Kochać zbyt mocno...

[kat_asza]

Napisane przez Madelaine87

jestem wystarczająco bystrą dziewczynką by to rozumieć ale dziękuję że mnie uświadomiłaś. To niczego nie zmienia. Samo przeszło, po prostu zrozumiałam że to tylko obsesja i że jego miłość jest na tyle silna że nie mam powodów do tego by świrować i o dziwo, byłam z nim wtedy tez trzy lata. Zawsze miałaś takie obsesje? czy to się nagle pojawiło?

Szczerze powiem, że sama nie wiem kiedy i skąd to się pojawiło. Wydaje mi się, że to przychodziło jakoś stopniowo, bo nie było tak, że na samym początku już świrowałam. Choć może dlatego tak nie było, że on po prostu np. sam częściej się odzywał do mnie. Jeśli chodzi z kolei np. o zazdrość to włąśnie wcześniej byłam bardziej zazdrosna, teraz przystopowałam, bo wiem, że jemu to przeszkadzało, ale także wmawiam sobie, że skoro jest ze mną te prawie trzy lata, to kocha właśnie mnie i chce być właśnie ze mną, a nie z jakąś inną.

[Rylejew]

Wszystkie moje dotychczasowe związki były związkami bez przyszłości i mimo że doskonale to przeczuwałam, tkwiłam w nich nadal, żyjąc marzeniami i fantazjując, jak to kiedyś będzie cudownie. Popełniałam od samego początku te same błędy, a winę zwalałam na los, pech. Ktoś mi kiedyś powiedział, że w sytuacji, w której powinnam myśleć, czuję. A w przypadku, gdzie trzeba czuć, myślę. I tak właśnie jest.

[Madelaine87]

domyslam się ze on jest świadom twoich "wariactw", wybacz za określenie, ale rozmawiałaś z nim o tym? może ustalcie zasadę ograniczania tych wariactw np zamiast pisać na forum i się żalić załatwcie to między sobą np gdy jest ci gorzej napisz do niego smsa, ustalone przez was np 3 zdania w których piszesz jak się czujesz. Tym sposobem bo lejesz z siebie tony wiadomości więc i on się lepiej czuje, nie wyżalasz się innym tylko jemu, bo tak powinno być no i ty się lepiej czujesz bo stopniowo przyzwyczajasz się do "pakowania" tych ataków.

[zakochana w sloncu]

Moim zdaniem Rylejew dobrze zrobiła pisząc, że też miała z tym problem. Często chorym bardzo pomaga świadomość, że dany problem dotyczy nie tylko ich.
Katasza, wydaje mi się, że najlepszym wyjściem byłby psycholog. Jasne, że nie jest łatwo pójść do terapeuty, ale na pewno warto, jeśli ma to poprawić Twoje samopoczucie i uratować związek

[kat_asza]

Napisane przez Madelaine87

domyslam się ze on jest świadom twoich "wariactw", wybacz za określenie, ale rozmawiałaś z nim o tym? może ustalcie zasadę ograniczania tych wariactw np zamiast pisać na forum i się żalić załatwcie to między sobą np gdy jest ci gorzej napisz do niego smsa, ustalone przez was np 3 zdania w których piszesz jak się czujesz. Tym sposobem bo lejesz z siebie tony wiadomości więc i on się lepiej czuje, nie wyżalasz się innym tylko jemu, bo tak powinno być no i ty się lepiej czujesz bo stopniowo przyzwyczajasz się do "pakowania" tych ataków.

Wybaczam określenie, bo doskonale sobie zdaję sprawę z tego, że to co robię to właśnie są "wariactwa" Jest on świadom tylko niektórych wariactw, bo mówiąc szczerze nie chcę mówić mu np. o tym, że tak okropnie się czuję kiedy się nie możemy dogadać, że nie mogę nic przełknąć itp, bo wiem, że to nie jego wina, a mimo to on się będzie obwiniał i martwił. Poza tym, obawiam się, że mogłoby mieć to odwrotny skutek, kiedy on chociażby nie mogłby mi odpisać. Już widzę jak wtedy wariuję jeszcze bardziej, bo przecież ja mu piszę, jak się czuję, a on nic, więc pewnie go to nie obchodzi, pewnie ma ważniejsze sprawy, a co może być tą ważniejszą sprawą itd itd.... Naprawdę, istne wariactwo.

Tak, masz rację zakochana w sloncu - jakoś lepiej mi z tą świadomością, że nie tylko ja na to cierpię i że są żywe dowody na to, że da się z tego wyjść Boję się strasznie i nawet nie wiem jak miałaby wygladać ta terapia u specjalisty, dlatego łapię się innych sposobów, takich jak właśnie to forum, czy próba walczenia z tym problemem sama, chociażby przez silną wolę, (która czasem okazuje się zbyt słaba...)

[Madelaine87]

Napisane przez kat_asza

Wybaczam określenie, bo doskonale sobie zdaję sprawę z tego, że to co robię to właśnie są "wariactwa" Jest on świadom tylko niektórych wariactw, bo mówiąc szczerze nie chcę mówić mu np. o tym, że tak okropnie się czuję kiedy się nie możemy dogadać, że nie mogę nic przełknąć itp, bo wiem, że to nie jego wina, a mimo to on się będzie obwiniał i martwił. Poza tym, obawiam się, że mogłoby mieć to odwrotny skutek, kiedy on chociażby nie mógłby mi odpisać. Już widzę jak wtedy wariuję jeszcze bardziej, bo przecież ja mu piszę, jak się czuję, a on nic, więc pewnie go to nie obchodzi, pewnie ma ważniejsze sprawy, a co może być tą ważniejszą sprawą itd itd.... Naprawdę, istne wariactwo.

1 rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa, jesteś z chłopakiem 3 lata i nie rozmawiasz z nim o tym? to tak jakbyś go oszukiwała. Gdy będzie wiedział będzie i tobie łatwiej i jemu bo będzie wiedział na czym stoi, może ty się boisz że to zleje i ci nie pomoże? w takiej sytuacji problem tkwi w czymś innym.

2. co do mojego pomysłu to wasza sprawa jakie ustalicie zasady, czy on ma odpisywać czy nie, w jakiej częstotliwości itd To mają być wasze zasady a poza tym on chyba jest z tobą by ci pomagać prawda? a nie bo to by być.

[Marcia088]

Odnoszę wrażenie Madeline, że nie rozumiesz tego o co nam chodzi.....a TŻ'em nie da sie ot tak o tym porozmawiać.....to jest pewne "wariactwo"....pewna "choroba" .........to wybucha nagle.....w większości przypadków nie napiszesz mu "że gorzej się czujesz"....poprostu wybuchasz.....

[Madelaine87]

Napisane przez Marcia088

Odnoszę wrażenie Madaline, że nie rozumiesz tego o co nam chodzi.....a TŻ'em nie da sie ot tak o tym porozmawiać.....to jest pewne "wariactwo"....pewna "choroba" .........to wybucha nagle.....w większości przypadków nie napiszesz mu "że gorzej się czujesz"....poprostu wybuchasz.....

ale tu już nie chodzi o te wariactwa tylko o bycie w związku, jak można być z kimś i nie dzielić się problemami? jak można nie umieć rozmawiać? to co to za związek? ja też chorowałam - przez 1,5 roku byłam stanie załamania nerwowego, nie było ze mną kontaktu, miałam zaburzenia mowy. Miałam różne reakcje ale zawsze mówiłam o tym tż. Nie ma tak że się coś ukrywa bo to nie związek. Poza tym założę się że gdyby o tym powiedziała byłoby jej łatwiej

[elvegirl]

Napisane przez Marcia088

Odnoszę wrażenie Madaline, że nie rozumiesz tego o co nam chodzi.....a TŻ'em nie da sie ot tak o tym porozmawiać.....to jest pewne "wariactwo"....pewna "choroba" .........to wybucha nagle.....w większości przypadków nie napiszesz mu "że gorzej się czujesz"....poprostu wybuchasz.....

Ale może przydałoby się z nim porozmawiać właśnie po to, żeby wiedział, że w momentach takich wybuchów trzeba okazać swojej lubej jak najwięcej czułości, wyrozumiałości, cierpliwości itd...?

[Madelaine87]

Napisane przez elvegirl

Ale może przydałoby się z nim porozmawiać właśnie po to, żeby wiedział, że w momentach takich wybuchów trzeba okazać swojej lubej jak najwięcej czułości, wyrozumiałości, cierpliwości itd...?

dokładnie, przecież on nie siedzi w jej głowie...

[Marcia088]

Uwierz mi, żę czasem to tylko pogarsza sprawę....w takiej sytuacji możesz sobie wmawiać, "że teraz sie nad Tobą lituje" ......nie myslisz racjonalnie....wybuch,pła cz, obwinianie siebie, depresja.....za jakis czas wszystko wraca do normy....chwile jest O.K......i znów kolejny wybuch......Mozna powiedzieć, że to życie od wybuchu do wybuchu.....

[Madelaine87]

Napisane przez Marcia088

Uwierz mi, żę czasem to tylko pogarsza sprawę....w takiej sytuacji możesz sobie wmawiać, "że teraz sie nad Tobą lituje" ......nie myslisz racjonalnie....wybuch,pła cz, obwinianie siebie, depresja.....za jakis czas wszystko wraca do normy....chwile jest O.K......i znów kolejny wybuch......Mozna powiedzieć, że to życie od wybuchu do wybuchu.....

czyli lepiej żeby facet był oszukiwany tak? to się nazywa egoizm, osobie ktora się kocha nie robi się czegoś takiego. Co tu ma pogorszyc sprawe? ze się go uświadomi i będzie chciał pomóc? może dzięki temu zarzuci ją falą takiej miłości że przestanie wariować?

[kat_asza]

Napisane przez Madelaine87

1 rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa, jesteś z chłopakiem 3 lata i nie rozmawiasz z nim o tym? to tak jakbyś go oszukiwała. Gdy będzie wiedział będzie i tobie łatwiej i jemu bo będzie wiedział na czym stoi, może ty się boisz że to zleje i ci nie pomoże? w takiej sytuacji problem tkwi w czymś innym.

2. co do mojego pomysłu to wasza sprawa jakie ustalicie zasady, czy on ma odpisywać czy nie, w jakiej częstotliwości itd To mają być wasze zasady a poza tym on chyba jest z tobą by ci pomagać prawda? a nie bo to by być.

Owszem rozmaiwamy na ten temat, ale nidgy nie powiedziałam mu wprost: "Kochanie, kocham cie za bardzo" bo obawiam się, że nie do końca by zrozumiał A tak na poważniej sama niedawno odkryłam, że na coś takiego cierpię i że tak to w ogóle się nazywa. Poszczególne tematy np. zazdrości poruszaliśmy już wcześniej. Zrozumiałam, że jestem tą jedyną, więc jeśli chodzi o to już tak nie wariuję. Np. o tym, że czuję się odrzucona kiedy do mnie nie chce przyjechać, też rozmawialiśmy i kiedy mi tłumaczy, że nie zawsze ma czas, czy ochotę (ja też czasem tak mam) to ja to rozumiem, bo przecież każdy ma swoje życie, jednak mimo to, gdzieś tam we mnie w środku siedzi coś, co nie daje spokoju i każe myśleć o tym, że może już mnie mniej kocha i to jest właśnie ten problem, a jego tłumaczenie i rozmowy, że wcale mnie mniej nie kocha jakoś niekoniecznie do mnie docierają... Nie boję, się że mnie zleje, tylko że on nie jest mi w stanie pomóc, bo co z tego, że o tym pogadamy, że mnie zapewni o swojej miłości i o tym, że nigdy mnie nie zostawi, skoro ja nie umiem tego sobie przyswoić. A on przecież nie może być na każde moje zawołanie, bo dla mnie chyba rozwiązeniem problemu byłoby to, że byłby przy mnie 24h na dobę, a to przecież nie jest możliwe, dlatego Madelaine87 jak widzisz niestety rozmowa nie rozwiązuje problemu

[Marcia088]

Napisane przez Madelaine87

czyli lepiej żeby facet był oszukiwany tak? to się nazywa egoizm, osobie ktora się kocha nie robi się czegoś takiego. Co tu ma pogorszyc sprawe? ze się go uświadomi i będzie chciał pomóc? może dzięki temu zarzuci ją falą takiej miłości że przestanie wariować?

O jakim Ty mówisz oszukiwaniu?! o jakim egoizmie?! ..... Facet może sie starać, ale sie nie zmienia, a tego naszego zaburzenia nie wyprostuje "fala miłości" .....może pomóc na chwilę.....ale nie przestanie wariować......i nie zrozumiesz tego, nie będąc na naszym miejscu

[Madelaine87]

rusz główką zamiast się wkurzać i przeczytaj co napisała: egoizmem jest nie mówienie o swoim problemie bo będąc w związku i tając pewne reakcje, odczucia i myśli jest się egoistą bo związek to partnerstwa. Przecież pisałam że byłam w takiej sytuacji ale chyba co do niektórych to nie dociera. Oszustwem jest gdy się w ogóle o tym nie mówi, facet żyje w przekonaniu że jest ok a nie jest.

Rozmowa nie rozwiązuje problemu ale jest drogą ku rozwiązaniu. Czyli lepiej nic nie mówić albo wygadać się obcym? i to ma być fair w stosunku do kogoś z kim się jest 3 lata?

Przestańcie myśleć o sobie tylko myślcie o waszych facetach, wtedy zaczniecie "zdrowieć" bo za bardzo się skupiacie na sobie, myślcie o nich

[Marcia088]

Napisane przez Madelaine87

rusz główką zamiast się wkurzać i przeczytaj co napisała: egoizmem jest nie mówienie o sowim problemie bo będąc w związku i tając pewne reakcje, odczucia i myśli jest się egoistą bo związek to partnerstwa. Przecież pisałam że byłam w takiej sytuacji ale chyba co do niektórych to nie dociera.

Rozmowa nie rozwiązuje problemu ale jest drogą ku rozwiązaniu. Czyli lepiej nic nie mówić albo wygadać się obcym? i to ma być fair w stosunku do kogoś z kim się jest 3 lata?

Będę pomijała Twoje posty i zaczepki.....i tak nie zrozumiesz.....

[Madelaine87]

jeżeli dla ciebie brak argumentów na moje posty jest przejawem zaczepek to faktycznie lepiej nie odpisuj bo nie chce mi się tłumaczyć jak małemu dziecku

[elvegirl]

Marcia, ale Madelaine ma rację...chodzi o to, żeby partner był świadom tego, co się dzieje, że jest taki problem.
Wiadomo, że nie pomoże, ale może być, może wspierać w walce z nim.

Autorko, a może podsuń mu artykuł o kochających za bardzo i powiedz po prostu że się boisz, że masz ten sam problem...że będziesz próbowała z tym walczyć i prosisz go, żeby był przy Tobie...? Może on by wpadł na genialny pomysł jak z tym walczyć...? Faceci mają tą dobrą cechę, że bardzo często znajdują najszybsze i najprostsze rozwiązania tam, gdzie my się głowimy

[Madelaine87]

Napisane przez elvegirl

Marcia, ale Madelaine ma rację...chodzi o to, żeby partner był świadom tego, co się dzieje, że jest taki problem.
Wiadomo, że nie pomoże, ale może być, może wspierać w walce z nim.

Autorko, a może podsuń mu artykuł o kochających za bardzo i powiedz po prostu że się boisz, że masz ten sam problem...że będziesz próbowała z tym walczyć i prosisz go, żeby był przy Tobie...? Może on by wpadł na genialny pomysł jak z tym walczyć...? Faceci mają tą dobrą cechę, że bardzo często znajdują najszybsze i najprostsze rozwiązania tam, gdzie my się głowimy

fakt, myślą prostolinijnie ale lepiej na tym wychodzą, czasem mam wrażenie że kobiety same sobie utrudniają wiele spraw i dróg do rozwiązywania problemów

[Marcia088]

Napisane przez Madelaine87

jeżeli dla ciebie brak argumentów na moje posty jest przejawem zaczepek to faktycznie lepiej nie odpisuj bo nie chce mi się tłumaczyć jak małemu dziecku

Moja Droga nie cierpie na brak argumentów, gdyz przeżywam ten sam problem co Autorka....więc wiem na ten temat dużo więcej niż Ty...Amen.

[kat_asza]

Napisane przez Madelaine87

rusz główką zamiast się wkurzać i przeczytaj co napisała: egoizmem jest nie mówienie o swoim problemie bo będąc w związku i tając pewne reakcje, odczucia i myśli jest się egoistą bo związek to partnerstwa. Przecież pisałam że byłam w takiej sytuacji ale chyba co do niektórych to nie dociera. Oszustwem jest gdy się w ogóle o tym nie mówi, facet żyje w przekonaniu że jest ok a nie jest.

Rozmowa nie rozwiązuje problemu ale jest drogą ku rozwiązaniu. Czyli lepiej nic nie mówić albo wygadać się obcym? i to ma być fair w stosunku do kogoś z kim się jest 3 lata?

Przestańcie myśleć o sobie tylko myślcie o waszych facetach, wtedy zaczniecie "zdrowieć" bo za bardzo się skupiacie na sobie, myślcie o nich

Dziewczyny spokojnie

Madelaine87 nie wydaje mi się, żebym była wobec mojego faceta nie fair. Przecież napisałam, że z nim o tym rozmawiam, i on wie na czym stoi, wie, że jestem zazdrośnicą, wie, że jest mi przykro kiedy się nie widzimy, wie że chciałabym żeby był zawsze przy mnie itd... jednak to, że on to wie i że o tym z nim gadałam nie rozwiązuje mojego problemu, bo tak jak napisałam, niemożliwe jest, żeby był na każde moje zawołanie.
Wygaduję się obcym bo myślałam, że któraś z Was też ma taki problem i że jakoś się wzajemnie będziemy wspierać, bo to też pomaga. I widzę, że się nie myliłam, bo nie jestem sama, która kocha za bardzo.

[Madelaine87]

Napisane przez kat_asza

Dziewczyny spokojnie

Madelaine87 nie wydaje mi się, żebym była wobec mojego faceta nie fair. Przecież napisałam, że z nim o tym rozmawiam, i on wie na czym stoi, wie, że jestem zazdrośnicą, wie, że jest mi przykro kiedy się nie widzimy, wie że chciałabym żeby był zawsze przy mnie itd... jednak to, że on to wie i że o tym z nim gadałam nie rozwiązuje mojego problemu, bo tak jak napisałam, niemożliwe jest, żeby był na każde moje zawołanie.
Wygaduję się obcym bo myślałam, że któraś z Was też ma taki problem i że jakoś się wzajemnie będziemy wspierać, bo to też pomaga. I widzę, że się nie myliłam, bo nie jestem sama, która kocha za bardzo.

1. rozmawiasz z nim-fajnie ale czy konkretnie nazwałaś problem?
2. sądzisz że bycie na każde twoje zawołanie rozwiązałoby problem? nie, jeszcze by pogorszyło sytuację.

[kat_asza]

Napisane przez elvegirl

Marcia, ale Madelaine ma rację...chodzi o to, żeby partner był świadom tego, co się dzieje, że jest taki problem.
Wiadomo, że nie pomoże, ale może być, może wspierać w walce z nim.

Autorko, a może podsuń mu artykuł o kochających za bardzo i powiedz po prostu że się boisz, że masz ten sam problem...że będziesz próbowała z tym walczyć i prosisz go, żeby był przy Tobie...? Może on by wpadł na genialny pomysł jak z tym walczyć...? Faceci mają tą dobrą cechę, że bardzo często znajdują najszybsze i najprostsze rozwiązania tam, gdzie my się głowimy

Faktycznie być może dobry pomysł, przemyślę to z tym artykułem, choć tak jak pisałam, on wie o moich problemach, tylko nigdy to nie było zebrane "w kupę" a poruszane były poszczególne tematy. Sama jestem świeżo po odkryciu tego, że te wszystkie poszczególne zachowania to "kochanie za bardzo".

[elvegirl]

No więc właśnie takie podanie mu sprawy "w pigułce" mogłoby pozwolić wam obojgu siąść i pomyśleć co by tu zrobić, żeby nad tym popracować. A i Tobie będzie łatwiej jak nie będziesz musiała ukrywać przed nim swoich lęków...
Pomyśl

[kat_asza]

Napisane przez Madelaine87

1. rozmawiasz z nim-fajnie ale czy konkretnie nazwałaś problem?
2. sądzisz że bycie na każde twoje zawołanie rozwiązałoby problem? nie, jeszcze by pogorszyło sytuację.

Tak jak już napisałam, ale powtórzę, żeby wszystko było jasne, nie nazwałam konkretnie problemu, bo sama dopiero odkryłam, jak ten problem się nazywa. Ale przecież wychodzi na to samo jeśli rozmawiamy o poszczególnych zachowaniach kochania za bardzo. Nie wiem, czy bycie na każde moje zawołanie rozwiązałoby problem, zapewne po czasie okazałoby się, że nie.. Tak się już zaplątałam w tym wszystkim, że już sama nie wiem co byłoby dobre, a co złe. Dziękuję Wam za rozmowę, porady, wsparcie. Opuszczam Wizaż dzisiaj, także na kolejne pojawiające się posty odpowiem jutro.

[washingpowder]

Nie wiem, czy jest to akurat kochanie-zbyt-mocno, czy po prostu jakiś uszczerbek w zaufaniu, permanentny lęk.

Wiem dokładnie co czujesz, bo całkiem niedawno przeszedłem to samo. Tyle, że ja po prostu nie mogłem wytrzyma bez rozmowy, smsów, częstych spotkań. Tęskniłem bardzo. On nie potrafił tego zrozumieć, uważał, że go kontroluję, że mu nie ufam. Pewnie miał trochę racji, nie ufałem tak do końca, bo bywało, że nadwyrężał granice. Zerwał.

Każdy ma swoje podejście do związku. Powinnaś z Nim porozmawiać, bo może On chce czegoś innego, a robiąc każde-dalej-swoje możecie się skrzywdzić. Zawsze wierzyłem, że szczera i prawdziwa rozmowa jest najważniejsza. Ale obie strony muszą się otworzyć.

[leo6267]

Napisane przez Rylejew

Strona, o której pisałam: kobieceserca.pl. Nie czuję się uprawniona do dawania jakichkolwiek rad, bo przyczyn kochania za bardzo może być wiele.

Wow! Ta strona jest super. Właśnie udało mi się przeczytać kilka artykułów w "czytelni". Bardzo ciekawych rzeczy można się tam o sobie dowiedzieć. Wydawało mi się, że mnie problem nie dotyczył, ale kilka miesięcy temu mój TŻ podsunął mi książkę właśnie o uzależnionych od miłości. Wstrząs był, teraz tylko ważne, żeby się przemóc i zacząć nad sobą pracować

[kat_asza]

Napisane przez washingpowder

Nie wiem, czy jest to akurat kochanie-zbyt-mocno, czy po prostu jakiś uszczerbek w zaufaniu, permanentny lęk.

Wiem dokładnie co czujesz, bo całkiem niedawno przeszedłem to samo. Tyle, że ja po prostu nie mogłem wytrzyma bez rozmowy, smsów, częstych spotkań. Tęskniłem bardzo. On nie potrafił tego zrozumieć, uważał, że go kontroluję, że mu nie ufam. Pewnie miał trochę racji, nie ufałem tak do końca, bo bywało, że nadwyrężał granice. Zerwał.

Każdy ma swoje podejście do związku. Powinnaś z Nim porozmawiać, bo może On chce czegoś innego, a robiąc każde-dalej-swoje możecie się skrzywdzić. Zawsze wierzyłem, że szczera i prawdziwa rozmowa jest najważniejsza. Ale obie strony muszą się otworzyć.

Nazwałam to kochaniem zbyt mocno, a właściwie kochaniem za bardzo, bo poczytałam trochę w sieci na ten temat i większość opisów kobiet kochających za bardzo, niemalże pasuje do mnie idealnie...

Mam właśnie to samo, że potrzebuję częstych spotkach, rozmów, czy po prostu jakiegoś kontaktu z nim.
Rozmawialiśmy nie raz i właśnie zrozumiałam, że moje zachowanie nie jest do końca normalne, często myślałam, że problem leży w moim partnerze, bo zachował się nie tak jak ja chciałam, a okazało się, że problem jest jednak we mnie. Dlatego chcę to zmienić, tylko nie wiem właśnie jak się za to zabrac


Leo też przeżyłam wstrząs czytając o kaochaniu za bardzo, zdziwiło mnie to, że te opisy tak bardzo do mnie pasują. Dokładnie - trzeba pracować nad sobą, tylko chciałabym, żeby ktoś poradził w jaki sposób, jak zacząć, co robić, a czego nie robić, jak nad tym wszystkim panować... A niestety na tej stronce konsultacje na jakiś czas są wstrzyname

[Rylejew]

Kat_asza, poprzez konsultacje mejlowe nikt nie poda Ci dokładnych rozwiązań, takich rozwiązań "na miarę", czyli dla Ciebie, ale na pewno sytuacja bardzo Ci się rozjaśni. Ja najpierw polecam przeczytać książkę Norwood Robin "Kobiety, które kochają za mocno". Moim zdaniem to świetna lektura na początek, dobrze wyjaśnia problem i nie tyle podaje rozwiązania, co wskazówki. Trudno mi tu teraz radzić coś Tobie, bo ja tę książkę przeczytałam na razie tylko pod kątem swojego życia i swoich kłopotów, bo chociaż obie możemy kochać zbyt mocno i mamy pewnie wiele wspólnych zachowań, to ja jestem w zupełnie innym punkcie niż Ty. Poza tym na kobieceserca.pl podane są miasta, w których odbywają się bezpłatne konsultacje psychologiczne i grupy wsparcia, może warto wybrać się na takie spotkanie?

[enter code]

nie sądzę zeby rozmowa z partnerem była dobrym pomysłem, i tutaj nie chodzi raczej o oszukiwanie się. tylko po co ma wiedzieć że mamy jakiś problem z miłością do niego? nawet jak sobie poradzimy z kochaniem za bardzo to nasz związek może byc już zawsze tym napiętnowany, bo partner będzie nas bacznie obserwował a kiedy zauważy coś podejrzanego odeśle nas do psychologia co znów wpędzi nas we frustrację. tak to widzę