Jakie relacje utrzymujecie ze współpracownikami?

[wild_horse]

Jak w temacie: jakie relacje utrzymujecie lub chcielibyście utrzymywać z ludźmi z pracy? Zakładając, że nie mamy jednego współpracownika z którym jesteśmy non stop, tylko pracujemy np na zmiany, w korpo, itp.

Rozmawiacie tylko o pierdołach, utrzymujecie chłodny dystans w myśl zasady, że w pracy nie zawiera się przyjaźni? Czy z tymi, z którymi fajnie Wam się rozmawia, dzielicie się swoimi problemami? A może usilnie chcecie, żeby wszyscy Was lubili, żeby była "luźna" atmosfera i jesteście miłe nawet dla tych, za którymi nie przepadacie?

Pytanie czysto hipotetyczne

[adult90]

Zero przyjaźni w pracy.
Zero rozmów o sprawach prywatnych, rodzinnych.

Rozmowy o pracy, o pogodzie, o głupotach. Miła pogadanka, wewnętrzny chłodny dystans i brak głębszych relacji ze współpracownikami.
Ciężko jest zachować równowagę i być konsekwentnym - ale warto oddzielić życie zawodowe od prywatnego.

[Jaglana]

Napisane przez adult90

Zero przyjaźni w pracy.
Zero rozmów o sprawach prywatnych, rodzinnych.

Też wyznaję tę zasadę, ale ciężko się wymigać jak szef pyta co robiłam w weekend. Czasem odpowiadam wprost że to prywatne sprawy, ale zawsze nie mogę, bo wychodzi niezręcznie. Jakieś podpowiedzi jak radzić sobie z takimi pytaniami?

[nyana89]

Jestem osobą dosyć otwartą, więc nie mam problemu również z dzieleniem się wybranymi informacjami z życia osobistego, JEDNAKŻE żadnych zaproszeń na portalach chociażby nie uznaję etc, gdyż ostatecznie nie zamierzam z nikim wchodzić w przyjaźnie (a wiem, że oni razem imprezują chociażby, ale ja nie zamierzam ). Lubimy się, dobrze nam się razem współpracuje, lubimy się razem w tej pracy powygłupiać, ale ta praca jest tak niepewna, że nie wiesz kiedy, a już Ci obrabiają tyłek i jesteś wrogiem, także wszystko z umiarem i rozsądkiem

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[wild_horse]

Ok dziewczyny, a co z wyrażaniem swojego zdania w bezpośrednich sytuacjach? Tzn koleżanka chwali Ci się czymś, co Ty uważasz za odrażające, np że zdradza męża, że celowo rozmnaża i sprzedaje nierasowe psy, że coś ukradła itp - co wtedy robicie? Mówicie, co o tym myślicie?

[_Matilde_]

Mogę pogadać, poplotkować, mogę się powygłupiać ale nie zwierzam się i nie wchodzę w bliższe znajomości. Sytuacja się może łatwo zmienić, czasami trzeba powalczyć o swoje i wtedy nie ma pola do pretensji typu "myślałam że jesteśmy przyjaciółkami"

---------- Dopisano o 20:50 ---------- Poprzedni post napisano o 20:44 ----------

Napisane przez wild_horse

Ok dziewczyny, a co z wyrażaniem swojego zdania w bezpośrednich sytuacjach? Tzn koleżanka chwali Ci się czymś, co Ty uważasz za odrażające, np że zdradza męża, że celowo rozmnaża i sprzedaje nierasowe psy, że coś ukradła itp - co wtedy robicie? Mówicie, co o tym myślicie?

Można powiedzieć zdawkowo "fajnie", można nie skomentować wcale, można powiedzieć że to dla mnie dziwne, można że tego nie popieram ale niech robi co chce. Można zawzięcie dyskutować, ale życie ludzi z pracy mnie pod tym względem nie interesuje i pewnie bym podała odpowiedź nr 4

[jaksy]

Pracowałam w miejscu, gdzie było wiele osób, głównie młodych. Często się spotykaliśmy w dużym gronie poza pracą, na piwie, na imprezach. Oczywiście tworzyły się też grupki, z częścią osób zamieniłam może kilka słów, ale z niektórymi nawiązałam bardzo fajne relacje prywatne i nawet na wakacjach byliśmy wspólnie.
Teraz pracuję w mniejszej grupie, większość to wieloletni pracownicy. Niby jest miło, ale dyskutuję z nimi tylko o pogodzie i pracy, nie wchodzę w żadne drażliwe tematy, nie jesteśmy znajomymi na fb.

[Pani_Mada]

Napisane przez wild_horse

Jak w temacie: jakie relacje utrzymujecie lub chcielibyście utrzymywać z ludźmi z pracy? Zakładając, że nie mamy jednego współpracownika z którym jesteśmy non stop, tylko pracujemy np na zmiany, w korpo, itp.

Rozmawiacie tylko o pierdołach, utrzymujecie chłodny dystans w myśl zasady, że w pracy nie zawiera się przyjaźni? Czy z tymi, z którymi fajnie Wam się rozmawia, dzielicie się swoimi problemami? A może usilnie chcecie, żeby wszyscy Was lubili, żeby była "luźna" atmosfera i jesteście miłe nawet dla tych, za którymi nie przepadacie?

Pytanie czysto hipotetyczne

zależy. w pierwszej pracy na studiach przyjaźniłam się z koleżankami z pracy. było nas 4 w zespole i zawsze na zmianie były 2 osoby w różnych kombinacjach. ale to była praca w pewnym sklepie w galerii, dzienne utargi były dzielone po równo, wiadomo było że nikt nie awansuje więc nie było rywalizacji ani żadnego współzawodnictwa. a dziewczyny też były fajne, więc nie było tak, że jedna zapierniczała cały dzień, a druga tylko z tego korzystała.
teraz natomiast nie wdaję się z żadne szczegóły swojego życia. pracuję obecnie za granicą. wspomniałam kiedyś dziewczynie z którą pracuję, że nie zamierzam zostać tutaj na stałe i kiedy najprawdopodobniej myślę wrócić do Polski. tylko jednej osobie to powiedziałam. i dzięki temu awans przeszedł mi koło nosa... powiedzieli mi wprost że dostałabym ofertę, ale skoro wracam to nie ma co we mnie inwestować. tak więc wiadomo kto na mnie "doniósł" próbując zapewne ukraść moje miejsce. (i tak ona tej posady nie dostała )

ale tyle wystarczyło zeby się zniechęcić. mam przyjaciółki poza pracą i z dawnej pracy i tyle mi wystarczy

Napisane przez wild_horse

Ok dziewczyny, a co z wyrażaniem swojego zdania w bezpośrednich sytuacjach? Tzn koleżanka chwali Ci się czymś, co Ty uważasz za odrażające, np że zdradza męża, że celowo rozmnaża i sprzedaje nierasowe psy, że coś ukradła itp - co wtedy robicie? Mówicie, co o tym myślicie?

nie potępiam głośno. bliskiej osobie powiedziałabym kilka słów do słuchu. ale w przypadku współpracownika nie ma sensu prowokować kłótni. znaczy się prowokatorem jest osoba głosząca takie rzeczy, ale nie ma co podłapywać tematu. bo z jednym odbędziesz ciekawą dyskusję, a drugi się obrazi i zacznie robić Ci pod górkę

[samotny_t]

To ja raczej się spoufalam na tle innych wypowiedzi, które tu padły:
- chadzam czasem po pracy ze współpracownikami na dobrą kolację w restauracji, piwo albo podobne wydarzenie,
- gram z nimi dużo w piłkarzyki, ping pong i na playstation ,
- jak jadę z kimś z firmy w delegację, to jak miejsce delegacji jest ciekawe, to zwykle zwiedzam razem z tym kimś,
- gadamy o sprawach prywatnych: rodzinnych (typu komuś urodziło się dziecko), zdrowotnych (typu ktoś zerwał więzadło na nartach), ale nie o polityce czy religii,
- co rok mamy wyjazd integracyjny i z niego akurat mam szczerą przyjemność, nie robię nic tam sztucznie, tylko np. ostatnio było mi bardzo miło 2 dni żeglować na łódce ze swoim zespołem po jeziorze.

[Pani_Mada]

Napisane przez samotny_t

To ja raczej się spoufalam na tle innych wypowiedzi, które tu padły:
- chadzam czasem po pracy ze współpracownikami na dobrą kolację w restauracji, piwo albo podobne wydarzenie,
- gram z nimi dużo w piłkarzyki, ping pong i na playstation ,
- jak jadę z kimś z firmy w delegację, to jak miejsce delegacji jest ciekawe, to zwykle zwiedzam razem z tym kimś,
- gadamy o sprawach prywatnych: rodzinnych (typu komuś urodziło się dziecko), zdrowotnych (typu ktoś zerwał więzadło na nartach), ale nie o polityce czy religii,
- co rok mamy wyjazd integracyjny i z niego akurat mam szczerą przyjemność, nie robię nic tam sztucznie, tylko np. ostatnio było mi bardzo miło 2 dni żeglować na łódce ze swoim zespołem po jeziorze.

jeśli masz współpracowników, którzy są spoko ludźmi to dla mnie to jest normalne. też tak robiłam w pierwszej pracy, bo zespół który się mi trafił był złożony z ludzi fajnych i porządnych, a nie zawistnych i fałszywych, którzy pierwsi by we mnie kamieniem rzucili

[e60e5454b131baabfef11f4156e093bc04f95d5e_5ebdcd725ac57]

Napisane przez adult90

Zero przyjaźni w pracy.
Zero rozmów o sprawach prywatnych, rodzinnych.

Rozmowy o pracy, o pogodzie, o głupotach. Miła pogadanka, wewnętrzny chłodny dystans i brak głębszych relacji ze współpracownikami.
Ciężko jest zachować równowagę i być konsekwentnym - ale warto oddzielić życie zawodowe od prywatnego.

Dokładnie tak. Robię to samo. Nie mieszkam jednego z drugim, bo już raz się sparzyłam i wiedza głębsza o mnie, posłużyła komuś to podkopywania pode mną dołków. Zakończyło się to dla mnie dobrze, ale nauczkę mam.

[syyyyyylwia]

Różnie, pracuje zarówno ze świetnymi ludźmi, z którymi rozmawiam o wszystkim, jak i osobami które tylko próbują utrudnić życie swoją zawiscia. Na początku small talk, zanim się nie pozna człowieka, a pozniej to można sobie w miare prywatnie rozmawiać z lubianymi osobami.
Nie wybiegajac o milimetr poza temat pracy z osobami o których mam gorsze zdanie, i wszystkie stany posrednie.
Wiadomo, że wybitnie prywatnych tematów w pracy nie poruszamy, ale u mnie często idą rozmowy typu: zakupy nieruchomości i remonty, zwierzęta i dzieci, wakacje i spędzanie wolnego czasu itp. W życiowe problemy czy związki nikt się nie zagłębia, natomiast pośmiać się z wypowiedzi córki koleżanki czy pogadać jak kociarz z kociarzem zawsze milej niż siedzieć cicho z nosem w ekranie😉

[Atavish]

Napisane przez wild_horse

Ok dziewczyny, a co z wyrażaniem swojego zdania w bezpośrednich sytuacjach? Tzn koleżanka chwali Ci się czymś, co Ty uważasz za odrażające, np że zdradza męża, że celowo rozmnaża i sprzedaje nierasowe psy, że coś ukradła itp - co wtedy robicie? Mówicie, co o tym myślicie?

Jeśli chodzi o współpracowników - zawsze mówię co o czymś takim myślę i nie mam problemu z tym, żeby komuś takiemu w twarz powiedzieć, że uważam, że to co robi jest słabe. Zazwyczaj kończy się to tym, że osoba przestaje mówić i tyle.
A ogółem to wszystko zależy od ludzi - mam takich z którymi uskuteczniam tylko small talka, a mam takich z którymi potrafię iść na piwo i szczerze pogadać. Bo mam kilka bardzo fajnych osób w pracy (nie tylko w swoim zespole) i chętnie te znajomości przenosimy na grunt prywatny. Ale zdecydowanie nie każdy się do tego nadaje i z większością osób mam kontakt neutralny i nie wtajemniczam ich w swoje życie prywatne.

[shaylla]

W poprzedniej pracy miałąm świetnych ludzi - dobrze się z nimi pracowało ale też mieliśmy kontakty poza pracą (mamy do dzisiaj).

Obecnie - praktycznie z nikim nie rozmawiam o sprawach prywatnych, nie mam ochoty ani potrzeby się spoufalać - po prostu nadajemy na róznych falach.

[sydunia]

Głównie relacje zawodowe. Pracuję z ludźmi starszymi ode mnie (w większości min. 10 lat, ale jest sporo osób dużo starszych). Jakieś prywatne rozmowy prowadzę w zasadzie jedynie z osobą z pokoju. Ale też staram się nie wchodzić w jakieś tematy bardzo osobiste, raczej bzdury typu, że źle spałam, pieczywo najlepsze jest tu i tu itp. Zresztą atmosfera mnie nie zachęca do jakiegoś większego spoufalania się. Jak wróciłam po urlopie i szef zapytał, jak urlop, gdy chciałam coś odpowiedzieć, przerwał mi w połowie zdania i zaczął mówić, że kiedyś przygotowywałam jakiś plik, on go musiał komuś wysłać, jak mnie nie było. A zabrakło tam jakiegoś drobiazgu i sam musiał uzupełnić.

[Kelecka]

Napisane przez wild_horse

Jak w temacie: jakie relacje utrzymujecie lub chcielibyście utrzymywać z ludźmi z pracy? Zakładając, że nie mamy jednego współpracownika z którym jesteśmy non stop, tylko pracujemy np na zmiany, w korpo, itp.

Rozmawiacie tylko o pierdołach, utrzymujecie chłodny dystans w myśl zasady, że w pracy nie zawiera się przyjaźni? Czy z tymi, z którymi fajnie Wam się rozmawia, dzielicie się swoimi problemami? A może usilnie chcecie, żeby wszyscy Was lubili, żeby była "luźna" atmosfera i jesteście miłe nawet dla tych, za którymi nie przepadacie?

Pytanie czysto hipotetyczne

Nie interesuja mnie pracowe przyjaznie.
Nie rozmawiam o swoich prywatnych sprawach, tak samo jak nie interesuja mnie prywatne sprawy moich wspolpracownikow.
Juz na pewno nie przyszloby mi do glowy dzielenie sie moimi problemami, jakie by one nie byly.
Lubimy sie, szanujemy, ale prywatne pogawedki ograniczaja sie do 'Jak Ci minal weekend? Bardzo przyjemnie, dziekuje'

Napisane przez wild_horse

Ok dziewczyny, a co z wyrażaniem swojego zdania w bezpośrednich sytuacjach? Tzn koleżanka chwali Ci się czymś, co Ty uważasz za odrażające, np że zdradza męża, że celowo rozmnaża i sprzedaje nierasowe psy, że coś ukradła itp - co wtedy robicie? Mówicie, co o tym myślicie?

Ja bym zwyczajnie powiedziala, ze mnie to nie interesuje co ona robi po pracy / poza praca etc, pewnie potem juz by sie nie zwierzala.

[Margot45]

Praca to praca. U mnie w firmie nie ma rozmów na tematy prywatne - jedyne to to, ze przy okazji wyszło, ze dużo czytam i kilka razy rozmawiałam z kolegami o książkach. Też bardziej na zasadzie dziwowiska.

W poprzedniej firmie było inaczej - rozmawiaiśmy i o sprawach rodzinnych i prywatnych, zresztą do dziś utrzymuję kontakt i z kolegami z i z poprzednim szefem. Zależy od ludzi.

[Frezja__]

Napisane przez adult90

Zero przyjaźni w pracy.
Zero rozmów o sprawach prywatnych, rodzinnych.

Rozmowy o pracy, o pogodzie, o głupotach. Miła pogadanka, wewnętrzny chłodny dystans i brak głębszych relacji ze współpracownikami.
Ciężko jest zachować równowagę i być konsekwentnym - ale warto oddzielić życie zawodowe od prywatnego.

Dokładnie.

Trochę nie ogarniam jak współpracownice rozmawiają o swoich prywatnych sprawach, baaardzo prywatnych... Nie chce mi się tego słuchać, a co dopiero gdybym ja miała dodać coś od siebie.

[phideaux]

To czego ja się nauczyłam w różnych pracach, to to, że na początku lepiej zachowywać uprzejmy dystans, niż za dużo mówić Wolę na początku wyczuć atmosferę w grupie, trochę posłuchać, żeby zorientować się, jak wyglądają tam relacje. A później albo się bardziej angażować, albo mniej.

W mojej poprzedniej pracy poznałam kilka osób, z którymi do teraz utrzymuję kontakt. Ale tam była naprawdę fajna atmosfera, ludzie nie byli tacy obojętni. Tu, gdzie jestem teraz, jest pod tym względem beznadziejnie - gromada fałszywych ludzi, w oczy wiadomo każdy milutki, ale ten kto się obróci plecami, jest zaraz obgadywany. Masakra. Z tego względu totalnie nie angażuję się w żadne rozmowy, zwierzanie, tylko obojętne, neutralne teksty. Nigdy nie wiadomo w takim towarzystwie, co zostanie wykorzystane przeciw tobie.

[irene adler]

Moim najlepszym kolegą jest mój szef - z nim rozmawiam o wszystkim (dziwne,wiem ). Poza tym jest kilka osób, z którymi chodzę na piwo/do kina i traktuję ich jak "prywatnych"znajomych . Ale to osoby, które nie konkurują ze mną w pracy, są z innych działów. Z resztą nie gadam na tematy niezwiązane z pracą albo gadam, ale o pierdołach. Praca w korpo. Schemat stały w którejś pracy z kolei.

[Pani_Mada]

Napisane przez irene adler

Moim najlepszym kolegą jest mój szef - z nim rozmawiam o wszystkim (dziwne,wiem ). Poza tym jest kilka osób, z którymi chodzę na piwo/do kina i traktuję ich jak "prywatnych"znajomych . Ale to osoby, które nie konkurują ze mną w pracy, są z innych działów. Z resztą nie gadam na tematy niezwiązane z pracą albo gadam, ale o pierdołach. Praca w korpo. Schemat stały w którejś pracy z kolei.

jeśli mogę zapytać... współpracownicy nie dają Ci odczuć że "nie podoba" im się Twoja zażyłość z waszym szefem? mam teraz w pracy taką sytuację. że jeden chłopak bardziej niż inni współpracownicy lubi się z jednym z kierowników. z tego co słyszałam to znają się od dawna z siłowni. mi to zwisa prawdę mówiąc, ale inni brzydko obgadują go sugerując że albo donosi na innych albo uskutecznia tzw wchodzenie w d***, no i oczywiście niezależnie od jego umiejętności i wykształcenia, to na pewno tą pracę dostał po znajomości.

[agnyska81]

To ja mam zupełnie inne stosunki w pracy niż większość tu. Pracuję w tym miejscu prawie 10 lat, niektórych współpracowników znam jeszcze dłużej, niektórzy są w tym miejscu od ponad 20 lat, pracuję też z własną matką
Każdy u nas ma swoje, zupełnie inne stanowisko pracy, więc nie ma mowy o odbieraniu komuś pracy, nie ma awansów. Wiadomo, że część z tych osób lubi się bardziej, inne mniej, z paniami koło 50tki nie mam koleżeńskich relacji takich jak z młodszymi dziewczynami (z tymi chodzę na piwo i lubimy się szczerze), ale znam praktycznie każdego współpracownika sytuację rodzinną, problemy zdrowotne itp.
Z racji mojego stanowiska spędzam praktycznie po 8 godzin dziennie z moją szefową, lubimy się, gadamy także o sprawach osobistych (nie mylić ze zwierzeniami od serca ) i nie jest to dla mnie problem.

[201803090921]

W pracy rozmawiamy na różne, czasem dość osobiste tematy, bo akurat dobrze się dogadujemy, jednak poza pracą nie utrzymuję z nikim kontaktów (żadnych kawek, piwek, portali społecznościowych czy spotkań integracyjnych). Nie jest to związane z jakimiś przykrymi doświadczeniami, ot, po prostu nie mam takiej potrzeby. Praca, choćby najlepsza to jedno, a życie prywatne to drugie.

[kaledonia]

Utrzymuję relacje tylko z osobami z pierwszej, biurowej pracy w Polsce. Poznałam tam moją najlepszą koleżankę, która była nawet świadkową na naszym ślubie

Miałam trudne relacje ze współpracownikami w ostatniej pracy w Polsce i m.in. dlatego nie czułam potrzeby zwierzania im się.
Nie nadawaliśmy na tych samych falach.

[PaulinciaKWC]

Napisane przez wild_horse

Jak w temacie: jakie relacje utrzymujecie lub chcielibyście utrzymywać z ludźmi z pracy? Zakładając, że nie mamy jednego współpracownika z którym jesteśmy non stop, tylko pracujemy np na zmiany, w korpo, itp.

Rozmawiacie tylko o pierdołach, utrzymujecie chłodny dystans w myśl zasady, że w pracy nie zawiera się przyjaźni? Czy z tymi, z którymi fajnie Wam się rozmawia, dzielicie się swoimi problemami? A może usilnie chcecie, żeby wszyscy Was lubili, żeby była "luźna" atmosfera i jesteście miłe nawet dla tych, za którymi nie przepadacie?

Pytanie czysto hipotetyczne

Bliskich wspolpracownikow trzymam na dystans, jestesmy z roznych bajek, no nie dogadamy sie. Ale mam tez ludzi, z ktorymi jem obiady a po pracy prywatnie chodze na piwo, nawet po zmianie firmy kiedy nasze drogi sie rozchodzą.

---------- Dopisano o 10:05 ---------- Poprzedni post napisano o 10:04 ----------

Napisane przez Jaglana

Też wyznaję tę zasadę, ale ciężko się wymigać jak szef pyta co robiłam w weekend. Czasem odpowiadam wprost że to prywatne sprawy, ale zawsze nie mogę, bo wychodzi niezręcznie. Jakieś podpowiedzi jak radzić sobie z takimi pytaniami?

U mnie zawsze jest tak:
-jak tam weekend?
-jak zwykle za krotki



The end.

[zakonna]

Napisane przez wild_horse

Ok dziewczyny, a co z wyrażaniem swojego zdania w bezpośrednich sytuacjach? Tzn koleżanka chwali Ci się czymś, co Ty uważasz za odrażające, np że zdradza męża, że celowo rozmnaża i sprzedaje nierasowe psy, że coś ukradła itp - co wtedy robicie? Mówicie, co o tym myślicie?

Przeważnie nie komentuje. Wyjątek to właśnie dobrostan i dobro zwierząt. Zawsze mówi wtedy co myślę oraz jakie są przepisy w danym zakresie.
Poza tym nie utrzymuje zazylych relacji z ludźmi z pracy. Tylko koleżenskie.

[lolita96]

Napisane przez Jaglana

Też wyznaję tę zasadę, ale ciężko się wymigać jak szef pyta co robiłam w weekend. Czasem odpowiadam wprost że to prywatne sprawy, ale zawsze nie mogę, bo wychodzi niezręcznie. Jakieś podpowiedzi jak radzić sobie z takimi pytaniami?

W życiu bym nie pomyslała , że takie zwykłe niewinne pytanie typu co robilas w weekend? może byc dla kogos tak niezreczne.
Nie mozesz po prostu rzucic haslem : odpoczywałam ??

[aganna]

A ja tam utrzymuję dobre kontakty z ludźmi z pracy, w końcu przebywam w niej 1/3 życia, więc chyba lepiej czuć się w niej dobrze? Oczywiście jakichś mega prywatnych spraw nie wyciągam, ale jak ktoś się dzieli częścią swojego prywatnego życia, to czemu ja mam nie opowiedzieć czasem o swoim?

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Napisane przez Jaglana

Też wyznaję tę zasadę, ale ciężko się wymigać jak szef pyta co robiłam w weekend. Czasem odpowiadam wprost że to prywatne sprawy, ale zawsze nie mogę, bo wychodzi niezręcznie. Jakieś podpowiedzi jak radzić sobie z takimi pytaniami?

Jakby mi ktoś na niewinne zagajenie rozmowy w stylu "co robiłeś w weekend?" odpowiedział "to moje prywatne sprawy", to poczułabym się co najmniej dziwnie