Jak go odzyskać?

[Karla_17]

Witam, po dłuższym namyśle postanowiłam napisać do Was o radę i pomoc, a także liczę na zrozumienie. Rozstałam się z chłopakiem ponad dwa miesiące temu. To ja zerwałam. Po dwóch latach. Znaliśmy się przed dość długo. Dodam , że nadal go kocham, a nawet mocniej. Zerwałam z troche banalnego powodu, ale to była obietnica więc zgodnie z tym jak się umówilismy, zerwałam, gdyż jej nie spełnił. Jakieś póltora miesiąca walczył o mnie, potem dał za wygraną, podniósł się i zaczął żyć dalej, jednak nie chce mieć innej kobiety itp. Ja dopiero niedawno zrozumiałam, jak bardzo go kocham, jak ważny dla mnie jest, jak bardzo potrzebuję jego obecności, dotyku, słów. Z nim wszystko, co robiłam wydawało się mieć sens i byłam szczęśliwa. Teraz nic nie przynosi mi radości, choć próbuję dostrzec ją w najmniejszych rzeczach. Odezwałam się i spotkałam z Nim. Jednak On powiedział, że nie chce już być ze mną w związku. Domyślam się, że to moja wina. Ponieważ tak bardzo zraniłam go tym rozstaniem. Popadłam w depresję, ponieważ, wiem, że on też mnie kocha, a ja jego. Po prostu obydwoje jesteśmy bardzo zranieni. Próbowałam popełnić samobójstwo, ale mnie odratowano. Życie bez niego nie ma dla mnie sensu. Bo czym jest życie bez miłości? Bez ukochanego? Dlaczego tak późno zrozumiałam to wszystko... Leczę się z depresji. On powiedział, że na dzień dzisiejszy, przez te moje wyskoki depresyjne nie jest w stanie być ze mną w związku. Ehh, wszystko popsułam. Jesteśmy w przyjaźni. Ale ja myśle o nim w każdej minucie. Staram się robić dużo innych rzeczy, zajmuję się sobą, ale nawet wtedy wraca ON we wspomnieniach. Teraz chcę go odzyskać z całych sił. Póki co, nie widziałam się z nim ale dzwoniliśmy do siebie, dzis drugi dzień bez kontaktu. Przyznam, że byliśmy parą, która całe dnie spędzała razem i tak było nam dobrze, więc stąd te moje odliczanie. Walczę tak szczerze, żeby do niego nie podbiec, zadzwonić, powiedzieć, że kocham, żeby wrócił. Zastosowałam taką metodę, po tym jak błagałam go na kolanach o powrót, zrozumiałam, jak źle robię. Chcę, aby zatęsknił i zobaczył, że wzięłam się za siebie, że jestem nadal atrakcyjna itp. Tylko... ile na to potrzeba czasu? Naprawdę nie wiem Jak go odzyskać ehh, jak? Czy on też powinien wykazać chęć itp? Myślę, że tak, dlatego poczekam teraz to ja na znak od niego, wtedy przekonam się, że on chce być na nowo ze mną. Co o tym wszystkim sądzicie kochane? ehh serducho mi pęka.
Proszę o pomoc, zamieściłam ten post w dziale rozstania, ale nie było odpowiedzi, bo pewnie zgubił się między wypowiedziami itp...

[czuelina]

Oj dziewczyni namieszałaś chłopakowi w głowie.. Właściwie nie dziwię się, że boi się być z Tobą po tym co zrobiłaś, wydajesz mu się taka....nieobliczalna? Niebezpieczna? Rozstanie z powodu złamanej obietnicy w imię żelaznego postanowienia to nie jest dobry pomysł, zwłaszcza po dwuletnim udanym jak pisałaś związku. Odczekaj pare dni, spotkajcie się, porozmawiaj z nim ale bez histerii, bez brania na litość, bez płaczu, nie przestraszysz go wtedy swoją histerią. Jeśli wciąż Cię kocha to po jakimś czasie dojdzie do siebie, dojrzeje żeby znów z Tobą spróbować tylko nie próbuj wywierać na nim presji, bo chłopak ucieknie. Ile macie lat?
Pozdrawiam

[tarji]

Napisane przez czuelina

Oj dziewczyni namieszałaś chłopakowi w głowie.. Właściwie nie dziwię się, że boi się być z Tobą po tym co zrobiłaś, wydajesz mu się taka....nieobliczalna? Niebezpieczna? Rozstanie z powodu złamanej obietnicy w imię żelaznego postanowienia to nie jest dobry pomysł, zwłaszcza po dwuletnim udanym jak pisałaś związku. Odczekaj pare dni, spotkajcie się, porozmawiaj z nim ale bez histerii, bez brania na litość, bez płaczu, nie przestraszysz go wtedy swoją histerią. Jeśli wciąż Cię kocha to po jakimś czasie dojdzie do siebie, dojrzeje żeby znów z Tobą spróbować tylko nie próbuj wywierać na nim presji, bo chłopak ucieknie. Ile macie lat?
Pozdrawiam

zgadzam się z czueliną i przyłączam do pytania.
jak już wszyscy wiedzą, łącznie z tobą, sama jesteś sobie winna. teraz nie ma co się płaszczyć przed chłopakiem, zwłaszcza, że on i jego duma zostały bardzo zranione. skąd wiesz, może się boi, że ponownie wywiniesz mu taki numer. poza tym, bardzo się starał, wybić cię z głowy po rozstaniu, a ty teraz mieszasz mu w głowie.

[madeleineeee]

Moim zdaniem, jeśli naprawdę go kochasz, powinnaś walczyc aby odratowac jeszcze wasz związek. Pamiętaj jednak, nie ośmieszaj się przed nim. Dawaj mu do zrozumienia, że chcesz spróbowac na nowo, że zmieniłaś się i, że czujesz do niego to samo co wcześniej. Lecz rób to delikatnie, nie histeryzuj przy nim. Poczekaj na jakiś znak od niego, jeśli facet NAPRAWDĘ Cię kocha, wszystko się ułoży. Powodzenia

[Clemence]

Napisane przez madeleineeee

Moim zdaniem, jeśli naprawdę go kochasz, powinnaś walczyc aby odratowac jeszcze wasz związek. Pamiętaj jednak, nie ośmieszaj się przed nim. Dawaj mu do zrozumienia, że chcesz spróbowac na nowo, że zmieniłaś się i, że czujesz do niego to samo co wcześniej. Lecz rób to delikatnie, nie histeryzuj przy nim. Poczekaj na jakiś znak od niego, jeśli facet NAPRAWDĘ Cię kocha, wszystko się ułoży. Powodzenia

A poza tym po co próby samobojcze?uwierz,to nic nie da.Ty musisz się zmienić.. musisz mu dac spokój.. w sensie takim,ze powinien poczuć się na spokojnie a nie,ze cos zrobi źle a Ty sięgasz np po żyletkę.. rozumiesz?
On musi wiedziec,ze gdy się poklocicie jedyną rzeczą co zrobisz po pzyjsciu do domu to będzie przemyslenie sprawy tematu.
Same zajęcia Ci nic nie dadzą póki nie zmienisz trochę myślenia na ten temat..

[Karla_17]

Napisane przez czuelina

Oj dziewczyni namieszałaś chłopakowi w głowie.. Właściwie nie dziwię się, że boi się być z Tobą po tym co zrobiłaś, wydajesz mu się taka....nieobliczalna? Niebezpieczna? Rozstanie z powodu złamanej obietnicy w imię żelaznego postanowienia to nie jest dobry pomysł, zwłaszcza po dwuletnim udanym jak pisałaś związku. Odczekaj pare dni, spotkajcie się, porozmawiaj z nim ale bez histerii, bez brania na litość, bez płaczu, nie przestraszysz go wtedy swoją histerią. Jeśli wciąż Cię kocha to po jakimś czasie dojdzie do siebie, dojrzeje żeby znów z Tobą spróbować tylko nie próbuj wywierać na nim presji, bo chłopak ucieknie. Ile macie lat?
Pozdrawiam

Masz rację Czuelina .
Bardzo żałuję tego co zrobiłam. Byłam w totalnym dołku psychicznym. Na domiar złego nawarstwiały się problemy rodzinne. Nie wytrzymałam napięcia. Może chciałam zwrócić jego uwagę, teraz wiem, że skutek tego jest odwrotny od zamierzonego. Właśnie, presja. Teraz zrozumiałam, że on też ma uczucia i nie mogę tak robić. Mamy prawie po 20 lat w tym roku.

---------- Dopisano o 18:58 ---------- Poprzedni post napisano o 18:55 ----------

Napisane przez tarji

zgadzam się z czueliną i przyłączam do pytania.
jak już wszyscy wiedzą, łącznie z tobą, sama jesteś sobie winna. teraz nie ma co się płaszczyć przed chłopakiem, zwłaszcza, że on i jego duma zostały bardzo zranione. skąd wiesz, może się boi, że ponownie wywiniesz mu taki numer. poza tym, bardzo się starał, wybić cię z głowy po rozstaniu, a ty teraz mieszasz mu w głowie.

Tak, wiem, że próbował mnie wybić sobie z głowy. Jednak usłyszałam od niego niedawno ważne dla mnie słowa. Nadal jestem dla niego najważniejsza i on nadal mnie kocha. Powiedział, że po prostu poskładał sobie życie na nowo i na razie nie widzi nas razem, choć jego też to boli. I właśnie w tym momencie dostrzegłam, że uraziłam jego dumę. Nie płaszczyć się? Ah, wiem, wiem. Tylko jak np. spotkać się z nim, by porozmawiać jak ludzie, a nie ciągle te smsy, rozmowy przez telefon? Wydaje mi się, że to nie ja powinnam zaprosić go na spotkanie... ?

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Karla_17

Witam, po dłuższym namyśle postanowiłam napisać do Was o radę i pomoc, a także liczę na zrozumienie. Rozstałam się z chłopakiem ponad dwa miesiące temu. To ja zerwałam. Po dwóch latach. Znaliśmy się przed dość długo. Dodam , że nadal go kocham, a nawet mocniej. Zerwałam z troche banalnego powodu, ale to była obietnica więc zgodnie z tym jak się umówilismy, zerwałam, gdyż jej nie spełnił. Jakieś póltora miesiąca walczył o mnie, potem dał za wygraną, podniósł się i zaczął żyć dalej, jednak nie chce mieć innej kobiety itp. Ja dopiero niedawno zrozumiałam, jak bardzo go kocham, jak ważny dla mnie jest, jak bardzo potrzebuję jego obecności, dotyku, słów. Z nim wszystko, co robiłam wydawało się mieć sens i byłam szczęśliwa. Teraz nic nie przynosi mi radości, choć próbuję dostrzec ją w najmniejszych rzeczach. Odezwałam się i spotkałam z Nim. Jednak On powiedział, że nie chce już być ze mną w związku. Domyślam się, że to moja wina. Ponieważ tak bardzo zraniłam go tym rozstaniem. Popadłam w depresję, ponieważ, wiem, że on też mnie kocha, a ja jego. Po prostu obydwoje jesteśmy bardzo zranieni. Próbowałam popełnić samobójstwo, ale mnie odratowano. Życie bez niego nie ma dla mnie sensu. Bo czym jest życie bez miłości? Bez ukochanego? Dlaczego tak późno zrozumiałam to wszystko... Leczę się z depresji. On powiedział, że na dzień dzisiejszy, przez te moje wyskoki depresyjne nie jest w stanie być ze mną w związku. Ehh, wszystko popsułam. Jesteśmy w przyjaźni. Ale ja myśle o nim w każdej minucie. Staram się robić dużo innych rzeczy, zajmuję się sobą, ale nawet wtedy wraca ON we wspomnieniach. Teraz chcę go odzyskać z całych sił. Póki co, nie widziałam się z nim ale dzwoniliśmy do siebie, dzis drugi dzień bez kontaktu. Przyznam, że byliśmy parą, która całe dnie spędzała razem i tak było nam dobrze, więc stąd te moje odliczanie. Walczę tak szczerze, żeby do niego nie podbiec, zadzwonić, powiedzieć, że kocham, żeby wrócił. Zastosowałam taką metodę, po tym jak błagałam go na kolanach o powrót, zrozumiałam, jak źle robię. Chcę, aby zatęsknił i zobaczył, że wzięłam się za siebie, że jestem nadal atrakcyjna itp. Tylko... ile na to potrzeba czasu? Naprawdę nie wiem Jak go odzyskać ehh, jak? Czy on też powinien wykazać chęć itp? Myślę, że tak, dlatego poczekam teraz to ja na znak od niego, wtedy przekonam się, że on chce być na nowo ze mną. Co o tym wszystkim sądzicie kochane? ehh serducho mi pęka.
Proszę o pomoc, zamieściłam ten post w dziale rozstania, ale nie było odpowiedzi, bo pewnie zgubił się między wypowiedziami itp...

jakiej obietnicy nie spelnil?

[Madzialenka_21]

A ja w pełni rozumiem i popieram zachowanie chłopaka.

[Karla_17]

Napisane przez madeleineeee

Moim zdaniem, jeśli naprawdę go kochasz, powinnaś walczyc aby odratowac jeszcze wasz związek. Pamiętaj jednak, nie ośmieszaj się przed nim. Dawaj mu do zrozumienia, że chcesz spróbowac na nowo, że zmieniłaś się i, że czujesz do niego to samo co wcześniej. Lecz rób to delikatnie, nie histeryzuj przy nim. Poczekaj na jakiś znak od niego, jeśli facet NAPRAWDĘ Cię kocha, wszystko się ułoży. Powodzenia

Dziękuję, mam nadzieję, że znajdę w sobie jeszcze więcej siły. Chcę odbudować siebie, dla SIEBIE, dla rodziny i dla ukochanego.
"Dawaj mu do zrozumienia..." jak mam to rozumieć? Na razie jeszcze się nie spotkaliśmy, nie wiem... Boje się. Czego? Chyba kolejnych słów, że nie będziemy razem. Dlaczego? Ponieważ on był typem partnera, który był mi bardzo oddany. W ogień by za mną skoczył. Fakt, miał swoje za uszami, ale ja byłam na pierwszym miejscu. Chyba za dużo wymagałam. Dlaczego dopiero po jego stracie, doceniłam to co miałam? Książę z bajki- nigdy nie chciałam takiego, ale podświadomie chciałam by nim był. Eh.

---------- Dopisano o 19:16 ---------- Poprzedni post napisano o 19:10 ----------

Napisane przez Clemence

A poza tym po co próby samobojcze?uwierz,to nic nie da.Ty musisz się zmienić.. musisz mu dac spokój.. w sensie takim,ze powinien poczuć się na spokojnie a nie,ze cos zrobi źle a Ty sięgasz np po żyletkę.. rozumiesz?
On musi wiedziec,ze gdy się poklocicie jedyną rzeczą co zrobisz po pzyjsciu do domu to będzie przemyslenie sprawy tematu.
Same zajęcia Ci nic nie dadzą póki nie zmienisz trochę myślenia na ten temat..

Wiem, popełniłam błąd, którego będę jeszcze długo żałować i za niego płacić. Masz rację, spokój, w tym problem, że nie należę do cierpliwych... Stale się zastanawiam ile czasu powinnam mu i sobie dać... Z natury jestem osobą silną, to moje pierwsze i mam nadzieję jedyne takie załamanie psychiczne. Gdyby zrobił coś źle, to na pewno bym sobie nic nie zrobiła. Mój charakter jest na tyle dziwny, że gdybym to ja coś popsuła i czułą znowu tą niemożność.... boję się, że jak będzie taka chwila w przyszłości ( a pewnie będzie jeszcze nie jedna) to znowu coś mi odbije... Dlatego zaczęłam się leczyć u specjalisty. Chcę być silna psychicznie. Dużo rozmawiam z bliskimi.

---------- Dopisano o 19:17 ---------- Poprzedni post napisano o 19:16 ----------

Napisane przez Madzialenka_21

A ja w pełni rozumiem i popieram zachowanie chłopaka.

A mogłabyś uzasadnić tę odpowiedź?

---------- Dopisano o 19:19 ---------- Poprzedni post napisano o 19:17 ----------

Napisane przez skazana_na_bluesa

jakiej obietnicy nie spelnil?

Ze względu na zachowanie ostrożności co do prywatności ( mam nadzieję, że rozumiesz) nie mogę napisać wprost na forum. Mogę jedynie powiedzieć, że nie tyczy się ona osób trzecich i nie jest na tle spraw sercowych. Taka życiowa jakby obietnica. Możliwa do spełnienia. Ale on za późno sobie o niej przypomniał, a potem choć stawał na głowie, nie dał rady jej dotrzymać.

[tarji]

Napisane przez Karla_17

Tak, wiem, że próbował mnie wybić sobie z głowy. Jednak usłyszałam od niego niedawno ważne dla mnie słowa. Nadal jestem dla niego najważniejsza i on nadal mnie kocha. Powiedział, że po prostu poskładał sobie życie na nowo i na razie nie widzi nas razem, choć jego też to boli. I właśnie w tym momencie dostrzegłam, że uraziłam jego dumę. Nie płaszczyć się? Ah, wiem, wiem. Tylko jak np. spotkać się z nim, by porozmawiać jak ludzie, a nie ciągle te smsy, rozmowy przez telefon? Wydaje mi się, że to nie ja powinnam zaprosić go na spotkanie... ?

hm.. może napisz mu, że jak będzie gotów na rozmowę to niech da ci znać. nic zobowiązującego i nie będzie działał pod presją.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Karla_17

Ze względu na zachowanie ostrożności co do prywatności ( mam nadzieję, że rozumiesz) nie mogę napisać wprost na forum. Mogę jedynie powiedzieć, że nie tyczy się ona osób trzecich i nie jest na tle spraw sercowych. Taka życiowa jakby obietnica. Możliwa do spełnienia. Ale on za późno sobie o niej przypomniał, a potem choć stawał na głowie, nie dał rady jej dotrzymać.

szczerze mowiac nie rozumiem. skoro przez to zerwalas to istotne - wazna kwestia czy widzimisie.

[Karla_17]

Napisane przez tarji

hm.. może napisz mu, że jak będzie gotów na rozmowę to niech da ci znać. nic zobowiązującego i nie będzie działał pod presją.

Myślę i myślę od kilku dni o tym wszystkim, ale na takie zdanie nie wpadłam! Dzięki!
Ale napisać mu smsa... czy lepiej zadzwonić? Pytam dosłownie o wszystko, bo tym razem nie chcę tego zepsuć.

[tarji]

Napisane przez Karla_17

Myślę i myślę od kilku dni o tym wszystkim, ale na takie zdanie nie wpadłam! Dzięki!
Ale napisać mu smsa... czy lepiej zadzwonić? Pytam dosłownie o wszystko, bo tym razem nie chcę tego zepsuć.

hm.. sama nie wiem.. wydaje mi się jednak, że w tej sytuacji lepszy byłby sms. ale może niech się jeszcze dziewczyny wypowiedzą.
i nie ma za co.

[Karla_17]

Napisane przez tarji

hm.. sama nie wiem.. wydaje mi się jednak, że w tej sytuacji lepszy byłby sms. ale może niech się jeszcze dziewczyny wypowiedzą.
i nie ma za co.

Trzymam w ręku telefon i sama nie wiem... Bo wiesz... mój plan był taki, żeby w ogóle się nie odzywać jakiś czas... tak żeby on sam się odezwał i chciał spotkać... tylko nie wiem czy na to liczyć...?

[normalnyFacet]

ehhh teraz przez 1 lub 2 strony wątku będzie "wina" autorki za rozpad związku.. a potem sytuacja się zmieni i zacznie opowiadać o chłopaku trochę gorzej..szala przewróci się na niekorzyść faceta...


autorko co masz robić? Odp. jest prosta - NIC NIE ROBIĆ... wiem, że to paradoks, ale nic nie robienie będzie lepsze niż desperacja...

[tarji]

Napisane przez Karla_17

Trzymam w ręku telefon i sama nie wiem... Bo wiesz... mój plan był taki, żeby w ogóle się nie odzywać jakiś czas... tak żeby on sam się odezwał i chciał spotkać... tylko nie wiem czy na to liczyć...?

to ja już nie wiem.. w sumie tych aktów desperacji, które już popełniłaś nie da się cofnąć.. ale z drugiej strony skoro cię kocha.. nie wiem.. niech ktoś jeszcze się odezwie.

[Weronikapr]

Napisane przez Madzialenka_21

A ja w pełni rozumiem i popieram zachowanie chłopaka.

Ja też. Na jego miejscu bałabym się wracać do takiej niezrównoważonej psychicznie dziewczyny (i nie piszę tego jako obrazy rzecz jasna), brać na siebie odpowiedzialność za jej szczęście.

[Karla_17]

Napisane przez normalnyFacet

ehhh teraz przez 1 lub 2 strony wątku będzie "wina" autorki za rozpad związku.. a potem sytuacja się zmieni i zacznie opowiadać o chłopaku trochę gorzej..szala przewróci się na niekorzyść faceta...


autorko co masz robić? Odp. jest prosta - NIC NIE ROBIĆ... wiem, że to paradoks, ale nic nie robienie będzie lepsze niż desperacja...

pierwsza część wypowiedzi nic nie wnosi. nie pomaga. tak nie będzie, gdyż wiele przemyślałam i wiem, że wina leży po obu stronach.

tak, wielu mi radzi 'nic nie robić', jak na razie stosuję właśnie tę metodę.

[tarji]

Napisane przez Weronikapr

Ja też. Na jego miejscu bałabym się wracać do takiej niezrównoważonej psychicznie dziewczyny (i nie piszę tego jako obrazy rzecz jasna), brać na siebie odpowiedzialność za jej szczęście.

co prawda, to prawda. ja również nie chciałabym spotykać z osobą z takim bagażem emocjonalnym. to nie dla mnie.

[Karla_17]

Napisane przez Weronikapr

Ja też. Na jego miejscu bałabym się wracać do takiej niezrównoważonej psychicznie dziewczyny (i nie piszę tego jako obrazy rzecz jasna), brać na siebie odpowiedzialność za jej szczęście.

"niezrównoważonej psychicznie dziewczyny" - lekka przesada, bynajmniej ja tak uważam. Dlatego właśnie napisałam na forum, chcę posłuchać rad, które pomogą mi w tym, abym wreszcie zaczęła postępować tak, aby on się nie bał i nie ranić go , ani siebie.

---------- Dopisano o 20:27 ---------- Poprzedni post napisano o 20:26 ----------

Napisane przez tarji

co prawda, to prawda. ja również nie chciałabym spotykać z osobą z takim bagażem emocjonalnym. to nie dla mnie.

ale miałby mnie odrzucić dlatego? myślałam, że to jest tak, że jak się kogoś kocha to mu się pomaga w trudnych chwilach. kiedy się widzi, że z całych sił staję na nogi dla niego i innych.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Karla_17

ale miałby mnie odrzucić dlatego? myślałam, że to jest tak, że jak się kogoś kocha to mu się pomaga w trudnych chwilach. kiedy się widzi, że z całych sił staję na nogi dla niego i innych.

w tym momencie powod zerwania wyklucza to, co napisalas. gdybys go faktycznie kochala to bys nie zrywala z powodu byle ✂✂✂✂✂✂✂y. teraz mozesz sie czuc osamotniona, bo spedzaliscie duzo czasu ze soba. za jakis czas bedzie lepiej, zajmij sie soba.

[Karla_17]

Napisane przez skazana_na_bluesa

w tym momencie powod zerwania wyklucza to, co napisalas. gdybys go faktycznie kochala to bys nie zrywala z powodu byle ✂✂✂✂✂✂✂y. teraz mozesz sie czuc osamotniona, bo spedzaliscie duzo czasu ze soba. za jakis czas bedzie lepiej, zajmij sie soba.

no tak, oczekuję od innych tego, czego sama nie dałam. szansy.

[Weronikapr]

Napisane przez Karla_17

"niezrównoważonej psychicznie dziewczyny" - lekka przesada, bynajmniej ja tak uważam. Dlatego właśnie napisałam na forum, chcę posłuchać rad, które pomogą mi w tym, abym wreszcie zaczęła postępować tak, aby on się nie bał i nie ranić go , ani siebie.

Czyli według Ciebie osoba, która ma problemy natury psychicznej takie jak depresja oraz próba samobójcza cieszy się równowagą psychiczną? Chyba jednak niebardzo.

[tarji]

Napisane przez Karla_17

ale miałby mnie odrzucić dlatego? myślałam, że to jest tak, że jak się kogoś kocha to mu się pomaga w trudnych chwilach. kiedy się widzi, że z całych sił staję na nogi dla niego i innych.

owszem, pomaga się, jest się w tych trudnych chwilach wsparciem. tak. ale tu chodzi o to, że co by było, gdyby powiedział coś, co dla niego byłoby okej, ale dla ciebie już nie i by cię to zabolało? jestem pewna, że chłopak musiałby kontrolować każde słowo, abyś przypadkiem znowu nie sięgnęła po żyletkę. taka mentalność.
albo co by było, gdyby zdecydował się odejść? błagałabyś żeby został? na pewno zareagowała byś gwałtownie, przez co chłopak by się obawiał, czy nie zabijesz siebie i mógłby zostać tylko i wyłącznie z litości. oczywiście, to tylko gdybanie. nie znam osobiście ciebie, ani tego chłopaka.

sama mam za mało cierpliwości do takich ludzi jak ty.. niestety. irytuje mnie to, zwłaszcza po incydencie z przyjacielem, który chciał się kiedyś zabić, bo go dziewczyna zostawiła.. okazało się, że chciał tylko przykuć moją uwagę. mało fortunnie.

a czemu nie możesz rozejrzeć się za kimś nowym? wejść w nowe towarzystwo? zacząć wszystko od nowa?

[Karla_17]

Napisane przez tarji

owszem, pomaga się, jest się w tych trudnych chwilach wsparciem. tak. ale tu chodzi o to, że co by było, gdyby powiedział coś, co dla niego byłoby okej, ale dla ciebie już nie i by cię to zabolało? jestem pewna, że chłopak musiałby kontrolować każde słowo, abyś przypadkiem znowu nie sięgnęła po żyletkę. taka mentalność.
albo co by było, gdyby zdecydował się odejść? błagałabyś żeby został? na pewno zareagowała byś gwałtownie, przez co chłopak by się obawiał, czy nie zabijesz siebie i mógłby zostać tylko i wyłącznie z litości. oczywiście, to tylko gdybanie. nie znam osobiście ciebie, ani tego chłopaka.

sama mam za mało cierpliwości do takich ludzi jak ty.. niestety. irytuje mnie to, zwłaszcza po incydencie z przyjacielem, który chciał się kiedyś zabić, bo go dziewczyna zostawiła.. okazało się, że chciał tylko przykuć moją uwagę. mało fortunnie.

a czemu nie możesz rozejrzeć się za kimś nowym? wejść w nowe towarzystwo? zacząć wszystko od nowa?

ponieważ go kocham. wierzę w jedną miłość do końca. eh.
próbuję wiele zacząć od nowa.

[tarji]

Napisane przez Karla_17

ponieważ go kocham. wierzę w jedną miłość do końca. eh.
próbuję wiele zacząć od nowa.

misiaczku, trzeba zaakceptować każdy etap w naszym życiu. coś się kończy, coś innego zaczyna.
jedna miłość do końca jest, gdy się pozna tego właściwego faceta. może on nie był ci pisany? skoro tak łatwo z nim zerwałaś, bez skrupułów praktycznie. ile lat macie? bo chyba mi to umknęło gdzieś.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez tarji

misiaczku, trzeba zaakceptować każdy etap w naszym życiu. coś się kończy, coś innego zaczyna.
jedna miłość do końca jest, gdy się pozna tego właściwego faceta. może on nie był ci pisany? skoro tak łatwo z nim zerwałaś, bez skrupułów praktycznie.

Moim zdaniem troche przesadzasz. Ludzie popelniaja bledy. Moze takim bledem bylo pochopne rozstanie?

ile lat macie? bo chyba mi to umknęło gdzieś.

Watek ma tylko jedna strone. Mozesz przeciez zerknac sama.

[tarji]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;28863726]Moim zdaniem troche przesadzasz. Ludzie popelniaja bledy. Moze takim bledem bylo pochopne rozstanie?



Watek ma tylko jedna strone. Mozesz przeciez zerknac sama.[/QUOTE]

owszem. człowiek jest mylną istotą, ale widać jak chłopak zareagował na to. i tak samo dziewczyna. zaczęła się targać na własne życie. i nie sądzę, żeby chłopak mógł wrócic do takiej dziewczyny (bez obrazy dla autorki), która jednak zmieniła się od czasu, gdy byli razem. i z resztą nie wiadomo o co dokładnie poszło, o jaką obietnicę, także to nie do końca była pochopna decyzja.

niestety nie dowiedziałam się, ile mają lat. nigdzie tego nie ma.

[Karla_17]

mamy prawie po 20 lat w tym roku. pisałam wyżej chyba.
Tarji a może był i jest pisany? tego nie wie nikt. może właśnie dlatego on nadal czasem się odezwie? nadal mówi, że kocha?
wielu pisało, że muszę dać mu trochę wytchnienia, spokoju... wydaje mi się, że on właśnie tego potrzebuje. choć wiadomo, że nie jestem nim i nie mi to oceniać. Może poczekać na jego następny krok? Boję się, że to może on czeka na mój ruch... i tak będziemy na siebie czekać... hmm.

jamestown tak, masz rację i Ty kochana, to był wielki błąd. straciłam ukochanego, którego doceniłam dopiero po tym. Za błędy się płaci, ale czy koniecznie muszę zapłacić za nie życiem bez niego? Mam swoje żelazne zasady. Jeśli się komuś oddam duszą i ciałem, to to może być tylko jedna osoba.

tarji pary wracają do siebie po różnych okropnych zdarzeniach... czy tutaj nie chodzi o miłość, która wiele wybaczy, zniesie i razem się z tego wygrzebie? tak, zmieniłam się ale na krótko... chyba chciałam mu pokazać, jaki mam do niego żal i sama właściwie nie wiem co. zachowałam się jak niedorosła nastolatka. teraz, choć minęło kilka tygodni, patrzę na tę sprawę z zupełnie innej perspektywy. jestem dorosła, mam rodzinę, która mnie kocha, jestem ambitna. czasem wydaje mi się, że przez to co zrobiłam, dostrzegłam wartość życia, ludzi i chwili którą żyjemy. przychodzą dni łez, ale wtedy wiem, że nie mogę sobie na to pozwalać.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez tarji

owszem. człowiek jest mylną istotą, ale widać jak chłopak zareagował na to. i tak samo dziewczyna. zaczęła się targać na własne życie. i nie sądzę, żeby chłopak mógł wrócic do takiej dziewczyny (bez obrazy dla autorki), która jednak zmieniła się od czasu, gdy byli razem. i z resztą nie wiadomo o co dokładnie poszło, o jaką obietnicę, także to nie do końca była pochopna decyzja.

Widze, ze popadasz w jeszcze gorszy przesadyzm. Dlaczego facet nie moglby do niej wrocic? Bo sie zmienila? Litosci. Kazdy sie zmienia. Nie jest wykluczone, ze autorka zmieni sie na lepsze. Jestem pewna, ze gdyby mocno nad soba popracowala, poszukala specjalistycznej pomocy to mogloby byc z nia duzo lepiej. Moglaby sie stac lepsza osoba.

niestety nie dowiedziałam się, ile mają lat. nigdzie tego nie ma.

A ja twierdze, ze jest.