odchudzanie

[saandrra]

W styczniu 2015 ważylam 60kg. Do października '15 zbiłam do 47kg. Głównie dzięki bieganiu, biegałam prawie codziennie, jadłam mniej niż wcześniej. W styczniu '16r. waga spadła do 43kg. W tym czasie jadłam naprawdę mało. Właściwie sam nabiał, zupy, warzywa i owoce. Do tego dużo ćwiczyłam i dojeżdżałam na studia do innej miejscowości plus praca, na zmiane ze studiami. Od marca/kwietnia '16 zaczęły się "napady" ponieważ ograniczyłam słodycze i udawalo mi się ich nie jeść, co raz częściej pożerałam całą paczkę ciastek/czekoladę. Cały czas dużo ćwiczyłam więc waga nie szła w górę, tak minęła wiosna, lato. Nie miałam siły biegać więc chodziłam na siłownie- orbitrek, rowerek. Napady objadania zdarzały się co raz częściej. Miałam ciężką sytuację w domu więc postanowiłam wyjechać na studia do innego miasta. Początkowo było okej, obiecałam sobie, że zaczynam nowe życie więc musze ustabilizować kwestie edzenia (nie bdz rzucania się na jedzenie, pochłaniania mnóstwa ilości słodyczy). Wszystko do czasu - do momentu aż zrobiło się zimno (paźdz./listopad)nie byłam w stanie normalnie funkcjonować, wyjście na dwór to była katorga. Nosilam koszule, bluze na to grubą kurtke pod dżinsy zawsze rajstopy i na to skarpety). Zaczynało się co raz większe obżarstwo... Zżerałam dwie paczki ciastek, trzy tabliczki czekolady, cały bochenek chleba-wszystko naraz. Słodycze jadałam o godz. 20. Potem ogromny ból brzucha, żołądka i brak snu przez całą noc, jednak nigdy nie wymiotowałam. Wróćiłam do domu na świeta-stanęłam na wadze- 47kg. Przytyłam-ale trudno, nie było to aż tak widoczne. Jednak od stycznia było co raz gorzej, obżarstwo było co raz częściej, a waga rosła w strasznym tempie. Aktualnie ważę 54kg... Często nie potrafię się powstrzymać. Jak zaczne jesc to nie mogę przestać... Dziś wsunelam dwa tosty z szynką i serem do tego bułke, ciasto, dwie tabliczki czekolady, spaghetti, babeczke, ciastko czekoladowe i cukierki. Nie wiem co się ze mną dzieje, jak to przerwać... Nie chce tak żyć, czasem mam dzień, że spokojnie zjem sniadanie, obiad i jest ok. ALe bardzo często zdarza się dopychanie-dojadanie szczególnie po obiedzie. Nie jem rzeczy smażonych- tylko gotowane albo pieczone. Zazwyczaj kurczaka, jem kasze,ryż, ziemniaki. Dużo warzyw, zrezygnowałam z owoców gdyż od jakiegoś czasu zauważyłam, że po nich mam ochote na słodkie. Generalnie ze słodkim mam to samo, jeśli tylko zjem chociaż kawałek gryza jakiegoś słodycza od razu leci cała paczka a często i następna. Czy to kwestia psychiczna? Brak silnej woli, czy może obrona organizmu, który boi się, że znowu zafunduje mu taką traume? Sama nie wiem co robić, jak przestać i to pokonać... Czuje się strasznie, mam dość. Ach no i nadal nie mam miesiączki, która miała wrócic gdy przytyje. Nie napisałam chyba, że mam 168 cm wzrostu i aktualnie 20lat.

[ef9f8e413e9eb165fadd201f4168adc65c42d03a]

Sama sobie nie poradzisz. Masz duze problemy i potrzebujesz pomocy. Robisz sobie krzywde. Musisz zglosic sie do specjalisty specjalizujacego sie w zaburzeniach odzywiania. Wydaje mi sie, ze psycholog to za malo, ale wazne jest, zebys w ogole zaczela szukac pomocy. Poczytaj w internecie kto w poblizu twojego miejsca zamieszkania zajmuje sie ta tematyka. Nie bagatelizuj twoich problemow.

[trawazielona]

Polecam projekt Rozwiązania istnieją we Wrocławiu (5 weekendów), plus ewentualne dodatkowe spotkania z dietetykiem, coachem, trenerem personalnym.
http://strefapacjenta.centrumzaburzenodzywiania.pl