Jak go odzyskać?

[chwast]

Ja bym walczyla... Sama walczyłam Jedyną myślą jaka utrzymywała mnie przy życiu było to, że go odzyskam i tyle, wmawiałam sobie to tak długo, aż inna opcja w ogóle nie dochodziła mi do główki.
Nie naciskałam na nic, po prostu się z nim spotykałam, rozmawiałam. (u mnie jeszcze gorzej bo "był" wtedy z inną. Był w cudzysłowie, bo był to "związek" oparty jedynie na seksie nawet mu sie nie podobała)

No i najpierw zadbałabym na Twoim miejscu o to, by odzyskać psychiczną równowgę i oczywiście powiedzenie mu wszystkiego, jego jakaś tam obecność pewnie by przy tym pomogła

I co to za bzdury, że chłopak do autorki nie wróci bo się zmieniła? Nie przesadzajmy...

[Karla_17]

no właśnie trochę się przejęłam po tym, jak zobaczyłam niektóre wpisy. może po prostu każdy z nas ma inne doświadczenia związane z miłością i to dlatego. wydaje mi się, że aż tak się nie zmieniłam na gorsze. dla mnie liczy się, żeby znowu być tą samą radosną i pełną życia dziewczyną, bo taką siebie lubię. Te wyskoki, to czuję, że nie byłam ja. Teraz chcę popracować nad sobą.

Kochane, miłość. Czy mężczyzna ma np. zerwać z jakąś kobietą dlatego, że się zmieniła? czy nie na tym polega miłość, aby o tym porozmawiać i pomóc drugiej połówce? ehh, nie wiem, czy to jest logiczne, ale taka myśl właśnie przeszła mi przez głowę.

chwast walczyłaś? wnioskuję, że odzyskałaś swoją miłość... i jak myślisz? było warto?
opowiedz mi proszę, jak postępowałaś wtedy. może to będzie dla mnie jakaś podpowiedź.

[madeleineeee]

Napisane przez Karla_17

Dziękuję, mam nadzieję, że znajdę w sobie jeszcze więcej siły. Chcę odbudować siebie, dla SIEBIE, dla rodziny i dla ukochanego.
"Dawaj mu do zrozumienia..." jak mam to rozumieć? Na razie jeszcze się nie spotkaliśmy, nie wiem... Boje się. Czego? Chyba kolejnych słów, że nie będziemy razem. Dlaczego? Ponieważ on był typem partnera, który był mi bardzo oddany. W ogień by za mną skoczył. Fakt, miał swoje za uszami, ale ja byłam na pierwszym miejscu. Chyba za dużo wymagałam. Dlaczego dopiero po jego stracie, doceniłam to co miałam? Książę z bajki- nigdy nie chciałam takiego, ale podświadomie chciałam by nim był. Eh.

Dawaj mu do zrozumienia tzn. po prostu dawaj mu znaki, że chcesz to odbudowac. Nie znam go, ale oprócz tych całych podchodów jak dla mnie najlepsza byłaby szczera rozmowa, na spokojnie, bez nerwów i bez płaczu. Poznaj jego opinię na ten temat, przekonasz się, czy on też tego chce, bo uwierz mi, że gdy jedna strona będzie na nie, to nie ma co go zmuszac. Wiem, że to na pewno trudne, gdy sytuacja się tak skomplikowała, ale powinnaś spróbowac. Tylko naprawdę delikatnie...Wiele rzeczy docenia się dopiero po stracie, taka już nasza ludzka natura... Ale powinno się walczyc o coś, co kochasz

[czuelina]

napisała, że mają prawie 20.

[Madzialenka_21]

Napisane przez Karla_17

A mogłabyś uzasadnić tę odpowiedź?

Ależ oczywiście - zerwałaś z facetem po dwóch latach z powodu pierdoły. A teraz się dziwisz, że on boi się do Ciebie wrócić? Skąd ma wiedzieć za co tym razem go "ukarzesz" i znowu zerwiesz.Ludzie wybaczają sobie o wiele gorsze rzeczy niż jakaś tam obietnica, więc wyciągnij wnioski ze swojego wyczynu i na przyszłość dwa razy się zastanów zanim coś zrobisz.

[tarji]

Napisane przez Karla_17

mamy prawie po 20 lat w tym roku. pisałam wyżej chyba.
Tarji a może był i jest pisany? tego nie wie nikt. może właśnie dlatego on nadal czasem się odezwie? nadal mówi, że kocha?
wielu pisało, że muszę dać mu trochę wytchnienia, spokoju... wydaje mi się, że on właśnie tego potrzebuje. choć wiadomo, że nie jestem nim i nie mi to oceniać. Może poczekać na jego następny krok? Boję się, że to może on czeka na mój ruch... i tak będziemy na siebie czekać... hmm.

tarji pary wracają do siebie po różnych okropnych zdarzeniach... czy tutaj nie chodzi o miłość, która wiele wybaczy, zniesie i razem się z tego wygrzebie? tak, zmieniłam się ale na krótko... chyba chciałam mu pokazać, jaki mam do niego żal i sama właściwie nie wiem co. zachowałam się jak niedorosła nastolatka. teraz, choć minęło kilka tygodni, patrzę na tę sprawę z zupełnie innej perspektywy. jestem dorosła, mam rodzinę, która mnie kocha, jestem ambitna. czasem wydaje mi się, że przez to co zrobiłam, dostrzegłam wartość życia, ludzi i chwili którą żyjemy. przychodzą dni łez, ale wtedy wiem, że nie mogę sobie na to pozwalać.

ale ja nigdy nie napisałam, że nie będziecie razem. to tak na przyszłość. myślę tylko, że właśnie wymaga to pracy. zaufania nie da się tak szybko odbudować. dlatego zaproponowałam ci, żebyś do niego napisała tę wiadomość i czekała.
owszem, prawdziwa miłość zniesie wszystko, wszystko wybaczy, ale i we wszystko pokłada nadzieje.
i nie robię tego z żadnej złości czy przesady, jak to jamestown napisała, ale z ostrożności. lepiej nie robić sobie zbyt wielkich nadziei. i po raz kolejny podkreślam, że nie znam was, nie znam charakteru tego chłopaka, więc nie mam pojęcia jak może postąpić. jeden dwudziestolatek mógłby sobie pomyśleć, że woli znaleźć inną dziewczynę, ale twój może myśleć, że 'to ją kocham'. wszystko zależy od niego.

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;28864964]Widze, ze popadasz w jeszcze gorszy przesadyzm. Dlaczego facet nie moglby do niej wrocic? Bo sie zmienila? Litosci. Kazdy sie zmienia. Nie jest wykluczone, ze autorka zmieni sie na lepsze. Jestem pewna, ze gdyby mocno nad soba popracowala, poszukala specjalistycznej pomocy to mogloby byc z nia duzo lepiej. Moglaby sie stac lepsza osoba.

A ja twierdze, ze jest.[/QUOTE]

wszystko wyjaśniłam wyżej. i tak, rzeczywiście. myliłam się. było napisane na górze, ile mają lat.

[Karla_17]

Napisane przez tarji

ale ja nigdy nie napisałam, że nie będziecie razem. to tak na przyszłość. myślę tylko, że właśnie wymaga to pracy. zaufania nie da się tak szybko odbudować. dlatego zaproponowałam ci, żebyś do niego napisała tę wiadomość i czekała.
owszem, prawdziwa miłość zniesie wszystko, wszystko wybaczy, ale i we wszystko pokłada nadzieje.
i nie robię tego z żadnej złości czy przesady, jak to jamestown napisała, ale z ostrożności. lepiej nie robić sobie zbyt wielkich nadziei. i po raz kolejny podkreślam, że nie znam was, nie znam charakteru tego chłopaka, więc nie mam pojęcia jak może postąpić. jeden dwudziestolatek mógłby sobie pomyśleć, że woli znaleźć inną dziewczynę, ale twój może myśleć, że 'to ją kocham'. wszystko zależy od niego.

.

tak też zrobiłam, napisałam, że jeśli będzie gotowy porozmawiać jak ludzie, normalnie, nie przez telefon to niech powie, ponieważ chcę wiedzieć na czym stoję. nie odpisał póki co. zobaczymy, teraz krok należy do niego... chyba pozostaje mi czekać, prawda?

[tarji]

Napisane przez Karla_17

tak też zrobiłam, napisałam, że jeśli będzie gotowy porozmawiać jak ludzie, normalnie, nie przez telefon to niech powie, ponieważ chcę wiedzieć na czym stoję. nie odpisał póki co. zobaczymy, teraz krok należy do niego... chyba pozostaje mi czekać, prawda?

tak. ale przez ten 'czas oczekiwania' możesz zając się wieloma rzeczami, dzięki którym odpoczniesz. wiem, że to trudne, ale zrelaksuj się, oddaj się czemuś, co lubisz robić.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Karla_17

tak też zrobiłam, napisałam, że jeśli będzie gotowy porozmawiać jak ludzie, normalnie, nie przez telefon to niech powie, ponieważ chcę wiedzieć na czym stoję. nie odpisał póki co. zobaczymy, teraz krok należy do niego... chyba pozostaje mi czekać, prawda?

Wybacz, ale troche buracko brzmi ten sms.

btw: chodzisz do psychologa?

[Weronikapr]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;28871248]Wybacz, ale troche buracko brzmi ten sms.

btw: chodzisz do psychologa?[/QUOTE]
Poniekąd fakt, bo brak czegokolwiek z jego strony, a teraz też i brak odpowiedzi jest Twoją odpowiedzią autorko

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Weronikapr

Poniekąd fakt, bo brak czegokolwiek z jego strony, a teraz też i brak odpowiedzi jest Twoją odpowiedzią autorko

Dlaczego? Mozliwe, ze facet potrzebuje czasu. Proba samobojcza autorki odcisnela napewno na nim niezle pietno. Ja sie wcale nie dziwie, ze sie do kontaktu nie garnie.

[Weronikapr]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;28871696]Dlaczego? Mozliwe, ze facet potrzebuje czasu. Proba samobojcza autorki odcisnela napewno na nim niezle pietno. Ja sie wcale nie dziwie, ze sie do kontaktu nie garnie.[/QUOTE]
Ja też się nie dziwię, od początku to mówię. Tylko odnoszę wrażenie, że autorka zakłada, że on będzie chciał porozmawiać bo ją kocha, że tylko czeka na odpowiedni moment aż sobie wszystko poukłada w głowie. A moim zdaniem, jeśli chłopak jej nie daje znaku to ona się łudzi.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Weronikapr

Ja też się nie dziwię, od początku to mówię. Tylko odnoszę wrażenie, że autorka zakłada, że on będzie chciał porozmawiać bo ją kocha, że tylko czeka na odpowiedni moment aż sobie wszystko poukłada w głowie. A moim zdaniem, jeśli chłopak jej nie daje znaku to ona się łudzi.

Moze chlopak narazie ma dosc i woli odpoczac. Moze nie jest jeszcze gotowy na jakakolwiek rozmowe. Napewno jest zraniony. Mozliwe, ze sie po prostu boi.
Nie bylabym sklonna szafowac narazie slowami, ze "autorka sie ludzi".

Ja czekam az autorka napisze w jakis sposob nad soba pracuje i czy zasiegnela jakies profesjonalnej pomocy. Bo jesli nie robi ze soba nic to moim zdaniem niepotrzebnie chlopakowi glowe zawraca.

[Karla_17]

Napisane przez tarji

tak. ale przez ten 'czas oczekiwania' możesz zając się wieloma rzeczami, dzięki którym odpoczniesz. wiem, że to trudne, ale zrelaksuj się, oddaj się czemuś, co lubisz robić.

Próbuję zajmować się wszystkim, odchudzam się, chodzę na zakupy... eh. Czas oczekiwania=czas niepewności...

---------- Dopisano o 15:16 ---------- Poprzedni post napisano o 15:14 ----------

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;28871248]Wybacz, ale troche buracko brzmi ten sms.

btw: chodzisz do psychologa?[/QUOTE]

tutaj napisałam tylko w skrócie o co chodziło w smsie. spoko, rozumiem, może tak brzmieć. ale pisałam szczerze.

tak, chodzę.

---------- Dopisano o 15:17 ---------- Poprzedni post napisano o 15:16 ----------

Napisane przez Weronikapr

Poniekąd fakt, bo brak czegokolwiek z jego strony, a teraz też i brak odpowiedzi jest Twoją odpowiedzią autorko

Odezwał się jakieś dwa, trzy dni temu. Ale tylko spytał jak u mnie. Teraz właśnie jeszcze nie odpowiedział... być może odpisze jutro, być może za tydzień, a być może wcale. nie wiem, pozostaje mi czekać...? ale czy da się tak żyć?

---------- Dopisano o 15:20 ---------- Poprzedni post napisano o 15:17 ----------

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;28871696]Dlaczego? Mozliwe, ze facet potrzebuje czasu. Proba samobojcza autorki odcisnela napewno na nim niezle pietno. Ja sie wcale nie dziwie, ze sie do kontaktu nie garnie.[/QUOTE]

Tylko, że podczas spotkania dowiedział się o tym, przeprosił i powiedział, że źle się z tym czuje, bo wie, dlaczego to zrobiłam. Jedno co mnie boli. Obiecał, że będzie przy mnie i mi pomoże, że mnie kocha. Ale tak nie jest. Być może, tak jak wiele forumowiczek mówi, on po prostu się boi. Tylko jak to naprawić? Nie wierzę, że się nie da.

---------- Dopisano o 15:22 ---------- Poprzedni post napisano o 15:20 ----------

Napisane przez Weronikapr

Ja też się nie dziwię, od początku to mówię. Tylko odnoszę wrażenie, że autorka zakłada, że on będzie chciał porozmawiać bo ją kocha, że tylko czeka na odpowiedni moment aż sobie wszystko poukłada w głowie. A moim zdaniem, jeśli chłopak jej nie daje znaku to ona się łudzi.

Widzę, że doskonale mnie rozgryzłaś. Taka jest prawda, czekam bo myślę, że kiedy on sobie wszystko poukłada i zobaczy, że ja też, to wtedy się odezwie. Liczę na to i mam taka nadzieję. Z drugiej strony nachodzą mnie właśnie takie myśli, że nie daje znaku i go nie da. Bo nie chce. Nie chce być ze mną.

[madana]

Wiesz, co tu jest straszne? że chłopaka czynisz sensem swojego życia i to w wieku zaledwie 20 lat. Żyjesz, aby napisał, spotkała się,zapewniał o uczuciach. Udusiłabym się, gdyby ktoś do mnie z taką "miłością"startował. Dopiero wtedy możesz mieć sensowny związek, gdy jesteś gotowa żyć sama, być sama, a nie uwiesić się na chłopaku jako jedynym sensie swojego życia.

[Karla_17]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;28872153]Moze chlopak narazie ma dosc i woli odpoczac. Moze nie jest jeszcze gotowy na jakakolwiek rozmowe. Napewno jest zraniony. Mozliwe, ze sie po prostu boi.
Nie bylabym sklonna szafowac narazie slowami, ze "autorka sie ludzi".

Ja czekam az autorka napisze w jakis sposob nad soba pracuje i czy zasiegnela jakies profesjonalnej pomocy. Bo jesli nie robi ze soba nic to moim zdaniem niepotrzebnie chlopakowi glowe zawraca.[/QUOTE]

Powiem tak, nie łudzę się... Ponieważ ja go znam i wiem, że on jest bardzo "za mną".
Chodzę do specjalisty, dużo rozmawiam z bliską mi osobą z rodziny, która jest starsza i ma podobne doświadczenia, uprawiam sport by gdzieś uwolnić emocje i tą"dziwną" energię, staram się wychodzić do ludzi, odchudzam się wreszcie.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Karla_17

Odezwał się jakieś dwa, trzy dni temu. Ale tylko spytał jak u mnie. Teraz właśnie jeszcze nie odpowiedział... być może odpisze jutro, być może za tydzień, a być może wcale. nie wiem, pozostaje mi czekać...? ale czy da się tak żyć?

Jesli Ci zalezy to chyba nie masz innego wyjscia jak czekac.

Tylko, że podczas spotkania dowiedział się o tym, przeprosił i powiedział, że źle się z tym czuje, bo wie, dlaczego to zrobiłam. Jedno co mnie boli. Obiecał, że będzie przy mnie i mi pomoże, że mnie kocha. Ale tak nie jest. Być może, tak jak wiele forumowiczek mówi, on po prostu się boi. Tylko jak to naprawić? Nie wierzę, że się nie da.

Chlopak narazie sie od Ciebie odcial. Raczej nic co powiesz nie zmieni niczego. Musi chyba zostac z problemem sam.
Ja osobiscie nie widze wiec sposobu, zebys to jakos naprawila.

Pracuj nad soba i staraj sie byc lepsza osoba. To jedyne co mozesz w tej chwili zrobic.

[Weronikapr]

Napisane przez Karla_17

Widzę, że doskonale mnie rozgryzłaś. Taka jest prawda, czekam bo myślę, że kiedy on sobie wszystko poukłada i zobaczy, że ja też, to wtedy się odezwie. Liczę na to i mam taka nadzieję. Z drugiej strony nachodzą mnie właśnie takie myśli, że nie daje znaku i go nie da. Bo nie chce. Nie chce być ze mną.

To zupełnie naturalne, że masz takie myśli. Jak i to, że jednak masz wątpliwości. Najważniejsze i najlepsze co możesz teraz zrobić to zająć się sobą. Na każdym polu, od pomocy sobie (psychika) przez rozwijanie nowego lub/i starego hobby, do zmian w wyglądzie, jeśli masz ochotę. To na pewno Ci pomoże, a on jeśli zechce się odezwać to i tak to zrobi (i na pewno prędzej gdy zobaczy że z Tobą wszystko ok niż gdy będzie miał w pamięci Ciebie jako niedoszłą samobójczynię, chociaż niedobrze by było gdyby to On był Twoją jedyną motywacją do zmian).

[Karla_17]

Napisane przez madana

Wiesz, co tu jest straszne? że chłopaka czynisz sensem swojego życia i to w wieku zaledwie 20 lat. Żyjesz, aby napisał, spotkała się,zapewniał o uczuciach. Udusiłabym się, gdyby ktoś do mnie z taką "miłością"startował. Dopiero wtedy możesz mieć sensowny związek, gdy jesteś gotowa żyć sama, być sama, a nie uwiesić się na chłopaku jako jedynym sensie swojego życia.

Kochana, ja wiem, że on nie jest jedynym sensem mojego życia. Po prostu jest dla mnie ważny w życiu, jet moim szczęściem, a każdy z nas chce je mieć, dlatego powoli je składa... Czasem na szczęście składa się udany związek, u mnie właśnie tak jest. Do tego dochodzi rodzina, która jest dla mnie niebywale ważna, szczególnie mama.

---------- Dopisano o 15:32 ---------- Poprzedni post napisano o 15:28 ----------

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;28875074]Jesli Ci zalezy to chyba nie masz innego wyjscia jak czekac.




Chlopak narazie sie od Ciebie odcial. Raczej nic co powiesz nie zmieni niczego. Musi chyba zostac z problemem sam.
Ja osobiscie nie widze wiec sposobu, zebys to jakos naprawila.

Pracuj nad soba i staraj sie byc lepsza osoba. To jedyne co mozesz w tej chwili zrobic.[/QUOTE]

Tak, pozostaje mi czekać. Niektórych rzeczy chyba nie mogę już naprawić, może naprawi je czas?
Byliśmy w związku długo, powodem poważnych kłótni było raczej zawsze jego zachowanie. To on uważał, że na mnie nie zasługuje. Teraz jest odwrotnie, już wiem jak to boli. Wiele mu wybaczyłam, naprawdę. Czasem nie rozumiem dlaczego jeszcze przed moją próbą samobójczą, to on nie potrafił mi wybaczyć powodu rozstania, bo przecież wiedział, że nie był on do końca poważny ? Dało się jeszcze wszystko naprawić.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Karla_17

Kochana, ja wiem, że on nie jest jedynym sensem mojego życia. Po prostu jest dla mnie ważny w życiu, jet moim szczęściem, a każdy z nas chce je mieć, dlatego powoli je składa... Czasem na szczęście składa się udany związek, u mnie właśnie tak jest. Do tego dochodzi rodzina, która jest dla mnie niebywale ważna, szczególnie mama.

---------- Dopisano o 15:32 ---------- Poprzedni post napisano o 15:28 ----------



Tak, pozostaje mi czekać. Niektórych rzeczy chyba nie mogę już naprawić, może naprawi je czas?
Byliśmy w związku długo, powodem poważnych kłótni było raczej zawsze jego zachowanie. To on uważał, że na mnie nie zasługuje. Teraz jest odwrotnie, już wiem jak to boli. Wiele mu wybaczyłam, naprawdę. Czasem nie rozumiem dlaczego jeszcze przed moją próbą samobójczą, to on nie potrafił mi wybaczyć powodu rozstania, bo przecież wiedział, że nie był on do końca poważny ? Dało się jeszcze wszystko naprawić.

Zachowujesz sie bardzo nieladnie. Widac, ze narazie chlopak nie ma po co wracac.
Zaczelas go obwinias, probujesz wine za probe samobojcza zwalic na niego. Wszystkim go obarczasz.

Teraz zaczelas pisac, ze powod rozstania byl nie do konca powazny. Strone wczesniej pisalas co innego. Poza tym skoro powod nie byl powazny to nie musialas zrywac.

[Karla_17]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;28875319]Zachowujesz sie bardzo nieladnie. Widac, ze narazie chlopak nie ma po co wracac.
Zaczelas go obwinias, probujesz wine za probe samobojcza zwalic na niego. Wszystkim go obarczasz.

Teraz zaczelas pisac, ze powod rozstania byl nie do konca powazny. Strone wczesniej pisalas co innego. Poza tym skoro powod nie byl powazny to nie musialas zrywac.[/QUOTE]

Wiem, trochę przesadzam.
Powód był dla mnie ważny, ale chyba tylko podczas rozstania. Dopiero potem zrozumiałam, że to było głupie.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez Karla_17

Wiem, trochę przesadzam.
Powód był dla mnie ważny, ale chyba tylko podczas rozstania. Dopiero potem zrozumiałam, że to było głupie.

Nie troche. Bardzo.
Widac, ze jeszcze przed Toba bardzo dluga droga to normalnosci, cokolwiek pod tym pojeciem rozumiesz.
Najpierw musisz zajac sie soba. Postaraj sie dojsc do ladu ze swoja psychika i swoim zachowaniem. Dopiero wtedy mozesz myslec o jego potencjalnym powrocie.

[jagodowa90]

Napisane przez Madzialenka_21
A ja w pełni rozumiem i popieram zachowanie chłopaka.

Dokładnie.

Zrywasz z powodu jakiejś tam obietnicy, której on nie spełnił w terminie (jak piszesz, później "stawał na głowie", ale mu się nie udało).
Chłopak przez 1,5 miesiąca stara się, bo myśli, że warto, bo kocha, bo chce to naprawić. A Ty sobie nic z tego nie robisz.
Nagle jest szał ciał i wybuch Twojej szalonej miłości do niego. Oczekujesz powrotu. On ma dosyć, starał się 1,5 miesiąca teraz układa swoje życie po swojemu (ma racje).
Ty oczywiście przeżywasz szok, bo jak to tak on może, depresja tak modne dziś slowo, próby samobójcze (gra na jego emocjach!).

Czego Ty dziewczyno oczekujesz?
Wpadasz w depresje, błagasz go na kolanach o powrót, chcesz sobie życie odebrać w imię oh jak to wielkiej miłości.
Grasz na jego emocjach, wpędzasz w poczucie, że przez niego jesteś taka nieszczęśliwa, że aż umrzeć chcesz.

Twierdzisz, że po takich akcjach normalny facet będzie chciał znowu układać sobie życie z dziewczyną, która ma niezle zaburzenia psychiczne?

Gratuluje mu wyboru. Ma chłopak rozum, że tego powrotu nie chce.
A to, że nadal Cię kocha nie znaczy jak dla mnie nic. Kocha osobę z którą był, a nie Ciebie taką jaką jesteś teraz (nieobliczalną).

Najlepsze co możesz zrobić to zostawić go w spokoju i zająć się swoim zdrowiem psychicznym.

[Gwiazdeczka1978]

Matko tylu fajnych chłopców na swiecie, niejednego jeszcze bedziesz miała, nie raz sie zakochasz i odkochasz, a Ty usiłujesz sie zabic przez jakies chłopaka? i jakies tam uczucie? WEz wyluzuj, ja bym na miejscu chłopaka nie wrociła do Ciebie, bym bym sie zwyczajnie BAŁA, ze zrobisz cos sobie, mi, albo komus innemu, ze nie panujesz nad soba, a to zle wrozy kazdemu zwiazkowi. Przestan tyle o sobie myslac i w kółko rozwazac w sumie niewazne pierdoły, skup sie na faktach- co ma byc bedzie, na razie nie jestescie razem i moze juz nie bedzioecie, ale zajmij sie swoim rozwojem, i moze pomysl o bliskich, bo chyba maja piekło z Toba.

[Karla_17]

Dziękuję za porady, a także za słowa krytyki.
Póki co, jutro jest spotkanie, na którym on również będzie (chyba).
Powiedziałam sobie, że jeśli jutro zobaczę, że nie chce ze mną rozmawiać, albo powie znowu, że mnie kocha, ale nie wie czy będziemy razem i w ogóle... to dam za wygraną. Dam mu spokój. Będę musiała się z tym pogodzić, choć wiem, jakie to trudne. Jutro okaże się wszystko. Sentyment, dwa lata temu na tym samym spotkaniu spotkaliśmy się po 4,5 roku... i właśnie od wtedy zaczęły się piękne dwa lata, które z nim przeżyłam. Myślę, że jeśli mu na mnie zależy jeszcze choć trochę, to on tam będzie... Czuję to, ponieważ to jest jakby "rocznica" spotkania, która była dla niego ważna.
Odezwę się jutro tj. po północy lub po godzinie 1.30 (tj. już poniedziałek) i jeśli ktoś jest zainteresowany, od razu napiszę jak się sprawy potoczyły.
Mam wielką nadzieję.
Pozdrawiam.

[Clemence]

karla
to wspaniale,ze zaczęłaś się leczyć czasami właśnie najsilniejsze jednostki mają slabość a wtedy jest juz niezla maniana :/ ale proboj wtedy rozwiązywac problemy na bieżąco zamiast poddawać sie zamobojstwu ok?
Myślę,ze zawsze jest te swiatelko w tunelu i nie warto go zagaszać

trzymam kciuki za spotkanie,pokaz ze jestes inna niz wczesniej,trzymam kciuki!