Ludzie z nerwicą oraz depresją- Grupa wsparcia cz.II

[Anonimka1988]

Napisane przez invisible_01

Dziękuję. Wybacz głupie pytanie, ale jak lekarz rodzinny niby stwierdzi, czy wizyta u psychiatry jest konieczna?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Wystarczy, że powiesz o intensywnym stresie którego nie możesz zwalczyć i który utrudnia Ci normalne funkcjonowanie

[invisible_01]

Napisane przez Anonimka1988

Wystarczy, że powiesz o intensywnym stresie którego nie możesz zwalczyć i który utrudnia Ci normalne funkcjonowanie

Dziękuję. Pytam, bo dawno nie korzystałam z internisty na NFZ, bo mam pakiet z pracy, a moje wspomnienia z tamtejszymi lekarzami były takie, że uważali, że skoro mam pomalowane rzęsy, to wcale nie jestem chora, mimo że ledwo mówiłam przez zachrypnięte gardło. Obawiałam się więc, że jeśli pójdę normalnie umalowana i ubrana, to zadecyduje tutaj opinia pt. "osoba z depresją to tylko taka, która się nie myje i leży całe dnie" i żadnego skierowania nie dostanę. Nie jest ze mną jeszcze bardzo źle, ale powoli czuję, że nie daję sobie rady i chcę zadziałać szybko (zważywszy na to, że na terminy i tak mogę poczekać).

[zakonna]

Szczerze mówiąc, ja bym od razu uderzyła do psychiatry, nie potrzebujesz skierowania. A psychiatra postawi diagnozę i pokieruje dalej. Osobiście nie bawiłabym się w wizyty u rodzinnego przy problemach emocjonalnie psychicznych. Strata czasu.

siła spokoju

[Ssalvatore]

Caudofemoralis

W pierwszym przypadku z pracą było tak, że idąc na rozmowę nie chciałem tej pracy, poszedłem tam dla zabicia czasu i może też dla sprawdzenia się, w kontakcie z drugą osobą. Więc ją odrzuciłem pomimo dostania jej. Z drugą pracą było inaczej, bo chciałem ją dostać i dostałem, tylko że przez moje chore spojrzenie na siebie, odrzuciłem ją.


Moim największym problemem jest to, że nie akceptuje swojej twarzy, nie akceptuje swojej rodziny, nie akceptuje swojego zachowania, oraz tego jakim jestem przegrywem. Taki człowiek nie zasługuje na szczęśliwe życie, nie może mu się udać osiągnąć cokolwiek w życiu, to niemożliwe. Dlatego jedynym rozwiązaniem jest skonczyc ze sobą.

[invisible_01]

Napisane przez zakonna

Szczerze mówiąc, ja bym od razu uderzyła do psychiatry, nie potrzebujesz skierowania. A psychiatra postawi diagnozę i pokieruje dalej. Osobiście nie bawiłabym się w wizyty u rodzinnego przy problemach emocjonalnie psychicznych. Strata czasu.

siła spokoju

Ale bez skierowania nie mogę pójść do byle jakiej przychodni, muszę być zapisana?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[zakonna]

Do psychiatry możesz iść gdzie chcesz na NFZ jeśli jesteś ubezpieczona.

siła spokoju

[invisible_01]

Napisane przez zakonna

Do psychiatry możesz iść gdzie chcesz na NFZ jeśli jesteś ubezpieczona.

siła spokoju

Bardzo Ci dziękuję, dużo mi wyjaśniłaś. Wezmę wolne i wybiorę się do przychodni

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[zakonna]

Napisane przez invisible_01

Bardzo Ci dziękuję, dużo mi wyjaśniłaś. Wezmę wolne i wybiorę się do przychodni

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Do usług

siła spokoju

[Caudofemoralis]

Napisane przez Ssalvatore

Moim największym problemem jest to, że nie akceptuje swojej twarzy, nie akceptuje swojej rodziny, nie akceptuje swojego zachowania, oraz tego jakim jestem przegrywem. Taki człowiek nie zasługuje na szczęśliwe życie, nie może mu się udać osiągnąć cokolwiek w życiu, to niemożliwe. Dlatego jedynym rozwiązaniem jest skonczyc ze sobą.

Popatrz: na pewno masz takie momenty, że czujesz się dobrze. Oglądasz jakiś film, może przeglądasz śmieszne obrazki i na chwilę tak cię to absorbuje, że nie czujesz się źle. A przecież twoja twarz wygląda cały czas tak samo, nawet gdy jesteś czymś zajęty. Więc tak naprawdę to nie z twarzą masz problem, ale z tym, co sobie o niej myślisz. To dlatego operacje plastyczne nie pomogły—dalej myślisz o swojej twarzy w ten sam negatywny sposób, mimo że się zmieniła. A co sobie myślisz i dlaczego/po co, to już musi pomóc ci ustalić terapeuta. Twoim zadaniem jest tylko zrozumieć, że myśli nie wynikają bezpośrednio z faktów—wynikają z przekonań, a nie wszystkie przekonania opierają się na faktach (np jeśli ktoś ci powie, że umarł ktoś z twoich bliskich, poczujesz się źle, jeśli mu uwierzysz, i nie poczujesz się źle, jeśli mu nie uwierzysz—niezależnie od tego, jaka jest prawda).

Nie chcę się tu rozpisywać, bo nie chcę udawać terapeuty, ale mi terapia poznawcza bardzo pomogła i chcę cię przekonać, że tobie też może pomóc. Musisz tylko dopuścić do siebie taką możliwość, że możesz się gdzieś mylić w swoim rozumowaniu, że możesz wierzyć w coś, co nie jest prawdą. Nasze umysły nie są idealne, a myśli to tylko interpretacja faktów, nie fakty. Sprawdź, czy jesteś w stanie odróżnić fakty od myśli.

[Pani_Robot]

Wahadełko...
Jednego dnia podobam się sobie bardzo, oto spływa na mnie tak długo oczekiwana samoakceptacja.
Drugiego dnia galopująca dysmorfofobia i unikanie luster, witryn sklepowych.
Trzeciego dnia - czuję się świetnie.
Czwartego dnia - nie mogę na siebie patrzeć.
I tak w kółeczko

Mam wrażenie, że zaburzenia są mi wypisane na czole.
W takim swoistym dla ludzi nie ogarniających rzeczywistości zaniedbaniu wizualnym na co dzień. Braku spójności, wybieraniu dziwnych krojów ubrań.

[Ssalvatore]

Caudofemoralis - ale ja tak nie chcę wyglądać, to nie jest coś co mogę zmienić z dnia na dzień, to nie auto, ubranie. Moja interpretacja faktów a fakty ogólne są te same bo wiem co widzę w odbiciu lustra. To nie jestem ja. A jeśli nie jestem sobą to jak mam normalnie funkcjonować.
Ok mam chwile kiedy o tym zapominam np, czytam książke czy oglądam film, przecież jestem istotą żywą i odczuwam różne emocje nawet te dobre, ale co z tego jeśli na każdym kroku w odbiciach różnych powierzchni widzę kogoś kim nie chce być.

[zakonna]

Caude..Serio powinnaś sobie darować ten wątek. To nie jest miejsce na twoje wywody.


siła spokoju

---------- Dopisano o 22:08 ---------- Poprzedni post napisano o 22:07 ----------

Ssalvatore. Chodzisz na terapię? Leczysz się u psychiatry?

siła spokoju

[Pani_Robot]

Napisane przez Ssalvatore

Caudofemoralis - ale ja tak nie chcę wyglądać, to nie jest coś co mogę zmienić z dnia na dzień, to nie auto, ubranie. Moja interpretacja faktów a fakty ogólne są te same bo wiem co widzę w odbiciu lustra. To nie jestem ja. A jeśli nie jestem sobą to jak mam normalnie funkcjonować.
Ok mam chwile kiedy o tym zapominam np, czytam książke czy oglądam film, przecież jestem istotą żywą i odczuwam różne emocje nawet te dobre, ale co z tego jeśli na każdym kroku w odbiciach różnych powierzchni widzę kogoś kim nie chce być.

No bo na głowę operacje plastyczne nie pomagają
Idź do lekarza.
(A w ogóle to brzmisz jak małoletni troll, no ale to dziwny wątek, tu się wszystko może zdarzyć.)

[Anonimka1988]

Napisane przez Ssalvatore

Caudofemoralis - ale ja tak nie chcę wyglądać, to nie jest coś co mogę zmienić z dnia na dzień, to nie auto, ubranie. Moja interpretacja faktów a fakty ogólne są te same bo wiem co widzę w odbiciu lustra. To nie jestem ja. A jeśli nie jestem sobą to jak mam normalnie funkcjonować.
Ok mam chwile kiedy o tym zapominam np, czytam książke czy oglądam film, przecież jestem istotą żywą i odczuwam różne emocje nawet te dobre, ale co z tego jeśli na każdym kroku w odbiciach różnych powierzchni widzę kogoś kim nie chce być.

A jaki w takim razie chciałbyś być?

[Agaciok xD]

Śpię po 17-20 godzin na dobę. Ludzie, kiedy ja wreszcie będę normalna?? Czy to od tych leków?


A przy okazji pytanie. U mnie w mieście rejestracja jest telefoniczna na psychoterapie. Ile mam czasu, żeby dostarczyć skierowanie?

[kalor]

Napisane przez Agaciok xD

Śpię po 17-20 godzin na dobę. Ludzie, kiedy ja wreszcie będę normalna?? Czy to od tych leków?


A przy okazji pytanie. U mnie w mieście rejestracja jest telefoniczna na psychoterapie. Ile mam czasu, żeby dostarczyć skierowanie?

Do ambulatoryjej opieki specjalistycznej jest 14 dni na dostarczenie oryginału skierowania



Ostatnio mój facet jest zabiegany, a ja mam wakacje, siedzę w domu jak ta ameba. Mam przez to nieco obniżony nastrój, a do tego obniżone libido. I muszę odmawiać seksu czasem, chociaż co najmniej ze dwa razy w tygodniu jest seks. I czuję się jak kupa i boję się, że to się odbije na naszym związku przerabiałam asertywność na psychoterapii, ale o ile umiem odmawiać prawie każdemu bez problemu, to nie potrafię się pozbyć lęku, jeśli chodzi o sprawy zwiazane z facetem. Odmawiam, ale się boję

[zakonna]

Kalor. Ja Ciebie rozumiem. Też mam opory kiedy seksu odmawiam pomimo, że stara baba jestem, a mąż nigdy nie miał fochów w tym zakresie. A ja zawsze gdzieś tam mam jakiś stres.

Zmieniłam lęk, znowu. Na razie jestem chyba załamana. Trochę bez sensu bo dzisiaj raptem druga tabletka była. Nie wiem czy ta pogoda trochę nie wpływa, że nam się w głowach tak koci. Przespałam niemal cały dzień wczoraj.

siła spokoju

[kalor]

Napisane przez zakonna

Kalor. Ja Ciebie rozumiem. Też mam opory kiedy seksu odmawiam pomimo, że stara baba jestem, a mąż nigdy nie miał fochów w tym zakresie. A ja zawsze gdzieś tam mam jakiś stres.

Zmieniłam lęk, znowu. Na razie jestem chyba załamana. Trochę bez sensu bo dzisiaj raptem druga tabletka była. Nie wiem czy ta pogoda trochę nie wpływa, że nam się w głowach tak koci. Przespałam niemal cały dzień wczoraj.

siła spokoju

Myślę, że pogoda ma duży wpływ. U nas od wczoraj ponuro, burzowo.

Ja zawsze pytam mojego faceta, czy nie jest na mnie zły czy coś, nigdy nie jest a ja wciąż to samo

[Agaciok xD]

Ludzie! Jak to działa? Dzwonię po wszystkich placówkach zarejestrować się na psychoterapię - czas oczekiwania rok-dwa lata Dzwonię do jeszcze innej "o proszę Pani, akurat mam wolny termin teraz na czwartek, czy to Pani pasuje?"
Jak to ma być? To będzie tylko taka jednorazowa wizyta? To już ma być ta terapia? Ja myślałam, że to się ustala jakiś plan spotkań czy coś...

[zakonna]

Zapewne terapeuta ma wolne czwartki o danej godzinie. Pójdziesz to się dowiesz czy to jest możliwy jedyny termin. Nie panikuj.

siła spokoju

[Pani_Robot]

Pierwsze dni upałów przeżywałam bardzo kiepsko. Złość, irytacja, marazm. Później organizm się przyzwyczaił, ale na początku spocona, lepka skóra i przyklejone ubranie to była dla mnie tragedia.

[Caudofemoralis]

Napisane przez Ssalvatore

Caudofemoralis - ale ja tak nie chcę wyglądać, to nie jest coś co mogę zmienić z dnia na dzień, to nie auto, ubranie. Moja interpretacja faktów a fakty ogólne są te same bo wiem co widzę w odbiciu lustra. To nie jestem ja. A jeśli nie jestem sobą to jak mam normalnie funkcjonować.

To jesteś ty. A przekonanie, że powinieneś wyglądać jakoś inaczej, na czym się opiera? Zastanów się nad tym. To co widzisz w lustrze to fakty, ale to co myślisz o tym odbiciu to już "tylko" twoje myśli. Twarzy ci terapia nie zmieni, ale obsesyjne, natrętne, negatywne myśli już tak.

Napisane przez zakonna

Caude..Serio powinnaś sobie darować ten wątek. To nie jest miejsce na twoje wywody.

Co ja takiego powiedziałam? Salvatore nie wierzy w moc terapii, ja go próbuję przekonać. Nie uleczę go tym, ale może dodam mu motywacji i wiary w możliwość zmiany.

[Ssalvatore]

Chodzę na terapię, do psychoterapeuty i do psychologa byłem raz po lek.
Na psychoterapii byłem dopiero dwa razy i jakoś nic mnie nie przekonuje. Pani mówiła tylko jakieś tam frazesy i tłumaczyła błędne moje przekonania. Oczekiwałem raczej jakiejś diagnozy, czy mam jakieś zaburzenie. Sam zasugerowałem jakieś pomysł na mój przypadek a ona zaczęła tłumaczyć że to nie jest takie proste. Ok ale coś mogła już powiedzieć. Zapisałem się na trzecią wizytę, zobaczymy co tym razem powie. Prawdą jest że nie wierzę w pomoc jakąkolwiek, dlatego tak do tego podchodzę.


Pytacie jaki chciałbym być...dużo nie trzeba zmieniać w moim wygładzie, ale ja już nie mam siły na kolejne operacje, choć tylko one mogą przybliżyć mnie do szczęścia.


Czy to trudno tak zrozumieć, że nie akceptuje tej twarzy, to tak jak chłopak rodzi się w ciele dziewczyny i tylko zmiana płci może go uszczęśliwić.

[zakonna]

Od diagnozy jest psychiatra i od leków też. Jakim cudem dostałeś lek od psychologa? Terapia nie działa od razu. To bardzo długi proces, trwa wiele miesięcy. Ale terapia nie da żadnych efektów jeśli Ty nie będziesz chciał pracować na sobą..

siła spokoju

[Anonimka1988]

Napisane przez Ssalvatore

Chodzę na terapię, do psychoterapeuty i do psychologa byłem raz po lek.
Na psychoterapii byłem dopiero dwa razy i jakoś nic mnie nie przekonuje. Pani mówiła tylko jakieś tam frazesy i tłumaczyła błędne moje przekonania. Oczekiwałem raczej jakiejś diagnozy, czy mam jakieś zaburzenie. Sam zasugerowałem jakieś pomysł na mój przypadek a ona zaczęła tłumaczyć że to nie jest takie proste. Ok ale coś mogła już powiedzieć. Zapisałem się na trzecią wizytę, zobaczymy co tym razem powie. Prawdą jest że nie wierzę w pomoc jakąkolwiek, dlatego tak do tego podchodzę.


Pytacie jaki chciałbym być...dużo nie trzeba zmieniać w moim wygładzie, ale ja już nie mam siły na kolejne operacje, choć tylko one mogą przybliżyć mnie do szczęścia.


Czy to trudno tak zrozumieć, że nie akceptuje tej twarzy, to tak jak chłopak rodzi się w ciele dziewczyny i tylko zmiana płci może go uszczęśliwić.

Czego Ci brakuje w tej twarzy, abyś poczuł się piękny? Może prześlij zdjęcie na priv, to chętnie zobaczę i skomentuję, bo lubię obserwować i oceniać wygląd innych, pasjonują mnie metamorfozy.
Terapie jak i specjaliści bywają różni, ja też zawsze rezygnowałam i nigdy nie dokańczałam żadnej terapii, bo zwyczajnie mi nie pasowała. Było podobnie jak mówisz - głupkowate pieprzenie o frazesach, bez konkretów i odnoszenia się do mojej sytuacji czy problemów. Dobry psychoterapeuta chyba po prostu nie istnieje..

[zakonna]

Są dobrzy terapeuci. Ale z podejściem "to pieprzenie frazesow" żadna terapia się nie uda. Bez wewnętrznej motywacji i przekonania, że idziemy po pomoc do fachowca, który wie co robi, terapia nie pomoże.

siła spokoju

[Anonimka1988]

Napisane przez zakonna

Są dobrzy terapeuci. Ale z podejściem "to pieprzenie frazesow" żadna terapia się nie uda. Bez wewnętrznej motywacji i przekonania, że idziemy po pomoc do fachowca, który wie co robi, terapia nie pomoże.

siła spokoju

Podchodziłam do każdego terapeuty z dobrym przekonaniem
oraz nadzieją, że tym razem się uda. Niestety ta ślepa wiara okazała się zgubna, za każdym razem się zawiodłam, a terapeuci nigdy w niczym mi nie pomogli.. Natomiast jedyną w życiu wizytę u psychiatry wspominam jako traumę. Także.. bez komentarza

[Pani_Robot]

Nigdy i niczym to niewłaściwe słowa, których powinniśmy się wystrzegać. Tak jak zawsze, wszystko/wszyscy.
Generalizacja.

Jak uniknąć wyglądu osoby dysfunkcyjnej?
Po poradniach, szpitalu, pracy w kontakcie z klientem mam wrażenie, że po bardzo wielu osobach po prostu widać. Zapewne są też te genialnie zamaskowane w ideał przeciętności, ale sama nie wiem jak o niego zawalczyć.

[Ssalvatore]

Wiesz czego mi brakuje w tej twarzy, spójności, prawidłowych proporcji, to tyle, włosy też mnie wkurzają, s ą cienkie i rzadkie, a chciałbym mieć gęste i grube, chciałbym mieć długie włosy ale z moimi to nie możliwe.








Wiesz kiedy czuję się dobrze, wtedy gdy ubiorę się w ciuchy których się sobie podobam, uda mi się ułożyć te włosy jakoś i mam dobry dzień. Takich dni jest jak na lekarstwo, ale gdy już taki jest to mogę wiele zdziałać.
Mogę podesłać zdjęcie na priv ale tylko aktualne

[Anonimka1988]

Napisane przez Pani_Robot

Nigdy i niczym to niewłaściwe słowa, których powinniśmy się wystrzegać. Tak jak zawsze, wszystko/wszyscy.
Generalizacja.

Jak uniknąć wyglądu osoby dysfunkcyjnej?
Po poradniach, szpitalu, pracy w kontakcie z klientem mam wrażenie, że po bardzo wielu osobach po prostu widać. Zapewne są też te genialnie zamaskowane w ideał przeciętności, ale sama nie wiem jak o niego zawalczyć.

Dużo makijażu, kolorowe soczewki kontaktowe.. nie wiem?
Choć sama łapię się niejednokrotnie na tym, że im bardziej próbuję ukryć i zamaskować swoje zaburzenia przed otoczeniem, tym bardziej stają się one dostrzegalne.
Komunikacja niewerbalna, sposób poruszania się zwykle mówią same za siebie.
Swoją drogą, Pani Robot marnujesz się na Wizażu, ewidentnie masz talent literacki i nie tylko.. popróbuj może coś naskrobać, kto wie co z tego wyjdzie?