Wycofać się ? Czuje się przy nim jak zero, bo ma w życiu więcej szczęścia.

[lato265]

3 miesiące temu poznałam faceta (X). Z wyglądu bardzo mi odpowiada, jest bardzo przystojny, ma cudowny głos i bardzo mnie kręci. 100% mój typ. Z charakteru podoba mi się jeszcze bardziej, jest spokojny, cierpliwy, szarmancki, dobrze wychowany, kulturalny, zadbany. Gdy się spotykamy ciągle całuje mnie po rękach, policzkach, ciągle chce się ze mną przytulać i mnie całować. Non stop mnie komplementuje, mamy ze sobą kontakt smsowy lub facebookowy całymi dniami a spotykamy się ok. 2 razy w tygodniu. Po raz pierwszy poczułam "to coś".

Brzmi idealnie i On jest dla mnie naprawde idealem męzczyzny i po raz pierwszy tak bardzo ktoś mi się spodobał ale....
Ma tytuł inżyniera, od roku jest Radnym. Prowadzi własną działalność gospodarczą (sprzedaż internetowa) i miesiąc temu wpadł na pomysł kolejnej działalności i zaczął już coś w tym kierunku działać. Mieszka z rodzicami, którzy mają wielki dom i dużo pieniędzy. Mama ma własny sklep spożywczy, tata działa w polityce od 14 lat dodatkowo jest Prezesem OSP u nich w mieście. Jego brat tez ma własną działalność gospodarczą. Dodatkowo X ma mieszkanie w innym mieście ale pomieszkuje tam tylko gdy jeździ na studia weekendowo. I dołuje mnie to....
X jest bardzo skromnym człowiekiem, nie chwali się pieniędzmi, nie wydaje je na prawo i lewo, jest bardzo rozsądny i przez pierwsze 2 miesiące znajomości wogóle nie mówił o swojej rodzinie ani że prowadzi działalność. I wtedy było ok, ja nie dopytywałam, choć widziałam w internecie zdjęcia, artykuły i wywiady w gazetach X i jego taty ale nie drążyłam tematu, bo nie chciałam wyjść na wścibską. Ale z biegiem czasu bardzo sobie nawzajem zaufaliśmy, X bardzo mnie polubił, mówi że czuje do mnie coś, czego nigdy do żadnej nie czuł i z rozmowy na rozmowę powiedział mi co nie co o rodzinie. O pieniądzach powiedział tylko tyle, że niczego mu nie brakuje ale mogłoby być lepiej.

A dlaczego czuje się przy nim jak zero ?

Nie poszłam na studia, uczę się w szkole policealnej. Nie prowadzę działalności choć bardzo chciałam otworzyć kiedyś własną kawiarnie i wziąć dotacje z UE ale jestem tchórzem i boje się wpędzić w długi, bo nie mam nawet oszczędności by coś dołożyc w razie czego więc pracuje w biurze. Mieszkam z rodzicami ale nie w wielkim pięknym domu z altanką jak on, a w małym mieszkaniu które nie jest wyremontowane i wstydze się go do siebie zapraszać. Moi rodzice zarabiają średnio, mają ukończone zawodówki, żyjemy dobrze ale nie na takim poziomie jak X.
Rozmawiałam z X o tym, mówiłam , że przy nim czuję się jak zero, że mi źle i głupio, bo ja nic nie mam, a on ma baaardzo dużo. Zapewniał mnie, że on nie myśli w kategoriach „kto ma wiecej pieniędzy, jest lepszy”, że mnie bardzo bardzo lubi, że mu coraz bardziej na mnie zależy, że wybije mi z głowy takie myśli i że mam tak nie mówić, bo dla niego nie jest ważne, kto ile ma pieniędzy. Sam ma przyjaciół po zawodówkach, którzy pracują gdzieś na czarno, albo mieszkają dalej z rodzicami.

Ale mi to ciąży i jest mi z tym źle, zwłaszcza gdy zaprasza mnie do siebie do domu, a tam pięknie wykończone wnętrza, wszystko nowe, altanka przed domem a ja wstydzę się własnego mieszkania.
Mamy oboje po 24 lata, ja już dawno bym się wyprowadziła z domu ale zarabiam 1500zł i sama się nie utrzymam.

Zależy mi na nim, jest dobrym człowiekiem ale dobija mnie fakt, że on ma wszystko a ja nie mam nic.

P.S Nawet nie mamy się gdzie spotykać. X chce się często spotykać ale ja nie potrafię zaprosić go do siebie do domu, bo się wstydzę a do niego do domu jeżdże nie raz w weekend bo dojazd zajmuje mi godzinę busem. X proponuje że po mnie przyjedzie, ale to bez sensu, że on przyjedzie po mnie ok. 25km ja wsiąde do auta i spowrotem pojedziemy do niego. Nie raz siedzieliśmy w jego mieszkaniu w innym mieście, ale to też znowu ode mnie 25 km a on niego 50km.

Co mam robić z tą znajomością ?

[niebieskie_oczko]

Napisane przez lato265

3 miesiące temu poznałam faceta (X). Z wyglądu bardzo mi odpowiada, jest bardzo przystojny, ma cudowny głos i bardzo mnie kręci. 100% mój typ. Z charakteru podoba mi się jeszcze bardziej, jest spokojny, cierpliwy, szarmancki, dobrze wychowany, kulturalny, zadbany. Gdy się spotykamy ciągle całuje mnie po rękach, policzkach, ciągle chce się ze mną przytulać i mnie całować. Non stop mnie komplementuje, mamy ze sobą kontakt smsowy lub facebookowy całymi dniami a spotykamy się ok. 2 razy w tygodniu. Po raz pierwszy poczułam "to coś".

Brzmi idealnie i On jest dla mnie naprawde idealem męzczyzny i po raz pierwszy tak bardzo ktoś mi się spodobał ale....
Ma tytuł inżyniera, od roku jest Radnym. Prowadzi własną działalność gospodarczą (sprzedaż internetowa) i miesiąc temu wpadł na pomysł kolejnej działalności i zaczął już coś w tym kierunkuk działać. Mieszka z rodzicami, którzy mają wielki dom i dużo pieniędzy. Mama ma własny sklep spożywczy, tata działa w polityce od 14 lat dodatkowo jest Prezesem OSP u nich w mieście. Jego brat tez ma własną działalność gospodarczą. Dodatkowo X ma mieszkanie w innym mieście ale pomieszkuje tam tylko gdy jeździ na studia weekendowo. I dołuje mnie to....
X jest bardzo skromnym człowiekiem, nie chwali się pieniędzmi, nie wydaje je na prawo i lewo, jest bardzo rozsądny i przez pierwsze 2 miesiące znajomości wogóle nie mówił o swojej rodzinie ani że prowadzi działalność. I wtedy było ok, ja nie dopytywałam, choć widziałam w internecie zdjęcia, artykuły i wywiady w gazetach X i jego taty ale nie drążyłam tematu, bo nie chciałam wyjść na wścibską. Ale z biegiem czasu bardzo sobie nawzajem zaufaliśmy, X bardzo mnie polubił, mówi że czuje do mnie coś, czego nigdy do żadnej nie czuł i z rozmowy na rozmowę powiedział mi co nie co o rodzinie. O pieniądzach powiedział tylko tyle, że niczego mu nie brakuje ale mogłoby być lepiej.

A dlaczego czuje się przy nim jak zero ?

Nie poszłam na studia, uczę się w szkole policealnej. Nie prowadzę działalności choć bardzo chciałam otworzyć kiedyś własną kawiarnie i wziąć dotacje z UE ale jestem tchórzem i boje się wpędzić w długi, bo nie mam nawet oszczędności by coś dołożyc w razie czego więc pracuje w biurze. Mieszkam z rodzicami ale nie w wielkim pięknym domu z altanką jak on, a w małym mieszkaniu które nie jest wyremontowane i wstydze się go do siebie zapraszać. Moi rodzice zarabiają średnio, mają ukończone zawodówki, żyjemy dobrze ale nie na takim poziomie jak X.
Rozmawiałam z X o tym, mówiłam , że przy nim czuję się jak zero, że mi źle i głupio, bo ja nic nie mam, a on ma baaardzo dużo. Zapewniał mnie, że on nie myśli w kategoriach „kto ma wiecej pieniędzy, jest lepszy”, że mnie bardzo bardzo lubi, że mu coraz bardziej na mnie zależy, że wybije mi z głowy takie myśli i że mam tak nie mówić, bo dla niego nie jest ważne, kto ile ma pieniędzy. Sam ma przyjaciół po zawodówkach, którzy pracują gdzieś na czarno, albo mieszkają dalej z rodzicami.

Ale mi to ciąży i jest mi z tym źle, zwłaszcza gdy zaprasza mnie do siebie do domu, a tam pięknie wykończone wnętrza, wszystko nowe, altanka przed domem a ja wstydzę się własnego mieszkania.
Mamy oboje po 24 lata, ja już dawno bym się wyprowadziła z domu ale zarabiam 1500zł i sama się nie utrzymam.

Zależy mi na nim, jest dobrym człowiekiem ale dobija mnie fakt, że on ma wszystko a ja nie mam nic.

P.S Nawet nie mamy się gdzie spotykać. X chce się często spotykać ale ja nie potrafię zaprosić go do siebie do domu, bo się wstydzę a do niego do domu jeżdże raz w weekend bo dojazd zajmuje mi godzinę busem. X proponuje że po mnie przyjedzie, ale to bez sensu, że on przyjedzie po mnie ok. 25km ja wsiąde do auta i spowrotem pojedziemy do niego. Nie raz siedzieliśmy w jego mieszkaniu w innym mieście, ale to też znowu ode mnie 25 km a on niego 50km.

Co mam robić z tą znajomością ?

Raczej powinnaś spytać, co masz zrobić z sobą.
Przede wszystkim pracować nad samooceną.

[kamciurka]

Nie ma to jak spieprzyc fajna relacje przez wydumane problemy.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Związek się dobrze zapowiada a Ty szukasz problemów. Oczywiście, że powinnaś go zapraszać do siebie. Na tym powinien opierać się dobry związek: być ze sobą szczerym i partner albo akceptuje Cię taką jaką jesteś Z tym co masz albo nie akceptuje i wtedy się tego nie ciągnie.

[nyana89]

Autorko, masz 24 lata a Twoje podejście jest rodem z podstawówki. Nie masz patologii w rodzinie, nie kradniecie, nie mieszkacie w syfie (mam tutaj na myśli celowe olewanie dbania o własny dom), zatem czego tu się wstydzić? I jeszcze to nawiązanie, że Twoi rodzice są po zawodówce. Ich też się wstydzisz? Niesmaczne to wszystko, naprawdę.

[lato265]

Wiem, że to żałosne i dziecinne ale nie umiem pozbyć się z głowy myśli, że jestem przy nim zerem...

On mówi, że wybije mi to z głowy ale co z tego jak ciągle o tym myślę i nawet mi przeszło przez głowę żeby zerwać znajomość bo zasługuje na lepsza.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Nie no, jak ma tytuł inżyniera, własna dg i mieszka z rodzicami w dużym domu, to miażdży. Można się udusić z tego zachwytu nad osiagnięciami.
Przestań wymyślać, spuść z tonu i popracuj nad samoocena.

[lato265]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;6334855 6]Nie no, jak ma tytuł inżyniera, własna dg i mieszka z rodzicami w dużym domu, to miażdży. Można się udusić z tego zachwytu nad osiagnięciami.
Przestań wymyślać, spuść z tonu i popracuj nad samoocena.[/QUOTE]

Dla mnie jest to osiągniecie, bo sama tego nie mam.

[201803290936]

A ja inaczej, niż dziewczyny wyżej: albo się z kimś dobrze czujesz, albo nie. Cóż z tego, że facet niby fajny, jeżeli masz się męczyć? Nic na siłę. Związek to nie ma być konkurs popularności i osiągnięć. Skoro masz masę wątpliwości na tym etapie, to powinnaś się wycofać. Skoro nie wzięło Cię na niego tak (chociaż doceniasz go, dobry człowiek, bla bla bla), aby pozbyć się tych wątpliwości, to powinnaś się wycofać. Widać na tym etapie powinnaś się skupić na sobie, swoim życiu i pracowaniu nad sobą.

Gdy się spotykamy ciągle całuje mnie po rękach, policzkach, ciągle chce się ze mną przytulać i mnie całować.

A Ty chcesz z nim, czy coś nie bardzo? Bo zabrzmiało tak, jakby to było nieco jednostronne.

[kotschrodingera]

Najlepszy dowód na to, że się zauroczyłaś - strasznie go idealizujesz Nie masz podstaw, żeby czuć się gorsza od człowieka, który ma nie tyle lepsze czy gorsze, co po prostu inne doświadczenia niż Ty, robi w życiu inne rzeczy. Spotkasz jeszcze wiele osób, które mają fajne pomysły na siebie, realizują się, ale przyglądanie się z zazdrością nie ma sensu. Co więcej, osoby na które sama patrzysz z podziwem, z takim samym podziwem przyglądają się zapewne innym ludziom. Skoro facet się z Tobą spotyka, na pewno jest coś co w Tobie go ujmuje. I kto wie czy to nie On patrzy na Ciebie jak na tort, który trafił się głodnemu.. więc przestań wstydzić się samej siebie.

Jeśli imponuje Ci kierunek który obrał w życiu, lepiej stwórz sobie z tego motywację, która doda Ci zapłonu, głodu żeby coś osiągnąć, zamiast siedzieć w miejscu i biadolić nad tym co dotąd osiągnęłaś. Na początku drogi do celów zawodowo/życiowych, ludzie zazwyczaj nie mają ani osiągnięć, ani kompetencji, absurd sam w sobie, żeby się tego wstydzić, albo porównywać z kimś. Masz dopiero 24 lata, to zbyt wczesny wiek na teoretyzowanie komu co udało, albo uda się w życiu. Nie wiesz gdzie Ty, gdzie On będziecie za 10 lat, więc nie patrz na niego jak na bóstwo. Po prostu działaj, zamiast wymawiać sobie własne domniemane braki, kiedyś je uzupełnisz.

[lato265]

Napisane przez Doris1981

A ja inaczej, niż dziewczyny wyżej: albo się z kimś dobrze czujesz, albo nie. Cóż z tego, że facet niby fajny, jeżeli masz się męczyć? Nic na siłę. Związek to nie ma być konkurs popularności i osiągnięć. Skoro masz masę wątpliwości na tym etapie, to powinnaś się wycofać. Skoro nie wzięło Cię na niego tak (chociaż doceniasz go, dobry człowiek, bla bla bla), aby pozbyć się tych wątpliwości, to powinnaś się wycofać. Widać na tym etapie powinnaś się skupić na sobie, swoim życiu i pracowaniu nad sobą.



A Ty chcesz z nim, czy coś nie bardzo? Bo zabrzmiało tak, jakby to było nieco jednostronne.

Ja go bardzo , bardzo lubie i chciałabym , żeby coś z tej relacji wyszło trwałego i to, że ma więcej kasy ode mnie, lepsze ciuchy, lepsze auto, lepszy dom, jest jedynym powodem który mi "przeszkadza". Przy nim jestem zerem i bardzo źle sie z tym czuje. Cała reszta jest super..

[lorenn1234]

Napisane przez lato265

Ja go bardzo , bardzo lubie i chciałabym , żeby coś z tej relacji wyszło trwałego i to, że ma więcej kasy ode mnie, lepsze ciuchy, lepsze auto, lepszy dom, jest jedynym powodem który mi "przeszkadza". Przy nim jestem zerem.

Autorko, nie ogarniam Twojego myślenia.
Jego rodzice są zamożni i wpływowi, więc nic dziwnego, że syn podąża podobną ścieżką, tym bardziej, że ma zasoby, aby realizować się w każdej wybranej przez siebie dziedzinie.
Nie możesz się jednak do niego porównywać. Skorzystaj z jego wiedzy i doświadczenia i realizuj się tak jak on, jeśli czujesz, że Ci brakuje samorealizacji w życiu. Powiedz mu o swoim marzeniach o otworzeniu kawiarni, na pewno udzieli Ci dużo cennych wskazówek. Chcesz iść na studia? Żaden problem, sama rok temu skończyłam studia pochodząc z biednej rodziny i teraz pracuje na fajnym stanowisku. Nie słuchaj głosów ludzi, że studia nic nie dają, że w Polsce nie da się dorobić. Ten człowiek to szansa dla Ciebie, abyś swoje życie lepiej ukierunkowała. Jeżeli jesteś zdrową osobą to nic Cię nie powstrzymuje, aby zmienić swoje życie o 180 stopni. Masz dopiero 24 lata, jesteś zdrowa, nie masz dzieci ani kredytu na głowie, więc możesz zrobić wszystko ze swoim życiem, a w dodatku masz osobę wokół siebie, która jest najlepszym motywatorem do zmian.

Autorko, czy Ty naprawdę chcesz się realizować w życiu w jakimś kierunku, czy po prostu chcesz z nim wygrać w wyścigu ,,kto ma lepsze auto''?

[farmaceutka88]

Jeśli już na początku Ci to przeszkadza i źle się z tym czujesz, to może zostań z nim na stopie koleżeńskiej. Daj sobie czas na oswojenie się z tą sytuacją, z nim, z jego sytuacją materialną. Nie musicie od razu zostawać parą.

Możesz starać się dociągnąć do jego "poziomu" albo zostać na tym, w którym jesteś teraz. Nic nie musisz. Ale kształć się i poprawiaj swoją wartość dla siebie, nie dla chłopa.

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Przykre jest to, co piszesz o sobie. Szkoda, że nie wystarczająco zwracasz uwagę na to jakim jest człowiekiem a skupiasz się na posiadaniu. Zacznij porządną pracę nad sobą bo teraz przeszkadza Ci jego działalność, wykształcenie a w przyszłości nie w smak będzie związek z lepiej zarabiającym partnerem, z lepszymi relacjami w rodzinie itd. Z takim podejściem ciężko będzie stworzyć z Tobą relację bardziej zaawansowaną niż koleżeństwo.

[eelmirka]

Oj on jest po prostu bardzo pracowity, własna działalność nie oznacza od razu milionów monet

uważam że powinnaś mu opowiedzieć czym zajmują się rodzice i że żyjecie skromnie. Zaprosić go do siebie. Po prostu zagrać w otwarte karty. Nie mów mu że jesteś zerem itp bo on sam zacznie tak myśleć. Inna stopa życiowa nic nie przekreśla, mogą przekreślić to kompleksy, wyrzuty i chora zazdrość. A kto wie co życie przyniesie

[gidran]

Nie rozumiem problemu . Skoro to, że facet jest normalny, ma jakieś tam wykształcenie, pracę, czegoś tam się dorobił tak bardzo ci przeszkadza, to z nim zerwij. I znajdź kogoś, przy kim będziesz się czuła nie jak zero, ale jak np. +50 (dajmy na to koleś mieszkający w bloku, pracujący jako magazynier) albo jak +100 (bezrobotny pomieszkujący w bloku z rodzicami, siostrą, bratem i jego żoną z dwójką małych dzieci), albo nawet +200 (bezrobotny alkoholik z zaległymi alimentami na 5 dzieci, każde z inną). Skoro stan posiadania partnera ma dla ciebie takie znaczenie, a koniecznie nie może być lepszy niż twój, no to sorry, innego wyjścia nie ma. Chyba, że wcale do tego pana tak cię nie ciągnie i po prostu szukasz wymówki by nie angażować się w ten związek, bo po prawdzie gdyby coś fajnego było z nim na rzeczy, wszelkie dodatkowe sprawy nie miałyby znaczenia.

[Cherie_Currie]

Pytanie powinno brzmieć co zrobić ze sobą, bo jeśli chodzi o znajomość to problemu tu nie widzę. Masz ogromne kompleksy i radzilabym popracować nad nimi z terapeutą. Nie wiem czy z domu wynioslas to poczucie niższości (u mnie mama zawsze powtarzała, że z kimś tam się nie możemy równać - chodziło o kasę - ale nigdy nie dałam sobie tego wmówić) czy po prostu gdzieś w szkole nabawilas się tego niezdrowego stosunku do samej siebie, ale tym bym się najpierw zajęła.
Gdybym myślała tak jak Ty musiałabym się rozwieść. Wydaje mi się,że to jest kwestia poczucia własnej wartości i braku potrzeby rywalizacji (nie muszę nikomu nic udowadniać). Dobrze byłoby, gdybyś sobie to wszystko tak przepracowała, żeby wiedzieć, że jesteś wartościowym człowiekiem bez względu na zarobki czy rodzaj ukończonej szkoły.

[Noicodalej]

Nie powiedziałabym, że on ma więcej szczęścia. Urodził się w trochę innej rodzinie, był ambitniejszy, albo miał pomysł i założył działalność albo po prostu zaryzykował i wyszło. Szczęścia tu nie widzę, raczej własną pracę i realizację tego, co się postanowiło. Ten facet to raczej nie bóg, więc przestań go tak traktować. Jeśli czujesz się przy nim tak źle, to ogarnij swoje życie i dotrzymuj mu kroku, albo poszukaj kogoś, do kogo nie będziesz się wiecznie porównywać. Mam wrażenie, że on ma lepsze podejście do tej relacji niż Ty. Nie jest miliarderem, a Ty szarą myszką, więc nie wyolbrzymiaj aż tak. Przecież możesz iść na studia, możesz poczytać o rozkręcaniu własnego biznesu - nikt Ci nie zabroni próbować. Masz 24 lata a mam wrażenie, że czytam post stworzony przez 14latkę, która trafiła na bogatszego chłopaka i wstydzi się, że sama tyle nie ma.

[Karola_Wypych]

Absolutnie zgadzam się, że powinnaś popracować nad samooceną. Gość lubi Cię taką jaką jesteś, wiec nie szukaj problemów tam, gdzie ich nie ma. Ciesz się z tego, że znalazłaś kogoś, z kim jest Ci tak dobrze. Proponuję szczerą rozmowę i wyjaśnienie Panu swoich wątpliwości.

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Nie widzę przyszłości w związku z osobą, która jest jęczybułą i ciągle marudzi, że partner ma działalność, zarabia lepiej, ma wyższe wykształcenie a ona nie ma nic.

[ANKA54321]

Napisane przez lato265

3 miesiące temu poznałam faceta (X). Z wyglądu bardzo mi odpowiada, jest bardzo przystojny, ma cudowny głos i bardzo mnie kręci. 100% mój typ. Z charakteru podoba mi się jeszcze bardziej, jest spokojny, cierpliwy, szarmancki, dobrze wychowany, kulturalny, zadbany. Gdy się spotykamy ciągle całuje mnie po rękach, policzkach, ciągle chce się ze mną przytulać i mnie całować. Non stop mnie komplementuje, mamy ze sobą kontakt smsowy lub facebookowy całymi dniami a spotykamy się ok. 2 razy w tygodniu. Po raz pierwszy poczułam "to coś".

Brzmi idealnie i On jest dla mnie naprawde idealem męzczyzny i po raz pierwszy tak bardzo ktoś mi się spodobał ale....
Ma tytuł inżyniera, od roku jest Radnym. Prowadzi własną działalność gospodarczą (sprzedaż internetowa) i miesiąc temu wpadł na pomysł kolejnej działalności i zaczął już coś w tym kierunku działać. Mieszka z rodzicami, którzy mają wielki dom i dużo pieniędzy. Mama ma własny sklep spożywczy, tata działa w polityce od 14 lat dodatkowo jest Prezesem OSP u nich w mieście. Jego brat tez ma własną działalność gospodarczą. Dodatkowo X ma mieszkanie w innym mieście ale pomieszkuje tam tylko gdy jeździ na studia weekendowo. I dołuje mnie to....
X jest bardzo skromnym człowiekiem, nie chwali się pieniędzmi, nie wydaje je na prawo i lewo, jest bardzo rozsądny i przez pierwsze 2 miesiące znajomości wogóle nie mówił o swojej rodzinie ani że prowadzi działalność. I wtedy było ok, ja nie dopytywałam, choć widziałam w internecie zdjęcia, artykuły i wywiady w gazetach X i jego taty ale nie drążyłam tematu, bo nie chciałam wyjść na wścibską. Ale z biegiem czasu bardzo sobie nawzajem zaufaliśmy, X bardzo mnie polubił, mówi że czuje do mnie coś, czego nigdy do żadnej nie czuł i z rozmowy na rozmowę powiedział mi co nie co o rodzinie. O pieniądzach powiedział tylko tyle, że niczego mu nie brakuje ale mogłoby być lepiej.

A dlaczego czuje się przy nim jak zero ?

Nie poszłam na studia, uczę się w szkole policealnej. Nie prowadzę działalności choć bardzo chciałam otworzyć kiedyś własną kawiarnie i wziąć dotacje z UE ale jestem tchórzem i boje się wpędzić w długi, bo nie mam nawet oszczędności by coś dołożyc w razie czego więc pracuje w biurze. Mieszkam z rodzicami ale nie w wielkim pięknym domu z altanką jak on, a w małym mieszkaniu które nie jest wyremontowane i wstydze się go do siebie zapraszać. Moi rodzice zarabiają średnio, mają ukończone zawodówki, żyjemy dobrze ale nie na takim poziomie jak X.
Rozmawiałam z X o tym, mówiłam , że przy nim czuję się jak zero, że mi źle i głupio, bo ja nic nie mam, a on ma baaardzo dużo. Zapewniał mnie, że on nie myśli w kategoriach „kto ma wiecej pieniędzy, jest lepszy”, że mnie bardzo bardzo lubi, że mu coraz bardziej na mnie zależy, że wybije mi z głowy takie myśli i że mam tak nie mówić, bo dla niego nie jest ważne, kto ile ma pieniędzy. Sam ma przyjaciół po zawodówkach, którzy pracują gdzieś na czarno, albo mieszkają dalej z rodzicami.

Ale mi to ciąży i jest mi z tym źle, zwłaszcza gdy zaprasza mnie do siebie do domu, a tam pięknie wykończone wnętrza, wszystko nowe, altanka przed domem a ja wstydzę się własnego mieszkania.
Mamy oboje po 24 lata, ja już dawno bym się wyprowadziła z domu ale zarabiam 1500zł i sama się nie utrzymam.

Zależy mi na nim, jest dobrym człowiekiem ale dobija mnie fakt, że on ma wszystko a ja nie mam nic.

P.S Nawet nie mamy się gdzie spotykać. X chce się często spotykać ale ja nie potrafię zaprosić go do siebie do domu, bo się wstydzę a do niego do domu jeżdże nie raz w weekend bo dojazd zajmuje mi godzinę busem. X proponuje że po mnie przyjedzie, ale to bez sensu, że on przyjedzie po mnie ok. 25km ja wsiąde do auta i spowrotem pojedziemy do niego. Nie raz siedzieliśmy w jego mieszkaniu w innym mieście, ale to też znowu ode mnie 25 km a on niego 50km.

Co mam robić z tą znajomością ?

To, że nie jesteś na studiach, że twoi rodzice nie spią na kasie i maja skończone zawodówki , nie świadczy w żaden sposób o tym ze jesteś gorsza. Powinnaś chyba popracować nad samooceną.

[3d23842983a6357ec11121c0b2dc0194ed81d40b_604ff51fe6891]

Możesz co prawda kopnąć gościa w tyłek, nie będziesz miała faceta, ale problem z patologicznym spojrzeniem na świat pozostanie. Więc zamiast rezygnować z fajnego związku mogłabyś po prostu naprawić problem u źródła.

[cheryl_]

Wymyślasz problemy na siłę. Popracuj nad swoją samooceną i pewnością siebie. Uważasz, że jesteś gorsza bo masz mniej pieniędzy i przez to czujesz się niepewnie. W internecie jest pełno poradników z samorozwoju, część za darmo, a część możesz mieć za darmo korzystając np. z takiego chomika Tu chodzi o ciebie, nie o niego. "Jak zero" nie czułabyś się przy kimś o gorszej sytuacji życiowej, jednak w ten sposób nie wyleczysz swoich kompleksów. Twój facet powinien być dla ciebie motywacją, żeby w przyszłości otworzyć własny biznes, o którym wspomniałaś i mu dorównać.

Z twojego opisu wynika, że gość mimo że mu się powodzi i dorastał w bogatej rodzinie to ma dobrze poukładane w głowie. Nie powiedział ci z samego początku o pieniądzach, bo chciał dziewczynę która poleci na niego, a nie na majątek. Po tym jak mu wyznałaś, że czujesz się nieswojo bo jest bogaty jeszcze utwierdziłaś go w przekonaniu, że nie chodzi ci o pieniądze. Czy on daje ci odczuć, że jesteś od niego gorsza? A może jego rodzina? Jeśli nie, to możesz stracić szansę na związek z bardzo fajnym facetem, więc bierz się do roboty nad sobą.

[mary_poppins]

Myślenie takimi kategoriami jest bardzo niesprawiedliwe. I w stosunku do siebie, i - może przede wszystkim - w stosunku do tej osoby, której finansowo lepiej się powodzi. Doris ma sporo racji co do tego, że nie powinnaś się spotykać z kimś, przy kim nie czujesz się komfortowo. Ale z drugiej strony może jednak lepiej powalczyć ze swoimi uprzedzeniami, popracować nad sobą i swoją samooceną, aniżeli odrzucać kogoś tylko dlatego, że mu się przytrafiło dobrze sobie radzić i mieć dobre warunki? Przecież chłopak nie popełnia przestępstwa, z opisu wygląda w porządku, a ma zostać odrzucony tylko dlatego, że się urodził w danej rodzinie albo że ma dzialalność, a nie pracuje na etacie

[20e6ad78eac783f5bf2c2aaa836e9e1e07b2d6f9_61d4dfb026b9e]

W sumie mam podobny problem co Autorka wątku . Co prawda mam studia prawie ukończone (ale są zaoczne i podobno niezbyt przyszłościowe aczkolwiek zgodne z moimi zainteresowaniami )prace nie jakąś super rozwojową i dysfunkcyjną rodzinę na karku . Ja już oczywiście mieszkam sama ale wiadomo że środowiska w jakim się wychowywało nie da się zmieć ,nie chciałabym żeby mój potencjalny partner się przez do mnie zraził aczkolwiek całkowicie nie mogę go odseparować od swojej rodziny.No bo jak ?

[Shawtty]

Skoro on Cię lubi, choć nie jesteś bogata i wykształcona, w czym problem? Gdyby lubił Cię właśnie za to, że masz kasę i dyplomy, wtedy byłoby niefajnie.

Nie przeżywaj, tylko ciesz się, że trafiłaś na takiego świetnego faceta, z którym, jeśli związek się ułoży, nie musisz praktycznie martwić się o przyszłość - o dom, kredyty itd.

[Lexie]

Masz problem z własną samooceną, w swojej głowie.

Poznałaś faceta, którego "bardzo lubisz", on Ciebie też, chce się spotykać, jest czuły, mówi, że status finansowy go nie obchodzi. A Ty co? Ty mu gadasz, że jesteś przy nim zerem

On się chce spotykać, mówi, że przyjedzie po Ciebie - a Ty znów robisz problem, bo "bez sensu, żeby jechał w tę i powrotem". Po pierwsze, widać dla niego to nie jest bez sensu i nie szkoda mu tej podróży odbyć, bo chce się spotkać, a po drugie, jak to jest problem dla Ciebie, to go zaproś do siebie. I tak przecież wie gdzie mieszkasz, wie jak wygląda sytuacja, jakoś go to nie zniechęciło. Więc czemu zakładasz, że jak nagle na własne oczy zobaczy, że Twoi rodzice nie mają domu, tylko nieduże mieszkanie, to przeżyje jakiś szok?

Zastanów się czy nie szukasz wymówki, żeby się wymiksować z tej relacji.
Jeśli nie szukasz, to pracuj nad sobą i przestań się skupiać na kasie. On ma działalność (co nie znaczy, że zarabia na niej kokosy) i jest tym radnym, co samo w sobie nie robi wrażenia jakiejś potężnej kariery i wielkich osiągnięć, a ładny dom z altanką to dom jego rodziców, nie on go kupił, tylko oni.

Zamiast myśleć "jestem zerem przy nim", może spróbuj raczej pomyśleć co byś mogła zmienić w swoim życiu na lepsze, jak się rozwijać. Zainspiruj się, jeśli go tak podziwiasz, zamiast się dołować. Uczysz się, pracujesz, to nie jest przecież tak, że siedzisz na pupie u rodziców w pokoiku i interesujesz się tylko nowym odcinkiem "Trudnych spraw".

[claroqueno]

[1=1999a18a2ffdaccef542471 663304a63305f1c5c;6335711 6]Nie widzę przyszłości w związku z osobą, która jest jęczybułą i ciągle marudzi, że partner ma działalność, zarabia lepiej, ma wyższe wykształcenie a ona nie ma nic.[/QUOTE]

właśnie tak. szczegolnie Autorko, że jestes młodą osobą, a ograniczenia sa w Twojej glowie. To trochę wygladą jakbyś wolała, żeby on miał gorzej, abyś tylko mogła poczuć się lepiej/równo. Może lepiej, gdybyś zrobiła coś ze sobą i pokazała przede wszystkim sobie, że też potrafisz? Lepiej równać w górę niż w dół.
Dodam jeszcze, że im bardziej będziesz smęcic i powtarzać, że jestes gorsza, to on może w to uwierzyć i dać sobie z Toba spokoj.
Skoro się Tobą zainteresował, to znaczy, że jest w Tobie coś atrakcyjnego, więc badz tego swiadoma, a nie popadaj w coraz wieksze kompleksy. Sama sobie strzelasz w kolano, nie jestes w sytuacji bez wyjscia. Uloz sobie w glowie to, co mozesz zmienic, bys sama ze soba poczula sie lepiej. Moze zmiana pracy (wieksze dochody)? A moze niewymagajaca wielkich nakladow robotka dodatkowa po pracy (np. jakies chalupnictwo), moze kurs/szkolenie?
Wyksztalcenie i status materialny nie przesadza o wartosci czlowieka, wyzbadz sie tego myslenia.