Wiersz W. Szymborskiej -POMOCY!

leseurr · 2011-02-08, 21:10

Cześć dziewczyny

Mam spory problem z interpretacją wiersza W. Szymborskiej, którego potrzebuję do prezentacji maturalnej. Niestety nigdzie nie mogę znaleść opracowań i nie mam się do kogo zwrócić o pomoc, liczę więc na Was, może któraś przerabiała go na lekcji, lub coś podpowie od siebie

W. Szymborska - Recenzja z nienapisanego wiersza

W pierwszych słowach utworu
autorka stwierdza, ze Ziemia jest mała,
niebo natomiast duże do przesady,
a gwiazd, cytuję: "więcej w nim niż trzeba."

W opisie nieba czuć pewną bezradność,
autorka gubi się w strasznym przestworze,
uderza ją martwota wielu planet
i wkrótce w jej umyśle (dodajmy: nieścisłym)
zaczyna rodzić się pytanie,
czy aby jednak nie jesteśmy sami
pod slońcem, pod wszystkimi na świecie słońcami?

Na przekór rachunkowi prawdopodobieństwa!
I powszechnemu dzisiaj przekonaniu!
Wbrew niezbitym dowodom, które lada dzień
mogą wpaść w ludzkie ręce! Ach, poezja.

Tymczasem nasza wieszczka powraca na Ziemię,
planetę, która może "toczy się bez świadków,"
jedynś "science fiction, na jaką stać kosmos."
Rozpacz Pascala (1623-1662, przyp. nasz)
wydaje się autorce nie mieć konkurencji
na żadnej Andromedzie ani Kasjopei.
Wyłączność wyolbrzymia i zobowiązuje,
wyłania sie więc problem jak żyć et caetera,
albowiem "pustka tego za nas nie rozstrzygnie."
"Mój Boże woła czlowiek do Samego Siebie,
ulituj się nade mną, oświeć mnie" ...

Autorkę gnębi myśl o życiu trwonionym tak lekko,
jakby go było w zapasie bez dna.
O wojnach, które - jej przekornym zdaniem -
przegrywane są zawsze po obydwu stronach.
O "państwieniu się" (sic!) ludzi nad ludmi.
Przez utwór prześwituje intencja moralna.
Pod mniej naiwnym piórem rozbłysłaby może.

Niestety, cóz. Ta z gruntu ryzykowna teza
(czy aby jednak nie jestemy sami
pod słońcem, pod wszystkimi świecie słońcami)
i rozwinięcie jej w niefrasobliwym stylu
(mieszanina wzniosłości z mową pospolitą)
sprawiają, że któż temu wiarę da?
Z pewnością nikt. No właśnie.

I mam pytanie również do dziewczyn obytych w temacie literatury:
Na przekór rachunkowi prawdopodobieństwa!
I powszechnemu dzisiaj przekonaniu!
Wbrew niezbitym dowodom, które lada dzień
mogą wpaść w ludzkie ręce! Ach, poezja.

Ten fragment, gdzie podmiot wyrzuca autorce, że wysnuwa bzdurne tezy i argumentuje to niczym tak właściwie. co to będzie za zabieg? Paradoks? Jakoś ładnie w słowa ująć się da?

POMOCY!

agata_slomka · 2011-02-09, 17:03

Cytat:

Napisane przez leseurr

Cześć dziewczyny

Mam spory problem z interpretacją wiersza W. Szymborskiej, którego potrzebuję do prezentacji maturalnej. Niestety nigdzie nie mogę znaleść opracowań i nie mam się do kogo zwrócić o pomoc, liczę więc na Was, może któraś przerabiała go na lekcji, lub coś podpowie od siebie

W. Szymborska - Recenzja z nienapisanego wiersza

W pierwszych słowach utworu
autorka stwierdza, ze Ziemia jest mała,
niebo natomiast duże do przesady,
a gwiazd, cytuję: "więcej w nim niż trzeba."

W opisie nieba czuć pewną bezradność,
autorka gubi się w strasznym przestworze,
uderza ją martwota wielu planet
i wkrótce w jej umyśle (dodajmy: nieścisłym)
zaczyna rodzić się pytanie,
czy aby jednak nie jesteśmy sami
pod slońcem, pod wszystkimi na świecie słońcami?

Na przekór rachunkowi prawdopodobieństwa!
I powszechnemu dzisiaj przekonaniu!
Wbrew niezbitym dowodom, które lada dzień
mogą wpaść w ludzkie ręce! Ach, poezja.

Tymczasem nasza wieszczka powraca na Ziemię,
planetę, która może "toczy się bez świadków,"
jedynś "science fiction, na jaką stać kosmos."
Rozpacz Pascala (1623-1662, przyp. nasz)
wydaje się autorce nie mieć konkurencji
na żadnej Andromedzie ani Kasjopei.
Wyłączność wyolbrzymia i zobowiązuje,
wyłania sie więc problem jak żyć et caetera,
albowiem "pustka tego za nas nie rozstrzygnie."
"Mój Boże woła czlowiek do Samego Siebie,
ulituj się nade mną, oświeć mnie" ...

Autorkę gnębi myśl o życiu trwonionym tak lekko,
jakby go było w zapasie bez dna.
O wojnach, które - jej przekornym zdaniem -
przegrywane są zawsze po obydwu stronach.
O "państwieniu się" (sic!) ludzi nad ludmi.
Przez utwór prześwituje intencja moralna.
Pod mniej naiwnym piórem rozbłysłaby może.

Niestety, cóz. Ta z gruntu ryzykowna teza
(czy aby jednak nie jestemy sami
pod słońcem, pod wszystkimi świecie słońcami)
i rozwinięcie jej w niefrasobliwym stylu
(mieszanina wzniosłości z mową pospolitą)
sprawiają, że któż temu wiarę da?
Z pewnością nikt. No właśnie.

I mam pytanie również do dziewczyn obytych w temacie literatury:
Na przekór rachunkowi prawdopodobieństwa!
I powszechnemu dzisiaj przekonaniu!
Wbrew niezbitym dowodom, które lada dzień
mogą wpaść w ludzkie ręce! Ach, poezja.

Ten fragment, gdzie podmiot wyrzuca autorce, że wysnuwa bzdurne tezy i argumentuje to niczym tak właściwie. co to będzie za zabieg? Paradoks? Jakoś ładnie w słowa ująć się da?

POMOCY!

powiedz mi, od czego są poloniści, nauczyciele w klasach maturalnych? bo mnie się wydaje, że od tego, żeby pomóc uczniowi w przygotowaniu prezentacji maturalnej

przynajmniej tak było, wtedy, kiedy ja przygotowywałam się do matury.

jaką masz pewność, że nawet, jeśli ktoś Tobie pomoże na forum, to zrobi to dobrze? Chyba nie chcesz opierać powodzenia swojej matury na czyjejś opinii z forum wizaż

leseurr · 2011-02-10, 20:49

Cytat:

Napisane przez agata_slomka

powiedz mi, od czego są poloniści, nauczyciele w klasach maturalnych? bo mnie się wydaje, że od tego, żeby pomóc uczniowi w przygotowaniu prezentacji maturalnej

przynajmniej tak było, wtedy, kiedy ja przygotowywałam się do matury.

Owszem, moja polonistka ma nas w klasie całe 25 i nie jest w stanie interpretować każdemu wiersza.

Cytat:

Napisane przez agata_slomka

jaką masz pewność, że nawet, jeśli ktoś Tobie pomoże na forum, to zrobi to dobrze? Chyba nie chcesz opierać powodzenia swojej matury na czyjejś opinii z forum wizaż

Czy uważasz, że człowiek nie jest w stanie myśleć racjonalnie i weryfikować informacji? Czy uważasz, że jeśli ktoś mi coś powie, to mu ślepo uwierzę? Może komuś rzuciłoby się tu w oczy coś czego ja nie zauważyłam, bo nie uważam, że potrafię dostrzec tu wszystko.

Zastanawiam się, czy sama jesteś tak ograniczona, że uważasz, że słowa wypowiedziane na forum są święte i mierzysz innych swoją miarą, czy może ten inżynier, którym tak się chwalisz uderzył Ci do głowy i uważasz wszystkich za otępiałych....?

I nie za bardzo rozumiem, co Twoja odpowiedź wniosła do mojej prezentacji maturalnej. Skoro nie umiesz pomóc, to po co się odzywasz?

agata_slomka · 2011-02-10, 22:12

przystopuj trochę, dobrze?
za bardzo się unosisz.
A o ograniczeniu to możemy mówić, ale w odniesieniu do nieznajomości regulaminu forum - tutaj nie odrabiamy to prac domowych.
A nauczycielowi płacą za to, żeby przygotował swoich uczniów do matury, nie ważne czy ma ich 10 czy 25

mm444 · 2011-02-11, 09:05

Treść usunięta

niusia_87 · 2011-02-11, 12:29

Cytat:

Napisane przez agata_slomka

powiedz mi, od czego są poloniści, nauczyciele w klasach maturalnych? bo mnie się wydaje, że od tego, żeby pomóc uczniowi w przygotowaniu prezentacji maturalnej

przynajmniej tak było, wtedy, kiedy ja przygotowywałam się do matury.

Cytat:

Napisane przez leseurr

Owszem, moja polonistka ma nas w klasie całe 25 i nie jest w stanie interpretować każdemu wiersza.

Nie wyobrażam sobie, by uczeń przyszedł do nauczycieli, by mu zinterpretować wierszyk! Nauczyciel nie zdaje matury, tylko uczeń. To ma być praca ucznia, a nie nauczyciela. Nauczyciel daje wskazówki, pomaga, a nie odwala prace za ucznia.
Zinterpretuj sama wiersz, pokaż go nauczycielowi i powiedz jakie masz wątpliwości.

Jak interpretacja tego wiesza jest ponad Twoje siły, droga autorko, to go nie bierz...
Mierz siły na zamiary.

---------- Dopisano o 13:29 ---------- Poprzedni post napisano o 13:15 ----------

Zajrzyj tu:

W. Ligęza, O poezji Wisławy Szymborskiej. Świat w stanie korekty, Kraków 2002.
Radość czytania Szymborskiej. Wybór tekstów krytycznych, oprac. S. Balbus i D. Wojda, Kraków 1996.
Ligęza W.: Zamiast traktatu poetyckiego (wokół „Recenzji z nie napisanego wiersza” Wisławy Szymborskiej). - 1996, nr 2, s.116-

**Bartessa** · 2011-02-13, 20:26

zgadzam sie z poprzedniczkami, od takich rzeczy jest polonistka. najleiej udaj sie do niej... nas tez bylo 27 w klasie i jakos polonistka umiala dla kazdego znalezc czas... w koncy zdanie matury przez jej uczniów swiadczylo tez o niej.

leseurr · 2011-02-25, 10:36

Cytat:

Napisane przez niusia_87

Zajrzyj tu:

W. Ligęza, O poezji Wisławy Szymborskiej. Świat w stanie korekty, Kraków 2002.
Radość czytania Szymborskiej. Wybór tekstów krytycznych, oprac. S. Balbus i D. Wojda, Kraków 1996.
Ligęza W.: Zamiast traktatu poetyckiego (wokół „Recenzji z nie napisanego wiersza” Wisławy Szymborskiej). - 1996, nr 2, s.116-

Dzięki wielkie

Jak znalazłaś te opracowania? Ja przetrząsnęlam internet i nie mogłam znaleść informacji o ksiązkach zawierających ten wiersz. Oczywiście o żadnych z tych pozycji żadna biblioteka w moim mieście nie słyszała...

ale już zdobyłam książkę nr 1 z Wrocławskiej biblioteki. Dzięki wielkie, o taką pomoc na przykład mi chodziło, a nie o interpretację wiersza

niusia_87 · 2011-02-26, 10:52

Cytat:

Napisane przez leseurr

Dzięki wielkie

Jak znalazłaś te opracowania? Ja przetrząsnęlam internet i nie mogłam znaleść informacji o ksiązkach zawierających ten wiersz. Oczywiście o żadnych z tych pozycji żadna biblioteka w moim mieście nie słyszała...

ale już zdobyłam książkę nr 1 z Wrocławskiej biblioteki. Dzięki wielkie, o taką pomoc na przykład mi chodziło, a nie o interpretację wiersza

wujek Google mi pomógł
W szkole uczą jak wyszukiwać informacji, by było to skuteczne...

2011-02-08, 21:10	#1
leseurr Rozeznanie Zarejestrowany: 2009-07 Wiadomości: 985	Wiersz W. Szymborskiej -POMOCY! Cześć dziewczyny Mam spory problem z interpretacją wiersza W. Szymborskiej, którego potrzebuję do prezentacji maturalnej. Niestety nigdzie nie mogę znaleść opracowań i nie mam się do kogo zwrócić o pomoc, liczę więc na Was, może któraś przerabiała go na lekcji, lub coś podpowie od siebie W. Szymborska - Recenzja z nienapisanego wiersza W pierwszych słowach utworu autorka stwierdza, ze Ziemia jest mała, niebo natomiast duże do przesady, a gwiazd, cytuję: "więcej w nim niż trzeba." W opisie nieba czuć pewną bezradność, autorka gubi się w strasznym przestworze, uderza ją martwota wielu planet i wkrótce w jej umyśle (dodajmy: nieścisłym) zaczyna rodzić się pytanie, czy aby jednak nie jesteśmy sami pod slońcem, pod wszystkimi na świecie słońcami? Na przekór rachunkowi prawdopodobieństwa! I powszechnemu dzisiaj przekonaniu! Wbrew niezbitym dowodom, które lada dzień mogą wpaść w ludzkie ręce! Ach, poezja. Tymczasem nasza wieszczka powraca na Ziemię, planetę, która może "toczy się bez świadków," jedynś "science fiction, na jaką stać kosmos." Rozpacz Pascala (1623-1662, przyp. nasz) wydaje się autorce nie mieć konkurencji na żadnej Andromedzie ani Kasjopei. Wyłączność wyolbrzymia i zobowiązuje, wyłania sie więc problem jak żyć et caetera, albowiem "pustka tego za nas nie rozstrzygnie." "Mój Boże woła czlowiek do Samego Siebie, ulituj się nade mną, oświeć mnie" ... Autorkę gnębi myśl o życiu trwonionym tak lekko, jakby go było w zapasie bez dna. O wojnach, które - jej przekornym zdaniem - przegrywane są zawsze po obydwu stronach. O "państwieniu się" (sic!) ludzi nad ludmi. Przez utwór prześwituje intencja moralna. Pod mniej naiwnym piórem rozbłysłaby może. Niestety, cóz. Ta z gruntu ryzykowna teza (czy aby jednak nie jestemy sami pod słońcem, pod wszystkimi świecie słońcami) i rozwinięcie jej w niefrasobliwym stylu (mieszanina wzniosłości z mową pospolitą) sprawiają, że któż temu wiarę da? Z pewnością nikt. No właśnie. I mam pytanie również do dziewczyn obytych w temacie literatury: Na przekór rachunkowi prawdopodobieństwa! I powszechnemu dzisiaj przekonaniu! Wbrew niezbitym dowodom, które lada dzień mogą wpaść w ludzkie ręce! Ach, poezja. Ten fragment, gdzie podmiot wyrzuca autorce, że wysnuwa bzdurne tezy i argumentuje to niczym tak właściwie. co to będzie za zabieg? Paradoks? Jakoś ładnie w słowa ująć się da? POMOCY! __________________ Proszę rozpiąć pasy bezpieczeństwa - doznania będą nieziemskie !

2011-02-10, 22:12	#4
agata_slomka Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2006-08 Lokalizacja: Trójmiasto Wiadomości: 2 259	Dot.: Wiersz W. Szymborskiej -POMOCY! przystopuj trochę, dobrze? za bardzo się unosisz. A o ograniczeniu to możemy mówić, ale w odniesieniu do nieznajomości regulaminu forum - tutaj nie odrabiamy to prac domowych. A nauczycielowi płacą za to, żeby przygotował swoich uczniów do matury, nie ważne czy ma ich 10 czy 25 __________________ Kiedy są dni niespokojne, marzy się o spokojnym, kiedy spokojny przychodzi, czuje się nieswojo, dopiero drugi, trzeci dzień spokojny przynosi przyzwyczajenie, które sprawia, że walory dni spokojnych nie wydają się więcej uciążliwe. S. Mrożek

2011-02-11, 09:05	#5
mm444 Władca Wizażu Zarejestrowany: 2010-08 Wiadomości: 17 366	Dot.: Wiersz W. Szymborskiej -POMOCY! Treść usunięta

2011-02-13, 20:26	#7
Bartessa BAN stały Zarejestrowany: 2010-05 Lokalizacja: Polska ;) Wiadomości: 3 023	Dot.: Wiersz W. Szymborskiej -POMOCY! zgadzam sie z poprzedniczkami, od takich rzeczy jest polonistka. najleiej udaj sie do niej... nas tez bylo 27 w klasie i jakos polonistka umiala dla kazdego znalezc czas... w koncy zdanie matury przez jej uczniów swiadczylo tez o niej.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)