Trzepoczę rzęsami, bierz mnie!

[Leszy]

Napisane przez Margot45

No dobra, ale po co ten facet? Atencji nie, uwagi nie, dzielenia się myślami nie, pomocy (ze strony faceta i z jej strony wobec faceta) nie - to dla ozdoby czy bo tak wypada?

Doskonale rozumiem chęć samowystarczalności i nie zawracania głowy duperelami w rodzaju tego nieszczęsnego słoika, ale, do licha, nie po to ludzie nawiązują znajomości z płcią przeciwną! Czy też własną, zależnie od upodobań!

Czytam wątek od początku i w końcu nie wytrzymałam.

A może... Autorka chciałaby faceta podobnego do niej?

[201705080934]

Napisane przez Leszy

A może... Autorka chciałaby faceta podobnego do niej?

A do czego oni się wzajemnie będą mieli? Tylko do seksu? To można na układ z pierwszym lepszym pójść, po co zaraz związek?

[Margot45]

Napisane przez Rany Koguta

A do czego oni się wzajemnie będą mieli? Tylko do seksu? To można na układ z pierwszym lepszym pójść, po co zaraz związek?

Eeee tam, do seksu to można sobie i z ogłoszenia wziąć - szybko, sprawnie a potem niech spada i nie zawraca głowy.

[Wanda85]

[

Napisane przez Margot45

No dobra, ale po co ten facet? Atencji nie, uwagi nie, dzielenia się myślami nie, pomocy (ze strony faceta i z jej strony wobec faceta) nie - to dla ozdoby czy bo tak wypada?

Doskonale rozumiem chęć samowystarczalności i nie zawracania głowy duperelami w rodzaju tego nieszczęsnego słoika, ale, do licha, nie po to ludzie nawiązują znajomości z płcią przeciwną! Czy też własną, zależnie od upodobań!

Czytam wątek od początku i w końcu nie wytrzymałam.

Ależ nie należało się powstrzymywać, zapraszam od samego początku

Naiwnie myślałam, że ludzie nawiązują relacje z innymi (przyjaciółmi, znajomymi, partnerami), ponieważ lubią te osoby (kochają), dobrze się czują w ich towarzystwie i chcą z nimi spędzać czas. Z wypowiedzi niektórych osób wyłania się wizja, że przyjaźnie nawiązujemy po to, by uzewnętrzniać się przed innymi osobami, nawet jeśli nie mamy takiej potrzeby. Przepraszam - dla mnie to jest dopiero smutne. Autentycznie nie odczuwam potrzeby zwierzania się z moich problemów (każdy jakieś ma, ja swoje rozwiązuję, a nie o nich opowiadam. Jeśli opowiadanie o problemach ma komuś pomóc - super. Mi nie pomaga, nie będę tego robić), nie widzę, jak miałoby to wzbogacić moją relację z innymi.

Napisane przez Rany Koguta

Miałam na myśli to, że najwyraźniej chce, ale nie umie. Tak jak pisałyście, wygląda na to, że sama sobie wmawia brak potrzeb i zadowolenie z obecnej sytuacji.

NIGDZIE nie piszę o braku potrzeb ogólnie - piszę o braku konkretnych potrzeb z mojej strony. Przecież nie będę sobie ich sztucznie wytwarzać?

Ja lubię ludzi. Lubię z nimi przebywać. Oczywiście, że chciałabym mieć faceta, każda zdrowa kobieta by chciała (poza tymi, które chciałby mieć kobietę). To, że nie mam potrzeby uzewnętrzniania się i drażni mnie nadmiar uwagi ze strony innych tego nie zmienia.

Zapytajcie każdego introwertyka - to znowuż nic takiego dziwnego.

---------- Dopisano o 11:48 ---------- Poprzedni post napisano o 11:47 ----------

Napisane przez Leszy

A może... Autorka chciałaby faceta podobnego do niej?

Żartujesz? Z takim parszywym charakterem?

Napisane przez Margot45

Eeee tam, do seksu to można sobie i z ogłoszenia wziąć - szybko, sprawnie a potem niech spada i nie zawraca głowy.

Toś mnie podsumowała Nie mam nic do osób, które tak postępują, sama jednak podziękuję

[Leszy]

Napisane przez Rany Koguta

A do czego oni się wzajemnie będą mieli? Tylko do seksu? To można na układ z pierwszym lepszym pójść, po co zaraz związek?

Wiesz, to że ktoś chciałby od relacji damsko-męskiej tak 20% zażyłości w porównaniu do normy, nie oznacza że jest gorszy. Mój przyjaciel jest pod tym względem podobny i pewnie mógłby dogadać się z autorką. Też mi ciężko pojąć czasem jego problemy, ale z grubsza jest taki jak autorka.

[201705080934]

Wanda, a co to Twoim zdaniem jest przyjaźń? Dyskusja od dłuższego czasu rozbija się o to, że nie mamy pojęcia, jak to pojęcie definiujesz.

[Wanda85]

Napisane przez Rany Koguta

Wanda, a co to Twoim zdaniem jest przyjaźń? Dyskusja od dłuższego czasu rozbija się o to, że nie mamy pojęcia, jak to pojęcie definiujesz.

Przyjaźń jest to związek między dwiema osobami, które bardzo się lubią i które wiedzą, że mogą się podzielić ze sobą najskrytszymi sekretami i najbardziej osobistymi problemami. Co nie znaczy, że to robią

[201705080934]

Napisane przez Leszy

Wiesz, to że ktoś chciałby od relacji damsko-męskiej tak 20% zażyłości w porównaniu do normy, nie oznacza że jest gorszy. Mój przyjaciel jest pod tym względem podobny i pewnie mógłby dogadać się z autorką. Też mi ciężko pojąć czasem jego problemy, ale z grubsza jest taki jak autorka.

Ani przez moment nie przyszło mi na myśl słowo "gorszy". Chcę się tylko dowiedzieć, jak Autorka rozróżnia luźne znajomości i przyjaźnie czy związki.

---------- Dopisano o 12:54 ---------- Poprzedni post napisano o 12:51 ----------

Napisane przez Wanda85

Przyjaźń jest to związek między dwiema osobami, które bardzo się lubią i które wiedzą, że mogą się podzielić ze sobą najskrytszymi sekretami i najbardziej osobistymi problemami. Co nie znaczy, że to robią

Relacje pogłębia się ryzykując krok po kroku otwarcie przed drugą osobą. Skąd wiesz, że możesz? Skąd wiesz, że ta osoba Cię nie zawiedzie? Wydaje mi się, że boisz się tego ryzyka właśnie.

[Wanda85]

Napisane przez Rany Koguta

Relacje pogłębia się ryzykując krok po kroku otwarcie przed drugą osobą. Skąd wiesz, że możesz? Skąd wiesz, że ta osoba Cię nie zawiedzie? Wydaje mi się, że boisz się tego ryzyka właśnie.

Na nikim nie można polegać w 100%, nawet na sobie

Ale odpowiem:

Ponieważ znam te osoby dość długo i naprawdę zdążyłam się zorientować, że można na nich polegać

Jakiego ryzyka? Gdy ktoś okazuje się z różnych przyczyn nie wart kontynuowania przyjaźni (co nie oznacza niekontynuowania znajomości), rozluźniam kontakt i tyle

Wy bardzo chcecie mi wmówić, że się czegoś boję...

[201705080934]

Można kogoś "bardzo lubić", bo jest wesoły i uśmiechnięty, dzielimy z nim hobby albo podobają nam się te same książki. Można mieć do diabła i trochę takich osób. Ale to nie przyjaźń. Najwyżej zwykle koleżeństwo.

---------- Dopisano o 12:58 ---------- Poprzedni post napisano o 12:56 ----------

Nic Ci nie chcemy wmówić, po prostu taki obraz Ciebie zarysował ten wątek.
Chcesz, ale nie chcesz.
Wiesz, ale nie sprawdziłaś.
"Zorientowałaś się". Na jakiej podstawie?

[Leszy]

Śmiem twierdzić, że na ludziach bardziej się poznają osoby takie jak autorka. Twierdzę to po obserwacjach i po lekturze przypadków osób z różnymi zaburzeniami psychicznymi (typu asperger właśnie, czy też ludzie z afazjami).

[Wanda85]

Napisane przez Rany Koguta

"Zorientowałaś się". Na jakiej podstawie?

Słuchaj jak znam kogoś kilka kilkanaście niekiedy lat, to naprawdę zdążyłam go poznać Nie wymaga to jakieś wielkiego zmysłu obserwacji.

[201705080934]

Będę się trzymać zdania, że nie jest ważne, jak długo kogoś się zna, a jak dobrze (w jakich okolicznościach ten ktoś się sprawdził). Panią Jolę ze sklepu na rogu można codziennie widywać przez całe życie, a nie wiedzieć o niej wiele.
No ale ja jestem bardzo ostrożna w używaniu takich słów jak "przyjaźń" czy "miłość".

[Wanda85]

Napisane przez Rany Koguta

Będę się trzymać zdania, że nie jest ważne, jak długo kogoś się zna, a jak dobrze (w jakich okolicznościach ten ktoś się sprawdził). Panią Jolę ze sklepu na rogu można codziennie widywać przez całe życie, a nie wiedzieć o niej wiele.
No ale ja jestem bardzo ostrożna w używaniu takich słów jak "przyjaźń" czy "miłość".

Och ja też jestem bardzo ostrożna Nie przemawia do mnie teoria, że żeby się z kimś przyjaźnić trzeba się mu zwierzać (zwłaszcza, kiedy nie czuje się takiej potrzeby).

[Margot45]

Napisane przez Wanda85

Och ja też jestem bardzo ostrożna Nie przemawia do mnie teoria, że żeby się z kimś przyjaźnić trzeba się mu zwierzać (zwłaszcza, kiedy nie czuje się takiej potrzeby).

A możesz w takim razie rozwinąć, jakie kryteria bierzesz pod uwagę, żeby kogoś uważać za przyjaciela?

[Wanda85]

Napisane przez Margot45

A możesz w takim razie rozwinąć, jakie kryteria bierzesz pod uwagę, żeby kogoś uważać za przyjaciela?

Jest to szczegółowo zdefiniowane kryterium: "gdybym chciała mu/jej się zwierzyć, to bym mogła"

[Margot45]

Napisane przez Wanda85

Jest to szczegółowo zdefiniowane kryterium: "gdybym chciała mu/jej się zwierzyć, to bym mogła"

Albo nie umiesz czytać ze zrozumieniem, albo sprawia Ci przyjemność wykręcanie kota ogonem. Zadałam proste pytanie. Twoja odpowiedź jest zwyczajnym wykrętem. I nie widzę w tym nic zabawnego, więc po co ta emotka ""?

[_malayka]

Napisane przez Rany Koguta

Będę się trzymać zdania, że nie jest ważne, jak długo kogoś się zna, a jak dobrze (w jakich okolicznościach ten ktoś się sprawdził). Panią Jolę ze sklepu na rogu można codziennie widywać przez całe życie, a nie wiedzieć o niej wiele.
No ale ja jestem bardzo ostrożna w używaniu takich słów jak "przyjaźń" czy "miłość".

Zgadzam się ze wszystkim, co piszesz w tym wątku, ale z tym się nie zgodzę. Jeśli zna się kogoś x lat - przebywa się z nim na co dzień (sytuacje typu praca, uczelnia), obserwuje się go i ma się tendencję do analizowania pewnych kwestii, to można wyciągnąć słuszne wnioski na temat niemalże każdej osoby bez pogłębiania relacji poprzez zwierzanie się z intymnych sekretów.
Być może do tego potrzeba ponadnormatywnej intuicji i umiejętności rozpoznawania ludzkich charakterów, mi ciężko stwierdzić, natomiast nie sądzę, że obcując z kimś przez wiele lat nie oceni się właściwie kogoś, jako np. godnego zaufania lub nie.

[Wanda85]

Napisane przez Margot45

Albo nie umiesz czytać ze zrozumieniem, albo sprawia Ci przyjemność wykręcanie kota ogonem. Zadałam proste pytanie. Twoja odpowiedź jest zwyczajnym wykrętem. I nie widzę w tym nic zabawnego, więc po co ta emotka ""?

Ależ to była jak najzupełniej prawdziwa odpowiedź - gdybym miała wymienić jedno decydujące kryterium, byłoby to to.

[201705121341]

Czyli co, chcesz przyjaciół bo można z nimi o wszystkim pogadać ale nie będziesz z nimi o wszystkim gadać bo nie, bo nie masz takiego obowiązku. Powiem wprost - dziwna jesteś, nie zaprzyjaźniłabym się z taką osobą. Bo dajesz wszystkim do zrozumienia że jesteś zosią samosią i nikogo nie potrzebujesz. No to nie, myślisz że ktoś cię będzie uszczęśliwiał na siłę? Inicjatywa musi wyjść z obu stron. To samo tyczy się szukania partnera, przecież związek to nic innego jak przyjaźń między dwojgiem ludzi. A ty każdemu pokazujesz że tej przyjaźni nie potrzebujesz.

Wysłane z telefonu, jem ogórki i literki

[201705080934]

Napisane przez _malayka

Zgadzam się ze wszystkim, co piszesz w tym wątku, ale z tym się nie zgodzę. Jeśli zna się kogoś x lat - przebywa się z nim na co dzień (sytuacje typu praca, uczelnia), obserwuje się go i ma się tendencję do analizowania pewnych kwestii, to można wyciągnąć słuszne wnioski na temat niemalże każdej osoby bez pogłębiania relacji poprzez zwierzanie się z intymnych sekretów.
Być może do tego potrzeba ponadnormatywnej intuicji i umiejętności rozpoznawania ludzkich charakterów, mi ciężko stwierdzić, natomiast nie sądzę, że obcując z kimś przez wiele lat nie oceni się właściwie kogoś, jako np. godnego zaufania lub nie.

Ok, obserwujemy, analizujemy i znamy z grubsza czyjeś reakcje. Nie wiemy jednak, jak nasza relacja z tą osobą będzie się układać w kryzysowej sytuacji.
Dla swoich przyjaciół zrobiłabym niemal wszystko, oni dla mnie też. Dla osoby, z którą nie mam pogłębionej więzi - nie. Dlatego uważam, że sama obserwacja to za mało.
PS: Fajnie, że z resztą się zgadzasz

[Margot45]

Napisane przez Wanda85

Ależ to była jak najzupełniej prawdziwa odpowiedź - gdybym miała wymienić jedno decydujące kryterium, byłoby to to.

Czy zrozumiałaś słowo "rozwinąć"? A, i "kryteria" to liczba mnoga od słowa "kryterium".

[Wanda85]

Napisane przez whiteglove

Czyli co, chcesz przyjaciół bo można z nimi o wszystkim pogadać ale nie będziesz z nimi o wszystkim gadać bo nie, bo nie masz takiego obowiązku. Powiem wprost - dziwna jesteś, nie zaprzyjaźniłabym się z taką osobą.

Że jestem dziwna - nie wątpię Że się nie zaprzyjaźniłabyś - trudno powiedzieć, skoro nie spotkałyśmy się osobiście, nie sądzisz?

Bo dajesz wszystkim do zrozumienia że jesteś zosią samosią i nikogo nie potrzebujesz. No to nie, myślisz że ktoś cię będzie uszczęśliwiał na siłę? Inicjatywa musi wyjść z obu stron. To samo tyczy się szukania partnera, przecież związek to nic innego jak przyjaźń między dwojgiem ludzi. A ty każdemu pokazujesz że tej przyjaźni nie potrzebujesz.

Wysłane z telefonu, jem ogórki i literki

WZDECH. Powtórzę się: NIGDZIE nie napisałam, że nikogo nie potrzebuję. Oczywiście, że potrzebuje kontaktu z innymi ludźmi, ich obecności, towarzystwa. Nie potrzebuję im się zwierzać ani nie potrzebuję ich pomocy w tych sytuacjach, kiedy pomocy nie potrzebuję. To jest znaczna różnica, a niektórzy z uporem godnym lepszej sprawy wmawiają mi, że nie potrzebuję, wręcz nie lubię, innych ludzi i zgoła uczuć nie mam. No LITOŚCI!

---------- Dopisano o 12:55 ---------- Poprzedni post napisano o 12:53 ----------

Napisane przez Margot45

Czy zrozumiałaś słowo "rozwinąć"? A, i "kryteria" to liczba mnoga od słowa "kryterium".

Nie musisz być niemiła dla kogoś, kto nie był niemiły dla Ciebie. Chyba, że lubisz

NIE MA innego decydującego kryterium. No kurna nie ma. Oczywiste, że przyjaciele to osoby, które bardzo lubię. Przecież nie będę się przyjaźnić z kimś kto mnie wkurza. A decydującym kryterium jest to, które podałam. Nie będę wymyślać innych na siłę, po to, żebyś miała ich więcej. I naprawdę tego kryterium NIE DA SIĘ rozwinąć ponad to, co już napisałam.

---------- Dopisano o 12:56 ---------- Poprzedni post napisano o 12:55 ----------

Napisane przez Rany Koguta

Ok, obserwujemy, analizujemy i znamy z grubsza czyjeś reakcje. Nie wiemy jednak, jak nasza relacja z tą osobą będzie się układać w kryzysowej sytuacji.

No oczywiście, że nie wiemy. Ale zanim nie nastąpi taka kryzysowa sytuacja, to się nie dowiemy, czyż nie?

Dla swoich przyjaciół zrobiłabym niemal wszystko, oni dla mnie też. Dla osoby, z którą nie mam pogłębionej więzi - nie. Dlatego uważam, że sama obserwacja to za mało.
PS: Fajnie, że z resztą się zgadzasz

[_malayka]

Napisane przez Rany Koguta

Ok, obserwujemy, analizujemy i znamy z grubsza czyjeś reakcje. Nie wiemy jednak, jak nasza relacja z tą osobą będzie się układać w kryzysowej sytuacji.
Dla swoich przyjaciół zrobiłabym niemal wszystko, oni dla mnie też. Dla osoby, z którą nie mam pogłębionej więzi - nie. Dlatego uważam, że sama obserwacja to za mało.
PS: Fajnie, że z resztą się zgadzasz

Wiem o czym mówisz. Mam przyjaciółkę od wielu, wielu lat i mimo pojedynczych konfliktów, wiem, że w kwestiach fundamentalnych mogę jej ufać. Niemniej ja z wiekiem coraz bardziej ostrożnie podchodzę do wszelkich relacji międzyludzkich. To, co teraz napiszę będzie mało popularne, ale uważam, że przyjaźń jest trochę przereklamowana.
Być może to kwestia moich indywidualnych sytuacji czy obserwacji, niemniej uważam, że to dopiero niezwykle trudny "związek" do utrzymania. Ludzie się zmieniają, ich priorytety, środowisko, partnerzy; przez to często się rozmijają. Niestety wiele osób w przyjaźni nastawionych jest egoistycznie, a inni przez bardzo długi czas tego nie widzą lub nie chcą zobaczyć. Ludzie sobie zazdroszczą i są bardzo sfrustrowani (być może to jest typowo polskie, albo ja mam takie doświadczenia, ale spotykam od groma obiektywnie fajnych dziewczyn, które nie wiedzieć czemu są pełne kompleksów i niskiego poczucia wartości, co przenosi się na relację, bo nadają jej niezdrowy ton rywalizacji). I mogłabym wymieniać tak dalej.
Dlatego być może wydaje mi się, że zasadniczo nie ma w wielu przypadkach różnicy między osobą, którą długo obserwujemy i uważamy za godną zaufania, a osobę z którą jesteśmy w bliskiej relacji i która nas w w pewnym momencie zawodzi, mimo że była to ostatnia rzecz, której byśmy się spodziewali. Myślę, że w obu przypadkach ponosimy pewne ryzyko - po prostu nie jest ono równe.

[Margot45]

Napisane przez Wanda85

Nie musisz być niemiła dla kogoś, kto nie był niemiły dla Ciebie. Chyba, że lubisz

Nie wiedziałam, ze dopominanie się o odpowiedź na uprzejmie zadane pytanie może zostać odebranie jako "bycie niemiłą". Chyba dawno Cię nikt nie potraktował w niemiły sposób, skoro nie rozróżniasz.

[201705080934]

Nie dajesz ludziom szansy zbliżyć się do siebie, ani sobie, aby ich lepiej poznać. Nie wierzę, że nigdy nie przeszłaś kryzysu, choćby malutkiego, że nic w życiu nie sprawiło Ci trudności, że nie potrzebowałaś wsparcia. Nie przyznajesz się do słabości, dlatego nie masz jak przewidzieć, co by było, gdyby...
Odpowiadając na pytanie: tak, dokładnie tak. O tym cały czas piszę.

Napisane przez _malayka

Wiem o czym mówisz. Mam przyjaciółkę od wielu, wielu lat i mimo pojedynczych konfliktów, wiem, że w kwestiach fundamentalnych mogę jej ufać. Niemniej ja z wiekiem coraz bardziej ostrożnie podchodzę do wszelkich relacji międzyludzkich. To, co teraz napiszę będzie mało popularne, ale uważam, że przyjaźń jest trochę przereklamowana.
Być może to kwestia moich indywidualnych sytuacji czy obserwacji, niemniej uważam, że to dopiero niezwykle trudny "związek" do utrzymania. Ludzie się zmieniają, ich priorytety, środowisko, partnerzy; przez to często się rozmijają. Niestety wiele osób w przyjaźni nastawionych jest egoistycznie, a inni przez bardzo długi czas tego nie widzą lub nie chcą zobaczyć. Ludzie sobie zazdroszczą i są bardzo sfrustrowani (być może to jest typowo polskie, albo ja mam takie doświadczenia, ale spotykam od groma obiektywnie fajnych dziewczyn, które nie wiedzieć czemu są pełne kompleksów i niskiego poczucia wartości, co przenosi się na relację, bo nadają jej niezdrowy ton rywalizacji). I mogłabym wymieniać tak dalej.
Dlatego być może wydaje mi się, że zasadniczo nie ma w wielu przypadkach różnicy między osobą, którą długo obserwujemy i uważamy za godną zaufania, a osobę z którą jesteśmy w bliskiej relacji i która nas w w pewnym momencie zawodzi, mimo że była to ostatnia rzecz, której byśmy się spodziewali. Myślę, że w obu przypadkach ponosimy pewne ryzyko - po prostu nie jest ono równe.

Związki się czasem wypalają. Wszystkie, także te przyjacielskie. To, co piszesz, jest bardzo smutne. Chyba ktoś Cię mocno zranił, skoro przestałaś wierzyć w przyjaźń?
Zdarzyło mi się wielokrotnie przejechać na kimś. Za każdym razem cholernie bolało. Z drugiej strony mam przyjaciół, którzy bezinteresownie wyciągali mnie za uszy z potężnych kłopotów. Wierzę w przyjaźń, choć naprawdę nie nadużywam tego pojęcia.

[zakonna]

Ja zapytam ponownie. JAK WYOBRAŻASZ SOBIE, AUTORKO, POCZĄTEK ZWIĄZKU? Jak miałby się zachowywać/co powiedzieć ten potencjalny partner?
I CO POTEM? Na jakich podstawach i zachowaniach rozwijałby się ten związek?

[201607040940]

Napisane przez zakonna

Ja zapytam ponownie. JAK WYOBRAŻASZ SOBIE, AUTORKO, POCZĄTEK ZWIĄZKU? Jak miałby się zachowywać/co powiedzieć ten potencjalny partner?
I CO POTEM? Na jakich podstawach i zachowaniach rozwijałby się ten związek?

jestem w stanie sobie tę sytuację wyobrazić. Facet powie podoba mi się Twoja inteligencja, szybko reagujesz, jesteś bystra i ładna. Chciałbym się z Tobą ożenić i mieć dzieci.

[_malayka]

Napisane przez Rany Koguta

Związki się czasem wypalają. Wszystkie, także te przyjacielskie. To, co piszesz, jest bardzo smutne. Chyba ktoś Cię mocno zranił, skoro przestałaś wierzyć w przyjaźń?
Zdarzyło mi się wielokrotnie przejechać na kimś. Za każdym razem cholernie bolało. Z drugiej strony mam przyjaciół, którzy bezinteresownie wyciągali mnie za uszy z potężnych kłopotów. Wierzę w przyjaźń, choć naprawdę nie nadużywam tego pojęcia.

Nie, nikt mnie bardzo nie zranił, myślę, że moje doświadczenia były podobne jak wielu osób - czyli zdarzyło się zawiedzione zaufanie, wypalenie relacji czy uświadomienie sobie, że ja kogoś bardzo lubię, a ktoś lubi mnie tylko wtedy, gdy mogę mu pomóc w jego problemach. Z wiekiem tak gorzknieje jakoś, raczej bez konkretnego powodu

Dlatego czytanie rzeczy, które piszesz o przyjaźni ma dla mnie znaczenie terapeutyczne, pokazuje, że jednak ludzie w to wierzą i jest im fajnie mimo wielu przeszkód

[201607110949]

Napisane przez Gosiaczek1969

jestem w stanie sobie tę sytuację wyobrazić. Facet powie podoba mi się Twoja inteligencja, szybko reagujesz, jesteś bystra i ładna. Chciałbym się z Tobą ożenić i mieć dzieci.

Dzieci Przy tak defensywnej życiowej postawie, nie wyobrażam sobie tego. Dzieci zabierają prywatność, zabierają przestrzeń, narzucają się ze swoimi problemami, atencją, potrzebują uwagi i potrafią się niespodziewanie rzucić na szyję mówiąc 'mamusiu, jesteś taka śliczna, tak bardzo Cię kocham'.