Nowy chłopak / nie-chłopak, nowe przemyślenia.

[Fiiolek]

Czesc Dziewczyny
Niektore z Was pewnie znaja moja historie, ktora podzielilam sie z Wami jakis czas temu. Otoz,
w moim zyciu nastapil niespodziewany zwrot akcji. Poznalam faceta. Ale najpierw zaczne od mojego eks, zatem idac za glosem rozsadku i Waszymi radami, stwierdzilam, ze "walka z wiatrakami" i czekanie na magiczna przemiane jego osoby mija sie zupelnie z celem, wiec postanowilam raz na zawsze zamknac ten temat i przestac zawracac sobie nim glowe. Mam nadzieje, ze to sie w koncu uda. Od poltora miesiaca skutecznie go unikam imodle sie o to, aby przez najblizsze miesiace niespodziewanie na niego nie wpasc, by nie rozbudzic "demonow" przeszlosci.

Otoz, od dwoch, trzech miesiecy zaczelam sie spotykac z chlopakiem. I tutaj poprosze o famfary, bo to nielada wyczyn z mojej strony. Facet jest ode mnie rok starszy, jest naprawde mily, sympatyczny, zabawny, przystojny, ma dobra prace, ale nie to jest najwazniejsze. Zorganizowalam u siebie impreze ze starymi znajomymi, na ktora rowniez i jego zaprosilam. Ku mojemu zdziwieniu swietnie sie odnalazl w nowym towarzystwie, dobrze dogadywal w dosc chermetycznym srodowisku, gdzie wszyscy z jednej dzialki, zupelnie odmiennej od jego pracy, rozmawiaja glownie o jednym i tym samym. A on jak ryba w wodzie. Koledzy i bliskie kolezanki pogratulowali mi na osobnosci naprawde fajnego chlopaka. Problem jednak w tym, ze nie mam zupelnie pojecia w jakim kierunku rozwija sie nasza znajomosc. Otoz, bylismy juz razem w kinie, na spacerze, w restauracji, kawiarniach itp.itd., ale ani razu nie bylo zadnego przytulenia sie czy pocalunku...tylko powitania czy pozegnania na "misia"
Ostatnio rozmawialismy o podrozach, oboje fascynujemy sie egzotyka, odleglymi wyprawami, i ni z gruchy ni z pietruchy wypalil, zebym pod koniec marca zorganizowala kilka dni urlopu, gdyz zabiera mnie w podroz. Nie byle jaka, bo az do Kanady, co raczej wymaga wczesniejszego przygotowania mentalnego i finansowego. Bedzie to jego wyjazd sluzbowy, gdzie przez kilka godzin ma prowadzic jakies wyklady, a pozniej 4 dni "zwiedzania" i czas dla siebie.
No tak, tyle ze nie wyobrazam sobie tego wyjazdu o ile by wypalil. I nie wiem co mam rozumiec przez te jego propozycje. Nie wiem czy traktuje mnie jako kumpla, jako material na dziewczyne, jako kogo :/?
Ostanio czesto zastanawiam sie, czy ja sama chcialabym zeby cos sie z tego wyklulo. Raz jestem na tak, innym razem troche mniej, raz na jakis czas przysni mi sie moj eks i znowu mam wode gazowana zamiastmozgu. Kurcze no, nie czuje motyli, fajerwerkow jak sie spotykamy, ale zawsze jest sympatycznie, wesolo, milo, uroczo itp.
W weekend zaprosil mnie do siebie, maja byc jego znajomi, pewnie chce sprawdzic jak odnajde sie w jego towarzystwie. Niestety naleze do osob, ktore dopiero gdy kogos dobrze poznaja, wowczas w pelni sie otworza, a jak juz sie otworza to zwykle jest juz z gorki i staje sie ulubiencem kolegow czy kolezanek. To jednak wymaga kredytu zaufania i cierpliwosci poswieconej mojej osobie.
Nurtuje mnie jeszcze jedna kwestia-za 3 miesiace szykuje mi sie wyjazd za Ocean, z moja kuzynka, jej chlopakiem i naszymi rodzicami do rodziny. Nastepnie podzial na starszych i mlodych, kazdy podrozuje w swoja strone. Tylko, czy moglabym mu to zaproponowac? Czy nie za wczesnie na sugestie a propos poznania mojej rodziny? W sumie w zaden sposob nie wybieram na nim presji i bylby to niezobowiazujacy wyjazd, ale sama nie wiem. Nie chce tez byc piatym kolem u wozu i zawsze na doczepke, albo wsrod sparowanych znajomych, albo rodziny... Zgodzic, to pewnie by sie zgodzil, ale czy tak wypada? I jako kto tam pojedziemy? Kumple, przyjaciele, para... Czy moze po prostu byc spontaniczna, nie myslec ani analizowac za wiele i go naklonic na fajna przygode? Sama nie wie .
Nie pytajcie dlaczego zalozylam ten watek, nie wiem, po prostu co o tym sadzicie? Dlaczego nie bylo jeszcze zadnego zblizenia (nie mam na mysli tu seksu :P )? Czy wypada razem gdzies wyskoczyc przy tak swiezej relacji?
Czy jest szansa na zwiazek jesli kieruje sie bardziej rozsadkiem niz sercem?
Moje serce po ostatnich przeprawach z eks zostalo pogruchotane, od dwoch lat w nikim sie nie zakochalam, a jedyna osoba, ktora rozbudzila moje uczucia po czym znowu zranila byl wlasnie ów eks... Moze miec przyszlosc ta nasza znajomosc, jesli nie czuje tych motyli? Nie mam lat nastu, aczkolwiek sama juz nie wiem czy to koniecznosc, aby rozbudzic wieksze uczucie, moze potrzeba na to czasu i na nic konkretnie sie nie nastawiac?

Chaos, tak wiem... Ale przynajmniej Wam nie biadole, jaka to ja nieszczesliwa jestem, eh...

[chmura lamp neonowych]

Może spotykaj się z nim "bez zobowiązań", wychodź z nim i swoimi/jego znajomymi, jedź do tej Kanady - zawsze coś zwiedzisz, obejrzysz... A może i się w nim zakochasz w trakcie tego "poznawania", bo skoro sama piszesz, że masz pogruchotane serce, to wiadomo, że łatwo nie jest.
Ja jestem idealistką, też mam pogruchotane serce i nie wiem, jak je skleić, na razie moje odczuwanie motylków jest mocno upośledzone, powiedziałabym, że w fazie szczątkowej. Dlatego staram się nie angażować i tobie też radzę, jeżeli to będzie to, to myślę, że się zaangażujesz w odpowiednim czasie.

[monikusia92]

Mam podobnie, może nie aż takie typu wyjazdy, ale z kolei mój nowo poznany facet - widać, że mu bardzo zależy a ja nadal stoję nad wyborem: czy się w 100% zaangazować - również nie ma tych motyli, serce w kawałkach..
Ciężko. W szczególności, że mogę zranić czyjeś uczucia.

Możesz odczekać i pojechać z nim do tej Kanady, jeśli zaczniecie trochę planować co zwiedzać (chyba, że on już organizuje ale myślę że bd pytać Ciebie o zdanie) to może coś więcej wyniknie.
Niektórzy nie spieszą się z takim oficjalnym pytaniem, przez głowę mi przeszło że chce może podczas tej podróży coś☠wykombinować.

Też bym rozważała pytanie go w odpowiednim momencie, jak traktuje wasze spotkania, bo chcesz wiedzieć na czym stoisz itp..

Jak widzisz, sama rozdrabniałabym na drobne.. może czasami warto poczekać co się☠stanie samo.

[afrodytek]

Musisz być pewna swoich uczuć. Czy czujesz coś do niego więcej niż sympatie? czy ogóle coś czujesz?

I wtedy go zapytaj, jako kto masz z nim tam jechać?
Ja nie mogłabym z kimś się spotykać tak oo jeśli czułabym, ze może coś z tego wyniknąć. Musiałabym wiedzieć na czym stoję.

Bądź z nim szczera. Jeśli na razie nie wiesz co z tego może być, to nie pytaj... bo co jeśli usłyszysz, coś czego Ty nie chcesz?

[201608251020]

Napisane przez Fiiolek

Moje serce po ostatnich przeprawach z eks zostalo pogruchotane, od dwoch lat w nikim sie nie zakochalam, a jedyna osoba, ktora rozbudzila moje uczucia po czym znowu zranila byl wlasnie ów eks... Moze miec przyszlosc ta nasza znajomosc, jesli nie czuje tych motyli? Nie mam lat nastu, aczkolwiek sama juz nie wiem czy to koniecznosc, aby rozbudzic wieksze uczucie, moze potrzeba na to czasu i na nic konkretnie sie nie nastawiac?

Chaos, tak wiem... Ale przynajmniej Wam nie biadole, jaka to ja nieszczesliwa jestem, eh...

Wiesz co, ja też myślałam, że czeka mnie już tylko miłość zrodzona z przyjaźni, porozumienia itp. W efekcie tego przez ostatnie 3 lata pakowałam się w jakieś beznamiętne i "przyzwoite" związki.
aż tu nagle.. jak gruchnęło, tak wpadłam jak nastolatka, po same uszy Okazuje się że TŻ też, choć tak samo jak ja myślał, że nigdy nie poczuje już tego szczenięcego zakochania
ja tu z obu stron nie widzę zbytniego zaangażowania, to wszystko jest takie "letnie". Po sobie (i po swoich znajomych) widzę, że można się bujać długo z kimś po prostu miłym/fajnym, a potem nagle jest grom z jasnego nieba i już wszystko wiesz.

Aha, żeby nie było, że dyskredytuję związki powstałe z przyjaźni itp. bo wcale tak nie jest.

[Fiiolek]

Wlasnie o to chodzi, ze ja rowniez inaczej zachowywalabym sie, jesli czulabym takie grzmotniecie/gruchniecie, wtedy przynajmniej w sprawach uczuc nie ma watpliwosci. Pomijam to, czy ten zwiazek przetrwa tydzien czy lata... Tutaj jest wszystko takie wlasciwe, prawidlowe, fajne, tylko ze letnie. Lubimy sie bardzo, temu nie mozna zaprzeczyc, milo spedzamy czas, smiejemy sie ze soba, lubimy sie delikatnie droczyc ze soba. Gdzies tam pojawiaja sie gesty, dzieki czemu mamy okazje sie dotknac, ale to jest bardzo subtelne, ultrakrotkie, takie niewystarczajace
Spotkanie z jego znajomymi wypadlo bardzo fajnie, polubili mnie i vice versa, juz zapraszaja na kolejne... Ciesze sie z tego powodu, ciesze sie, ze malymi kroczkami to ewoluuje. Tylko, ze wczoraj tak siedzialam obok niego i dyskretnie spogladalam, hmm on jest taki przystojny, ladny, ze bardziej widze u jego boku jakas drobna niebieskooka blondynke, a ja? Ja zdecydowanie bardziej komfortowo czuje sie u facetow, ktorzy sa wyzsi, bardziej mescy, stanowczy. Jes mi przykro z tego powodu, ze nie czuje sie tak komfortowo przy nim, jak przy moim eks na poczatku znajomosci.
Zastanawiam sie, czy moze ze mna jest cos nie tak? W takim sensie, ze wysylam niewlasciwe sygnaly, np. ze sie boje?
Moja umiejetnosc flirtu i kokietowania wylacza sie jesli zaczyna mi zalezec na mezczyznie, czy Wy macie podobnie?
Dla przykladu, jesli wybiore sie na impreze, obieram jakis cel, albo ktos za cel obiera mnie, kiedy zupelnie mi nie zalezy, to moja kokieteryjnosc wskakuje na "high level" i po paru minutach facet jest zbajerowany. Z kolei jesi kogos naprawde polubie, ahhhh szkoda gadac, moj mozg zaczyna dryfowac w meandrach zwojow mozgowych prezac sie w poszukiwaniu najbardziej wznioslych tematow do rozmow i wowczas cala chemia gdzies sie rozplywa, zaczyna byc zwyczajnie, nudno, bez tzw.polotu i zwykle znajomosc konczy sie fiaskiem..... :/