Ale przytyłaś !

[starlight]

" w końcu normalnie wyglądasz"
.... wrrrr !
Chyba nikt się nie sprzeciwi, jeśli napiszę, że dla każdej z nas (ED) określenie "normalnie wyglądasz" znaczy = grubo, przeciętnie, jak kiedyś...
Niektórym ciężko pojąć, eh....

Ale dość smutołoszenia wypowiedź:

Napisane przez ogurek

Ja im nie przypominam, że z każdą wigilią ich biust coraz bardziej zbliża się do ziemi.

jest boska

[girl_interrupted]

Dokładnie tak!! Normalnie = grubo.

Ale to tylko dla nas. I powinnyśmy walczyć z postrzeganiem świata w ten sposób. Bo ci ludzie zazwyczaj mówią to w dobrej wierze, aby nas podnieść na duchu. To tylko my każde słowo uznajemy na podstępną próbę powiedzenia nam o naszej "otyłości".

[iza_wiosenna]

jeeeej,pamiętam jak mi było smutno, gdy bliska koleżanka mi powiedziała "o, Iza!" - i tu badawcze spojrzenie - "nie wyglądasz już jak anorektyczka".
nie pomyślałam, że wyglądam grubo, bo miałam świadomość, że gruba nie jestem. Poczułam jedynie, że straciłam coś,co było częścią mnie przez lata i że odebrano mi (?) kawałek (o ile można to dzielić tudzież ćwiartować:P) tożsamości.

Girl_interrupted:

"Ale ładnie wyglądasz"
"wreszcie wyglądasz lepiej"
"ooo widzę, że w końcu zdrowiejesz"

To są komentarze, które budzą we mnie tylko jedną myśl "już ja wam pokażę"

...

One uświadamiają mi, jak bardzo ludzie zwracają uwagę na wygląd. I że dla wielu "przytyć" oznacza "wyzdrowieć", a często przecież jest wręcz odwrotnie.

to nie do końca tak, jak piszesz...
wiadomo, że jak ktoś wychodzi z wychudzenia - które jednak bardzo rzuca się w oczy - to zwraca uwagę otoczenia swoim zdrowszym wyglądem. To nie tak jak w przypadku normalnych ludzi, którzy przytyją 5 kg. I nie wiem, czy w kontekście interesowania się aparycją 'anorektyczki', można wysnuwać wniosek,że dla ludzi wygląd jest super ważny.

ja, gdy przytyłam do niewielkiej niedowagi z dużej niedowagi, słyszalam sporo komentarzy osob postronnych. natomiast gdy z niewielkiej niedowagi przytyłam do wagi normalnej, nie spotkałam się chyba z żadną uwagą na temat mojego wyglądu.

co do pogrubionej przeze mnie części Twojej wypowiedzi;-). od zdrowych osób ciężko wymagać świadomości, że przytycie nie zawsze oznacza powrót do normalności. Bez przesady. Ja wiem, że ich, przyjazne poniekąd, komentarze , odczytujemy tak jak chcemy, ale można odwrócić nasze myślenie i pochwalić tych "interesujących się" za okazaną empatię.

[znikajac]

Właśnie takich słów typu "przytyłaś/wyglądasz zdrowo/już nie masz niedowagi" itp, się boję. Nie wiem, czy nie boję się także tego, że nikt nie będzie mi juz mówił, że jestem drobniutka, chuda itp - chociaz nigdy takich słów nie odbieram "na serio" (mysle, ze ktoś mówi mi to specjalnie, żebym przytyła, bo tak mi każą lekarze)...

[niekochana21]

Nawet nie wyobrazacie sobie, jak chcialabym uslyszec "jestes taka drobniutka, delikatna". [uwaga, szkodliwe tresci ] mam szzupla kolezanke, razem mieszkalysmy. pamietam, byla impreza, towarzystwo siedzialo w pokoju, a my nioslysmy talerze z zarciem. Ja mialam 5, ona - 2. I jeden kolega mowi "O matko, zamknijcie to okno, bo Ole zaraz wiatr zdmuchnie i jedzenie sie zmarnuje, taka jest drobniutka", wszyscy w smiech, na co drugi " No, Ola, ty nie powinnas tak duzo nosic, pomoge ci, jestes taka szczuplutka". No i wzial od niej te talerze. Ja dreptalam sama z 5 i czulam sie jak smiec. Postawilam je na stole, poszlam do lazienki plakac, a potem upilam sie na imprezie do nieskonczonosci.

Dodam, ze Ola nosila rozmiar 36, ja - 40/42
Wiem, ze to jest chore ale nie wygracie z tym, ze swiat postrzega jak postrzega w ten sposob nas. Nic nie poradze. I Ola sama mowila, ze dopoki nie byla szczupla, nigdy nie dostawala tyle atencji,co teraz. Z tym, ze ona byla bardzo szczupla, ALE nie wychudzona, choc domyslam sie ze mechanizm jest podobny.

[jelonk]

Dzisiaj usłyszałam od koleżanki w szkole:
"Dziś widziałam pierwszoklasistkę, która jest jeszcze chudsza od ciebie! Ty przy niej jesteś GRUBA!"
Poczułam się, jakby mi wszystko odebrano. Fizycznie czuję się lepiej niż kilka miesięcy temu, gdy naprawdę było ze mną źle, ale psychicznie jestem wrakiem... I mam ochotę się cofnąć do takiego stanu, żeby wszyscy się nade mną litowali...

[inwersjaaa]

Wczoraj właścicielka osiedlowego baru (przyjazna i dość życzliwa starsza Pani;p) powiedziała na mój widok do znajomego, z którym akurat tam byłam: "Szczuplutka, szczuplutka. Fajnie", a on miło przytaknął i odpowiedział, że wie.
Mieszane odczucia i spotęgowana niepewność.
Jestem dopiero na początku drogi do przytycia, nieustannie walczę z wątpliwościami. Dorobiłam się dopiero nieco ponad 1kg, ale nadal nie potrafię normalnie myśleć (a raczej nie myśleć) o jedzeniu i tak naprawdę każdego dnia muszę wmawiać sobie, że moje działania są słuszne, celowe i służą mojemu dobru, bo przekonana do tego nie jestem. Kieruje mną jakiś irracjonalny strach, boję się, że gdy przytyję, to zatracę jakąś część siebie. Chciałabym być pewna tego, co robię i o co walczę, ale chyba nadal nie jestem...

[NaomiClark]

Napisane przez jelonk

Dzisiaj usłyszałam od koleżanki w szkole:
"Dziś widziałam pierwszoklasistkę, która jest jeszcze chudsza od ciebie! Ty przy niej jesteś GRUBA!"
Poczułam się, jakby mi wszystko odebrano. Fizycznie czuję się lepiej niż kilka miesięcy temu, gdy naprawdę było ze mną źle, ale psychicznie jestem wrakiem... I mam ochotę się cofnąć do takiego stanu, żeby wszyscy się nade mną litowali...

Intuicja mi mówi,że Twoja kumpela to zakomplesiona zołza.

[kiciakasia]

Napisane przez NaomiClark

Intuicja mi mówi,że Twoja kumpela to zakomplesiona zołza.

nie. nie zołza. po prostu nie ma tej części mózgu, która odpowiada za myślenie jeszcze pewnie twierdzi, że takie teksty są fajne i zabawne









żeby nie powiedzieć "głupia pinda", a się prosi

[zielona_zabcia]

witam

mam problem, i bardzo prosze o pomoc...
Po 3latach zmagań wyszłąm z anoreksji-bez szpitala chociaż byłam bliska śmierci dzięki rodzinie i wierze, ale... z wagi 40kg wróciłam do 58... i to w baaardzo szybkim tempie...
teraz waże 58/172 ale niemam okresu.. i...niepodobam się sobie.
Wiem że niemoge się odchudzać, prawda?? za kilka tygodni kończe współprace z psyhologiem bo anoreksja już mnie nie dotyczy
Powiedzcie czy odzanie to teraz nieodpowiedni pomysł? bardzo prosze nie pisać złośliwych komentarzy bo nie zamierzam jeść 1200kcal. Tylko ograniczyć słodycze itd? Tylko że w moim przypadku jedzenie słodyczy=POWRÓT DO NORMALNOŚĆI. W mojej rodzie NIKT kompetnie NIKT nie zwraca uwagi na kcal czy to węgle czy to tłuszcze czy białko żeby codziennie były NNKT.. poprostu jedzą co chcą... ja też tak zaczęłam... i odrazu tlke utyłam... brałam luteinę przez 5dni.. mija tydzień od zakończenia i nic boli mnie brzuch i przytyłam 2kg i mam opuchnięty brzuch
ja naprawde nie jem dużo a tak dużo waże.. zreszta nie ważna jest waga-wyglądam grubo-ale taka moja budowa i zrozumiałam dużó rzeczy przez ed. powiedzcie mi czy przejmować się wagą i troche schudnąć czy poprostu jeść co chce??
przepraszam że tak się rozpisałam i prosze o pomoc.
pozdrawiam ciepło

[Winky]

Napisane przez zielona_zabcia

witam

mam problem, i bardzo prosze o pomoc...
Po 3latach zmagań wyszłąm z anoreksji-bez szpitala chociaż byłam bliska śmierci dzięki rodzinie i wierze, ale... z wagi 40kg wróciłam do 58... i to w baaardzo szybkim tempie...
teraz waże 58/172 ale niemam okresu.. i...niepodobam się sobie.
Wiem że niemoge się odchudzać, prawda?? za kilka tygodni kończe współprace z psyhologiem bo anoreksja już mnie nie dotyczy
Powiedzcie czy odzanie to teraz nieodpowiedni pomysł? bardzo prosze nie pisać złośliwych komentarzy bo nie zamierzam jeść 1200kcal. Tylko ograniczyć słodycze itd? Tylko że w moim przypadku jedzenie słodyczy=POWRÓT DO NORMALNOŚĆI. W mojej rodzie NIKT kompetnie NIKT nie zwraca uwagi na kcal czy to węgle czy to tłuszcze czy białko żeby codziennie były NNKT.. poprostu jedzą co chcą... ja też tak zaczęłam... i odrazu tlke utyłam... brałam luteinę przez 5dni.. mija tydzień od zakończenia i nic boli mnie brzuch i przytyłam 2kg i mam opuchnięty brzuch
ja naprawde nie jem dużo a tak dużo waże.. zreszta nie ważna jest waga-wyglądam grubo-ale taka moja budowa i zrozumiałam dużó rzeczy przez ed. powiedzcie mi czy przejmować się wagą i troche schudnąć czy poprostu jeść co chce??
przepraszam że tak się rozpisałam i prosze o pomoc.
pozdrawiam ciepło

Skoro nie akceptujesz siebie , to dlaczego kończysz pracę z psychologiem? Ważysz przecież ok, masz BMI ponad 19, więc siłą rzeczy nie możesz wyglądać grubo! Jesteś pewna, że anoreksja już cię nie dotyczy? Przecież ta choroba nie polega tylko na tym, że waży się skrajnie mało.

W jakim tempie przytyłaś te 18kg?

Odchudzanie to jest bardzo niedobry pomysł, bo nie jest ono ci w ogóle potrzebne! Moim zdaniem w żadnym wypadku nie powinnaś kończyć współpracy z psychologiem, bo, jak widać, nadal masz duże problemy ze sobą.

[starlight]

jelonk, pamiętam gdy i ja byłam na drodze pomiędzy niedowagą a wagą normalną...eh tyle mieszanych odczuć...

inwersja, jestem w 100% pewna że Twoja "koleżanka" powiedziała to z zazdrości. It's all

skoro temat o wadze, miałam dziś straszny sen... ważyłam 80 kg... a gdy to zobaczyłam darłam się w niebogłosy...