać się nad dzieckiem. Jeżeli Autorka czuję się niepewnie w tym związku, nie ma poczucia bezpieczeństwa, to decyzja o dziecku w danym momencie, bo ma 37 lat, jest co najmniej błędna.

[v-x-n]

Napisane przez basta1

jasne! też tak uważam! jednak myślę, że w przypadku Autorki powinno się najpierw zastanowić nad swoim związkiem, przemyśleć czy ta relacja to jest coś czego oczekuję od życia, a dopiero potem zastanawiać się nad dzieckiem. Jeżeli Autorka czuję się niepewnie w tym związku, nie ma poczucia bezpieczeństwa, to decyzja o dziecku w danym momencie, bo ma 37 lat, jest co najmniej błędna.

A ktos jej to w ogole sugerowal? Bo nie kojarze ani jednej osoby, ktora powiedziala "rob sobie dzieciaka teraz". To, ze najpierw ma przemyslec zwiazek, jest oczywiste, bo zachodzenie w ciaze z facetem, ktory jej nie pasuje, jest niedorzeczne.

Jak chcesz i dasz rade, to mozna i kolo 50siatki zachodzic w ciaze. Ale fakty sa takie, ze im pozniej, tym ciezej, w wielu aspektach. Jezeli ktos naprawde pragnie miec dziecko, to 37 lat to jest ten moment, ze trzeba realnie patrzec na sytuacje. Realnie, czyli: zegar tyka, organizm juz nie ten, za dwa-trzy-piec lat moge nie dac rady. Ba, ja uwazam, ze po 30stce w ogole trzeba wziac bardzo mocno pod uwage, ze mozna nie zajsc od razu - moze trzeba sie bedzie starac rok, dwa lub dluzej - i co wtedy? Majac 20 lat mozna myslec "a, mam czas, jak nie teraz, to za 5 czy 10 lat". Pod 40stke trzeba zmienic nastawienie z zyczeniowego na realistyczne i zdawac sobie sprawe, ze odkladanie pewnych rzeczy na blizej nieokreslona przyszlosc moze wiazac sie z brakiem tej ciazy w ogole. (Wiesz, zeby nie bylo na zasadzie, ze autorka sobie zalozy, ze zacznie sie starac po 40stce, utodzi jak bedzie miala 41, a tam zonk, bo organizm jej zalozenia ma gdzies i nie wspolpracuje). Mowie z perspektywy 34-latki, wiec podobnie do autorki. Ja bym chciala miec dziecko, ale wiem, ze moze sie nie udac - no i ok, najwyzej nie bede matka. Ale gdyby dziecko bylo moim priorytetem, to staralabym sie jak najszybciej poukladac swoje zycie uczuciowe i, jezeli to oczywiscie ten facet, to nie odkladalabym staran na "za piec lat". Dom zdaza wybudowac, z ciaza moze byc gorzej.

[basta1]

Napisane przez v-x-n

A ktos jej to w ogole sugerowal? Bo nie kojarze ani jednej osoby, ktora powiedziala "rob sobie dzieciaka teraz". To, ze najpierw ma przemyslec zwiazek, jest oczywiste, bo zachodzenie w ciaze z facetem, ktory jej nie pasuje, jest niedorzeczne.

Jak chcesz i dasz rade, to mozna i kolo 50siatki zachodzic w ciaze. Ale fakty sa takie, ze im pozniej, tym ciezej, w wielu aspektach. Jezeli ktos naprawde pragnie miec dziecko, to 37 lat to jest ten moment, ze trzeba realnie patrzec na sytuacje. Realnie, czyli: zegar tyka, organizm juz nie ten, za dwa-trzy-piec lat moge nie dac rady. Ba, ja uwazam, ze po 30stce w ogole trzeba wziac bardzo mocno pod uwage, ze mozna nie zajsc od razu - moze trzeba sie bedzie starac rok, dwa lub dluzej - i co wtedy? Majac 20 lat mozna myslec "a, mam czas, jak nie teraz, to za 5 czy 10 lat". Pod 40stke trzeba zmienic nastawienie z zyczeniowego na realistyczne i zdawac sobie sprawe, ze odkladanie pewnych rzeczy na blizej nieokreslona przyszlosc moze wiazac sie z brakiem tej ciazy w ogole. (Wiesz, zeby nie bylo na zasadzie, ze autorka sobie zalozy, ze zacznie sie starac po 40stce, utodzi jak bedzie miala 41, a tam zonk, bo organizm jej zalozenia ma gdzies i nie wspolpracuje). Mowie z perspektywy 34-latki, wiec podobnie do autorki. Ja bym chciala miec dziecko, ale wiem, ze moze sie nie udac - no i ok, najwyzej nie bede matka. Ale gdyby dziecko bylo moim priorytetem, to staralabym sie jak najszybciej poukladac swoje zycie uczuciowe i, jezeli to oczywiscie ten facet, to nie odkladalabym staran na "za piec lat". Dom zdaza wybudowac, z ciaza moze byc gorzej.

ogólnie rzecz biorąc to racja. Biologicznie lepiej wcześniej rodzić dzieci niż później. Odniosłam się tylko do konkretnej sytuacji Autorki, bo byłam pewna, że ją właśnie analizujemy, a nie ogólny pogląd biologiczny kiedy lepiej mieć dziecko(bo on też jest akurat oczywisty)

[v-x-n]

Napisane przez basta1

ogólnie rzecz biorąc to racja. Biologicznie lepiej wcześniej rodzić dzieci niż później. Odniosłam się tylko do konkretnej sytuacji Autorki, bo byłam pewna, że ją właśnie analizujemy, a nie ogólny pogląd biologiczny kiedy lepiej mieć dziecko(bo on też jest akurat oczywisty)

A, ok. Ja sie z Toba absolutnie zgadzam, ze najpierw pewnosc co do partnera, a pozniej decyzja o staraniach. Dla mnie po prostu z pierwszego posta autorki wychodzi takie przekonanie, ze ma jeszcze bardzo duzo czasu na wszystko, a to jednak nie jest prawda (niestety).

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Powiem może coś kontrowersyjnego...

jakbym naprawdę chciała mieć dziecko, nie na zasadzie jak będzie to fajnie, a jak nie to też bez dramatu, tylko serio, dziecko jest moim życiowym must-have to bym się decydowała w tym wieku szybko. Oczywiście pod warunkiem, że jestem niezależna finansowo, a facet jest w porządku i na ojca się nadaje. Nawet jeśli miałabym świadomość, że do związek przetrwać nie musi, bo my pasujemy do siebie średnio. Jak ludzie są faktycznie inteligentni i dojrzali to idzie się dogadać co do opieki bez uszczerbku dla dziecka.

[basta1]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;88223771]Powiem może coś kontrowersyjnego...

jakbym naprawdę chciała mieć dziecko, nie na zasadzie jak będzie to fajnie, a jak nie to też bez dramatu, tylko serio, dziecko jest moim życiowym must-have to bym się decydowała w tym wieku szybko. Oczywiście pod warunkiem, że jestem niezależna finansowo, a facet jest w porządku i na ojca się nadaje. Nawet jeśli miałabym świadomość, że do związek przetrwać nie musi, bo my pasujemy do siebie średnio. Jak ludzie są faktycznie inteligentni i dojrzali to idzie się dogadać co do opieki bez uszczerbku dla dziecka.[/QUOTE]

Tutaj niestety nie mogę się zgodzić. Sama jestem po rozwodzie. Wychowujemy z byłym mężem córkę w modelu naprzemiennym, całkiem się ze sobą zgadzając i dogadując bez problemu. Mimo to uważam, że moje dziecko wychowuje się w rodzinie dysfunkcyjnej. Staramy się z eks jak możemy, jednak myślenie, że jest to bez uszczerbku na dziecku, byłoby trochę naiwne. Dziecko co by się nie działo zawsze chce żeby rodzice byli razem. Wiadomo różne rzeczy się dzieją, zazwyczaj tego nie planujemy i jeżeli rodzice są mądrzy i dojrzali, to dziecko jest zazwyczaj szczęśliwe, ale płodzenie dziecka z osobą nieodpowiednia, z którą z góry zakładamy, że nie stworzymy związku, tylko dla samego faktu posiadania dziecka, jest egoistyczne.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez basta1

Tutaj niestety nie mogę się zgodzić. Sama jestem po rozwodzie. Wychowujemy z byłym mężem córkę w modelu naprzemiennym, całkiem się ze sobą zgadzając i dogadując bez problemu. Mimo to uważam, że moje dziecko wychowuje się w rodzinie dysfunkcyjnej. Staramy się z eks jak możemy, jednak myślenie, że jest to bez uszczerbku na dziecku, byłoby trochę naiwne. Dziecko co by się nie działo zawsze chce żeby rodzice byli razem. Wiadomo różne rzeczy się dzieją, zazwyczaj tego nie planujemy i jeżeli rodzice są mądrzy i dojrzali, to dziecko jest zazwyczaj szczęśliwe, ale płodzenie dziecka z osobą nieodpowiednia, z którą z góry zakładamy, że nie stworzymy związku, tylko dla samego faktu posiadania dziecka, jest egoistyczne.

Dla mnie posiadanie dziecka zawsze jest egoistyczne. Poza tym raczej nie ma rodzin idealnych.

[Swietusia]

Nigdy nie można być pewnym, czy związek "ma przyszłość". Najlepiej go tworzyć z kimś, z kim tak się czuję, że aż uważam, że warto podjąć się tego ryzyka. Ale Tobie, autorko, chyba nie jest aż tak dobrze.

[Ashia]

Ciezko ocenic, ale z tego co piszesz kompletnie nie pasuje Ci Jego charakter ani mentalnosc. Ze swoich obserwacji, a mieszkam za granica i znam kilkanascie Polek, ktore zwiazaly sie z obcokrajowcami, w 80% taki zwiazek sie konczy jak pojawia sie dziecko. Dopoki jest fascynacja, podroze, knajpy, znajomi, jest spoko, a jak pojawia sie dziecko, zaczynaja wychodzic roznice kulturowe, religijne, kulinarne (wbrew pozorom nie jestesmy tacy 'nowoczesni' ) i te pary sie rozstaja, nie wytrzymuja psychicznie. Oczywiscie sa wyjatki, ale bardzo rzadko ...
My polki mamy takie sprzecznosci w sobie, podobaja nam sie obcokrajowcy, a pasuja nam Polacy

[AsteriK]

Napisane przez Ashia

Ciezko ocenic, ale z tego co piszesz kompletnie nie pasuje Ci Jego charakter ani mentalnosc. Ze swoich obserwacji, a mieszkam za granica i znam kilkanascie Polek, ktore zwiazaly sie z obcokrajowcami, w 80% taki zwiazek sie konczy jak pojawia sie dziecko. Dopoki jest fascynacja, podroze, knajpy, znajomi, jest spoko, a jak pojawia sie dziecko, zaczynaja wychodzic roznice kulturowe, religijne, kulinarne (wbrew pozorom nie jestesmy tacy 'nowoczesni' ) i te pary sie rozstaja, nie wytrzymuja psychicznie. Oczywiscie sa wyjatki, ale bardzo rzadko ...
My polki mamy takie sprzecznosci w sobie, podobaja nam sie obcokrajowcy, a pasuja nam Polacy

A w jakim kraju mieszkasz? Bo ja rowniez mieszkam za granica gdzie sie urodzilam i wychowalam i znam duzo polek ( moje kolezanki czy znajomi moich rodzicow czy chocby calkiem obce nam osoby),ktòre wyszly za maz za grekow i ani jedna sie nie rozwiodla a nawet znam i takie co wyjechaly ze swoimi partnerami do Polski i tam mieszkaja i otworzyli swoje restauracje,taverny itp.
Ogolnie to nie rozumiem autorki ,ciagle gada o tesknocie do mentalnosci polakow Jej zdaniem kazdy polak bylby bardziej ambitniejszy od jej faceta i mialby dom z ogrodkiem i zarabial wiecej od niej? Bez sensu jej rozumowanie. Polacy slyna z pracowitosci ,zaradnosci ale co to ma wspolnego do porownywania mentalnosci kiedy jej facet tez pracuje ,nie jest leniem a jedynie ma odmienne ambicje ? Polacy rowniez wynajmuja mieszkania inni kupuja domy inni mieszkania jak wszedzie . Dla przykladu moj wujek wynajmowal mieszkanie urodzilo sie pierwsze dziecko po kilku latach drugie kupili sobie male mieszkanko.Gdy wpadli z trzecim i zaczeli sie niemiescic zaczeli rozgladac sie za domem. Kupili stare ,wyremontowali pomalu i teraz maja sobie domem z ogrodkiem Autorka ma 37 lat chce dzieci , ale najpierw dom a pozniej powiekszenie rodziny( tylko ciekawe kiedy) i narzeka,ze jej facet nie marzy o tym samym wiec mentalnosc polska jest lepsza


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 07:06 ---------- Poprzedni post napisano o 06:54 ----------

[1=d3e919e0e54b9500ffc4579 bddf1b8e1b6f2b292_606ce7f 24472e;88222833]Może go kocham mimo tych wszystkich roznic, może zdaje sobie sprawę że idealu nie znajdę i muszę się zastanowić na jakie kompromisy wlasnie mogę isc zeby tego nie żalować za kilka lat.


Mamy znajomych, mieszkają w swoim domu na przedmiesciach, tyle ze codziennie spedzają w srodkach transportu 2.5-3 godz.
Inni, mieszkają w mieszkaniu nie tak daleko w pracy, na 50 m2 para i 3 dzieci. 1m2 kosztuje 10 tys.eur i malo kogo stać na wieksze mieszkanie.
Zarobki w korporacji może 1.5 razy wyzsze niz w PL, a nieruchomosci 4x wyzsze.



To teraz sobie wyobraz, ze tu na porzadku dziennym są napady i kradzieże. Ostatnio znajoma zostala napadnieta i pobita o 21szej w metrze, policja powiedziala ze zapisy z kamery sa niewystarczajaco wyrazne by mogli cos zrobic. Mojego TZ dziadkowie zostali okradzeni, policja przyjechala 3 godziny od wezwania, juz rabusie się uletnili. Nastolatkowie nie są karani, wobec czego są bandy rabusiow i wlamywaczy nastolatkow, bo policja nic im nie jest w stanie zrobic. Przed szkolami stoi policja bo jest dealowanie narkotykami. Ostatnio jednemu nauczycielowi arab uchodzca obcial glowe przed szkola. Co smieszne, dostal w czerwwcu tego roku karte pobytu na 10 lat, mimo ze wczesniej byl notowany przez policję. Recydywisci nie dostaja surowych kar, ostatnio jeden uchodzca juz notowany za agresje seksualne wtargnal do mieszkania kobiety i ja zgwalcil. Naprawde, w Polsce nie jest idealnie ale przynajmniej prawo jest prawem. I zwyklego czlowieka sytuacja polityczna poza beznadziejną sluzba zdrowia tak nie dotyka.
Podatki we Francji... duzo wyzsze, to juz temat rzeka. Zasilek dla bezrobotnych trwa 2 lata, niektorzy popracuja 6 miesiecy, i pozniej siedza 6 miesiecy na zasilku i tak w nieskonczonosc.

Nie chce tutaj narzekac, ale to wszystko sprawia, ze nie czuje tu sie ani bezpiecznie ani nie czuje stabilizacji.[/QUOTE]No to czego oczekujesz? Masz pretensje ,ze twojego faceta nie stac na dom w centrum Paryza tak? Bo albo dom na przedmiesciach i daleko do pracy albo ciasne mieszkanie w miescie? Tak zle i tak niedobrze . Masz bardzo wygorowane oczekiwania jak ksiezniczka sie zachowujesz.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[PaulinciaKWC]

Napisane przez lubiekielbase

Dla mnie to on nie wymaga 'prowadzenia za rączkę'. To raczej ty jesteś zdziwiona, że facet nie jest taki jakiego go sobie w głowie wyobrażałaś.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Zgadzam sie. I zgrzyta mi to z tym, ze autorka przedstawia siebie jako bardzo wymagającą odnosnie partnera. Opisala faceta, z ktorym jest od 1.5 roku i generalnie mają kompletnie inne podejscie do zycia co jej przeszkadza, ale zastanawia sie "czy sie wyrobi".

To nie jest 15-latek, ktory dopiero ksztaltuje swoj charakter. Dorosly facet, ktory zyje jak mu sie podoba, widocznie nie jest wam po drodze

---------- Dopisano o 10:29 ---------- Poprzedni post napisano o 10:21 ----------

[1=d3e919e0e54b9500ffc4579 bddf1b8e1b6f2b292_606ce7f 24472e;88222142]Troszkę nie rozumiem tego podejscia. 37 lat to nie 50. Kobiety zachodzą w ciążę nawet w wieku 40 kilku lat, jest jeszcze in vitro, wiec szanse są. Piszesz tak jakby w wieku 37 lat bylo juz za pozno na dziecko. Ja nie pisalam nic o awansach, chcialabym tylko faceta ktory jakos bardziej planuje życie, ma wizję a nie żyje terażniejszościa. Przy zakupie czegokolwiek zastanowi się, a nie bierze pierwsze lepsze.
Wiecie tez chyba, że w obecnych czasach nie da się zalozyc ze bedzie sie pracowac w jednej firmie do konca zycia. Przeprowadzka wiąze sie ze zmianą pracy, zeby dostac pracę trzeba cos w CV mieć. Zycie nie jest takie latwe. Druga rzecz, kupno mieszkania lub domu to duzy wydatek, chyba normalne jest ze kredyt na 30 lat jest stresujacy i po prostu latwiej jest troche pracy wlozyc by znalezc lepsza prace i szybciej go splacic. Tylko wlasnie to jest myslenie o przyszlosci o ewentualnosciach ktore mogą się zadziać i o strategii zeby zniwelowac ewentualne trudnosci.
W obecnych czasach naprawde mamy duzo mozliwosci, ludzie twierdza że mają za niskie zarobki , ale co robią zeby to zmienic?
Ludzie robią dzieci i biorą 500+... ale czemu nie zastanowia się, że to 500+ moze byc kiedys zlikwidowane i lepiej liczyc na siebie i dazyc do zabezpieczenia ich przyszlosci niz po prostu trwac w chwili.[/QUOTE]
Zatem CZEMU związalas sie wlasnie z nim, skoro nie odpowiada ci jego podejscie do zycia?

[Rena]

Czytam watek i wydaje mi sie, ze autorce ktos mocno nagadal. Moze jakas zazdrosna kolezanka, moze ta siostra. Nie wiem. Ale autorka zamiast byc lojalna wobec partnera, to pozwala osobom trzecim sugerowac, ze jest kiepski w swej dziedzinie. Bo uwaga nie ma konta na LinkedIn i nie zarobil na zamek w Wersalu.



Co do sluzby zdrowia, to czy masz carte vitale ? Bo pytasz jak dziala ubezpieczenie we Francji.

[d3e919e0e54b9500ffc4579bddf1b8e1b6f2b292_606ce7f24472e]

Napisane przez Rena

Czytam watek i wydaje mi sie, ze autorce ktos mocno nagadal. Moze jakas zazdrosna kolezanka, moze ta siostra. Nie wiem. Ale autorka zamiast byc lojalna wobec partnera, to pozwala osobom trzecim sugerowac, ze jest kiepski w swej dziedzinie. Bo uwaga nie ma konta na LinkedIn i nie zarobil na zamek w Wersalu.



Co do sluzby zdrowia, to czy masz carte vitale ? Bo pytasz jak dziala ubezpieczenie we Francji.

Hej Rena
Nikt mi nic nie nagadal . Do przemyslen raczej naklonila mnie tesknota za rodziną i Polską po moim miesiecznym pobycie u nich ostatnio. Dodatkowo coraz bardziej niechętna jestem do multikulturowosci we Francji i do tej calej polityki we Francji, temat rzeka Wobec tęsknoty i niezadowolenia Francją zaczynam się więc zastanawiać co dalej, czy to chwilowe czy raczej alarm, ze ja tu nie pasuje. Po 1.5 r czasu we Francji ja nie czuje sie tu komfortowo.

Moim zamiarem nie bylo krytykowanie partnera, on jest naprawdę dobrą osobą. Mamy jednak roznice, on jest flegmatykiem, ja natomiast sangwinikiem. Dodatkowo dochodzą roznice kulurowe (np. ja katoliczka a on ateista).
Mysle ze to jest naturalne zastanawiac sie po tym czasie nad przyszloscią związku.



Niektore dziewczyny się pytaly dlaczego się z nim związalam skoro mi nie odpowiada.... dziewczyny, odpowiada mi jego część, nie znajdziemy idealu, to normalne. Nie zakladalabym tego wątku gdyby mi na nim nie zależalo. Gdybym czula się we Francji dobrze i nie byla blisko rodziny to pewnie tego dylematu bym nie miala. A tak czuje się rozdarta.

Dziękuję wam za wszystkie wiadomosci, nad każdą z nich się pochylam. Jesli mozecie się podzielic swoim doswiadczeniem o niepewnosciach w związkach, będzie mi milo.
Niepewnosc w związku jest czyms normalnym, życie nie jest czarno-biale.

Tak carte vitale mam

[Frozen_Rose]

- nie wiesz czym jest odpowiedzialność i dojrzałość,
- może pracować tam gdzie chce, bez zakładania profilu na linkedin i spędzać czas tak jak lubi,
- może być ambitny, ale ty tego nie widzisz, bo według ciebie ambicja równa się podwyżka i dom z ogrodem,
- twój partner ma plan na przyszłość, ale według ciebie tylko twój jest słuszny, a inne są beznadziejne,
- pozwól mu odetchnąć i daj mu się wykazać, bo widać, że aż za bardzo lubisz rządzić, wszystko musi być tak jak chcesz, a twój charakter może go przygniata,
- koleżanka mówiąc "despota" miała na myśli ciebie,
- człowiek może się zmienić, ale na pewno nie wtedy kiedy ktoś mu stoi nad głową i ględzi. Chyba, że chcesz go tresować jak psa albo małpę,
- śmiać mi się chce jak przypisujesz WSZYSTKIM Polakom pracowitość, ambicje, chęć rozwijania się i tak dalej,
- skoro tak ci tęskno do domu i boisz się Francji, to przyjeżdżaj do Polski, ale do jakiej rodziny chcesz wrócić?
- taka z ciebie idealistka, wszystko zmieniałaś, a faceta się trzymasz i nie wiesz czy związek ma przyszłość,
- piszesz, że nie chcesz być z "egoista, materialista, karierowiczem, bawidamkiem lub klamczucha", no i twój mężczyzna taki nie jest, więc w czym problem?
- piszesz o nim z pogardą, mam wrażenie, że nie szukasz partnera, lecz dawce nasienia, twierdzisz, że go kochasz, ale z twoich postów czuć coś innego,
Nie chce mi się dalej wymieniać. Masz prawo mieć wymagania, ale ten facet nie jest dla ciebie, nie pasujecie do siebie. Znajdź innego, a tego zostaw w spokoju.

[kennedy]

[1=d3e919e0e54b9500ffc4579 bddf1b8e1b6f2b292_606ce7f 24472e;88225915]Hej Rena
Nikt mi nic nie nagadal . Do przemyslen raczej naklonila mnie tesknota za rodziną i Polską po moim miesiecznym pobycie u nich ostatnio. Dodatkowo coraz bardziej niechętna jestem do multikulturowosci we Francji i do tej calej polityki we Francji, temat rzeka Wobec tęsknoty i niezadowolenia Francją zaczynam się więc zastanawiać co dalej, czy to chwilowe czy raczej alarm, ze ja tu nie pasuje. Po 1.5 r czasu we Francji ja nie czuje sie tu komfortowo.

Moim zamiarem nie bylo krytykowanie partnera, on jest naprawdę dobrą osobą. Mamy jednak roznice, on jest flegmatykiem, ja natomiast sangwinikiem. Dodatkowo dochodzą roznice kulurowe (np. ja katoliczka a on ateista).
Mysle ze to jest naturalne zastanawiac sie po tym czasie nad przyszloscią związku.



Niektore dziewczyny się pytaly dlaczego się z nim związalam skoro mi nie odpowiada.... dziewczyny, odpowiada mi jego część, nie znajdziemy idealu, to normalne. Nie zakladalabym tego wątku gdyby mi na nim nie zależalo. Gdybym czula się we Francji dobrze i nie byla blisko rodziny to pewnie tego dylematu bym nie miala. A tak czuje się rozdarta.

Dziękuję wam za wszystkie wiadomosci, nad każdą z nich się pochylam. Jesli mozecie się podzielic swoim doswiadczeniem o niepewnosciach w związkach, będzie mi milo.
Niepewnosc w związku jest czyms normalnym, życie nie jest czarno-biale.

Tak carte vitale mam [/QUOTE]
jesses dojrzała kobieta powinnaś juz umieć rozpoznać kiedy ludzie do siebie nie pasuja.


A to ze narzekasz to juz swoja droga. W każdym wielkim miescie dojazdy zjadają duża cześć życia. Trzeba zdecydować czego nie oczekuje i wziąć za to odpowiedzialność.

[Ashia]

W Irlandii, tutaj mnostwo Polek wiaze sie z hiszpanami, portugalczykami, brazylijczykami, irlandczykami, z afrykanczykami rowniez i niestety koncza sie rozstaniem w wiekszosci przypadkow ... przykre, ale prawdziwe ...

[Przytul_Mnie_Dzisiaj]

No to skoro nie lubisz Francji, masz wątpliwości co do faceta, to chyba nie ma sensu tak dłużej siedzieć?

[AsteriK]

[1=d3e919e0e54b9500ffc4579 bddf1b8e1b6f2b292_606ce7f 24472e;88222142]Troszkę nie rozumiem tego podejscia. 37 lat to nie 50. Kobiety zachodzą w ciążę nawet w wieku 40 kilku lat, jest jeszcze in vitro, wiec szanse są. Piszesz tak jakby w wieku 37 lat bylo juz za pozno na dziecko. Ja nie pisalam nic o awansach, chcialabym tylko faceta ktory jakos bardziej planuje życie, ma wizję a nie żyje terażniejszościa. Przy zakupie czegokolwiek zastanowi się, a nie bierze pierwsze lepsze.
Wiecie tez chyba, że w obecnych czasach nie da się zalozyc ze bedzie sie pracowac w jednej firmie do konca zycia. Przeprowadzka wiąze sie ze zmianą pracy, zeby dostac pracę trzeba cos w CV mieć. Zycie nie jest takie latwe. Druga rzecz, kupno mieszkania lub domu to duzy wydatek, chyba normalne jest ze kredyt na 30 lat jest stresujacy i po prostu latwiej jest troche pracy wlozyc by znalezc lepsza prace i szybciej go splacic. Tylko wlasnie to jest myslenie o przyszlosci o ewentualnosciach ktore mogą się zadziać i o strategii zeby zniwelowac ewentualne trudnosci.
W obecnych czasach naprawde mamy duzo mozliwosci, ludzie twierdza że mają za niskie zarobki , ale co robią zeby to zmienic?
Ludzie robią dzieci i biorą 500+... ale czemu nie zastanowia się, że to 500+ moze byc kiedys zlikwidowane i lepiej liczyc na siebie i dazyc do zabezpieczenia ich przyszlosci niz po prostu trwac w chwili.[/QUOTE]Kobiety zachodza nawet w 50 lat w ciaze ale co z tego? Dziwnie rozumujesz. Chodzi o to ,ze jesli chcesz dzieci to po prostu mozesz nie zdazyc bo nawet z in vitro to nie takie hop siup . I wiesz ile takie in vitro kosztuje? Wiele kobiet jest po kilku probach in vitro konczacych sie niepowodzeniem . Ja nie twierdze, ze masz zachodzic w ciaze bo 40 na karku ale prosze Cie nie pisz bzdur ,ze zaczniesz rodzic dzieci w wieku 45 lat bo " jest to mozliwe" .

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 06:40 ---------- Poprzedni post napisano o 06:37 ----------

Ja mam 26 lat i moge sobie " pozwolic" na kolejne dziecko za kilka lat a jak sie nie uda to zrobimy in vitro u Ciebie to brzmi wrecz malo realnie niestety

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Rena]

Bylas miesiac w Polsce, ale sama czy z TZtem? Jak mieszkasz z nim ponad rok (mieszkasz, nie tylko spotykasz), to znaczy ze pasujecie do siebie. Nie moga byc dwie osoby zywiolowe ze soba. Lepiej jak jedna jest spokojniejsza.



Jak dobrze zarabiasz, to dla krewnych w Polsce stanowisz lakomy kasek. Oni moga probowac przekonywac Cie bys w inwestowala kase w Polsce. W rzekomej trosce o Twoja przyszlosc. Stad te manipulacje i granie na uczuciach, by kasa splywala tutaj.



Badz madrzejsza i sama zadbaj o swoje potrzeby, nie daj sobie wejsc na glowe siostrze i matce. Nie pozwol im zle mowic o Twoim partnerze.

[MmeMechante]

Dziewczyny wyjaśniły Ci już prawie wszystko co się dało i niewiele można dodać, a ja się z nimi zgadzam

Mnie niepokoi z kolei twoje podejście do miejsca w którym mieszkasz. Kiedy będziesz wiedziała czy "pasujesz do Francji"? Za kolejne pół roku, rok, dwa? I co w tedy zrobisz jak stwierdzisz, że jednak tęsknisz za Polską? Masz świadomość, że on może nie chcieć się przeprowadzić i zamieszkać w kraju, którego nie zna, zaczynać od nowa itp? Rozmawialiście o tym?
Nie rozumiem w ogóle toku myślenia typu "pasuje gdzieś", Francja jest różna bo tworzą ją różni ludzie, raz jest lepiej, a raz gorzej. Jeśli się rozstaniecie się to Ty skończysz w punkcie wyjścia, a jemu zmarnujesz czas, który mógłby spędzić z kimś kto go w pełni akceptuje.

Z resztą w ogóle mi się to gryzie to co piszesz o sobie, że tak wszystko planujesz itp. To wcześniej nie wiedziałaś, że jak się chce mieć dziecko to trzeba wziąć pod uwagę, że czas leci? Zamiast tego piszesz o założeniu rodziny w przyszłości. Jasne, może się uda, ale jak się ma 37 lat to trzeba mocno wziąć pod uwagę drugi, mniej optymistyczny wariant.

Ja mam 29 lat i już mam na uwadze to, że trzeba wreszcie określić się w kwestii dziecka bo za parę lat może być ciężej, nie tylko z ciałem, ale i sytuacją ogólnie bo czasem się człowiek rozleniwia, dobrze mu tak jak jest albo tworzy różne dziwne przemyślenia jak Ty, a potem cyk! budzi się i ma 40 lat

Facet jest normalny, spokojny, jest informatykiem, a nie sprzątaczem (chociaż żadna praca nie hańbi), a ty chcesz bardziej ambitnego. A może trzeba sobie zdać sprawę, że dla tych bardzo ambitnych nie jesteś atrakcyjna jako partnerka skoro do tej pory takiego nie poznałaś? Wiesz na pewno, że takiego faceta jak opisywałaś chcesz? Bo oni raczej mogą nie mieć cech nadających się do ciepłego, stabilnego związku.

[lubiekielbase]

Napisane przez Ashia

Ciezko ocenic, ale z tego co piszesz kompletnie nie pasuje Ci Jego charakter ani mentalnosc. Ze swoich obserwacji, a mieszkam za granica i znam kilkanascie Polek, ktore zwiazaly sie z obcokrajowcami, w 80% taki zwiazek sie konczy jak pojawia sie dziecko. Dopoki jest fascynacja, podroze, knajpy, znajomi, jest spoko, a jak pojawia sie dziecko, zaczynaja wychodzic roznice kulturowe, religijne, kulinarne (wbrew pozorom nie jestesmy tacy 'nowoczesni' ) i te pary sie rozstaja, nie wytrzymuja psychicznie. Oczywiscie sa wyjatki, ale bardzo rzadko ...
My polki mamy takie sprzecznosci w sobie, podobaja nam sie obcokrajowcy, a pasuja nam Polacy

Bo zwiazki Polek z Polakami się nie kończą...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Ashia

W Irlandii, tutaj mnostwo Polek wiaze sie z hiszpanami, portugalczykami, brazylijczykami, irlandczykami, z afrykanczykami rowniez i niestety koncza sie rozstaniem w wiekszosci przypadkow ... przykre, ale prawdziwe ...

"Mnóstwo" i " w większości przypadków" to znaczy ile dokładnie i skąd masz takie dane?

[Frozen_Rose]

Napisane przez Ashia

Ciezko ocenic, ale z tego co piszesz kompletnie nie pasuje Ci Jego charakter ani mentalnosc. Ze swoich obserwacji, a mieszkam za granica i znam kilkanascie Polek, ktore zwiazaly sie z obcokrajowcami, w 80% taki zwiazek sie konczy jak pojawia sie dziecko. Dopoki jest fascynacja, podroze, knajpy, znajomi, jest spoko, a jak pojawia sie dziecko, zaczynaja wychodzic roznice kulturowe, religijne, kulinarne (wbrew pozorom nie jestesmy tacy 'nowoczesni' ) i te pary sie rozstaja, nie wytrzymuja psychicznie. Oczywiscie sa wyjatki, ale bardzo rzadko ...
My polki mamy takie sprzecznosci w sobie, podobaja nam sie obcokrajowcy, a pasuja nam Polacy

W Irlandii, tutaj mnostwo Polek wiaze sie z hiszpanami, portugalczykami, brazylijczykami, irlandczykami, z afrykanczykami rowniez i niestety koncza sie rozstaniem w wiekszosci przypadkow ... przykre, ale prawdziwe ...

Wow... Jakie masowe badania.
Znasz kilkanaście Polek, a wypowiadasz się tak jakbyś znała wszystkie.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez Frozen_Rose

Wow... Jakie masowe badania.
Znasz kilkanaście Polek, a wypowiadasz się tak jakbyś znała wszystkie.

Też na to zwróciłam uwagę.
Ja bym prędzej nie wytrzymała psychicznie z jakimś konserwatywnym Polakiem, więc nie wiem, po co te założenia, skoro każdy jest inny.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ashia]

Napisane przez Frozen_Rose

Wow... Jakie masowe badania.
Znasz kilkanaście Polek, a wypowiadasz się tak jakbyś znała wszystkie.

Nie, to nie badania i absolutnie nie chce nic sugerowac, ale w gronie moich znajomych to jest ponad polowa takich zwiazkow ... o czyms to swiadczy jednak ... i jest zastanawiajace, oczywiscie nie jest regula

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Ashia

Nie, to nie badania i absolutnie nie chce nic sugerowac, ale w gronie moich znajomych to jest ponad polowa takich zwiazkow ... o czyms to swiadczy jednak ... i jest zastanawiajace, oczywiscie nie jest regula

O czym to świadczy? Że związki generalnie się rozpadają niezależnie od narodowości? Bo jak patrzę na moich polskich znajomych w związkach z Polakami/Polkami, to oni też się rozstają. Czasem szybko, czasem po latach.

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Może ty się po prostu do żadnych związków nie nadajesz? Tak to wygląda.

Jak potrzebujesz tylko dawce spermy to zgłoś się do banku, a nie zawracaj głowę facetowi, serio.


Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[Frozen_Rose]

Napisane przez Ashia

Nie, to nie badania i absolutnie nie chce nic sugerowac, ale w gronie moich znajomych to jest ponad polowa takich zwiazkow ... o czyms to swiadczy jednak ... i jest zastanawiajace, oczywiscie nie jest regula

No dobrze, a ile znasz takich par, żeby twierdzić "My polki mamy takie sprzecznosci w sobie, podobaja nam sie obcokrajowcy, a pasuja nam Polacy". Najpierw piszesz "kilkanaście", a następnie "mnóstwo" Polek, wspominałaś coś jeszcze o rzadkich wyjątkach, to ile dokładnie ich jest, żeby móc tak uogólniać? Wierzę, że w twoim otoczeniu większość związków z obcokrajowcami się rozpada, ale generalizowanie, bo znało się kilka takich par jest nie za fajne.
To nie od narodowości zależy do kogo będzie się pasować. Związki Polka - Polak też się sypią.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Wydaje mi się, że żaden partner nie będzie odpowiednim dla Autorki. Zawsze coś będzie nie tak, bo i Autorka nie ma określonych planów na przyszłość, sama jest zagubiona i niedojrzała:
- pierwszy poważny zwiazek w wieku 37 lat (tak wiem, życie różnie się układa, ale jednak nie sądzę, że aż tak dla z opisu ogarniętej osoby)
- odkładanie dziecka, które dla Autorki jest ważne (uważam, że w tym wieku to dość hurrra optymistyczne podejście ze względu na biologię i statystykę)
- odkładanie budowania rodziny, skoro jest ważna dla Autorki
- bycie w kraju, który się nie podoba
- tkwienie w związku, który uwiera
- sposób pisania, rozterki nastolatki (nie ma nic w tym złego, gdyby nie kontekst i zarzuty co do faceta)
- idealizowanie tego co ma siostra (szwagier w końcu się "ogarnął" zyciowo), tego, że w Polsce lepiej (sposób pisania o francuskich podatkach i społeczeństwie vs. polski grajdołek), sama przyznała, że ma do tego tendencje

Autorko, ja po pierwsze na Twoim miejscu zastanowiłabym się nad wizytą u psychologa i próbą zrozumienia samej siebie i tego co Tobą kieruje, bo widać tu mnóstwo sprzeczności, niezdecydowania i robienia samej sobie pod górę.

[Lachezis]

Poza tym prowadzenie teraz ciąży w Polsce jest niebezpieczne. W tej strasznej Francji chociaż Ci pomogą, jakby płód był uszkodzony, w Polsce nie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz