"Bo to TYLKO ślub cywilny".Cywilny=gorszy?: (

[pepita]

Napisane przez antonina_bielska

Lej na nich, u mnie w środowisku była burza jak się okazało, że idę w sukni o fasonie wspomnianym przez Ciebie. Ale nikt nie miał czelności w dniu ślubu mi o tym wspomnieć - czy to w USC czy na sali

Właśnie nie potrafię. Przejmuję się na tyle, że jestem skłonna zrezygnować z wymarzonej sukni.

Napisane przez vretka

A może warto poszukać jakichś zdjęć ze ślubów cywilnych, gdzie PM była w podobnej sukni i podsunąć je rodzinie?

Nie muszę szukać. Mieliśmy takie wesele w rodzinie i to dość niedawno. Było mi bardzo przykro kiedy słuchałam tych komentarzy... I wtedy podjęłam decyzję, że nie jestem na tyle silna by słuchać takie komentarze lub nawet mieć świadomość, że takie komentarze padają. Kiedyś miałam to gdzieś, teraz już nie umiem.

[Linaewen]

Napisane przez pepita

Może dosłownie bezy to nie. Ale empire, litera A była moim marzeniem. Moja rodzina wychodzi z założenia, że do USC chodzi się w garsonkach lub skromnych, krótkich sukienkach.

No to jak mówi antonina-lej na nich. Ucinaj temat, że nie życzysz sobie komentarzy i już. Przecież to Ty masz pięknie wyglądać i czuć W końcu to jeszcze dwa lata, myślę, że rodzina w ten sposób chce Cię "namówić" na kościelny. A może zamiast w urzędzie weźcie ślub w plenerze-wytrącisz argument, że "w bedzie do urzędu"
Może zabierz mamę czy siostrę jeśli one tak marudzą do salonów, zobaczą Cię w sukni i zmienią zdanie.
A jeśli nie to przynajmniej będziesz wiedzieć komu zależy na Twoim szczęściu a komu na "co ludzie powiedzą".

---------- Dopisano o 11:50 ---------- Poprzedni post napisano o 11:46 ----------

Napisane przez pepita

Właśnie nie potrafię. Przejmuję się na tyle, że jestem skłonna zrezygnować z wymarzonej sukni.



Nie muszę szukać. Mieliśmy takie wesele w rodzinie i to dość niedawno. Było mi bardzo przykro kiedy słuchałam tych komentarzy... I wtedy podjęłam decyzję, że nie jestem na tyle silna by słuchać takie komentarze lub nawet mieć świadomość, że takie komentarze padają. Kiedyś miałam to gdzieś, teraz już nie umiem.

Ucinaj komentarze. Albo ograniczaj kontakty. Ewentualnie nie rozmawiaj o ślubie, jak się będą dopytywać, mów, że będą mieć niespodziankę.
Na Twoim miejscu nie rezygnowałabym ze swoich marzeń, z powodu komentarzy najbliższych...

[antonina_bielska]

Dokładnie, tak jak napisała Linaewen być może próbują Cię "przekabacić" na koscielny, ale to tylko Wasza decyzja. Może nabierzesz mocniejszego pancerza, 2 lata to duużo czasu

[pepita]

Napisane przez Linaewen

No to jak mówi antonina-lej na nich. Ucinaj temat, że nie życzysz sobie komentarzy i już. Przecież to Ty masz pięknie wyglądać i czuć W końcu to jeszcze dwa lata, myślę, że rodzina w ten sposób chce Cię "namówić" na kościelny. A może zamiast w urzędzie weźcie ślub w plenerze-wytrącisz argument, że "w bedzie do urzędu"
Może zabierz mamę czy siostrę jeśli one tak marudzą do salonów, zobaczą Cię w sukni i zmienią zdanie.
A jeśli nie to przynajmniej będziesz wiedzieć komu zależy na Twoim szczęściu a komu na "co ludzie powiedzą".

---------- Dopisano o 11:50 ---------- Poprzedni post napisano o 11:46 ----------


Ucinaj komentarze. Albo ograniczaj kontakty. Ewentualnie nie rozmawiaj o ślubie, jak się będą dopytywać, mów, że będą mieć niespodziankę.
Na Twoim miejscu nie rezygnowałabym ze swoich marzeń, z powodu komentarzy najbliższych...

Niestety, ale nie ograniczę kontaktów z mamą czy z babciami. Ogólnie z powodu mojej decyzji odnośnie ślubu cywilnego spotkało mnie z ich strony już dużo przykrości. O których nawet wspominałam tutaj. Wielokrotnie byłam przez nie szantażowana, że skoro zdecydowaliśmy się na ślub cywilny to babcia obiecanej X lat temu sukni ślubnej do urzędu mi nie kupi (bez względu na to czy to plener, czy urząd, chodzi o to, że NIE KOŚCIÓŁ), mama zarzekła się, że nie zrobi żadnego przyjęcia a druga babcia szantażowała mnie, że na ślub cywilny żadnego prezentu nie dostanę bo to nie ślub. Ta gehenna trwa już od jakiś 2 lat. I takie komentarze sypią się przy każdej możliwej okazji, moja rodzina szuka każdego, możliwego powodu, żeby przekonać mnie do ślubu kościelnego. Tak jak wspominałam wcześniej, nawet przez szantaż w postaci wesela, prezentów i obiecanej sukni. Nie jestem w stanie pogodzić się z tymi komentarzami, nie potrafię ich olać i strasznie przeżywam zawziętość mojej rodziny. Widzę, że dla nich kompletnie nie liczy się moje szczęście tylko kościół i ślub kościelny. Dlatego temat sukienki też bardzo mnie boli i nie potrafię tego olać tak jak robiłam to wcześniej. Nie mogę uwierzyć w to jak zachowuje się moja rodzina, po prostu się z tym nie godzę. Przekonałam się już, że ważniejsze od mojego szczęścia jest to co powiedzą ludzie czy reszta rodziny.

[valaquenta]

Napisane przez pepita

Może dosłownie bezy to nie. Ale empire, litera A była moim marzeniem. Moja rodzina wychodzi z założenia, że do USC chodzi się w garsonkach lub skromnych, krótkich sukienkach.

Ja bym na Twoim miejscu - skoro zostało jeszcze tyle czasu - nie rozmawiała na ten temat jeszcze Póki nie masz sukienki, to komentarzy nie będzie, a może zdecydujesz się na skromną empire, która dostanie akcept od wszystkich

Przykre jest bardzo to, co piszesz o komentarzach rodziny... Czy chcieliby, żebyś popełniła grzech ciężki przysięgając przed ich Bogiem mimo że nie wierzysz? Przecież taki sakrament jest nieważny...

Prawdę mówiąc, ogólnie jestem przeciwna szopkom w rodzaju "zatrudnimy aktora udającego księdza", ale myślę, że są sytuacje (nie mówię, że Twoja taka jest, bo tylko Ty wiesz, jak to wszystko wygląda, ja nie zamierzam tego oceniać), w których to jedyny sposób na to, żeby rodzina nie zatruła całego dnia Trzymaj się mocno - masz w nas wsparcie!

[Linaewen]

Napisane przez pepita

Niestety, ale nie ograniczę kontaktów z mamą czy z babciami. Ogólnie z powodu mojej decyzji odnośnie ślubu cywilnego spotkało mnie z ich strony już dużo przykrości. O których nawet wspominałam tutaj. Wielokrotnie byłam przez nie szantażowana, że skoro zdecydowaliśmy się na ślub cywilny to babcia obiecanej X lat temu sukni ślubnej do urzędu mi nie kupi (bez względu na to czy to plener, czy urząd, chodzi o to, że NIE KOŚCIÓŁ), mama zarzekła się, że nie zrobi żadnego przyjęcia a druga babcia szantażowała mnie, że na ślub cywilny żadnego prezentu nie dostanę bo to nie ślub. Ta gehenna trwa już od jakiś 2 lat. I takie komentarze sypią się przy każdej możliwej okazji, moja rodzina szuka każdego, możliwego powodu, żeby przekonać mnie do ślubu kościelnego. Tak jak wspominałam wcześniej, nawet przez szantaż w postaci wesela, prezentów i obiecanej sukni. Nie jestem w stanie pogodzić się z tymi komentarzami, nie potrafię ich olać i strasznie przeżywam zawziętość mojej rodziny. Widzę, że dla nich kompletnie nie liczy się moje szczęście tylko kościół i ślub kościelny. Dlatego temat sukienki też bardzo mnie boli i nie potrafię tego olać tak jak robiłam to wcześniej. Nie mogę uwierzyć w to jak zachowuje się moja rodzina, po prostu się z tym nie godzę. Przekonałam się już, że ważniejsze od mojego szczęścia jest to co powiedzą ludzie czy reszta rodziny.

To może zapytaj je, czy naprawdę będą szczęśliwe, jeśli weźmiesz ślub w kościele dla nich.
I w zależności od odpowiedzi... albo odpuszczą albo będziesz musiała podjąć pewne decyzje. Skoro nie zrobią Ci wesela po cywilnym-to nie, zjesz obiad ze świadkami. Nie dadzą prezentu- to nie, dasz sobie radę bez niego. Nie kupi sukni-to nie, kupisz sobie sama.
A szantażystów zaszantażuj, że jak się nie uspokoją to o ślubie dowiedzą się po fakcie. Bo chyba innej opcji nie ma, oprócz ulegnięcia babciom i mamie i pójście w bezie do ołtarza.

[anannke]

Napisane przez pepita

Niestety, ale nie ograniczę kontaktów z mamą czy z babciami. Ogólnie z powodu mojej decyzji odnośnie ślubu cywilnego spotkało mnie z ich strony już dużo przykrości. O których nawet wspominałam tutaj. Wielokrotnie byłam przez nie szantażowana, że skoro zdecydowaliśmy się na ślub cywilny to babcia obiecanej X lat temu sukni ślubnej do urzędu mi nie kupi (bez względu na to czy to plener, czy urząd, chodzi o to, że NIE KOŚCIÓŁ), mama zarzekła się, że nie zrobi żadnego przyjęcia a druga babcia szantażowała mnie, że na ślub cywilny żadnego prezentu nie dostanę bo to nie ślub. Ta gehenna trwa już od jakiś 2 lat. I takie komentarze sypią się przy każdej możliwej okazji, moja rodzina szuka każdego, możliwego powodu, żeby przekonać mnie do ślubu kościelnego. Tak jak wspominałam wcześniej, nawet przez szantaż w postaci wesela, prezentów i obiecanej sukni. Nie jestem w stanie pogodzić się z tymi komentarzami, nie potrafię ich olać i strasznie przeżywam zawziętość mojej rodziny. Widzę, że dla nich kompletnie nie liczy się moje szczęście tylko kościół i ślub kościelny. Dlatego temat sukienki też bardzo mnie boli i nie potrafię tego olać tak jak robiłam to wcześniej. Nie mogę uwierzyć w to jak zachowuje się moja rodzina, po prostu się z tym nie godzę. Przekonałam się już, że ważniejsze od mojego szczęścia jest to co powiedzą ludzie czy reszta rodziny.

Bardzo to przykre a po tym co napisałaś nie sądzę aby sama suknia rozwiązała problem bo on leży głębiej. Pewnie twoja rodzina ma nadzieję że po tym cywilnym jeszcze cię przekonają i jakiś czas później pójdziesz w białej typowo ślubnej sukni do kościoła. I w sumie nie zdziwiłabym się jakby część osób uznała że ten ślub się nie liczy i tak w sumie to ty nie masz ślubu. Taki typ i wydaje mi się że wybierają suknię stereotypową do urzędu to ani ich ani siebie nie uszczęśliwisz.

[valaquenta]

Napisane przez Linaewen

Bo chyba innej opcji nie ma, oprócz ulegnięcia babciom i mamie i pójście w bezie do ołtarza.

I tu jest pytanie - co dla Pepity jest ważniejsze: sukienka i wesele czy życie w zgodzie z sobą... Pytanie retoryczne

Anannke, podpisuję się obiema rękami. Nie chodzi o sukienkę.

[amber2046]

Napisane przez pepita

Niestety, ale nie ograniczę kontaktów z mamą czy z babciami. Ogólnie z powodu mojej decyzji odnośnie ślubu cywilnego spotkało mnie z ich strony już dużo przykrości. O których nawet wspominałam tutaj. Wielokrotnie byłam przez nie szantażowana, że skoro zdecydowaliśmy się na ślub cywilny to babcia obiecanej X lat temu sukni ślubnej do urzędu mi nie kupi (bez względu na to czy to plener, czy urząd, chodzi o to, że NIE KOŚCIÓŁ), mama zarzekła się, że nie zrobi żadnego przyjęcia a druga babcia szantażowała mnie, że na ślub cywilny żadnego prezentu nie dostanę bo to nie ślub. Ta gehenna trwa już od jakiś 2 lat. I takie komentarze sypią się przy każdej możliwej okazji, moja rodzina szuka każdego, możliwego powodu, żeby przekonać mnie do ślubu kościelnego. Tak jak wspominałam wcześniej, nawet przez szantaż w postaci wesela, prezentów i obiecanej sukni. Nie jestem w stanie pogodzić się z tymi komentarzami, nie potrafię ich olać i strasznie przeżywam zawziętość mojej rodziny. Widzę, że dla nich kompletnie nie liczy się moje szczęście tylko kościół i ślub kościelny. Dlatego temat sukienki też bardzo mnie boli i nie potrafię tego olać tak jak robiłam to wcześniej. Nie mogę uwierzyć w to jak zachowuje się moja rodzina, po prostu się z tym nie godzę. Przekonałam się już, że ważniejsze od mojego szczęścia jest to co powiedzą ludzie czy reszta rodziny.

Niech sobie wyobrażą co powiedzą ludzie i reszta rodziny jak ich nie zaprosisz.

Czy ja dobrze zrozumiałam, od 2 lat próbujesz przekonać najbliższych do swojej wizji ślubu... Jeśli odpowiedź jest twierdząca, można z tego wyciągnąć wniosek, że w tej sprawie zdania nie zmienią, zresztą starsze pokolenie czasem tak ma. O ile nie jesteś masochistką polecam przestać wcielać się w Don Kichota.

Skoro nie masz siły się im postawić rozważ stosowanie uników i nie wtajemniczanie ich w swoje plany. Czym mniej wiedzą tym mniej mają do komentowania. Poza tym z toksycznymi osobami warto ograniczać kontakty niezależnie od stopnia pokrewieństwa.

[pepita]

Napisane przez amber2046

Niech sobie wyobrażą co powiedzą ludzie i reszta rodziny jak ich nie zaprosisz.

Czy ja dobrze zrozumiałam, od 2 lat próbujesz przekonać najbliższych do swojej wizji ślubu... Jeśli odpowiedź jest twierdząca, można z tego wyciągnąć wniosek, że w tej sprawie zdania nie zmienią, zresztą starsze pokolenie czasem tak ma. O ile nie jesteś masochistką polecam przestać wcielać się w Don Kichota.

Skoro nie masz siły się im postawić rozważ stosowanie uników i nie wtajemniczanie ich w swoje plany. Czym mniej wiedzą tym mniej mają do komentowania. Poza tym z toksycznymi osobami warto ograniczać kontakty niezależnie od stopnia pokrewieństwa.

Bo nie zaproszę ani sąsiadów, ani dalszej rodziny. Ograniczamy się do rodziców, dziadków i rodzeństwa rodziców, chrzestnych. Zrezygnowałam z wesela, przyjęcia, z sukni pewnie też zrezygnuję. A o planach nic nie muszę wspominać, i tak mi dogryzają, bez rozpoczynania tego tematu. Straciłam ochotę na ten ślub, a raczej podejście mojej rodziny moją ochotę i radość zabiło. Oni dokładnie od tych 2 lat walczą z moją decyzją. Dlatego już nawet przestaję marzyć o tej sukni, oni skutecznie obrzydzają mi ten najwspanialszy dzień mojego życia. Zaczynam rozważać ślub w 4 osoby, my + świadkowie. Ale to też będzie dla mnie strasznie przykre, że moja rodzina doprowadziła do takiego obrotu sytuacji.

Ja już nie próbuję ich przekonać do niczego. O swoich zamiarach powiedziałam im raz, to oni dalej drążą temat i przy każdej możliwej okazji szantażują mnie, krytykują, komentują.

[valaquenta]

Napisane przez amber2046

Niech sobie wyobrażą co powiedzą ludzie i reszta rodziny jak ich nie zaprosisz.

Ludzie dzielą się na tych, którzy mówią "aha" na wieść o ślubie cywilnym oraz na tych, którzy zachowują się, jakby usłyszeli wyznanie "lubię jeść niemowlęta" albo "jestem nekrofilem"...

Ostatnio znajoma mojego brata zaproponowała, że zagra na moim ślubie "Ave Maria" na skrzypcach.
- Ale to ślub cywilny - zaoponował brat.
- Nie szkodzi, mogę zagrać! - znajoma była niezrażona. Bardzo chciała opromienić świętym blaskiem nasze bezbożne umysły - Ale czekaj, cywilny? A co na to wasi rodzice?! Nie zabronili im???

Napisane przez pepita

Bo nie zaproszę ani sąsiadów, ani dalszej rodziny. Ograniczamy się do rodziców, dziadków i rodzeństwa rodziców, chrzestnych. Zrezygnowałam z wesela, przyjęcia, z sukni pewnie też zrezygnuję. A o planach nic nie muszę wspominać, i tak mi dogryzają, bez rozpoczynania tego tematu. Straciłam ochotę na ten ślub, a raczej podejście mojej rodziny moją ochotę i radość zabiło. Oni dokładnie od tych 2 lat walczą z moją decyzją. Dlatego już nawet przestaję marzyć o tej sukni, oni skutecznie obrzydzają mi ten najwspanialszy dzień mojego życia. Zaczynam rozważać ślub w 4 osoby, my + świadkowie. Ale to też będzie dla mnie strasznie przykre, że moja rodzina doprowadziła do takiego obrotu sytuacji.

Ja już nie próbuję ich przekonać do niczego. O swoich zamiarach powiedziałam im raz, to oni dalej drążą temat i przy każdej możliwej okazji szantażują mnie, krytykują, komentują.

Ja bym nawet tych chrzestnych nie zapraszała, skoro to cywilny. Chyba że są dla Ciebie ważni jako osoby, a nie tylko ze względu na funkcję, której, khem, nie dopełnili...

Rozważyłabym mimo wszystko na Twoim miejscu ślub bez gości. Wydaje mi się (sądzę po sobie), że większą przykrością byłoby zrobienie wszystkiego "pod innych" i świadomość, że i tak ich nie zadowoliłam, niż ślub taki jak chcę, bez krewnych, ale i bez ich przykrych komentarzy.

Poza tym ja jestem przekorna i jeśli by mnie przez 2 lata ktoś tak dręczył, to bym w końcu z wielką satysfakcją zakomunikowała, że już jestem po ślubie

Tak czy inaczej, współczuję Ci bardzo, bardzo trudne decyzje przed Tobą. A powiedz, co na to wszystko Twój narzeczony?

[pepita]

Napisane przez valaquenta

Ludzie dzielą się na tych, którzy mówią "aha" na wieść o ślubie cywilnym oraz na tych, którzy zachowują się, jakby usłyszeli wyznanie "lubię jeść niemowlęta" albo "jestem nekrofilem"...

Ostatnio znajoma mojego brata zaproponowała, że zagra na moim ślubie "Ave Maria" na skrzypcach.
- Ale to ślub cywilny - zaoponował brat.
- Nie szkodzi, mogę zagrać! - znajoma była niezrażona. Bardzo chciała opromienić świętym blaskiem nasze bezbożne umysły - Ale czekaj, cywilny? A co na to wasi rodzice?! Nie zabronili im???


Ja bym nawet tych chrzestnych nie zapraszała, skoro to cywilny. Chyba że są dla Ciebie ważni jako osoby, a nie tylko ze względu na funkcję, której, khem, nie dopełnili...

Rozważyłabym mimo wszystko na Twoim miejscu ślub bez gości. Wydaje mi się (sądzę po sobie), że większą przykrością byłoby zrobienie wszystkiego "pod innych" i świadomość, że i tak ich nie zadowoliłam, niż ślub taki jak chcę, bez krewnych, ale i bez ich przykrych komentarzy.

Poza tym ja jestem przekorna i jeśli by mnie przez 2 lata ktoś tak dręczył, to bym w końcu z wielką satysfakcją zakomunikowała, że już jestem po ślubie

Tak czy inaczej, współczuję Ci bardzo, bardzo trudne decyzje przed Tobą. A powiedz, co na to wszystko Twój narzeczony?

Mój ojciec chrzestny nie żyje a moja chrzestna jest mi bliższa niż moja mama. Ona i mój ojciec (rodzeństwo zresztą) jako jedyni nie komentują mojej decyzji i wspierają mnie w tym. Nie wyobrażam sobie mojego ślubu bez nich. W rodzinie mojego narzeczonego śluby cywilne są częściej praktykowane niż kościelne (jego rodzice, rodzice chrzestni mają tylko ślub cywilny) I jeśli chodzi o jego rodziców to mamy 100% poparcia. Ja już nie liczę na to, że moja mama i babcie mnie poprą, wystarczyłoby mi tylko to, że nie będą komentowały

[valaquenta]

Napisane przez pepita

Mój ojciec chrzestny nie żyje a moja chrzestna jest mi bliższa niż moja mama. Ona i mój ojciec (rodzeństwo zresztą) jako jedyni nie komentują mojej decyzji i wspierają mnie w tym. Nie wyobrażam sobie mojego ślubu bez nich. W rodzinie mojego narzeczonego śluby cywilne są częściej praktykowane niż kościelne (jego rodzice, rodzice chrzestni mają tylko ślub cywilny) I jeśli chodzi o jego rodziców to mamy 100% poparcia. Ja już nie liczę na to, że moja mama i babcie mnie poprą, wystarczyłoby mi tylko to, że nie będą komentowały

Rozumiem. W tym układzie rzeczywiście zaproś chrzestną

Swoją drogą, kiedyś to były czasy, prawie każdy mógł zostać chrzestnym (mój jest rozwodnikiem, brata protestantem), a teraz pełna inwigilacja...

[czarna_kawa80]

ja nie rozumiem czemu panna młoda przy ślubie cywilnym ma zakaz założenia sukni ślubnej ?? dla mnie to jakas porazka

[valaquenta]

Napisane przez czarna_kawa80

ja nie rozumiem czemu panna młoda przy ślubie cywilnym ma zakaz założenia sukni ślubnej ?? dla mnie to jakas porazka

Nie ma zakazu Jest nacisk społeczny
Po prostu dawniej były inne czasy i większość ślubów cywilnych odbywała się w dni robocze. Zakładało się garsonkę albo kostiumik, żeby podkreślić fakt, że "prawdziwym" ślubem jest dopiero ten kościelny, a cywilny to "rejestracja"

Jednak sama jako dziecko wielokrotnie (więcej niż 10 razy) widywałam panny młode w poliestrowych, falbaniastych bezach wychodzące z ratusza. (Marzyłam wtedy o takiej kiecce! To było dawno temu, jeszcze przed konkordatem.) A Moi rodzice brali ślub cywilny i Mama miała długą jedwabną sukienkę, którą sama sobie uszyła. Tak że nawet wtedy zdarzały się pary, które szły pod prąd

Według mnie suknię dobiera się do sytuacji - inna pasuje na ślub plenerowy, inna do klasycystycznego pałacu ślubów na starówce, inna do drewnianego kościółka wśród pól, a inna do bazyliki Mariackiej To, kto udziela ślubu, czy to ksiądz, czy urzędnik, jest sprawą drugorzędną

[pepita]

Napisane przez czarna_kawa80

ja nie rozumiem czemu panna młoda przy ślubie cywilnym ma zakaz założenia sukni ślubnej ?? dla mnie to jakas porazka

Zakazu nie ma i nigdy nie było. Ja po prostu będę się źle czuła w wymarzonej sukni ślubnej jeśli wiem, że będą się ze mnie podśmiewać i komentować. W mojej rodzinie, w moim regionie ślub kościelny biorą wszyscy, bez względu na to czy do tego kościoła chodzą czy nie. I dla nich suknia ślubna, wesele są ZAREZERWOWANE na ślub kościelny. Bo zanim śluby konkordatowe weszły w użytek, do urzędu chodziło się właśnie w garsonkach itp. I dla mojej rodziny suknia ślubna na ślubie cywilnym, i wesele po ślubie cywilnym jest jak to oni uznali "wygłupieniem się". Doszłam do wniosku, że na wymarzoną suknię najpewniej nie będzie mnie stać, więc siłą rzeczy muszę poszukać czegoś na moją kieszeń bo moja mama powiedziała, że nie dołoży złotówki do tego "cyrku"

[Lana Del Rey]

Napisane przez pepita

Niestety, ale nie ograniczę kontaktów z mamą czy z babciami. Ogólnie z powodu mojej decyzji odnośnie ślubu cywilnego spotkało mnie z ich strony już dużo przykrości. O których nawet wspominałam tutaj. Wielokrotnie byłam przez nie szantażowana, że skoro zdecydowaliśmy się na ślub cywilny to babcia obiecanej X lat temu sukni ślubnej do urzędu mi nie kupi (bez względu na to czy to plener, czy urząd, chodzi o to, że NIE KOŚCIÓŁ), mama zarzekła się, że nie zrobi żadnego przyjęcia a druga babcia szantażowała mnie, że na ślub cywilny żadnego prezentu nie dostanę bo to nie ślub. Ta gehenna trwa już od jakiś 2 lat. I takie komentarze sypią się przy każdej możliwej okazji, moja rodzina szuka każdego, możliwego powodu, żeby przekonać mnie do ślubu kościelnego. Tak jak wspominałam wcześniej, nawet przez szantaż w postaci wesela, prezentów i obiecanej sukni. Nie jestem w stanie pogodzić się z tymi komentarzami, nie potrafię ich olać i strasznie przeżywam zawziętość mojej rodziny. Widzę, że dla nich kompletnie nie liczy się moje szczęście tylko kościół i ślub kościelny. Dlatego temat sukienki też bardzo mnie boli i nie potrafię tego olać tak jak robiłam to wcześniej. Nie mogę uwierzyć w to jak zachowuje się moja rodzina, po prostu się z tym nie godzę. Przekonałam się już, że ważniejsze od mojego szczęścia jest to co powiedzą ludzie czy reszta rodziny.

Na Twoim miejscu ucięłabym kontakt. Za bardzo dajesz sobie wejść na głowę, trzeba było ucinać tematy na początku i nie wdawać się w dyskusję. Wszystkim w życiu nie dogodzisz, a ślub, który z założenia ma być najpiękniejszym dniem w Twoim życiu zamieni się w koszmar. Wzięłabym ślub w gronie my + świadkowie.

[valaquenta]

Napisane przez pepita

W mojej rodzinie, w moim regionie ślub kościelny biorą wszyscy, bez względu na to czy do tego kościoła chodzą czy nie.

To weź ślub w regionie narzeczonego

Napisane przez pepita

Doszłam do wniosku, że na wymarzoną suknię najpewniej nie będzie mnie stać, więc siłą rzeczy muszę poszukać czegoś na moją kieszeń bo moja mama powiedziała, że nie dołoży złotówki do tego "cyrku"

Można tanio (w cenie trzycyfrowej) kupić sukienki używane w internecie

[Mojwa]

Pepita - strasznie wspolczuje sytuacji, nie wiem jak mozna tak traktowac najblizszych. Moze grozba, ze nie zobacza Twojego slubu w ogole jak nie przestana sie tak zachowywac ich otrzezwi?
Valaquenta ma racje, tanie sukienki uzywane mozna kupic w sieci. A piekne sa

[valaquenta]

Napisane przez Mojwa

Valaquenta ma racje, tanie sukienki uzywane mozna kupic w sieci. A piekne sa

I często można upolować modele znanych firm Szukałam tak sukienek nawet i naprawdę sporo jest okazji Co prawda ostatecznie ślubuję w kiecce z Promodu ale to tylko dlatego, że po przymiarkach okazało się, że z klasycznymi krojami jest mi nie po drodze, więc nie ma co szukać w sieci.

Dużo pięknych sukienek w typie "Greczynek" mają też w zwyczajnych sieciówkach, ale i w sklepach typu Answear, Zalando. Ta wymarzona wcale nie musi kosztować tyle, ile samochód

[Aniela88]

Podnosi mi się ciśnienie jak słyszę teksty, z lubością wypowiadane przez katolików, że „taki ślub to nie ślub”. Instytucja małżeństwa nie jest wymysłem chrześcijańskim. Istniała już w starożytnych kulturach i wcale nie musi mieć związku z religią, ale oczywiście tylko małżeństwo zawarte w kościele jest tym ważnym i godnym, a reszta to jakieś cyrki.

Biorę cywilny w białej sukni. Jak do tej pory nikt się nie odważył niczego krytykować (spróbowaliby tylko). Kilka osób tylko spytało, czy nie myśleliśmy o kościelnym. Nie, nie myśleliśmy. Jak ktoś próbował coś drążyć, to ucinałam, że to cywilny jest dla mnie ślubem najważniejszym, a inne - w jakimkolwiek obrządku religijnym - są dla mnie nieistotne, ponieważ jestem osobą niewierzącą.

[pepita]

Napisane przez valaquenta

To weź ślub w regionie narzeczonego


Można tanio (w cenie trzycyfrowej) kupić sukienki używane w internecie

Mieszkamy od siebie kilkanaście kilometrów, tylko jego rodzina jest inna. A w internecie ciężko będzie mi dobrać coś do swojej figury, jestem szczuplutka a mam spory biust. Jedyną nadzieją jest krawcowa. Poza tym nie wiem, czy chcę pójść do ślubu w sukni, może pomyślę o ładnej, koktajlowej sukience. Przynajmniej obędzie się bez komentarzy, a sukienka przyda się na jakąś inną okazję. Nie będę czuła się dobrze w sukni ślubnej jeśli będę wiedziała, że jest ona obiektem kpin. Wtedy zdecydowanie lepiej będę czuła się w czymś, co nie spowoduje sensacji. Co do tematu mojego ślubu to ja go ucinałam i ucinam, tylko moja rodzina jeszcze liczy, że zmienimy zdanie. I przez te szantaże próbują mnie przekonać kiedy tylko jest to możliwe. Co z tego, że utnę temat jak i tak mnie ranią. Bo skoro dalej drążą ten temat to znaczy, że kościół i "co ludzie powiedzą" jest ważniejsze niż ja.

[valaquenta]

Napisane przez Aniela88

Podnosi mi się ciśnienie jak słyszę teksty, z lubością wypowiadane przez katolików, że „taki ślub to nie ślub”. Instytucja małżeństwa nie jest wymysłem chrześcijańskim. Istniała już w starożytnych kulturach i wcale nie musi mieć związku z religią, ale oczywiście tylko małżeństwo zawarte w kościele jest tym ważnym i godnym, a reszta to jakieś cyrki

No, nie do końca masz rację... Fakt, że instytucja małżeństwa nie została stworzona przez chrześcijan (żydzi też się przecież hajtali, a to jest dużo starsza religia ). Jednak ślub był zawsze związany z wierzeniami, nawet jeśli nie był zawierany w świątyni. Śluby cywilne pojawiły się w czasach, kiedy małżeństwo stało się stanem prawnym, a nie tylko zmianą statusu społecznego - wydaje mi się, że to okolice Rewolucji Francuskiej.

Ale też szlag mnie trafia, bo tak naprawdę zawarciem małżeństwa, czyli deklaracji na całe życie, może być nawet wymienienie się kółkami od zasłon i powiedzenie sobie przy świadkach "zawsze będę cię kochać"

Też będę mieć białą sukienkę, a gdybym miała ślubować w kościele, to równie dobrze mogłabym iść do synagogi czy do cerkwi - nie jestem ani katoliczką, ani żydowką, ani prawosławną.

Napisane przez pepita

Mieszkamy od siebie kilkanaście kilometrów, tylko jego rodzina jest inna.

Możecie też zawsze wyjechać. Ślub cywilny można wziąć gdzie bądź, nie ma rejonizacji

Mam wrażenie, że jesteś bardzo rozdarta i to Ci nie pozwala podjąć ostatecznych decyzji... Dlatego pytałam, co na to wszystko Twój narzeczony - czy Cię wspiera, czy proponuje, żebyście jednak poszli na kompromis (mam na myśli ślub jednostronny), czy nie ma nic przeciwko ślubowi w 4 osoby, a może w ogóle ma głęboko cały ślub i chce żyć na kocią łapę, byle z Tobą?

[anannke]

Napisane przez pepita

Mieszkamy od siebie kilkanaście kilometrów, tylko jego rodzina jest inna. A w internecie ciężko będzie mi dobrać coś do swojej figury, jestem szczuplutka a mam spory biust. Jedyną nadzieją jest krawcowa. Poza tym nie wiem, czy chcę pójść do ślubu w sukni, może pomyślę o ładnej, koktajlowej sukience. Przynajmniej obędzie się bez komentarzy, a sukienka przyda się na jakąś inną okazję. Nie będę czuła się dobrze w sukni ślubnej jeśli będę wiedziała, że jest ona obiektem kpin. Wtedy zdecydowanie lepiej będę czuła się w czymś, co nie spowoduje sensacji. Co do tematu mojego ślubu to ja go ucinałam i ucinam, tylko moja rodzina jeszcze liczy, że zmienimy zdanie. I przez te szantaże próbują mnie przekonać kiedy tylko jest to możliwe. Co z tego, że utnę temat jak i tak mnie ranią. Bo skoro dalej drążą ten temat to znaczy, że kościół i "co ludzie powiedzą" jest ważniejsze niż ja.

a dobrze będziesz się czuła mając świadomość że twoja rodzina stojąca ci za plecami w momencie kiedy składasz przysięgę facetowi którego kochasz uważa że robisz cyrk, wygłupiasz się i że taki ślub to nie ślub?

skoro twoja rodzina ma takie poglądy jak opisujesz to lepiej by było dla was wziąć ślub we dwoje w pięknym miejscu albo i za granicą a nie bawić się w męczennika i robić wesele dla ludzi którzy mają to w głebokim poważaniu.

[czarna_kawa80]

Napisane przez pepita

Zakazu nie ma i nigdy nie było. Ja po prostu będę się źle czuła w wymarzonej sukni ślubnej jeśli wiem, że będą się ze mnie podśmiewać i komentować. W mojej rodzinie, w moim regionie ślub kościelny biorą wszyscy, bez względu na to czy do tego kościoła chodzą czy nie. I dla nich suknia ślubna, wesele są ZAREZERWOWANE na ślub kościelny. Bo zanim śluby konkordatowe weszły w użytek, do urzędu chodziło się właśnie w garsonkach itp. I dla mojej rodziny suknia ślubna na ślubie cywilnym, i wesele po ślubie cywilnym jest jak to oni uznali "wygłupieniem się". Doszłam do wniosku, że na wymarzoną suknię najpewniej nie będzie mnie stać, więc siłą rzeczy muszę poszukać czegoś na moją kieszeń bo moja mama powiedziała, że nie dołoży złotówki do tego "cyrku"

ciekawe czemu nie śmieją sie i nie komentuja jak panna mloda z brzuchem idzie w kosciele w białej sukience i a jak że w welonie no szlag mnie trafia


i znajoac siebei to ja bym wystapiela w najwikszej bezie swiata jakby mi tak rodzina truła i do tego z welonem katedralnym

[valaquenta]

Napisane przez czarna_kawa80

i znajoac siebei to ja bym wystapiela w najwikszej bezie swiata jakby mi tak rodzina truła i do tego z welonem katedralnym

Hehe, jestem taka sama przekora Ale pepita chyba ulepiona z innej gliny

[pepita]

Napisane przez valaquenta

No, nie do końca masz rację... Fakt, że instytucja małżeństwa nie została stworzona przez chrześcijan (żydzi też się przecież hajtali, a to jest dużo starsza religia ). Jednak ślub był zawsze związany z wierzeniami, nawet jeśli nie był zawierany w świątyni. Śluby cywilne pojawiły się w czasach, kiedy małżeństwo stało się stanem prawnym, a nie tylko zmianą statusu społecznego - wydaje mi się, że to okolice Rewolucji Francuskiej.

Ale też szlag mnie trafia, bo tak naprawdę zawarciem małżeństwa, czyli deklaracji na całe życie, może być nawet wymienienie się kółkami od zasłon i powiedzenie sobie przy świadkach "zawsze będę cię kochać"

Też będę mieć białą sukienkę, a gdybym miała ślubować w kościele, to równie dobrze mogłabym iść do synagogi czy do cerkwi - nie jestem ani katoliczką, ani żydowką, ani prawosławną.


Możecie też zawsze wyjechać. Ślub cywilny można wziąć gdzie bądź, nie ma rejonizacji

Mam wrażenie, że jesteś bardzo rozdarta i to Ci nie pozwala podjąć ostatecznych decyzji... Dlatego pytałam, co na to wszystko Twój narzeczony - czy Cię wspiera, czy proponuje, żebyście jednak poszli na kompromis (mam na myśli ślub jednostronny), czy nie ma nic przeciwko ślubowi w 4 osoby, a może w ogóle ma głęboko cały ślub i chce żyć na kocią łapę, byle z Tobą?

Oczywiście, że jestem rozdarta. Ślub jednostronny nie wchodzi w grę, ani ja ani on do kościoła nie chodzimy. Nie wyobrażam sobie, żebym chodziła na te nauki przedmałżeńskie, pluła w ucho swoje grzechy księdzu przed udzieleniem mi ślubu. A rozdarta jestem, bo marzy mi się ślub w gronie moich bliskich... Na temat ślubu w 4 osoby jeszcze nie rozmawialiśmy, i nie wiem czy porozmawiamy, bo nie wyobrażam sobie tego... Poza mamą i babciami mam jeszcze resztę rodziny, z którą jestem bardzo zżyta i nie wyobrażam sobie, żeby ich w tym dniu nie było ze mną. Myślę, że każdy by był rozdarty na moim miejscu.

Napisane przez czarna_kawa80

ciekawe czemu nie śmieją sie i nie komentuja jak panna mloda z brzuchem idzie w kosciele w białej sukience i a jak że w welonie no szlag mnie trafia


i znajoac siebei to ja bym wystapiela w najwikszej bezie swiata jakby mi tak rodzina truła i do tego z welonem katedralnym

W mojej rodzinie nie ma osoby, która nie szłaby do ołtarza z brzuchem lub już z dzieckiem na rękach. Ale dla nich to nic strasznego, większym wstydem jestem ja, wychowana w rodzinie katolickiej, która nie weźmie ślubu w kościele :/

[Aniela88]

Jak tak czytam i o tym myślę, to pewnie wybrałabym jedną z opcji: albo ślubu by mi się odechciało i żyłabym na kocią łapę siejąc zgorszenie, albo zrobiłabym po swojemu, a jak komuś tak bardzo przeszkadza to niech nie przychodzi. W dodatku z wielką przyjemnością założyłabym suknię i welon.

Na pewno nie uległabym presji, byłabym nieszczęśliwa robiąc coś tak ważnego w sprzeczności z własnym sumieniem.

[pepita]

Napisane przez Aniela88

Jak tak czytam i o tym myślę, to pewnie wybrałabym jedną z opcji: albo ślubu by mi się odechciało i żyłabym na kocią łapę siejąc zgorszenie, albo zrobiłabym po swojemu, a jak komuś tak bardzo przeszkadza to niech nie przychodzi. W dodatku z wielką przyjemnością założyłabym suknię i welon.

Na pewno nie uległabym presji, byłabym nieszczęśliwa robiąc coś tak ważnego w sprzeczności z własnym sumieniem.

Masz rację. Chyba za bardzo uległam emocjom A z suknią i decyzją i tak się wstrzymam bo przez te 2 lata w modzie może się zmienić bardzo dużo. Poza tym jak dotąd wytrwale upierałam się przy tej sukni, może siła do mnie wróci

[sarabobko]

Napisane przez valaquenta

Nie ma zakazu Jest nacisk społeczny
Po prostu dawniej były inne czasy i większość ślubów cywilnych odbywała się w dni robocze. Zakładało się garsonkę albo kostiumik, żeby podkreślić fakt, że "prawdziwym" ślubem jest dopiero ten kościelny, a cywilny to "rejestracja"

a mi się właśnie przypomniało, że moi rodzice brali cywilny w sobotę przed kościelnym (28 lat temu) i mama była w ślubnej sukience, welonie, taka ciekawostka

---------- Dopisano o 17:20 ---------- Poprzedni post napisano o 17:18 ----------

Napisane przez Aniela88

Podnosi mi się ciśnienie jak słyszę teksty, z lubością wypowiadane przez katolików, że „taki ślub to nie ślub”. Instytucja małżeństwa nie jest wymysłem chrześcijańskim. Istniała już w starożytnych kulturach i wcale nie musi mieć związku z religią, ale oczywiście tylko małżeństwo zawarte w kościele jest tym ważnym i godnym, a reszta to jakieś cyrki.

Biorę cywilny w białej sukni. Jak do tej pory nikt się nie odważył niczego krytykować (spróbowaliby tylko). Kilka osób tylko spytało, czy nie myśleliśmy o kościelnym. Nie, nie myśleliśmy. Jak ktoś próbował coś drążyć, to ucinałam, że to cywilny jest dla mnie ślubem najważniejszym, a inne - w jakimkolwiek obrządku religijnym - są dla mnie nieistotne, ponieważ jestem osobą niewierzącą.

Moja koleżanka, zwolenniczka cywilnych, ciotkom mówiącym, ze taki ślub to ślub bez boga, odpowiada, ze podobno z tego co pamieta z religii to bóg jest wszędzie