Psychiatra- cz 3

[iza_wiosenna]

Napisane przez emelie

Dobrze, że wznowiłaś terapię, a nie sobie odpuściłaś mówiąc "wmawiam sobie".

Ja usłyszałam wczoraj, że w moim leczeniu jest przełom Powiedziałam to, do czego ponoć dużo pacjentów nie dochodzi: że trwam w depresji, bo to jest łatwe, bezpieczne i nie muszę od siebie za wiele wymagać, mogę wytłumaczyć się chorobą; nie muszę brać odpowiedzialności za swoje życie...

Swoją drogą - Iza, dostałaś moje PW sprzed jakiś dwóch tygodni?

A tak właściwie, to przepraszam za takie wproszenie się do wątku Mam nadzieję, że mogę zostać?

wiesz, ja się boję wmawiania, bo przerwałam terapię rok temu, gdy byłam w bardzo kiepskim stanie psychicznym, czego nie odzwierciedlał mój wygląd, przez sugestię terapeutki, że czas kończyć leczenie. (po anoreksji, psycholog uznała, że z prawidłowym bmi jestem zdrowa, a tak naprawdę dopiero po przytyciu zaczęło być naprawdę źle) Nie byłam na to gotowa, poczułam się odrzucona i że nie zasługuję na leczenie, i w zasadzie od tamtej pory (choć już wcześniej miałam pewne objawy depresyjne i kompulsywne) mój stan, choć chwilami poprawia się, jest obiektywnie zły...objawowo (nie, to nie są objawy ed) też nie jest dobrze a mi cały czas towarzyszy poczucie winy i obawa, że chcę się chorowaniem odegrać na terapeutce i kurczowo trzymać się tych objawów, żeby przypadkiem nie zostać znowu odesłana do domu.

tak, moja psycholog o tym wie...

ale strasznie się przez to poczucie ze sobą męczę, strasznie siebie nie szanuję i czuję, że nie wytrzymam tak dłużej. jeeeezu


ps.dostałam, kochana. strasznie przepraszam za to, że nie odpowiedziałam, mam spore zaległości jeśli chodzi o pw; odpiszę.

Napisane przez Lady_Macabre

no po tym co piszesz wnioskuje.. jak jestes w stalym kontakcie z terapeuta to nie masz sie czym przejmowac .. i nie panikuj, depresja o tej porze roku to jak przeziebienie

nie panikuję. moje objawy nie są dla mnie czymś nowym, ale nie będę się nad tym rozwodzić bardziej niż powyżej.

ale co konkretnie w jej poście skłoniło Cię do takich wniosków?

---------- Dopisano o 20:42 ---------- Poprzedni post napisano o 20:41 ----------

ps. mam ochotę rzucać szklankami :/ wychodzę z domu, bo zrobię komuś krzywdę. ;(

[emelie]

Napisane przez iza_wiosenna

wiesz, ja się boję wmawiania, bo przerwałam terapię rok temu, gdy byłam w bardzo kiepskim stanie psychicznym, czego nie odzwierciedlał mój wygląd, przez sugestię terapeutki, że czas kończyć leczenie. (po anoreksji, psycholog uznała, że z prawidłowym bmi jestem zdrowa, a tak naprawdę dopiero po przytyciu zaczęło być naprawdę źle) Nie byłam na to gotowa, poczułam się odrzucona i że nie zasługuję na leczenie, i w zasadzie od tamtej pory (choć już wcześniej miałam pewne objawy depresyjne i kompulsywne) mój stan, choć chwilami poprawia się, jest obiektywnie zły...objawowo (nie, to nie są objawy ed) też nie jest dobrze a mi cały czas towarzyszy poczucie winy i obawa, że chcę się chorowaniem odegrać na terapeutce i kurczowo trzymać się tych objawów, żeby przypadkiem nie zostać znowu odesłana do domu.

tak, moja psycholog o tym wie...

ale strasznie się przez to poczucie ze sobą męczę, strasznie siebie nie szanuję i czuję, że nie wytrzymam tak dłużej. jeeeezu


ps.dostałam, kochana. strasznie przepraszam za to, że nie odpowiedziałam, mam spore zaległości jeśli chodzi o pw; odpiszę.



nie panikuję. moje objawy nie są dla mnie czymś nowym, ale nie będę się nad tym rozwodzić bardziej niż powyżej.

ale co konkretnie w jej poście skłoniło Cię do takich wniosków?

---------- Dopisano o 20:42 ---------- Poprzedni post napisano o 20:41 ----------

ps. mam ochotę rzucać szklankami :/ wychodzę z domu, bo zrobię komuś krzywdę. ;(

Zmień psychologa. Są psychiatrzy i psycholodzy, którzy sądzą, że po osiągnięciu odpowiedniej wagi z psychiką osoby chorej na ED już jest wszystko dobrze Jasne. Dziwię się, że psycholog powiedziała Ci coś takiego, powinna to delikatnie zasugerować i pozostawić Tobie do przemyślenia... Ja aktualnie chodzę do trzeciego (razem ze szpitalnym - czwartego) psychologa i nareszcie czuję, że znalazłam kogoś dla siebie... Moja pierwsza psycholożka nie brała moich objawów poważnie, a druga chciała się umówić na określoną ilość terapii na początku leczenia Chore. Dlatego zdecydowałam się, że szukam dalej i znalazłam kogoś, kto mi pasuje
Nie powinnaś więc sądzić, że sobie wmawiasz chorobę czy coś - jeżeli czujesz się źle, to powinnaś coś z tym zrobić.

PS. Rozumiem

[Lady_Macabre]

iza - co konkretnie w tamtym poscie ? szczerze -wszystko, tak po prostu zabrzmial ten post. ja nie powinnam byla wogole tak napisac, bo forum naprawde nie jest od stawiania diagnoz, a juz na pewno nie jeden post, po prostu porozmawiaj o tym z psychologiem, bo jesli bedziesz wiedziala, jaki typ masz osobowosci to jest wazne dla zrozumienia siebie i poukladania tego wszystkiego w glowie

[iza_wiosenna]

Napisane przez Lady_Macabre

iza - co konkretnie w tamtym poscie ? szczerze -wszystko, tak po prostu zabrzmial ten post. ja nie powinnam byla wogole tak napisac, bo forum naprawde nie jest od stawiania diagnoz, a juz na pewno nie jeden post, po prostu porozmawiaj o tym z psychologiem, bo jesli bedziesz wiedziala, jaki typ masz osobowosci to jest wazne dla zrozumienia siebie i poukladania tego wszystkiego w glowie

heh, okej, nie cytowałaś mojego posta, tylko Motylka Truskawkowego, więc generalnie luuz.

[Lady_Macabre]

hahaha sorry, wlasnie przez ta wiosne i ogolny dol koncentracje mam zerowa

[Madlen__18]

Lady: dobrze, że napisałaś to co poniżej - że forum nie jest od diagnoz.. pomyślcie dziewczyny czasem szerzej jeśli komuś piszecie "wyglądasz mi na" - to wzbudza strach, może blokować przed leczeniem, zaczyna się "pseudo-autoterapia", przeszukiwanie sieci gdzie są tabuny narzekających na leczenie, informacje na temat znikomej poprawy i kiepskich rokowaniach.... to jest morze bombardujących informacji.
Pisząc - można zrobić krzywdę.
Rozumiem co miała na myśli np. Lady - ( że nie miała złych intencji) ale ja już się wystarczająco mocno zetknęłam z takimi przypadkami - żeby mocno przestrzegać.

Najważniejsze jest motywować do leczenia - to można robić w sieci.
Reszta - uwagaaa

I pozdrawiam ciepło

[Dearlie]

Wizażanki pisałam kilka stron wcześniej, że wybieram sie na pierwszą wizytę do psychiatry. Mianowicie jestem już po niej.

Pani psychiatra zdiagnozowała u mnie cyklotymię, inaczej nazywaną osobowością cyklotymiczną, dawna nazwa to cyklofrenia. Juz trzeci dzień jestem na leczeniu farmakologicznym. Przyjmuję lek przeciwpadaczkowy - Depakine Chrono 300 i doraźnie w przypadku, w którym poczuję, że zbliża się atak złości Hydroxyzinum. Podobno leczenie lekami ma szybko przynieśc widoczne skutki.
Poleciła mi jako kluczowy element mojego leczenia psychoterapię. Powiedziała, że psycholog pomoże mi nauczyc się z tym życ i jak zachowywac się w przypadku potencjalnej remisji. Dostałam namiar na podobno dobrego specjalistę, więc po weekendzie umówię się na wizytę.

Powiedziała mi również, że mam na spokojnie wytłumaczyc mojemu ex z czego wynikało moje zachowanie. Uznała, że powinien zrozumiec. Niestety nie zrozumiał. Skreślił mnie, żadna diagnoza nie będzie dla niego istotna, bo nie chce już ze mną byc. A ja nadal nie potrafię pogodzic się z jego stratą i nie chcę w ogóle dopuścic do siebie myśli, że nie spędzę z tym człowiekiem reszty mojego życia...

Czy któraś z Was miała stycznośc z tą chorobą lub lekami? Czy mogę prosic o jakieś opinie, porady itp. ?

P.S. Przepraszam, że w moim poście nie ma ciiii, ale niestety nie działa mi na klawiaturze.

[mysza007]

Dearlie jestem bardzo dumna z Ciebie, że zdecydowałaś się skorzystać z pomocy psychiatry.
Wiem, że teraz będzie Ci trudno uporać się ze stratą bliskiej osoby, więc sądzę, że tym bardziej powinnaś skrzystać z pomocy psychologa.
Trzymam kciuki, nie poddawaj się!!!

Dziewczyny mam pytanie - czy któraś z Was wracała do jakiegoś leku po jego odstawieniu? Chodzi mi po odstawieniu leku ze względu na zmniejszone działanie, przejście na inny i potem powrocie znów do tego pierwszego? Czy zdarzyło się którejś z Was, że ów lek po powrocie nie działał, bądź źle się na nim czułyście? Napiszcie, bo jestem w kropie

[201712190924]

Napisane przez mysza007

Dziewczyny mam pytanie - czy któraś z Was wracała do jakiegoś leku po jego odstawieniu? Chodzi mi po odstawieniu leku ze względu na zmniejszone działanie, przejście na inny i potem powrocie znów do tego pierwszego? Czy zdarzyło się którejś z Was, że ów lek po powrocie nie działał, bądź źle się na nim czułyście? Napiszcie, bo jestem w kropie

Ja tak wracałam do efectinu (wenlafaksyna) po 2-3 miesiącach przerwy i działał tak samo jak za pierwszym razem.

[Dearlie]

Napisane przez mysza007

Dearlie jestem bardzo dumna z Ciebie, że zdecydowałaś się skorzystać z pomocy psychiatry.
Wiem, że teraz będzie Ci trudno uporać się ze stratą bliskiej osoby, więc sądzę, że tym bardziej powinnaś skrzystać z pomocy psychologa.
Trzymam kciuki, nie poddawaj się!!!

Mysza dziękuję za te wszystkie ciepłe słowa. Mam nadzieję, że psycholog mi pomoże, bo ten ból, który mnie zżera od środka staje się nie do zniesienia

[mysza007]

Napisane przez giginthesky

Ja tak wracałam do efectinu (wenlafaksyna) po 2-3 miesiącach przerwy i działał tak samo jak za pierwszym razem.

giginthesky mam nadzieję, że tak będzie u mnie z parogenem po 4 miesiącach bo jest masakra. Chyba zażądam powrotu do niego od mojej lekarki

Napisane przez Dearlie

Mysza dziękuję za te wszystkie ciepłe słowa. Mam nadzieję, że psycholog mi pomoże, bo ten ból, który mnie zżera od środka staje się nie do zniesienia

Dearlie nie ma sprawy. Ja jestem po dwuletniej psychoterapii i co prawda jeszcze nie wszystko rozwiązałam, ale i tak bardzo, ale to bardzo mi ona pomogła

[201712190924]

Napisane przez Dearlie

Wizażanki pisałam kilka stron wcześniej, że wybieram sie na pierwszą wizytę do psychiatry. Mianowicie jestem już po niej.

Pani psychiatra zdiagnozowała u mnie cyklotymię, inaczej nazywaną osobowością cyklotymiczną, dawna nazwa to cyklofrenia. Juz trzeci dzień jestem na leczeniu farmakologicznym. Przyjmuję lek przeciwpadaczkowy - Depakine Chrono 300 i doraźnie w przypadku, w którym poczuję, że zbliża się atak złości Hydroxyzinum. Podobno leczenie lekami ma szybko przynieśc widoczne skutki.
Poleciła mi jako kluczowy element mojego leczenia psychoterapię. Powiedziała, że psycholog pomoże mi nauczyc się z tym życ i jak zachowywac się w przypadku potencjalnej remisji. Dostałam namiar na podobno dobrego specjalistę, więc po weekendzie umówię się na wizytę.

Powiedziała mi również, że mam na spokojnie wytłumaczyc mojemu ex z czego wynikało moje zachowanie. Uznała, że powinien zrozumiec. Niestety nie zrozumiał. Skreślił mnie, żadna diagnoza nie będzie dla niego istotna, bo nie chce już ze mną byc. A ja nadal nie potrafię pogodzic się z jego stratą i nie chcę w ogóle dopuścic do siebie myśli, że nie spędzę z tym człowiekiem reszty mojego życia...

Czy któraś z Was miała stycznośc z tą chorobą lub lekami? Czy mogę prosic o jakieś opinie, porady itp. ?

P.S. Przepraszam, że w moim poście nie ma ciiii, ale niestety nie działa mi na klawiaturze.

Nie dla każdego choroba jest wystarczającym usprawiedliwieniem raniącego zachowania, nie każdy też chorobę zaakceptuje i na to nie masz wpływu. Widujesz się z nim w ogóle? Może jeśli zaczniesz się zmieniać, ale nie będziesz się przy tym narzucać, to on to doceni widząc te zmiany? Nie wiń go też za tę decyzję, czasem miłość nie wystarcza.

W każdym razie bardzo się cieszę, że zrobiłaś ten krok do przodu teraz zajmij się powrotem do zdrowia, skup się na tym, to jest teraz najważniejsze. a wtedy szanse na zdrowy normalny związek będą dużo większe.


Co do leków, to się raczej nie wypowiem, bo akurat na depakine zareagowałam alergicznie i brałam tylko 3 dni, więc skuteczności nie ocenię no i diagnozę mam inną

[Dearlie]

Napisane przez giginthesky

Nie dla każdego choroba jest wystarczającym usprawiedliwieniem raniącego zachowania, nie każdy też chorobę zaakceptuje i na to nie masz wpływu. Widujesz się z nim w ogóle? Może jeśli zaczniesz się zmieniać, ale nie będziesz się przy tym narzucać, to on to doceni widząc te zmiany? Nie wiń go też za tę decyzję, czasem miłość nie wystarcza.

Tak widzieliśmy się od naszego rozstania 2 razy. Nadal uważa, że jestem dla niego wyjątkowa i ma do mnie ogromny sentyment, ale jest mu dobrze beze mnie. Uważa, że w naszym związku było za dużo stresu, a teraz wkońcu zaznaje spokoju i robi wszystko po swojemu, a nie tak jak mu narzucałam. Nie winię go ani trochę, winię cały czas siebie, że swoim zachowaniem zniszczyłam tak wspaniałe uczucie i straciłam takiego fajnego faceta. On naprawdę wiele przy mnie zniósł, niejeden facet już po pierwszym ataku by mnie zostawił. Pluję sobie w twarz, że dopiero tak późno zauważyłam swój problem.

W każdym razie bardzo się cieszę, że zrobiłaś ten krok do przodu teraz zajmij się powrotem do zdrowia, skup się na tym, to jest teraz najważniejsze. a wtedy szanse na zdrowy normalny związek będą dużo większe.


Co do leków, to się raczej nie wypowiem, bo akurat na depakine zareagowałam alergicznie i brałam tylko 3 dni, więc skuteczności nie ocenię no i diagnozę mam inną

Jak objawiła się Twoja alergia? Ja jak zapytałam o skutki uboczne to dowiedziałam się, że do najczęstszych należy wypadanie włosów i drżenie rąk.

[201712190924]

Napisane przez Dearlie

Jak objawiła się Twoja alergia? Ja jak zapytałam o skutki uboczne to dowiedziałam się, że do najczęstszych należy wypadanie włosów i drżenie rąk.

Właściwie to sama nie wiem, czy to była jakaś reakcja alergiczna czy coś innego, bo nie miałam typowych skutków ubocznych jak w ulotce. Ale Tobie to już raczej chyba nie grozi, bo u mnie to się pojawiło już chyba w pierwszym dniu. Chodziłam wtedy na oddział dzienny, ale akurat był weekend i nie miałam terapii. po wzięciu leku prawie cały weekend przespałam albo chodziłam śnięta, ponoć byłam też chamska i agresywna, kłóciłam się z rodzicami, a kompletnie NIC z tego nie pamiętam. W poniedziałek rano pojechałam na terapię na oddział i wszyscy w pierwszej chwili pomyśleli, że jestem pod wpływem narkotyków lub alkoholu traciłam świadomość, nie byłam w stanie trafić tyłkiem w krzesło (próbowałam usiąść w powietrzu i upadłam na podłogę ), zataczałam się, bełkotałam, bardzo niewyraźnie widziałam, nie mogłam odczytać nawet godziny w telefonie itd. Ale w końcu wyszło, że to reakcja na nowy lek, więc wsadzili mnie pod kroplówkę i w miarę "wytrzeźwiałam" odstawiłam lek i potem chyba spędziłam parę dni w domu i przeszło. Ale praktycznie nic z tych kilku dni brania tego leku nie pamiętam. Nie mam pojęcia, skąd taka reakcja na ten lek. pierwszy (i jak na razie ostatni) raz mi się coś takiego zdarzyło, a brałam przedtem i później wiele innych psychotropów.
Właściwie to jestem ciekawa, czy to była reakcja alergiczna czy co?? poznałam kilka osób, które brały ten lek i żadna nie zareagowała w ten sposób. Nie brałam też żadnego leku, którego nie można by było łączyć z depakine.

co do skutków ubocznych, to przy depakinie pacjenci skarżą się najczęściej chyba na wypadanie włosów i tycie. ale to nie jest żadna reguła.
w razie czego jest jeszcze kilka leków o podobnym działaniu, więc nie martw się na zapas, tylko poproś o zmianę leku, jeśli coś się będzie działo ja zamiast depakiny dostałam lamitrin i nie miałam po nim ani jednego skutku ubocznego przez cały czas stosowania.

[emelie]

Napisane przez giginthesky

Właściwie to sama nie wiem, czy to była jakaś reakcja alergiczna czy coś innego, bo nie miałam typowych skutków ubocznych jak w ulotce. Ale Tobie to już raczej chyba nie grozi, bo u mnie to się pojawiło już chyba w pierwszym dniu. Chodziłam wtedy na oddział dzienny, ale akurat był weekend i nie miałam terapii. po wzięciu leku prawie cały weekend przespałam albo chodziłam śnięta, ponoć byłam też chamska i agresywna, kłóciłam się z rodzicami, a kompletnie NIC z tego nie pamiętam. W poniedziałek rano pojechałam na terapię na oddział i wszyscy w pierwszej chwili pomyśleli, że jestem pod wpływem narkotyków lub alkoholu traciłam świadomość, nie byłam w stanie trafić tyłkiem w krzesło (próbowałam usiąść w powietrzu i upadłam na podłogę ), zataczałam się, bełkotałam, bardzo niewyraźnie widziałam, nie mogłam odczytać nawet godziny w telefonie itd. Ale w końcu wyszło, że to reakcja na nowy lek, więc wsadzili mnie pod kroplówkę i w miarę "wytrzeźwiałam" odstawiłam lek i potem chyba spędziłam parę dni w domu i przeszło. Ale praktycznie nic z tych kilku dni brania tego leku nie pamiętam. Nie mam pojęcia, skąd taka reakcja na ten lek. pierwszy (i jak na razie ostatni) raz mi się coś takiego zdarzyło, a brałam przedtem i później wiele innych psychotropów.
Właściwie to jestem ciekawa, czy to była reakcja alergiczna czy co?? poznałam kilka osób, które brały ten lek i żadna nie zareagowała w ten sposób. Nie brałam też żadnego leku, którego nie można by było łączyć z depakine.

co do skutków ubocznych, to przy depakinie pacjenci skarżą się najczęściej chyba na wypadanie włosów i tycie. ale to nie jest żadna reguła.
w razie czego jest jeszcze kilka leków o podobnym działaniu, więc nie martw się na zapas, tylko poproś o zmianę leku, jeśli coś się będzie działo ja zamiast depakiny dostałam lamitrin i nie miałam po nim ani jednego skutku ubocznego przez cały czas stosowania.

Jak byłam w szpitalu to dwóm osobom zdarzyło się coś takiego jak Tobie po nowych lekach - agresja, zanik pamięci, tracenie świadomości. Ale nie wiem, co takiego oni brali.

[mysza007]

Napisane przez giginthesky

Właściwie to sama nie wiem, czy to była jakaś reakcja alergiczna czy coś innego, bo nie miałam typowych skutków ubocznych jak w ulotce. Ale Tobie to już raczej chyba nie grozi, bo u mnie to się pojawiło już chyba w pierwszym dniu. Chodziłam wtedy na oddział dzienny, ale akurat był weekend i nie miałam terapii. po wzięciu leku prawie cały weekend przespałam albo chodziłam śnięta, ponoć byłam też chamska i agresywna, kłóciłam się z rodzicami, a kompletnie NIC z tego nie pamiętam. W poniedziałek rano pojechałam na terapię na oddział i wszyscy w pierwszej chwili pomyśleli, że jestem pod wpływem narkotyków lub alkoholu traciłam świadomość, nie byłam w stanie trafić tyłkiem w krzesło (próbowałam usiąść w powietrzu i upadłam na podłogę ), zataczałam się, bełkotałam, bardzo niewyraźnie widziałam, nie mogłam odczytać nawet godziny w telefonie itd. Ale w końcu wyszło, że to reakcja na nowy lek, więc wsadzili mnie pod kroplówkę i w miarę "wytrzeźwiałam" odstawiłam lek i potem chyba spędziłam parę dni w domu i przeszło. Ale praktycznie nic z tych kilku dni brania tego leku nie pamiętam. Nie mam pojęcia, skąd taka reakcja na ten lek. pierwszy (i jak na razie ostatni) raz mi się coś takiego zdarzyło, a brałam przedtem i później wiele innych psychotropów.
Właściwie to jestem ciekawa, czy to była reakcja alergiczna czy co?? poznałam kilka osób, które brały ten lek i żadna nie zareagowała w ten sposób. Nie brałam też żadnego leku, którego nie można by było łączyć z depakine.

co do skutków ubocznych, to przy depakinie pacjenci skarżą się najczęściej chyba na wypadanie włosów i tycie. ale to nie jest żadna reguła.
w razie czego jest jeszcze kilka leków o podobnym działaniu, więc nie martw się na zapas, tylko poproś o zmianę leku, jeśli coś się będzie działo ja zamiast depakiny dostałam lamitrin i nie miałam po nim ani jednego skutku ubocznego przez cały czas stosowania.

Napisane przez emelie

Jak byłam w szpitalu to dwóm osobom zdarzyło się coś takiego jak Tobie po nowych lekach - agresja, zanik pamięci, tracenie świadomości. Ale nie wiem, co takiego oni brali.

Rany, dziewczyny...nie straszcie... jak ja cos takiego czytam to bym najchętniej gdzies uciekła. Biorę leki ale i tak nadal okropnie się ich boję

[201712190924]

Napisane przez mysza007

Rany, dziewczyny...nie straszcie... jak ja cos takiego czytam to bym najchętniej gdzies uciekła. Biorę leki ale i tak nadal okropnie się ich boję

eee tam, to było nawet zabawne zresztą miałam tak przecież tylko po jednym leku, a kiedyś liczyłam ile brałam w sumie wszystkich psychotropów i wyszło, że jakoś 25 różnych substancji czynnych

[emelie]

Napisane przez mysza007

Rany, dziewczyny...nie straszcie... jak ja cos takiego czytam to bym najchętniej gdzies uciekła. Biorę leki ale i tak nadal okropnie się ich boję

Ej, nie bój się
Leki mogą bardzo pomóc, mogą też... nie zrobić nic Brałam kilka rodzajów i żadne nic nie zmieniły, nie miałam też żadnych skutków ubocznych. W końcu w szpitalu uznali, że leki na mnie nie działają i nie dostawałam żadnych.
Naprawdę warto chociaż spróbować. Jeżeli zacznie się dziać coś złego, to je odstawisz.
Oczywiście odstawisz pod okiem lekarza

giginthesky - naprawdę? O kurczę
Mogę spytać, na co chorujesz?...

[mysza007]

Napisane przez giginthesky

eee tam, to było nawet zabawne zresztą miałam tak przecież tylko po jednym leku, a kiedyś liczyłam ile brałam w sumie wszystkich psychotropów i wyszło, że jakoś 25 różnych substancji czynnych

Eeeee... a ja biore dopiero 3-ci, ale jest lipa, mam nawrót somatów

Napisane przez emelie

Ej, nie bój się
Leki mogą bardzo pomóc, mogą też... nie zrobić nic Brałam kilka rodzajów i żadne nic nie zmieniły, nie miałam też żadnych skutków ubocznych. W końcu w szpitalu uznali, że leki na mnie nie działają i nie dostawałam żadnych.
Naprawdę warto chociaż spróbować. Jeżeli zacznie się dziać coś złego, to je odstawisz.
Oczywiście odstawisz po okiem lekarza

emelie dobrze, że skutków ubocznych nie masz, ja niestety mam okropne (dzięki mojej pani doktor), a do tego teraz moj lek, ktory biorę nie działa na mnie przeciwlękowo i jest istny koszmar

[emelie]

Napisane przez mysza007

Eeeee... a ja biore dopiero 3-ci, ale jest lipa, mam nawrót somatów



emelie dobrze, że skutków ubocznych nie masz, ja niestety mam okropne (dzięki mojej pani doktor), a do tego teraz moj lek, ktory biorę nie działa na mnie przeciwlękowo i jest istny koszmar

Może zmień lekarza, skoro ten przepisuje Ci leki, przez które masz ogromne skutki uboczne? Mówisz pani doktor o tych skutkach ubocznych? A jakie one są?

[mysza007]

Napisane przez emelie

Może zmień lekarza, skoro ten przepisuje Ci leki, przez które masz ogromne skutki uboczne? Mówisz pani doktor o tych skutkach ubocznych? A jakie one są?

emelie znaleźc w miarę szybko dobrego lekarza to też nie takie proste.
Moja pani doktor wie wszystki o moich skutkach ubocznych, a są one paskudne, szczególnie po odstawieniu leków, ale cóż... pewne trzeba też przeczekać. Tym razem jednak będziemy musiały znaleźć inny sposób leczenia.

[Casadi]

Dziewczyny, przepraszam, że tak się wam wbijam w wątek, ale dzisiaj mam pierwszą wizytę u psychologa i strasznie się boję ;(
Normalnie bym chyba zrezygnowała ze strachu, ale psychiatra mi kazał rozpocząć terapię, więc pójdę... Eh, czemu ja się wszystkim tak bardzo stresuję? ;(

[rnm]

Napisane przez Casadi

Dziewczyny, przepraszam, że tak się wam wbijam w wątek, ale dzisiaj mam pierwszą wizytę u psychologa i strasznie się boję ;(
Normalnie bym chyba zrezygnowała ze strachu, ale psychiatra mi kazał rozpocząć terapię, więc pójdę... Eh, czemu ja się wszystkim tak bardzo stresuję? ;(

będzie dobrze, zobaczysz głęboki oddech, nie poddawaj się

[AsiCcccCA]

przepraszam ze znów wcinam sie w wątek z pytaniem

troche przeszukałam wątek ale nie znalazłam nic

nie umiałam sie za siebie wziąsc i szukac psychiatry , to piłam /imprezowałam / jest coraz gorzej ,na początku imprezy pomagały ale teraz władaja moim zyciem / mam chore dziecko ,i inne problemy -i nie potrf sie pogodz z tym ,nachodza Mnie chore mysli ,nie potrafie ,ledwo funkcjonuje ...bardzo bym prosiła o dostep do klubu /jesli go nie otrzymam zrozumiem chciałabym czasmi sie do Was wygadac nie na forum publiczym , bedziecie potrafiły zrozumiec,doradzic itd ,gdyz macie podpobne problemy

i tu moje drugie pytanie ....szukam psychiatry Tarnów lub Kraków -mogłybyscie kogos polecic

[Lady_Macabre]

Napisane przez AsiCcccCA

szukam psychiatry Tarnów lub Kraków -mogłybyscie kogos polecic

w sumie moze oczywiste, ale
http://www.znanylekarz.pl/ranking-le...chiatra/krakow

i tu najlepiej szukac, wczytac sie dokladnie w opinie, kto komu na co pomogl

ze swojej strony przestrzegam Cie przed dr Pietruszewskim, rodzice mnei kiedys ciagali do niego, to zamiast pomoc potrafil jeszcze dobić

jak ktos chce pogadac to gg w profilu (nerwica, depresja, zaburzenia odzywiania, full wypas)

[Madlen__18]

AsiCcccCA - NFZ czy prywatnie??

[AsiCcccCA]

Wszystko Mi jedno byle był dobry ,miły podejsciowy bo ja bardzo trudna jestem szybko sie zrażam ,i bardzo wrazliwa jestem ,i nie chce by po wizycie byo gorzej

[izajasz]

Potrzebuje Waszej pomocy. jakiś czas temu pytałam w tym wątku o dobrego psychiatrę we Wrocławiu (o tu konkretnie https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...4#post23324974) i jedna z Wizażanek podsunęła mi odpowiednich ludzi w CPP. jednak kiedy wreszcie się zebrałam i tam zadzwoniłam okazało się, ze nie przyjmują już na NFZ i trzeba płacić.
a mi bardzo zależy na tym żeby było na NFZ, dlatego też mam pytanie, czy znacie może jakieś inne miejsce/innych odpowiednich PSYCHIATRÓW przyjmujących na NFZ we WROCŁAWIU?
pomóżcie, mam wrażenie, że przeciwności piętrzą się z każdym krokiem i nigdy nie dotrę do tego gabinetu

[Madlen__18]

Assica : spróbuj zadzwonić do Medinormu (pl. Serkowskiego, koło Korony) - może uda ci się wcisnąć do kogoś. Ja tam byłam na stażu. Marek Hanusz : świetny i z sercem przy tym
Albo : Maciej Pilecki, Joanna Frańczyk. Ci ostatni - nie wiem niestety gdzie obecnie pracują.
Szukałaś po portalach znanylekarz.itp?

[serenityxd]

zastanawiam się czy mogę tu opisać moją sytuację.. więc, zawsze byłam typem mającym swój świat, trochę nierozumianym przez wszystkich, często nie miałam z kim porozmawiać i czułam, że nie lubię siebie - nie tylko z zewnątrz, ale i mojego charakteru. zaczęłam chodzić do szkolnego pedagoga.. ale za kazdym razem kiedy stoję przed drzwiami wydaje mi się, że wymyślam, nie powinnam, muszę sama sobie radzić itp.. ostatnio rozchorowałam się. właściwie teraz jestem już zdrowa, ale dalej nie chodzę do szkoły, niby mam stan podgorączkowy, ale wydaje mi się, że to raczej wymówka, zeby nie wychodzić nigdzie, nie stykac się z rzeczywistością.. zamiast robić coś pozytecznego ja leżę, albo oglądam jakieś k-dramy. ostatnio też odrzuciałam moją przyjaciółkę, nie chciałam z nią rozmawiać, sama nie wiem z jakiego powodu, po prostu chciałam być sama i koniec. stwierdziłam, ze nie chcę chodzic na imprezy, nie chcę nigdzie z nimi wychodzić, a nawet rozmawiać. nie wiem co się ze mną dzieje.. u pani pedagog też dawno nie byłam, stwierdziłam, że przesadzam, dam sobie radę sama.. ale cały czas czuję się źle i nie chcę nigdzie wychodzić, a zwłaszcza do szkoły, gdzie jest tylu ludzi.. czy ze mną jest coś nie tak ?