Ludzie i zachowania, które nas dziwią +ot. cz.79

[SteveS]

Napisane przez Limonka2738

Mamy niestety w Polsce brak aktywności dla seniorów. Jakiejś głupiej świetlicy, sali do bilarda, no nie wiem, czegoś fajnego, co sobie można porobić.


Z drugiej strony kiedy próbowałam coś takiego zorganizować (pracowałam w bibliotece publicznej przez pewien czas), to nikt na to nie chciał przychodzić, bo "to głupie" i "a po co". Próbowałam różnych bingo, brydża, pokera, nauki języka, seansów filmowych, bardziej jako pretekst, żeby sobie wyszli z domu.



Więc nie wiem, jakie jest rozwiązanie. Może po prostu ja nie mam siły przebicia, komuś innemu by się udało.

Na tym m.in. polega wykluczenie, że trzeba też przebić tę barierę pozornego braku sensu.
Swoją drogą Tinker, widzisz, jak można zrobić coś pozytywnego, nawet ciągle narzekając na kolejne grupy społeczne?

[Limonka2738]

Napisane przez effcia82

Ja w ogóle nie rozumiem idei zdjęć. Nie ma widoku na ziemi którego zdjęcia ktoś by już nie zrobił (w bardziej profesjonalny sposób) i nie opublikował a ja sama jestem tak nie fotogeniczna, że zepsuję każde zdjęcie. Jedynie kotu robię bo on jest piękny i niepowtarzalny.

Ja też nie rozumiałam, aż trochę w moim życiu nie straciłam.


Nie mam ani jednego zdjęcia po 8-letnim związku. Nie mam żadnego zdjęcia niektórych zmarłych bliskich.


Fenomenu fotografowania wszystkiego zamiast się cieszyć nie kumam, ale parę zdjęć fajnie mieć. Aczkolwiek wyznaję zasadę jednego/dwóch, a nie przyklejenia do aparatu. Jak wyjeżdżam gdzieś z kimś, albo jest jakieś fajne wydarzenie, to teraz już pilnuję, żeby zawsze jedno zdjęcie na pamiątkę zrobić.

[Norluka]

Napisane przez avocado77

Daleka krewna na spotkaniu rodzinnym wrzuca zdjęcia ze ślubu. Ma ich kilkaset. Ponad 100 zdjęć samych przygotowań.



To trzeba naprawdę nie mieć litości. Sama nigdy bym nie wpadła na to, żeby tak ludzi torturowa. Co innego kilka, wyselekcjonowanych, ale kilkaset zdjęć praktycznie nieznajomej osoby to koszmar.

Nie wiedziałam, że fotografowie ślubni w ogóle dają aż tyle zdjęć.

Wysłane z mojego 23049PCD8G przy użyciu Tapatalka

[Limonka2738]

Napisane przez SteveS

Na tym m.in. polega wykluczenie, że trzeba też przebić tę barierę pozornego braku sensu.
Swoją drogą Tinker, widzisz, jak można zrobić coś pozytywnego, nawet ciągle narzekając na kolejne grupy społeczne?

Pewnie tak. Pracowałam tylko parę miesięcy, może bym ich wymęczyła, żeby przyszli w końcu.

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Napisane przez Limonka2738

Mamy niestety w Polsce brak aktywności dla seniorów. Jakiejś głupiej świetlicy, sali do bilarda, no nie wiem, czegoś fajnego, co sobie można porobić.


Z drugiej strony kiedy próbowałam coś takiego zorganizować (pracowałam w bibliotece publicznej przez pewien czas), to nikt na to nie chciał przychodzić, bo "to głupie" i "a po co". Próbowałam różnych bingo, brydża, pokera, nauki języka, seansów filmowych, bardziej jako pretekst, żeby sobie wyszli z domu.







Więc nie wiem, jakie jest rozwiązanie. Może po prostu ja nie mam siły przebicia, komuś innemu by się udało.

U mnie w mieście był rynek/ park z drzewami, ławeczkami i stolikami z szachownicą. Mnóstwo dziadków przesiadywało tam w ciepłe dni i grali. Miasto postanowiło unowocześnić, więc drzewa wycieli, zalali betonem. Co z tego, że są nadal tam szachownice, gdy nikt w słońcu nie będzie tam siedział.

Napisane przez SteveS

Na tym m.in. polega wykluczenie, że trzeba też przebić tę barierę pozornego braku sensu.
Swoją drogą Tinker, widzisz, jak można zrobić coś pozytywnego, nawet ciągle narzekając na kolejne grupy społeczne?

I przebić się przez barierę wstydu.

[andra]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;89624862]Treść usunięta[/QUOTE]
O niczym takim nie wiedziałam. Zastanawiam się nad pomocą

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[magbeth]

To, ze są ludzie, których po wielu latach pracy i płacenia podatków nie stać na chociażby JEDEN dzień wakacji jest po prostu tragiczne samo w sobie. Rozumiem tez, ze wykluczenie społeczne to nie tylko kiepskie emerytury, nie tylko brak ofert, propozycji czy infrastruktury, ale tez pewna mentalność, sprowadzająca emerytów do strefy cienia. Bardzo, bardzo złe, niesprawiedliwie i hmmm...karmiczne (choć osobiście uważam, ze karma jest dla psa ); w końcu znakomita część nas dożyje starości. To co, fajnie będzie sobie posiedzieć w samotności, w zaniedbaniu, bez kolorow, wegetując i jeszcze obrywajac świętym oburzeniem?

[Olkaaaa_s]

Dlatego miło jest mi patrzeć na rodziców mojego partnera (mają ok. 70 lat), którzy jeżdżą na pielgrzymki po całej Europie. Często jest to tylko pilegrzymka z nazwy, na zasadzie "odbębnijmy mszę rano i lecimy zwiedzać". Mają już stałą grupę, z którą jeżdżą co roku na taki wyjazd i nie dość, że przejechali Europę wzdłuż i wszerz, to mają jeszcze paczkę stałych znajomych. No bajka.

Miasto małe, mniej niż 10 k mieszkańców. Żal, że nie wszędzie tak jest.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[karawanna]

Napisane przez Olkaaaa_s

Dlatego miło jest mi patrzeć na rodziców mojego partnera (mają ok. 70 lat), którzy jeżdżą na pielgrzymki po całej Europie. Często jest to tylko pilegrzymka z nazwy, na zasadzie "odbębnijmy mszę rano i lecimy zwiedzać". Mają już stałą grupę, z którą jeżdżą co roku na taki wyjazd i nie dość, że przejechali Europę wzdłuż i wszerz, to mają jeszcze paczkę stałych znajomych. No bajka.

Miasto małe, mniej niż 10 k mieszkańców. Żal, że nie wszędzie tak jest.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

W moim rodzinnym mieście prężnie działa uniwersytet trzeciego wieku. Przeróżne zajęcia, wycieczki, wykłady, można poznać tam mnóstwo osób, które potem też w prywatnym gronie sami organizują sobie wspólne wyjścia, grille itp. Miasto poniżej 20 tys mieszkańców.
Moim zdaniem ważne jest budowanie też takiej sieci kontaktów, która przetrwa lata. Znajomi z byłych miejsc pracy, właśnie z takich uniwersytetów czy innych grup zainteresowań i tak dalej. I widzę że w tej sieci kontaktów ludzie sami fajnie się organizują, zawsze znajdzie się ktoś chętny na wyjazd na działkę, ognisko, jakas wycieczkę.
Sama się boję, że takiej sieci kontaktów nie uda mi się stworzyć i swoje życie towarzyskie na starość widzę w czarnych barwach. Nawet teraz te kontakty, które mam wydają się jakieś takie hmm powierzchowne? Większość znajomych w różnych częściach kraju. Jakoś nie wydaje mi się, że te znajomości przetrwają tyle lat.

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[695d786c3492781c3fd020c39a3abf990173eddf_6577a2b887a02]

Napisane przez Limonka2738

Mamy niestety w Polsce brak aktywności dla seniorów. Jakiejś głupiej świetlicy, sali do bilarda, no nie wiem, czegoś fajnego, co sobie można porobić.


Z drugiej strony kiedy próbowałam coś takiego zorganizować (pracowałam w bibliotece publicznej przez pewien czas), to nikt na to nie chciał przychodzić, bo "to głupie" i "a po co". Próbowałam różnych bingo, brydża, pokera, nauki języka, seansów filmowych, bardziej jako pretekst, żeby sobie wyszli z domu.



Więc nie wiem, jakie jest rozwiązanie. Może po prostu ja nie mam siły przebicia, komuś innemu by się udało.

U mnie w mieście czasami biblioteka coś organizuje i na zdjęciach widzę, że ludzie przychodzą. Na jakieś uniwersytety trzeciego wieku czy inne spotkania też ludzie chodzą. Może zależy, czy się akurat trafi w zapotrzebowanie. Czasami jedna osoba może zachęcić kolejne.
Moja babcia chodziła na ławeczkę pod blok i na jakieś kółka różańcowe. O, i donsanatorium też lubiła się wybrać.

Napisane przez effcia82

Ja w ogóle nie rozumiem idei zdjęć. Nie ma widoku na ziemi którego zdjęcia ktoś by już nie zrobił (w bardziej profesjonalny sposób) i nie opublikował a ja sama jestem tak nie fotogeniczna, że zepsuję każde zdjęcie. Jedynie kotu robię bo on jest piękny i niepowtarzalny.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja za to żałuję, że z niektórych miejsc czy wydarzeń zdjęć nie mam, bo co swoje, to swoje. Nawet braku zdjęcia posiłku zdarzyło mi się żałować. Zresztą kiedy robię zdjęcia, uważniej patrzę i lepiej zapamiętuję.

Napisane przez magbeth

To, ze są ludzie, których po wielu latach pracy i płacenia podatków nie stać na chociażby JEDEN dzień wakacji jest po prostu tragiczne samo w sobie. Rozumiem tez, ze wykluczenie społeczne to nie tylko kiepskie emerytury, nie tylko brak ofert, propozycji czy infrastruktury, ale tez pewna mentalność, sprowadzająca emerytów do strefy cienia. Bardzo, bardzo złe, niesprawiedliwie i hmmm...karmiczne (choć osobiście uważam, ze karma jest dla psa ); w końcu znakomita część nas dożyje starości. To co, fajnie będzie sobie posiedzieć w samotności, w zaniedbaniu, bez kolorow, wegetując i jeszcze obrywajac świętym oburzeniem?

Też myślę, że to przykre, a oburzenie jest zdecydowanie nie na miejscu. W sumie to ta dyskusja zachęciła mnie, żeby wpłacić.

Enviado desde mi SM-A705FN mediante Tapatalk

[marza_mr]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;89624862]Treść usunięta[/QUOTE]

Zgadzam się z każdym słowem. W którymś z wątków też jest dyskusja, że starszym osobom nie wypada, czegoś tam nosić, czy na jakiś kolor malować paznokci. Pewnie, senior to tylko worek pokutny w ciemnym kolorze, spisać testament i wykupić miejsce na cmentarzu i czekać rychłego końca, żeby młodszym nie przeszkadzać w przestrzeni publicznej. Straszne to

[Limonka2738]

Napisane przez karawanna

Sama się boję, że takiej sieci kontaktów nie uda mi się stworzyć i swoje życie towarzyskie na starość widzę w czarnych barwach. Nawet teraz te kontakty, które mam wydają się jakieś takie hmm powierzchowne? Większość znajomych w różnych częściach kraju. Jakoś nie wydaje mi się, że te znajomości przetrwają tyle lat.

Też się czasem boję. Ale tak sobie myślę, może niesłusznie, że w wieku emeryckim człowiek wraca trochę mentalnie do szkoły.


Wiadomo, kończymy edukację, zdobywamy pracę, zakładamy rodziny (jeden mniej, drugi bardziej, ale większości społeczeństwa to dotyczy), praca, wychowanie dzieci, wyprowadzenie psa, wyjazd z partnerem sam na sam wydaje się super ekscytujący itd. No najbliższe grono nam się zawęża do obowiązków i najbliższych.


A starość to ten moment, kiedy człowiek przy odrobinie szczęścia ma spłacony kredyt, dzieci są samodzielne, twoja sytuacja zawodowa jest ustatkowana i zaczynamy od nowa szukać znajomych, spotykać się na babskie wieczory czy chodzić z kumplami do kina. Bo w końcu po prostu jest czas i człowiek jest bardziej wolny. Chętnie pojedzie na wakacje z przyjaciółkami, bo z mężem siedzi pod jednym dachem od 30 lat, to nawet fajnie trochę od siebie odsapnąć, nie mówiąc już o tym, że męża może już zwyczajnie nie być itd.



Przynajmniej tak mi się wydaje i to obserwuję.


(Nie obrażam ludzi, którzy mają partnera i dzieci, bo to naturalne, że jak jedziesz na wakacje to z nimi. Ale po prostu taka sinusoida życia, że za młodu cenimy sobie przyjaciół, potem dorastamy i mamy partnera/dzieci i oni są najważniejsi, a na koniec znowu odkrywamy, że fajnie mieć dwie przyjaciółki też na emeryturze, żeby się spotkać poplotkować albo pójść razem na sambę)

[kasia2209]

Treść usunięta

[Limonka2738]

[1=695d786c3492781c3fd020c 39a3abf990173eddf_6577a2b 887a02;89624958]U mnie w mieście czasami biblioteka coś organizuje i na zdjęciach widzę, że ludzie przychodzą. Na jakieś uniwersytety trzeciego wieku czy inne spotkania też ludzie chodzą. Może zależy, czy się akurat trafi w zapotrzebowanie. Czasami jedna osoba może zachęcić kolejne.
[/QUOTE]


To była mała wioska, więc mentalność trochę inna. No i pewnie trzeba czasu i charyzmy, żeby kogoś przyciągnąć, a potem już pójdzie. Ja nie mam ani jednego, ani drugiego.


Na przykład w większej wiosce w tej samej gminie to działało całkiem prężnie, może wszyscy seniorzy jeździli już tam po prostu. Mam nadzieję.

[kasia2209]

Treść usunięta

[marza_mr]

Napisane przez Limonka2738

Też się czasem boję. Ale tak sobie myślę, może niesłusznie, że w wieku emeryckim człowiek wraca trochę mentalnie do szkoły.


Wiadomo, kończymy edukację, zdobywamy pracę, zakładamy rodziny (jeden mniej, drugi bardziej, ale większości społeczeństwa to dotyczy), praca, wychowanie dzieci, wyprowadzenie psa, wyjazd z partnerem sam na sam wydaje się super ekscytujący itd. No najbliższe grono nam się zawęża do obowiązków i najbliższych.


A starość to ten moment, kiedy człowiek przy odrobinie szczęścia ma spłacony kredyt, dzieci są samodzielne, twoja sytuacja zawodowa jest ustatkowana i zaczynamy od nowa szukać znajomych, spotykać się na babskie wieczory czy chodzić z kumplami do kina. Bo w końcu po prostu jest czas i człowiek jest bardziej wolny. Chętnie pojedzie na wakacje z przyjaciółkami, bo z mężem siedzi pod jednym dachem od 30 lat, to nawet fajnie trochę od siebie odsapnąć, nie mówiąc już o tym, że męża może już zwyczajnie nie być itd.



Przynajmniej tak mi się wydaje i to obserwuję.


(Nie obrażam ludzi, którzy mają partnera i dzieci, bo to naturalne, że jak jedziesz na wakacje to z nimi. Ale po prostu taka sinusoida życia, że za młodu cenimy sobie przyjaciół, potem dorastamy i mamy partnera/dzieci i oni są najważniejsi, a na koniec znowu odkrywamy, że fajnie mieć dwie przyjaciółki też na emeryturze, żeby się spotkać poplotkować albo pójść razem na sambę)

Wszystko to, pod warunkiem, że choroba nie pokrzyżuje planów, co często niestety się dzieje.

[karawanna]

Napisane przez Limonka2738

A starość to ten moment, kiedy człowiek przy odrobinie szczęścia ma spłacony kredyt, dzieci są samodzielne, twoja sytuacja zawodowa jest ustatkowana i zaczynamy od nowa szukać znajomych, spotykać się na babskie wieczory czy chodzić z kumplami do kina. Bo w końcu po prostu jest czas i człowiek jest bardziej wolny. Chętnie pojedzie na wakacje z przyjaciółkami, bo z mężem siedzi pod jednym dachem od 30 lat, to nawet fajnie trochę od siebie odsapnąć, nie mówiąc już o tym, że męża może już zwyczajnie nie być itd.



Przynajmniej tak mi się wydaje i to obserwuję.


(Nie obrażam ludzi, którzy mają partnera i dzieci, bo to naturalne, że jak jedziesz na wakacje to z nimi. Ale po prostu taka sinusoida życia, że za młodu cenimy sobie przyjaciół, potem dorastamy i mamy partnera/dzieci i oni są najważniejsi, a na koniec znowu odkrywamy, że fajnie mieć dwie przyjaciółki też na emeryturze, żeby się spotkać poplotkować albo pójść razem na sambę)

Coś w tym jest U swoich bliskich obserwuje że rzeczywiście ich życie towarzyskie bardziej rozkwitło jak przeszli na emeryturę

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[Snowdrop_]

Tutaj ludzie piszą, że nie mają kasy na wakacje, a jak szukałam od zimy kogoś do wyjazdu na Sycylię (mój chłopak ma tam rodzinę, dwa wolne mieszkania) to kurde nikogo nie miałam i skończyło się tak, że będę sama w Nicei siedzieć. Dobre i to.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Wenress]

Napisane przez Norluka

Tych filmów nikomu nie chce się oglądać.
Mi się to dzisiaj nie udało zmęczyć filmu z mojej studniówki, a już kilkanaście lat minęło.



Oj można się zdziwić.
W zeszłym roku w Bieszczadach obok mnie byli właśnie tacy rozbici. Trzy pary emerytów z małymi namiotami.

Wysłane z mojego 23049PCD8G przy użyciu Tapatalka

Jejku też bym chciała być taka na starość najgorzej to zasiąść w fotelu i się z niego nie ruszać a potem to już nawet ruszyć się nie da jak wszystko takie zastane

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[natalia_t]

Trzeba wziąć pod uwagę, że taki widok emerytów pod namiotami czy na masowych imprezach to raczej wyjątek niż norma. Wielu seniorów jest bardzo osamotnionych, wielu z nich ma depresję. Niektórzy mają rodzinę, znajomych, ale wielu jest takich, którym rodzina porozjeżdżała się po świecie, przyjaciele i małżonkowie powymierali, sami już nie domagają pod różnymi względami i co wtedy?
Dlatego te wszystkie inicjatywy uniwersytetów trzeciego wieku, kluby seniorów, świetlice są bardzo potrzebne.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[madziara889]

Napisane przez Limonka2738

Mamy niestety w Polsce brak aktywności dla seniorów. Jakiejś głupiej świetlicy, sali do bilarda, no nie wiem, czegoś fajnego, co sobie można porobić.


Z drugiej strony kiedy próbowałam coś takiego zorganizować (pracowałam w bibliotece publicznej przez pewien czas), to nikt na to nie chciał przychodzić, bo "to głupie" i "a po co". Próbowałam różnych bingo, brydża, pokera, nauki języka, seansów filmowych, bardziej jako pretekst, żeby sobie wyszli z domu.



Więc nie wiem, jakie jest rozwiązanie. Może po prostu ja nie mam siły przebicia, komuś innemu by się udało.

U mnie w okolicy jest dzienny dom seniora, super sprawa. Seniorzy spotykają się codziennie, grają razem w gry, organizują urodziny czy imieniny, mają czasem warsztaty, czasem jakieś krótkie wycieczki.

Co do nagrywania filmików to na koncertach, pokazie sztucznych ogni nie ma to dla mnie sensu. Na występach dzieci nagrywałam tylko, jak męża nie było, a dzieci chciały mu pokazać występ ale mimo nagrywania oglądałam ich normalnie

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[brandie]

Naprawdę, żałować seniorom, którzy urodzili się i dorastali w wojennej i powojennej rzeczywistości i młode lata spędzili w PRL? Niech chociaż na emeryturze zaznają kolorów.

[Imperfecta]

Napisane przez lightangel

Jak wysyłają to jeszcze pół biedy, można odpisać że super nawet nie oglądając. Gorzej jak na jakichś spotkaniach wyciągają telefon i zmuszają do oglądania. Raz byłam u znajomych, chyba na jakichś urodzinach, przyszła też siostra tej znajomej i przyniosła film ze swojego ślubu na DVD. Włączyła i zaczęła opowiadać wszystkim co się dzieje, kto jest na ekranie, a potem miała mega focha że ludzie nie oglądają z zaangażowaniem. Jakby to jeszcze byli jej znajomi to spoko, ale ona na tej imprezie nie znała nikogo poza swoją siostrą i jej mężem. Mogła się umówić tylko z nimi na oglądanie a nie wciskać kiepski film obcym ludziom.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Brzmi jak koszmar

[olabambola]

[1=26cabbdd88f595c38f9b7f8 139ef1472f28f75bc_65628a8 226dae;89624947]U mnie w mieście był rynek/ park z drzewami, ławeczkami i stolikami z szachownicą. Mnóstwo dziadków przesiadywało tam w ciepłe dni i grali. Miasto postanowiło unowocześnić, więc drzewa wycieli, zalali betonem. Co z tego, że są nadal tam szachownice, gdy nikt w słońcu nie będzie tam siedział.





I przebić się przez barierę wstydu.[/QUOTE]
za takie coś to kryminał powinien być. Oczywiście kara to powinno być siedzenie kilkamaście godzin dziennie na tym betonie

[Olkaaaa_s]

Napisane przez karawanna

W moim rodzinnym mieście prężnie działa uniwersytet trzeciego wieku. Przeróżne zajęcia, wycieczki, wykłady, można poznać tam mnóstwo osób, które potem też w prywatnym gronie sami organizują sobie wspólne wyjścia, grille itp. Miasto poniżej 20 tys mieszkańców.
Moim zdaniem ważne jest budowanie też takiej sieci kontaktów, która przetrwa lata. Znajomi z byłych miejsc pracy, właśnie z takich uniwersytetów czy innych grup zainteresowań i tak dalej. I widzę że w tej sieci kontaktów ludzie sami fajnie się organizują, zawsze znajdzie się ktoś chętny na wyjazd na działkę, ognisko, jakas wycieczkę.
Sama się boję, że takiej sieci kontaktów nie uda mi się stworzyć i swoje życie towarzyskie na starość widzę w czarnych barwach. Nawet teraz te kontakty, które mam wydają się jakieś takie hmm powierzchowne? Większość znajomych w różnych częściach kraju. Jakoś nie wydaje mi się, że te znajomości przetrwają tyle lat.

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

Ale ekstra! Szkoda, że nie wszędzie tak jest. Mnie się na starość marzy mieszkanie gdzieś na specjalnym osiedlu dla emerytów, wzorem tych z Holandii

Napisane przez marza_mr

Zgadzam się z każdym słowem. W którymś z wątków też jest dyskusja, że starszym osobom nie wypada, czegoś tam nosić, czy na jakiś kolor malować paznokci. Pewnie, senior to tylko worek pokutny w ciemnym kolorze, spisać testament i wykupić miejsce na cmentarzu i czekać rychłego końca, żeby młodszym nie przeszkadzać w przestrzeni publicznej. Straszne to

Ciekawe jest to, że jeśli chodzi o moją matkę i jej znajome (wszystkie 60+, i to z takim mocnym plusem ), to żadna z nich nie chodzi w kolorach, które "wypada" nosić w tym wieku. Moja matka ma może jeden beżowy kostium, ale ma ciemną karnację i do takiego ubrania dodaje najczęściej pudrowo różową bluzkę czy jakąś kolorową apaszką i było super.

Nawet moja babcia, która całe życie spędziła na wsi, miała kolorowe chustki i podomki. Ubrania do kościoła też nie zawsze miała w kolorach odpowiednich dla jej wieku

Napisane przez brandie

Naprawdę, żałować seniorom, którzy urodzili się i dorastali w wojennej i powojennej rzeczywistości i młode lata spędzili w PRL? Niech chociaż na emeryturze zaznają kolorów.

To samo sobie pomyślałam, i to pomimo tego, że miałam na mieście kilka bardzo nieprzyjemnych sytuacji.

[Miss Saeki]

Napisane przez Limonka2738

Też się czasem boję. Ale tak sobie myślę, może niesłusznie, że w wieku emeryckim człowiek wraca trochę mentalnie do szkoły.


Wiadomo, kończymy edukację, zdobywamy pracę, zakładamy rodziny (jeden mniej, drugi bardziej, ale większości społeczeństwa to dotyczy), praca, wychowanie dzieci, wyprowadzenie psa, wyjazd z partnerem sam na sam wydaje się super ekscytujący itd. No najbliższe grono nam się zawęża do obowiązków i najbliższych.


A starość to ten moment, kiedy człowiek przy odrobinie szczęścia ma spłacony kredyt, dzieci są samodzielne, twoja sytuacja zawodowa jest ustatkowana i zaczynamy od nowa szukać znajomych, spotykać się na babskie wieczory czy chodzić z kumplami do kina. Bo w końcu po prostu jest czas i człowiek jest bardziej wolny. Chętnie pojedzie na wakacje z przyjaciółkami, bo z mężem siedzi pod jednym dachem od 30 lat, to nawet fajnie trochę od siebie odsapnąć, nie mówiąc już o tym, że męża może już zwyczajnie nie być itd.



Przynajmniej tak mi się wydaje i to obserwuję.


(Nie obrażam ludzi, którzy mają partnera i dzieci, bo to naturalne, że jak jedziesz na wakacje to z nimi. Ale po prostu taka sinusoida życia, że za młodu cenimy sobie przyjaciół, potem dorastamy i mamy partnera/dzieci i oni są najważniejsi, a na koniec znowu odkrywamy, że fajnie mieć dwie przyjaciółki też na emeryturze, żeby się spotkać poplotkować albo pójść razem na sambę)

Przy założeniu, że jest dobra emerytura, o czym niestety masa seniorów może pomarzyć.
My jeszcze możemy ukształtować nasza przyszłość, poszukać lepiej płatnej pracy itp. oni to już mają za sobą. No i oczywiście o ile zdrowie pozwoli.

Napisane przez natalia_t

Trzeba wziąć pod uwagę, że taki widok emerytów pod namiotami czy na masowych imprezach to raczej wyjątek niż norma. Wielu seniorów jest bardzo osamotnionych, wielu z nich ma depresję. Niektórzy mają rodzinę, znajomych, ale wielu jest takich, którym rodzina porozjeżdżała się po świecie, przyjaciele i małżonkowie powymierali, sami już nie domagają pod różnymi względami i co wtedy?
Dlatego te wszystkie inicjatywy uniwersytetów trzeciego wieku, kluby seniorów, świetlice są bardzo potrzebne.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Inna kwestia, że masa seniorów jest też teraz taka trochę nieporadna (nie zjedzcie mnie za to słowo, lepszego nie znalazłam, jak macie to podrzućcie) w dzisiejszych czasach. Kupienie biletu na pociąg, znalezienie noclegu to dla nich niczym mission impossible - potrzebują do tego wparcia, ktore niestety nie zawsze mają.

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Napisane przez Miss Saeki

Inna kwestia, że masa seniorów jest też teraz taka trochę nieporadna (nie zjedzcie mnie za to słowo, lepszego nie znalazłam, jak macie to podrzućcie) w dzisiejszych czasach. Kupienie biletu na pociąg, znalezienie noclegu to dla nich niczym mission impossible - potrzebują do tego wparcia, ktore niestety nie zawsze mają.

Wcale nie ma co się dziwić. Dzisiejsze technologie sprawiają problem młodym, więc czego oczekiwać od seniorów, gdy za ich czasów bilet kupowało się w okienku, a teraz w wielu miejscach nie ma takiej możliwości.

[kwiaty_w_polu]

[1=26cabbdd88f595c38f9b7f8 139ef1472f28f75bc_65628a8 226dae;89625245]Wcale nie ma co się dziwić. Dzisiejsze technologie sprawiają problem młodym, więc czego oczekiwać od seniorów, gdy za ich czasów bilet kupowało się w okienku, a teraz w wielu miejscach nie ma takiej możliwości.[/QUOTE]

myślę, że dalej dużo ludzi młodych nie jest do końca scyfryzowanych, nawet ze studiów pamiętam sytuacje gdzie dużo ludzi nie ogarniało skanowania, podstawowej obsługi komputera, dysku google czy programów typu word, obsługi smartphone'a, wbrew pozorom cyfryzacja nie każdemu ułatwia życie, nawet jak się od dziecka ma z nią styczność to dużo ludzi nie ogarnia
dalej widzę młodych ludzi czekających po 30 min w kolejkach, żeby kupić bilet na dworcu przy kasie
poza tym dalej dużo miejsc jest zacofanych, nie wiem jak jest teraz, ale jak parę lat temu kończyłam studia to dziekanat był pod tym względem bezlitosny

[Natalie_Alex]

Napisane przez tinkerver2

Zdziwiła mnie dzisiejsza "reklama" (?), artykuł w necie - "dzięki tobie seniorzy mogą wyjechać na wakacje" i tekst (coś w tym stylu, nie słowo w słowo) "seniorzy marzą o wyjeździe na wakacje, ale przez ich ograniczone środki nie są w stanie spełnić swoich marzeń".
Wtf? Ja też marzę o wyjeździe na wakacje ale nie jestem w stanie sobie na to pozwolić. Też bym chciała pojechać na tydzień na urlop, ale nie mam na to hajsu, bo spłacam kredyt. Ba, łapię się dodatkowych fuch żeby mieć kasę na czas wakacji (niestety, w jednej ze szkół mi nie płacą za wakacje, dlatego też odeszłam), a tu "seniorzy chcą jechać na wakacje".
No na bór liściasty! Rozumiem, jeśli ktoś nie ma na leki, podstawowe potrzeby, ale na wakacje?

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

Ty masz chyba bardzo samolubne podejście do wszystkiego, bo zawsze, jak są jakieś tematy dotyczące kwestii charytatywnych, to odpowiadasz w stylu "a mi nikt nie daje". Mieszkania na kredyt nikt ci nie kazał brać, to była twoja decyzja, która ci tu ludzie odradzali.
Emeryci w Polsce często pracowali ciężko przez całe życie i nie jeździli na żadne wakacje. To dobrze, że ktoś chce im zapewnić jakąś aktywność. A tobie nikt nie każe udzielać się charytatywnie. To oczywiste, że kompletnie nie masz takiej potrzeby.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta