rozstanie 3 miesiące przed ślubem??

[majakoza1]

wiem że post nudny i oklepany, ale liczę na Was.
przygotowuję się do ślubu.
mam 25 lat, mój facet 37. jesteśmy ze sobą 5 lat. związałam się z nim bo miałam potrzebę by się z kimś związać, nieważne z kim. jestem bardzo niedowartościowana, dużo przeszłam, stąd zapewne brak mi wiary. wydaje mi się że ważne aby kogoś mieć, mniej ważne by być szczęśliwym.
on się związał ze mną bo chciał mieć żonę która wreszcie da mu upragnione dziecko. tak mi się przynajmniej wydaje. mówi że kocha ale nie wierzę w to.
na pewno wiem to że ja go nie kocham. nie lubię się z nim całować, nie cierpię go dotykać, mam wręcz czasami obrzydzenie. o seksie nie wspomnę. czasem zaciskam mocno oczy i płaczę podczas intymnych uniesień. nie wierzę w to że mogę być szczęśliwa.
on zawsze ma do mnie jakieś uwagi. bo jestem podła, wredna. wyśmiewa moją rodzinę i zawsze ma coś na jej temat do powiedzenia. bo Twoja matka jest popie...dolona, bo Twoja siostra jest brzydka. ma uwagi do moich znajomych. po co prosisz tą idiotkę na ślub (a ta idiotka to moja przyjaciółka). jest zazdrosny. czasami wyzywa mnie od dziwek i jeszcze gorzej.
to dobry chłopak, starałam się kiedyś nawet zauważać jego zalety.
nie pociąga mnie kompletnie jako mężczyzna, ma słaby charakter, jest maminsynkiem, nie potrafi mnie obronić, nawet przed własną matką, a wręcz wraz z nią plotkują na mój temat. nie lubię z nim spędzać czasu, więc rzadko się widujemy. po co mamy się spotykać, po to żeby się kłócić??
pewnie się dziwicie po co z nim jestem. otóż właśnie dlatego że boję się tej samotności.
rok temu poznałam chłopaka. jest dla mnie najpiękniejszy, uwielbiam go całować, tulić. uwielbiam jego delikatność, czułość. w przeciwieństwie do mojego obecnego partnera który potrafi mnie klepać jak kumpla zamiast czule pogłaskać. w jego towarzystwie zawsze zyskuję dobry humor, radość i optymizm. nigdy nie poznałam nikogo takiego jak on.
aż mi się coś robi na myśl o moim ślubie, z tym niekochanym przeze mnie człowiekiem. żal mi i siebie ale przede wszystkim jego. oszukuję go i zdradzam ale tylko dzięki temu jakoś to znoszę. szkoda mi wkładać mojej pięknej białej sukni dla niego, szkoda mi oszukiwać samego Pana Boga, łamać tak piękny Sakrament ale tak zdecydowałam i raczej nie potrafię tego zmienić.
niedawno mój znajomy powiedział mi że go nie kocham. czy aż on musiał mi otwierać na to oczy? nie, ja to sama wiem.
wiem że powiecie że sama sobie winna jestem, bo go zdradzam. ale przez 4 lata go ani razu nie zdradziłam i nigdy nie było dobrze. nie proszę o rady, ale proszę jeśli ktoś przeżył lub przeżywa podobną sytuację, niech się udzieli na moim wątku. może razem Dziewczyny sobie potrafimy pomóc??

[izasalamon]

Zupełnie tego nie rozumiem....

[_vixen_]

Będziesz miała 50, 60 lat i gorzko żałowała straconych dni i tego, że czasu nie da się cofnąć.
Ale Twój wybór.

[BebiBebi]

Napiszę krótko:
-nie marnuj swojego życia, znajdź osobę przy której będziesz szczęśliwa i osiągniesz pełną stabilizację,
-pozwól, by i on było szczęśliwy, przy osobie, której w 100% odda siebie i swoje szczęście, jeśli nie Ty jesteś tą osobą, na pewno znajdzie inną...

.... a potem Ty znajdziesz osobę(być może już znalazłaś, tego chłopaka o którym piszesz) na której najbardziej Ci zależy i dla tej osoby będziesz ślubować miłość przed ołtarzem

[Lowczyni]

Ale potrafisz sobie zagmatwać i zepsuć życie. Jesteś nie dojrzała nie do tego małżeństwa ale jak na razie do żadnego. Idź do psychologa i z nim porozmawiaj może Ci coś poradzi, bo mnie ręce opadły jak przeczytałam twoją wypowiedź.

[ewka1368]

Napisane przez majakoza1

hej jestem tu nowa
wiem że post nudny i oklepany, ale liczę na Was.
przygotowuję się do ślubu.
mam 25 lat, mój facet 37. jesteśmy ze sobą 5 lat. związałam się z nim bo miałam potrzebę by się z kimś związać, nieważne z kim. jestem bardzo niedowartościowana, dużo przeszłam, stąd zapewne brak mi wiary. wydaje mi się że ważne aby kogoś mieć, mniej ważne by być szczęśliwym.
on się związał ze mną bo chciał mieć żonę która wreszcie da mu upragnione dziecko. tak mi się przynajmniej wydaje. mówi że kocha ale nie wierzę w to.
na pewno wiem to że ja go nie kocham. nie lubię się z nim całować, nie cierpię go dotykać, mam wręcz czasami obrzydzenie. o seksie nie wspomnę. czasem zaciskam mocno oczy i płaczę podczas intymnych uniesień. nie wierzę w to że mogę być szczęśliwa.
on zawsze ma do mnie jakieś uwagi. bo jestem podła, wredna. wyśmiewa moją rodzinę i zawsze ma coś na jej temat do powiedzenia. bo Twoja matka jest popie...dolona, bo Twoja siostra jest brzydka. ma uwagi do moich znajomych. po co prosisz tą idiotkę na ślub (a ta idiotka to moja przyjaciółka). jest zazdrosny. czasami wyzywa mnie od dziwek i jeszcze gorzej.
to dobry chłopak, starałam się kiedyś nawet zauważać jego zalety.
nie pociąga mnie kompletnie jako mężczyzna, ma słaby charakter, jest maminsynkiem, nie potrafi mnie obronić, nawet przed własną matką, a wręcz wraz z nią plotkują na mój temat. nie lubię z nim spędzać czasu, więc rzadko się widujemy. po co mamy się spotykać, po to żeby się kłócić??
pewnie się dziwicie po co z nim jestem. otóż właśnie dlatego że boję się tej samotności.
rok temu poznałam chłopaka. jest dla mnie najpiękniejszy, uwielbiam go całować, tulić. uwielbiam jego delikatność, czułość. w przeciwieństwie do mojego obecnego partnera który potrafi mnie klepać jak kumpla zamiast czule pogłaskać. w jego towarzystwie zawsze zyskuję dobry humor, radość i optymizm. nigdy nie poznałam nikogo takiego jak on.
aż mi się coś robi na myśl o moim ślubie, z tym niekochanym przeze mnie człowiekiem. żal mi i siebie ale przede wszystkim jego. oszukuję go i zdradzam ale tylko dzięki temu jakoś to znoszę. szkoda mi wkładać mojej pięknej białej sukni dla niego, szkoda mi oszukiwać samego Pana Boga, łamać tak piękny Sakrament ale tak zdecydowałam i raczej nie potrafię tego zmienić.
niedawno mój znajomy powiedział mi że go nie kocham. czy aż on musiał mi otwierać na to oczy? nie, ja to sama wiem.
wiem że powiecie że sama sobie winna jestem, bo go zdradzam. ale przez 4 lata go ani razu nie zdradziłam i nigdy nie było dobrze. nie proszę o rady, ale proszę jeśli ktoś przeżył lub przeżywa podobną sytuację, niech się udzieli na moim wątku. może razem Dziewczyny sobie potrafimy pomóc??

niewiem czy to zart czy Ty jestes nienormalna
i wybacz jesli cie urazilam
przeciez ja bym wolala byc do konca zycia sama niz z jakims facetem ktory mnie wyzywa wysmiewa sie z rodziny czy znajomych
naprawde zal mi cie przejzyj na oczy poki jest czas bo suknie biala mozesz zalozyc dla kogos kogo bedziesz kochala
przeciez ty jestes mloda znajdziesz kogos albo juz znalazlas tak jak piszesz

chciala bym przeczytac za kilka dni tutaj ze zrezygnowalas ze slubu naprawde
przeciez to bezsens
przepraszam bardzo jesli cie urazilam ale nie rozumie cie naprawde

[alamig]

Podaj jeden powód, dla którego ten ślub powinien się odbyć, to może wtedy Cię zrozumiem.
Boisz się samotności? To dlaczego nie możesz być z tym facetem, z którym masz romans?

Piszesz "szkoda mi oszukiwać samego Pana Boga, łamać tak piękny Sakrament" - dla mnie to śmieszne, bo po tym co przeczytałam to Ty łamiesz wszelkie zasady wiary

[(kicia)]

Piszesz że masz 25 lat więc jesteś dorosła. I piszesz takie rzeczy?

Chcesz go poślubić i dać mu dziecko i stworzyć kolejną patologiczną rodzinę? Piszesz że to porządny facet ale skoro Cie wyzywa to chyba tak nie jest. I co za 20 lat któreś popadnie w alkoholizm dziecko wpadnie w nie takie towarzystwo i kolejna rodzinna tragedia murowana.

Boisz się samotności i wolisz być wyzywana od "dziwek"?

Moim zdaniem oboje nie zasługujecie aby być z kimkolwiek.

Miłość, małżeństwo, dziecko to dar którego nie można dać byle komu.

[manolita]

Dziewczyno, jesteś dopiero przed ślubem.
Prosze otwórz oczy !!!

Dlaczego chcesz za wszelką cenę marnować siebie i swoje życie z kimś/ dla kogoś kogo i tak nie kochasz, wręcz brzydzisz się nim ?!

Znalazłaś fajnego , miłego faceta, który widzi Cię zupełnie inaczej niż Ty sama, zobaczył w Tobie piękną kobietę.

Gdybym znalazła się na Twoim ślubie , pierwsza sprzeciwiłabym się niemu !!!
Nie możesz wyjść za mąż za kogoś z kim nie jesteś emocjonalnie związana, nie można budować małżeństwa na kłamstwie !

Nie patrz na to co On powie, co powie jego matka, co powiedzą wszyscy inni. To Twoje życie. Zasługujesz na kogoś kto da Ci poczucie bezpieczeństwa nie tylko finansowego, ale i uczuciowego.

[aluniaaaaa]

Tez mialam ochote cos napisac, ale kolezanka nie chciala rad wiec zrezygnowalam

Pierwsze co mialam do dodania - zostaw tego 37 latka i uloz sobie zycie z tym drugim facetem!

[evoonia86]

wszystko jest przeciw temu związkowi- nie rozumiem co ty jeszcze robisz z tym facetem

[mg78]

wiesz co jeżeli boisz się samotności to doprowadź do tego ślubu ale nie licz na to że będziesz miała szczęście w tym małżeństwie i że przetrwa ono
zapewne skończy się szybciej niż myślisz -zostaną Ci nerwy rozwód itp obudź się
dziewczyno jesteś młoda nie popełniaj takiego błędu !!!!!!!!!! powodzenia

[barwineczek]

to prowokacja? jeśli nie (a ciezko w to uwiezyc) to polecam psychologa

boisz się samotności, a wiesz że bedąc w związku tez mozna byc samotnym, jeszcze bardziej niz jak sie jest samemu?

[Chatka]

Napisane przez (kicia)

Piszesz że masz 25 lat więc jesteś dorosła. I piszesz takie rzeczy?

Chcesz go poślubić i dać mu dziecko i stworzyć kolejną patologiczną rodzinę? Piszesz że to porządny facet ale skoro Cie wyzywa to chyba tak nie jest. I co za 20 lat któreś popadnie w alkoholizm dziecko wpadnie w nie takie towarzystwo i kolejna rodzinna tragedia murowana.

Boisz się samotności i wolisz być wyzywana od "dziwek"?

Moim zdaniem oboje nie zasługujecie aby być z kimkolwiek.

Miłość, małżeństwo, dziecko to dar którego nie można dać byle komu.

Lepiej bym tego nie ujęła.

Ale jeśli dziewczyna jest w stanie napisać takie rzeczy, przeczytać to, co napisała i po przeczytaniu nie zerwać natychmiast tej parodii związku, to ja nie widzę tu żadnej rady. Sama pcha się na siłę w coś kompletnie bezsensownego i oczekuje, że ktoś pomoże Jej "przejść" przez tę sytuację.

Autorko wątku, każda dziewczyna, która hipotetycznie była w podobnej do Ciebie sytuacji i ma choć odrobinę inteligencji i poczucia własnej wartości dawno skończyła już taki związek, więc jedyne rady, jakie tu możesz dostać to te, co już zostały napisane. Nikt Ci nie powie, jak wyjść za mąż i żyć z facetem, którego się nie kocha i którego się brzydzi, bo to jest totalny absurd.

[perelka27]

Napisane przez majakoza1

hej jestem tu nowa
wiem że post nudny i oklepany, ale liczę na Was.
przygotowuję się do ślubu.
mam 25 lat, mój facet 37. jesteśmy ze sobą 5 lat. związałam się z nim bo miałam potrzebę by się z kimś związać, nieważne z kim. jestem bardzo niedowartościowana, dużo przeszłam, stąd zapewne brak mi wiary.
on się związał ze mną bo chciał mieć żonę która wreszcie da mu upragnione dziecko. tak mi się przynajmniej wydaje. mówi że kocha ale nie wierzę w to.
na pewno wiem to że ja go nie kocham. nie lubię się z nim całować, nie cierpię go dotykać, mam wręcz czasami obrzydzenie. nie wierzę w to że mogę być szczęśliwa.
on zawsze ma do mnie jakieś uwagi. wyśmiewa moją rodzinę i zawsze ma coś na jej temat do powiedzenia. bo Twoja siostra jest brzydka. ma uwagi do moich znajomych. po co prosisz tą idiotkę na ślub. jest zazdrosny. czasami wyzywa mnie od dziwek i jeszcze gorzej.
nie pociąga mnie kompletnie jako mężczyzna, ma słaby charakter, jest maminsynkiem, nie potrafi mnie obronić, nawet przed własną matką, a wręcz wraz z nią plotkują na mój temat. nie lubię z nim spędzać czasu, więc rzadko się widujemy.
pewnie się dziwicie po co z nim jestem. otóż właśnie dlatego że boję się tej samotności.
aż mi się coś robi na myśl o moim ślubie, z tym niekochanym przeze mnie człowiekiem. żal mi i siebie ale przede wszystkim jego. oszukuję go i zdradzam ale tylko dzięki temu jakoś to znoszę. szkoda mi oszukiwać samego Pana Boga, łamać tak piękny Sakrament ale tak zdecydowałam i raczej nie potrafię tego zmienić.
wiem że powiecie że sama sobie winna jestem, bo go zdradzam. ale przez 4 lata go ani razu nie zdradziłam i nigdy nie było dobrze. nie proszę o rady, ale proszę jeśli ktoś przeżył lub przeżywa podobną sytuację, niech się udzieli na moim wątku. może razem Dziewczyny sobie potrafimy pomóc??

Masz dopiero 25lat, więc nie rozumiem skąd obawa o samotność. Myślałam, że takie rzeczy mówią kobiety po 60 roku życia. Mimo tego ja Cie rozumiem, bo też wiele przeszłam, ale nigdy nie zabrnęłabym tak daleko. Wiem jak to będzie po ślubie wyglądało, bo miałam gdzie się na patrzeć i uwierz mi, że na pewno lepiej nie będzie. Bardziej bałabym się, że mnie psychicznie będzie poniżał lub fizycznie aniżeli tego że będę samotna. Ty możesz sobie zycie ułożyć jeszcze 100razy, ale na pewno nie odzyskasz zdrowia psychicznego po takiej traumie jaką przeżyjesz ze swoim partnerem po ślubie.

[asia_z]

po 1 zgłaszam, bo nie usuwamy tutaj treści postów. Dobrze że ewka1369 zacytowała, bo by nikt nie wiedział.
po 2 po co z nim jesteś? teraz Cię obrzydza, a za rok, dwa, 5, 10 lat myślisz że będzie inaczej? Ja wolałabym być sama niż z kimś do kogo czuję wstręt

[a2fc2be9cd8d1027f8cb90d936276c49cf807c7d_655950424f87d]

Napisane przez perelka27

Masz dopiero 25lat, więc nie rozumiem skąd obawa o samotność. Myślałam, że takie rzeczy mówią kobiety po 60 roku życia.

Też nie rozumiem, czemu dwudziestoparolatki - czyli młode kobiety przecież - z obawy przed samotnością ładują się w związki z byle kim

---------- Dopisano o 15:43 ---------- Poprzedni post napisano o 15:42 ----------

Napisane przez majakoza1

on zawsze ma do mnie jakieś uwagi. bo jestem podła, wredna. wyśmiewa moją rodzinę i zawsze ma coś na jej temat do powiedzenia. bo Twoja matka jest popie...dolona, bo Twoja siostra jest brzydka. ma uwagi do moich znajomych. po co prosisz tą idiotkę na ślub (a ta idiotka to moja przyjaciółka). jest zazdrosny. czasami wyzywa mnie od dziwek i jeszcze gorzej.
to dobry chłopak, starałam się kiedyś nawet zauważać jego zalety.

Sama sobie przeczysz Dobry chłopak nie wyzywa swojej dziewczyny ani jej matki.

[niusia_87]

Nie wychodź z a gościa, którego nie kochasz, bo zgaśniesz
lepiej być samemu
daj ze spokój weź się w garść
chcesz z nim spędzić resztę swojego życia?
chcesz z nim być tylko dlatego bo się boisz samotności?

Nie jest jeszcze za późno.

[alonka00]

poweim tak: nigdy nie wyszłabym za kolesia który mną pomiata i wyśmiewa moją rodzinę, urodzisz mu dziecko i co?? zabierze dziecko i rozwiedzie się z tobą?? ratuj się póki mozesz

[booziaczek]

Napisane przez barwineczek

to prowokacja? jeśli nie (a ciezko w to uwiezyc) to polecam psychologa

boisz się samotności, a wiesz że bedąc w związku tez mozna byc samotnym, jeszcze bardziej niz jak sie jest samemu?

barwineczek niestety ma racjie znam kilka takich przypadków i sie teraz po 2-5 latach rozwodza i dla ich dzieci ton napewno nie bedzie dobre wiazac sie z nim robisz nie tylko sobie krzywde ale i jemu bo tez jemu nie pozwalasz na znaleziennie tej jedynej która go naprawde pokocha:P bo bez miłosci i szacunku obustronnego niestety małżenstwo nie mozna budowac normalnego zwiazku to twoje zycie i ty nim kierujesz

[blueberry88]

Moja przyjaciółka mając 20 lat i bojąc się samotności wiązała się z takimi facetami, że aż czułam obrzydzenie. Ładna, zgrabna, mądra - ona w ogóle tak o sobie nie myślała - nie wierzyła w to. Uważała, że nie zasługuje na takiego faceta, jaki naprawdę by jej odpowiadał. Godziła się na wszystko - żeby tylko jej nie zostawił, a on był beznadziejny. Udała się do psychologa, to żaden wstyd. Wszystko się wtedy zmieniło - poznała naprawdę dobrego i wartościowego chłopaka - stworzyli zdrowy i szczęśliwy związek. Naprawdę polecam pomoc specjalisty. Codziennie godzinami słuchałam, tak naprawdę niedorzecznych i pełnych sprzeczności rzeczy, które mówiła - także rozumiem Cię.
Zmarnujesz sobie całe życie, a masz je tylko jedno. Zbierz się na odwagę, poszukaj wsparcia i w żadnym wypadku nie bierz ślubu. Będziesz całe życie nieszczęśliwa, unieszczęśliwisz też swoje przyszłe dzieci. Nie warto. Trzymaj się.

[ewka1368]

i co podjełaś jakąś decyzje?
daj znac

[Świniaczek]

Nie sądziłam, że można sobie na własne życzenie aż tak marnować życie

[patusia1987]

To prowokacja ...

Bo żeby tak zrypać swoje zycie trzeba mieć nie równo pod sufitem:p

[vainilla]

lepiej być samemu niż z kimś kogo się nie kocha

[60514_]

przeczytaj to, co napisalas i podejmij decyzje

[a2fc2be9cd8d1027f8cb90d936276c49cf807c7d_655950424f87d]

Napisane przez vainilla

lepiej być samemu niż z kimś kogo się nie kocha

Napisane przez 60514_

przeczytaj to, co napisalas i podejmij decyzje

Dziewczyny, to jest temat sprzed 3 miesięcy. W dodatku autorka się tu nie udziela

[Sherezada]

nie rozumiem po co bierzesz ślub? albo jesteś niespełna rozumu albo to prowokacja