Wiersze..

[dawidowskasia]

Wklejałam je w innym wątku, ale ponawiam


Prosiłem Boga o siłę, aby triumfować;
On dał mi słabość, abym nauczył się smaku rzeczy małych.
Prosiłem o zdrowie, aby robić rzeczy duże;
On zesłał mi chorobę, abym robił rzeczy lepsze.
Prosiłem Go o bogactwa, aby być szczęśliwym;
On dał mi ubóstwo, abym był wrażliwym i mądrym.
Prosiłem o władzę, aby ludzie liczyli na mnie;
Dał mi słabość, żebym potrzebował tylko Boga.
Prosiłem Go o towarzysza, aby nie żyć samemu;
On dał mi serce, zdolne kochać wszystkich braci.
Prosiłem o wszystko, aby cieszyć się życiem;
On dał mi życie po to, abym mógł cieszyć się wszystkim.
Nie dostałem niczego, o co prosiłem;
Ale mam wszystko, czego mogłem oczekiwać
Chociaż mówiłem coś przeciwnego, Bóg mnie wysłuchał
I jestem najszczęśliwszym z ludzi.

* * *

Topielice


Autor: Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
Rudą nocą, pod mostem, w Sekwanie
płynie kotka, przemokła i sina.
Pod następnym mostem, niespodzianie,
przyłączyła się do niej dziewczyna.

Opryskują je lampy portowe,
owijają je posępne fale,
a one prowadzą rozmowę,
nie oddychają już wcale.

„Dzieci z mostu mnie w wodę wrzuciły.
A ciebie?” – I mnie także. Wiedz to…
Choć tak bliskie, dalekie, bez siły,
w zimną falę rzuciło mnie dziecko.

Teraz we mnie odpływa jak w łodzi,
w dal od brzegów, tonących w mgły krepie…
Nie zobaczy już świata.” – „Nie szkodzi”…
– „Nie wyrośnie na ludzi”… – „ To lepiej…

* * *

[paulinus2612]

Wznawiam ....


Nie wiem gdzie umieścić to co chce teraz napisac...


potrzebuje wiersz o nauczycielu ... moglby mi ktos napisac ... podam informacje ktore chce zeby byly w tym wierszuu ...


prosze o pomoc ..

z gory dzieki ...

[Sophie_86]

Zmyślony lis - Ted Hughes


Wyobrażam sobie las o północy:
Coś innego jeszcze żyje
Obok samotności zegara
I białej kartki, gdzie me palce błądzą.

Przez okno nie widzę gwiazd:
Coś bliższego
Choć z samej głębi ciemności
Nawiedza tę samotność.

Chłodny, delikatny jak czarny śnieg
Nos lisa dotyka gałęzi, liścia;
Dwoje oczu wiedzie kroki, które
Wciąż i wciąż wyznaczają

Równe ślady na śniegu
Wśród drzew i ostrożnie kulawy cień
Ciała, co wychodzi odważnie
Na polany, ociąga się przy pniu

I w zagłębieniu, oko
Jak otwarta ciemniejąca zieleń,
Błyszczy i ze skupieniem
Dokonuje swego zadania;

Aż nagle ze swym ostrym odorem
Lis wbiega w ciemny otwór mej głowy.
Okno jest nadal bez gwiazd; zegar tyka,
Stronica jest zapisana.

tłum. Teresa Truszkowska

[pewnaKa]

hejj

przeglądnęłam wątki na forum i nie zauważyłam żadnego dotyczącego poezji, wierszy. Czy ludzie jeszcze czytają w ogóle wiersze? ksiązki już są na wyginięciu, a co z liryką?

jeśli czytacie wiersze, macie może jakieś swoje ulubione, ulubionych artystów?

[StarsBeachSunriseAndHe]

Czytam książki. Wiersze również. Może nie jestem oryginalna - moi ulubieni autorzy to Wisława Szymborska i Cyprian Norwid. Nie mam jednego wiersza, który lubię najbardziej, ale w pamieć mocno zapadły mi dwa dzieła, autorstwa ulubionych poetów - "Miłość od pierwszego wejrzenia" (W.Szymborska), ze szczególnym naciskiem na fragment: "Każdy przecież początek to tylko ciąg dalszy, a księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie." i "Moja Piosnka (II)" (C.K.Norwid). Czasem zdarzy mi się nawet samej coś napisać, ale tylko i wyłącznie do szuflady - dosłownie i w przenośni - nic nigdy nie ujrzało światła dziennego

[kaarooo]

Ja lubię i czytuję. Gałczyński, E.E. Cummings, Poświatowska, Yeats.
Innych też.

[Eluvtus]

Mi wszelkiego rodzaju wiersze są szczególnie bliskie, chyba że są pisane od poetów dla poetów, takimi rzygam dalej niż widzę.

Szymborskiej nie znoszę za całokształt
Ma jednak jeden wiersz który mnie urzekł. 'Na wieży Babel'.

Uwielbiam też wiersz Herberta 'Dwie krople' i Wata 'wiersz ostatni'.

Polecam te dwa ostatnie, są naprawdę piękne

[maniakch]

Książki czytam i to chyba całkiem sporo od biograficznych po fantastykę jestem otwarta na wszelkie "dzieła". Natomiast jeśli chodzi o lirykę to cenię sobie twórczość ks. Jana Twardowskiego, Haliny Poświatowskiej, Juliana Tuwima, Aleksandra Fredry, Ignacego Krasickiego

[kaarooo]

O tej porze, szczególnie gdy pada deszcz, mam w głowie Staffa - "Deszcz jesienny"

O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

[lalibelle]

Jak miło ,że powstał taki wątekJa uwielbiam Herberta
Oprócz tego czasem Gałczyński ,niektóre wiersze są śmieszne np "Dlaczego ogórek nie śpiewa "itp
Przymierzam się do Rilkego
No i Poświatowska,bardzo kobieca poezja...

[pewnaKa]

dziękuje za odpowiedzi i muszę przyznać,że bardzo się cieszę,że nie jestem jedyną,która jeszcze ceni sobie wiersze

ja z mojej strony mogę powiedzieć,że lubię Panią Szymborską, Leopolda Staffa i Mickiewicza, uwielbiam także Norwida.
Co do Szymborskiej,to mam nawet jej wiersze w wersji angielskiej (studiuję filologię angielską,więc to mnie troszkę tez zainteresowało).


co Wy na to by wstawiać tutaj jakieś cytaty z wierszy,które ostatnio przeczytałyście i które Wami jakoś wstrząsnęły,czy zapadły w pamięć? takie ulubione cytaty.

ja ze swojej strony dzis mogłabym dać cyctat z wiersza Norwida
"I nie wiem - czy już będę mógł nie wiedzieć,
Że coraz Żywot mniej uczczony tu -
Że coraz łatwiej przychodzi powiedzieć,
Ze snu się budząc: "Wróćmyż znów do snu."

[kaarooo]

Pod tym względem uwielbiam ten wiersz e.e.cummingsa:

miłość jest gęstsza niż zapomnieć
przejrzystsza niż pamiętać
rzadsza niż fale są wzburzone
częstsza niż ponieść klęskę

jest nocna i szaleńcza
i nie być mniej nie może
niż morze które głębsze
potrafi być niż morze

miłość mniej zawsze jest niż walczyć
mniej nigdy niż ocaleć
mniej większa niż najmniejsze zacząć
mniej mniejsza niż żyć dalej

jest mocna i słoneczna
w niej śmierci więcej nie ma
niż w niebie które świętsze
potrafi być niż niebo

[pewnaKa]

Napisane przez kaarooo

Pod tym względem uwielbiam ten wiersz e.e.cummingsa:

miłość jest gęstsza niż zapomnieć
przejrzystsza niż pamiętać
rzadsza niż fale są wzburzone
częstsza niż ponieść klęskę

jest nocna i szaleńcza
i nie być mniej nie może
niż morze które głębsze
potrafi być niż morze

miłość mniej zawsze jest niż walczyć
mniej nigdy niż ocaleć
mniej większa niż najmniejsze zacząć
mniej mniejsza niż żyć dalej

jest mocna i słoneczna
w niej śmierci więcej nie ma
niż w niebie które świętsze
potrafi być niż niebo

łał...faktycznie zostawia odczucia.

[inmypocket]

Ja bym z miłą chęcią poczytała, ale dziwnym trafem jak już mam czas to sięgam po prozę.
Za to powiem Wam, że absolutnie kocham "Rozmowę Liryczną" Gałczyńskiego i mój TŻ na pół rocznicę dał mi ją ręcznie wykaligrafowaną ze wszystkimi zawijasami itp. Zlecił w jakimś zakładzie, ale i tak prezent jest genialny

[pewnaKa]

Napisane przez inmypocket

Ja bym z miłą chęcią poczytała, ale dziwnym trafem jak już mam czas to sięgam po prozę.
Za to powiem Wam, że absolutnie kocham "Rozmowę Liryczną" Gałczyńskiego i mój TŻ na pół rocznicę dał mi ją ręcznie wykaligrafowaną ze wszystkimi zawijasami itp. Zlecił w jakimś zakładzie, ale i tak prezent jest genialny

baaardzo romantycznego masz TŻ! ehh mi tez by się taki marzył,który by mnie wierszami zaskakiwał

[Eluvtus]

Napisane przez inmypocket

Ja bym z miłą chęcią poczytała, ale dziwnym trafem jak już mam czas to sięgam po prozę.
Za to powiem Wam, że absolutnie kocham "Rozmowę Liryczną" Gałczyńskiego i mój TŻ na pół rocznicę dał mi ją ręcznie wykaligrafowaną ze wszystkimi zawijasami itp. Zlecił w jakimś zakładzie, ale i tak prezent jest genialny

A ja już całkiem zapomniałam o tym wierszu!
Aż muszę odświeżyć pamięć

lubię też wiersz Dzika róża Gałczyńskiego jest naprawdę wspaniały.

[kaarooo]

Co do Gałczyńskiego, ja lubię pierwszą strofę "Ballady o dwóch siostrach"
Były dwie siostry: Noc i Śmierć,
Śmierć większa, a Noc mniejsza,
Noc była piękna jak sen a Śmierć,
Śmierć była jeszcze piękniejsza

Lubię też wiersz Yeatsa, dosyć znany swego czasu:
"Gdybym miał niebios wyszywaną szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą i błękitną szatę,
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym Ci tę szatę pod stopy,

Lecz jestem nędzarzem, mam tylko marzenia,
rozsiałem je u Twych stóp.
Stąpaj ostrożnie, bo stąpasz po moich marzeniach"

I często w głowie słyszę sonet 144 Szekspira, znacie?
Dwie znam miłości, rozpacz i odwagę;
Jak dwa anioły kroków moich strzegą,
Jasny - to chłopiec nie skażony grzechem,
Ciemny jest panią koloru ciemnego.
Ona mnie zwodzi w piekielne otchłanie,
Ona mi chłopca ciałem swoim woła
I czystość jego niecną dumą plami;
Psowa i w diabła chce zmienić anioła.
Czy anioł stanie się duchem przeklętym,
Orzec nie umiem, domyślać się boję;
Skoro przyjaźnią się szatan ze świętym,
W piekle, być może przestają oboje.
Lecz się nie dowiem; żył będę dla niego,
Póki zły anioł nie spali dobrego.

[lalibelle]

Napisane przez inmypocket

Ja bym z miłą chęcią poczytała, ale dziwnym trafem jak już mam czas to sięgam po prozę.
Za to powiem Wam, że absolutnie kocham "Rozmowę Liryczną" Gałczyńskiego i mój TŻ na pół rocznicę dał mi ją ręcznie wykaligrafowaną ze wszystkimi zawijasami itp. Zlecił w jakimś zakładzie, ale i tak prezent jest genialny

Mmmm bardzo romantyczne
Ode mnie:
Matka

Upadł jej z kolan kłębek włóczki. Rozwijał się w pośpiechu i uciekał na oślep. Trzymała początek życia. Owijała na palec serdeczny jak pierścionek, chciała uchronić. Toczył się po ostrych pochyłościach, czasem piął się pod górę. Przychodził splątany i milczał. Nigdy już nie powróci na słodki tron jej kolan.
Wyciągnięte ręce świecą w ciemności jak stare miasto

Zbigniew Herbert

[grubella]

Johann Wolfgang Goethe.

* * *
Szerokie życie,daleki świat;
Szczery wysiłek długich lat;
Szukać bez przerwy; bez przerwy budować;
Nie spoczywać przy drodze, lecz drogi prostować;
Co dawne otaczać wiernie czcią;
Nie kostnieć, gdy nowe prądy prą;
Serce radosne i prawe cele;
Trzymaj się tego a zdziałasz wiele.



Kiedyś mnie to moralizatorstwo drażniło ale z czasem przekonałam się , że to prawda warta wdrożenia we własne życie.

Oprócz autorów już wyżej wymienionych przez Was cenię poetów rosyjskich, Puszkina , Lermontowa i kilku innych.
Problem to tłumaczenie. Nie zawsze tłumacz oddaje to co autor miał na myśli.I wiersz tłumaczony jest czasem taki nijaki.
Daleko mu do doskonałości oryginału.

[wanitatywna]

Uwielbiam poezję. I staram się zaszczepić miłość do wierszy (i generalnie książek) młodszej siostrze - dlatego czytuję jej dużo wierszy Brzechwy i Tuwima.

Kiedyś na polskim przerabialiśmy wiersz Ballady i romanse Broniewskiego, nie ukrywam, że bardzo mi się wtedy spodobał. http://www.poezja.org/utwor-745.html

[minka-80]

Kiedyś czytałam bardzo dużo, czasem pisałam.
Teraz rzadko, ale nosi mnie żeby wrócić.
Uwielbiam Poświatowską, dla mnie nr 1.
Dokładam do tego Leśmiana, Gałczyńskiego, Iłłakowiczówną i Herberta.
Lubie też Pawlikowską - Jasnorzewską i Broniewskiego.

[kasztanka3]

Uwielbiam Leśmiana i Baczyńskiego

[minka-80]

A to chyba mój ulubiony (większość jest moich ulubionych) wiersz H.Poświatowskiej
odłamałam gałąź miłości
umarłą pochowałam w ziemi
i spójrz
mój ogród rozkwitł

nie można zabić miłości

...

chwyciłam miłość aby ją połamać
lecz giętka była oplotła mi ręce
i moje ręce związane miłością
pytają ludzie czyim jestem więźniem

---------- Dopisano o 22:19 ---------- Poprzedni post napisano o 22:15 ----------

O i jeszcze Pan Różewicz, jego tez lubię

[pewnaKa]

"czy świat umrze trochę
kiedy ja umrę

patrzę patrzę
ubrany w lisi kołnierz
idzie świat

nigdy nie myślałam
że jestem włosem w jego futrze

zawsze byłam tu
on - tam

a jednak
miło jest pomyśleć
że świat umrze trochę
kiedy ja umrę"

myślę,że wiersz pasuję do moich dzisiejszych rozważań i do dzisiejszego dnia

[Laura2112]

Ja cenię sobie szczególnie T.S. Eliota, E.E. Cummings'a i Barańczaka, z ktorego mam cos na dzis:

Święto Zmarłych


Podają sobie ręce
pod ziemią; leżąc na wznak, rozpychają
łokciami zgniłe deski, rozgarniają dłońmi
glebę, korzenie traw, odłamki próchna; milcząc
spiskują przeciw nam, zbierają siły;
zbyt wielu ich już;

zbyt wielu, skulonych
w brzemiennych brzuchach grobów, które sterczą
tak kanciasto, że pęka ich ziemista skóra;
a oni rosną wewnątrz i rośnie im w płucach
ostatni przechowany haust powietrza, choć
przebiliśmy im piersi poprzez ziemię kołkiem
krzyża;

za lekka ziemia im i przegnił krzyż,
więc po to ta okrągła data: byśmy mogli
choć raz do roku za jednym zamachem
przywalić ich wieńcami, przygwoździć świecami
i przydusić nabożnym kolanem, aż stracą
nagromadzone siły, aż rozerwą
podziemny łańcuch rąk, opasający Ziemię.

[minka-80]

Napisane przez pewnaKa

"czy świat umrze trochę
kiedy ja umrę

patrzę patrzę
ubrany w lisi kołnierz
idzie świat

nigdy nie myślałam
że jestem włosem w jego futrze

zawsze byłam tu
on - tam

a jednak
miło jest pomyśleć
że świat umrze trochę
kiedy ja umrę"

myślę,że wiersz pasuję do moich dzisiejszych rozważań i do dzisiejszego dnia

Poświatowska...

---------- Dopisano o 23:22 ---------- Poprzedni post napisano o 23:13 ----------

I jeden z wielu
Portret Pawlikowska - Jasnorzewska

Usta twoje: ocean różowy,
Spojrzenie: fala wzburzona.
A twoje szerokie ramiona:
Pas ratunkowy...

[pewnaKa]

Napisane przez minka-80

Poświatowska...

tak, lubię ją
świetnie pokazuje mój-jako kobiety- punkt widzenia, jest delikatna i faktycznie w jej wierszach mogę doszukać się emocji idealnie pasujących do mojej sytuacji. oczywiście nie w tym który zacytowałam, ale uwielbiam jej wiesz:

"bez ciebie

jak bez uśmiechu

niebo pochmurnieje

słońce

wstaje tak wolno

przeciera oczy

zaspanymi dłońmi

dzień -



w trawie

przebudzony motyl

prostuje skrzydła

za chwilę

rozbłysną

zawirują najczystszą abstrakcją

kolory kolory kolory



szeptem

modlę się do uśpionego nieba

o zwykły chleb miłości"

[lalibelle]

Noo na tym wątku można nieźle odlecieć albo sie zamyśleć...

[panna_zuzanna88]

Początek listopada i jesień w ogóle chyba jakoś szczególnie poetycko nastraja...
Moi faworyci: Leśmian, Wojaczek, Bursa.

[kaarooo]

Co do Poświatowskiej.

"Cisza przyjacielu rozdziela bardziej niż przestrzeń. Cisza przyjacielu nie przynosi słów, cisza zabija nawet myśli"