gdy praca wykańcza psychicznie

[theaterka]

Na wstępnie wywody chciałabym przeprosić za zbyt zagmatwany tekst, ale piszę to trochę pod wpływem emocji i mętliku w głowie Pół roku temu zaczęłam nową pracę na stanowisku administracyjnym ( ogólnie praca polega na sporządzaniu umów, czytaniu i weryfikowaniu często o trudnej do zrozumienia treści). Atmosfera i inni pracownicy - super!! zarobki też nie są tragiczne - wystarcza do 1-go.., ale charakter pracy... i tu zaczyna się problem. Ilość pracy (często zostaję w pracy nawet po 13 h dziennie) ciśnienie, jakie kierownicy wywierają na pracownikach - niszczy, z każdego błędu pracownik jest rozliczany (błędy wpływają również na premię lub jej brak - praktycznie nigdy tej premii nie ma) i żadne tłumaczenia, że człowiek komputerem nie jest - nie pomogą...Wychodzę z pracy zestresowana i nawet wieczorem zaczynam myśleć o problemach które czekają mnie jutro... Jestem pod telefonem służbowym cały dzień, chociaż z nawału pracy nie jestem w stanie wszystkich telefonów odebrać, choć mam taki obowiązek...Czy taka sytuacja w firmie jest normalna? ? Wiadomo jak ciężko teraz o pracę na stałe, więc ostatnią rzeczą, którą bym zrobiła to zwolnienie się z niej, ale gdy praca zaczyna wpływać też negatywnie na prywatne życie - stres, że coś się zrobiło źle, bo trzeba robić nadgodziny, bo jak się ich nie podejmie to już kierownictwo oskarża o "brak starań" to jest chore... Wiem, że wiele osób powie "ciesz się że w ogóle masz pracę", ale czy jest sens stawać na głowie i harować jak wół, bo trzeba wyrobić tą absurdalną "normę".. Niestety nie mogę sobie pozwolić na zmianę pracy, bo wiem, że gdzie indziej zaczynałabym od początku, często od najniższej krajowej, a gdy czesne za studia wynoszą ponad 600 zł to nie mam innego wyjścia, niż tkwić w tym motłochu....

[tusiamar]

Napisane przez theaterka

.Czy taka sytuacja w firmie jest normalna? ? .

Bycie pod telefonem służbowym jest raczej normalne w tych czasach - ale to chyba tylko to. Masz płacone za te nadgodziny? Bo jeśli nie, no to chyba nie ma o czym rozmawiać - pracuję i mi płacą, albo nie pracuję, bo nie płacą...
Szukaj innej pracy, bo ta za pewne nie jest jedyną, a jak coś znajdziesz, to podziękuj. Wystarczy powysyłać cv i może coś się znajdzie. Praca w takim miejscu wykończy Cię psychicznie.

[ewelinka16169]

rozumiem Cię doskonale, chociaż u mnie to głowne problemy z pracą to problemy z szefami...mobbing codzienny to naturalność. W ogole moi szefowie są zdania że jeśli już u nich pracuję to jestem jakby ich własnoscią i mogę sobie po mnie jeździć za takie rzeczy ze szok no ale ma małe świetełko w tunelu że niedługo zmienie prace...na pewno nie zarobie tyle co tutaj ale będę przynajmniej zdrowsza...

[skara]

Theaterko, praca jest ważna, ale bez przesady. Jeśli okupiona jest stresem i strachem, które z czasem mogą doprowadzić do choroby to zdecydowanie nie warto tam tkwić. Szukaj innej pracy wysyłając CV. A jeśli masz jakieś oszczędności i czujesz, że już nie możesz wytrzymać to odejdź z pracy, odpocznij i dopiero szukaj. Wiele osób było w podobnej do Twojej sytuacji, ja też, i rzuciłam pracę z dnia na dzień. I to była doskonała decyzja, bo odpoczęłam, zdystansowałam się do problemów i zaczęłam działać w czymś co przynosi mi dużo większe pieniądze i satysfakcję.

[Joesefin]

atmosfera pracy jest bardzo ważna i jesli Ty jesteś zestresowana i działasz w pewnym sensie pod presja to odbija się na jakości twojej pracy - niestety często kierownictwo/pracodawca nie zdaja sobie z tego sprawy. U mnie nie jest tak na szczęscie, szanuje się czas prywatny i godziny pracy pracownika - choć nie jest tez lekko, bo ja mam często wyjazdy, ale zawsze premia jest
Doświadczenie jakieś masz, zdobywasz je w każdym razie więc szukaj w międzyczasie czegoś innego. Trzymam kciuki.

[Moradin]

To o czym piszesz nie jest niczym niezwykłym. Wiele osób boryka się z podobnymi problemami. Najczęściej mówią o nich kobiety. Daceci udają twardzieli i nie zdradzają się ze swoimi problemami (a to później skutkuje choroby psychosomatyczne itp.)

Masz kilka opcji do wyboru:
- Zrezygnować z pracy (jest to oczywista opcja, ale tak naprawdę najczęściej nie jest to rozwiązanie tylko ucieczka do kolejnej podobnej sytuacji),
- Dowiedzieć się co jest dla Ciebie najważniejsze jakie elementy Twojego, życia,
- Przeanalizować jak bardzo ta sytuacja Cię "uwiera" i w jaki sposób wprowadza dyskomfort w Twoje życie.

Musisz przeanalizować jakie masz opcje wewnątrz firmy i poza nią. Nikt poza tobą nie wie lepiej od Ciebie co dla Ciebie jest najlepsze.

[Akane]

Byłam w podobnej sytuacji, która doprowadziła do zrujnowania mi zdrowia i licznych problemów. Zgadzam się z przedmówczyniami, szukaj innej pracy i nie nastawiaj się na to, że "musisz tkwić w tym motłochu". Porozmawiaj z rodziną, przyjaciółmi - może będą w stanie jakoś Cię wesprzeć w szukaniu pracy, pomóc w opłacaniu studiów? Zastanów się też, co chciałabyś robić, w czym jesteś naprawdę dobra, jakie są Twoje pasje. Może uda Ci się znaleźć oferty pracy (choćby na podstawie umów o dzieło - na początek) w takiej dziedzinie, która jest Ci bliska?