co o tym myśleć?

[niki30]

zacznę tak: mam 30 lat męża i dziecko, w związku nie jest idealnie ale da się wytrzymać. Nie mam nikogo z kim mogłabym pogadać o wszystkim Kilka miesięcy temu zaczęłam pracę w dużej firmie i tam poznałam wspaniałego człowieka który okazał się moim przełożonym, dogadywaliśmy się bez słów, przegadaliśmy chyba milion godzin o wszystkim i o niczym z czasem zauważyłam że zaczyna mnie traktować inaczej niż innych, wyróżniał, pomagał.Polubiłam go bardzo i z wzajemnością wiem pomyślicie że pachnie romansem ale nic z tych rzeczy, on też ma rodzinę i jest szczęśliwy w swoim związku, mimo to był dla mnie kimś wyjątkowym. 2 tygodnie temu zostałam zwolniona z pracy z powodu likwidacji zmiany ( kierownik zwalnia osoby z najmniejszym stażem) i nawet JEGO najlepsza opinia nie pomogła. teraz mi źle bo był dla mnie najlepszym przyjacielem mimo że znaliśmy się tak krótko rozumiał mnie jak nikt inny
i znowu nie mam z kim pogadać...

[shiava]

Napisane przez niki30

zacznę tak: mam 30 lat męża i dziecko, w związku nie jest idealnie ale da się wytrzymać. Nie mam nikogo z kim mogłabym pogadać o wszystkim Kilka miesięcy temu zaczęłam pracę w dużej firmie i tam poznałam wspaniałego człowieka który okazał się moim przełożonym, dogadywaliśmy się bez słów, przegadaliśmy chyba milion godzin o wszystkim i o niczym z czasem zauważyłam że zaczyna mnie traktować inaczej niż innych, wyróżniał, pomagał.Polubiłam go bardzo i z wzajemnością wiem pomyślicie że pachnie romansem ale nic z tych rzeczy, on też ma rodzinę i jest szczęśliwy w swoim związku, mimo to był dla mnie kimś wyjątkowym. 2 tygodnie temu zostałam zwolniona z pracy z powodu likwidacji zmiany ( kierownik zwalnia osoby z najmniejszym stażem) i nawet JEGO najlepsza opinia nie pomogła. teraz mi źle bo był dla mnie najlepszym przyjacielem mimo że znaliśmy się tak krótko rozumiał mnie jak nikt inny
i znowu nie mam z kim pogadać...

Nie rozumiem, dlaczego nie mozesz po prostu pogadac z mezem
Zadziwiaja mnie mezatki, ktore twierdza ze nie moga pogadac z wlasnym mezem, ktorego wybraly i ktoremu slubowały. Normalnie szok. Po co Ci ten mąż?

[niki30]

z mężem nie można o wszystkim pogadać, a to nie ma czasu a to zmęczony a nie teraz, mąż nie zawsze znaczy najlepszy przyjaciel, bynajmniej nie mój

[paula78]

A czy zwolnienie z pracy skreśla wasz kontakt ?
jak to nie mozna z mezem o wszytskim pogadac?trzeba zmienic męża .
w profilu masz 28 lat

[niki30]

niestety kontakt się urwał po zwolnieniu z pracy, ale co miałabym zrobić zadzwonić i powiedzieć , cześć chciałabym się z tobą spotkać' trochę dziwnie by to zabrzmiało,
( sorry za błąd w profilu, jestem 79r)

[paula78]

No nie wiem skoro kontakt jest przyjacielski to co za problem zadzwonic czy wysłać maila.

[niki30]

niby nie problem ale nie wiem czy nie odbierze tego jako narzucanie się skoro pierwszy sam się nie odezwał, nie wiem co z tym zrobić napisać, czekać aż on się odezwie czy po prostu zapomnieć, doradźcie coś

[sine.ira]

Napisane przez niki30

doradźcie coś

Doradzam - jak naprawisz swoje relacje z mężem, to nie będziesz się musiała desperacko uganiać za innym chłopem.

[niki30]

dzięki za radę ale relacji z mężem chyba nie bardzo da się naprawić, nie na tyle aby móc mu o wszystkim opowiadać

[sine.ira]

Napisane przez niki30

dzięki za radę ale relacji z mężem chyba nie bardzo da się naprawić, nie na tyle aby móc mu o wszystkim opowiadać

To się z nim rozejdź. Mąż przede wszystkim powinien być przyjacielem. Wtedy będziesz wolna i nie będziesz musiała się rozglądać na boki (co teraz ewidentnie robisz, moim zdaniem - w wersję o przyjaźni z tamtym kolesiem w ogóle nie wierzę, tzn. myślę, że masz nadzieję/chęć na coś więcej niż tylko przyjaźń), a będziesz mogła zająć się jawnym szukaniem "przyjaciela".
Nie prościej tak ?
Trudno, najwyżej będziesz kolejną młodą rozwódką. Zauważyłam, że coraz więcej takich w moim otoczeniu - panie, które wydały się za misia pysia z wielkiej miłości w wieku lat dwudziestu paru też właśnie teraz, w okolicach trzydziestki zauważają, że misie pysie coś mniej puchate i miłe niż były w przeszłości Życie.

[niki30]

mocne słowa ale dzięki za komentarz, szczerze- dałaś mi do myślenia, może potrzeba mi kubeł zimnej wody żeby się obudzić

[fiollka]

sine.ira ma racje. Lepiej się rozejść niż po kilkunastu latach małżeństwa patrzeć przy śniadaniu na człowieka i mysleć "Boże co ja tu robie, co on tutaj robi". Małżeństwo powinno opierać się na rozmowie, każdy jest czasami zmęczony, każdemu czasami po prostu nie chce się gadać..ale czasami..nie cały czas.

[niki30]

wiem, że tak by było najlepiej, ale Boże jak trudno podjąć taką decyzję odchodzę tak po prostu i już. ale dokąd pójść jak zacząć z małym dzieckiem, bez pracy, którą niedawno straciłam. Bo ja już mam dość takiego życia każdy sobie ja cały dzień z małym w domu, on cały dzień w pracy a jak już wróci to albo śpi albo telewizja, to okropne jak tak długo można? niby się nie kłócimy, bo jak prawie ze sobą nie rozmawiamy to i nie ma o co. a naprawdę jest mi źle i nie mam NIKOGO z kim mogłabym pogadać. może ktoś z was był w takiej sytuacji i ma jakąś radę jak uwolnić się od tego chorego związku.

[szugarbejb]

Napisane przez niki30

on cały dzień w pracy a jak już wróci to albo śpi albo telewizja,

Zawsze tak było ? Kiedy się zaczęło? Jak wróci z pracy, podejdź do niego, wyłącz telewizor, powiedz "porozmawiajmy".

może ktoś z was był w takiej sytuacji i ma jakąś radę jak uwolnić się od tego chorego związku.

Nie uwolnić, a zastanowić się, dlaczego tak się stało, że Twój mąż przychodzi z pracy i śpi lub ogląda tv. "Normalni" ludzie wychodzą na spacer, na zakupy, z dzieckiem do parku, do kina, do teatru, uprawiają sport, czytają, uczą się, jedzą wspólnie ugotowaną kolację, ROZMAWIAJĄ. Spędzają WSPÓLNIE czas. A Ty co robisz wieczorami? Co robicie w weekendy?

Ktoś wcześniej napisał: dlaczego nie rozmawiasz z osobą, której ślubowałaś miłość do śmierci, i z którą mieszkasz, z osobą, która teoretycznie powinna Ci być NAJBLIŻSZA ?

[niki30]

nie zawsze tak było, spędzaliśmy naprawdę dużo czasu razem, wyjeżdżaliśmy na weekendy, wieczorami często gdzieś wychodziliśmy, ale od kiedy dostał awans pracuje po 12 godzin i wszystko zaczęło się psuć. Znajomi się wykruszyli, przestaliśmy gdziekolwiek wychodzić, rozmawiamy wyłącznie ,,służbowo", oddalaliśmy się z dnia na dzień coraz bardziej. Kiedy jeszcze pracowałam, próbowałam rozmawiać żeby zmienił pracę, ale on nie chce nawet o tym słyszeć.
kiedy wraca z pracy ok. 19"30 to kolacja i kanapa i tak co dzień.Próbowałam rozmawiać nie raz że tak dalej być nie może,że takie życie jest bez sensu, ale on obiecuje,że to się zmieni,że postara się spędzać z nami więcej czasu, ale to tylko puste słowa. nie wiem co z tym zrobić czy jest szansa to naprawić czy jest sens to naprawiać skoro to tylko obiecywanie a i tak nic się nie zmienia czy tkwić w tym dalej i żyć niby razem ale osobno.

[szugarbejb]

Napisane przez niki30

nie wiem co z tym zrobić czy jest szansa to naprawić czy jest sens to naprawiać skoro to tylko obiecywanie a i tak nic się nie zmienia czy tkwić w tym dalej i żyć niby razem ale osobno.

Nikt na forum Ci nie odpowie, czy masz się rozwieść czy zostać, przecież Cię nie znamy. Musisz się nad tym sama zastanowić. Jeśli kochasz męża i czujesz, że wciąż chciałabyś z nim być mimo wszystko to walcz. Porozmawiaj z nim raz jeszcze, spytaj co czuje, powiedz, co Ty czujesz, zastanówcie się razem jak można zmienić tą złą sytuację (ale nie na zasadzie pustych słów, tylko wskażcie obydwoje konkretne działania). Dobrym wyjściem mogłaby być też terapia małżeńska.

Ale jeśli uważasz, że już nic, oprócz kredytu/dziecka was nie łączy, że poszukasz kontaktu z tym byłym szefem, a jak nie z nim to z kimś innym, to chyba zostaje tylko rozwód.

[niki30]

wiem, że to wyłącznie moja decyzja i nikt za mnie jej nie podejmie, ale jest naprawdę ciężko, jednak dziękuję wam za wszystkie komentarze za to że mogłam się z kimś podzielić swoimi problemami

[aaricia8]

A szukasz pracy?

[niki30]

właśnie wczoraj się dowiedziałam, że mam szansę wrócić tam gdzie pracowałam ale dopiero od września będą potrzebować kilka osób, na razie szukam ale bezskutecznie, wszędzie potrzebują z doświadczeniem a ja zbyt dużego nie mam( zajmowałam się wychowaniem syna później zaczęłam studia- których zresztą nie skończyłam), ale mam nadzieję że jednak coś znajdę, dobrze że jeszcze mam nadzieję...

[kami-pl]

A nie pomyslelibyscie o terapii dla malzenstw? (jesli jeszcze go kochasz...)