Czy można być zbyt oszczędnym?

[Misseczka]

Dziewczyny, nie wyśmiejcie mnie, bo piszę to poważnie Jak w temacie, czy można być zbyt oszczędnym, a jeżeli tak, to czy da się to jakoś wyleczyć?
Ja mam taki problem, że po prostu nie lubię, nie potrafię wydawać kasy na siebie. No nie i już, zawsze mam jakiś wewnętrzny bunt. Pracuję, rodziny nie mam, jeść co mam, na opłaty mam, a oprócz tego co miesiąc odkładam większość zarobionych pieniędzy. Nie mam wysokiej wypłaty, ale mi wystarcza. Moim problemem jest to, że uzbierałam już pewną miłą sumkę, a jednocześnie nie umiem sobie zrobić przyjemności idąc do centrum i kupując nowe buty. Ciągle liczę, kalkuluję, każdy wydatek od razu odejmuję od notatek, tłumaczę sobie, że to mi nie potrzebne, bez tamtego się mogę obejść... No tragedia. Pierdylion razy cofnęłam się od kasy, bo stwierdziłam, że rzecz która mi się podoba nie jest mi niezbędna, a jest za drogo, dziś miałam taki przypadek ze spodniami za 70zł. Raz na ruski rok wydam większą sumę na kosmetyk, ale ubrania potrafią mi siedzieć na sumieniu przez miesiąc.
Powiedzcie proszę, to przejaw przesadnej oszczędności, czy może jakiś irytujący rozsądek? Jak z tym walczyć, bo szczerze to mnie już po prostu ta sytuacja irytuje. To nie jest skąpstwo, prezent komuś kupię chętnie. Nie potrafię wydać na siebie.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Ja nie widzę problemu. Dlaczego uważasz, że powinnaś czuć przyjemność z robienia zakupów? Z opisu wynika, że po prostu tego nie lubisz. Nie lubisz - nie rób. Skoro czegoś nie kupiłaś i rzeczywiście poradziłaś sobie bez tego w życiu, to znaczy, że nie było ci potrzebne.
Lepiej zastanów się dlaczego cię to irytuje, a nie jak z tym walczyć.

[Misseczka]

Irytuje bo potrafię żałować że nie kupiłam, ale i tak nie wracam po te rzecz, bo znowu będę walczyć ze sobą.
Ba, potrafię nie kupić rzeczy, która jest mi potrzebna czekając bo a nuz znajdę taniej i tak cały czas.
Ja lubię zakupy, ale jak tylko sobie uświadamiam ze kupiłam sobie cis mniej ważnego niż jedzenie i chemia to mam moralniaka

[wlosomaniaczkaaa]

Mnie się wydaje, że jednak jesteś skąpa.

[Misseczka]

No możliwe... Tylko w takim razie to naprawdę dziwne, że tylko w stosunku do siebie. Nie czuje tego moralniaka robiąc komuś na kim mi zależy prezent za 200zl czy jakies małe bez okazji.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Po tym opisie wyobrażam sobie Ciebie jako obdartusa w rozdeptanych butach i z jedną torebką sprzed czterech sezonów

---------- Dopisano o 23:44 ---------- Poprzedni post napisano o 23:43 ----------

Napisane przez Misseczka

No możliwe... Tylko w takim razie to naprawdę dziwne, że tylko w stosunku do siebie. Nie czuje tego moralniaka robiąc komuś na kim mi zależy prezent za 200zl czy jakies małe bez okazji.

A Twoja mama jak pod tym względem się ma albo ojciec ? Może wzięłaś to z domu.

[Kalini]

Ja jednak widzę problem, bo ciebie to jednak boli, masz natręctwa liczenia, kalkulowania, masz problemy z (jakby to nazwać) nagradzaniem siebie. Tu nie chodzi o to, aby czuć przyjemność z zakupów, tu chodzi o to, aby nie mieć poczucia winy i kupić coś co z pewnością jest potrzebne jak buty czy ciuchy. Jeśli to jest bardzo silne to może nawet przydałaby się jakaś terapia, ale na razie po prostu mogę wysłać od siebie komunikat, że wydawanie kasy na siebie to nic złego.

[Lexie]

Wygląda jakbyś miała jakoś dziwnie ustawione podejście do wydawania pieniędzy, szczególnie na siebie. Może w domu gdzieś Ci wpojono przekonanie, że należy na sobie oszczędzać jak się tylko da, a kupienie czegoś dla przyjemności a nie z konieczności to coś, za co trzeba czuć się winnym?

Musisz to sobie poukładać w głowie, bo we wszystkim należy mieć umiar. To dobrze, że nie wydajesz kasy na pierdoły, jak później miałoby Ci zabraknąć albo miałabyś żałować. Ale sytuacja kiedy chcesz coś kupić, podoba Ci się, ale cofasz się od kasy, a potem znów żałujesz, że się cofnęłaś - też nie jest najzdrowsza.

[laisla]

Problem jest ponieważ nie masz żadnej radości z tych swoich pieniędzy, tylko one zawsze mają służyć czemuś, być na wyższy cel. Ty i Twoje przyjemności w swoich oczach tych celem nie jesteś
Oglądanie dziesięć razy danej rzeczy, dywagacje czy aby na pewno jest mi potrzebna, czy bardziej potrzebna będzie nowa lampa do domu czy mop parowy to ja znam z autopsji aż za dobrze. Zwykle wygrywa lampa i mop.
A torebkę mam sprzed czterech sezonów. Ale lubię ją i nie wpadłabym na to, że wypada mieć nowa co sezon, a tę wyrzucić

[bestka]

Faktycznie, jakiś problem jest, ale myślę, że niezbyt szkodliwy. Ja mogę dać Ci taką radę, żeby chodzić na zakupy razem z koleżankami - jak ja idę z moimi przyjaciółkami na zakupy to zawsze wracam z kilkoma siatkami i wcale nie mam poczucia, że mi szkoda kasy. W grupie na bank coś kupisz.

[Ruwi]

Pieniądze to tylko narzędzie, a nie cel sam w sobie, to one są dla nas a nie my dla nich. A życie po to by się nim cieszyć, sprawiać sobie przyjemności, bo jak nie teraz to kiedy? Po co te wszystkie pieniądze, rosnące cyferki na koncie, skoro za tym nic nie stoi? Oczywiście trzeba myśleć o przyszłości, zabezpieczenie finansowe jest konieczne i powinno rosnąć mimo małych szaleństw ale nie można przy tym zapominać, że żyje się tu i teraz. Spełnienie raz na jakiś czas swojej zachcianki to nic złego. I nie przesadzać w drugą stronę

[kalinka 007]

Jeśli ci to przeszkadza, to dobrze byłoby pomyśleć o ulżeniu sobie jakoś, choćby przez terapię. Z boku wygląda to na nerwicę, analogicznie jak przy obsesji na punkcie czystości, zdrowia czy zdrowego żywienia.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez laisla

Problem jest ponieważ nie masz żadnej radości z tych swoich pieniędzy, tylko one zawsze mają służyć czemuś, być na wyższy cel. Ty i Twoje przyjemności w swoich oczach tych celem nie jesteś
Oglądanie dziesięć razy danej rzeczy, dywagacje czy aby na pewno jest mi potrzebna, czy bardziej potrzebna będzie nowa lampa do domu czy mop parowy to ja znam z autopsji aż za dobrze. Zwykle wygrywa lampa i mop.
A torebkę mam sprzed czterech sezonów. Ale lubię ją i nie wpadłabym na to, że wypada mieć nowa co sezon, a tę wyrzucić

Też mam (między innymi), ale jak się rozwali to kupię nową bez konieczności skorzystania z psychoterapeuty po fakcie zakupu.

[Czarna93]

Też tak miałam, nie chciałam nic kupować, bo potem mniejsza suma na koncie Teraz po prostu nie patrzę nawet ile tam mam, zaglądam tylko jak są jakieś wpływy

[201606270916]

Napisane przez Misseczka

Dziewczyny, nie wyśmiejcie mnie, bo piszę to poważnie Jak w temacie, czy można być zbyt oszczędnym, a jeżeli tak, to czy da się to jakoś wyleczyć?
Ja mam taki problem, że po prostu nie lubię, nie potrafię wydawać kasy na siebie. No nie i już, zawsze mam jakiś wewnętrzny bunt. Pracuję, rodziny nie mam, jeść co mam, na opłaty mam, a oprócz tego co miesiąc odkładam większość zarobionych pieniędzy. Nie mam wysokiej wypłaty, ale mi wystarcza. Moim problemem jest to, że uzbierałam już pewną miłą sumkę, a jednocześnie nie umiem sobie zrobić przyjemności idąc do centrum i kupując nowe buty. Ciągle liczę, kalkuluję, każdy wydatek od razu odejmuję od notatek, tłumaczę sobie, że to mi nie potrzebne, bez tamtego się mogę obejść... No tragedia. Pierdylion razy cofnęłam się od kasy, bo stwierdziłam, że rzecz która mi się podoba nie jest mi niezbędna, a jest za drogo, dziś miałam taki przypadek ze spodniami za 70zł. Raz na ruski rok wydam większą sumę na kosmetyk, ale ubrania potrafią mi siedzieć na sumieniu przez miesiąc.
Powiedzcie proszę, to przejaw przesadnej oszczędności, czy może jakiś irytujący rozsądek? Jak z tym walczyć, bo szczerze to mnie już po prostu ta sytuacja irytuje. To nie jest skąpstwo, prezent komuś kupię chętnie. Nie potrafię wydać na siebie.

Odkładasz w jakimś konkretnym celu, czy dla samego odkładania?

[kaledonia]

Napisane przez Misseczka

Dziewczyny, nie wyśmiejcie mnie, bo piszę to poważnie Jak w temacie, czy można być zbyt oszczędnym, a jeżeli tak, to czy da się to jakoś wyleczyć?
Ja mam taki problem, że po prostu nie lubię, nie potrafię wydawać kasy na siebie. No nie i już, zawsze mam jakiś wewnętrzny bunt. Pracuję, rodziny nie mam, jeść co mam, na opłaty mam, a oprócz tego co miesiąc odkładam większość zarobionych pieniędzy. Nie mam wysokiej wypłaty, ale mi wystarcza. Moim problemem jest to, że uzbierałam już pewną miłą sumkę, a jednocześnie nie umiem sobie zrobić przyjemności idąc do centrum i kupując nowe buty. Ciągle liczę, kalkuluję, każdy wydatek od razu odejmuję od notatek, tłumaczę sobie, że to mi nie potrzebne, bez tamtego się mogę obejść... No tragedia. Pierdylion razy cofnęłam się od kasy, bo stwierdziłam, że rzecz która mi się podoba nie jest mi niezbędna, a jest za drogo, dziś miałam taki przypadek ze spodniami za 70zł. Raz na ruski rok wydam większą sumę na kosmetyk, ale ubrania potrafią mi siedzieć na sumieniu przez miesiąc.
Powiedzcie proszę, to przejaw przesadnej oszczędności, czy może jakiś irytujący rozsądek? Jak z tym walczyć, bo szczerze to mnie już po prostu ta sytuacja irytuje. To nie jest skąpstwo, prezent komuś kupię chętnie. Nie potrafię wydać na siebie.

Może to być wychowanie. Mnie wpojono,że mi starczy jedna torebka i jak ona się przez 5 lat nie rozleciała to po co mi kolejna.

Napisane przez wlosomaniaczkaaa

Mnie się wydaje, że jednak jesteś skąpa.

Skąpa to by była gdyby nie kupowała prezentów innym.

Napisane przez Misseczka

No możliwe... Tylko w takim razie to naprawdę dziwne, że tylko w stosunku do siebie. Nie czuje tego moralniaka robiąc komuś na kim mi zależy prezent za 200zl czy jakies małe bez okazji.

A czujesz się zmuszona do kupowania prezentu kogoś? Robisz to z własnej woli czy ktoś od Ciebie tego oczekuje?

U mnie było podobnie, sobie nie kupowałam bo niepotrzebne,ale wymagano ode mnie drogich prezentów dla innych (np. nie moich dzieci), "bo zarabiam", "bo tak wypada". Na szczęście nauczyłam się już chyba nie przejmować takim gadaniem i potrafię sobie kupić coś,nie myśląc ile to zabawek mogłabym dzieciakom kupić (nie moim przecież).

[Hultaj]

no wiesz, walczą w Tobie 2 natury, jedna to uleganie lansowi mediów, że musisz bez przerwy kupować jakieś bzdury by być szczęśliwa.
2 to taka że jednak dość mało zarabiasz i wiesz, że jak rozniesiesz na głupoty to będziesz bez kasy.
Dziś kupisz spodnie za 7 dych, za miesiąc możesz potrzebować duzo więcej na zabieg kosmetyczny.
Moim zdaniem wszystko z Tobą w porządku. Poza tym, że jeśli już dokonasz zakupu to powinnaś się nim cieszyć a nie przeżywać przez miesiąc.

z jedną torebką sprzed czterech sezonów

możesz mi wyjasnić co jest nie tak z 2letnią czy 4letnią (nie wiem ile to jest ''sezon'') torebką?

[ulfrinn]

To nie jest normalne i może być szkodliwe choćby w momencie w którym zaczniesz oszczędzać np. na zarciu dobrej jakości itp

[201712111032]

Mam podobnie, nawet zastanawiałam się czy nie założyć takiego wątku
Też zarabiam niewiele ale mieszkam z chłopakiem i jest wystarczająco. Wydać pieniądze na prezent dla kogoś to żaden problem. Perfumy dla chłopaka? Buty za 300? Nie ma problemu.
Za to dla siebie mam problem. Owszem, kupuję ale po zakupie rozmyslam po co, na co, oborze uszczuplilam swoje oszczędności, musze to nadrobić. Bardzo skupiam się na tym ile mam, ile nie mam, na co mam wydać. Nienawidzę tego i chcę to zmienić

[tamtaglista]

Masz problem jak ja - na siebie nic, na innych fortunę. Ja już to zaczęłam zmieniać - musimy sobie inaczej w głowach poukładać

[voice_of_silence]

Napisane przez kaledonia

Może to być wychowanie. Mnie wpojono,że mi starczy jedna torebka i jak ona się przez 5 lat nie rozleciała to po co mi kolejna.

Też to znam. Nie doszłam jeszcze do ładu ze swoimi finansami, ale próbuję sposobem. Po prostu jeśli udało mi się w tym miesiącu przelać jakąś kwotę na konto oszczędnościowe, to nie ma powodu żebym miała sobie czegoś nie kupić. Zależy też jaki jest stosunek kwoty oszczędzonej do planowanego luźnego wydatku i ewentualnych zobowiązań, wtedy kupię albo "tylko" tshirt na promocji, albo spodnie i buty jeśli miesiąc jest bogatszy

Staram się tak zdroworozsądkowo myśleć, bo oszczędzanie oszczędzaniem, ale o ile nie klepie się totalnej biedy, gdzie wiadomo - ciężej - to też pasowałoby między ludźmi jakoś wyglądać, czy zwyczajnie sprawić sobie drobną przyjemność za ciężką pracę.

[201607111028]

W sumie mam podobnie, choć chyba nie na aż taką skalę. Ja to z domu wyniosłam.

[laisla]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;5109329 6]Też mam (między innymi), ale jak się rozwali to kupię nową bez konieczności skorzystania z psychoterapeuty po fakcie zakupu.[/QUOTE]

Ktoś tu wspominał o konieczności skorzystania z psychoterapeuty po zakupieniu nowej?
Nowa torebka co sezon nie każdego uszczęśliwi, ot co.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Najgorsze jest to, że jak kupisz sobie ubranie to wypominasz to sobie przez miesiąc i Cię sumienie gryzie. Dodatkowo te wyliczanie, notatki, to rzeczywiście troche wygląda jak podłoże nerwicy.

[anoska]

No ja mam podobnie, niestety. Takie coś wyniosłam z domu, bo nigdy się nie przelewało, a mama też przykładu inwestowania w siebie w rozumieniu kupna sobie bluzki czy spodni nie dawała. W szkole chodziłam zawsze w jednych spodniach i w jednej bluzce. Jeszcze do niedawna miałam jedną parę spodni jasnych i ciemnych, bluzek 5 na krzyż każda w innym kolorze i trzy sweterki (czarny szary i zielony). Po co komu więcej? Tylko nadszedł taki czas kiedy zaczynałam czuć się gorzej z tym ja wyglądam i jak się ubieram, że jednak moje tanie ubrania są marnej jakości, zmechacone, brzydkie i nadające się tylko do chodzenia po domu. Ostatnio zrobiłam przegląd szafy i 3/4 poszło do wora...
Teraz jestem na etapie wpajania sobie do głowy, że przecież muszę mieć co na siebie włożyć i przetłumaczyłam sama sobie pewne kwestie. Dziś kupiłam sobie plecak na rolki (kupowałam go rok.... ) i jestem szczęśliwa.
Najgorsze nadal jest to, że gdy chłopakowi mówię, że coś sobie kupiłam to odpowiada: "serio? nie było Ci szkoda kasy? pewnie kosztowało 5zł..."
albo: "nie będę Ci robił prezentów dopóki nie nauczysz się ich robić sama sobie"

Teraz gdy coś mi się podoba i wiem, że jest warte swojej ceny po prostu biorę i idę do kasy, bez wyrzutów sumienia. A jeśli nie jestem do końca przekonana - odkładam w kasie i albo po to wracam albo nie.

[I am Rock]

Napisane przez bestka

Faktycznie, jakiś problem jest, ale myślę, że niezbyt szkodliwy. Ja mogę dać Ci taką radę, żeby chodzić na zakupy razem z koleżankami - jak ja idę z moimi przyjaciółkami na zakupy to zawsze wracam z kilkoma siatkami i wcale nie mam poczucia, że mi szkoda kasy. W grupie na bank coś kupisz.

A ja akurat mam tak, że idąc z kimś na zakupy, zaczynam się sugerować cudzą opinią. I w rezultacie nic nie kupuję.
Zakupy nie sprawiają mi ekstatycznej przyjemności, ja po prostu lubię sobie coś kupić. Bez żadnego poczucia winy, skoro nie wydaję ostatnich pieniędzy na coś, bez czego mogę się obyć.


Autorko, popraw mnie, jeśli się mylę, ale mam wrażenie, że pochodzisz z niezbyt zamożnej rodziny i gromadzisz te pieniądze na koncie, i przyglądasz się, jak ich przybywa, ale tak naprawdę jest ich zbyt mało, byś uznała kwotę, którą chciałaś wydać za nic nie znaczącą.
Ale jeśli masz na koncie kilkanaście albo więcej tysięcy i ciągle sobie chciwisz, to po prostu jesteś skąpa.

[Misseczka]

Przepraszam za zostawienie tematu, ale nie miałam kompa, tylko telefon, a na nim pisze się bardzo kiepsko
To jak najbardziej fakt, że nie pochodzę z zamożnej rodziny (nawet pochodzę z bardzo biednej) i mogłam wynieść to z domu, bo moja matka jest 5 razy gorsza niż ja. Ciągle dostawałam opieprz, że nie jestem księżniczką i nie powinnam przepłacać na ciuchy w sklepach, skoro na targu i w ciuchlandzie są dobre.
Nie mam na koncie kilkunastu tysięcy, raczej kilka, ale nie mam żadnych zobowiązań finansowych i długo nie będę miała, bo mam gdzie mieszkać i co jeść, poza tym ciągle pracuję i ciągle przybywa, za to nic nie może ubyć bez nerwów.
Naprawdę chcę się tego oduczyć, bo nie chcę jak moja mama kupować dzieciom tylko butów za złotówkę, a sobie nigdy nic.

[201604210930]

Mój chłopak miał takiego znajomego. Był niepełnosprawny i z racji tego mógł jechać na jakieś wczasy za darmo. Musiał tylko dopłacić 100 zł do jakiejś usługi na miejscu i przez to zrezygnował. Z 2 tygodni wczasów, za które inni by musieli zapłacić słoną kasę. Przez 100 zł. Do tego nosi same stare brzydkie ciuchy (polarki), tanie jedzenie, jak je na mieście to do 5 zł. O dziewczynie nawet nie myślał, bo to kosztuje... Cały dzień przed kompem bo tak tanio.
A miał 2 prace, tani pokój wynajmowany na pół i mało opłat. Do tego darmowe parkingi, zniżki dla niepełnosprawnych itp.
Dobra do czego zmierzam

- jeśli zbierasz na jakiś cel i tak sobie szczędzisz - dla mnie spoko i podziwiam takich ludzi
- jeżeli oszczędzasz, bo chcesz koniecznie zabrać do grobu kilkadziesiąt tysięcy a życie mieć jałowe i nudne - twoja sprawa, ale trochę mnie dziwią tacy ludzie.

Ja jak teraz liczę ile wydam na atrakcje na wakacjach w lipcu to się za głowę łapię i mam lekkie wyrzuty sumienia, ale po to się żyje żeby coś przeżyć, ciekawego zobaczyć, nauczyć się. Pal licho buty i zacznij inwestować w przeżycia, może ci będzie łatwiej, może jesteś osobą, która nie lubi wydawać na przedmioty? Może zapisz się na jakiś kurs, który sprawi ci radość?

[Misseczka]

Niestety guzik to da. Ja po prostu wiem, że mój problem to samo wydanie pieniędzy i to nieistotne na co. Nawet potrafię zydzic na jedzenie. Chce herbatę lub kawę? Nie kupię w kawiarni bo szkoda kasy, czekam do wieczora aż będę w domu

[_vixen_]

Masz wyniesioną z domu tzw. mentalność dziada. Bardzo to uprzykrza życie Tobie i pewnie otoczeniu. Kobieto, życie jest tak krótkie, tyle w nim nieprzyjemności, że naprawdę nie warto odmawiać sobie wszystkiego - oczywiście z rozsądkiem.