Dzieci a rozwód

[zosia1515]

Witam,

Chcialabym porozmawiac z tymi którzy, maja dzieci a zdecydowali się na rozwód; jakie reakcje były dzieciaków i jak najlepiej wytłumaczyc taka sytuacje 5-latkowi; moje małżenstwo trwa 10 lat; mąż jest bardzo dobrym, ciepłym człowiekiem, we wszystkim mi pomaga ale nie kocham swojego męza i chyba nigdy go nie kochałam; bardzo chcialabym przerwać tę fikcyjna sytuacje, ale nie robie tego ze wzgledu na dziecko; nie wiem jak to przyjmie, co mam mu powiedziec; i tak trwam w pozornie szczęśliwym związku; ciagle mysle o tym, ze zniszcze mu dzieciństwo i zafunduje mu rozbita rodzinę; jesli ktos tez miał takie dylematy i poradził sobie z nimi będe wdzięczna za romowe;

[motylek1007]

dlaczego wiec za niego wyszłas, skoro piszesz ze chyba nigdy go nie kochałas?

[Edi5555]

Napisane przez zosia1515

Witam,

Chcialabym porozmawiac z tymi którzy, maja dzieci a zdecydowali się na rozwód; jakie reakcje były dzieciaków i jak najlepiej wytłumaczyc taka sytuacje 5-latkowi; moje małżenstwo trwa 10 lat; mąż jest bardzo dobrym, ciepłym człowiekiem, we wszystkim mi pomaga ale nie kocham swojego męza i chyba nigdy go nie kochałam; bardzo chcialabym przerwać tę fikcyjna sytuacje, ale nie robie tego ze wzgledu na dziecko; nie wiem jak to przyjmie, co mam mu powiedziec; i tak trwam w pozornie szczęśliwym związku; ciagle mysle o tym, ze zniszcze mu dzieciństwo i zafunduje mu rozbita rodzinę; jesli ktos tez miał takie dylematy i poradził sobie z nimi będe wdzięczna za romowe;

Ja miałam taka sytuację i udało mi sie z tego jakoś wyjść ....wiedz ze nawet małe dzieci dużo widzą i słyszą i potrafią naprawdę bardzo dużo zrozumieć a nawet zaskoczyć nas swoja dojrzałością w takich sytuacjach... grunt to szczera rozmowa dostosowana do wieku dziecka najlepiej wyjaśnić dziecku że czasem tak się dzieje że dorośli nie bardzo potrafią się ze sobą porozumieć i przestaja być szczęśliwi w swoim towarzystwie dlatego rozchodzą się i zamieszkują osobno jednak nie oznacza to że skoro przestali sie kochać to nie kochaja już także i jego.... dziecko w takich przypadkach traci poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji a jego wyobraźnia pracuje czuje obawę co się z nim teraz stanie.... dlatego musisz wyjaśnić mu że pomimo tego że sie rozstajesz z tatą i nie będziecie już mieszkać razem to nadal bardzo go kochacie tata i ty i tata będzie przychodził do niego tak często jak tylko będzie mógł a także postaracie się żeby niczego mu nie zabrakło i że będzie mógł do taty zawsze zadzwonić i porozmawiać .....hmm na naszym wątku pierwsza sprawa i już rozwód znajdziesz wiecej takich przypadków jak twój więc serdecznie cię zapraszam z pewnością znajdziesz tam coś dla siebie

[zosia1515]

Wiem, ze to nieprawdopodobne i teraz wiem ze popełniłam bład, ale kiedy wychodziłam za maz potrzebowalam bezpieczeństwa, spokoju, stabilizacji i miałam to; teraz wiem, że bez tzw chemii, miłosci, pożadania, tęsknoty za kimś nie mozna byc szczęścliwym, mimo ze czuje się ze zycie ma sie ustabilizowane; ja pewne rzeczy zrozumiałam dosć póżno po prostu;

[zosia1515]

Dzieki serdeczne..poszukukam tego watku; strasznie to trudne wszystko;

[majreg]

Napisane przez zosia1515

Dzieki serdeczne..poszukukam tego watku; strasznie to trudne wszystko;

Jak jest chemia, huśtawka emocjonalna to siębardziej cierpi. Jestes pewna że tego właśnie chcesz? Przecież miłość to również spokój i poczucie bezpieczeństwa.

[zosia1515]

Napisane przez majreg

Jak jest chemia, huśtawka emocjonalna to siębardziej cierpi. Jestes pewna że tego właśnie chcesz? Przecież miłość to również spokój i poczucie bezpieczeństwa.

Tak, miłość to TAKZE spokój i bezpieczeństwo, ale przede wszystkim uczucie; a u mnie tego nigdy nie było;

[st_ella]

Witam ,skoro wytrzymałaś tak długo nie mozesz poczekać jeszcze trochę?
Inaczej jest gdy dziecko wychowuje sie bez jednego z rodziców...

...i rozumiem to co napisałaś...

[majreg]

Napisane przez zosia1515

Tak, miłość to TAKZE spokój i bezpieczeństwo, ale przede wszystkim uczucie; a u mnie tego nigdy nie było;

Tak. I to uczucie polega na pragnieniu dobra tej osoby, którą kochamy. To ciepłe i spokojne uczucie połączone z przekonaniem o jego wzajemności (czyli poczuciem bezpieczeństwa), to stabilizacja i spokój. Jesteś pewna,że tego nie czujesz?

Może marzysz o tym żeby się zakochać a nie kochać. Przeżyć huśtawkę emocjonalną, czuć pociąg fizyczny, niepewność co do uczuć drugiej osoby, możliwość zranienia i odrzucenia. Nikt nie gwarantuje,że ta druga osobą Cię na pewno zechce. Co będzie jak cie wykorzysta i odrzuci. Jesteś przygotowana na to,że może się zdarzyć również tak,ze nie spotkasz już faceta, który Ci uczucia odwzejemni. Niekoniecznie tak musi być, ale może. Może spróbuj najpierw się udać do jakiegoś psychoterapeuty, żeby się upewnić,że rzeczywiście jesteś świadoma następstw swoich działań.

[zosia1515]

Napisane przez st_ella

Witam ,skoro wytrzymałaś tak długo nie mozesz poczekać jeszcze trochę?
Inaczej jest gdy dziecko wychowuje sie bez jednego z rodziców...

...i rozumiem to co napisałaś...

No własnie, wytrzymałam tak długo i zrozumialam, ze nie chce juz tak dalej zyc; robie to tylko dla dziecka no i męza mi tez cholernie zal, bo naprawde jest dobrym człowiekiem i swiata poza mna nie widzi; traktuje go jak przyjaciela, brata; nie jak faceta; nie sypiamy ze soba od 2 lat, a w łózku nigdy nie było dobrze; nawet miałam zawsze problem by odwzajemnic pocałunek w usta; miałam blokade i dalej mam; ale on chce byc ze mna mimo wszystko; a ja juz w takim fałszu nie potrafię dłużej; wolałabym być sama niz codziennie przychodzic do domu i zyc z wyrzutami i poczuciem winy, ze nie jest normalnie w naszym domu, ze nie zachowujemy się jak mąz i zona, tylko jak dwoje ludzi mieszkajacych pod jednym dachem, dobrze sie rozumiejacych i pomagajacych sobie;

[zosia1515]

Napisane przez majreg

Tak. I to uczucie polega na pragnieniu dobra tej osoby, którą kochamy. To ciepłe i spokojne uczucie połączone z przekonaniem o jego wzajemności (czyli poczuciem bezpieczeństwa), to stabilizacja i spokój. Jesteś pewna,że tego nie czujesz?

Może marzysz o tym żeby się zakochać a nie kochać. Przeżyć huśtawkę emocjonalną, czuć pociąg fizyczny, niepewność co do uczuć drugiej osoby, możliwość zranienia i odrzucenia. Nikt nie gwarantuje,że ta druga osobą Cię na pewno zechce. Co będzie jak cie wykorzysta i odrzuci. Jesteś przygotowana na to,że może się zdarzyć również tak,ze nie spotkasz już faceta, który Ci uczucia odwzejemni. Niekoniecznie tak musi być, ale może. Może spróbuj najpierw się udać do jakiegoś psychoterapeuty, żeby się upewnić,że rzeczywiście jesteś świadoma następstw swoich działań.

Ja juz czuje w sumie obojetnośc; owszem w naszym domu jest spokój, nie kłócimy się , ale nie ma czułości, nie ma uczucia, jest tylko bycie koło siebie; chce się zakochac i kochac; marze o tym;

[majreg]

Napisane przez zosia1515

Ja juz czuje w sumie obojetnośc; owszem w naszym domu jest spokój, nie kłócimy się , ale nie ma czułości, nie ma uczucia, jest tylko bycie koło siebie; chce się zakochac i kochac; marze o tym;

Czułość można w każdej chwili wprowadzić do związku a zakochać to się w późnym wieku można ale najczęsciej bez wzajemności.

[paula78]

Napisane przez st_ella

Witam ,skoro wytrzymałaś tak długo nie mozesz poczekać jeszcze trochę?
Inaczej jest gdy dziecko wychowuje sie bez jednego z rodziców...

...i rozumiem to co napisałaś...

jeszcze troche tzn. ile ?
az sie zestarzeje i zostanie z niej pozbawiona checi zycia ,zmeczona kobieta ?

co jest gorsze dla dziecka ?sztuczny zwiazek ktory dziecko bierze jako przyklad rodziny i go powieli czy lepiej kiedy rodzice mieszkaja osobno adziecko ma nieograniczony kontakt z rodzicami-szczesliwymi i spelnionymi nie muszacymi nic przed soba udawac i grac ?

dobro dziecka to nie zawsze bycie na sile razem .

moi znajomi rozstali sie ,ich syn mial wtedy 8 lat ,mieszka z matka ,widuje sie z ojcem kiedy che,jezdza razem na wakacja itp a rodzice dogaduja sie znacznie lepiej teraz niz kiedy byli razem.

domyslam sie ze to zawsze przykre i smutne ale po co sie meczyc ?

[Edi5555]

Napisane przez paula78

jeszcze troche tzn. ile ?
az sie zestarzeje i zostanie z niej pozbawiona checi zycia ,zmeczona kobieta ?

co jest gorsze dla dziecka ?sztuczny zwiazek ktory dziecko bierze jako przyklad rodziny i go powieli czy lepiej kiedy rodzice mieszkaja osobno adziecko ma nieograniczony kontakt z rodzicami-szczesliwymi i spelnionymi nie muszacymi nic przed soba udawac i grac ?

dobro dziecka to nie zawsze bycie na sile razem .

moi znajomi rozstali sie ,ich syn mial wtedy 8 lat ,mieszka z matka ,widuje sie z ojcem kiedy che,jezdza razem na wakacja itp a rodzice dogaduja sie znacznie lepiej teraz niz kiedy byli razem.

domyslam sie ze to zawsze przykre i smutne ale po co sie meczyc ?

Popieram w 100%

[majreg]

Napisane przez Edi5555

Popieram w 100%

Związek jest na dobre i NA ZŁE również. Kto powiedział,że zawsze musi być fajnie. Czasem bywa żle. Może masz kryzys. To norma w każdym związku. Niezadowolenie, brak uczuć, nuda, czasem złość i obcość. Może spróbuj się upewnić co do własnych uczuć, zanim się zdecydujesz na tak poważny krok. Pewnych rzeczy nie da sie już odwrócić. Polecam wizytę u psychologa. Kryzysy mijają, uczucia wracają i znowu świeci słońce.

[majreg]

Mała pomyłka. To miał być post oczywiście do Zosi.

[zosia1515]

Masz duzo racji, ze kryzysy pojawiaja sie i trzeba jakoś z nimi sobie radzić; ale u nas nie ma kryzysu, nigdy nie było, jest cały czas tak samo, zyjemy sobie spokojnie, bezstresowo, prowadzimy dom, rozmawiamy, ale wiem ze w to trudno uwierzyc ale nigdy miedzy nami nie było chemii, pozadania, tęsknoty....A mnie po prostu zaczeło tego bardzo brakowac; gdyby nie było dziecka to juz dawno podjęłabym decyzje o rozstaniu; nie chce tego robic ze wględu na dzieciaka, no i tez przyznam ze potwornie mi zal męza, bo bardzo to przezyje;

[majreg]

Napisane przez zosia1515

Masz duzo racji, ze kryzysy pojawiaja sie i trzeba jakoś z nimi sobie radzić; ale u nas nie ma kryzysu, nigdy nie było, jest cały czas tak samo, zyjemy sobie spokojnie, bezstresowo, prowadzimy dom, rozmawiamy, ale wiem ze w to trudno uwierzyc ale nigdy miedzy nami nie było chemii, pozadania, tęsknoty....A mnie po prostu zaczeło tego bardzo brakowac; gdyby nie było dziecka to juz dawno podjęłabym decyzje o rozstaniu; nie chce tego robic ze wględu na dzieciaka, no i tez przyznam ze potwornie mi zal męza, bo bardzo to przezyje;

Zosiu! Nie myślałaś o jakimś wyjeździe samotnie? O rozdzieleniu sie na jakiś czas. Po tylu latach u nikogo nie ma chemii. To biologia o tym decyduje. A Ty ją pewnie czułaś tylko już nie pamietasz. Rozdziel sie z nim i poszukaj adrenaliny np. w pracy,tańcu albo w nauce lub gdziekolwiek. Tym co Cie stresuje, czego nie umiałas i nie odwazyłas się robić. Może w bliskości z mężem. Powiedz mu co czujesz, albo czego raczej nie czujesz. Nie załuj go zawsze. Spróbuj terapii i otwarcia przed drugim człowiekiem, mów o tym co czujesz. Nie znam Cię. Częściowo zgaduję. U każdego czasem jest naprawdę marnie. To normalne w kazdym związku. Przepraszam za chaotyczność. Wydaje mi się,że jesteś dobrym człowiekiem i nie chcesz nikogo zranić, również siebie.

[Iwona30]

Witam Was.
Mam podobny problem jak zosia1515.Otóż od sześciu lat jestem mężatką,a znamy się już ponad 10 lat.Mamy wspaniałą córeczkę w wieku 5 lat, jest bardzo mądra jak na swój wiek i bardzo wrażliwa.Około 8 lat temu poznałam również fajnego chłopaka,na którego zwróciłam uwagę(on zresztą na mnie też).Spotykaliśmy się przez jakiś czas po kryjomu przed,wówczas moim przyszłym mężem.Ten drugi tak mnie zafascynował,że postanowiłam spotykać się nadal.Byłam gotowa na wszystko,nawet na zerwanie z moim dotychczasowym chłopakiem,aby tamten tylko mógł odwzajemnić to samo co ja.Spotykaliśmy się z rok.Zawsze podczas tych spotkań właśnie w jego towarzystwie czułam się wspaniale.Między nami były bardzo namiętne chwile,były przytulania, czułe pocałunki, itp.,oczywiście oprócz seksu.On, tak jak ja zresztą nie czuł takiej potrzeby,gdyż zawsze powtarzał o szacunku do mojej osoby itp.Traktował mnie chyba jak dobrą przyjaciółkę,może czuł coś więcej,ale wtedy nic z jego ust nie usłyszałam.
Nasze spotkania skończyły się.Wkrótce po tym wyszłam za mąż,urodziłam dziecko,no i wraz z mężem wychowujemy naszą córeczkę.Mój mąż jest bardzo dobrym ojcem,ale co z tego jak ja do niego nic już nie czuję.Tak naprawdę to chyba wogóle go nie kochałam.Nasz związek od początku był farsą i udawaniem z mojej strony.Obecnie prawie wogóle ze sobą nie rozmawiamy,on śpi w sypialni,a ja z córeczką w pokoju dziecinnym.Między nami często dochodzi do spięć,wypomina mi że go nie kocham,że nie zależy mi na nim,na rodzinie itd.
W moim życiu ponownie pojawił się ten ktoś, z kim spotykałam się wcześniej,przed ślubem.Obecnie spotykamy się od lipca ub.r.Jest dla mnie taki dobry(aż za),taki czuły.Jest facetem, o którym zawsze marzyłam.Kocham go,a on mnie.Chce ponad wszystko być ze mną,twierdzi nawet że będzie tak długo czekał,ile będzie potrzeba.Sama nie wiem co mam zrobić
W obecnej sytuacji myślę o rozwodzie,gdyż nie chcę już dalej tak żyć.W ten sposób unieszczęśliwiam męża i samą siebie,ale nie wiem jak zacząć pierwszą rozmowę.
Boję się rozwieść ze wzgledu na córkę, nie wiem jak to przyjmie, tak jak zosia1515 ciagle myśle o tym, że zniszcze jej dzieciństwo.Jak słyszę, że mówi tatusiu kocham Cię to mi się serce kraje.Co ja mam zrobić jak sobie z tym poradzić, aby dziecko najmniej ucierpiało?

[st_ella]

Iwona,

straszne co piszesz
smutne co piszesz...
chciałabym Ci cos doradzić...
ale sama doskonale sobie stajesz sobie sprawę, że w tej sytuacji nie bedzie osoby której nie skrzywdzisz...
a najwiekszą krzywde mozesz wyrzadzić oczywiscie córeczce... no i sobie....

ja jestem z rozbitej rodziny - straszne sa kłótnie rodziców i patrzenie na nieszczesliwą matkę ale straszne jest również wychowywanie się bez ojca bo nie ma to jak codzienny kontakt z dzieckim....

Na forum jest wiele madrych dziewczyn które poradzą Ci, podowiedzą rozwiazania....
a ja chetnie podpatrzę...

[Iwona30]

Napisane przez st_ella

Iwona,

straszne co piszesz
smutne co piszesz...
chciałabym Ci cos doradzić...
ale sama doskonale sobie stajesz sobie sprawę, że w tej sytuacji nie bedzie osoby której nie skrzywdzisz...
a najwiekszą krzywde mozesz wyrzadzić oczywiscie córeczce... no i sobie....

ja jestem z rozbitej rodziny - straszne sa kłótnie rodziców i patrzenie na nieszczesliwą matkę ale straszne jest również wychowywanie się bez ojca bo nie ma to jak codzienny kontakt z dzieckim....

Na forum jest wiele madrych dziewczyn które poradzą Ci, podowiedzą rozwiazania....
a ja chetnie podpatrzę...

Wiem, że skrzywdzę napewno dwie osoby.Najbardziej obawiam się,że skrzywdzę córeczkę.Mam udawać, że wszystko o.k.? Dziecko widzi jak jest,mimo iż jest jeszcze mała(5 latek).Często pyta się mnie wieczorami : mamo podoba Ci się takie życie jak teraz? odpowiadam, że tak podoba, ale ona mi mówi, że kłamię widzi jak jestem nieszczęśliwa osobą. st_ella wydaje mi się, że gorsze jest to tkwienie w tym martwym związku.
Co do tego faceta, z którym się spotykam obecnie jestem w 80% pewna.Może warto zaryzykować?
Pomóżcie i podpowiedzcie coś.

[madana]

Ale wiesz, facet zwiąże się nie tylko z tobą, ale i z córką, ską wiesz, jak ona to zaakceptuje? Jak on zaakceptuje ją (bo samo gadanie to nic nie znaczy)? Jaki byłby dla niej, gdyby pojawiło sie wasze i wspólne dziecko (znam przykład, kiedy dopiero wtedy facet odrzucił dziecko kobiety z pierwszego małżeństwa).

[Iwona30]

Biorę pod uwagę wszystkie opcje.Często rozmawiam z tą osobą,a ostatnio nawet często.Znam go już tyle lat,naprawdę dobrze,wydaje mi się że nawet lepiej niż swojego męża.Może po prostu jeszcze poczekać, albo dać mu tą szansę? Wiem nie zastąpi jej ojca, jednak stracić ojca również nie straci.
Chciała bym podjąć konkretną decyzję

[gonieczka_o]

Napisane przez majreg

Jak jest chemia, huśtawka emocjonalna to siębardziej cierpi. Jestes pewna że tego właśnie chcesz? Przecież miłość to również spokój i poczucie bezpieczeństwa.

Kurcze jak to jest, u jednych jest chemia i hustawki emocjonalne i tacy tesknia za spokojem, a inni ten spokoj maja i chca adrenaliny...