Introwertyczki- łączmy się!

[Lilian67]

Napisane przez Sz05

Ja jeszcze ponoć mam gburowaty wyraz twarzy, więc kombo

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja w sumie też, mój neutralny wyraz twarzy jest postrzegany jakbym była smutna i nadąsana

[1=4ac7eae5f92dfa622d89f02 4e559f952d8de277a_657b977 4600aa;85881010]Pozytywnie zazdroszczę Wiele bym dała, żeby pracować z domu. U mnie - ogrom ludzi, tłok w kuchni, hałas, strasznie mnie to przytłacza[/QUOTE]

Fakt, to wygodne, od kiedy pracuje w domu w końcu się nie stresuję.
Ale ma to swoje wady: nie mam kontaktu z innymi ludźmi na co dzień. Wręcz odzwyczaiłam się od ludzi. Nie sprawia mi problemu, żeby np. iść do urzędu coś załatwić, czy zapytać kogoś o drogę, nie. Mam problem jeśli kogoś poznaję, czy spotkam kogoś z kim muszę spędzić jakiś czas, patrzeć w oczy, słuchać czasem o zielonych kupkach dziecka itp. i potakiwać, bo nie mam nic więcej do powiedzenia na dany temat. Wracam potem do domu i muszę 'odchorować' najlepiej w samotności.

[Sz05]

Ja bym wolała pracować poza domem. W domu jestem zbyt leniwa i źle się czuje jak nie wyjdę na powietrze. Czasem potrzebuję innego otoczenia.

[white_rose25]

Napisane przez Sz05

Ja bym wolała pracować poza domem. W domu jestem zbyt leniwa i źle się czuje jak nie wyjdę na powietrze. Czasem potrzebuję innego otoczenia.

Ja to samo. Jednak cenie sobie mimo wszystko to że muszę się rano ogarnąć i wyjść do ludzi. Na szczęście robota taka ze można założyć słuchawki i robić swoje. W domu bym zapyziała..

[Lilian67]

Napisane przez white_rose25

Ja to samo. Jednak cenie sobie mimo wszystko to że muszę się rano ogarnąć i wyjść do ludzi. Na szczęście robota taka ze można założyć słuchawki i robić swoje. W domu bym zapyziała..

W przypadku pracy w takich warunkach też nie przeszkadzałaby mi praca poza domem (chociaż codzienne dojazdy pewnie też dawałyby w kość, szczególnie w zimie).

Kiedyś pracowałam z ludźmi, z klientami, czasem wszyscy czegoś ode mnie chcieli jednocześnie, wracałam do domu i wieczorem nawet nie miałam ochoty włączać tv, musiała być cisza i tyle. Bo miałam dość ludzi. Teraz odwrotnie, do popołudnia w domu jest praca, cisza, po południu wychodzę na zakupy czy ogólnie wychodzę GDZIEŚ. Zdecydowanie wolę drugą opcję, bo mam większy komfort psychiczny. Aczkolwiek gdyby ktoś jakimś cudem zaproponował mi pracę poza domem w warunkach o jakich piszesz, że mam swój pokój/biuro i siedzę tam sama w spokoju i pracuję, na pewno rozważyłabym taką propozycję

[MissChievousTess]

Napisane przez Sz05

A potem, że ludzie myślą, że kogoś nie lubię albo że jestem wredna.

Ale z kolei na dworcu mnie się ludzie głównie pytają czy to dobry pociąg czy nie. Chyba wzbudzam jednak zaufanie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Kurcze mam to samo. TŻ też. Chyba niegroźnie wyglądamy.

---------- Dopisano o 15:18 ---------- Poprzedni post napisano o 15:14 ----------

Napisane przez Sz05

Ja bym wolała pracować poza domem. W domu jestem zbyt leniwa i źle się czuje jak nie wyjdę na powietrze. Czasem potrzebuję innego otoczenia.

A ja jednak lubię z ludźmi. Ale trochę mnie np. open space przeraża. Za dużo hałasów na raz. Do tej pory byłam oswojona z ludźmi, ale w małych biurach. A teraz właśnie szukam i wiadomo sporo ofert to różne duże korpo i niestety właśnie ten koszmarny open space.
Pracę z domu rozważam, ale chyba jednak wolałabym poza domem. Wolałabym mieć osobno te dwie sfery- praca i dom. Także z uwagi na resztę domowników. No i właśnie móc "wyjść do ludzi".

[4ac7eae5f92dfa622d89f024e559f952d8de277a_657b9774600aa]

A właśnie dziewczyny. Jaki macie mniej więcej rodzaj pracy? Siedzicie na open space czy macie jakiś swój gabinet? Pracujecie z klientem? Cierpi na tym Wasz introwertyzm?

[Sz05]

Na razie żaden, bo studiuje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ifublackorwhite]

[1=4ac7eae5f92dfa622d89f02 4e559f952d8de277a_657b977 4600aa;85890024]A właśnie dziewczyny. Jaki macie mniej więcej rodzaj pracy? Siedzicie na open space czy macie jakiś swój gabinet? Pracujecie z klientem? Cierpi na tym Wasz introwertyzm?[/QUOTE]
Na szczęście pracuję z domu

[IrelandBreakfast]

Napisane przez white_rose25

Ja to samo. Jednak cenie sobie mimo wszystko to że muszę się rano ogarnąć i wyjść do ludzi. Na szczęście robota taka ze można założyć słuchawki i robić swoje. W domu bym zapyziała..

A gdzie pracujesz?

[1=4ac7eae5f92dfa622d89f02 4e559f952d8de277a_657b977 4600aa;85890024]A właśnie dziewczyny. Jaki macie mniej więcej rodzaj pracy? Siedzicie na open space czy macie jakiś swój gabinet? Pracujecie z klientem? Cierpi na tym Wasz introwertyzm?[/QUOTE]
Ja jestem nauczycielką, pracuję w przedszkolu. Ale powoli zaczyna mnie ta praca męczyć i mam w planach się przekwalifikować. Czy cierpi na tym mój introwertyzm? Wydaje mi się, że tak, ale nie tyle przez pracę z dziećmi, a przez rozmowy z rodzicami. Chciałabym mieć swój pokój, swoje biurko i zajmować się swoją robotą.

[4ac7eae5f92dfa622d89f024e559f952d8de277a_657b9774600aa]

To ja od trzech lat pracuję w korpo, na open space Praca z klientem Nie ma dnia, żebym nie myślała o rzuceniu tego w cholerę. Mam nadzieję, że kiedyś taki piękny dzień nadejdzie

Z wykształcenia też jestem nauczycielką, ale praktyki skutecznie mnie odrzuciły od pracy w szkole.

Chciałabym mieć mało stresującą pracę, dłubać sobie coś w oddzielnym pokoiku, zero kontaktu z człowiekiem

[IrelandBreakfast]

[1=4ac7eae5f92dfa622d89f02 4e559f952d8de277a_657b977 4600aa;85891069]To ja od trzech lat pracuję w korpo, na open space Praca z klientem Nie ma dnia, żebym nie myślała o rzuceniu tego w cholerę. Mam nadzieję, że kiedyś taki piękny dzień nadejdzie

Chciałabym mieć mało stresującą pracę, dłubać sobie coś w oddzielnym pokoiku, zero kontaktu z człowiekiem[/QUOTE]
Praca marzeń dla introwertyka

[sideritis]

Cześć, kolejna introwertyczka z tej strony
Piszecie o pracy - ja od 5 lat różne korpo. W jednej firmie przez większość czasu pracowałam zdalnie - z jednej strony cudownie, w domu cisza i spokój, ale po kilku miesiącach brakowało mi ludzi..
Niedawno zaczęłam nową pracę - nie cierpię tych pierwszych miesięcy, ciężko jest mi nawiązać kontakt, zazwyczaj siedzę cicho (myślę, że część osób może mnie uznać za gbura ). I do tego ten nieszczęsny open space, który jeszcze potęguje mój stres

[white_rose25]

Pracuje w korpo w branży IT. Jak potrzebuje to mogę robić zdalnie, ale nie korzystam z tego często.

[Lilian67]

Ja, jeśli potrzebuję wyjść do ludzi (chociaż bardziej u mnie pasowałoby "wyjść między ludzi"), to idę na spacer, do parku czy do biedronki. Trochę popatrzę, poobserwuję i to mi już w zupełności wystarczy A też duży komfort daje mi to, że robię to naprawdę kiedy mam na to ochotę, a nie że przebywam między ludźmi z przymusu (praca)

[Sz05]

Dzisiaj koleżanką się zmartwiła, że w nowym towarzystwie milknie i ludzie uważają, że traktuje innych z góry. Uświadomiłam ją, że też jest introwertykiem. Wysłałam jej listę podstawowych zachowań związanych z introwersja. Zobaczyła, że idealnie ją to opisuje. Powiedziałam, że już tak ma i ma się nie przejmować.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[MissChievousTess]

[1=4ac7eae5f92dfa622d89f02 4e559f952d8de277a_657b977 4600aa;85891069]To ja od trzech lat pracuję w korpo, na open space Praca z klientem Nie ma dnia, żebym nie myślała o rzuceniu tego w cholerę. Mam nadzieję, że kiedyś taki piękny dzień nadejdzie

Z wykształcenia też jestem nauczycielką, ale praktyki skutecznie mnie odrzuciły od pracy w szkole.

Chciałabym mieć mało stresującą pracę, dłubać sobie coś w oddzielnym pokoiku, zero kontaktu z człowiekiem[/QUOTE]
Brzmi jak księgowość. Albo data science. Ja się przymierzam do przejścia w kierunku data science, ale trochę ta myśl o całkowitym oderwaniu od kontaktów z ludźmi mnie odrzuca. No, ale fakt. Praca jaką opisujesz. Własne biurko, długie godziny samotnego czyszczenia bazy danych, szukania błędów, opracowywania i wizualizacji danych - to akurat jest ok. Ja tam nauczycielką z zawodu nie jestem, ale uczyć lubię. Uczyłam języków, może kiedyś wrócę do tego na poważnie. Bo jednak za bardzo mnie do tłumaczeń ciągnie i do innych rzeczy. Ale ogólnie nauczanie lubię.

---------- Dopisano o 00:17 ---------- Poprzedni post napisano o 00:10 ----------

Napisane przez sideritis

Cześć, kolejna introwertyczka z tej strony
Piszecie o pracy - ja od 5 lat różne korpo. W jednej firmie przez większość czasu pracowałam zdalnie - z jednej strony cudownie, w domu cisza i spokój, ale po kilku miesiącach brakowało mi ludzi..
Niedawno zaczęłam nową pracę - nie cierpię tych pierwszych miesięcy, ciężko jest mi nawiązać kontakt, zazwyczaj siedzę cicho (myślę, że część osób może mnie uznać za gbura ). I do tego ten nieszczęsny open space, który jeszcze potęguje mój stres

I jak się w tym odnajdujesz? Bo ja z kameralnych środowisk chyba właśnie niedługo trafię do korpo świata i nie bardzo wiem jak tak naprawdę utrzymać wysokowydajny tryb pracy jaki lubię w takim otoczeniu open space. Tym bardziej jak załoga to nie będzie raczej taki zespól typu team formuły jeden do jakiego przywykłam, że mamy wspólne zadanie, jasny podział obowiązków. Ilekroć idę do korpo mam wrażenie, że tam sporo czasu ludzie po prostu marnują. A nie chciałabym być niezdrowo nadgorliwa. Zdradzisz jak sobie radzisz w tym korpo świecie? Tak na co dzień, jak każdy robi co innego, ma inny rytm, co chwilę ktoś kogoś rozprasza czymś innym itd.

[Isilie]

Dziewczyny jak radzicie sobie z wystąpieniami publicznymi? Tak jak ekstrawertykom idzie to naturalnie, to dla mnie introwertyczki jest to koszmar. Mogę być dobrze przygotowana, jednak jak coś wybije mnie z rytmu to czuję jak stres podchodzi mi do gardła i się zacinam. Mam na myśli wystąpienia przed grupą ok. 30 osób.

[Sz05]

Nie wiem czy sobie radzę, bo zaczynam się wtedy stresować i bardzo szybko mówię. Jeżeli jest to temat na którym się znam to jest ok, a jak nie bardzo to mam blokadę. Idzie mi coraz lepiej jak widzę, że grupa jest zaciekawiona.

[4ac7eae5f92dfa622d89f024e559f952d8de277a_657b9774600aa]

Napisane przez Isilie

Dziewczyny jak radzicie sobie z wystąpieniami publicznymi? Tak jak ekstrawertykom idzie to naturalnie, to dla mnie introwertyczki jest to koszmar. Mogę być dobrze przygotowana, jednak jak coś wybije mnie z rytmu to czuję jak stres podchodzi mi do gardła i się zacinam. Mam na myśli wystąpienia przed grupą ok. 30 osób.

Ja na szczęście nigdzie już nie muszę występować publicznie (zdarzało się na studiach, jakaś prezentacja czy coś). Myślę, że teraz na kilka dni przed jechałabym na jakichś środkach uspokajających

[Lilian67]

[1=4ac7eae5f92dfa622d89f02 4e559f952d8de277a_657b977 4600aa;85943926]Ja na szczęście nigdzie już nie muszę występować publicznie (zdarzało się na studiach, jakaś prezentacja czy coś). Myślę, że teraz na kilka dni przed jechałabym na jakichś środkach uspokajających [/QUOTE]
Ja identycznie. Już widzę jak wcześniej szukam na internecie jakiegoś ziołowego specyfiku na ten stres...
Zresztą ja nawet przeżywam spotkania ze znajomymi w większej grupie, także jakaś prezentacja czy gdybym miała przeprowadzić jakieś szkolenie w pracy.. dla mnie to coś niewyobrażalnego na ten moment.

[MissChievousTess]

Mnie akurat wystąpienia publiczne nie stresują. Ale chyba przez to, że przeszłam trening ucząc ludzi - dobre przygotowanie do nieprzewidywalnych sytuacji, jeśli znam temat z góry to wyłazi ze mnie wpajany mi przez rodziców perfekcjonizm i zawsze jestem dobrze przygotowana, a poza tym chyba koło teatralne w liceum- oswoiłam się z tym, że mam publiczność, że skupiam na sobie uwagę. No i psychologia na studiach- wszystko co wiem o tym co i jak ludzie odbierają, mowa ciała itd. to też pomaga. Może dlatego ludzie biorą mnie za ekstrawertyka bo nie boję się wystąpień publicznych, a ja adaptacyjnie co najwyżej ambivert jestem i to z mocną introwertyczną naturą, choć to bardziej w życiu prywatnym i bliskich związkach ze mnie wyłazi, więc wiadomo, że w kontaktach bardziej powierzchownych aż tak bardzo tego nie widać.

---------- Dopisano o 23:56 ---------- Poprzedni post napisano o 23:48 ----------

Napisane przez Lilian67

Ja identycznie. Już widzę jak wcześniej szukam na internecie jakiegoś ziołowego specyfiku na ten stres...
Zresztą ja nawet przeżywam spotkania ze znajomymi w większej grupie, także jakaś prezentacja czy gdybym miała przeprowadzić jakieś szkolenie w pracy.. dla mnie to coś niewyobrażalnego na ten moment.

Podobno dobrze działa rozbicie sobie grupy na pojedyncze osoby. Jak robisz prezentację to np. kontakt wzrokowy z jedną zainteresowaną osobą i mówienie do niej. Na spotkaniach zagadanie do 1-2 osób stojących bliżej, żeby nie czuć, że przytłacza nas tłum nieznajomych. Ja akurat lęku społecznego nie mam, ale po prostu wolę kameralne towarzystwo niż wielki tłum. Może dlatego, że ja z natury zawsze raczej takiego wyrwania jednostek z tłumu szukam. Może dlatego lęków nie mam. Od dziecka tak mam. Rodzicom w akademiku uciekałam i nawiązywałam nowe znajomości z obcymi ludźmi. Chyba teatr dobrze działa na lęk przed wystąpieniami publicznymi, więc może jakaś amatorska grupa teatralna jak was to stresuje? Jest trochę takich inicjatyw w różnych miastach. Albo w wakacje można wziąć w czymś takim udział. Inna opcja to trening przed lustrem czy trening ze znajomym, który udaje publiczność- przeszkadza, zadaje pytania itd.