Czy czujesz się piękna? Zalety kontra wady – co wymienisz szybciej?

[fallenart91]

O moje poczucie wartości muszę walczyć bardzo często. Pomimo, że jestem trochę po dwudziestce moje ciało nie jest idealne. Ważę trochę za dużo przez co mam kilka opon na brzuchu i skórkę pomarańczową na biodrach :P Moim dość dużym atutem są piersi. Staram się o nie dbać, aby szybko nie zwitoczały i przeczyły prawom grawitacji Tylek też mam niezły - zaokrąglony, trochę przyduży ale mimo wszystko fajny Często słyszę (nawet od najbliższych), że jestem gruba i powinnam przestać wcinać tyle słodyczy ale wiecie co? Mam to gdzieś. Moje ciało - moja sprawa. Można być atrakcyjną kobietą ważąc 50 kg i 80 kg.
Moim największym kompleksem jest brzuch. Kilka opon temu pewnie był płaski... Ale ja tych czasów juz nie pamiętam. Do tego dołączyłabym też słabe paznokcie. Przez kilka lat je obgryzałam, ale teraz chcę je w końcu mieć ładne

[Agnieszka987]

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

Zgadzam się Kobiety chcą być piękne, chcą być tak postrzegane i by inni je tak postrzegali Idealne cery modelek w reklamie, bilboardy kobiet z długimi i błyszczącymi włosami, okładki czasopism kobiecych z idealnymi rozmiarami... To wszystko powoduje że kobiety dopada przygnębienie. Niestety kobiety zapominają, że modna przemija (w tym wzorzec piękna, które jest pojęciem względnym), a klasa, styl zostaje

[Dotka90]

Paradoksalnie, mimo wszystko prędzej wymieniam.. zalety, a nie wady
Moją główną wadą jest waga, z którą walczę. Schudłam dużo, potem olałam całkiem, tarczyca się w międzyczasie na mnie obraziła no i ponownie biorę się za odchudzanie.
Ale: mam ładne oczy, włosy o które bardzo dbam, są długie, zdrowe, lśniące, nigdy nie farbowane. Mam fajne wcięcie w talii, które mimo wagi jest dość widoczne.
Mam fajne piersi, dłonie, stopy, lubię też swoje plecy.

Jasne, mam dni totalnego paszteta, ale uważam, że zadbana kobieta lepiej się czuje sama ze sobą

Uwielbiam wykąpać się, zrobić sobie peeling, nabalsamować się, nałożyć na twarz maseczkę, pomalować sobie paznokcie. Porelaksować się, a potem ubrać w ładną kieckę, but na obcasie i iść gdzieś na miasto (jak mnie np. mój osobisty mężczyzna gdzieś zaprosi ).

I to też duuuuużo daje: jak widzę, JAK on na mnie patrzy, to wiem, że dla niego jestem piękna A to naprawdę jest + milion punktów do samooceny

[Agnieszka987]

Napisane przez AgaZ

A co myślicie o wychowaniu? Czy nie jest trochę tak, że nasi rodzice, albo otoczenie wpaja nam potrzebę bycia skromnym? Trochę ciężko wtedy mówić o swoich atutach

Nie wiem jak Wy, ale ja jak byłam nastolatką i dłuuugo później miałam mnóstwo kompleksów. Teraz jak patrzę na swoje zdjęcia, to myślę, "kobieto, czego ty chciałaś od swojego wyglądu???"
Teraz jestem starsza, ciało z większą ilością "problemów" a mimo to, czuję się bardziej kobieca, bardziej sexy niż 20 lat temu. Może ta akceptacja przychodzi z czasem?

Tu się zgadzam Często dorośli nieświadomie wręcz, czasem powiedzą coś co zostaje na całe życie... Jak ktoś słyszy nieprzyjemna uwagę od bliskiej osoby, to czemu nie miałby zacząć w to wierzyć...? Tak rodzą się kompleksy i brak akceptacji samej siebie...

---------- Dopisano o 16:45 ---------- Poprzedni post napisano o 16:33 ----------

Czy łatwo mi mówić co w sobie lubię czy nie, to zależy od danego dnia Jednego, gdy patrzę na siebie bardziej przyjaznym okiem mogę wymieniać i wymieniać... Innego jest już znacznie gorze i widzę same wady Mój niezawodny sposób, który wyszukałam na wizażu by lepiej się poczuć to: piling kawowy (wygładza, lekko polepsza koloryt i nadaje zapach skórze ), do tego jeszcze jakaś maseczka na twarz, fajny i wygodny ciuszek i odrazu lepiej się na siebie patrzy.

[aante_e]

Co do głównego pytania - tak, czuję się nieskromnie piękna. Nie dlatego, że faktycznie jestem super laską, ale dlatego ze polubiłam siebie. Uważam też, że uroda to nie sam wygląd, ale też to co same dla siebie robimy, samo to że się staramy żeby ładnie wyglądać w miarę swoich możliwości, a nie leżymy na kanapie w starym dresie i narzekamy wcinając czipsy.
Mam 160 cm i figurę gruszki, każde 2 kg więcej odkłada mi się w biodrach, które zawsze wprawiały mnie w kompleksy przy szczuplutkich koleżankach. Ale okazało się, że bieganie dużo daje na te moje biodra, więc od 2 lat to robię i uwaga, lubię! Nie wystartuje w maratonie, ale jestem z siebie dumna, że w ogóle się za to wzięłam i cieszę się z efektów, a nie tylko narzekam że mam duży tyłek Ale za to mam blond włosy, bardzo jasne, nigdy niefarbowane i ludzie zaczepiają mnie z ich powodu na ulicy. Mam duże oczy, małe dłonie i staram się zawsze mieć pomalowane paznokcie. Dbam o skórę twarzy, smaruje się balsamami i piję dużo wody. Może ktoś by powiedział, że tyle poświęceń, a takie marne efekty ale mi to daje ogromną satysfakcję i mimo niemiłych komentarzy mam dobry nastrój, bo wiem ile dla siebie robię.

Napisane przez AgaZ

A co myślicie o wychowaniu? Czy nie jest trochę tak, że nasi rodzice, albo otoczenie wpaja nam potrzebę bycia skromnym? Trochę ciężko wtedy mówić o swoich atutach

Nie wiem jak Wy, ale ja jak byłam nastolatką i dłuuugo później miałam mnóstwo kompleksów. Teraz jak patrzę na swoje zdjęcia, to myślę, "kobieto, czego ty chciałaś od swojego wyglądu???"
Teraz jestem starsza, ciało z większą ilością "problemów" a mimo to, czuję się bardziej kobieca, bardziej sexy niż 20 lat temu. Może ta akceptacja przychodzi z czasem?

Mi mama zawsze mówiła, że muszę znać swoją wartość i nie dać się wpędzić w kompleksy. Z drugiej strony nie jest bezkrytyczna, bo szczerze potrafi mi powiedzieć, że powinnam częściej biegać albo czas iść do fryzjera. Ja sobie cenie jej uwagi, bo wiem że chce dla mnie dobrze. Ale jak już dziewczyny pisały, często można usłyszeć niemiłe komentarze od ludzi, którzy może sami chcą się dowartościować naszym kosztem, więc warto na nie patrzeć z przymrużeniem oka.
A z czasem łatwiej jest nam zaakceptować nasze wady, szczególnie te fizyczne, bo okazuje się że jest wiele innych poważniejszych problemów i wątpliwości dotyczących życia. Akceptacja swojego wyglądu to dla mnie wyższy stopień dojrzałości u kobiety, kojarzy mi się z szczęśliwą, spełnioną kobietą, po której widać że lubi siebie.

[ksiezniczkaa87]

Ja mam dość wysoką samoocenę i tak samo mogę wymienić zalety albo wady.
Mam śliczne, wielkie, niebieskie oczy w ładnej oprawie, pełne usta, spore piersi, zgrabny tyłek i nogi. Bardzo lubię też mój niski wzrost i małe stópki.
Jedyne kompleksy z jakimi trochę się męczę to problematyczna cera i mnóstwo pieprzyków na plecach, których się wstydzę

[jowitazz]

U mnie jest cienko z poczuciem własnej wartości. Moja matka jest chora, miałam bardzo ciężkie dzieciństwo, nie miałam koleżanek, ponieważ musiałam się zajmować mamą. Aktualnie mam niedoczynność tarczycy. Moje ciało nie wygląda dobrze (ze względu na hormony), więc raczej widzę więcej wad niż zalet.
Jednak najbardziej w sobie lubię włosy, są długie, błyszczące i mocne. Bardzo o nie dbam. Polubiłam także mój wzrost (165 cm). Kiedyś go bardzo nie lubiłam, potrafiłam płakać po nocach z tego powodu. Przynajmniej mogę spokojnie nosić szpilki

[kas_fiuka]

Temat dał mi do myślenia. Oczywiście, że wady wymienię szybciej. Jednak nie uważam, że są to jakieś potworne wady. Kilka plamek na twarzy, które zakrywa korektor, nie mam śnieżnobiałych zębów, mam trochę zadarty nos. Jednak na dobrą sprawę te wady mi nie przeszkadzają. Wcale nie pali mi się do wybielania zębów, niektórzy uważają, że mój nos jest "słodki". Mam ładne włosy i kości policzkowe. Moja cera poprawiła się. Jestem zadowolona z tego jak wyglądam. Uwielbiam swój wzrost - 180cm i wcale nie mam problemów ze szpilkami - im wyższe tym lepsze! Lubie być wysoka.

Jedyną częścią ciała, której nie cierpię są moje nogi. Są umięśnione, ciężko znaleźć mi dobre spodnie, a w szczególności rurki. Moje nogi są jedynym kompleksem jaki posiadam.

Oczywiście, że mówienie o sobie w samych superlatywach nie do końca wiąże się z byciem dobrze wychowaną dziewczyną. Skromność jest przecież traktowana jako największa zaleta człowieka. Jest wręcz pożądana u kobiet. Faktem jest to, że musimy znać naszą wartość i podobać się sobie, ale nie powinnyśmy raczej biegać i krzyczeć o tym. To co podoba się jednym nie podoba się wszystkim.
Poza tym, gdy już ktoś zauważy w nas to coś, i powie nam komplement, to czy taki szczegół nie sprawia, że czujemy się jakbyśmy unosiły się nad wszystkimi? Taką chwilę każda z nas pamięta na długo.

[201704240919]

Mam bardzo niską samoocenę. Od dwóch miesięcy kiedy pojawił mi się trądzik w okolicy brody (prawdopodobnie jakaś bakteria) wstydzę pokazywać się ludziom. Zawsze byłam bardzo krytyczna wobec siebie. Jedyne z czego jestem dumna to moja blada cera i ciemne, zadbane włosy. Ale co mi po mojej bladości skoro szpecą je przeokropne wypryski, których nie mogą się w ogolę pozbyć ..
Kobiety są bardzo krytyczne wobec siebie i innych kobiet. Często nasze kompleksy wynikają z zazdrości wobec innych kobiet. Bynajmniej tak jest u mnie. Nie jestem zazdrośnica, ale wygląd innej osoby porownuje do swojego przez co nabywam nowe kompleksy.. Czasem także nasze przybrane "kompleksy" są tak naprawdę naszymi zaletami. Możemy mówić godzinami o naszych niedokonalosciach, jednak mowiac o zaletach nie jesteśmy już tak rozgadane. Dziwne jest też nasze odbieranie innej osoby, często osobę, która dostrzega swoje zalety i o nich mowi postrzegamy jako osobę nadętą i zarozumiałą a nie pewną siebie i swojej wartości.

[misianka]

Napisane przez Kolor Bzu

... I nawet (a może zwłaszcza) tu na Wizażu widać jak duża jest presja na bycie idealną.
...

Nawet jest taki wątek i to w odcinkach o temacie (mniej więcej) Jak być doskonałą w każdym calu, mnie to troszkę przeraża szczerze mówiąc ...

---------- Dopisano o 17:29 ---------- Poprzedni post napisano o 17:17 ----------

Napisane przez kobietasukcesu

Chyba to i to umiem wymienić szybko, a są rzeczy które są zaletą, ale czasem stają się wadą
.... Tak samo w czasie zakupów przestaje mnie cieszyć posiadanie wcięcia w talii itd.

....

Oj, coś w tym jest, kupienie spodni to bardzo trudne zadanie

Napisane przez Senses Woman

...
Może nie tyle akceptacja co zmiana poglądów które przychodzą z wiekiem Wpływ innych ludzi itd.
...

Ale to naprowadziło mnie na myśl, że jest sporo prawdy w stwierdzeniu, że do pewnych rzeczy, np. pogodzenia się z pewnymi cechami, a nawet przekucia pozornych wad na zalety trzeba dojrzeć, a akceptacja otoczenia jest bezcenna - to co kiedyś dla mnie było wadą, czyli wąska talia i lia i spory tyłek, teraz postrzegam jako zaletę.

Ale doszłam do tego nie sama - kiedyś schudłam zbyt dużo, z przyczyn ode mnie niezależnych i ... pierwsza była uwaga exTZ: Misiek, a gdzie Twój tyłeczek?! wypowiedziana z autentyczną zgrozą, a potem kilka komentarzy dalszych znajomych.
I dotarło do mnie, ze jakoś to brak pupy był niemile widziany, a jej (dumne i bezsprzeczne) istnienie było zaletą

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez misianka

Nawet jest taki wątek i to w odcinkach o temacie (mniej więcej) Jak być doskonałą w każdym calu, mnie to troszkę przeraża szczerze mówiąc ...

A mnie nie.

Uwazam, ze dobrze, ze ktos nad soba pracuje.
Mnie przeraza co innego. Czasami czytam jaki ktos piekny, to ma ladne, tamto ladne a potem widze zdjecia i mysle se "wolajce egzorcyste". Niektorym brakuje samokrytycyzmu i chyba lustra . Niestety taka prawda: sporo ludzi ma o sobie zbyt wysokie mniemanie a rzeczywistosc jest jednak inna.

[Agnieszka987]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;40375308]A mnie nie.

Uwazam, ze dobrze, ze ktos nad soba pracuje.
Mnie przeraza co innego. Czasami czytam jaki ktos piekny, to ma ladne, tamto ladne a potem widze zdjecia i mysle se "wolajce egzorcyste". Niektorym brakuje samokrytycyzmu i chyba lustra . Niestety taka prawda: sporo ludzi ma o sobie zbyt wysokie mniemanie a rzeczywistosc jest jednak inna.[/QUOTE]

Tu tez muszę się po częsci zgodzić Niektore dziewczyny maja kompletnie niedobraną fryzurę, ubiór, czasem wyglądają wrecz niechlujnie a komentarze, czy posty pod zdjęciem (zależy na jakiej stronie ) typu: "słodko", "Jak zawsze pięknie", "Slicznie" Nie mówię, zeby od razu wytykać błedy, czy wręcz obrazać, ale czasem warto taktownie przemilczec, albo deliaktnie cos zasugerować/ zaproponowac jakąs zmianę

[Pani_Zo]

Mi od dziecka towarzyszy jedno odczucie - mam same najgorsze cechy ze strony mamy i ze strony taty. Np po tacie zęby, włosy, po mamie figurę... czemu np nie moglam odziedziczyc choc jednej dobrej cechy po kazdym z nich? Najbardziej bym chciala po mamie odziedziczyc brak owlosienia na ciele... ona nie wie co to depilacja czy golenie.. wkurza mnie to :P

[Kretka666]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;40375308]A mnie nie.

Uwazam, ze dobrze, ze ktos nad soba pracuje.
Mnie przeraza co innego. Czasami czytam jaki ktos piekny, to ma ladne, tamto ladne a potem widze zdjecia i mysle se "wolajce egzorcyste". Niektorym brakuje samokrytycyzmu i chyba lustra . Niestety taka prawda: sporo ludzi ma o sobie zbyt wysokie mniemanie a rzeczywistosc jest jednak inna.[/QUOTE]

Dla Ciebie mogę być ochydnym, wstrętnym potworem, a ja czuję się świetnie i na odwrót - piękno jest kwestią gustu, to trzeba zrozumieć

[201704240919]

Napisane przez Agnieszka987

Tu tez muszę się po częsci zgodzić Niektore dziewczyny maja kompletnie niedobraną fryzurę, ubiór, czasem wyglądają wrecz niechlujnie a komentarze, czy posty pod zdjęciem (zależy na jakiej stronie ) typu: "słodko", "Jak zawsze pięknie", "Slicznie" Nie mówię, zeby od razu wytykać błedy, czy wręcz obrazać, ale czasem warto taktownie przemilczec, albo deliaktnie cos zasugerować/ zaproponowac jakąs zmianę

Zazwyczaj takie komentarze mają nastolatki, albo kobiety które nadal "czują się" jak nastolatki a tak nie wyglądają. Jesteśmy trochę skomplikowane, ponieważ siebie możemy krytykować dniem i nocą, ale jeśli usłyszymy coś takiego od kogoś, obrażamy się na cały świat i takie rzeczy pozostają głęboko w nas (nawet delikatne zasugerowanie). Facet może nam mówić godzinami "jesteś piękna" i nadal mamy do tego watpliowsci, a wystarczy, że powie "jestes gruba"i załamka do końca życia

[AgaZ]

Napisane przez Agnieszka987

Tu tez muszę się po częsci zgodzić Niektore dziewczyny maja kompletnie niedobraną fryzurę, ubiór, czasem wyglądają wrecz niechlujnie a komentarze, czy posty pod zdjęciem (zależy na jakiej stronie ) typu: "słodko", "Jak zawsze pięknie", "Slicznie" Nie mówię, zeby od razu wytykać błedy, czy wręcz obrazać, ale czasem warto taktownie przemilczec, albo deliaktnie cos zasugerować/ zaproponowac jakąs zmianę

Mnie też aż czasem świerzbi język. Na przykład, widzę kobietę w sklepie, mierzy ubrania, sklepowa same achy i ochy a ja myślę kobieto "uciekaj czym prędzej" bo ten ciuch po prostu jest dla Ciebie FATALNY! I nie jest to wina kobiety, która może faktycznie nie ma wymiarów modelki, tylko po prostu źle dobranego fasonu, koloru, długości itp...

Wkurza mnie to

[Dotka90]

Z tymi zdjęciami to też różnie bywa.
Umówmy się, nie wszyscy są obiektywnie piękni. Niektórzy mają DYSKUSYJNĄ urodę a inni sa po prostu brzydcy. Tak jest.
ALE:
również brzydka kobieta, czy brzydki facet mogą być: zadbani, mieć świetną cerę, super ciuchy, twarzową fryzurę, fajne dodatki itd itd.

Ja np. lubię patrzeć na Dorotę Wellman. Obiektywnie patrząc - jest po prostu gruba.
ALE: ja zwracam uwagę na to, że: jest opalona, ma jędrną skórę, sama w sobie może i nie jest szczupła, ale nie jest taka 'rozlazła' tylko ubita. Jest ładnie umalowana, fajnie ubrana, uśmiechnięta, ma zawsze coś do powiedzenia, na dodatek doceniam jej działalność charytatywną. No fajna babka.

Mam taką znajomą, koło 40tki. No i też to samo: do szczuplaczków nie należy. ALE: ma super fryzurę, zawsze pofarbowane włosy, piękny makijaż, pomalowane paznokcie, but na obcasie, a ciuchy dobiera odpowiednio do swojej wagi, tzn. tuszuje ile się da, a podkreśla dobre rzeczy. jest uśmiechnięta, wesoła.

100 razy bardziej wolę popatrzeć na taką babeczkę niż na wiecznie odchudzającą się 20tkę z beznadziejnym fryzem, nieudanym makijażem i wiecznie skwaszoną miną.

Po prostu lubię uśmiechniętych, zadowolonych ludzi, mimo że wiadomo, że nie zawsze możemy tacy być, bo są różne sytuacje, ale jeśli kogoś 10 razy spotykam i on 10 razy narzeka i ma skwaszoną minę, to jednak nie może być przypadek

[misianka]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;40375308]A mnie nie.

Uwazam, ze dobrze, ze ktos nad soba pracuje.

[/QUOTE]

Pewnie tak, ja się zgadzam z pracowaniem nad sobą, ale nie z idee fixe na tym punkcie, bo ... założenie że mam być doskonała, szczególnie w temacie wyglądu, gdzie nie na wszystko mamy wpływ, więc nie mogąc pokonać/przeskoczyć czegoś fundujemy sobie frustracje i kompleksy (swoją drogą bardzo szpecące)

Tak więc może zdrowiej podejść do tego jak tu dziewczyny piszą - zadbaj o siebie na codzień, pokaż zalety, zaakceptuj się, bo doskonałości nie ma i nie będzie.
Warto zwazyć na to i zacząć odróżniać rzeczy które można zmienić, a których nie.
Ale to oczywiście tylko moje zdanie
[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;40375308]A mnie nie.


Mnie przeraza co innego. Czasami czytam jaki ktos piekny, to ma ladne, tamto ladne a potem widze zdjecia i mysle se "wolajce egzorcyste". Niektorym brakuje samokrytycyzmu i chyba lustra . Niestety taka prawda: sporo ludzi ma o sobie zbyt wysokie mniemanie a rzeczywistosc jest jednak inna. [/QUOTE]

a to już akurat rzecz względna, co się komu podoba
prawie tak jak z tym rozmiarem i wypukłością kuperka

---------- Dopisano o 18:03 ---------- Poprzedni post napisano o 17:58 ----------

Napisane przez Dotka90

...
Ja np. lubię patrzeć na Dorotę Wellman. Obiektywnie patrząc - jest po prostu gruba.
ALE: ja zwracam uwagę na to, że: jest opalona, ma jędrną skórę, sama w sobie może i nie jest szczupła, ale nie jest taka 'rozlazła' tylko ubita. Jest ładnie umalowana, fajnie ubrana, uśmiechnięta, ma zawsze coś do powiedzenia, na dodatek doceniam jej działalność charytatywną. No fajna babka.

Mam taką znajomą, koło 40tki. No i też to samo: do szczuplaczków nie należy. ALE: ma super fryzurę, zawsze pofarbowane włosy, piękny makijaż, pomalowane paznokcie, but na obcasie, a ciuchy dobiera odpowiednio do swojej wagi, tzn. tuszuje ile się da, a podkreśla dobre rzeczy. jest uśmiechnięta, wesoła.

100 razy bardziej wolę popatrzeć na taką babeczkę niż na wiecznie odchudzającą się 20tkę z beznadziejnym fryzem, nieudanym makijażem i wiecznie skwaszoną miną.

Po prostu lubię uśmiechniętych, zadowolonych ludzi, mimo że wiadomo, że nie zawsze możemy tacy być, bo są różne sytuacje, ale jeśli kogoś 10 razy spotykam i on 10 razy narzeka i ma skwaszoną minę, to jednak nie może być przypadek

o to, to!

można nie być doskonałym, ale zadbanym i to jest naprawdę sporo
albo pięknym, ale niesympatycznym, nawet niekoniecznie zamierzenie (ktoś ma kłopoty, jest smutny, sfrustrowany) i ... najdoskonalsza uroda i image nie pomoże

[Agnieszka987]

Napisane przez Dotka90

Z tymi zdjęciami to też różnie bywa.
Umówmy się, nie wszyscy są obiektywnie piękni. Niektórzy mają DYSKUSYJNĄ urodę a inni sa po prostu brzydcy. Tak jest.
ALE:
również brzydka kobieta, czy brzydki facet mogą być: zadbani, mieć świetną cerę, super ciuchy, twarzową fryzurę, fajne dodatki itd itd.

Ja np. lubię patrzeć na Dorotę Wellman. Obiektywnie patrząc - jest po prostu gruba.
ALE: ja zwracam uwagę na to, że: jest opalona, ma jędrną skórę, sama w sobie może i nie jest szczupła, ale nie jest taka 'rozlazła' tylko ubita. Jest ładnie umalowana, fajnie ubrana, uśmiechnięta, ma zawsze coś do powiedzenia, na dodatek doceniam jej działalność charytatywną. No fajna babka.

Mam taką znajomą, koło 40tki. No i też to samo: do szczuplaczków nie należy. ALE: ma super fryzurę, zawsze pofarbowane włosy, piękny makijaż, pomalowane paznokcie, but na obcasie, a ciuchy dobiera odpowiednio do swojej wagi, tzn. tuszuje ile się da, a podkreśla dobre rzeczy. jest uśmiechnięta, wesoła.

100 razy bardziej wolę popatrzeć na taką babeczkę niż na wiecznie odchudzającą się 20tkę z beznadziejnym fryzem, nieudanym makijażem i wiecznie skwaszoną miną.

Po prostu lubię uśmiechniętych, zadowolonych ludzi, mimo że wiadomo, że nie zawsze możemy tacy być, bo są różne sytuacje, ale jeśli kogoś 10 razy spotykam i on 10 razy narzeka i ma skwaszoną minę, to jednak nie może być przypadek

Ja też

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez AgaZ

Mnie też aż czasem świerzbi język. Na przykład, widzę kobietę w sklepie, mierzy ubrania, sklepowa same achy i ochy a ja myślę kobieto "uciekaj czym prędzej" bo ten ciuch po prostu jest dla Ciebie FATALNY! I nie jest to wina kobiety, która może faktycznie nie ma wymiarów modelki, tylko po prostu źle dobranego fasonu, koloru, długości itp...

Wkurza mnie to

Mnie tez jezyk swierzbi. Zachowuje jednak swoje spostrzezenia dla siebie. Czasami tylko nie wytrzymam i przewroce oczami. Nosze jednak przewaznie okulary slonecznie, wiec nie widac .

---------- Dopisano o 18:23 ---------- Poprzedni post napisano o 18:21 ----------

Napisane przez misianka

Pewnie tak, ja się zgadzam z pracowaniem nad sobą, ale z idee fixe na tym punkcie, bo ... założenie że mam być doskonała, szczególnie w temacie wyglądu, gdzie nie na wszystko mamy wpływ, więc nie mogąc pokonać/przeskoczyć czegoś fundujemy sobie frustracje i kompleksa (swoją drogą bardzo szpecące)

Pamietam watek, o ktorym mowa. Szukam wlasnie przez Google i cos znalezc nie moge .

Wiadomo, ze pewnych rzeczy sie nie przeskoczy. Uwazam jednak, ze powinno sie wycisnac ile sie da z tego, co sie ma a nie mowic "jestem piekna bo tak" i straszyc ludzi.

[Pani_Zo]

Napisane przez Dotka90

Z tymi zdjęciami to też różnie bywa.
Umówmy się, nie wszyscy są obiektywnie piękni. Niektórzy mają DYSKUSYJNĄ urodę a inni sa po prostu brzydcy. Tak jest.
ALE:
również brzydka kobieta, czy brzydki facet mogą być: zadbani, mieć świetną cerę, super ciuchy, twarzową fryzurę, fajne dodatki itd itd.

Ja np. lubię patrzeć na Dorotę Wellman. Obiektywnie patrząc - jest po prostu gruba.
ALE: ja zwracam uwagę na to, że: jest opalona, ma jędrną skórę, sama w sobie może i nie jest szczupła, ale nie jest taka 'rozlazła' tylko ubita. Jest ładnie umalowana, fajnie ubrana, uśmiechnięta, ma zawsze coś do powiedzenia, na dodatek doceniam jej działalność charytatywną. No fajna babka.

Mam taką znajomą, koło 40tki. No i też to samo: do szczuplaczków nie należy. ALE: ma super fryzurę, zawsze pofarbowane włosy, piękny makijaż, pomalowane paznokcie, but na obcasie, a ciuchy dobiera odpowiednio do swojej wagi, tzn. tuszuje ile się da, a podkreśla dobre rzeczy. jest uśmiechnięta, wesoła.

100 razy bardziej wolę popatrzeć na taką babeczkę niż na wiecznie odchudzającą się 20tkę z beznadziejnym fryzem, nieudanym makijażem i wiecznie skwaszoną miną.

Po prostu lubię uśmiechniętych, zadowolonych ludzi, mimo że wiadomo, że nie zawsze możemy tacy być, bo są różne sytuacje, ale jeśli kogoś 10 razy spotykam i on 10 razy narzeka i ma skwaszoną minę, to jednak nie może być przypadek

Masz rację. Niestety częstym problemem osób mniej urodziwych czy przy kosci jest myślenie typu "mi już nic nie pomoże, po co mam sie umalować skoro i tak wyglądam źle bo jestem gruba". Takie osoby są niestety często zaszczute przez społeczeństwo.. no i mówiąc o tych grubszych - czasami ciężko jest znaleść fajne, pasujące idealnie ubrania w swoim rozmiarze. Często chodzą w tym, co uda im się kupić. Niestety faktem jest że ludzie są zaniedbani z lenistwa i wlasnej woli - to sie tyczy zadowno brzydkich, grubych jak i ludzi ladnych.

[glamorous90]

Napisane przez Niebieskooka arystokratka

Ja jestem jedynaczką i to późno urodzoną przez moją mamę, bo w wieku 33 lat, a w latach 80. było to dość późno i z pewnym małym niestety kalectwem, które sprawia, że do dziś mimo wielu wysiłków jestem nieco kulawa, więc bliższa i dalsza rodzina się nade mną rozpływała, że jestem wspaniała, śliczna, mądra, itp. i do dziś funkcjonuje jako "nasza gwiazda", "nasza Martusia". W związku z tym kompleksów raczej nigdy nie miałam, ale nie było we mnie jakiegoś zarozumialstwa, bo przyjęłam to za zwykłe stwierdzenie faktu. Więc akurat w moim przypadku nikt nie mówił mi o skromności czy siedzeniu w kącie, było wręcz na odwrót, bo rodzice uważali, że śmiało mogę zdobyć świat
Uważam, że jestem ładna. Zainteresowanych mam wielu
Jako swoje główne zalety uważam: duże, niebieskie oczy o bardzo ładnym kształcie, pełne usta, ładny nos, smukłe dłonie z długimi palcami, spore piersi jeśli wziąć pod uwagę, że zaraz pod nimi wyraźnie widać kości żeber, ogólnie zgrabną sylwetkę.
Jako wadę główną to to, że jestem trochę kulawa czego jak jestem na obcasach tak nie widać, bo mam więcej centymetrów "w zapasie", nogi są nieco krzywe, zwłaszcza jedna, mam sporą niedowagę i krzywe zęby, choć nie jakoś strasznie.
Reasumując bardzo dobrze czuję się w swoim ciele i jestem z niego zadowolona. A problem z nogą dokucza mi nie tyle ze względów "kosmetycznych" co dlatego, że mnie nieraz zwyczajnie boli

O tu się mogę podpisać, ze mną było identycznie Tak jak czytam każdą wypowiedź, to w każdej jest trochę racji. Ja mogę śmiało powiedzieć, że od jakiś 3-4 lat z moją samooceną jest extra. Pozbyłam się 2 największych "obniżaczy"tejże samooceny - pięknie oczyściła mi się cera, pożegnałam błyszczenie, wypryski i wągry + znormalizowała mi się skóra głowy, czyli okres dojrzewania chyba już pożegnałam w 100 % Z figurą bywa różnie - w zależności od pory roku waha się te 2-3 kg, ale generalnie uwielbiam swoją pupę, biust i wcięcie w talii, a z miłą chęcią wymieniłabym sobie nogi na dłuższe i smuklejsze Wśród koleżanek mam raczej niewiele jojoczących na swój wygląd i zakompleksionych dziewczyn, większość dba o siebie jak tylko może i wyglądają na zadowolone z efektów

[ania2701]

Ja osobiście mogę śmiało powiedzieć, że dobrze czuję się w swojej skórze. Oczywiście mam kilka kompleksów (bo kto ich nie ma, zawsze chciałybyśmy coś zmienić w sobie, poprawić), ale ogólnie jest mi ze sobą dobrze Ale przecież są gorsze problemy niż 2 kilo więcej niż powinno być na wadze, krótkie nogi Każdy z nas jest piękny, dlatego, że nie jesteśmy tacy sami takie jest moje zdanie

[nursii]

[QUOTE=AgaZ;40348854]A co myślicie o wychowaniu? Czy nie jest trochę tak, że nasi rodzice, albo otoczenie wpaja nam potrzebę bycia skromnym? Trochę ciężko wtedy mówić o swoich atutach

Myślę, że to głównie wychowanie i nasze najbliższe otoczenie ma wpływ na to, jak postrzegamy same siebie. Znam osoby, które mają w swoim wyglądzie wiele"defektów", mimo to uważają się za atrakcyjne i nie mają wielkich kompleksów, ponieważ ich rodzice/bliscy od dziecka wspierali je, wpajali im to, że każdy na swój sposób jest piękny i może się podobać. Mam też w swoim otoczeniu dziewczyny naprawdę śliczne, jednak nikt nigdy im tego nie mówił(np. rodzice), wręcz przeciwnie, były w wielu aspektach niedoceniane przez swoich bliskich, teraz mają przez to zaniżone poczucie własnej wartości i masę kompleksów...

Ja wychowałam się z dwojgiem starszych braci, dosyć dużo starszych ode mnie. Nie wiem jak to dokładnie określić, abyście mnie zrozumiały, ale przez to, że otaczali mnie głównie bracia i mnóstwo ich kolegów, czułam się nieswojo, kiedy zaczęłam dojrzewać i stawać się kobietą. Wstydziłam się, kiedy np. zaczęły mi rosnąć piersi, dlatego chodziłam przygarbiona... bezpieczniej było mi być"chłopczycą", kiedy spostrzegłam, że "kobiecy"wygląd wywołuje różne reakcje, przyciąga spojrzenia, wywołuje różne komentarze zarówno wśród kobiet jak i mężczyzn. I tak mi jakoś zostało do dziś, że krępuję się podkreślać swoją kobiecość np. przez zakładanie sukienek, krótkich spódnic itd, brak mi pewności siebie, kiedy ludzie na ulicy oglądają się za mną zastanawiam się wciąż, czy patrzą, bo wyglądam ładnie, czy tak się gapia, bo wyglądam źle, dziwnie??? Ehh...

[emisia8]

To, co mi się podoba potrafię wymienić szybciej niż te mniej atrakcyjne części ciała (choć jest ich więcej), ale postrzegam się zupełnie inaczej niż 10 lat temu. Wtedy myślałam, że istnieje jakiś ideał urody i typ sylwetki, a teraz wiem, że każdy może być piękny w swojej niedoskonałości. Gdyby wszyscy byli idealnie "skrojeni" świat byłby nudny...

[brattby]

Moim zdaniem na to, jak kobiety mówią o sobie ma wpływ wiele czynników. Po pierwsze lansowany obecnie ideał piękna. Ten z plakatów, reklam, gazet. Każda z nas wie, że zdjęcia są retuszowane, ale przecież te zdjęcia nas otaczają. Chcąc nie chcąc gdzieś tam w podświadomości z automatu zapisuje się nam, że tak powinien wyglądać ideał. Poza tym te "kobiety z gazet" to zwykle osoby, które osiągnęły jakiś życiowy sukces, skojarzenie: piękno=sukces nasuwa się samo, często również poza udziałem naszej świadomości. I w ten sposób liczymy na to, że jeśli będziemy piękne, to nasze życie będzie lepsze. Do czego zmierzam: takie myślenie doprowadza do tego, że częściej myślimy o tym, czego nam jeszcze do takiego "ideału" brakuje - za dużo centymetrów w talii, krzywe nogi etc. Druga kwestia to jak już któraś dziewczyna wspomniała - wychowanie. Nie wypada się chwalić. Cały czas uważa się osobę znającą swoją wartość za zarozumiałą, a mówiącą o swoich wadach za skromną.
Wydaje mi się, że żeby zmienić swój tok rozumowania trzeba zacząć się realizować, coś osiągać. Nie chodzi mi o robienie super kariery jak modelki czy aktorki z gazet, zwyczajnie trzeba realizować swoje plany, i nagle okazuje się, że żeby osiągnąć sukces - mniejszy lub większy - w swojej dziedzinie, nie trzeba wyglądać jak Angelina Jolie. Powoli budujemy poczucie własnej wartości i stajemy się bardziej samoświadome. To chyba właśnie dlatego większość kobiet lepiej czuje się we własnej skórze w okolicach 30 roku życia, kiedy ma już na koncie pierwsze sukcesy zawodowe, często rodzinne, niż 20. ALE - na zakończenie - skojarzył mi się tekst Kuby Wojewódzkiego z ostatniego odcinka jego programu, coś w stylu: można być jakimś tam (nie pamiętam), ale lepiej być jakimś tam w Ferrari. I tak samo nawet kobieta, która już tę samoświadomość ma - pewnie wolałaby być samoświadoma w mniejszym rozmiarze albo z ładniejszymi włosami i tak się to wszystko kręęęci grunt to zachować zdrowy dystans i akceptować !!! siebie

[ania2701]

Chciałam tylko dodać, że na to czy czujemy się piękne wpływa również ocena innych.

Kiedyś miałam duży problem z akceptacją swojego ciała. Mam 177cm i ważę 74kg. Idąc parę lat temu na bilans do lekarza - na zakończenie liceum - lekarka patrząc na mnie powiedziała, że "przecież widzę, jak wyglądam w lustrze, jaka jestem gruba" i "czekoladę to trzeba jeść z umiarem, jedną kosteczkę na tydzień, a nie obżerać się jak jakaś świnia ". Nigdy nie jadłam bardzo dużo, mam dobre BMI, dlatego gdy usłyszałam takie coś Z UST LEKARZA byłam totalnie załamana. Trochę czasu zajęło mi, bym umiała zaakceptować się taka, jaka jestem.

Ale udało się dzięki moim przyjaciołom i Narzeczonemu, który często mówi mi, że dla niego i tak jestem najpiękniejsza

[jowitazz]

Napisane przez Dotka90

Z tymi zdjęciami to też różnie bywa.
Umówmy się, nie wszyscy są obiektywnie piękni. Niektórzy mają DYSKUSYJNĄ urodę a inni sa po prostu brzydcy. Tak jest.
ALE:
również brzydka kobieta, czy brzydki facet mogą być: zadbani, mieć świetną cerę, super ciuchy, twarzową fryzurę, fajne dodatki itd itd.

Ja np. lubię patrzeć na Dorotę Wellman. Obiektywnie patrząc - jest po prostu gruba.
ALE: ja zwracam uwagę na to, że: jest opalona, ma jędrną skórę, sama w sobie może i nie jest szczupła, ale nie jest taka 'rozlazła' tylko ubita. Jest ładnie umalowana, fajnie ubrana, uśmiechnięta, ma zawsze coś do powiedzenia, na dodatek doceniam jej działalność charytatywną. No fajna babka.

Mam taką znajomą, koło 40tki. No i też to samo: do szczuplaczków nie należy. ALE: ma super fryzurę, zawsze pofarbowane włosy, piękny makijaż, pomalowane paznokcie, but na obcasie, a ciuchy dobiera odpowiednio do swojej wagi, tzn. tuszuje ile się da, a podkreśla dobre rzeczy. jest uśmiechnięta, wesoła.

100 razy bardziej wolę popatrzeć na taką babeczkę niż na wiecznie odchudzającą się 20tkę z beznadziejnym fryzem, nieudanym makijażem i wiecznie skwaszoną miną.

Po prostu lubię uśmiechniętych, zadowolonych ludzi, mimo że wiadomo, że nie zawsze możemy tacy być, bo są różne sytuacje, ale jeśli kogoś 10 razy spotykam i on 10 razy narzeka i ma skwaszoną minę, to jednak nie może być przypadek

Jeśli ktoś o siebie dba, akceptuje samego siebie to i ludzie go zaakceptują i polubią. Będą zwracali uwagę na zalety, a nie wady - tak jak Ty to zrobiłaś. A jeśli ktoś będzie mówił, jaki to on jest gruby, brzydki itp., to ludzie też będą to widzieć.

[mallary]

Moja samoocena jest niska(i wahająca się w zależności od nastroju), ale walczę i pracuje nad sobą. Od kiedy zaczęłam zauważać małe sukcesy, czuję się o niebo lepiej ze swoim ciałem.
Niestety, z miejsca mogę wymienić masę wad, za to nie widzę u siebie zbyt wielu zalet. Główne czynniki to krytyka ze strony innych (niegdyś rówieśnicy, rodzina) i modele urody lansowane w mediach. No i za mało usłyszałam na swój temat dobrego (w sensie urody, bo już przy cechach charakteru czy zdolnościach jestem pewniejsza siebie), więc z automatu uważam, że "nic specjalnego" ze mnie. Aczkolwiek zdarzają mi się dni, że czuje się naprawdę świetnie ze swoim wyglądem-ale to kwestia nastroju, doboru ciuchów, samopoczucia.

[dotka95]

Napisane przez mallary

Moja samoocena jest niska(i wahająca się w zależności od nastroju), ale walczę i pracuje nad sobą. Od kiedy zaczęłam zauważać małe sukcesy, czuję się o niebo lepiej ze swoim ciałem.
Niestety, z miejsca mogę wymienić masę wad, za to nie widzę u siebie zbyt wielu zalet. Główne czynniki to krytyka ze strony innych (niegdyś rówieśnicy, rodzina) i modele urody lansowane w mediach. No i za mało usłyszałam na swój temat dobrego (w sensie urody, bo już przy cechach charakteru czy zdolnościach jestem pewniejsza siebie), więc z automatu uważam, że "nic specjalnego" ze mnie. Aczkolwiek zdarzają mi się dni, że czuje się naprawdę świetnie ze swoim wyglądem-ale to kwestia nastroju, doboru ciuchów, samopoczucia.

Ja podobnie

Kiedyś miałam dużo więcej kompleksów, teraz powoli z nich wychodzę. Ostatnio stwierdziłam, że mam nawet ładną twarz i oczy, szkoda tylko że wszystko psuje cera i krzywe zęby (szczerze ich nie cierpię, niedługo mam nadzieję założyć aparat). Nie lubię też swojej bardzo drobnej sylwetki, chociaż wiele osób mi jej zazdrości. Ale za to mam długie, szczupłe nogi, może nie idealne, ale całkiem niezłe, szersze biodra, ładne ramiona. Inna sprawa jest taka, że nie umiem się ubrać ale pracuję nad tym. Generalnie coraz lepiej czuję się ze sobą i oby tak dalej